Gezondheid
alle pijlers
Jong en burnout
zaterdag 9 augustus 2014 22:22
Hallo, al een jaar lees ik soms op forums omdat herkenning vaak toch soort van helpt op slechte momenten.. Nu toch eens m'n eigen verhaal in t kort, omdat ik graag wil weten of er meer jonge meiden (ik word 30 binnenkort) zijn, die niet zozeer door 60urige werkweken, maar vooral door karakter eigenschappen (onzeker, altijd aan verwachtingen willen voldoen, perfectionistisch daardoor en te groot verantwoordelijkheidsgevoel .. En kan nog wel even doorgaan;-)) een fikse burnout hebben gekregen?
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
vrijdag 3 maart 2017 20:29
zaterdag 4 maart 2017 11:15
quote:rondbontje schreef op 03 maart 2017 @ 20:29:
Hij is ook héél mooi
Gelukkig kan hij de hele dag mee en kan ie dan zijn energie zelf goed kwijt. Anders had je inderdaad zeker gelijk!
Maar zoals Vienna zegt; zo'n knuffel. En als hij dan zo blij is om je te zien als je jezelf 's morgens je bed uit hebt gesleurd, doet je goed hoor.
Je echt he?! Die knuffel wanneer je het moeilijk hebt en dat tomeloos enthousiasme ook al ben ik nukkig, daar fleur ik wel altijd van op.
Leuk dat je ook een hond hebt, rondbontje. Border colli's zijn echt mooie honden.
Wij hebben een Engelse Cocker van 1 jaar. Ze heeft wel veel energie, gelukkig hebben we een grote tuin en speelt ze veel met de hond van buren.
Rodelimo: niet makkelijk als je man een weekendje weggaat. Je hebt wel voor een leuke invulling gezorgd. Zo herkenbaar dat piekeren over (leuke) dingen doen, zoveel energie kost. Maar misschien is lekkers uitkiezen ook al leuk.
Volgend weekend gaat manlief weg, spannend, maar ik vind het wel fijn voor hem dat hij zijn uitlaatklep heeft.
Echt tot rust komen, lukt mij nog niet goed. Meestal doe ik in de voormiddag nog veel te veel en ben ik dan rond 13:30 echt kapot. Moet nog wennen aan het ritme activiteit, rust en vooral goed aanvoelen hoeveel ik kan doen.
Fijn weekend!
Hij is ook héél mooi
Gelukkig kan hij de hele dag mee en kan ie dan zijn energie zelf goed kwijt. Anders had je inderdaad zeker gelijk!
Maar zoals Vienna zegt; zo'n knuffel. En als hij dan zo blij is om je te zien als je jezelf 's morgens je bed uit hebt gesleurd, doet je goed hoor.
Je echt he?! Die knuffel wanneer je het moeilijk hebt en dat tomeloos enthousiasme ook al ben ik nukkig, daar fleur ik wel altijd van op.
Leuk dat je ook een hond hebt, rondbontje. Border colli's zijn echt mooie honden.
Wij hebben een Engelse Cocker van 1 jaar. Ze heeft wel veel energie, gelukkig hebben we een grote tuin en speelt ze veel met de hond van buren.
Rodelimo: niet makkelijk als je man een weekendje weggaat. Je hebt wel voor een leuke invulling gezorgd. Zo herkenbaar dat piekeren over (leuke) dingen doen, zoveel energie kost. Maar misschien is lekkers uitkiezen ook al leuk.
Volgend weekend gaat manlief weg, spannend, maar ik vind het wel fijn voor hem dat hij zijn uitlaatklep heeft.
Echt tot rust komen, lukt mij nog niet goed. Meestal doe ik in de voormiddag nog veel te veel en ben ik dan rond 13:30 echt kapot. Moet nog wennen aan het ritme activiteit, rust en vooral goed aanvoelen hoeveel ik kan doen.
Fijn weekend!
Always believe that something wonderful is about to happen.
zondag 5 maart 2017 12:05
Hoi allemaal, het is lang geleden dat ik hier schreef en in de tussentijd ook veel gebeurd. Maar goed om te zien dat iedereen zo goed bezig is voor zichzelf te zorgen! Dat valt me echt op. Ook bij de mensen met een dip: jullie weten inmiddels wel echt goed wat je nodig hebt en handelen daarnaar. Dat is iets wat je voor de burnout nog niet gedaan zou hebben. In die zin helpt het soms ook te kijken naar (huis)dieren: die renden rond en gaan dan weer even lekker slapen. Wij mensen lijken dat verleerd, het noodzakelijke rusten na fysieke of mentale activiteit. Maar hoewel het natuurlijk zoeken is naar de balans, lijken wij inmiddels wel beter door te hebben dat rust echt nodig is. En dat vind ik wel winst.
Hier is het een heftige periode geweest. Ik was goed bezig en inmiddels alweer 24 uur in de week aan het werk. Ik had het in november erover dat mijn vriend en ik even een pauze hadden ingelast op onze kinderwens. Maar toen we werden we toch ineens blij verrast met een positieve test. Superblij natuurlijk, maar ook angstig: wat gaat dit betekenen, ik ben net aan het opkrabbelen, kan ik dit er wel bij hebben, et cetera et cetera. Uiteindelijk toch maar besloten de blijheid te laten overheersen en ervan genoten. Tot het helaas na een paar weken misging: een vroege miskraam zoals dat heet. Hartstikke verdrietig natuurlijk. En ondertussen wel doorgewerkt, want ik wilde de afleiding en "het leven had al genoeg stil gestaan met die burn-out, nu wil ik ook door". Tja, dat werkt natuurlijk niet. Dus de klap van alle emoties kwam later in de vorm van een fikse terugval. Gelukkig merk ik wel dat de terugval alweer minder diep is dan in het begin en ik er ook weer uit aan het krabbelen ben. Ik heb alles afgezegd, ben weer meer gaan slapen en wandelen en nu lijkt het redelijk vooruit te gaan weer.
En de lente hangt in de lucht, dat is ook fijn. Ik ga zo maar eens het bos in.
Fijne zondag allemaal!
