Gezondheid
alle pijlers
zus wacht op einde
woensdag 3 juli 2013 12:19
Mijn zus heeft kanker. Ze is uitbehandeld maar nog niet terminaal. Ze zit al drie kwart jaar op de bank en durft niets meer te ondernemen. Deze week is ze weer in het ziekenhuis geweest met allemaal vage klachten. De dokter heeft haar wederom verteld dat het merendeel van haar klachten stress is.
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed. En ik kan het niet aanzien dat ze gewoon op haar dood zit te wachten. Wat zelfs nog over een paar jaar kan zijn. De dokter heeft namelijk geen termijn gegeven.
Ja ze heeft pijn en ze is snel moe. Maar haar pijn wordt nu ook grotendeels veroorzaakt door haar houding op de bank 9 maanden lang.
Ik weet niet meer hoe ik dit kan doorbreken. Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen die zelf ziek zijn of aan de zijlijn toekijken?
Moet ik het maar opgeven?
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed. En ik kan het niet aanzien dat ze gewoon op haar dood zit te wachten. Wat zelfs nog over een paar jaar kan zijn. De dokter heeft namelijk geen termijn gegeven.
Ja ze heeft pijn en ze is snel moe. Maar haar pijn wordt nu ook grotendeels veroorzaakt door haar houding op de bank 9 maanden lang.
Ik weet niet meer hoe ik dit kan doorbreken. Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen die zelf ziek zijn of aan de zijlijn toekijken?
Moet ik het maar opgeven?
woensdag 3 juli 2013 12:23
woensdag 3 juli 2013 12:27
Bedankt voor de berichtjes.
gisteren is nog psychische hulp aangeboden gekregen, maar dit weigert ze. Die maakt haar niet beter zegt ze.
ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje klaar ben met god, daar krijg ik waarschijnlijk ook reacties op, maar ik wil niemand hiermee kwetsen. Ik heb mijn oma aan dezelfde ziekte begeleid 1,5 jaar tot haar dood, ik heb mijn moeder 2 jaar verzorgt na een hersenbloeding, zij woont nu gelukkig zelfstandig en mijn zus is ook al 3 jr bezig. En ik ben pas 29. Ik geloof nergens meer in!
Ik zou best gelovig willen zijn, dan zou ik me waarschijnlijk beter voelen en heb je iets om op terug te vallen, maar ik kan gewoon nergens meer in geloven!
gisteren is nog psychische hulp aangeboden gekregen, maar dit weigert ze. Die maakt haar niet beter zegt ze.
ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje klaar ben met god, daar krijg ik waarschijnlijk ook reacties op, maar ik wil niemand hiermee kwetsen. Ik heb mijn oma aan dezelfde ziekte begeleid 1,5 jaar tot haar dood, ik heb mijn moeder 2 jaar verzorgt na een hersenbloeding, zij woont nu gelukkig zelfstandig en mijn zus is ook al 3 jr bezig. En ik ben pas 29. Ik geloof nergens meer in!
Ik zou best gelovig willen zijn, dan zou ik me waarschijnlijk beter voelen en heb je iets om op terug te vallen, maar ik kan gewoon nergens meer in geloven!
woensdag 3 juli 2013 12:28
quote:channy8 schreef op 03 juli 2013 @ 12:19:
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed.
&
Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Deze twee uitspraken zijn wat tegenstrijdig; ik denk ook dat hier een pijnpunt ligt voor jullie beiden. Jij kunt niet begrijpen hoe deze situatie voor haar is. Wel zit je zelf ook in een verdrietige positie, omdat je zusje ernstig ziek is. Wat een rotsituatie voor jullie.
Je geeft aan dat je je zorgen om haar maakt, haar gunt dat ze nog fijne ervaringen heeft; misschien kun je dat nog eens duidelijk tegen haar zeggen. En misschien kun je mét haar bespreken wat zij zou kunnen en willen en welke rol jij daarin kunt spelen. Je kunt haar niet dwingen, maar je kunt wel naast en achter haar staan.
Sterkte!
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed.
&
Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Deze twee uitspraken zijn wat tegenstrijdig; ik denk ook dat hier een pijnpunt ligt voor jullie beiden. Jij kunt niet begrijpen hoe deze situatie voor haar is. Wel zit je zelf ook in een verdrietige positie, omdat je zusje ernstig ziek is. Wat een rotsituatie voor jullie.
