Gezondheid
alle pijlers
weer thuis na een herseninfarct
donderdag 30 juni 2016 10:16
Mijn vader zit vrijdag 3 weken in een revalidatiecentrum. Hij heeft een herseninfarct gehad. Nu hebben wij gisteren een meeloopdag gehad. Lichamelijk is alles oke, hij heeft een goede conditie en kan goed bewegen. In zijn hoofd is er wel wat aangetast. Alles wat er voor het infarct is gebeurd weet hij nog precies, maar nieuwe informatie kan hij niet onthouden. Het korte termijn geheugen is beschadigd. Als je hem iets verteld kan hij het niet goed onthouden. Ook nieuwe klusjes aanpakken lukt niet. Ze gingen laatst proberen een huisje in elkaar te zetten met een gebruiksaanwijzing er bij, dit heeft ander half uur geduurd voordat het is gelukt.
Ze gaan het fietsen weer oppakken en als dat goed gaat gaan ze auto rijden proberen.
Nu moeten wij er over nadenken of het nodig is om hem nieuwe dingen aan te leren.. maar dit vinden wij niet echt nodig. Wat hij thuis altijd deed kan hij nu ook gewoon (hij is in het weekend thuis en dan zien we dat altijd).
Eigenlijk deed hij niks thuis, naar de kippen toe (zijn hobby), heel soms helpen met stofzuigen, de tuin, en verder is hij vooral bezig met tv kijken en op de computer, hij is 70. Mijn moeder is de gene die de klusjes doet als dat moet gebeuren, zij is ook wat jonger, 62.
Met de logopedie gaat het ook niet heel goed. Hij maakt veel fouten en kan soms niet op de goede woorden komen.
Maar alles is moeilijk in te schatten. Voor het infarct was hij ook nooit heel 'slim' . Het is nu vast wel iets minder goed door het infarct, maar zoals met dat huisje in elkaar zetten zou hem voor de tijd ook niet heel makkelijk af gaan.
Als wij beslissen dat het niet nodig is om hem verder iets aan te leren dan laten we het hierbij en mag hij over een paar weken misschien naar huis. En dan.. wordt het zwaar denk ik.
Aangezien er niks uit zichzelf komt en je hem moet aansturen om iets te doen. Zijn eigen dingen doet hij wel en hij red zich verder goed thuis, ook met zijn stoma want dat heeft hij ook nog. Maar verder is hij heel labiel en stil. Mijn vader was altijd al een hele stille man, maar nu is hij nog wat somberder geworden. Logisch ook.
Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb geen broers en zussen. Als mijn vader straks niet meer auto kan rijden ben ik de gene die boodschappen voor ze moet doen 1 keer in de week, of ze weg moet brengen naar familie toe. Mijn moeder heeft ook geen rijbewijs. Ze kunnen wel veel op de fiets af, maar niet in de winter of als het regent. Openbaar vervoer kan goed maar dat gaan ze echt nooit doen. Ze zijn allebei hartstikke eigenwijs en willen echt niet met de bus.
Mijn vriend en ik zijn bezig met een appartement zoeken. We willen rond oktober/november samen gaan. Dit staat al heel lang in de planning. Ik laat mijn ouders dan alleen en in deze situatie vind ik dat moeilijk. Mijn moeder vind het namelijk zwaar dat ze straks over alles de verantwoordelijkheid moet nemen en dat mijn vader ook een beetje is veranderd qua karakter.
Allebei zijn wij ook heel angstig dat hij weer een infarct krijgt. Als hij door de week in het revalidatiecentrum zit hebben we dat niet, maar zodra hij thuis is hebben we meteen angst.
Ik ga begin augustus ook nog op vakantie. In deze situatie zou ik niet eens kunnen annuleren want mijn vader is stabiel en wij krijgen ons geld dan niet terug en hebben toch veel betaald voor twee weken Bali. Ook wil ik graag op vakantie omdat we er al zo lang naar uit kijken en ik er echt aan toe ben nu. Maar ik zit aan de andere kant van de wereld straks (Indonesië) en ik kan niet heel snel weer terug zijn als er iets gebeurd. Dat duurt sws 3 dagen.
