Gezondheid
alle pijlers
Oververmoeid
zaterdag 25 maart 2017 22:53
Ik leg graag mijn situatie aan jullie voor. Mogelijk kunnen jullie mij helpen en een beetje meedenken in de voorbereiding naar mijn doktersafspraak.
Situatie: al jaren zeer snel vermoeid (en andere klachten), geprikt op schildklier, vitamines, pfeiffer en het broertje van, zwangerschap. Dat is zo uit mn hoofd even snel waar ze elke keer op prikken. Uitslag is op flink b12 tekort prima, alleen schommelende schildklier waarden (ene x prima, dan afwijkend en daarna weer prima). B12 krijg ik injecties voor.
Sinds sept/okt 2016 abnormaal moe. 12 slaap snachts en dan smiddags nog 2u een middagdutje. In oktober gediagnosticeerd met depressie en ik weet de vermoeidheid voornamelijk daaraan. Tegenwoordig gaat het wat beter maar de vermoeidheid lijkt alleen erger te worden.
Ik heb volgende week een afspraak bij de dokter over mijn vermoeidheid en ik bereid me graag een beetje voor. Hebben jullie tips of adviezen wat ik bij mijn dokter aan kan kaarten?
Situatie: al jaren zeer snel vermoeid (en andere klachten), geprikt op schildklier, vitamines, pfeiffer en het broertje van, zwangerschap. Dat is zo uit mn hoofd even snel waar ze elke keer op prikken. Uitslag is op flink b12 tekort prima, alleen schommelende schildklier waarden (ene x prima, dan afwijkend en daarna weer prima). B12 krijg ik injecties voor.
Sinds sept/okt 2016 abnormaal moe. 12 slaap snachts en dan smiddags nog 2u een middagdutje. In oktober gediagnosticeerd met depressie en ik weet de vermoeidheid voornamelijk daaraan. Tegenwoordig gaat het wat beter maar de vermoeidheid lijkt alleen erger te worden.
Ik heb volgende week een afspraak bij de dokter over mijn vermoeidheid en ik bereid me graag een beetje voor. Hebben jullie tips of adviezen wat ik bij mijn dokter aan kan kaarten?
zaterdag 25 maart 2017 22:58
12 uur slaap 'snachts? Dus nu (22:53u) slaap je tot morgenmiddag en dan daarna gelijk weer 2 uur?
Misschien een traject bij een psycholoog of revalidatiecentrum om met de vermoeidheid om te leren gaan.
Proberen om in ieder geval een goed ritme aan te houden, gezonde voeding, bewegen (al is het maar kort)
Misschien een traject bij een psycholoog of revalidatiecentrum om met de vermoeidheid om te leren gaan.
Proberen om in ieder geval een goed ritme aan te houden, gezonde voeding, bewegen (al is het maar kort)
zaterdag 25 maart 2017 23:03
Ik loop al sinds oktober bij de psycholoog en het ritme ging redelijk tot een paar weken geleden.
Ik heb vandaag van vrij 20.30 tot za 8u geslapen en vanmiddag van 19 tot 21u geslapen omdat we vanmiddag verplichtingen hadden waardoor ik niet eerder kon slapen. Ben letterlijk tijdens het eten in slaap gevallen.
Ik probeer 2 tot 3x per week te sporten en op dagen dat ik niet sport een wandeling te maken. Al moet ik eerlijk bekennen dat het slapen het wint van de wandeling.
Ik heb vandaag van vrij 20.30 tot za 8u geslapen en vanmiddag van 19 tot 21u geslapen omdat we vanmiddag verplichtingen hadden waardoor ik niet eerder kon slapen. Ben letterlijk tijdens het eten in slaap gevallen.