Je geeft aan dat je je zorgen om haar maakt, haar gunt dat ze nog fijne ervaringen heeft; misschien kun je dat nog eens duidelijk tegen haar zeggen. En misschien kun je mét haar bespreken wat zij zou kunnen en willen en welke rol jij daarin kunt spelen. Je kunt haar niet dwingen, maar je kunt wel naast en achter haar staan.
Sterkte!
woensdag 3 juli 2013 12:28
quote:MilaDila schreef op 03 juli 2013 @ 12:26:
Ik zou allereerst niet zeggen dat je haar 'dondersgoed begrijpt', want dat is gewoon niet mogelijk.lees mijn 2e berichtje, ik heb zo veel leed meegemaakt van heeeel dichtbij. ok, ik voel het dan wel niet, maar ik heb een goed inlevingsgevoel. en ik vraag om advies en geen moraalridders
Ik zou allereerst niet zeggen dat je haar 'dondersgoed begrijpt', want dat is gewoon niet mogelijk.lees mijn 2e berichtje, ik heb zo veel leed meegemaakt van heeeel dichtbij. ok, ik voel het dan wel niet, maar ik heb een goed inlevingsgevoel. en ik vraag om advies en geen moraalridders
woensdag 3 juli 2013 12:28
quote:vrouwtje010 schreef op 03 juli 2013 @ 12:23:
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Zoek hulp bij God??? is dat dezelfde God die haar ziek maakte?
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Zoek hulp bij God??? is dat dezelfde God die haar ziek maakte?
woensdag 3 juli 2013 12:29
quote:vrouwtje010 schreef op 03 juli 2013 @ 12:23:
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Echt, waar haal je het lef vandaan om zo te reageren...
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Echt, waar haal je het lef vandaan om zo te reageren...
woensdag 3 juli 2013 12:29
Ik heb die passieve houding bij mijn schoonvader gezien. Vreselijk vond ik dat. Wat wij ook probeerden, hij wilde niet.
Ik heb geen tips, wens je sterkte.
Kun je kleine uitstapjes met haar maken? Dus even koffie drinken op een terras? Of ergens een ijsje eten? Gewoon iets simpels, wat niet lang duurt en relatief weinig energie kost.
Ik heb geen tips, wens je sterkte.
Kun je kleine uitstapjes met haar maken? Dus even koffie drinken op een terras? Of ergens een ijsje eten? Gewoon iets simpels, wat niet lang duurt en relatief weinig energie kost.
woensdag 3 juli 2013 12:30
quote:channy8 schreef op 03 juli 2013 @ 12:27:
Bedankt voor de berichtjes.
gisteren is nog psychische hulp aangeboden gekregen, maar dit weigert ze. Die maakt haar niet beter zegt ze.
ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje klaar ben met god, daar krijg ik waarschijnlijk ook reacties op, maar ik wil niemand hiermee kwetsen. Ik heb mijn oma aan dezelfde ziekte begeleid 1,5 jaar tot haar dood, ik heb mijn moeder 2 jaar verzorgt na een hersenbloeding, zij woont nu gelukkig zelfstandig en mijn zus is ook al 3 jr bezig. En ik ben pas 29. Ik geloof nergens meer in!
Ik zou best gelovig willen zijn, dan zou ik me waarschijnlijk beter voelen en heb je iets om op terug te vallen, maar ik kan gewoon nergens meer in geloven!
Ik kan me voorstellen dat je wat geloof betreft de moed zo onderhand wel hebt opgegeven.
Ik kan je niets adviseren. Het enige dat ik je toe kan wensen is innerlijke rust en vrede.
Ik heb geen flauw idee hoe zwaar je het moet hebben.
Bedankt voor de berichtjes.
gisteren is nog psychische hulp aangeboden gekregen, maar dit weigert ze. Die maakt haar niet beter zegt ze.
ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje klaar ben met god, daar krijg ik waarschijnlijk ook reacties op, maar ik wil niemand hiermee kwetsen. Ik heb mijn oma aan dezelfde ziekte begeleid 1,5 jaar tot haar dood, ik heb mijn moeder 2 jaar verzorgt na een hersenbloeding, zij woont nu gelukkig zelfstandig en mijn zus is ook al 3 jr bezig. En ik ben pas 29. Ik geloof nergens meer in!
Ik zou best gelovig willen zijn, dan zou ik me waarschijnlijk beter voelen en heb je iets om op terug te vallen, maar ik kan gewoon nergens meer in geloven!