Allemaal dingen waar ik mij zorgen om maak..
Wat ik wil met dit topic. Vragen wat jullie er van vinden dat ik maar gewoon op vakantie moet gaan en straks ook voor het eerst ga samenwonen met mijn vriend. En hoe om te gaan met een moeder die het enorm moeilijk heeft nu en daar niet mee kan omgaan..
Ze gaan het fietsen weer oppakken en als dat goed gaat gaan ze auto rijden proberen.
Nu moeten wij er over nadenken of het nodig is om hem nieuwe dingen aan te leren.. maar dit vinden wij niet echt nodig. Wat hij thuis altijd deed kan hij nu ook gewoon (hij is in het weekend thuis en dan zien we dat altijd).
Eigenlijk deed hij niks thuis, naar de kippen toe (zijn hobby), heel soms helpen met stofzuigen, de tuin, en verder is hij vooral bezig met tv kijken en op de computer, hij is 70. Mijn moeder is de gene die de klusjes doet als dat moet gebeuren, zij is ook wat jonger, 62.
Met de logopedie gaat het ook niet heel goed. Hij maakt veel fouten en kan soms niet op de goede woorden komen.
Maar alles is moeilijk in te schatten. Voor het infarct was hij ook nooit heel 'slim' . Het is nu vast wel iets minder goed door het infarct, maar zoals met dat huisje in elkaar zetten zou hem voor de tijd ook niet heel makkelijk af gaan.
Als wij beslissen dat het niet nodig is om hem verder iets aan te leren dan laten we het hierbij en mag hij over een paar weken misschien naar huis. En dan.. wordt het zwaar denk ik.
Aangezien er niks uit zichzelf komt en je hem moet aansturen om iets te doen. Zijn eigen dingen doet hij wel en hij red zich verder goed thuis, ook met zijn stoma want dat heeft hij ook nog. Maar verder is hij heel labiel en stil. Mijn vader was altijd al een hele stille man, maar nu is hij nog wat somberder geworden. Logisch ook.
Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb geen broers en zussen. Als mijn vader straks niet meer auto kan rijden ben ik de gene die boodschappen voor ze moet doen 1 keer in de week, of ze weg moet brengen naar familie toe. Mijn moeder heeft ook geen rijbewijs. Ze kunnen wel veel op de fiets af, maar niet in de winter of als het regent. Openbaar vervoer kan goed maar dat gaan ze echt nooit doen. Ze zijn allebei hartstikke eigenwijs en willen echt niet met de bus.
Mijn vriend en ik zijn bezig met een appartement zoeken. We willen rond oktober/november samen gaan. Dit staat al heel lang in de planning. Ik laat mijn ouders dan alleen en in deze situatie vind ik dat moeilijk. Mijn moeder vind het namelijk zwaar dat ze straks over alles de verantwoordelijkheid moet nemen en dat mijn vader ook een beetje is veranderd qua karakter.
Allebei zijn wij ook heel angstig dat hij weer een infarct krijgt. Als hij door de week in het revalidatiecentrum zit hebben we dat niet, maar zodra hij thuis is hebben we meteen angst.
Ik ga begin augustus ook nog op vakantie. In deze situatie zou ik niet eens kunnen annuleren want mijn vader is stabiel en wij krijgen ons geld dan niet terug en hebben toch veel betaald voor twee weken Bali. Ook wil ik graag op vakantie omdat we er al zo lang naar uit kijken en ik er echt aan toe ben nu. Maar ik zit aan de andere kant van de wereld straks (Indonesië) en ik kan niet heel snel weer terug zijn als er iets gebeurd. Dat duurt sws 3 dagen.
Allemaal dingen waar ik mij zorgen om maak..