Hier is het een heftige periode geweest. Ik was goed bezig en inmiddels alweer 24 uur in de week aan het werk. Ik had het in november erover dat mijn vriend en ik even een pauze hadden ingelast op onze kinderwens. Maar toen we werden we toch ineens blij verrast met een positieve test. Superblij natuurlijk, maar ook angstig: wat gaat dit betekenen, ik ben net aan het opkrabbelen, kan ik dit er wel bij hebben, et cetera et cetera. Uiteindelijk toch maar besloten de blijheid te laten overheersen en ervan genoten. Tot het helaas na een paar weken misging: een vroege miskraam zoals dat heet. Hartstikke verdrietig natuurlijk. En ondertussen wel doorgewerkt, want ik wilde de afleiding en "het leven had al genoeg stil gestaan met die burn-out, nu wil ik ook door". Tja, dat werkt natuurlijk niet. Dus de klap van alle emoties kwam later in de vorm van een fikse terugval. Gelukkig merk ik wel dat de terugval alweer minder diep is dan in het begin en ik er ook weer uit aan het krabbelen ben. Ik heb alles afgezegd, ben weer meer gaan slapen en wandelen en nu lijkt het redelijk vooruit te gaan weer.
En de lente hangt in de lucht, dat is ook fijn. Ik ga zo maar eens het bos in.
Fijne zondag allemaal!
zondag 5 maart 2017 17:21
zondag 5 maart 2017 18:27
zondag 5 maart 2017 18:27
maandag 6 maart 2017 17:29
Mooie vergelijking die je maakt, Evenaar, over het nemen van rust na een mentale of fysieke activiteit. Kan echt nog iets leren van onze hond, want die bruist echt van energie en voelt zich helemaal niet schuldig als ze overdag lekker een dutje doet.
De lente hangt zeker al in de lucht, hier staan de eerste narcissen al te pronken Geniet nog van de mooie wandelingen, doet je vast veel deugd.
Rondbontje: merci voor het compliment voor onze hond, ze is echt heel mooi en lief (en weet dat heel goed van zichzelf ). Terug een beetje bijgekomen van een lamme dag? Fijn weekend gehad?
Paddestoel: al begonnen aan de lenteschoonmaak? De lente mag er nu echt wel aankomen! Euh BZV?
Rodelimo: hoe was je weekend alleen thuis?
Hier best een leuk weekend gehad. Zaterdag met vrienden weggeweest tot 1:00! Had niet verwacht dat ik dit zou volhouden, maar na weken heel weinig sociaal contact deed dit echt deugd. We hebben het wel rustig aan gedaan en zijn op café in een rustig hoekje gaan zitten (kwam zo uit, gelukkig niet om moeten vragen). Geeft mij wel hoop, ook al ben ik heel voorzichtig.
De lente hangt zeker al in de lucht, hier staan de eerste narcissen al te pronken Geniet nog van de mooie wandelingen, doet je vast veel deugd.
Rondbontje: merci voor het compliment voor onze hond, ze is echt heel mooi en lief (en weet dat heel goed van zichzelf ). Terug een beetje bijgekomen van een lamme dag? Fijn weekend gehad?
Paddestoel: al begonnen aan de lenteschoonmaak? De lente mag er nu echt wel aankomen! Euh BZV?
Rodelimo: hoe was je weekend alleen thuis?
Hier best een leuk weekend gehad. Zaterdag met vrienden weggeweest tot 1:00! Had niet verwacht dat ik dit zou volhouden, maar na weken heel weinig sociaal contact deed dit echt deugd. We hebben het wel rustig aan gedaan en zijn op café in een rustig hoekje gaan zitten (kwam zo uit, gelukkig niet om moeten vragen). Geeft mij wel hoop, ook al ben ik heel voorzichtig.
Always believe that something wonderful is about to happen.
maandag 6 maart 2017 18:24
Vienna, goed om te lezen dat je een fijn weekend hebt gehad! En BZV is Boer Zoekt Vrouw, volgens mij hebben jullie in België dat ook of niet?
Begreep wel dat Wie is de Mol in Belgie veel spannender blijkt te zijn dan in Nederland, weet niet of je dit kijkt hoor....
Tja en wat schoonmaken betreft, ben normaal echt wel van het poetsen. Nu probeer ik steeds wat te doen, en probeer er vrede mee te hebben dat niet alles 'spic en span' is en dat dit ook niet hoeft. Was laatst een buurvrouw op de koffie en zij vond het super netjes hier, dus dat scheelt . Was later een keer bij haar in huis en toen begreep ik het wel
Ik ben vanochtend gaan zwemmen, we lagen met vier mensen in het zwembad, ik als jongste en de rest tegen de 80 jaar denk ik, heerlijk die rust!
Ben voor mijzelf nu uit het boek Spaak wat punten aan het opschrijven. Hij schrijft op het laatst een soort van checklist wat hem helpt bij zijn verdere herstel en het voorkomen van een nieuwe burn out, er staan zoveel herkenbare punten bij voor mij!
Ook een stuk uitleg wat hij ooit van een arts hoorde over burn out vond ik heel helder, ik typ dit even over, misschien hebben jullie hier ook wat aan:
'Elk mens werkt als een weegschaal. Op de ene schaal ligt de belastbaarheid: wat kun je aan?
Op de andere schaal de belasting: waar ben je allemaal druk mee?
Als de weegschaal in balans is, zitten we lekker in ons vel.
Bij overspannenheid is de belasting te hoog. Wanneer we er wat belasting afhalen, door een tijdje rustig aan te doen, komt de weegschaal weer in balans. Want de belastbaarheid trekt dit recht.
Bij een burn out is het anders!
Dan heb je jezelf zo gesloopt, dat de belastbaarheid helemaal weg is. De minste of geringste belasting trekt de weegschaal scheef. Heel langzaam zal de belastbaarheid opgebouwd moeten worden, zodat daar weer belasting tegenover kan staan.'
Mijn oma had vroeger een oude weegschaal met echte gewichtjes erbij. Ik vond deze als kind super leuk om te gebruiken. Moet ook echt denken aan deze weegzaal bij dit verhaal. Daarom schieten we ook in de stress bij de simpelste dingen, want we zijn als de dood dat die weegschaal weer totaal de andere kant opgaat!
Succes weer iedereen deze week!
Begreep wel dat Wie is de Mol in Belgie veel spannender blijkt te zijn dan in Nederland, weet niet of je dit kijkt hoor....