Ik probeer 2 tot 3x per week te sporten en op dagen dat ik niet sport een wandeling te maken. Al moet ik eerlijk bekennen dat het slapen het wint van de wandeling.
anoniem_308539 wijzigde dit bericht op 25-03-2017 23:04
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
zondag 26 maart 2017 00:28
zondag 26 maart 2017 00:47
Het devies bij dit soort dingen is altijd dat je een ritme moet houden, moet sporten etc en jezelf eigenlijk door je moeheid heen moet duwen. Dat werkt voor een deel van de mensen, maar niet voor iedereen. Ik heb na een jarenlange periode van zowel fysiek als mentaal roofbouw plegen met enorme vermoeidheidsklachten gekampt. Het heeft zeker 3,5 jaar geduurd voor ik weer een beetje opgeknapt was en ik heb lang gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.
zondag 26 maart 2017 06:53
Misschien kun je vragen of ze willen testen voor Lyme. Vermoeidheid was in eerste instantie de enige klacht die ik had en ik had precies hetzelfde. Heel erg vermoeid, echt lichamelijk vermoeid voor mijn gevoel. Sliep uiteindelijk 16 uur op een dag, omdat ik inderdaad gewoon in slaap begon te vallen op willekeurige plekken, op school, tijdens het eten. Zodra ik ging zitten of liggen was het eigenlijk gewoon raak en was het zo moeilijk om wakker te blijven...
zondag 26 maart 2017 08:18
quote:MinkeDeWit schreef op 25 maart 2017 @ 23:40:
Wat doe je verder nog? Werk je? Heb je de afgelopen jaren roofbouw gepleegd op je lichaam?Ik zit momenteel in de ziektewet vanwege mijn depressie, maar probeer(de) wel gewoon een ritme te houden; optijd opstaan, huishouden, wandelen of sporten, middagdutje, eten koken, solliciteren etc. Heb de afgelopen jaren vooral mentaal veel dingen meegemaakt (uithuisplaatsing, financiele zorgen, geestelijke mishandeling, pesten op de werkvloer) die ik nu aan het verwerken ben mbh psycholoog maar naar mijn idee ben je dan niet eeelke dag zo moe?
Wat doe je verder nog? Werk je? Heb je de afgelopen jaren roofbouw gepleegd op je lichaam?Ik zit momenteel in de ziektewet vanwege mijn depressie, maar probeer(de) wel gewoon een ritme te houden; optijd opstaan, huishouden, wandelen of sporten, middagdutje, eten koken, solliciteren etc. Heb de afgelopen jaren vooral mentaal veel dingen meegemaakt (uithuisplaatsing, financiele zorgen, geestelijke mishandeling, pesten op de werkvloer) die ik nu aan het verwerken ben mbh psycholoog maar naar mijn idee ben je dan niet eeelke dag zo moe?
zondag 26 maart 2017 08:25
quote:Snoepeke schreef op 26 maart 2017 @ 08:14:
Wat eet je zoal op een dag?
Ik eet smorgens vaak volkoren brood met beleg, tussendoor fruit of een koekje. Smiddags yoghurt of brood en savonds een warme maaltijd, rijst pasta oid met groenten en soms ern stuk vlees. Er kan wat verbetering qua suikers op sommige dagen maar naar mijn gevoel is het niet superongezond?
Magnesium calcium etc ook getest en zitten net boven de onderwaarde. Hoefde van de HA niks te slikken maar omdat ik vrij snel ook last heb van b12 zodra die iets lager (maar nog in acceptabele waarden) komt, ben ik toch een multivitamine gaan slikken. Meer met het idee baadt het niet dan schaadt het niet.
Op lyme is volgens mij niet getest dat kan ik wel even navragen. Ik wil gewoon graag het lichamelijke helemaal uitsluiten, voordat ik mn hoofd of depressie "de schuld" ga geven.
Wat eet je zoal op een dag?
Ik eet smorgens vaak volkoren brood met beleg, tussendoor fruit of een koekje. Smiddags yoghurt of brood en savonds een warme maaltijd, rijst pasta oid met groenten en soms ern stuk vlees. Er kan wat verbetering qua suikers op sommige dagen maar naar mijn gevoel is het niet superongezond?
Magnesium calcium etc ook getest en zitten net boven de onderwaarde. Hoefde van de HA niks te slikken maar omdat ik vrij snel ook last heb van b12 zodra die iets lager (maar nog in acceptabele waarden) komt, ben ik toch een multivitamine gaan slikken. Meer met het idee baadt het niet dan schaadt het niet.
Op lyme is volgens mij niet getest dat kan ik wel even navragen. Ik wil gewoon graag het lichamelijke helemaal uitsluiten, voordat ik mn hoofd of depressie "de schuld" ga geven.
zondag 26 maart 2017 08:36
zondag 26 maart 2017 09:00
Beter naar de dokter
Ik ben ook erg vermoeid en daardoor snel overstuur de laatste tijd omdat ik erg veel hooi op mijn vork genomen heb. Ik slaap ook onrustig en nóg minder dan anders. Dat zal wel weer bijtrekken. Meestal ga ik instinctief iets doen of laten waardoor alles weer in evenwicht komt.