Wat ik wil met dit topic. Vragen wat jullie er van vinden dat ik maar gewoon op vakantie moet gaan en straks ook voor het eerst ga samenwonen met mijn vriend. En hoe om te gaan met een moeder die het enorm moeilijk heeft nu en daar niet mee kan omgaan..
donderdag 30 juni 2016 10:26
Niet je leven pauzeren voor je ouders, ga samenwonen en ga op vakantie. Je vader is stabiel en kan zich redden. Als je moeder het te zwaar vindt, dan kan ze hulp inschakelen. Ze zijn in staat om zich te verplaatsen met de fiets en het openbaar vervoer. Dat ze niet met het openbaar vervoer willen gaan, is niet jouw probleem. Ze zetten zich er maar overheen of reserveren een taxi.
donderdag 30 juni 2016 10:40
Als hij zelf naar de wc kan en af en toe naar de keuken om iets te pakken en de deur open kan doen voor de bezorger van de Appie is er aan alle basisvoorwaarden voldaan voor thuis wonen. De rest is luxe, hoe hard het ook is voor hem en zijn geliefden.
Als hij problemen heeft met zijn korte geheugen dan raad ik aan om met post it papiertjes te werken, die hij op elk cruciale plek opplakt. Zoals: "heb je geld bij je?" op de deur.
Als hij problemen heeft met zijn korte geheugen dan raad ik aan om met post it papiertjes te werken, die hij op elk cruciale plek opplakt. Zoals: "heb je geld bij je?" op de deur.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 30 juni 2016 11:08
Je kunt niet stoppen met je eigen plannen want hoelang blijf je dan thuis wonen? Er is dan altijd wel wat waardoor het niet zou kunnen, het zijn je ouders en ze moeten het toch zelf doen uiteindelijk jij kunt niet alles. Het is al echt heel fijn dat je straks wilt helpen met de boodschappen en zo.
Wordt er geen thuiszorg ingeschakeld als hij naar huis kan of is dat ook niet nodig? Dan zouden ze het in principe zelf moeten kunnen en ja ik snap dat dat eng is maar je eigen leven gaat gewoon door natuurlijk.
Hij zal vast wel ergotherapie krijgen om met zijn problemen om te gaan, hopelijk heeft hij daar wat aan.
Wordt er geen thuiszorg ingeschakeld als hij naar huis kan of is dat ook niet nodig? Dan zouden ze het in principe zelf moeten kunnen en ja ik snap dat dat eng is maar je eigen leven gaat gewoon door natuurlijk.
Hij zal vast wel ergotherapie krijgen om met zijn problemen om te gaan, hopelijk heeft hij daar wat aan.
donderdag 30 juni 2016 11:33
Het is heel erg wat er gebeurd is, maar dat hij zichzelf weer redelijk kan redden is toch wel heel mooi hoor.
Mijn stiefvader heeft anderhalf jaar geleden drie keer een herseninfarct gehad (binnen 24 uur), en is er heel wat slechter aan toe.
Ook hij is thuis hoor, maar hij kan niets meer zelf. Mijn moeder moet hem overal bij helpen. Ze is ook met vervroegd pensioen gegaan daarvoor (ze zijn allebei 62).
Het is heel erg fijn dat jij helpt waar je kan (doe ik ook, mijn moeder heeft ook geen rijbewijs), maar blijf ook je eigen leven leiden.
Het is logisch dat het zwaar is voor je moeder, maar zij moet ook wennen aan haar 'nieuwe leven'.
Want dat is het gewoon. Hun leven wordt nooit meer zoals het was.
Sterkte ermee.
Het is heel naar als iemand die dichtbij je staat zoiets overkomt.
In de eerste plaats voor diegene zelf, maar zeker ook voor de mensen eromheen.
Mijn stiefvader heeft anderhalf jaar geleden drie keer een herseninfarct gehad (binnen 24 uur), en is er heel wat slechter aan toe.
Ook hij is thuis hoor, maar hij kan niets meer zelf. Mijn moeder moet hem overal bij helpen. Ze is ook met vervroegd pensioen gegaan daarvoor (ze zijn allebei 62).
Het is heel erg fijn dat jij helpt waar je kan (doe ik ook, mijn moeder heeft ook geen rijbewijs), maar blijf ook je eigen leven leiden.
Het is logisch dat het zwaar is voor je moeder, maar zij moet ook wennen aan haar 'nieuwe leven'.
