Gezondheid
alle pijlers
Schildklier: Thyrax maar doodeng
woensdag 12 september 2007 07:17
Hoi allemaal,
Ik loop al jaren rond met klachten (vermoeidheid, kouwelijkheid, spierzwakte, lusteloosheid). Zo'n 8 jaar geleden ben ik geprikt, niet op schildklier maar op Hb, deze was toen te laag en is behandeld, maar dat veranderde feitelijk maar weinig aan de klachten. Nu anderhalf jaar geleden ben ik naar de huisarts gegaan met weer dezelfde klachten: ik was het zat om niet gewoon de trap op te kunnen lopen zonder te hoeven uitrusten en niet gewoon een avondje uit te kunnen zonder daarvoor twee weken te boeten. Hij gooide het eerst op stress, uiteraard het zat tussen de oren, en ik heb toen nog aardig moeten zeuren om toch een prik te krijgen. Ik wist toen nog niks van de schildklier af, dus mijn waardes van toen (TSH 6.2 en FT4 16.7) zeiden me niet zo heel veel. De huisarts gaf aan dat dit weliswaar niet goed was, maar dat ik over een jaar maar moest terugkomen. Enfin, vorige week weer geprikt, waardes zijn verslechterd (TSH 7.6 bij FT4 14.5) en ik ben vanochtend begonnen met 1 tablet Thyrax, die ik over twee weken zou moeten ophogen naar 2 tabletten.
Ik vind het DOODENG!! De huisarts schreef dit voor in een telefonisch consult, alsof het niets bijzonders is. Maar nadat ik op internet informatie heb gezocht over hypothyreoïdie en medicatie heb ik een potje zitten brullen. Ik voel me nu weliswaar al jaren niet fit, maar omdat dit er zo geleidelijk aan is ingeslopen ben ik eraan gewend. Ik ben zo bang dat deze Thyrax alles gaat veranderen! Dat ik ben overgedoseerd, of dat ik me nu juist voor het eerst sinds mijn volwassen leven goed ga voelen (en me moet realiseren dat ik me dus al die tijd met een REDEN zo slecht heb gevoeld). HELP! De afspraak is dat ik over 3 maanden terugkom om bloed te prikken, en ik heb me sowieso voorgenomen om dan een dubbele afspraak te maken om e.e.a. op een rijtje te zetten, maar in de tussentijd...
Wie heeft er nog meer een te traag werkende schildklier en wil daar met me over praten??
Ik loop al jaren rond met klachten (vermoeidheid, kouwelijkheid, spierzwakte, lusteloosheid). Zo'n 8 jaar geleden ben ik geprikt, niet op schildklier maar op Hb, deze was toen te laag en is behandeld, maar dat veranderde feitelijk maar weinig aan de klachten. Nu anderhalf jaar geleden ben ik naar de huisarts gegaan met weer dezelfde klachten: ik was het zat om niet gewoon de trap op te kunnen lopen zonder te hoeven uitrusten en niet gewoon een avondje uit te kunnen zonder daarvoor twee weken te boeten. Hij gooide het eerst op stress, uiteraard het zat tussen de oren, en ik heb toen nog aardig moeten zeuren om toch een prik te krijgen. Ik wist toen nog niks van de schildklier af, dus mijn waardes van toen (TSH 6.2 en FT4 16.7) zeiden me niet zo heel veel. De huisarts gaf aan dat dit weliswaar niet goed was, maar dat ik over een jaar maar moest terugkomen. Enfin, vorige week weer geprikt, waardes zijn verslechterd (TSH 7.6 bij FT4 14.5) en ik ben vanochtend begonnen met 1 tablet Thyrax, die ik over twee weken zou moeten ophogen naar 2 tabletten.
Ik vind het DOODENG!! De huisarts schreef dit voor in een telefonisch consult, alsof het niets bijzonders is. Maar nadat ik op internet informatie heb gezocht over hypothyreoïdie en medicatie heb ik een potje zitten brullen. Ik voel me nu weliswaar al jaren niet fit, maar omdat dit er zo geleidelijk aan is ingeslopen ben ik eraan gewend. Ik ben zo bang dat deze Thyrax alles gaat veranderen! Dat ik ben overgedoseerd, of dat ik me nu juist voor het eerst sinds mijn volwassen leven goed ga voelen (en me moet realiseren dat ik me dus al die tijd met een REDEN zo slecht heb gevoeld). HELP! De afspraak is dat ik over 3 maanden terugkom om bloed te prikken, en ik heb me sowieso voorgenomen om dan een dubbele afspraak te maken om e.e.a. op een rijtje te zetten, maar in de tussentijd...
