Gezondheid alle pijlers

Leven met pijn (en wat dat met je doet)

28-10-2016 08:52 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na ruim 3000 berichten is het weer tijd voor een nieuw topic.



Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van dit leven. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.



Nieuwelingen komen regelmatig aanwaaien en zijn altijd welkom. Om mee te praten of voor vragen/opmerkingen. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect naar elkaar toe"



Hier is de link naar ons vorige topic, waarin ook weer een link staat naar het vorige topic waarin ook weer een link staat.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Dus..

Ik heb gisteren mijn allereerste wedstrijd gewonnen

Was zo leuk, op een gegeven moment zat echt de hele zaal mee te kijken en aan te moedigen (waardoor er natuurlijk weer wat ballen mis gingen) Het smaakt naar meer

Degene van wie ik won, speelt al ongeveer even lang als ik, maar had voor het eerst wedstrijden. Zij zou ook dubbelen, maar toen haar teamgenoten mijn team hadden zien spelen, trokken ze dat toch in. (ja, dat mag, want er staat van te voren niets vast) Ze waren kennelijk nogal verrast over hoeveel beter wij geworden waren





Verder moet ik morgen naar Utrecht en blijkt dat er aan het spoor gewerkt wordt bij Amersfoort, dus zal m'n reis zo'n 50 minuten langer duren Voor 6 uur de deur uit om om 10 uur op plaats van bestemming te zijn. Jippie. En terug weer zo lang. Als ik dan thuis kom, zit m'n zus al zo ongeveer aan de borrel, denk ik, want die komt eten ivm verjaardag van m'n dochter. 's Avonds visite ..
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Geen idee in hoeverre het me lukt dit bij te houden, maar ik zou graag meeschrijven.

Moet nu weg, zal vanmiddag wat meer schrijven .
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen Kia-Ora. Af en toe binnenvallen mag ook hoor.
Later is nu
Ik ben zo nerveus voor het nieuws van mijn ouders dat ik me niet eens kan focussen op de berichtjes aflezen. Maar rond 12 uur weet ik meer.. Het zou gaan om een mogelijkheid om alleen te wonen.. Ik weet niet wat ik er van vind.
Alle reacties Link kopieren
Yellow. Ik duim voor je.
Later is nu
Ik ga alleen wonen..
Alle reacties Link kopieren
Gefeliciteerd! En nu denken aan de leuke dingen daarvan.. Zelf bepalen hoe je het inricht, alleen met jezelf rekening houden, etc.



Mijn lijf doet niets vandaag zonder in opstand te komen.. Dus besloten ook maar niets te gaan doen.. Filmpje erbij en klaar.. (Tot dat ik zo verder ga met schilderen dan)
Gefeliciteerd Yellow! Woonruimte helemaal voor jezelf! Is het in dezelfde stad als waar je nu woont?



Dreamer: proficiat met je eerste overwinning! Dat worden er meer!



En Kia-Ora: welkom!
Nee terug naar waar ik opgegroeid ben in Brabant. Mijn hoofd kan het allemaal even niet bevatten geloof ik.
Dat is wel een hele verandering Yellow! Het gaat allemaal wel lukken, je hebt tijd nodig om aan het idee te wennen.
Alle reacties Link kopieren
Yellow, fijn dat het gelukt is.

Het zal zeker een hele verandering zijn, maar ik denk echt dat het op lange termijn goed zal uitpakken voor je.

Is het in de buurt van je ouders?



Kia-ora, welkom.



Dreamer, gefeliciteerd met je eerste overwinning. Maar wat flauw dat de tegenpartij zich nu terugtrekt zeg.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Ja en in de buurt van de enige vriendin van de middelbare school waar ik nog contact mee heb. Die is net op zichzelf gaan wonen. Zelfs zei heeft me nooit zonder mn vriend gekend..



Ik ga mezelf maar eens onder de douche schoppen.
Wat fijn Yellow!



Welkom Kia.



Happy new topic allemaal (eeh, beetje gek in deze context niet?)



Gefeliciteer Ltdax met je overwinning. Vandaag maar extra lief voor je lijf zijn na zo'n inspanning.