Want dat is het gewoon. Hun leven wordt nooit meer zoals het was.
Sterkte ermee.
Het is heel naar als iemand die dichtbij je staat zoiets overkomt.
In de eerste plaats voor diegene zelf, maar zeker ook voor de mensen eromheen.
You don't have to fit into the format
donderdag 30 juni 2016 12:01
quote:desyyyy schreef op 30 juni 2016 @ 11:11:
Hij heeft al thuiszorg. 2 keer per week om zijn stoma plak te vervangen. Maar meer thuiszorg is er niet nodig want hij red zich dus..
Misschien dat hij thuis ergo therapie kan krijgen.
Wanneer jij een aantal zorgtaken niet meer op je kunt nemen, omdat je niet meer thuis woont, dan kan uitbreiding van thuiszorg vermoedelijk wel.
Verder kun je voor je reis een reisverzekering afsluiten waarbij je - indien je vader levensbedreigend ziek wordt - recht hebt op repatriëring.
En niemand is onmisbaar, dus jij ook niet. Wanneer jij niet mee kunt draaien, is het goed dat je moeder anderen erbij betrekt. Dat is hoe dan ook beter, omdat jij niet onmisbaar moet willen zijn.
Hij heeft al thuiszorg. 2 keer per week om zijn stoma plak te vervangen. Maar meer thuiszorg is er niet nodig want hij red zich dus..
Misschien dat hij thuis ergo therapie kan krijgen.
Wanneer jij een aantal zorgtaken niet meer op je kunt nemen, omdat je niet meer thuis woont, dan kan uitbreiding van thuiszorg vermoedelijk wel.
Verder kun je voor je reis een reisverzekering afsluiten waarbij je - indien je vader levensbedreigend ziek wordt - recht hebt op repatriëring.
En niemand is onmisbaar, dus jij ook niet. Wanneer jij niet mee kunt draaien, is het goed dat je moeder anderen erbij betrekt. Dat is hoe dan ook beter, omdat jij niet onmisbaar moet willen zijn.
donderdag 30 juni 2016 12:31
Nu moeten wij er over nadenken of het nodig is om hem nieuwe dingen aan te leren.. maar dit vinden wij niet echt nodig.
Wie is wij? Moet je dat soort beslissingen niet aan je vader overlaten?
Ik denk dat het verstandig is dat er aan je vader uitgelegd wordt wat de consequenties zijn om verder geen dingen meer aan te leren.
Over zijn afasie: hier kun je een programma downloaden speciaal voor mensen met afasie.
http://www.desmidt.eu/digitaal.html
Moeilijkheidsgraad is in te stellen.
Wie is wij? Moet je dat soort beslissingen niet aan je vader overlaten?
Ik denk dat het verstandig is dat er aan je vader uitgelegd wordt wat de consequenties zijn om verder geen dingen meer aan te leren.
Over zijn afasie: hier kun je een programma downloaden speciaal voor mensen met afasie.
http://www.desmidt.eu/digitaal.html
Moeilijkheidsgraad is in te stellen.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
donderdag 30 juni 2016 12:34
Ik vind het wel naar om te lezen dat jij je vader wegzet als minder slim en nu nog minder.
Die man heeft een hersenbeschadiging! dat heeft niets met slim te maken. Sommige dingen kan hij gewoon niet meer (goed). Juist door oefenen is het mogelijk dat andere delen van de hersenen bepaalde functies/dingen over kunnen nemen.
Die man heeft een hersenbeschadiging! dat heeft niets met slim te maken. Sommige dingen kan hij gewoon niet meer (goed). Juist door oefenen is het mogelijk dat andere delen van de hersenen bepaalde functies/dingen over kunnen nemen.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
donderdag 30 juni 2016 20:30
quote:Lotte35 schreef op 30 juni 2016 @ 19:44:
Heb jij er verstand van, Tickel?
Zo ja, zou ik je wel iets willen vragen.
Nee, niet echt. Maar mijn vader heeft er een forse hersenbeschadiging aan overgehouden en veel bij gesprekken gezeten.