Tja en wat schoonmaken betreft, ben normaal echt wel van het poetsen. Nu probeer ik steeds wat te doen, en probeer er vrede mee te hebben dat niet alles 'spic en span' is en dat dit ook niet hoeft. Was laatst een buurvrouw op de koffie en zij vond het super netjes hier, dus dat scheelt . Was later een keer bij haar in huis en toen begreep ik het wel
Ik ben vanochtend gaan zwemmen, we lagen met vier mensen in het zwembad, ik als jongste en de rest tegen de 80 jaar denk ik, heerlijk die rust!
Ben voor mijzelf nu uit het boek Spaak wat punten aan het opschrijven. Hij schrijft op het laatst een soort van checklist wat hem helpt bij zijn verdere herstel en het voorkomen van een nieuwe burn out, er staan zoveel herkenbare punten bij voor mij!
Ook een stuk uitleg wat hij ooit van een arts hoorde over burn out vond ik heel helder, ik typ dit even over, misschien hebben jullie hier ook wat aan:
'Elk mens werkt als een weegschaal. Op de ene schaal ligt de belastbaarheid: wat kun je aan?
Op de andere schaal de belasting: waar ben je allemaal druk mee?
Als de weegschaal in balans is, zitten we lekker in ons vel.
Bij overspannenheid is de belasting te hoog. Wanneer we er wat belasting afhalen, door een tijdje rustig aan te doen, komt de weegschaal weer in balans. Want de belastbaarheid trekt dit recht.
Bij een burn out is het anders!
Dan heb je jezelf zo gesloopt, dat de belastbaarheid helemaal weg is. De minste of geringste belasting trekt de weegschaal scheef. Heel langzaam zal de belastbaarheid opgebouwd moeten worden, zodat daar weer belasting tegenover kan staan.'
Mijn oma had vroeger een oude weegschaal met echte gewichtjes erbij. Ik vond deze als kind super leuk om te gebruiken. Moet ook echt denken aan deze weegzaal bij dit verhaal. Daarom schieten we ook in de stress bij de simpelste dingen, want we zijn als de dood dat die weegschaal weer totaal de andere kant opgaat!
Succes weer iedereen deze week!
dinsdag 7 maart 2017 20:21
Oh Rondbontje, dan heb je mooi werk denk ik, als je daarbij je hond de hele dag kunt meenemen! Heerlijk! Het lijkt me heel fijn om zo'n enthousiast, lief beest te hebben om jezelf te motiveren als je je down voelt en mee naar buiten te nemen, of gewoon even te knuffelen. Ik heb hier wel een puppy overwogen, maarja wat als ik dan straks weer fulltime kan werken he... helaas. Voor nu zou een hond perfect zijn
Evenaar, hoewel wij nog nooit geschreven hebben wil ik je wel heel veel sterkte wensen! Zoiets lijkt me vreselijk. Ik hoop dat jullie dit verlies samen kunnen verwerken.
Vienna, mijn weekend was eigenlijk vooral druk! Uiteindelijk had ik zoveel gepland om mijzelf af te leiden dat ik nu 2 dagen nodig gehad heb om bij te komen van mijn afleiding . Maargoed, het was wel gezellig.
Het bleek dat degene die ik uitgenodigd had om mij te ondersteunen een groot relatieprobleem had, dus eigenlijk ben ik het hele weekend meer bezig geweest met ondersteunen. Ik heb het uiteindelijk zo druk gehad
dat ik geen tijd gehad heb om me zorgen te maken over mijn man.
Klinkt goed, dat je het volgehouden hebt om zo'n tijd met vrienden weg te zijn! Fijn! Is dan ook echt prettig om weer te doen na zo'n tijd weinig mensen te spreken. Zelfs de volgende dag goed volgehouden?
Ik heb de Egelse Cocker ook even opgezocht, die kende ik nog niet! Wat een lieve koppies hebben die. Daar wordt je spontaan vrolijk van idd.
Paddestoel, Die theorie met die gewichtjes klinkt wel aannemelijk inderdaad. Dat maakt het in ieder geval visueel!
Hier gaat het verder redelijk. Ik ben nog altijd bezig met de mindfulness. Dit valt me behoorlijk zwaar moet ik zeggen. Alle emoties die ik alle jaren weggestopt heb (en dat zijn er blijkbaar nogal wat!) komen daardoor langzaam los, en die moet ik ervaren. Wat absoluut niet leuk is. Maargoed, ik merk dat mijn spierspanning en daardoor hoofdpijn er wel van afneemt, en dat lijkt me een goed teken dus ik ga er wel mee door, ondanks dat het nu echt energie vreet.
Ja, de lente! Die komt hier ook langzaam tevoorschijn Vandaag stapte ik naar buiten en toen had ik voor het eerst zoiets van: ja, hij komt echt! Langzaam komen hier ook de krokusjes en de narcissen op, en word het weer wat zachter. Fijn, want dan kan ik rustig aan wat kleine dingetjes in de tuin oppakken en het weer een beetje fatsoeneren.
Fijne avond!
Evenaar, hoewel wij nog nooit geschreven hebben wil ik je wel heel veel sterkte wensen! Zoiets lijkt me vreselijk. Ik hoop dat jullie dit verlies samen kunnen verwerken.
Vienna, mijn weekend was eigenlijk vooral druk! Uiteindelijk had ik zoveel gepland om mijzelf af te leiden dat ik nu 2 dagen nodig gehad heb om bij te komen van mijn afleiding . Maargoed, het was wel gezellig.
Het bleek dat degene die ik uitgenodigd had om mij te ondersteunen een groot relatieprobleem had, dus eigenlijk ben ik het hele weekend meer bezig geweest met ondersteunen. Ik heb het uiteindelijk zo druk gehad
dat ik geen tijd gehad heb om me zorgen te maken over mijn man.
Klinkt goed, dat je het volgehouden hebt om zo'n tijd met vrienden weg te zijn! Fijn! Is dan ook echt prettig om weer te doen na zo'n tijd weinig mensen te spreken. Zelfs de volgende dag goed volgehouden?
Ik heb de Egelse Cocker ook even opgezocht, die kende ik nog niet! Wat een lieve koppies hebben die. Daar wordt je spontaan vrolijk van idd.
Paddestoel, Die theorie met die gewichtjes klinkt wel aannemelijk inderdaad. Dat maakt het in ieder geval visueel!
