Gezondheid
alle pijlers
Mijn broertje heeft kanker
zaterdag 8 september 2007 09:17
Hallo allemaal,
erg lang geleden dat ik op dit forum heb geschreven. Lees af en toe nog es mee (moet nog wennen aan de nieuwe format). Ik heb de behoefte om van me af te schrijven hoe ik me voel. Zag dat er meerdere topics over dit onderwerp zijn, misschien kan ik beter ergens aanhaken, maar dan hoor ik het wel.
Mijn broertje heeft kanker. Afgelopen week geconstateerd en volgende week horen we pas of het uberhaupt behandelbaar is. De prognose is slecht. Ik kan niet omschrijven hoe ik me voel. Weet ook niet hoe ik de komende dage door moet komen. Sinds ik het weet (een paar dagen geleden) kan ik niet meer eten en slapen. Hoewel we erg close zijn sluit hij zich nu behoorlijk af. Erg begrijpelijk, maar ik wil hem alleen maar vasthouden en nooit meer los laten.
Hoe moet ik de komende dagen doorkomen, tot de volgende afspraak? Ik google me suf, terwijl ik weet dat ik dat niet moet doen. Ik heb nergens zin in, loop met mijn ziel onder mijn arm en vind het heel bizar dat de rest van de wereld gewoon doordraait...
erg lang geleden dat ik op dit forum heb geschreven. Lees af en toe nog es mee (moet nog wennen aan de nieuwe format). Ik heb de behoefte om van me af te schrijven hoe ik me voel. Zag dat er meerdere topics over dit onderwerp zijn, misschien kan ik beter ergens aanhaken, maar dan hoor ik het wel.
Mijn broertje heeft kanker. Afgelopen week geconstateerd en volgende week horen we pas of het uberhaupt behandelbaar is. De prognose is slecht. Ik kan niet omschrijven hoe ik me voel. Weet ook niet hoe ik de komende dage door moet komen. Sinds ik het weet (een paar dagen geleden) kan ik niet meer eten en slapen. Hoewel we erg close zijn sluit hij zich nu behoorlijk af. Erg begrijpelijk, maar ik wil hem alleen maar vasthouden en nooit meer los laten.
Hoe moet ik de komende dagen doorkomen, tot de volgende afspraak? Ik google me suf, terwijl ik weet dat ik dat niet moet doen. Ik heb nergens zin in, loop met mijn ziel onder mijn arm en vind het heel bizar dat de rest van de wereld gewoon doordraait...
zaterdag 8 september 2007 09:28
Workinggirl, dit is natuurlijk verschrikkelijk nieuws. Je kunt je nu suf gaan zoeken op het internet naar oplossingen, behandelingen etc., maar het is nu beter even te wachten tot er meer duidelijkheid is. Het kan behoorlijk gekmakend zijn wanneer je alle opties leest op het internet.
Mijn advies om de dagen tot de volgende afspraak door te komen is toch om naar je broer te gaan en iets te gaan ondernemen met hem. Kijken hoe alles loopt, eventueel zware gesprekken te hebben of juist gewoon over luchtige dingen praten. Bel wat vrienden op voor afleiding.
Er is geen tovermiddel om de komende dagen zonder gepieker door te komen, daarvoor is dit nieuws gewoon veel te slecht.
Heel veel sterkte en laten we hopen op goed nieuws.
Mijn advies om de dagen tot de volgende afspraak door te komen is toch om naar je broer te gaan en iets te gaan ondernemen met hem. Kijken hoe alles loopt, eventueel zware gesprekken te hebben of juist gewoon over luchtige dingen praten. Bel wat vrienden op voor afleiding.
Er is geen tovermiddel om de komende dagen zonder gepieker door te komen, daarvoor is dit nieuws gewoon veel te slecht.
Heel veel sterkte en laten we hopen op goed nieuws.
zaterdag 8 september 2007 09:45
Hoi,
Toen ik de titel van je bericht zag staan keek ik er met andere ogen naar dan dat ik eerder zou doen.
Mijn vader loopt al maanden met problemen en het duurt enorm lang voordat er actie wordt ondernomen. Na een CT scan was er een verdikking te zien in de darm, wat twee dingen kan betekenen: of een darmontsteking of een kwaadaardige tumor.
Nu moest hij afgelopen donderdag voor een kijkoperatie en het duurt nu weeer zo lang tot de uitslag. Het voelt als uitstel van executie.
Ik ben ook bang en krijg visioenen van mijn broers en zus op begrafenis. Ik kan het niet helpen.
