Gezondheid
alle pijlers
Man heeft kanker, moeilijke prater....
woensdag 26 november 2014 17:43
Wat ik al vreesde, werd vandaag door de arts bevestigd. Een biopt moet het nog bevestigen, maar ze was er duidelijk over, dat wat op de scan van Man's buik te zien is, kan bijna niet anders dan een flinke tumor zijn......
De precieze soort, agressief of niet, of er behandeling mogelijk is en welke dan en wat de prognose is, kon ze nu nog niet zeggen.
En dan lopen we naar buiten, een agenda vol met vervolgonderzoeken en dan zegt hij, bijna stralend: "nou doei hè, tot vanmiddag". Hij ging namelijk meteen door naar zijn werk, en ik had de hele dag vrij genomen en zou naar huis lopen, we wonen vlakbij het ziekenhuis. En daar stond ik, alleen met mijn angst, emotie, woede, vragen en nog meer emotie
Man wil er met niemand over praten, ook de puberzonen weten van niets. Ik heb het toch gedeeld met vriendinbuuf, want ik kón niet mijn eigen huis in, ik klapte uit elkaar en moest koffie en een zakdoek.....
Man is altijd een moeilijke geen prater geweest. Lastig, maar de aard van het beestje. Ik ben juist een emotioneel mens. Ondanks dat we al lang bij elkaar zijn, levert dit nog steeds wel strubbelingen op. Maar met dit traject voor ons, wordt dat nog een hele lastige, ben ik bang. Iemand wijze raad?
De precieze soort, agressief of niet, of er behandeling mogelijk is en welke dan en wat de prognose is, kon ze nu nog niet zeggen.
En dan lopen we naar buiten, een agenda vol met vervolgonderzoeken en dan zegt hij, bijna stralend: "nou doei hè, tot vanmiddag". Hij ging namelijk meteen door naar zijn werk, en ik had de hele dag vrij genomen en zou naar huis lopen, we wonen vlakbij het ziekenhuis. En daar stond ik, alleen met mijn angst, emotie, woede, vragen en nog meer emotie
Man wil er met niemand over praten, ook de puberzonen weten van niets. Ik heb het toch gedeeld met vriendinbuuf, want ik kón niet mijn eigen huis in, ik klapte uit elkaar en moest koffie en een zakdoek.....
Man is altijd een moeilijke geen prater geweest. Lastig, maar de aard van het beestje. Ik ben juist een emotioneel mens. Ondanks dat we al lang bij elkaar zijn, levert dit nog steeds wel strubbelingen op. Maar met dit traject voor ons, wordt dat nog een hele lastige, ben ik bang. Iemand wijze raad?
donderdag 27 november 2014 17:41
Persoonlijk ben ik van mening dat je man eerst de tijd even moet hebben en hem nu even niet te veel 'opgedrongen' moet worden. Het gaat in de eerste plaats eerst om hem, gun hem even zijn tijd.
Al kunnen jullie niet heel lang wachter voor het de kinderen vertelt wordt, maar het komt ook niet op 1 dag aan. Al die emoties is nu misschien net wat te veel voor hem, dus ik kan me zijn reactie wel voorstellen. Al begrijp ik jou ook goed.
Al kunnen jullie niet heel lang wachter voor het de kinderen vertelt wordt, maar het komt ook niet op 1 dag aan. Al die emoties is nu misschien net wat te veel voor hem, dus ik kan me zijn reactie wel voorstellen. Al begrijp ik jou ook goed.
donderdag 27 november 2014 18:12
Wat 'n rot-nieuws! Sterkte.
Verder zou ik het wel met 'n goede vriendin bespreken zodat jij ook bij iemand je hart kunt luchten en niet te lang wachten met de kinderen inlichten.
En als jullie plannen hebben voor 'n grote reis met het hele gezin, zou ik die zeker niet uitstellen (enkel inpassen tussen de behandelingen, maar wel gaan zodra het kan en de boete van school voor lief nemen)
Verder zou ik het wel met 'n goede vriendin bespreken zodat jij ook bij iemand je hart kunt luchten en niet te lang wachten met de kinderen inlichten.
En als jullie plannen hebben voor 'n grote reis met het hele gezin, zou ik die zeker niet uitstellen (enkel inpassen tussen de behandelingen, maar wel gaan zodra het kan en de boete van school voor lief nemen)
zaterdag 29 november 2014 16:54
Vanochtend hebben we het ze verteld. Man was in mijn ogen te vaag (er zit iets wat er niet hoort), ik heb het aangevuld met de concrete informatie. Jongste (13) vroeg: "ga je dood, net als de vader van Klasgenootje?", daarop hebben we eerlijk geantwoord dat we dat nu nog niet weten, maar dat die kans bestaat. Oudste zei niet zoveel, maar zat met een trillende bovenlip erbij. Later vond ik hem met zijn koptelefoon op, huilend.....
We hebben ze beloofd naar ons beste vermogen eerlijk tegen ze te zijn en we hebben ze op het hart gedrukt dat ze alles mogen vragen.
Later kwam ik de werkkamer binnenlopen en toen zat man met de administatie-map te rommelen. Hij keek heel betrapt. Op mijn vragende blik, antwoordde hij dat hij na aan het kijken was hoe het met nabestaandenpensioen zat als hij sterft
We hebben ze beloofd naar ons beste vermogen eerlijk tegen ze te zijn en we hebben ze op het hart gedrukt dat ze alles mogen vragen.