Ik ben ook erg vermoeid en daardoor snel overstuur de laatste tijd omdat ik erg veel hooi op mijn vork genomen heb. Ik slaap ook onrustig en nóg minder dan anders. Dat zal wel weer bijtrekken. Meestal ga ik instinctief iets doen of laten waardoor alles weer in evenwicht komt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 26 maart 2017 09:03
Vermoeidheid kan werkelijk ontelbare oorzaken hebben. Van psychisch tot lichamelijk tot beide.
Ik zou de dokter het volgende week laten bepalen en niet je zondag besteden aan het voorbereiden/koffiedik kijken . De oorzaak komt deze week boven tafel, hopelijk!
Kortom, dit:
" Ik wil gewoon graag het lichamelijke helemaal uitsluiten, voordat ik mn hoofd of depressie "de schuld" ga geven." doet de huisarts voor je.
Wat ik weet is dat het je verzetten tegen hoe het is, alles verergert. Probeer dus in ieder geval je vermoeidheid voor nu te accepteren, maar dat lukt je geloof ik wel goed. Je dwingt jezelf niet bv om wakker te blijven, dat vind ik goed van je. Verder kun je nu even niks doen (eraan), behalve een lijst met klachten opstellen voor de huisarts.
Ik zou de dokter het volgende week laten bepalen en niet je zondag besteden aan het voorbereiden/koffiedik kijken . De oorzaak komt deze week boven tafel, hopelijk!
Kortom, dit:
" Ik wil gewoon graag het lichamelijke helemaal uitsluiten, voordat ik mn hoofd of depressie "de schuld" ga geven." doet de huisarts voor je.
Wat ik weet is dat het je verzetten tegen hoe het is, alles verergert. Probeer dus in ieder geval je vermoeidheid voor nu te accepteren, maar dat lukt je geloof ik wel goed. Je dwingt jezelf niet bv om wakker te blijven, dat vind ik goed van je. Verder kun je nu even niks doen (eraan), behalve een lijst met klachten opstellen voor de huisarts.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 26 maart 2017 09:19
Het advies wat ik heb gekregen is juist niet intensief te sporten. Elke dag 20 minuten rustig lopen is goed genoeg.
Het kan zo zijn dat jij na het sporten en de dagen erna juist vermoeider bent van het sporten en te lang moet herstellen. En dat je door intensief te sporten juist roofbouw blijft plegen. Rustiger gaan bewegen.
Het kan zo zijn dat jij na het sporten en de dagen erna juist vermoeider bent van het sporten en te lang moet herstellen. En dat je door intensief te sporten juist roofbouw blijft plegen. Rustiger gaan bewegen.
zondag 26 maart 2017 09:24
quote:Springtouw schreef op 26 maart 2017 @ 08:18:
[...]
Ik zit momenteel in de ziektewet vanwege mijn depressie, maar probeer(de) wel gewoon een ritme te houden; optijd opstaan, huishouden, wandelen of sporten, middagdutje, eten koken, solliciteren etc. Heb de afgelopen jaren vooral mentaal veel dingen meegemaakt (uithuisplaatsing, financiele zorgen, geestelijke mishandeling, pesten op de werkvloer) die ik nu aan het verwerken ben mbh psycholoog maar naar mijn idee ben je dan niet eeelke dag zo moe?
Jawel hoor. Kijk op het forum jong em burnout of positieve praat (mensen met depressie).
Iedereen is belabberd moe, die kunnen geeneens sporten of überhaupt de straat uit lopen. Geen kopje kunnen vasthouden zo moe, hoort bij zowel depressie als burn-out.
Van alle dingen die jij noemt kun je echt zo moe zijn. Wees blij dat het jou lukt te sporten en te solliciteren en naar de huisarts te gaan
Dat doen velen je niet na met depressie.
Geef het de tijd.
[...]