Dus meer uit ervaring eigenlijk. Nu bijna 5 jaar.
Heb jij er verstand van, Tickel?
Zo ja, zou ik je wel iets willen vragen.
Nee, niet echt. Maar mijn vader heeft er een forse hersenbeschadiging aan overgehouden en veel bij gesprekken gezeten.
Dus meer uit ervaring eigenlijk. Nu bijna 5 jaar.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
donderdag 30 juni 2016 20:38
Oh ja, ik begrijp het.
Mijn stiefvader kan dus (na anderhalf jaar) nog steeds niet zelfstandig staan en lopen, en dat is zo zwaar voor mijn moeder. We hopen zo enorm dat hij het uiteindelijk weer zal kunnen, maar eerlijk gezegd geloven we er niet meer zo in.
Hoe is dat bij jouw vader?
Mijn stiefvader kan dus (na anderhalf jaar) nog steeds niet zelfstandig staan en lopen, en dat is zo zwaar voor mijn moeder. We hopen zo enorm dat hij het uiteindelijk weer zal kunnen, maar eerlijk gezegd geloven we er niet meer zo in.
Hoe is dat bij jouw vader?
You don't have to fit into the format
donderdag 30 juni 2016 20:54
quote:Lotte35 schreef op 30 juni 2016 @ 20:38:
Oh ja, ik begrijp het.
Mijn stiefvader kan dus (na anderhalf jaar) nog steeds niet zelfstandig staan en lopen, en dat is zo zwaar voor mijn moeder. We hopen zo enorm dat hij het uiteindelijk weer zal kunnen, maar eerlijk gezegd geloven we er niet meer zo in.
Hoe is dat bij jouw vader?Ik PB je even, wil het topic niet kapen.
Oh ja, ik begrijp het.
Mijn stiefvader kan dus (na anderhalf jaar) nog steeds niet zelfstandig staan en lopen, en dat is zo zwaar voor mijn moeder. We hopen zo enorm dat hij het uiteindelijk weer zal kunnen, maar eerlijk gezegd geloven we er niet meer zo in.
Hoe is dat bij jouw vader?Ik PB je even, wil het topic niet kapen.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
donderdag 30 juni 2016 22:16
Ik snap dat je het heel spannend vindt hoe het straks gaat, maar je ouders moeten dat echt samen oplossen. Jij kunt niet altijd thuis blijven wonen en je leven on hold zetten.
Dus ga op vakantie en ga samenwonen als het zo ver is.
De angst voor een nieuw infarct herken ik, zal na verloop van tijd wel minder worden.
Mijn ex heeft 2 herseninfarcten gehad binnen 24 uur. Hij is eenzijdig verlamd, heeft een behoorlijke hersenbeschadiging opgelopen. Geheugenproblemen, geen overzicht, geen focus, spreken is moeizaam.
Minder remming, snelle en heftige stemmingswisselingen.
Na een half jaar revalideren ging hij weer naar huis. Toen werd pas heel duidelijk wat er cognitief en psychisch veranderd was. Tijdens de revalidatie in beschermde en aangepaste omgeving met veel begeleiding en structuur leek het allemaal wat mee te vallen. Gaandeweg kwam hij er achter wat hij nog meer nodig had om te kunnen functioneren.
In het begin was hij heel bang dat er iets zou gebeuren als hij alleen thuis was. Zijn dochter ook, die wilde steeds op hem letten en naar hem toe omdat ze zich zorgen om hem maakte. Daar hebben we langzamerhand een weg in gevonden. Er is af en toe iets misgegaan, er is wel eens paniek geweest. Dat kun je niet voorkomen.
Tegelijk: na 2 jaar gaat hij nog steeds vooruit, hij werkt daar ook heel hard voor. Inmiddels lukt het hem zelfs weer om kleine afstanden te lopen.
Dus ga op vakantie en ga samenwonen als het zo ver is.
De angst voor een nieuw infarct herken ik, zal na verloop van tijd wel minder worden.
Mijn ex heeft 2 herseninfarcten gehad binnen 24 uur. Hij is eenzijdig verlamd, heeft een behoorlijke hersenbeschadiging opgelopen. Geheugenproblemen, geen overzicht, geen focus, spreken is moeizaam.