Wie heeft er nog meer een te traag werkende schildklier en wil daar met me over praten??
vrijdag 14 september 2007 11:43
Nou ja zeg, heel bericht geschreven. Wil ik hem plaatsen, foetsie!
Maar wat ik wilde zeggen: ik was al aangekomen voor de Thyrax, dus in het ziekteproces. Ben sinds Thyrax niet aangekomen, maar het is er ook niet af. Ik ga ervan uit dat het verbetert wanneer ik goed ben ingesteld.
Fijn VivaFeelFree dat het innemen goed is gegaan. Haha, dat met die blauwe pilletjes in bed had ik ook bijna. Vandaar dat ik 's avonds twee 'blauwtjes' klaarleg in een potje om 's ochtends in te nemen. Als het dan fout gaat, hoef ik maar twee pillen te zoeken. Dat gaat goed.
MarjanNH, een blauwe pil Thyrax bevat 0,025 mg.
Maar wat ik wilde zeggen: ik was al aangekomen voor de Thyrax, dus in het ziekteproces. Ben sinds Thyrax niet aangekomen, maar het is er ook niet af. Ik ga ervan uit dat het verbetert wanneer ik goed ben ingesteld.
Fijn VivaFeelFree dat het innemen goed is gegaan. Haha, dat met die blauwe pilletjes in bed had ik ook bijna. Vandaar dat ik 's avonds twee 'blauwtjes' klaarleg in een potje om 's ochtends in te nemen. Als het dan fout gaat, hoef ik maar twee pillen te zoeken. Dat gaat goed.
MarjanNH, een blauwe pil Thyrax bevat 0,025 mg.
vrijdag 14 september 2007 12:41
Aha, okee, nou ik ben benieuwd wat er met mijn gewicht gaat gebeuren dan. De afgelopen 8 jaar (sinds het begin van de eerste vermoeidheidsklachten) ben ik wel flink in gewicht aangekomen, maar ik denk dat de pil daar ook invloed op heeft gehad, en het is heel geleidelijk gegaan. Daarvóór was ik echt veel te mager (terwijl ik eet/at als een bootwerker!), nu ben ik juist heel blij met mijn postuur. Dus ik hoop zeker niet dat ik ga afvallen door de Thyrax. Ik zal het eens in de gaten gaan houden.
vrijdag 14 september 2007 17:17
Nou ja zeg, zijn we toevallig geen familie ofzo? 
Ik was acht jaar geleden ook veel te mager... Geleidelijk aan zijn er behoorlijk wat kilootjes bijgekomen. (een aantal daarvan kon ik erg goed gebruiken) Alhoewel, geleidelijk? Mijn gewicht was behoorlijk aan het jojo-en (zonder dat ik een dieet volgde ofzo). Soms kan ik wel redenen bedenken (bv meer/minder sporten) waarom ik toen afviel/aankwam, maar niet altijd.
Het zou mij niet verbazen dat mijn schildklier toen al aan het klieren was. Dat hij toen (af en toe) te snel ging ofzo. Maar ja, daar kom ik natuurlijk niet meer achter en nu zijn we acht jaar verder.
En ach, ik zeur wel over mijn gewicht. Maar ik zit nog op een gezond BMI en zie er nu een stuk beter uit dan acht jaar geleden. Niet dat ik dun niet mooi vind bij mensen, maar in mijn geval had ik een erg ingevallen gezicht en dat leek niet zo gezond.
Twee maanden geleden (voor de diagnose) was mijn gezicht wel erg opgezet, dat was weer het andere uiterste. Gelukkig is dat nu oke.
Ben benieuwd wat de Thyrax verder gaat doen en voor de rest probeer ik zoveel mogelijk van De Dingen des Levens te genieten en heb ik voldoende mensen om me heen die me met beide benen op de grond houden en heerlijk kunnen relativeren. En dat is erg lekker inderdaad!