Ik zit momenteel in de ziektewet vanwege mijn depressie, maar probeer(de) wel gewoon een ritme te houden; optijd opstaan, huishouden, wandelen of sporten, middagdutje, eten koken, solliciteren etc. Heb de afgelopen jaren vooral mentaal veel dingen meegemaakt (uithuisplaatsing, financiele zorgen, geestelijke mishandeling, pesten op de werkvloer) die ik nu aan het verwerken ben mbh psycholoog maar naar mijn idee ben je dan niet eeelke dag zo moe?
Jawel hoor. Kijk op het forum jong em burnout of positieve praat (mensen met depressie).
Iedereen is belabberd moe, die kunnen geeneens sporten of überhaupt de straat uit lopen. Geen kopje kunnen vasthouden zo moe, hoort bij zowel depressie als burn-out.
Van alle dingen die jij noemt kun je echt zo moe zijn. Wees blij dat het jou lukt te sporten en te solliciteren en naar de huisarts te gaan
Dat doen velen je niet na met depressie.
Geef het de tijd.
zondag 26 maart 2017 09:37
Als je lang onder hoge stress hebt gestaan, duurt het echt lang voor je lichaam weer in balans is en normaal recupereert. De vermoeidheid kan heel goed daaraan te wijten zijn- een soort burnout klachten dus. Acceptatie is dan, hoe lastig ook, de eerste stap. Je wil vooruit en wel nu, maar het gras groeit niet harder als je er aan trekt. Wat natuurlijk wel altijd helpt is binnen je grenzen dingen doen die fijn zijn en je energie geven, rust en regelmaat, ontspanning, gezond eten en kleine succesjes vieren. Waar je op termijn ook aan kan denken is cognitieve gedragstherapie voor vermoeidheidsklachten, ze kijken daar naar gedachten en gedrag die de vermoeidheid mede in stand kan houden. Maar dan nog, heeft het echt veel tijd nodig!
zondag 26 maart 2017 09:47
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 26 maart 2017 @ 00:47:
Het devies bij dit soort dingen is altijd dat je een ritme moet houden, moet sporten etc en jezelf eigenlijk door je moeheid heen moet duwen. Dat werkt voor een deel van de mensen, maar niet voor iedereen. Ik heb na een jarenlange periode van zowel fysiek als mentaal roofbouw plegen met enorme vermoeidheidsklachten gekampt. Het heeft zeker 3,5 jaar geduurd voor ik weer een beetje opgeknapt was en ik heb lang gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.
Ik ben het zoooo ontzettend eens met deze post.
Hier ook dergelijke klachten en het heeft mij echt geholpen om er aan toe te geven. Slapen als ik dat nodig had, rusten als ik dat nodig had. Dat geforceerde geduw in een ritme, terwijl je juist gestruikeld bent omdat je teveel van jezelf gevraagd hebt (je probeert zolang mogelijk door te gaan en mee te doen), is ook voor mij niet bevordelijk geweest. Dat heeft mijn herstel echt langer gemaakt.
Bij mij heeft het wel 2 jaar geduurd voordat het vit B12 tekort op orde was.
Mijn tip is dus: neem de tijd, wees lief voor jezelf, en niet te streng. Je voelt zelf vaak het beste wat je zelf nodig hebt.
Het devies bij dit soort dingen is altijd dat je een ritme moet houden, moet sporten etc en jezelf eigenlijk door je moeheid heen moet duwen. Dat werkt voor een deel van de mensen, maar niet voor iedereen. Ik heb na een jarenlange periode van zowel fysiek als mentaal roofbouw plegen met enorme vermoeidheidsklachten gekampt. Het heeft zeker 3,5 jaar geduurd voor ik weer een beetje opgeknapt was en ik heb lang gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.
Ik ben het zoooo ontzettend eens met deze post.
Hier ook dergelijke klachten en het heeft mij echt geholpen om er aan toe te geven. Slapen als ik dat nodig had, rusten als ik dat nodig had. Dat geforceerde geduw in een ritme, terwijl je juist gestruikeld bent omdat je teveel van jezelf gevraagd hebt (je probeert zolang mogelijk door te gaan en mee te doen), is ook voor mij niet bevordelijk geweest. Dat heeft mijn herstel echt langer gemaakt.
Bij mij heeft het wel 2 jaar geduurd voordat het vit B12 tekort op orde was.