De prognose is niet zo ernstig als bij jouw broertje, maar het maakte me ineens betrokken bij je, omdat het is waar ik bang van ben.
Ik vindt het echt vreselijk voor je. Plotseling kan ik me het zo levendig voorstellen hoe het moet zijn.
Toen ik de titel van je bericht zag staan keek ik er met andere ogen naar dan dat ik eerder zou doen.
Mijn vader loopt al maanden met problemen en het duurt enorm lang voordat er actie wordt ondernomen. Na een CT scan was er een verdikking te zien in de darm, wat twee dingen kan betekenen: of een darmontsteking of een kwaadaardige tumor.
Nu moest hij afgelopen donderdag voor een kijkoperatie en het duurt nu weeer zo lang tot de uitslag. Het voelt als uitstel van executie.
Ik ben ook bang en krijg visioenen van mijn broers en zus op begrafenis. Ik kan het niet helpen.
De prognose is niet zo ernstig als bij jouw broertje, maar het maakte me ineens betrokken bij je, omdat het is waar ik bang van ben.
Ik vindt het echt vreselijk voor je. Plotseling kan ik me het zo levendig voorstellen hoe het moet zijn.
zaterdag 8 september 2007 09:47
Ach lieve Workinggirl,
Kan me je zorgen en gepieker zo goed voorstellen. Verlang niet van jezelf dat je doorgaat zoals je vóór het nieuws deed; maar gun jezelf de ruimte om hierom verdrietig te zijn en angstig. Zoals al gezegd, er is geen methode om deze onzekere dagen door te komen. Je bent nog zo in shock, en zoekende naar bevestiging dat het toch goed kan komen. Er zal eerst echt uitgebreider nieuws moeten komen.
Schrijf veel van je af, hier of in een mooi schrift thuis. Op die manier kun je je zorgen en angsten wat ordenen, en het kan heel fijn zijn om zoiets terug te lezen.
Ik kan je angsten niet bevestigen of ontkrachten, maar geef je bij deze een hele grote knuffel, en ik wens jou en je broertje heel veel sterkte. Ik duim voor positief nieuws.
Kinke
Kan me je zorgen en gepieker zo goed voorstellen. Verlang niet van jezelf dat je doorgaat zoals je vóór het nieuws deed; maar gun jezelf de ruimte om hierom verdrietig te zijn en angstig. Zoals al gezegd, er is geen methode om deze onzekere dagen door te komen. Je bent nog zo in shock, en zoekende naar bevestiging dat het toch goed kan komen. Er zal eerst echt uitgebreider nieuws moeten komen.
Schrijf veel van je af, hier of in een mooi schrift thuis. Op die manier kun je je zorgen en angsten wat ordenen, en het kan heel fijn zijn om zoiets terug te lezen.
Ik kan je angsten niet bevestigen of ontkrachten, maar geef je bij deze een hele grote knuffel, en ik wens jou en je broertje heel veel sterkte. Ik duim voor positief nieuws.
Kinke
zaterdag 8 september 2007 09:58
Workinggirl, wat een vreselijk bericht. Ik hoop dat julli volgende week beter nieuws krijgen over de behandeling. Ik weet dat eten en slapen nu heel moeilijk is. Maar probeer het toch te doen. Je zult het de komende tijd nog erg zwaar krijgen. Dan moet je reserves hebben om op te teren. Misschien kun je jouw huisarts vragen om lichte slaappillen. Toen mijn moeder net overleden was (geen kanker) nam ik elke avond eenvierde van een slaappil. Die waren zo sterk dat ik er zo op sliep.
Wat betreft eten: eet wat je lekker vindt. Haal dingen in huis die je wel weg kunt krijgen. Al is het maar patat, dan heb je in elk geval iets in je maag. Anders voel je je alleen maar slapper.
Veel sterkte!
Wat betreft eten: eet wat je lekker vindt. Haal dingen in huis die je wel weg kunt krijgen. Al is het maar patat, dan heb je in elk geval iets in je maag. Anders voel je je alleen maar slapper.