Later kwam ik de werkkamer binnenlopen en toen zat man met de administatie-map te rommelen. Hij keek heel betrapt. Op mijn vragende blik, antwoordde hij dat hij na aan het kijken was hoe het met nabestaandenpensioen zat als hij sterft
zaterdag 29 november 2014 17:02
Oh wat verschrikkelijk dat je man nu hiermee bezig is. En wat lief natuurlijk dat
hij aan jullie denkt.
Wel fijn dat jullie nu open en eerlijk naar elkaar kunnen zijn, voor de kinderen is
dit natuurlijk ook heel confronterend.
Toch eerst maar even de verdere onderzoeken afwachten, misschien is er toch
nog wel hoop.
Sterkte voor jullie!
hij aan jullie denkt.
Wel fijn dat jullie nu open en eerlijk naar elkaar kunnen zijn, voor de kinderen is
dit natuurlijk ook heel confronterend.
Toch eerst maar even de verdere onderzoeken afwachten, misschien is er toch
nog wel hoop.
Sterkte voor jullie!
zaterdag 29 november 2014 19:57
Wat vreselijk voor jullie. Ik zit nu in een soortgelijke situatie, alleen ben ik de dochter en komt het in mijn vaders geval zeker weten niet meer goed.
Het is belangrijk dat iedereen van je directe naasten zich beseft dat iedereen een ander proces heeft, hoe je iets verwerkt, wanneer je in welke mate emotioneel bent, wanneer je wel wilt praten of niet, enz. Elk persoon heeft ook weer andere verwachtingen van de situatie en visie over de gewenste gang van zaken. Je reageert dus ook anders op bepaald nieuws dan een ander, omdat je o.a. andere verwachtingen hebt.
Het is belangrijk van elkaar om te weten hoe die visies liggen en te bespreken wat de wensen zijn. Hij is degene die ziek is, maar het heeft net zo goed effect op jullie.
Bespreek klachten en vragen, schrijf ze op als je naar een arts gaat.
Verder een dikke knuffel voor het hele gezin en hopen dat de ziekte goed te behandelen is.
Het is belangrijk dat iedereen van je directe naasten zich beseft dat iedereen een ander proces heeft, hoe je iets verwerkt, wanneer je in welke mate emotioneel bent, wanneer je wel wilt praten of niet, enz. Elk persoon heeft ook weer andere verwachtingen van de situatie en visie over de gewenste gang van zaken. Je reageert dus ook anders op bepaald nieuws dan een ander, omdat je o.a. andere verwachtingen hebt.
Het is belangrijk van elkaar om te weten hoe die visies liggen en te bespreken wat de wensen zijn. Hij is degene die ziek is, maar het heeft net zo goed effect op jullie.
Bespreek klachten en vragen, schrijf ze op als je naar een arts gaat.
Verder een dikke knuffel voor het hele gezin en hopen dat de ziekte goed te behandelen is.
zondag 30 november 2014 00:53
quote:raccoon schreef op 29 november 2014 @ 21:22:
Sassafras: moeilijk om nu positief te blijven, maar jullie weten nog niet precies wat het is. Misschien valt het ook wel mee, ik bedoel geode overlevingskansen.Je bedoelt het vast heel lief, maar ik krijg hier de griebels van. Ik ben helemaal niet van plan om "positief" te blijven. Net zo min als ik "negatief" wil zijn. Ik (en man is precies zo) wil vooral realistisch zijn. En zoals de zaken er nu voor staan, kán het fout aflopen. Hoeft niet, ook veel kankerpatienten genezen, maar als je de kille cijfers bekijkt: een 5-jaarsoverleving van 70% betekent nog altijd dat bijna 1 op de 3 binnen die 5 jaar sterft. Dat is geen doemdenken, dat zijn gewoon de harde statistieken. En natuurlijk hopen we dat de precieze diagnose van de soort kanker meevalt en dat er een behandeling voor is. Maar ik merk nu al, nu nog maar heel weinig mensen op de hoogte zijn, dat er mensen zijn die zeggen "vooral positief blijven", terwijl ze eigenlijk bedoelen "laten we de ernst ontkennen, want ik vind het ongemakkelijk om over de dood te praten".
Sassafras: moeilijk om nu positief te blijven, maar jullie weten nog niet precies wat het is. Misschien valt het ook wel mee, ik bedoel geode overlevingskansen.Je bedoelt het vast heel lief, maar ik krijg hier de griebels van. Ik ben helemaal niet van plan om "positief" te blijven. Net zo min als ik "negatief" wil zijn. Ik (en man is precies zo) wil vooral realistisch zijn. En zoals de zaken er nu voor staan, kán het fout aflopen. Hoeft niet, ook veel kankerpatienten genezen, maar als je de kille cijfers bekijkt: een 5-jaarsoverleving van 70% betekent nog altijd dat bijna 1 op de 3 binnen die 5 jaar sterft. Dat is geen doemdenken, dat zijn gewoon de harde statistieken. En natuurlijk hopen we dat de precieze diagnose van de soort kanker meevalt en dat er een behandeling voor is. Maar ik merk nu al, nu nog maar heel weinig mensen op de hoogte zijn, dat er mensen zijn die zeggen "vooral positief blijven", terwijl ze eigenlijk bedoelen "laten we de ernst ontkennen, want ik vind het ongemakkelijk om over de dood te praten".
zondag 30 november 2014 03:07
Sassefras helemaal niet zo bedoeld. Als je man dadelijk precies weet wat er aan de hand is en wat de behandeling zal zijn. Is het toch anders. Snap heel goed dat dit slopend voor jullie is. Ik heb zelf twee keer kanker gehad..en ik was ook niet altijd positief. Deze fase van niet weten en wachten is slopend.