Ik kan me voorstellen dat je wat geloof betreft de moed zo onderhand wel hebt opgegeven.
Ik kan je niets adviseren. Het enige dat ik je toe kan wensen is innerlijke rust en vrede.
Ik heb geen flauw idee hoe zwaar je het moet hebben.
woensdag 3 juli 2013 12:31
Vrouw, wat moet jij een boel meemaken! De tranen van meeleven schieten me hier in de ogen! Wat is het leven soms oneerlijk!
Wat doet je zus nu de hele dag? Ligt ze bijvoorbeeld op bed, is ze lusteloos en wil ze niets meer? Hoeveel energie kost ze jou? Met die laatste vraag bedoel ik: leunt ze op jou voor haar ziekte, klaagt ze en vind ze zichzelf 'zielig', of wil ze helemaal geen contact meer eigenlijk?
Denk je alsjeblieft goed om jezelf? Je zus is belangrijk, maar jijzelf ook! Praat je zelf wel goed over wat jou de laatste jaren allemaal gebeurd?
Wat doet je zus nu de hele dag? Ligt ze bijvoorbeeld op bed, is ze lusteloos en wil ze niets meer? Hoeveel energie kost ze jou? Met die laatste vraag bedoel ik: leunt ze op jou voor haar ziekte, klaagt ze en vind ze zichzelf 'zielig', of wil ze helemaal geen contact meer eigenlijk?
Denk je alsjeblieft goed om jezelf? Je zus is belangrijk, maar jijzelf ook! Praat je zelf wel goed over wat jou de laatste jaren allemaal gebeurd?
woensdag 3 juli 2013 12:31
quote:channy8 schreef op 03 juli 2013 @ 12:28:
[...]
lees mijn 2e berichtje, ik heb zo veel leed meegemaakt van heeeel dichtbij. ok, ik voel het dan wel niet, maar ik heb een goed inlevingsgevoel. en ik vraag om advies en geen moraalriddersMoraalridder? Ik zeg alleen wat ik in elk geval niet zou doen (en heb gedaan) bij mensen die uitbehandeld zijn.
[...]
lees mijn 2e berichtje, ik heb zo veel leed meegemaakt van heeeel dichtbij. ok, ik voel het dan wel niet, maar ik heb een goed inlevingsgevoel. en ik vraag om advies en geen moraalriddersMoraalridder? Ik zeg alleen wat ik in elk geval niet zou doen (en heb gedaan) bij mensen die uitbehandeld zijn.
woensdag 3 juli 2013 12:32
misschien beseft ze niet dat ook in deze periode nog leuke/mooie dingen kunnen zijn...misschie te makkelijk gedacht, maar is er niet een activiteit die je als verrassing kunt opzetten en haar daarmee heen te nemen..(mssn handig als je hiervoor ook vrienden/vriendinnen uitnodigt om haar over de streep te trekken). Als ze begrip zoekt kan ze ook lotgenotencontact zoeken, wellicht haalt ze hier iets uit...
woensdag 3 juli 2013 12:33
quote:ouwejurknieuwejurk schreef op 03 juli 2013 @ 12:28:
[...]
Deze twee uitspraken zijn wat tegenstrijdig; ik denk ook dat hier een pijnpunt ligt voor jullie beiden. Jij kunt niet begrijpen hoe deze situatie voor haar is. Wel zit je zelf ook in een verdrietige positie, omdat je zusje ernstig ziek is. Wat een rotsituatie voor jullie.
Je geeft aan dat je je zorgen om haar maakt, haar gunt dat ze nog fijne ervaringen heeft; misschien kun je dat nog eens duidelijk tegen haar zeggen. En misschien kun je mét haar bespreken wat zij zou kunnen en willen en welke rol jij daarin kunt spelen. Je kunt haar niet dwingen, maar je kunt wel naast en achter haar staan.
Sterkte!
Bedankt voor je bericht.
die 2e uitspraak was van mijn zus, zo ziet zij het. In de drie jaar tijd hebben we zooo veel gesprekken gehad. ik heb het op alle tonen geprobeerd. Ze durft niets meer en ze wilt niets meer. Alleen maar pijnloos zijn. tja daar heb ik ook geen oplossing voor.
[...]