Veel sterkte!
zaterdag 8 september 2007 10:21
zondag 9 september 2007 09:49
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties. Het is allemaal zo onwerkelijk. Af en toe slaat de paniek in volle kracht toe, compleet met hartkloppingen, koud zweet en wegtrekkers. Dit kan en mag gewoon niet. De afgelopen dagen zijn de langste van mijn leven. Ik heb hem veel gezien maar mijn hart breekt als ik zie hoe hij er aan toe is. Hij lijkt er met de dag zieker uit te zien. Hij is zelf opvallend nuchter. Waarschijnlijk is dat een zelfbeschermingsmechanisme wat in werking treedt. Hij denkt zelf dat het niet goed komt en praat heel rustig over zijn begrafenis (!). Als ik bij hem ben hou ik me goed, met alles wat ik in me heb. Hij heeft er niets aan als ik instort. Ik probeer hem tot steun te zijn, maar loop op eieren. Hij heeft aangegeven dat het enige wat hij van mij nodig heeft, is dat ik goed voor mezelf zorg. En dat probeer ik dan ook te doen, maar ik weet niet hoe..... Als ik het van hem zou kunnen overnemen (wat helaas helaas niet mogelijk is) zou ik het meteen doen. Omdat ik het niet kan aanzien wat er met hem gebeurt.
Kom ik gisteren thuis, ligt er een envelop van de kankerstichting op de deurmat. Het is nationale collecteweek... Overal in de stad hangen posters hierover. Het lijkt alsof die fucking tumor zich overal een weg doorheen vreet, ik kan er niet omheen. Als ik de tv aanzet lijkt het te gaan over de dood. Probeer positief te blijven, maar me tegelijkertijd te wapenen voor wat er misschien komen gaat. Ik ben zo verschrikkelijk bang....
Kom ik gisteren thuis, ligt er een envelop van de kankerstichting op de deurmat. Het is nationale collecteweek... Overal in de stad hangen posters hierover. Het lijkt alsof die fucking tumor zich overal een weg doorheen vreet, ik kan er niet omheen. Als ik de tv aanzet lijkt het te gaan over de dood. Probeer positief te blijven, maar me tegelijkertijd te wapenen voor wat er misschien komen gaat. Ik ben zo verschrikkelijk bang....
zondag 9 september 2007 09:51
Joella, dat wachten is echt zo erg inderdaad. Wanneer krijgen jullie iets te horen? Wens jou ook heel veel sterkte.:
Hoi,
Toen ik de titel van je bericht zag staan keek ik er met andere ogen naar dan dat ik eerder zou doen.
Mijn vader loopt al maanden met problemen en het duurt enorm lang voordat er actie wordt ondernomen. Na een CT scan was er een verdikking te zien in de darm, wat twee dingen kan betekenen: of een darmontsteking of een kwaadaardige tumor.
Nu moest hij afgelopen donderdag voor een kijkoperatie en het duurt nu weeer zo lang tot de uitslag. Het voelt als uitstel van executie.
Ik ben ook bang en krijg visioenen van mijn broers en zus op begrafenis. Ik kan het niet helpen.
De prognose is niet zo ernstig als bij jouw broertje, maar het maakte me ineens betrokken bij je, omdat het is waar ik bang van ben.
Ik vindt het echt vreselijk voor je. Plotseling kan ik me het zo levendig voorstellen hoe het moet zijn.
maandag 10 september 2007 19:52
Hoi workinggirl,
Wat een kl*te nieuws zeg!
Mijn zus had in 2003 ook kanker en ook ik dacht dat ik helemaal gek werd toen ik dat hoorde.Zien dat iemand die je lief hebt die rot ziekte heeft is afschuwelijk.Begin dit jaar kreeg ik echter zelf ook kanker.(gaat nu goed met zus en mij heb in juni de laatste chemo erin gepropt)Het gekke is dat ik het veel minder zwaar vond toen ik het zelf had,als toen ik moest toekijken bij mijn zus.Als je het zelf hebt gaat er zo'n vreselijk groot vecht mechanisme in werking!En wanneer je aan de zij lijn moet toekijken kan je niets!Tenminste dat denk je....Heb persoonlijk het meeste gehad aan de mensen die me zo "normaal"mogelijk bleven behandelen.En heb steeds geprobeerd(ook bij zus)om alles stap voor stap te doen.Als je al in de toekomst probeert te kijken,wordt je helemaal gek.Zelfs de artsen weten op dit moment nog niet hoe het verder met je broertje zal verlopen.Dus probeer alles stukje voor stukje te verwerken en te doen.En zorg inderdaad goed voor jezelf,voor je broer is het heel erg als hij zou merken dat je dat niet doet.Klinkt misschien allemaal simpel en dat is het niet,daar weet ik alles van,maar ik hoop dat je iets aan dit verhaaltje hebt.Wens je heeeeeeeeeeel veel sterkte,en ondanks alles heeft je broertje wel 1 geluk;hij heeft n.l een hele lieve zus!