Ik was acht jaar geleden ook veel te mager... Geleidelijk aan zijn er behoorlijk wat kilootjes bijgekomen. (een aantal daarvan kon ik erg goed gebruiken) Alhoewel, geleidelijk? Mijn gewicht was behoorlijk aan het jojo-en (zonder dat ik een dieet volgde ofzo). Soms kan ik wel redenen bedenken (bv meer/minder sporten) waarom ik toen afviel/aankwam, maar niet altijd.
Het zou mij niet verbazen dat mijn schildklier toen al aan het klieren was. Dat hij toen (af en toe) te snel ging ofzo. Maar ja, daar kom ik natuurlijk niet meer achter en nu zijn we acht jaar verder.
En ach, ik zeur wel over mijn gewicht. Maar ik zit nog op een gezond BMI en zie er nu een stuk beter uit dan acht jaar geleden. Niet dat ik dun niet mooi vind bij mensen, maar in mijn geval had ik een erg ingevallen gezicht en dat leek niet zo gezond.
Twee maanden geleden (voor de diagnose) was mijn gezicht wel erg opgezet, dat was weer het andere uiterste. Gelukkig is dat nu oke.
Ben benieuwd wat de Thyrax verder gaat doen en voor de rest probeer ik zoveel mogelijk van De Dingen des Levens te genieten en heb ik voldoende mensen om me heen die me met beide benen op de grond houden en heerlijk kunnen relativeren. En dat is erg lekker inderdaad!
vrijdag 14 september 2007 22:23
Hallo! Net als iedereen hier heb ik ook een te langzame schildklier. Ik vond het ook erg om te horen, vooral omdat iedereen achteraf zei dat ze inderdaad vonden dat ik zo sloom was, en zo traag bewoog en langzaam praatte en antwoord gaf. Ik was dus al die tijd niet de persoon die ik eigenljik was! Ik vond en vind dat heel erg. Wat vonden mensen al die tijd dan van mji? Waarom heeft niemand wat gezegd? Was ik wel leuk toen? Heeft mijn ex het daarom uitgemaakt omdat hij met te sloom vond? ja, mijn eigenwaarde is wel aan het wankelen gegaan.
Toen mijn moeder mij naar de huisarts sleurde omdat ik van die dikke oogleden had en het altijd koud had, kwam ik erachter dat ik een TSH van meer dan 1000 had!!! (Mijn T4 was onmeetbaar laag.) De internist had zo hoog nog nooit gezien! En ja, achteraf herkende ik al die klachten maar het was niet zo dat ik destijds doodziek was ofzo. Ik functioneerde wel gewoon, maar ja, je weet niet beter. Het ergste was dat mijn uiterlijk zo was veranderd. Ik had een dik gezicht, altijd wallen en dikke oogleden. Mijn lichaam was niet dik,maar ik ben wel een paar kilo afgevallen na de medicatie. Verder was ik moe (maar ja, wie is dat niet? Nu ben ik nog steeds vaak moe, maar veel mensen zijn dat), had een witgelig gelaat, praatte en bewoog ik me langzaam, het leren ging slecht, had het altijd koud, menstrueerde niet meer etc. De trap oplopen deed ik zooo langzaam en sporten ook. Mijn reflexen werkten zelfs niet meer. Ik ben een keer gevallen en stak mijn armen gewoon niet uit, waar toen mijn vriendinnen heel hard om moesten lachen. Al mijn klachten waarvoor ik ooit naar de dokter was gegaan kon hierop herleid worden.
Ik begrijp dat je erg van het nieuws schrok, maar ik zie mezelf neit als 'ziek'. Ik kan gewoon alles doen, en ja, als ik klachten heb weet ik niet of het aan de schildklier ligt of aan iets anders, ben wel gewoon goed ingesteld. Het is lastig, hoe zou je zijn als je die ziekte niet had? Maar ja, iedereen, écht iedereen heeft wel iets. Ik relativeer het dus heel erg. Toch ben ik vorig jaar nog wel een beetje depressief geweest, mijn eigenwaarde was zo omlaag gegaan. Maar toen kreeg ik teveel medicatie en van een te snelle schildklier kan je ook depressief worden. Gelukkig is het nu weer stabiel. Ik slik trouwens 100 mcg, één wit pilletje. Hoeveel je slikt hangt trouwens ook af van je gewicht.
Ik zou dus nergens bang voor zijn, juist blij dat je die pillen nu hebt en je je veel beter zal gaan voelen!!
Overigens heb ik slechte ervaringen met mijn internist en ben ik nu onder behandeling bij de huisarts...
Als je nog wat wilt weten hoor ik t graag!
Toen mijn moeder mij naar de huisarts sleurde omdat ik van die dikke oogleden had en het altijd koud had, kwam ik erachter dat ik een TSH van meer dan 1000 had!!! (Mijn T4 was onmeetbaar laag.) De internist had zo hoog nog nooit gezien! En ja, achteraf herkende ik al die klachten maar het was niet zo dat ik destijds doodziek was ofzo. Ik functioneerde wel gewoon, maar ja, je weet niet beter. Het ergste was dat mijn uiterlijk zo was veranderd. Ik had een dik gezicht, altijd wallen en dikke oogleden. Mijn lichaam was niet dik,maar ik ben wel een paar kilo afgevallen na de medicatie. Verder was ik moe (maar ja, wie is dat niet? Nu ben ik nog steeds vaak moe, maar veel mensen zijn dat), had een witgelig gelaat, praatte en bewoog ik me langzaam, het leren ging slecht, had het altijd koud, menstrueerde niet meer etc. De trap oplopen deed ik zooo langzaam en sporten ook. Mijn reflexen werkten zelfs niet meer. Ik ben een keer gevallen en stak mijn armen gewoon niet uit, waar toen mijn vriendinnen heel hard om moesten lachen. Al mijn klachten waarvoor ik ooit naar de dokter was gegaan kon hierop herleid worden.
Ik begrijp dat je erg van het nieuws schrok, maar ik zie mezelf neit als 'ziek'. Ik kan gewoon alles doen, en ja, als ik klachten heb weet ik niet of het aan de schildklier ligt of aan iets anders, ben wel gewoon goed ingesteld. Het is lastig, hoe zou je zijn als je die ziekte niet had? Maar ja, iedereen, écht iedereen heeft wel iets. Ik relativeer het dus heel erg. Toch ben ik vorig jaar nog wel een beetje depressief geweest, mijn eigenwaarde was zo omlaag gegaan. Maar toen kreeg ik teveel medicatie en van een te snelle schildklier kan je ook depressief worden. Gelukkig is het nu weer stabiel. Ik slik trouwens 100 mcg, één wit pilletje. Hoeveel je slikt hangt trouwens ook af van je gewicht.
Ik zou dus nergens bang voor zijn, juist blij dat je die pillen nu hebt en je je veel beter zal gaan voelen!!
Overigens heb ik slechte ervaringen met mijn internist en ben ik nu onder behandeling bij de huisarts...
Als je nog wat wilt weten hoor ik t graag!
zaterdag 15 september 2007 14:06
Hi,
Idd, Viva, bij mij is het met de hielprik ontdekt. In 1981 begonnen ze met de hielprik, en in dat jaar ben ik geboren, dus heb mazzel gehad dat ze het daarmee zo snel ontdekten! Als mn zus het was geweest waren ze er waarschijnlijk pas veel later achter gekomen (die is 4 jaar ouder dan ik). Maar goed, ik functioneer al mn hele leven prima, ben normaal gegroeid, altijd eerder dun geweest dan dik en onder goede controle van de kinderarts. In het AMC hebben ze ook vanaf 1981 een onderzoek opgestart naar CHT, en dat doen ze nu nog steeds. Ze volgen de kinderen van toen zeg maar, dus ik word om de paar jaar gevraagd om weer langs te komen voor onderzoeken (lichamelijk maar ook geestelijk). Een prima initiatief en ik werk er graag aan mee!
De medicijnen moet je trouwens echt een half uur voor het ontbijt innemen, want als je het tijdens doet neemt je lichaam de stof niet goed op. Het eten neemt het zeg maar op, waardoor je de helft weer uitpoept, haha! Niet verstandig dus.
Kinke, ik heb jou gemaild voor de naam van de internist, ben benieuwd. Misschien ben je aan het baren (hihi), succes als dat zo is!
Idd, Viva, bij mij is het met de hielprik ontdekt. In 1981 begonnen ze met de hielprik, en in dat jaar ben ik geboren, dus heb mazzel gehad dat ze het daarmee zo snel ontdekten! Als mn zus het was geweest waren ze er waarschijnlijk pas veel later achter gekomen (die is 4 jaar ouder dan ik). Maar goed, ik functioneer al mn hele leven prima, ben normaal gegroeid, altijd eerder dun geweest dan dik en onder goede controle van de kinderarts. In het AMC hebben ze ook vanaf 1981 een onderzoek opgestart naar CHT, en dat doen ze nu nog steeds. Ze volgen de kinderen van toen zeg maar, dus ik word om de paar jaar gevraagd om weer langs te komen voor onderzoeken (lichamelijk maar ook geestelijk). Een prima initiatief en ik werk er graag aan mee!
De medicijnen moet je trouwens echt een half uur voor het ontbijt innemen, want als je het tijdens doet neemt je lichaam de stof niet goed op. Het eten neemt het zeg maar op, waardoor je de helft weer uitpoept, haha! Niet verstandig dus.
Kinke, ik heb jou gemaild voor de naam van de internist, ben benieuwd. Misschien ben je aan het baren (hihi), succes als dat zo is!
maandag 17 september 2007 17:48
@Tja: ik hoop het niet, dat we familie zijn, want dan zou het de erfelijke variant betreffen en ik heb nog steeds hoop dat het een tijdelijke ontsteking betreft 
Maar ik heb niet gejojood met gewicht, het ging echt geleidelijk. En ik heb nu een BMI van nog geen 19 dus ik wil echt niet afvallen. Maar ach, vooralsnog zal dat wel meevallen!
@Appelientje: jouw waarden zijn (waren) wel heel extreem! Wat dat betreft mag ik dan nog van geluk spreken, dat het zover bij mij niet hoeft te komen. Hoe lang slik jij nu al medicatie?
@Monty: sjonge, dan heb je idd geluk gehad met je geboortejaar, ik heb begrepen dat het een best ernstige aandoening is als ze het niet op tijd opsporen?
Weet iemand verder hoe lang het moet duren voordat je iets merkt van de medicijnen? ik weet dat het maanden kan duren voor ik goed ben ingesteld, maar hoe lang duurt het voor je verandering merkt? Of gaat dat net zo geleidelijk als de klachten erin zijn geslopen?
En nog een vraagje: hoe zit het met de anticonceptiepil? Ik lees dat die de 'beschikbaarheid van T4 kan verminderen', en dus de behoefte aan medicatie kan verhogen. Zou het ook de oorzaak kunnen zijn van mijn waardes? Of is de rol ervan niet zó belangrijk? Als ik zou stoppen met de pil, zou ik dan medicatie moeten verminderen... Heeft iemand hier ervaring mee?
Groetjes, VFF
Maar ik heb niet gejojood met gewicht, het ging echt geleidelijk. En ik heb nu een BMI van nog geen 19 dus ik wil echt niet afvallen. Maar ach, vooralsnog zal dat wel meevallen!
@Appelientje: jouw waarden zijn (waren) wel heel extreem! Wat dat betreft mag ik dan nog van geluk spreken, dat het zover bij mij niet hoeft te komen. Hoe lang slik jij nu al medicatie?
@Monty: sjonge, dan heb je idd geluk gehad met je geboortejaar, ik heb begrepen dat het een best ernstige aandoening is als ze het niet op tijd opsporen?
Weet iemand verder hoe lang het moet duren voordat je iets merkt van de medicijnen? ik weet dat het maanden kan duren voor ik goed ben ingesteld, maar hoe lang duurt het voor je verandering merkt? Of gaat dat net zo geleidelijk als de klachten erin zijn geslopen?
En nog een vraagje: hoe zit het met de anticonceptiepil? Ik lees dat die de 'beschikbaarheid van T4 kan verminderen', en dus de behoefte aan medicatie kan verhogen. Zou het ook de oorzaak kunnen zijn van mijn waardes? Of is de rol ervan niet zó belangrijk? Als ik zou stoppen met de pil, zou ik dan medicatie moeten verminderen... Heeft iemand hier ervaring mee?
Groetjes, VFF
maandag 17 september 2007 18:24
maandag 17 september 2007 23:28
:
@Tja: ik hoop het niet, dat we familie zijn, want dan zou het de erfelijke variant betreffen en ik heb nog steeds hoop dat het een tijdelijke ontsteking betreft
Weet iemand verder hoe lang het moet duren voordat je iets merkt van de medicijnen? ik weet dat het maanden kan duren voor ik goed ben ingesteld, maar hoe lang duurt het voor je verandering merkt? Of gaat dat net zo geleidelijk als de klachten erin zijn geslopen?