Weer wat blijer vandaag, lekker geslapen en eindelijk kunnen regelen dat ik in december een vriend ga zien die ik al 10 jaar niet meer heb gezien. Wiejjj Speelt eindelijk weer eens in Nederland dus nu wordt het wel eens tijd omdat biertje te doen.
Alle reacties Link kopieren
Wat gezellig bosbessen. Ook wel een beetje spannend om iemand na zo lange tijd weer te zien.



Drukke week achter de rug . Vervelende is dus nu dat ik daardoor weer achterstand in andere dingen heb opgelopen.

En nu nog ff moet zoeken naar de energie om dat allemaal op te lossen.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor het warme welkom dames . Beetje jammer dat het onder deze rottige omstandigheden is.



Onderstaande niet quoten alsjeblieft, een deel haal ik weer weg.



[...]



Ik hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is, als er vragen zijn, stel ze vooral. Mag ook via pb .



Ik zal van de week even wat terug lezen in het oude topic zodat ik wat meer van jullie achtergrond weet. Kletst wat makkelijker.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Wat heftig Kia-Ora! Wat restverschijnselen: ik vind het nogal wat. Lijkt me echt heel moeilijk om je leven ineens zo te zien veranderen.
Alle reacties Link kopieren
Klinkt erg heftig Kia-Ora!

Heb je ook nog goede/ leefbare dagen of is het elke dag erge hoofdpijn?

En wat rot dat de morfine niet afdoende werkt om het wel leefbaar te houden.

Volgens mij zijn er verder ook niet veel opties meer op pijnstillingsgebied toch?

Misschien dat Ambra daar meer over weet.



Overigens hoef je je geen zorgen te maken over het niet kunnen bijbenen van onze schrijfsels. We posten allemaal best wisselend. Soms tien keer op een dag en dan weer een of twee dagen niet. Schrijf je mee, gezellig, schrijf je een week of meer niet, ook goed.

Hier weten we allen hoe het is het leven met pijn en kunnen we af en toe lekker van ons af mopperen zonder veroordeeld te worden.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Alle reacties Link kopieren
Wat een fijn topic. Ik als nieuweling zou graag met jullie mee schrijven als dat mag?
Natuurlijk boefje30, dat vinden we leuk! Voel je vrij om hier mee te schrijven!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt cesium! Ik weet niet zo goed wat voor klachten jullie hebben en wss zijn deze vele mate erger dan wat ik heb. Maar ik loop nu bijna 2 jaar rond met veel pijn en chronische klachten door mijn bevalling. Operaties gehad, en mijn leven is eigenlijk helemaal veranderd: kan mijn huidige baan niet uitvoeren sinds de bevalling en de vraag is of dit ooit nog gaat lukken, kan niet meer sporten, kan niet alle dingen doen met dochter die ik zou willen, ook de dagelijkse dingen gaan moeixaam en soms zelfs helemaal niet.



En door dit alles heb merk ik toch wel dat het soms lastig is om over te praten met je omgeving mensen snappen het niet en omdat je het bij mij niet altijd aan de buitenkant ziet moet ik mij regelmatig ook verdedigen.

Vandaar dat ik mee wil schrijven...
Alle reacties Link kopieren
Dat mensen die het 'niet kennen' het snappen heb/denk ik soms ook. Als het niet zichtbaar is dan roept he vaak vragen op. Helemaal als je dingen eerst wel kon of soms nog kan.



Aan de andere kant, en daar heb ik het pas echt heel recent over gehad, kan dat bikkelen van 'ons' dat ook juist versterken. Ik heb het er 'thuis' en bij vrienden het liefst gewoon niet over. Het houdt mij al zo bezig en aan een bepaalde mate van pijn ben ik gewoon 'gewend'. Afgelopen week had ik het met mijn man over het begrijpen van die pijn door vriendinnen. Ik heb recent pas proberen duidelijk te maken hoe kut het de laatste tijd gaat, omdat het ivm gedeelde hobbie niet anders meer kon. Mijn man gaf aan dat hij het ook lastig te beoordelen vindt, want hij merkt het niet aan mij en ik zeg het ook niet. Mijn 'ik wil niet klagen' zorgt er dus gedeeltelijk voor dat hij juist niet weet hoe het gaat. Behalve op de momenten dat ik echt hondsberoerd ben en het echt even niet aan kan.