Liefs en groeten,Boma
Wat een kl*te nieuws zeg!
Mijn zus had in 2003 ook kanker en ook ik dacht dat ik helemaal gek werd toen ik dat hoorde.Zien dat iemand die je lief hebt die rot ziekte heeft is afschuwelijk.Begin dit jaar kreeg ik echter zelf ook kanker.(gaat nu goed met zus en mij heb in juni de laatste chemo erin gepropt)Het gekke is dat ik het veel minder zwaar vond toen ik het zelf had,als toen ik moest toekijken bij mijn zus.Als je het zelf hebt gaat er zo'n vreselijk groot vecht mechanisme in werking!En wanneer je aan de zij lijn moet toekijken kan je niets!Tenminste dat denk je....Heb persoonlijk het meeste gehad aan de mensen die me zo "normaal"mogelijk bleven behandelen.En heb steeds geprobeerd(ook bij zus)om alles stap voor stap te doen.Als je al in de toekomst probeert te kijken,wordt je helemaal gek.Zelfs de artsen weten op dit moment nog niet hoe het verder met je broertje zal verlopen.Dus probeer alles stukje voor stukje te verwerken en te doen.En zorg inderdaad goed voor jezelf,voor je broer is het heel erg als hij zou merken dat je dat niet doet.Klinkt misschien allemaal simpel en dat is het niet,daar weet ik alles van,maar ik hoop dat je iets aan dit verhaaltje hebt.Wens je heeeeeeeeeeel veel sterkte,en ondanks alles heeft je broertje wel 1 geluk;hij heeft n.l een hele lieve zus!
Liefs en groeten,Boma
dinsdag 11 september 2007 05:59
Charisma, hij is 29....
Boma: heb veel gehad aan je reactie, van een 'ervaringsdeskundige' (stom woord) in twee opzichten. Wat fijn dat het nu met jullie allebei goed gaat. Bizar trouwens, dat jullie beiden ziek zijn geweest; wat een hel voor jullie ouders (en evt. andere broers/zussen). Hadden jullie trouwens dezelfde variant van deze *(&#$ ziekte? En als je nog meer 'tips' hebt, dan heel graag.
Ik probeer ook zo normaal mogelijk te doen, maar dat is op z'n zachtst gezegd niet makkelijk. Dat stap voor stap klopt helemaal, maar dat is zo frustrerend. En wat duren de dagen (om maar niet te spreken over de nachten) lang... Het gekke is trouwens ook dat het lijkt of het (veel) slechter met hem gaat sinds hij het weet. Waar ik met name bang voor ben is dat het soms lijkt of hij zich er al bij neer heeft gelegd en/of zo stuk is dat hij niet gaat vechten. Misschien is het een fase, een reactie op de shock. Ik weet het niet, maar probeer - hoe moeilijk het ook is - positief te blijven. Het machteloos toekijken frustreert me meer dan ik kan zeggen.
Boma: heb veel gehad aan je reactie, van een 'ervaringsdeskundige' (stom woord) in twee opzichten. Wat fijn dat het nu met jullie allebei goed gaat. Bizar trouwens, dat jullie beiden ziek zijn geweest; wat een hel voor jullie ouders (en evt. andere broers/zussen). Hadden jullie trouwens dezelfde variant van deze *(&#$ ziekte? En als je nog meer 'tips' hebt, dan heel graag.
Ik probeer ook zo normaal mogelijk te doen, maar dat is op z'n zachtst gezegd niet makkelijk. Dat stap voor stap klopt helemaal, maar dat is zo frustrerend. En wat duren de dagen (om maar niet te spreken over de nachten) lang... Het gekke is trouwens ook dat het lijkt of het (veel) slechter met hem gaat sinds hij het weet. Waar ik met name bang voor ben is dat het soms lijkt of hij zich er al bij neer heeft gelegd en/of zo stuk is dat hij niet gaat vechten. Misschien is het een fase, een reactie op de shock. Ik weet het niet, maar probeer - hoe moeilijk het ook is - positief te blijven. Het machteloos toekijken frustreert me meer dan ik kan zeggen.
dinsdag 11 september 2007 13:47
Hoi workinggirl,
Wat een vreselijk nieuws zeg! Het is echt een $^%$& ziekte ja, en ook zo onvoorspelbaar... Bij mij is in juli vastgesteld dat ik een hersentumor heb, kwaadaardig, niet te opereren. Binnen 5 minuten staat je leven op zijn kop en is niks hetzelfde meer. Dat zal bij jou en je broer ook zo zijn.