Hier gaat het verder redelijk. Ik ben nog altijd bezig met de mindfulness. Dit valt me behoorlijk zwaar moet ik zeggen. Alle emoties die ik alle jaren weggestopt heb (en dat zijn er blijkbaar nogal wat!) komen daardoor langzaam los, en die moet ik ervaren. Wat absoluut niet leuk is. Maargoed, ik merk dat mijn spierspanning en daardoor hoofdpijn er wel van afneemt, en dat lijkt me een goed teken dus ik ga er wel mee door, ondanks dat het nu echt energie vreet.
Ja, de lente! Die komt hier ook langzaam tevoorschijn Vandaag stapte ik naar buiten en toen had ik voor het eerst zoiets van: ja, hij komt echt! Langzaam komen hier ook de krokusjes en de narcissen op, en word het weer wat zachter. Fijn, want dan kan ik rustig aan wat kleine dingetjes in de tuin oppakken en het weer een beetje fatsoeneren.
Fijne avond!
woensdag 8 maart 2017 12:48
Evenaar: wat heftig meis, ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Moet een rollercoaster van emoties zijn geweest binnen korte tijd en dat zal heel veel energie hebben gekost.
Verder kom ik stiekem even om het hoekje kijken, heb het voor mijn doen erg druk de laatste tijd. 2x per week fysio (dat gaat steeds beter, ik begin weer kracht te krijgen in mijn lichaam) en daarnaast het wandelen aan het opbouwen. Ik heb maandag 20 minuten gelopen en dat ging goed .
Ik wil in april weer op het paard gaan zitten, daar werk ik nu naar toe.
Iemand vroeg over die B12 injecties: ik heb me verdiept in bijnieruitputting en wat dat voor gevolgen heeft. Daaruit kwam dat naast een heel hoog cortisol gehalte, de vitaminegehaltes in je bloed worden uitgeput. Vaak wordt er dan een tekort aan vitamine D3 en B12 gezien.
Ik kreeg al vanaf april vitamine D3 van de huisarts omdat die heel laag was, maar na 4 x een lange griep kon ik steeds minder. Ik kon dus geeneens meer 5 minuten lopen zonder daarna in te storten.
Ik heb toen mijn B12 laten checken en die was behoorlijk laag (ondergrens is 148 en ik zat op 132). Toen heb ik 6 weken lang elke week een injectie met B12 gehad. In de eerste weken werden mijn klachten juist erger (oorsuizen, hoofdpijn, vermoeidheid, spierpijn) maar dat hoort erbij. Omdat de B12 alle zenuwcellen gaat vernieuwen die beschadigd zijn. Ik dacht in het begin dat ik echt nooit meer beter zou worden, zo moe was ik.
Nu gaat het een stuk beter met me! Ik kan de hele dag wakker blijven, zonder middagslaapje en mijn fysieke en mentale energie heeft een boost gekregen. Ik heb zelfs zondag een half uur in een druk restaurant gezeten.
Verder kom ik stiekem even om het hoekje kijken, heb het voor mijn doen erg druk de laatste tijd. 2x per week fysio (dat gaat steeds beter, ik begin weer kracht te krijgen in mijn lichaam) en daarnaast het wandelen aan het opbouwen. Ik heb maandag 20 minuten gelopen en dat ging goed .
Ik wil in april weer op het paard gaan zitten, daar werk ik nu naar toe.
Iemand vroeg over die B12 injecties: ik heb me verdiept in bijnieruitputting en wat dat voor gevolgen heeft. Daaruit kwam dat naast een heel hoog cortisol gehalte, de vitaminegehaltes in je bloed worden uitgeput. Vaak wordt er dan een tekort aan vitamine D3 en B12 gezien.
Ik kreeg al vanaf april vitamine D3 van de huisarts omdat die heel laag was, maar na 4 x een lange griep kon ik steeds minder. Ik kon dus geeneens meer 5 minuten lopen zonder daarna in te storten.
Ik heb toen mijn B12 laten checken en die was behoorlijk laag (ondergrens is 148 en ik zat op 132). Toen heb ik 6 weken lang elke week een injectie met B12 gehad. In de eerste weken werden mijn klachten juist erger (oorsuizen, hoofdpijn, vermoeidheid, spierpijn) maar dat hoort erbij. Omdat de B12 alle zenuwcellen gaat vernieuwen die beschadigd zijn. Ik dacht in het begin dat ik echt nooit meer beter zou worden, zo moe was ik.
Nu gaat het een stuk beter met me! Ik kan de hele dag wakker blijven, zonder middagslaapje en mijn fysieke en mentale energie heeft een boost gekregen. Ik heb zelfs zondag een half uur in een druk restaurant gezeten.
woensdag 8 maart 2017 18:33
Rodelimo, moest wel lachen om je verhaal over hoe je het weekend hebt gehad!
Begint jouw mindfulness training op te schieten, neem aan dat jij ook de 8 weekse training volgt en nog een terug kom middag?
Ik start as maandag, vind het spannend, maar heb er ook wel zin in.
Wildhorse goed om te horen over die B12 injecties! Ik slik sowieso al een hele tijd D3 tabletten en een multivitatmine met B12.
Tja die cortisol is een heftig 'goedje' als het uit balans is!
Nou alles behalve lente vandaag, wat een regen is hier gevallen! Fijne avond iedereen.
Liefs Paddestoel
Begint jouw mindfulness training op te schieten, neem aan dat jij ook de 8 weekse training volgt en nog een terug kom middag?
Ik start as maandag, vind het spannend, maar heb er ook wel zin in.
Wildhorse goed om te horen over die B12 injecties! Ik slik sowieso al een hele tijd D3 tabletten en een multivitatmine met B12.
Tja die cortisol is een heftig 'goedje' als het uit balans is!
Nou alles behalve lente vandaag, wat een regen is hier gevallen! Fijne avond iedereen.
Liefs Paddestoel
vrijdag 10 maart 2017 12:35
Rondbontje bedankt voor de tip! Ben erg benieuwd of er veel voorbij komt waarmee wij ook worstelen.
Ik was trouwens vergeten te schrijven dat ik mijn eerstejaars beoordeling van het UWV heb gehad, conclusie is dat ik voorlopig nog niet kan werken. De arts van het UWV was erg met me begaan na alles wat er is gebeurd in mijn leven en vond dat ik veel deed om beter te worden. Er is nu een hele last van mijn schouders gevallen, ik krijg gelukkig nog tijd om verder te herstellen en hoef nog niet te solliciteren.
Vandaag is het lente-achtig, ik hoop dat jullie allemaal toch een beetje kunnen genieten van de zon. Even naar buiten om de lente op te snuiven en wat zonne-energie op doen.
Sterkte weer lieve meiden!
Ik was trouwens vergeten te schrijven dat ik mijn eerstejaars beoordeling van het UWV heb gehad, conclusie is dat ik voorlopig nog niet kan werken. De arts van het UWV was erg met me begaan na alles wat er is gebeurd in mijn leven en vond dat ik veel deed om beter te worden. Er is nu een hele last van mijn schouders gevallen, ik krijg gelukkig nog tijd om verder te herstellen en hoef nog niet te solliciteren.
Vandaag is het lente-achtig, ik hoop dat jullie allemaal toch een beetje kunnen genieten van de zon. Even naar buiten om de lente op te snuiven en wat zonne-energie op doen.
Sterkte weer lieve meiden!
vrijdag 10 maart 2017 13:30
Paddestoel, ja mijn mindfulness training begint inmiddels aardig op te schieten! Ik heb gister les 5 gehad. Tot nu toe heb ik er echt heel veel aan, met name in de richting van het tot rust brengen van mijn gedachten als mijn hoofd een chaos is, en dingen meer op zijn beloop kunnen laten, loslaten zeg maar. Voor mij is het echt heel nuttig! Het kost me wel een hoop energie, maar dat is het mij wel waard
In totaal zijn het 8 lessen inderdaad, maar geen terugkommiddag. Heb jij ook zo'n stiltedag bij de cursus? Bij ons was die eruit gehaald, maar echt de hele dag stil zijn en mediteren lijkt me ook echt wel heel moeilijk! (en misschien een beetje veel van het goede)
Rondbontje, dankjewel voor de tip! Dat klinkt interessant, ik ga zeker kijken.
Wildhorse, wat fijn dat je beoordeling zo goed verlopen is! (ik weet nu niet of ik positief of negatief moet zeggen ). Dat geeft een hoop rust lijkt me. Nu mag je weer voor een bepaalde tijd herstellen ofzo? Of moet je over een aantal weken weer terugkomen? Nu eerst rustig van de komende lente-week genieten in ieder geval Op zoek naar lammetjes!
Hier gaat het heel langzaam wel beter. Ik merk dat ik langzaam wat scherper begin te worden ofzo. Lastig uit te leggen. Soms voel ik me weer voor 5 minuten ofzo heel even mijn oude zelf, en dat voelt heel fijn. Wel merk ik dat ik nu met de mindfulness, wat heel intensief is, en de psycholoog ik steeds meer rust nodig lijk te hebben. Deze week heb ik al 2 nachten 14 uur geslapen, en dan overdag ook nog, terwijl ik me dan overdag alsnog echt doodmoe voel. Ik hoop dat dit tijdelijk is, en dat dat weer beter gaat als de mindfulness afgelopen is.
Vanmorgen ben ik ook nog even naar mijn werk geweest. Dat is altijd heel erg fijn om te doen. Gewoon lekker even kletsen met collega's, even wat mailtjes en het intranet lezen, en dan is vaak het uur alweer om. Nu heb ik nog maar energie om een uur te kunnen blijven, maar als ik straks meer energie heb dan kan ik ook echt iets gaan doen, dat is ook fijn.
Verder gaat het gewoon rustig verder hier....
Fijn weekend allemaal, geniet van de zon!
In totaal zijn het 8 lessen inderdaad, maar geen terugkommiddag. Heb jij ook zo'n stiltedag bij de cursus? Bij ons was die eruit gehaald, maar echt de hele dag stil zijn en mediteren lijkt me ook echt wel heel moeilijk! (en misschien een beetje veel van het goede)
Rondbontje, dankjewel voor de tip! Dat klinkt interessant, ik ga zeker kijken.
Wildhorse, wat fijn dat je beoordeling zo goed verlopen is! (ik weet nu niet of ik positief of negatief moet zeggen ). Dat geeft een hoop rust lijkt me. Nu mag je weer voor een bepaalde tijd herstellen ofzo? Of moet je over een aantal weken weer terugkomen? Nu eerst rustig van de komende lente-week genieten in ieder geval Op zoek naar lammetjes!
Hier gaat het heel langzaam wel beter. Ik merk dat ik langzaam wat scherper begin te worden ofzo. Lastig uit te leggen. Soms voel ik me weer voor 5 minuten ofzo heel even mijn oude zelf, en dat voelt heel fijn. Wel merk ik dat ik nu met de mindfulness, wat heel intensief is, en de psycholoog ik steeds meer rust nodig lijk te hebben. Deze week heb ik al 2 nachten 14 uur geslapen, en dan overdag ook nog, terwijl ik me dan overdag alsnog echt doodmoe voel. Ik hoop dat dit tijdelijk is, en dat dat weer beter gaat als de mindfulness afgelopen is.
Vanmorgen ben ik ook nog even naar mijn werk geweest. Dat is altijd heel erg fijn om te doen. Gewoon lekker even kletsen met collega's, even wat mailtjes en het intranet lezen, en dan is vaak het uur alweer om. Nu heb ik nog maar energie om een uur te kunnen blijven, maar als ik straks meer energie heb dan kan ik ook echt iets gaan doen, dat is ook fijn.
Verder gaat het gewoon rustig verder hier....
Fijn weekend allemaal, geniet van de zon!
zaterdag 11 maart 2017 16:04
Hey allemaal!
Paddestoel: ah ja, Boer zoekt vrouw. Kwam vroeger inderdaad ook op de Vlaamse tv. Mooi en vooral herkenbaar stukje uit het boek Spaak. Denk ook dat het voor niet BO-ers een duidelijke uitleg.
Rodelimo: Fijn dat de mindfulleness zo goed werkt. Kan best veel energie kosten, maar als het werkt is voor een periode zoveel slapen toch niet erg.
Wildhorse: jij hebt ook paardrijden als doel staan?! Hier ook! Denk dat als ik er nu op zou kruipen, dat ik er meteen weer langs lig (laatste keer in de zomer gereden en toen gevallen. Resultaat: een lichte hersenschudding). Ben nu grondwerkoefeningen met ons paardje aan het doen, maar dat kost mij vaak teveel energie. Ik zou graag paardgereden hebben alvorens weer te gaan werken. Merci voor de uitleg over B12. Denk dat deze bij mij ook weleens te laag kan zijn (ben ook vega). Wat prettig dat de UWV arts ook aangeeft dat je nog tijd nodig hebt om te herstellen. Daar hoef je je in ieder geval al geen zorgen meer over te maken.