Nog steeds wil ik niet dat mijn omgeving dit weet, of eerder ik wil niet klagen. Bij mij zit het momenteel psychisch ook heel diep. En ik ben ontzettend blij dat hier af en toe allemaal te kunnen spuien. Herkenning en begrip is fijn, ondanks dat ik niemand die herkenning toe wens.



Net terug uit de bios en te veel suiker op, gevoelig voor, dus ik stuiter nog een beetje rond hier.

Slaap lekker allen!
Alle reacties Link kopieren
quote:lientje69 schreef op 28 oktober 2016 @ 23:11:

Klinkt erg heftig Kia-Ora!

Heb je ook nog goede/ leefbare dagen of is het elke dag erge pijn?

En wat rot dat de morfine niet afdoende werkt om het wel leefbaar te houden.

Volgens mij zijn er verder ook niet veel opties meer op pijnstillingsgebied toch?

Misschien dat Ambra daar meer over weet.



Overigens hoef je je geen zorgen te maken over het niet kunnen bijbenen van onze schrijfsels. We posten allemaal best wisselend. Soms tien keer op een dag en dan weer een of twee dagen niet. Schrijf je mee, gezellig, schrijf je een week of meer niet, ook goed.

Hier weten we allen hoe het is het leven met pijn en kunnen we af en toe lekker van ons af mopperen zonder veroordeeld te worden.

Fijn, ik vind het een beetje bijhouden altijd wel zo prettig. Dus dat ga ik wel proberen. Of het lukt is een tweede.



[... ]

Ps. Ik haal af en toe wel wat details weg. Vind het niet zo fijn dat alles blijft staan . Hoop niet dat jullie het vervelend vinden. Voor bepaalde details mag iedereen me een pb'tje doen hoor.



Zo dat was best lastig en ondertussen lucht het enorm op.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Alle reacties Link kopieren
Boefje30, ook van harte welkom!



LtDax, oei, dat niet klagen en willen mopperen is voor mij ook heel herkenbaar. En ook aan mij is niets te zien, alleen in de avond of als ik me overbelast heb. Dan strompel ik als een 100-jarige door het huis.

Dat is ook het moeilijke, je wilt mensen er niet mee belasten dat je pijn hebt, ze zien het niet aan je dus ze vragen een en ander aan je, wat jij dan weer niet wilt/kunt weigeren omdat je er graag bij wilt horen of omdat je je niet wilt laten kennen, daardoor krijg je weer meer pijn, kortom , vicieuze cirkel.



Kia-Ora, dat afzeggen van activiteiten vind ik ook altijd lastig.

Het is de bedoeling dat je op een gegeven moment een beetje een evenwicht kunt vinden tussen in- en ontspanning waarbij de mate van pijn leefbaar blijft.

Maar mèn, wat blijft dat moeilijk.

Ik denk dat we allemaal regelmatig tegen de grenzen aanlopen hier, en ook eroverheen gaan.

Soms weet je het al van tevoren, dit is niet verstandig om te doen want het is teveel, maar kies je er toch voor om het doen.

Soms kan iets ook de extra pijn waard zijn, dat je het ervoor over hebt.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Alle reacties Link kopieren
Boefje30, heb jij iets van dagelijkse pijnstilling?

Ik heb al 25 jaar chronische pijn als gevolg van een herseninfarct op mijn 21-ste.

Pas sinds een jaar of twee heb ik de juiste pijnmedicatie gekregen, waardoor het leven een stuk leefbaarder is geworden voor me. Ik zit nu in elk geval een stuk minder te huilen van de pijn op de bank.



Maar ik was gewoon niet (denk denk, kan niet op- het woord komen, soms moet ik lang nadenken omdat er weer even kortsluiting is in mijn hoofd) ........ genoeg. Nou ja , omschrijving dan maar:

Ik drong niet genoeg aan bij de artsen, liet me met een dooddoener weer naar huis sturen (neem maar een paracetamolletje extra, nee , er is niets anders wat u kunt nemen met de andere medicijnen samen, enz)
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven