Gezondheid
alle pijlers
Wat te vragen voor overlijden van dierbaar persoon
zaterdag 22 november 2014 00:04
Sinds anderhalf jaar hangt 'het zwaard van damocles' boven ons (gezin) hoofd voor wat betreft het a.s. overlijden van mijn vader. Vorig jaar is er een progressieve en dodelijke vastgesteld, die op dit moment steeds serieuzere vormen aanneemt. De afgelopen tijd hebben wij voornamelijk enorm genoten van het leven met z'n allen.
Echter komt nu ook de periode aan, waarbij we zien en is bevestigd door medici dat het achteruit gaat, dat we ook langzaam afscheid moeten gaan nemen van mijn vader en zijn aanwezigheid.
Het is al te merken dat hij niet meer actief deelneemt (ook vanwege de lichamelijke beperkingen) aan bijvoorbeeld whatsappgroep van het gezin (praten gaat al lange tijd moeilijk/onmogelijk).
Nu zit ik zelf ook met het volgende; wat zou ik nog echt willen weten van mijn vader en/of wat zou hij mij nog willen vertellen. Dat laatste is natuurlijk in een rechtstreeks gesprek te vragen... maar wat zou ik nog willen weten!?
Ik heb er goed over nagedacht, en krijg zo 1,2,3 niets verzonnen wat ik nog zou willen weten. Maar ik zou ook graag vóór willen zijn dat wanneer mijn vader er niet meer zou zijn, ik tóch nog iets zou willen vragen. En daar dus enorme spijt van zou krijgen.
Vandaar mijn vraag; heeft iemand in een dergelijke situatie zich ook bevonden? Zo ja, wat zijn nog specifieke punten/onderwerpen die je aan degene hebt gevraagd/voorgesteld?
Echter komt nu ook de periode aan, waarbij we zien en is bevestigd door medici dat het achteruit gaat, dat we ook langzaam afscheid moeten gaan nemen van mijn vader en zijn aanwezigheid.
Het is al te merken dat hij niet meer actief deelneemt (ook vanwege de lichamelijke beperkingen) aan bijvoorbeeld whatsappgroep van het gezin (praten gaat al lange tijd moeilijk/onmogelijk).
Nu zit ik zelf ook met het volgende; wat zou ik nog echt willen weten van mijn vader en/of wat zou hij mij nog willen vertellen. Dat laatste is natuurlijk in een rechtstreeks gesprek te vragen... maar wat zou ik nog willen weten!?
Ik heb er goed over nagedacht, en krijg zo 1,2,3 niets verzonnen wat ik nog zou willen weten. Maar ik zou ook graag vóór willen zijn dat wanneer mijn vader er niet meer zou zijn, ik tóch nog iets zou willen vragen. En daar dus enorme spijt van zou krijgen.
Vandaar mijn vraag; heeft iemand in een dergelijke situatie zich ook bevonden? Zo ja, wat zijn nog specifieke punten/onderwerpen die je aan degene hebt gevraagd/voorgesteld?
zaterdag 22 november 2014 00:08
Ja, ik heb samen met mijn vader een boekje ingevuld voor de kleinkinderen: Opa, vertel eens (de light versie).
Wij hadden een krappe maand van diagnose tot overlijden, dus dit boekje was een mooie afsluiting en iets voor de kinderen om later nog terug te kunnen lezen.
Er kwamen veel dingen aan bod die ik niet wist van hem, we hebben foto's uitgezocht om erbij te plakken en hij heeft zelf zijn leven de revue laten passeren.
Wij hadden een krappe maand van diagnose tot overlijden, dus dit boekje was een mooie afsluiting en iets voor de kinderen om later nog terug te kunnen lezen.
Er kwamen veel dingen aan bod die ik niet wist van hem, we hebben foto's uitgezocht om erbij te plakken en hij heeft zelf zijn leven de revue laten passeren.
zaterdag 22 november 2014 00:58
quote:Nouschi schreef op 22 november 2014 @ 00:11:
Als je zo 1 2 3 niks verzonnen krijgt zou ik niet krampachtig proberen om iets te verzinnen.
+1
Ik snap dat het moeilijk is en dat je het graag "goed" wil doen maar doe vooral wat bij jou past en niet wat de buitenwereld van je wil. Ga dus niet krampachtig nog ingwikkelde gesprekken voeren als dat niet uit jouw (of zijn) behoefte voorkomt.
Sterkte!
Als je zo 1 2 3 niks verzonnen krijgt zou ik niet krampachtig proberen om iets te verzinnen.
+1
Ik snap dat het moeilijk is en dat je het graag "goed" wil doen maar doe vooral wat bij jou past en niet wat de buitenwereld van je wil. Ga dus niet krampachtig nog ingwikkelde gesprekken voeren als dat niet uit jouw (of zijn) behoefte voorkomt.
Sterkte!
zaterdag 22 november 2014 07:30
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er niets meer te vragen is, dat het goed is zoals het is. Je hoeft niet iets te vragen om het vragen. Je hoort mensen wel eens vertellen dat ze nog zulke fijne gesprekken hebben gevoerd de laatste dagen. Dat klinkt dan heel mooi, maar ook als alles eerder al gezegd is kan het mooi zijn.
Ik was lang geleden bij mijn moeders tante in het bejaarden tehuis. Zoon had een Palmpasenstok voor haar gemaakt. Tante was bijna 100 en haar algemene gezonheid liet inmiddels te wensen over. Een mensje van alle dag, zogezegd. Haar eigen kinderen waren er ook. Dochter stond op om plaats te maken voor ons. Stak haar hand op en groete iedereen in het algemeen en zei over de hoofden van iedereen: 'Dag mam, tot volgende week!' En dat ontroerde mij enorm. Niks handen geven, knuffels of zoenen. Hat was goed zoals het was, als tante stilletjes in haar slaap zou overlijden, was het laatste contact goed zoals het was geweest. Ik moet daar nog vaak aan denken als ik allerlei ingewikkelde familie gewoontes zie of hoor.
TO, heel veel sterkte de komende periode, het is goed zoals het gaat!
Ik was lang geleden bij mijn moeders tante in het bejaarden tehuis. Zoon had een Palmpasenstok voor haar gemaakt. Tante was bijna 100 en haar algemene gezonheid liet inmiddels te wensen over. Een mensje van alle dag, zogezegd. Haar eigen kinderen waren er ook. Dochter stond op om plaats te maken voor ons. Stak haar hand op en groete iedereen in het algemeen en zei over de hoofden van iedereen: 'Dag mam, tot volgende week!' En dat ontroerde mij enorm. Niks handen geven, knuffels of zoenen. Hat was goed zoals het was, als tante stilletjes in haar slaap zou overlijden, was het laatste contact goed zoals het was geweest. Ik moet daar nog vaak aan denken als ik allerlei ingewikkelde familie gewoontes zie of hoor.
TO, heel veel sterkte de komende periode, het is goed zoals het gaat!
zaterdag 22 november 2014 07:35
quote:nlies schreef op 22 november 2014 @ 01:01:
Misschien moet je andersom denken, niet wat je hem wil vragen, maar wat wil je hem nog zeggen
Dit!
Je 'klinkt' erg zakelijk en pragmatisch, terwijl er m.i. bij een naderend overlijden veel emoties een rol spelen. Ga zoveel mogelijk naar je vader, laat hem gewoon voelen dat je van hem houdt, vraag hem hoe hij zijn uitvaart wil, vraag hem of er nog dingen zijn die hij graag nog wil zien/meemaken, maak een mooie foto van jouw gezin met je vader en geef hem daarvan een afdruk.
En voor de dingen die je van hem wilt weten is misschien inderdaad het boekje 'Opa, vertel eens' of 'Papa, vertel eens' een idee. Daar staan vragen in waar je wellicht zelf niet op komt, en al vertellende komt dan van het één het ander.
Misschien moet je andersom denken, niet wat je hem wil vragen, maar wat wil je hem nog zeggen
Dit!
Je 'klinkt' erg zakelijk en pragmatisch, terwijl er m.i. bij een naderend overlijden veel emoties een rol spelen. Ga zoveel mogelijk naar je vader, laat hem gewoon voelen dat je van hem houdt, vraag hem hoe hij zijn uitvaart wil, vraag hem of er nog dingen zijn die hij graag nog wil zien/meemaken, maak een mooie foto van jouw gezin met je vader en geef hem daarvan een afdruk.
En voor de dingen die je van hem wilt weten is misschien inderdaad het boekje 'Opa, vertel eens' of 'Papa, vertel eens' een idee. Daar staan vragen in waar je wellicht zelf niet op komt, en al vertellende komt dan van het één het ander.
zaterdag 22 november 2014 08:09
Mijn vader is al eeuwen geleden overleden, ik was nog jong, tiener.
Hij is nu een liefdevolle herinnering.
Ik ben me erg bewust dat hij geen kans heeft om eerdere uitspraken te nuanceren. Ik merk dat ik dingen die ik leuk aan hem vond zelf ook probeer te doen, dingen thuis in opvoeding bijvoorbeeld.
Hij vond het toen moeilijk om over zijn overlijden te praten, had soort pijnstilling die hem een fantastisch gevoel gaf. Ik weet nog goed dat mijn grootste angst was dat ik hem nooit meer zou zien, aanraken. Ik had vooral moeite met nooit weet ik nu.
Ik heb later wel over hem gedroomd, echt pas vijf jaar later, en toen leek mijn leven een film waar hij glimlachend naar keek. Daarna was het goed.
Alles wat je echt belangrijk vind weet je al.
Sterkte.
Hij is nu een liefdevolle herinnering.
Ik ben me erg bewust dat hij geen kans heeft om eerdere uitspraken te nuanceren. Ik merk dat ik dingen die ik leuk aan hem vond zelf ook probeer te doen, dingen thuis in opvoeding bijvoorbeeld.
Hij vond het toen moeilijk om over zijn overlijden te praten, had soort pijnstilling die hem een fantastisch gevoel gaf. Ik weet nog goed dat mijn grootste angst was dat ik hem nooit meer zou zien, aanraken. Ik had vooral moeite met nooit weet ik nu.
Ik heb later wel over hem gedroomd, echt pas vijf jaar later, en toen leek mijn leven een film waar hij glimlachend naar keek. Daarna was het goed.
Alles wat je echt belangrijk vind weet je al.
Sterkte.
zaterdag 22 november 2014 08:12
Wij hebben het boekje 'pap, vertel eens' ingevuld. Ik had ook dat gevoel dat ik nog zoveel mogelijk van hem wilde weten. Ik moet alleen eerlijk zeggen dat ik nu, jaren later, het boekje nooit meer heb ingekeken. Ik denk veel meer terug aan de herinneringen die we samen nog hebben gemaakt. Zo hebben we die laatste tijd nog veel muziek samen geluisterd. Ook al kon hij nauwelijks meer praten, zo kon hij toch zijn gevoel uiten. Dat was zwaar, maar wel heel fijn om nog te delen.
Veel sterkte de komende tijd.
Veel sterkte de komende tijd.
zaterdag 22 november 2014 09:38
zaterdag 22 november 2014 09:48
Het pap vertel eens boek moet je alleen invullen als je vader het nog wil èn aan kan. Wij hadden het ook aan mijn vader gegeven om in te vullen maar het kostte hem teveel energie met als gevolg dat er bij een aantal dingen staat 'weet ik niet meer' of dat hij alleen nog dingen wist van oudste broer. Dat vond ik wel lastig want het was daardoor net of hij niets meer wist over mijn kindertijd.
Het concept van die boeken vind ik erg mooi, maar het moet dan wel op het juiste moment worden ingevuld.
Zelf heb ik nog wel met mijn vader gesproken over dingen die hij niet meer zou mee maken. En hoe hij het zou vinden als ik bepaalde keuzes zou maken. Dit gesprek heb ik niet opgezocht, maar kwam er gewoon van toen we een keer in de auto zaten een paar weken voor zijn einde.
Het concept van die boeken vind ik erg mooi, maar het moet dan wel op het juiste moment worden ingevuld.
Zelf heb ik nog wel met mijn vader gesproken over dingen die hij niet meer zou mee maken. En hoe hij het zou vinden als ik bepaalde keuzes zou maken. Dit gesprek heb ik niet opgezocht, maar kwam er gewoon van toen we een keer in de auto zaten een paar weken voor zijn einde.
zaterdag 22 november 2014 10:11
quote:Nouschi schreef op 22 november 2014 @ 00:11:
Als je zo 1 2 3 niks verzonnen krijgt zou ik niet krampachtig proberen om iets te verzinnen.Dat vind ik ook. Mijn vader is lang ziek/terminaal geweest. Ik was die tijd heel veel bij hem. Als er iets ter sprake kwam was daar ruimte voor. De vraag of er nog iets ter sprake moest komen was er niet.
Als je zo 1 2 3 niks verzonnen krijgt zou ik niet krampachtig proberen om iets te verzinnen.Dat vind ik ook. Mijn vader is lang ziek/terminaal geweest. Ik was die tijd heel veel bij hem. Als er iets ter sprake kwam was daar ruimte voor. De vraag of er nog iets ter sprake moest komen was er niet.
zaterdag 22 november 2014 11:39
Niet specifiek een levensvraag maar toen mijn vader nog enkele dagen te leven had, heb ik hem gevraagd of ik zijn ketting mocht hebben die hij zijn hele leven om had.
Niet omdat ik materialistisch ben, verre van, maar dit was de enige kans om nog iets tastbaars van hem te kunnen krijgen. Hij zou namelijk alles aan zijn 2de vrouw achterlaten..[lang verhaal]
Ondertussen zijn we tig jaren verder en helaas kan ik nergens heen om stil te staan bij mijn vader. Zijn 2de vrouw heeft namelijk zijn urn meegenomen naar haar nieuwe woonplaats, en God Joost mag weten waar dat is.
Gelukkig heb ik zijn ketting nog..
Niet omdat ik materialistisch ben, verre van, maar dit was de enige kans om nog iets tastbaars van hem te kunnen krijgen. Hij zou namelijk alles aan zijn 2de vrouw achterlaten..[lang verhaal]
Ondertussen zijn we tig jaren verder en helaas kan ik nergens heen om stil te staan bij mijn vader. Zijn 2de vrouw heeft namelijk zijn urn meegenomen naar haar nieuwe woonplaats, en God Joost mag weten waar dat is.
Gelukkig heb ik zijn ketting nog..