Manlief is het hele weekend weg en dat valt mij toch wel zwaar. Mis hem echt meer dan wat ik in 'normale'toestand doe. Gelukkig is het mooi weer. Vandaag al een paar uur buiten gezeten (met een dekentje), heerlijk die eerste lentezon.
Fijn weekend allemaal!
Paddestoel: ah ja, Boer zoekt vrouw. Kwam vroeger inderdaad ook op de Vlaamse tv. Mooi en vooral herkenbaar stukje uit het boek Spaak. Denk ook dat het voor niet BO-ers een duidelijke uitleg.
Rodelimo: Fijn dat de mindfulleness zo goed werkt. Kan best veel energie kosten, maar als het werkt is voor een periode zoveel slapen toch niet erg.
Wildhorse: jij hebt ook paardrijden als doel staan?! Hier ook! Denk dat als ik er nu op zou kruipen, dat ik er meteen weer langs lig (laatste keer in de zomer gereden en toen gevallen. Resultaat: een lichte hersenschudding). Ben nu grondwerkoefeningen met ons paardje aan het doen, maar dat kost mij vaak teveel energie. Ik zou graag paardgereden hebben alvorens weer te gaan werken. Merci voor de uitleg over B12. Denk dat deze bij mij ook weleens te laag kan zijn (ben ook vega). Wat prettig dat de UWV arts ook aangeeft dat je nog tijd nodig hebt om te herstellen. Daar hoef je je in ieder geval al geen zorgen meer over te maken.
Manlief is het hele weekend weg en dat valt mij toch wel zwaar. Mis hem echt meer dan wat ik in 'normale'toestand doe. Gelukkig is het mooi weer. Vandaag al een paar uur buiten gezeten (met een dekentje), heerlijk die eerste lentezon.
Fijn weekend allemaal!
Always believe that something wonderful is about to happen.
zondag 12 maart 2017 21:38
Wat toevallig! Ik rijd ook paard. Recreatief. Krijg het nog niet voor elkaar vaak er tijd/energie voor te maken, maar rijd wel af en toe.
Heb ook weer BZV gekeken, hahaha, blijft grappig, die Mark valt me tegen zeg..
Bij mij is de B12 ook getest toendertijd, maar was goed, de rest ook trouwens. Ken wel veel verhalen dat het mensen echt heeft geholpen!
Ik heb een goede week achter de rug, word er echt blij van.
Hoop dat het bij jullie ook vooruit gaat!
Rodelimo, ook al zeg je veel te moeten slapen, het klinkt wel heel positief. Ik zou zeggen neem de slaap die je nodig heb en gun die jezelf ook!
Heb ook weer BZV gekeken, hahaha, blijft grappig, die Mark valt me tegen zeg..
Bij mij is de B12 ook getest toendertijd, maar was goed, de rest ook trouwens. Ken wel veel verhalen dat het mensen echt heeft geholpen!
Ik heb een goede week achter de rug, word er echt blij van.
Hoop dat het bij jullie ook vooruit gaat!
Rodelimo, ook al zeg je veel te moeten slapen, het klinkt wel heel positief. Ik zou zeggen neem de slaap die je nodig heb en gun die jezelf ook!
dinsdag 14 maart 2017 08:03
Rondbontje: wat tof dat paardrijden tussendoor wel lukt. Lukt alles dan? Of doe je enkel stapoefeningen? Ik rij ook recreatief, maar rijden lukt mij echt nog niet. (denk wel dat ik drempels zie, die misschien beter meevallen dan ik denk). Fijn dat je een goede week achter de rug hebt.
Vandaag eindelijk eerste gesprek met therapeut. Het gevoel is zo dubbel en ben bang er teveel van te verwachten. Deze ochtend nog even rusten en van het zonnetje genieten.
Fijne dag allemaal
Vandaag eindelijk eerste gesprek met therapeut. Het gevoel is zo dubbel en ben bang er teveel van te verwachten. Deze ochtend nog even rusten en van het zonnetje genieten.
Fijne dag allemaal
Always believe that something wonderful is about to happen.
dinsdag 14 maart 2017 08:31
Zoals ik een burnout zie is het iets heel erg lichamelijks.
De medische wetenschap kan er alleen nog niet helemaal de vinger op leggen.
Ik zie het als het voorstadium van bijnierinsufficientie en alle klachten die daar bij horen kun je opzoeken en komen overeen met een burnout.
Dat verklaart trouwens meteen ook waarom het vaak 1 tot twee jaar kan duren voor mensen volledig herstellen en ook waarom sommigen niet volledig herstellen.
Als een menselijk lichaam optimaal gevoed is en alles goed functioneert dan bereikt een mens zijn/haar taks niet snel..
Dan is het juist spannend om het dagelijkse leven aan te gaan en dan hoop je juist op wat tegenstand hier en daar omdat dat het gevoel geeft dat je leeft.
Maar als je lichamelijk bent uitgeput dan heb je daar de reserve niet meer voor en moet je inbinden en je gedragen zoals je liever niet zou willen doen.
Dat geeft cognitieve dissonantie, want het is niet hoe je jezelf kent of ziet of zelfs wilt zien.
Je lichaam is als een akker waar veel te weinig voedingsstoffen in de bodem zitten, logisch dat je even niet meer kunt.
Probeer er niet te veel psychologie aan te knopen.
Er is niets mis met je, je bent lichamelijk uitgeput en daar komen allerlei psychische toestanden bij voor die je vooral niet te serieus moet nemen totdat je lichamelijke systemen weer wel met elkaar samenwerken in een redelijke balans.
Het oordeel wat je denkt te voelen van andere mensen is eigenlijk je eigen oordeel, wat voortkomt uit het feit dat je jezelf niet zo herkent en wat ook voortkomt uit het feit dat je je tijdelijk erg zwak voelt. De systemen die plat liggen tijdens een burnout zijn precies de systemen die je laten piekeren en malen.
Dus: het is je lichaam wat moet herstellen, al kun je dat niet direct aan de buitenkant zien.
Intussen haalt je geest allerlei capriolen uit, dat hoort erbij, neem dat soort gedachten niet te serieus.