Mijn tip is dus: neem de tijd, wees lief voor jezelf, en niet te streng. Je voelt zelf vaak het beste wat je zelf nodig hebt.
zondag 26 maart 2017 10:22
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 26 maart 2017 @ 00:47:
Het devies bij dit soort dingen is altijd dat je een ritme moet houden, moet sporten etc en jezelf eigenlijk door je moeheid heen moet duwen. Dat werkt voor een deel van de mensen, maar niet voor iedereen. Ik heb na een jarenlange periode van zowel fysiek als mentaal roofbouw plegen met enorme vermoeidheidsklachten gekampt. Het heeft zeker 3,5 jaar geduurd voor ik weer een beetje opgeknapt was en ik heb lang gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.Ook ik ben het zooo ontzettend eens met deze post! Spreek helaas ook uit ervaring! Loop al 3 jaar rond met deze klachten en merk dat ik er nu pas een beetje grip op aan het krijgen ben omdat ik luister naar mijn lijf. Ben veeeel te lang doorgegaan met 36uur werken terwijl ik na 3u werken al helemaal op was! De maatschappij trekt aan alle kanten aan je. Je moet werken, sporten, sociale dingen doen.. dat valt niet mee als je na een half uurtje wandelen al helemaal kapot bent! Denk aan jezelf en geef het de tijd. Uiteindelijk is je gezondheid het allerbelangrijkste, die leuke dingen komen wel weer. Ik droom nog steeds van een lekkere avond stappen tot 3:00 in de nacht, maar helaas ben ik nog niet zover. Maar ik geniet wel al van een uur wandelen, een etentje met vrienden en van soms een uurtje sportschool!
Het devies bij dit soort dingen is altijd dat je een ritme moet houden, moet sporten etc en jezelf eigenlijk door je moeheid heen moet duwen. Dat werkt voor een deel van de mensen, maar niet voor iedereen. Ik heb na een jarenlange periode van zowel fysiek als mentaal roofbouw plegen met enorme vermoeidheidsklachten gekampt. Het heeft zeker 3,5 jaar geduurd voor ik weer een beetje opgeknapt was en ik heb lang gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij mij werkte het uiteindelijk averechts om mezelf in een ritme te duwen. Ik ben pas gaan genezen toen ik dat helemaal losliet en volledig ging toegeven aan wat mijn lichaam aangaf. Ik heb toen een maand of 3-4 eindeloos veel geslapen. Ging rond 9u 's avonds naar bed, sliep tot 9u 's morgens. Dan ging ik me aankleden en ontbijten (alles kostte energie dus dan was ik zo 2 uur verder) Daarna reed ik met de auto naar het bos om daar een flinke wandeling te maken. Als ik dan rond 14u weer thuis kwam at ik iets en ging ik weer naar bed tot mijn partner rond 6u thuiskwam. Dan was ik even een paar uur op en ging ik rond 9u weer naar bed.
Ik merkte dat ik ging herstellen doordat ik tussen de middag steeds korter sliep. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer te slapen maar lag ik nog wel een uurtje te rusten in een donkere kamer - geen prikkels. Na verloop van tijd werden ook mijn avonden vanzelf weer langer.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar hoe harder je vecht tegen dat vermoeide gevoel hoe erger het word. Ik visualiseerde een soort energiemeter. In het begin zat ik maar 5 min in het groen, net na het opstaan. Dat werd steeds langer. Elke keer dat ik in het oranje zat en toch nog een activiteit ging doen (ook dingen die ik leuk vond) deed ik weer 2 stappen terug.
Het werkt niet voor iedereen zo. Veel mensen worden juist lamlendiger van veel slapen. Toch geloof ik nog steeds dat een gezond lichaam niet zomaar 12u achter elkaar slaapt, daar moet wel een reden voor zijn. Als je 's avonds niet meer kunt slapen omdat je dat overdag al gedaan hebt dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dus bespreek het met je arts en laat je ook goed nakijken op lichamelijke klachten. Als je eenmaal psychische klachten hebt gehad word het snel daarop geschoven terwijl er best een ander probleem kan spelen.Ook ik ben het zooo ontzettend eens met deze post! Spreek helaas ook uit ervaring! Loop al 3 jaar rond met deze klachten en merk dat ik er nu pas een beetje grip op aan het krijgen ben omdat ik luister naar mijn lijf. Ben veeeel te lang doorgegaan met 36uur werken terwijl ik na 3u werken al helemaal op was! De maatschappij trekt aan alle kanten aan je. Je moet werken, sporten, sociale dingen doen.. dat valt niet mee als je na een half uurtje wandelen al helemaal kapot bent! Denk aan jezelf en geef het de tijd. Uiteindelijk is je gezondheid het allerbelangrijkste, die leuke dingen komen wel weer. Ik droom nog steeds van een lekkere avond stappen tot 3:00 in de nacht, maar helaas ben ik nog niet zover. Maar ik geniet wel al van een uur wandelen, een etentje met vrienden en van soms een uurtje sportschool!