Ik wens jou en je broer heel veel sterkte de komende tijd en duim heel hard dat het behandelbaar is en dat hij de strijd nog lang niet opgeeft!!!!
Wat een vreselijk nieuws zeg! Het is echt een $^%$& ziekte ja, en ook zo onvoorspelbaar... Bij mij is in juli vastgesteld dat ik een hersentumor heb, kwaadaardig, niet te opereren. Binnen 5 minuten staat je leven op zijn kop en is niks hetzelfde meer. Dat zal bij jou en je broer ook zo zijn.
Ik wens jou en je broer heel veel sterkte de komende tijd en duim heel hard dat het behandelbaar is en dat hij de strijd nog lang niet opgeeft!!!!
dinsdag 11 september 2007 22:27
Dag lieve Essie,
wat ongelofelijk dat jij in jouw situatie oog hebt voor ons. Respect. Wens je heel veel kracht toe voor jezelf en jouw naasten. Jij bent nog veel jonger aan je nick te zien. Wat kan het leven oneerlijk zijn... Mag ik vragen waar jij nou zelf behoefte aan hebt, wat mensen voor jou kunnen doen?
Nogmaals heel veel dank voor je steun...
woensdag 12 september 2007 22:33
hoi Workinggirl, heb net je topic gelezen en ben helaas ook ervaringsdeskundige hierin.
Heb zelf een topic op deze pijler genaamd ; hersentumor.
Mijn zus heeft een hersentumor en is opgegeven.
Wij hebben gehuild, gelachen geschreeuwd en nog veel meer gelachen.
Gelukkig delen wij dezelfde soort zwarte humor, voor buitenstaanders vaak onbegrijpelijk, maar voor ons een overlevingstechniek.
Ik probeer haar zoveel mogelijk te steunen en heb wel degelijk moeite gehad met haar gedrag.
Wat je beschrijft over het 'afsluiten' wat je broer doet, dat is heel herkenbaar.
Mijn zus heeft ook alle stadiums doorlopen.
Ontkenning, boosheid, ongeloof, boosheid, ontkenning, acceptatie, ontkenning, boosheid en had ik al gezegd dat zij heel boos was?
Het enige advies wat ik je hierin kan geven is; accepteren.
accepteren dat hij boos, verdrieting en/of onredelijk is.
Hij moet bepalen waar en wanneer hij ergens over kan of wil praten.
Je kan hem niet dwingen.
Zorg dat je voor jezelf een vangnet hebt, waar je met je verhalen, je angst etc. terecht kan.
Wens je veel sterkte
Heb zelf een topic op deze pijler genaamd ; hersentumor.
Mijn zus heeft een hersentumor en is opgegeven.
Wij hebben gehuild, gelachen geschreeuwd en nog veel meer gelachen.
Gelukkig delen wij dezelfde soort zwarte humor, voor buitenstaanders vaak onbegrijpelijk, maar voor ons een overlevingstechniek.
Ik probeer haar zoveel mogelijk te steunen en heb wel degelijk moeite gehad met haar gedrag.
Wat je beschrijft over het 'afsluiten' wat je broer doet, dat is heel herkenbaar.
Mijn zus heeft ook alle stadiums doorlopen.
Ontkenning, boosheid, ongeloof, boosheid, ontkenning, acceptatie, ontkenning, boosheid en had ik al gezegd dat zij heel boos was?
Het enige advies wat ik je hierin kan geven is; accepteren.
accepteren dat hij boos, verdrieting en/of onredelijk is.
Hij moet bepalen waar en wanneer hij ergens over kan of wil praten.
Je kan hem niet dwingen.
Zorg dat je voor jezelf een vangnet hebt, waar je met je verhalen, je angst etc. terecht kan.
Wens je veel sterkte
zaterdag 15 september 2007 08:44
Helaas hebben we te horen gekregen dat het terminaal is. Volledig uitgezaaid, niets maar dan ook niets meer aan te doen. Second opinion wees hetzelfde uit. Er zijn misschien nog een paar maanden, maar hij gaat in rap tempo achteruit. Zo oneerlijk. Zo verdrietig. Ondanks alle fantastisch lieve mensen voel ik me eenzamer dan ooit. We zijn praktisch een tweeling, schelen heel weinig en doen alles samen.
zaterdag 15 september 2007 08:59
Workinggirl, wat een &(^&*%*&-uitslag! Ik wens je heel veel sterkte.... voor jou, je broer, familie en vrienden...:hug: Mijn vader is afgelopen maart overleden aan kanker. Hij was ouder dan 29, maar nog veel te jong om te overlijden. Het is zo frusterend om vanaf de zijlijn toe te kijken en het gevoel hebben dat je niks kan doen.
zaterdag 15 september 2007 09:04
Godsamme meid, wat een hel waar jullie in ene zomaar in zijn terecht gekomen.