En nog een vraagje: hoe zit het met de anticonceptiepil?
Groetjes, VFF
Hallo,
Tja, mogelijk dat het bij mij de erfelijke variant is. Mijn oma had ook schildklierproblemen.
Ikzelf merkte eigenlijk na een week of twee Thyrax slikken verandering, dat ik mij helderder begon te voelen. Daarna kakte het een beetje in en is mijn medicatie verhoogd van 1 naar 2 pilletjes.
Nu voel ik mij redelijk: goede en slechte dagen, maar de slechte dagen zijn minder slecht als voor het Thyrax-tijdperk. Ik merk echt dat ik op begin te knappen.
Volgens mijn arts heeft herstel tijd nodig; in mijn geval is het er ook in geslopen en loop ik al langer met klachten rond (mogelijk al enkele jaren). Dat komt omdat ik eraan begon te wennen om moe te zijn, immers: veel mensen zijn moe. Alleen mijn moe-zijn werd stiekem steeds een stukje erger.
Uiteindelijk bij dokter beland omdat mijn menstruatie maandenlang uitbleef (zonder zwanger te zijn :-) ) en die gaf eigenlijk meteen aan dat de schildklier geprikt moest worden. Iets waar ik achteraf erg blij mee ben. Volgens dokter heeft herstel wel tijd nodig, ook omdat de schildklier geleidelijk aan achteruit is gegaan, maar is het goed mogelijk om je in korte tijd een stuk beter te voelen. Ik denk dat dat wel klopt :-)
Appelientje, dat klinkt inderdaad heftig; zo'n hoge TSH.
Monty, wat een geluk dat ze die hielprik destijds hebben gedaan.
Groetjes!
dinsdag 18 september 2007 09:45
Ik ben de starter van de erfelijke variant denk ik...niemand in mijn familie had of heeft Hashimoto....:-(
Bij mij duurde het 4 weken voordat ik echt resultaat merkte en zag, en daarna is het wel stijgende lijn met hier en daar en (instellings) dipje. Allemaal logisch denk ik zo. Herstel heeft idd tijd nodig. Als ik naar mezelf kijk, heb ik toch jaren rondgelopenmet steeds erger wordende klachten en trager wordende organen, en tsja, die slinger je niet in één dag weer aan tot 100% activiteit!
Ik ben zelf ook heel benieuwd hoe ik me ga voelen na bevalling (nee, nog steeds geen baby hier *zucht*) en hoe de medicatie gaat uitpakken. Ik moet weer opnieuw instellen zometeen namelijk!
Succes!! Kinke
Bij mij duurde het 4 weken voordat ik echt resultaat merkte en zag, en daarna is het wel stijgende lijn met hier en daar en (instellings) dipje. Allemaal logisch denk ik zo. Herstel heeft idd tijd nodig. Als ik naar mezelf kijk, heb ik toch jaren rondgelopenmet steeds erger wordende klachten en trager wordende organen, en tsja, die slinger je niet in één dag weer aan tot 100% activiteit!
Ik ben zelf ook heel benieuwd hoe ik me ga voelen na bevalling (nee, nog steeds geen baby hier *zucht*) en hoe de medicatie gaat uitpakken. Ik moet weer opnieuw instellen zometeen namelijk!
Succes!! Kinke
dinsdag 18 september 2007 18:25
woensdag 19 september 2007 12:37
Ik heb ook een te traag werkende schildklier en slik euthyrox 75 mcg. Voel me hier goed bij en ben in het begin zeker 5 kilo afgevallen.
Ik weet niet meer wat precies de reden was maar op advies van mijn huisarts neem ik al meer dan 1 jaar het tabletje 's avonds voor het slapen gaan en merk geen enkel verschil met innemen voor het ontbijt.
Ik weet niet meer wat precies de reden was maar op advies van mijn huisarts neem ik al meer dan 1 jaar het tabletje 's avonds voor het slapen gaan en merk geen enkel verschil met innemen voor het ontbijt.
donderdag 20 september 2007 15:02
vrijdag 21 september 2007 21:50
Nee, volgens mij is Euthyrox ook synthetisch hoor!