zondag 26 maart 2017 10:46
quote:reisa1978 schreef op 26 maart 2017 @ 10:28:
Bij mij kwam de enorme vermoeidheid door allerlei tekorten en bloedarmoede, maar bloedarmoede en ijzertekort zullen bij jou wel onderzocht zijn. Die tekorten kwamen door coeliakie, ik was hartstikke ziek zonder dat ik het door had.Dit herken ik heel goed! Ik denk dat er heel wat vooral meisjes en jonge vrouwen zijn die nu met een diagnose ME of fibromyalgie zitten opgescheept, maar heel goed coeliakie zouden kunnen hebben. Coeliakie is namelijk lang niet altijd in het bloed te zien.
Bij mij kwam de enorme vermoeidheid door allerlei tekorten en bloedarmoede, maar bloedarmoede en ijzertekort zullen bij jou wel onderzocht zijn. Die tekorten kwamen door coeliakie, ik was hartstikke ziek zonder dat ik het door had.Dit herken ik heel goed! Ik denk dat er heel wat vooral meisjes en jonge vrouwen zijn die nu met een diagnose ME of fibromyalgie zitten opgescheept, maar heel goed coeliakie zouden kunnen hebben. Coeliakie is namelijk lang niet altijd in het bloed te zien.
zondag 26 maart 2017 11:22
quote:Gele_Suikerspin schreef op 26 maart 2017 @ 09:24:
[...]
Jawel hoor. Kijk op het forum jong em burnout of positieve praat (mensen met depressie).
Iedereen is belabberd moe, die kunnen geeneens sporten of überhaupt de straat uit lopen. Geen kopje kunnen vasthouden zo moe, hoort bij zowel depressie als burn-out.
Van alle dingen die jij noemt kun je echt zo moe zijn. Wees blij dat het jou lukt te sporten en te solliciteren en naar de huisarts te gaan
Dat doen velen je niet na met depressie.
Geef het de tijd.Sinds een aantal weken/ anderhalve maand lukt het sporten weer. Daarvoor voornl op de bank zitten en voor me uit kijken. Ik vond het fijn dat ik weer gewoon eens het huis uit kon. Nu lijkt zelfs douchen weer teveel.. Kan erna goed weer een dutje doen. Die dalen vallen zo tegen, even gas terug nemen en dan elke x dat vermoeide erbij zonder dat je veel uitvoert.. voor mn gevoel kan dat bijna niet alleen aan depressie liggen, maar mss moet ik ook beter naar mn lijf luisteren.
[...]
Jawel hoor. Kijk op het forum jong em burnout of positieve praat (mensen met depressie).
Iedereen is belabberd moe, die kunnen geeneens sporten of überhaupt de straat uit lopen. Geen kopje kunnen vasthouden zo moe, hoort bij zowel depressie als burn-out.
Van alle dingen die jij noemt kun je echt zo moe zijn. Wees blij dat het jou lukt te sporten en te solliciteren en naar de huisarts te gaan
Dat doen velen je niet na met depressie.
Geef het de tijd.Sinds een aantal weken/ anderhalve maand lukt het sporten weer. Daarvoor voornl op de bank zitten en voor me uit kijken. Ik vond het fijn dat ik weer gewoon eens het huis uit kon. Nu lijkt zelfs douchen weer teveel.. Kan erna goed weer een dutje doen. Die dalen vallen zo tegen, even gas terug nemen en dan elke x dat vermoeide erbij zonder dat je veel uitvoert.. voor mn gevoel kan dat bijna niet alleen aan depressie liggen, maar mss moet ik ook beter naar mn lijf luisteren.