Minder remming, snelle en heftige stemmingswisselingen.
Na een half jaar revalideren ging hij weer naar huis. Toen werd pas heel duidelijk wat er cognitief en psychisch veranderd was. Tijdens de revalidatie in beschermde en aangepaste omgeving met veel begeleiding en structuur leek het allemaal wat mee te vallen. Gaandeweg kwam hij er achter wat hij nog meer nodig had om te kunnen functioneren.
In het begin was hij heel bang dat er iets zou gebeuren als hij alleen thuis was. Zijn dochter ook, die wilde steeds op hem letten en naar hem toe omdat ze zich zorgen om hem maakte. Daar hebben we langzamerhand een weg in gevonden. Er is af en toe iets misgegaan, er is wel eens paniek geweest. Dat kun je niet voorkomen.
Tegelijk: na 2 jaar gaat hij nog steeds vooruit, hij werkt daar ook heel hard voor. Inmiddels lukt het hem zelfs weer om kleine afstanden te lopen.
vrijdag 1 juli 2016 08:32
Bedankt voor de reacties! Ik vind het heel spannend dat we hem vanavond ophalen en zondag weer terug brengen. De nachten vind ik het ergste.
En hoe gaan jullie om met de hersenbeschadiging? Ik zie mijn vader als een ziek iemand nu elke keer terwijl ik echt dat niet wil. Het voelt alsof er een patiënt thuis is.
Morgen heb ik een feestje en slaap ik niet thuis. Mijn moeder is dan alleen met mij vader. Ik weet gewoon dat zij dat ook heel eng vind.
Informatie komt heel moeilijk binnen bij mijn vader. Morgen gaan ze naar een verjaardag toe, ben benieuwd hoe dat gaat. Voor mijn gevoel is mijn vader een ander mens terwijl er eigenlijk niet veel veranderd is. Qua de dingen in huis red hij zich
En hoe gaan jullie om met de hersenbeschadiging? Ik zie mijn vader als een ziek iemand nu elke keer terwijl ik echt dat niet wil. Het voelt alsof er een patiënt thuis is.
Morgen heb ik een feestje en slaap ik niet thuis. Mijn moeder is dan alleen met mij vader. Ik weet gewoon dat zij dat ook heel eng vind.
Informatie komt heel moeilijk binnen bij mijn vader. Morgen gaan ze naar een verjaardag toe, ben benieuwd hoe dat gaat. Voor mijn gevoel is mijn vader een ander mens terwijl er eigenlijk niet veel veranderd is. Qua de dingen in huis red hij zich
vrijdag 1 juli 2016 10:19
Hij is ook snel vermoeid, laatst zat hij om 6 uur al te slapen in de stoel thuis. Mijn vader is een hele stille man en laat nooit zijn gevoelens zien. Eigenlijk weten we niet wat hij hier nu allemaal van vind. Als hij thuis is wil hij ook altijd weer snel terug naar het revalidatiecentrum. Hij laat alleen echt merken dat hij het erg vind dat hij niet meer mag roken en auto rijden. En als we hem vragen hoe hij dit allemaal vind zegt hij: ja nouja en meer niet
vrijdag 1 juli 2016 10:37
quote:desyyyy schreef op 01 juli 2016 @ 08:32:
Bedankt voor de reacties! Ik vind het heel spannend dat we hem vanavond ophalen en zondag weer terug brengen. De nachten vind ik het ergste.
En hoe gaan jullie om met de hersenbeschadiging? Ik zie mijn vader als een ziek iemand nu elke keer terwijl ik echt dat niet wil. Het voelt alsof er een patiënt thuis is.
Morgen heb ik een feestje en slaap ik niet thuis. Mijn moeder is dan alleen met mij vader. Ik weet gewoon dat zij dat ook heel eng vind.
Informatie komt heel moeilijk binnen bij mijn vader. Morgen gaan ze naar een verjaardag toe, ben benieuwd hoe dat gaat. Voor mijn gevoel is mijn vader een ander mens terwijl er eigenlijk niet veel veranderd is. Qua de dingen in huis red hij zich
Daar ga je de fout in. je vader is namelijk wél een ander mens geworden door die CVA.