Ik dacht dat alleen Thyreoidum en Armour Thyroid natuurlijke producten waren, en die schijnen ook nog moeilijk verkrijgbaar te zijn in NL.
Enneh... Ik zou ook liever niet de hele avond nuchter blijven voor dat tabletje, kan toch moeilijk al het lekkers laten staan ;)
Kinke; het wordt de hoogste tijd hoor! Het strippen heeft dus niet geholpen?
Ik dacht dat alleen Thyreoidum en Armour Thyroid natuurlijke producten waren, en die schijnen ook nog moeilijk verkrijgbaar te zijn in NL.
Enneh... Ik zou ook liever niet de hele avond nuchter blijven voor dat tabletje, kan toch moeilijk al het lekkers laten staan ;)
Kinke; het wordt de hoogste tijd hoor! Het strippen heeft dus niet geholpen?
zaterdag 22 september 2007 19:30
Hoop doet leven, maar voorlopig vrees ik dat de baby nog veel te lekker zit. Strippen ging niet door, omdat ze er nog nét niet goed bij konden...jammerrrrrrr, de rek is er echt wel uit voor zowel buik als geduld....
Bedankt weer voor júllie aanvulling, zo leer ik ook weer wat!
Zal me nog melden als er weer verandering komt....zo tussen nu en 10 dagen!!
Groet, Kinke
Bedankt weer voor júllie aanvulling, zo leer ik ook weer wat!
Zal me nog melden als er weer verandering komt....zo tussen nu en 10 dagen!!
Groet, Kinke
zaterdag 22 september 2007 23:32
zondag 23 september 2007 09:54
maandag 24 september 2007 14:36
Ik heb een schildkliervraag.
2 jaar geleden bleek ik een te snel-werkende schildklier te hebben. Dit is ontdekt doordat ik ineens een bobbel bij mijn keel had (strum, vergrote schildklier). Alle klachten die ik al jaren had bleken ineens ergens bij te horen; snel zweten, altijd warm, druk in mn hoofd. Ik heb toen een jodiumslok gehad. Het eerste half jaar deed deze wel iets, daarna hebben mijn waardes 1,5 jaar stilgestaan. De struma werd wel iets kleiner dus vandaar nog geen nieuwe acties. Nu ben ik de afgelopen weken zo verschrikkelijk moe en vaak koud (voor iemand die het altijd warm heeft erg bijzonder). Dus bij de huisarts geweest en bloed geprikt. Nu blijkt dat mijn schildklierwaardes ineens goed zijn.......... Aan de ene kant ben ik hier blij mee, aan de andere kant heb ik wel die moeheidsklachten en mijn struma zit er nog steeds. Nu vraag ik me af hoe groot de kans is dat mijn schildklier toch nog doorslaat naar de andere kant, langzaamwerkend dus en of mijn struma ooit nog weg gaat.
Ik moet eind volgende maand weer naar de internist maar heb nu al een heleboel vragen.......... Kan iemand mij helpen?
Groetjes
2 jaar geleden bleek ik een te snel-werkende schildklier te hebben. Dit is ontdekt doordat ik ineens een bobbel bij mijn keel had (strum, vergrote schildklier). Alle klachten die ik al jaren had bleken ineens ergens bij te horen; snel zweten, altijd warm, druk in mn hoofd. Ik heb toen een jodiumslok gehad. Het eerste half jaar deed deze wel iets, daarna hebben mijn waardes 1,5 jaar stilgestaan. De struma werd wel iets kleiner dus vandaar nog geen nieuwe acties. Nu ben ik de afgelopen weken zo verschrikkelijk moe en vaak koud (voor iemand die het altijd warm heeft erg bijzonder). Dus bij de huisarts geweest en bloed geprikt. Nu blijkt dat mijn schildklierwaardes ineens goed zijn.......... Aan de ene kant ben ik hier blij mee, aan de andere kant heb ik wel die moeheidsklachten en mijn struma zit er nog steeds. Nu vraag ik me af hoe groot de kans is dat mijn schildklier toch nog doorslaat naar de andere kant, langzaamwerkend dus en of mijn struma ooit nog weg gaat.
Ik moet eind volgende maand weer naar de internist maar heb nu al een heleboel vragen.......... Kan iemand mij helpen?
Groetjes