In deze periode heb je de neiging om alles te dramatiseren,, maar dat ligt niet aan je gedachten, dat ligt aan onderliggende lichamelijke systemen die tijdelijk niet in balans zijn. De stofjes die daar bij vrijkomen geven je nog extra het gevoel dat je tekort schiet.
Daarom zeggen ze: neem de tijd voor je herstel, oordeel niet over jezelf, gun je zelf oprecht de tijd en dan zul je zien dat het oordeel van alle anderen veel minder uitmaakt.
De medische wetenschap kan er alleen nog niet helemaal de vinger op leggen.
Ik zie het als het voorstadium van bijnierinsufficientie en alle klachten die daar bij horen kun je opzoeken en komen overeen met een burnout.
Dat verklaart trouwens meteen ook waarom het vaak 1 tot twee jaar kan duren voor mensen volledig herstellen en ook waarom sommigen niet volledig herstellen.
Als een menselijk lichaam optimaal gevoed is en alles goed functioneert dan bereikt een mens zijn/haar taks niet snel..
Dan is het juist spannend om het dagelijkse leven aan te gaan en dan hoop je juist op wat tegenstand hier en daar omdat dat het gevoel geeft dat je leeft.
Maar als je lichamelijk bent uitgeput dan heb je daar de reserve niet meer voor en moet je inbinden en je gedragen zoals je liever niet zou willen doen.
Dat geeft cognitieve dissonantie, want het is niet hoe je jezelf kent of ziet of zelfs wilt zien.
Je lichaam is als een akker waar veel te weinig voedingsstoffen in de bodem zitten, logisch dat je even niet meer kunt.
Probeer er niet te veel psychologie aan te knopen.
Er is niets mis met je, je bent lichamelijk uitgeput en daar komen allerlei psychische toestanden bij voor die je vooral niet te serieus moet nemen totdat je lichamelijke systemen weer wel met elkaar samenwerken in een redelijke balans.
Het oordeel wat je denkt te voelen van andere mensen is eigenlijk je eigen oordeel, wat voortkomt uit het feit dat je jezelf niet zo herkent en wat ook voortkomt uit het feit dat je je tijdelijk erg zwak voelt. De systemen die plat liggen tijdens een burnout zijn precies de systemen die je laten piekeren en malen.
Dus: het is je lichaam wat moet herstellen, al kun je dat niet direct aan de buitenkant zien.
Intussen haalt je geest allerlei capriolen uit, dat hoort erbij, neem dat soort gedachten niet te serieus.
In deze periode heb je de neiging om alles te dramatiseren,, maar dat ligt niet aan je gedachten, dat ligt aan onderliggende lichamelijke systemen die tijdelijk niet in balans zijn. De stofjes die daar bij vrijkomen geven je nog extra het gevoel dat je tekort schiet.
Daarom zeggen ze: neem de tijd voor je herstel, oordeel niet over jezelf, gun je zelf oprecht de tijd en dan zul je zien dat het oordeel van alle anderen veel minder uitmaakt.
dinsdag 14 maart 2017 12:19
Klinkt goed Shisha, ik ervaar het in ieder geval wel behoorlijk zoals jij het omschrijft. Vermoeidheid heeft een grote invloed op mijn hele gestel, beleving en gevoel van eigenwaarde. Nu ik met het mooie weer veel meer energie voel, lijken alle ellendige dingen die ik over mezelf dacht ineens een stuk verder naar de achtergrond. Wel krijg je een bo natuurlijk niet zomaar, het leert je vooral ok te zorgen dat je niet zoveel roofbouw op jezelf pleegt dat je zo erg uit balans raakt als bij een bo, dus wat zelfreflectie kan zeker geen kwaad lijkt me.
vrijdag 17 maart 2017 06:44
Shisha: Bedankt voor post. Ik had het even nodig om van iemand anders te horen dat BO (vooral) lichamelijk is. Hoorde van iemand dat er een psychiater (hier in België) is, die beweert dat BO helemaal niets met werk te maken heeft, maar met onverwerkte trauma's en problemen in de privé. Wat in het artikel niet wordt gezegd is dat deze man werkt voor de verzekeringen (betalen een extra uitkering uit bovenop ziekte-uitkering wanneer een werknemer ziek is). Zijn werkgever heeft er dus alle baat bij dat mensen met BO niet ziek zouden zijn. Grrr dat er zoveel misvattingen zijn over BO. Het zou zo fijn zijn als meer over gekend is en dat het net als je zei echt gekend staat als een lichamelijke ziekte.
PussyWillow: zalig he?! Dit mooie lenteweertje. Fijn dat het je zo goed doet.
Jullie nog plannen voor het weekend?
Hier staat een druk weekend voor de deur. Weer het dubbele gevoel van wel zin om leuke dingen te doen, maar bang voor de overvraging. Ga vooral proberen om mijn eigen tempo aan te houden en mijn grenzen aan te voelen.
Fijn weekend allemaal!
PussyWillow: zalig he?! Dit mooie lenteweertje. Fijn dat het je zo goed doet.
Jullie nog plannen voor het weekend?
Hier staat een druk weekend voor de deur. Weer het dubbele gevoel van wel zin om leuke dingen te doen, maar bang voor de overvraging. Ga vooral proberen om mijn eigen tempo aan te houden en mijn grenzen aan te voelen.
Fijn weekend allemaal!
Always believe that something wonderful is about to happen.
woensdag 22 maart 2017 06:54
Goede morgen!
Hoe is het met iedereen?
Hier een druk weekend gehad en daar nu nog van aan het bekomen.
Vorige week ook mijn eerste gesprek met therapeut gehad en merk dat het gesprek nog veel in mijn hoofd speelt. Heel confronterend om toch weer in de valkuilen van BO getrapt te zijn...
Hoe is het met iedereen?
Hier een druk weekend gehad en daar nu nog van aan het bekomen.
Vorige week ook mijn eerste gesprek met therapeut gehad en merk dat het gesprek nog veel in mijn hoofd speelt. Heel confronterend om toch weer in de valkuilen van BO getrapt te zijn...
Always believe that something wonderful is about to happen.
woensdag 22 maart 2017 09:59
Mag ik me hier ook melden?
Ben begin 30 en heb na het verlies van mijn moeder een burn-out gekregen. Het was geen verrassing dat ik een burn-out kreeg, maar wel erg confronterend. Daarnaast wordt mijn contract op het werk niet verlengd hierdoor en wordt het weer onzeker hoe het verder gaat lopen.