Deze twee uitspraken zijn wat tegenstrijdig; ik denk ook dat hier een pijnpunt ligt voor jullie beiden. Jij kunt niet begrijpen hoe deze situatie voor haar is. Wel zit je zelf ook in een verdrietige positie, omdat je zusje ernstig ziek is. Wat een rotsituatie voor jullie.
Je geeft aan dat je je zorgen om haar maakt, haar gunt dat ze nog fijne ervaringen heeft; misschien kun je dat nog eens duidelijk tegen haar zeggen. En misschien kun je mét haar bespreken wat zij zou kunnen en willen en welke rol jij daarin kunt spelen. Je kunt haar niet dwingen, maar je kunt wel naast en achter haar staan.
Sterkte!
Bedankt voor je bericht.
die 2e uitspraak was van mijn zus, zo ziet zij het. In de drie jaar tijd hebben we zooo veel gesprekken gehad. ik heb het op alle tonen geprobeerd. Ze durft niets meer en ze wilt niets meer. Alleen maar pijnloos zijn. tja daar heb ik ook geen oplossing voor.
woensdag 3 juli 2013 12:34
quote:vrouwtje010 schreef op 03 juli 2013 @ 12:23:
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!
Wat een kut advies!
Ten eerste weet je niet eens of ze gelovig zijn en ten tweede is kanker niet door wat voor god of gebed dan ook te genezen.
Voor sommige mensen kan een god of een kerk troost bieden, Maar alleen genezingsdiensten hebben nog nooit iemand van de kanker af geholpen. Ik kan me dan ook echt pissig maken om dit soort dingen.
Mijn oma is ook gestorven aan kanker en toen durfde iemand tijdens haar avond wake het aan om te beweren dat ze niet beter is geworden omdat ze te weinig naar de kerk ging en dat ze niet naar haar advies had geluisterd om naar een genezingsdienst te gaan.
Deze dame had geluk dat we op dat moment in de kerk stonden, anders had ik dr of wat aan gedaan of even flink de waarheid verteld.
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!
Wat een kut advies!
Ten eerste weet je niet eens of ze gelovig zijn en ten tweede is kanker niet door wat voor god of gebed dan ook te genezen.
Voor sommige mensen kan een god of een kerk troost bieden, Maar alleen genezingsdiensten hebben nog nooit iemand van de kanker af geholpen. Ik kan me dan ook echt pissig maken om dit soort dingen.
Mijn oma is ook gestorven aan kanker en toen durfde iemand tijdens haar avond wake het aan om te beweren dat ze niet beter is geworden omdat ze te weinig naar de kerk ging en dat ze niet naar haar advies had geluisterd om naar een genezingsdienst te gaan.
Deze dame had geluk dat we op dat moment in de kerk stonden, anders had ik dr of wat aan gedaan of even flink de waarheid verteld.
woensdag 3 juli 2013 12:34
Wat triest Channy, is er niks meer wat haar raakt? Zijn er geen dingen waar ze blij van wordt of boos? is het alleen nog maar de angst, de angst om dood te gaan.
Wat vond ze vroeger leuk om te doen, waar haalde ze haar plezier en energie uit? Is het een idee om haar gewoon ergens mee naar toe te nemen en haar met wat dingen te confronteren? Of heb je het idee dat ze zich daardoor nog meer zal gaan afsluiten? Zijn er ook geen vriendinnen die tot haar door kunnen dringen?
Sterkte met deze eenzame strijd. Hoewel ik me het niet voor kan stellen, kan ik me wel in je situatie inleven en het lijkt me vreselijk!
Wat vond ze vroeger leuk om te doen, waar haalde ze haar plezier en energie uit? Is het een idee om haar gewoon ergens mee naar toe te nemen en haar met wat dingen te confronteren? Of heb je het idee dat ze zich daardoor nog meer zal gaan afsluiten? Zijn er ook geen vriendinnen die tot haar door kunnen dringen?
Sterkte met deze eenzame strijd. Hoewel ik me het niet voor kan stellen, kan ik me wel in je situatie inleven en het lijkt me vreselijk!
woensdag 3 juli 2013 12:37
quote:channy8 schreef op 03 juli 2013 @ 12:33:
[...]
Bedankt voor je bericht.
die 2e uitspraak was van mijn zus, zo ziet zij het. In de drie jaar tijd hebben we zooo veel gesprekken gehad. ik heb het op alle tonen geprobeerd. Ze durft niets meer en ze wilt niets meer. Alleen maar pijnloos zijn. tja daar heb ik ook geen oplossing voor.