Lees deze pagina maar eens. Het is eerder regel dan uitzondering.
http://www.hersenletsel-u ... en-voor-het-gezin-partner
Zie net pas je laatste post, misschien is het verstandig als je vader toch naar een psycholoog gaat.
Bedankt voor de reacties! Ik vind het heel spannend dat we hem vanavond ophalen en zondag weer terug brengen. De nachten vind ik het ergste.
En hoe gaan jullie om met de hersenbeschadiging? Ik zie mijn vader als een ziek iemand nu elke keer terwijl ik echt dat niet wil. Het voelt alsof er een patiënt thuis is.
Morgen heb ik een feestje en slaap ik niet thuis. Mijn moeder is dan alleen met mij vader. Ik weet gewoon dat zij dat ook heel eng vind.
Informatie komt heel moeilijk binnen bij mijn vader. Morgen gaan ze naar een verjaardag toe, ben benieuwd hoe dat gaat. Voor mijn gevoel is mijn vader een ander mens terwijl er eigenlijk niet veel veranderd is. Qua de dingen in huis red hij zich
Daar ga je de fout in. je vader is namelijk wél een ander mens geworden door die CVA.
Lees deze pagina maar eens. Het is eerder regel dan uitzondering.
http://www.hersenletsel-u ... en-voor-het-gezin-partner
Zie net pas je laatste post, misschien is het verstandig als je vader toch naar een psycholoog gaat.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
vrijdag 1 juli 2016 13:40
Een psycholoog is zeker nodig. Ik dacht misschien kan mijn vader als hij thuis is soms naar een dagbesteding toe. Dat is voor hemzelf goed en voor mijn moeder ook.
Ik weet niet of een psycholoog heel veel kan doen. Hij is altijd heel stil enzo en als je hem vraagt hoe het gaat krijg je alleen goed als antwoord.
Ik weet niet of een psycholoog heel veel kan doen. Hij is altijd heel stil enzo en als je hem vraagt hoe het gaat krijg je alleen goed als antwoord.
vrijdag 1 juli 2016 19:34
quote:desyyyy schreef op 01 juli 2016 @ 13:40:
Een psycholoog is zeker nodig. Ik dacht misschien kan mijn vader als hij thuis is soms naar een dagbesteding toe. Dat is voor hemzelf goed en voor mijn moeder ook.
Ik weet niet of een psycholoog heel veel kan doen. Hij is altijd heel stil en zo en als je hem vraagt hoe het gaat krijg je alleen goed als antwoord.
Wat ik tegen kom is dat mensen het hebben over hun leven voor de CVA. Ook jouw vader, en jullie, zal/zullen moeten accepteren dat zijn leven niet meer is wat het ooit is geweest en ook dat het nooit meer terug komt. En dat kan nog best lang duren.
Misschien kunnen jullie, met behulp van de arts, kijken of er een dagbesteding is waar hij ergotherapie,fysiotherapie en logopedie kan krijgen. Er zijn verpleeghuizen die deze dienst(en) aanbieden.
Een psycholoog is zeker nodig. Ik dacht misschien kan mijn vader als hij thuis is soms naar een dagbesteding toe. Dat is voor hemzelf goed en voor mijn moeder ook.
Ik weet niet of een psycholoog heel veel kan doen. Hij is altijd heel stil en zo en als je hem vraagt hoe het gaat krijg je alleen goed als antwoord.
Wat ik tegen kom is dat mensen het hebben over hun leven voor de CVA. Ook jouw vader, en jullie, zal/zullen moeten accepteren dat zijn leven niet meer is wat het ooit is geweest en ook dat het nooit meer terug komt. En dat kan nog best lang duren.
Misschien kunnen jullie, met behulp van de arts, kijken of er een dagbesteding is waar hij ergotherapie,fysiotherapie en logopedie kan krijgen. Er zijn verpleeghuizen die deze dienst(en) aanbieden.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