Ik merk al wel verschil met het begin (vier maanden terug), ik begin dingetjes weer te onthouden, ik kan weer slapen en meer aan op een dag.
Maar blijf moeite hebben met mijn grenzen te herkennen, verwachtingen van andere mensen en de lat zelf ook hoog leggen. Ik merk achteraf pas dat ik te veel gedaan heb en ik merk dat mensen in mijn omgeving vergeten dat ik een burn-out heb. Je moet er maar over heen zijn, verder gaan met je leven.
Of ze denken te kunnen bepalen hoe je het allemaal in je leven moet gaan doen.
Ik heb volgende maand weer gesprek met POH GGZ en heb verder ondersteuning van een homeopaat (waar ik ook veel mee praat). Doe aan yoga, ontspanningsoefeningen en heb in het verleden (lang voor mijn burn-out) een mindfulness cursus gehad, waar ik nog steeds handvatten uit gebruik.
Wel een leuk weekend gehad Vienna29?
Wat balen dat je weer in de valkuilen getrapt bent.
Ben begin 30 en heb na het verlies van mijn moeder een burn-out gekregen. Het was geen verrassing dat ik een burn-out kreeg, maar wel erg confronterend. Daarnaast wordt mijn contract op het werk niet verlengd hierdoor en wordt het weer onzeker hoe het verder gaat lopen.
Ik merk al wel verschil met het begin (vier maanden terug), ik begin dingetjes weer te onthouden, ik kan weer slapen en meer aan op een dag.
Maar blijf moeite hebben met mijn grenzen te herkennen, verwachtingen van andere mensen en de lat zelf ook hoog leggen. Ik merk achteraf pas dat ik te veel gedaan heb en ik merk dat mensen in mijn omgeving vergeten dat ik een burn-out heb. Je moet er maar over heen zijn, verder gaan met je leven.
Of ze denken te kunnen bepalen hoe je het allemaal in je leven moet gaan doen.
Ik heb volgende maand weer gesprek met POH GGZ en heb verder ondersteuning van een homeopaat (waar ik ook veel mee praat). Doe aan yoga, ontspanningsoefeningen en heb in het verleden (lang voor mijn burn-out) een mindfulness cursus gehad, waar ik nog steeds handvatten uit gebruik.
Wel een leuk weekend gehad Vienna29?
Wat balen dat je weer in de valkuilen getrapt bent.
woensdag 22 maart 2017 12:23
Welkom Summer,
Die grenzen aanvoelen blijft een lastig iets, maar ik denk dat je steeds meer kan gaan aanvoelen dat je over je grens gaat. Je moet leren om je lichaam weer echt te 'voelen'. Weer echt in contact komen met je lichaam, luisteren naar de signalen die het geeft (zoals hoofdpijn, keelpijn, misselijkheid, spanning).
Je kan beter je grens in het begin wat lager zetten en dan door positieve ervaringen de grens steeds iets oprekken (dus eerst 15 min wandelen, gaat dat goed dan ga je na 5 dagen 20 minuten. Net als met sociale contacten. Eerst een half uurtje, daarna misschien 45 min).
Zoals Shisha schrijft heeft je lichaam en geest echt de tijd nodig om te herstellen en weer in balans te komen. Ik denk ook dat een BO uiteindelijk komt door bijnieruitputting door continu in de 'flight/fight' modus te staan. Bijnieruitputting werkt lichamelijk door en ook geestelijk (door het krimpen van de hippocampus).
@ roodbontje en vienna: wat leuk dat jullie ook paardrijden. Ik kan ook nog niet rijden, wandel nu wel af en toe een kwartiertje met haar, maar meer lukt nog niet. Moet daarin ook echt 1 ding doen: dus of poetsen of wandelen of even longeren (en dan niet gericht trainen, kost weer teveel concentratie).
@ Vienna: hoe heb je het weekend beleefd? Merk je dat je op een gegeven moment overloopt? Of kan je het aan?
Ik heb as zaterdag een feestje in een restaurant met mijn schoonfamilie, duur is 4 uur. Ik zie er heel erg tegenop, ik ben al meer dan een jaar niet in een restaurant geweest (prikkels) en dan ook 4 uur praten...Ik heb er wel zin in, maar de spanning zit nu al erg hoog.
Hoe zorgen jullie dat jullie niet overlopen? Kan zo in janken uitbarsten als ik over mijn grens ga...
Die grenzen aanvoelen blijft een lastig iets, maar ik denk dat je steeds meer kan gaan aanvoelen dat je over je grens gaat. Je moet leren om je lichaam weer echt te 'voelen'. Weer echt in contact komen met je lichaam, luisteren naar de signalen die het geeft (zoals hoofdpijn, keelpijn, misselijkheid, spanning).
Je kan beter je grens in het begin wat lager zetten en dan door positieve ervaringen de grens steeds iets oprekken (dus eerst 15 min wandelen, gaat dat goed dan ga je na 5 dagen 20 minuten. Net als met sociale contacten. Eerst een half uurtje, daarna misschien 45 min).
Zoals Shisha schrijft heeft je lichaam en geest echt de tijd nodig om te herstellen en weer in balans te komen. Ik denk ook dat een BO uiteindelijk komt door bijnieruitputting door continu in de 'flight/fight' modus te staan. Bijnieruitputting werkt lichamelijk door en ook geestelijk (door het krimpen van de hippocampus).
@ roodbontje en vienna: wat leuk dat jullie ook paardrijden. Ik kan ook nog niet rijden, wandel nu wel af en toe een kwartiertje met haar, maar meer lukt nog niet. Moet daarin ook echt 1 ding doen: dus of poetsen of wandelen of even longeren (en dan niet gericht trainen, kost weer teveel concentratie).
@ Vienna: hoe heb je het weekend beleefd? Merk je dat je op een gegeven moment overloopt? Of kan je het aan?
Ik heb as zaterdag een feestje in een restaurant met mijn schoonfamilie, duur is 4 uur. Ik zie er heel erg tegenop, ik ben al meer dan een jaar niet in een restaurant geweest (prikkels) en dan ook 4 uur praten...Ik heb er wel zin in, maar de spanning zit nu al erg hoog.
Hoe zorgen jullie dat jullie niet overlopen? Kan zo in janken uitbarsten als ik over mijn grens ga...