Wat verdrietig voor je. Zoals hierboven ook geschreven is; voor je zus is deze situatie vreselijk, maar voor jou ook. Ik vind het erg lief dat je al zoveel geprobeerd hebt en nu ook nog op zoek bent naar mogelijkheden. En dat met alles wat je al achter je kiezen hebt.
Ik proef uit je berichtjes dat je zus het zwaar heeft, niks meer wil en zich aangevallen voelt als je iets probeert. Wat zijn de momenten dat het wél goed gaat tussen jullie? Dat jullie even met elkaar kunnen lachen, of het 'gewoon' even goed hebben met elkaar?
[...]
Bedankt voor je bericht.
die 2e uitspraak was van mijn zus, zo ziet zij het. In de drie jaar tijd hebben we zooo veel gesprekken gehad. ik heb het op alle tonen geprobeerd. Ze durft niets meer en ze wilt niets meer. Alleen maar pijnloos zijn. tja daar heb ik ook geen oplossing voor.
Wat verdrietig voor je. Zoals hierboven ook geschreven is; voor je zus is deze situatie vreselijk, maar voor jou ook. Ik vind het erg lief dat je al zoveel geprobeerd hebt en nu ook nog op zoek bent naar mogelijkheden. En dat met alles wat je al achter je kiezen hebt.
Ik proef uit je berichtjes dat je zus het zwaar heeft, niks meer wil en zich aangevallen voelt als je iets probeert. Wat zijn de momenten dat het wél goed gaat tussen jullie? Dat jullie even met elkaar kunnen lachen, of het 'gewoon' even goed hebben met elkaar?
woensdag 3 juli 2013 12:38
To, Misschien kan je dingen voor haar zoeken die ze nog wel leuk vind?
Zijn er dingen waar ze nog van geniet?
Haar lievelingsfilm? Een favoriete maaltijd?
Dingen waarbij ze niet direct een hele onderneming heeft en van de bank af moet ( want dat wil ze blijkbaar niet).
Zo kun je het dan misschien langzaam opbouwen.
Laat haar merken dat je graag wil dat ze nog van de kleine dingen in het leven geniet.
Ze zit, lijkt mij als ik het zo lees, nu vast in de fase dat ze het vooral heel erg voor zichzelf vind en ze alleen zelfmedelijden heeft ( en de niemand begrijpt mij fase). Wat ook een logisch iets is want het is niet niks natuurlijk wat ze heeft.
Misschien kun je haar met kleine beetjes helpen toch nog een beetje te genieten.
Sterkte
Zijn er dingen waar ze nog van geniet?
Haar lievelingsfilm? Een favoriete maaltijd?
Dingen waarbij ze niet direct een hele onderneming heeft en van de bank af moet ( want dat wil ze blijkbaar niet).
Zo kun je het dan misschien langzaam opbouwen.
Laat haar merken dat je graag wil dat ze nog van de kleine dingen in het leven geniet.
Ze zit, lijkt mij als ik het zo lees, nu vast in de fase dat ze het vooral heel erg voor zichzelf vind en ze alleen zelfmedelijden heeft ( en de niemand begrijpt mij fase). Wat ook een logisch iets is want het is niet niks natuurlijk wat ze heeft.
Misschien kun je haar met kleine beetjes helpen toch nog een beetje te genieten.
Sterkte
woensdag 3 juli 2013 12:38
quote:vrouwtje010 schreef op 03 juli 2013 @ 12:23:
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Ja, hier krijg ik kotsneigingen van, hoe haal je het in je hoofd om iemand zomaar met god om de oren te slaan. Ik verbaas me vaak over hoe weinig inlevingsvermogen zo'n godgelover kan hebben en helemaal vol van hun eigen irrationele geraaskal. Ga je schamen.
Nooit opgeven.
Wil je alles doen om haar te helpen, vraag dan ook gebed aan bij een goede kerk.
Die ook genezingsdiensten houden.
Ik weet dat ik waarschijnlijk commentaar ga krijgen, maar geef niet op. Zoek hulp bij God, nu de artsen niks meer voor haar kunnen doen.
Sterkte!!Ja, hier krijg ik kotsneigingen van, hoe haal je het in je hoofd om iemand zomaar met god om de oren te slaan. Ik verbaas me vaak over hoe weinig inlevingsvermogen zo'n godgelover kan hebben en helemaal vol van hun eigen irrationele geraaskal. Ga je schamen.