Van de een op de andere dag is niets meer hetzelfde,en zou ook niets meer ooit hetzelfde worden.
Als moeder van een meisje met kanker, kan ik me je ontreddering en machteloosheid heel goed voorstellen. Ik wens jou en je familie heel erg veel warmte deze laatste periode. Geniet je suf van elkaar. Er is geen tijd te verliezen.
X
Van de een op de andere dag is niets meer hetzelfde,en zou ook niets meer ooit hetzelfde worden.
Als moeder van een meisje met kanker, kan ik me je ontreddering en machteloosheid heel goed voorstellen. Ik wens jou en je familie heel erg veel warmte deze laatste periode. Geniet je suf van elkaar. Er is geen tijd te verliezen.
X
zaterdag 15 september 2007 11:59
maandag 17 september 2007 22:29
Hoi workinggirl,
Lees net het bericht over je broertje en moest er gewoon om huilen,ben ook zo vreselijk boos geworden!!!!!!
Wat een k#nker ziekte is het toch(ik mag dat woord gebruiken vindt ik)
Toen ik het zelf had,hadden een heleboel mensen om mij heen zoiets van;waarom nou jij?Terwijl ik zelf altijd zoiets heb gehad van ,waarom ik niet?
Da's n.l het enige eerlijke aan kanker....iedereen kan het krijgen of je nu rijk bent of arm ,of je beroemd bent of niet.
Alleen voel je jezelf soms zo rijk met degene die je lief zijn om je heen,dat zijn dingen die niet in geld of wat ook uit te drukken zijn.De belangijkste dingen in het leven kan je nl niet kopen.Ben ik van overtuigd!!!!!!!!!!
Toen ik zelf te horen kreeg dat ik die rot ziekte had heb ik ook tegen iedereen gezegd dat ik zo'n geluk had.Niemand begreep het...Ik bedoelde er alleen mee te zeggen dat een gezond mens nooit met mij had willen ruilen,maar er zijn genoeg zieke mensen die wèl met mij zouden willen ruilen.Zoals je broer...als hij beter zou kunnen worden met een aantal behandelingen,zou hij het met duizend armen aangrijpen toch?
Ik ga je nu zo vreselijk veel sterkte toe wensen,voor jou,je broertje en jullie ouders,dit is zo oneerlijk en ontverteerbaar..........veel liefs ,en ja wat....weet niet meer wat ik moet schrijven,Boma.
Lees net het bericht over je broertje en moest er gewoon om huilen,ben ook zo vreselijk boos geworden!!!!!!
Wat een k#nker ziekte is het toch(ik mag dat woord gebruiken vindt ik)
Toen ik het zelf had,hadden een heleboel mensen om mij heen zoiets van;waarom nou jij?Terwijl ik zelf altijd zoiets heb gehad van ,waarom ik niet?
Da's n.l het enige eerlijke aan kanker....iedereen kan het krijgen of je nu rijk bent of arm ,of je beroemd bent of niet.
Alleen voel je jezelf soms zo rijk met degene die je lief zijn om je heen,dat zijn dingen die niet in geld of wat ook uit te drukken zijn.De belangijkste dingen in het leven kan je nl niet kopen.Ben ik van overtuigd!!!!!!!!!!
Toen ik zelf te horen kreeg dat ik die rot ziekte had heb ik ook tegen iedereen gezegd dat ik zo'n geluk had.Niemand begreep het...Ik bedoelde er alleen mee te zeggen dat een gezond mens nooit met mij had willen ruilen,maar er zijn genoeg zieke mensen die wèl met mij zouden willen ruilen.Zoals je broer...als hij beter zou kunnen worden met een aantal behandelingen,zou hij het met duizend armen aangrijpen toch?
Ik ga je nu zo vreselijk veel sterkte toe wensen,voor jou,je broertje en jullie ouders,dit is zo oneerlijk en ontverteerbaar..........veel liefs ,en ja wat....weet niet meer wat ik moet schrijven,Boma.
