Kinderen
alle pijlers
18 jaar en zijn gedrag
dinsdag 21 oktober 2014 13:41
De afgelopen weken loopt het de spuigaten uit met zijn gedrag. Hij is brutaal (scheld), altijd chagrijnig en voert geen klap uit in huis.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
kliefje wijzigde dit bericht op 21-10-2014 13:42
Reden: Zin was overbodig
Reden: Zin was overbodig
% gewijzigd
dinsdag 21 oktober 2014 16:14
systeemtherapie, hebben we al gedaan. Ze wilden daar allebei niet praten. We hebben allebei benadrukt dat ze alles mochten vertellen maar dat wilde ze niet.
Bianca bedankt voor de sites, ik ga ze bekijken.
Ik heb ook al veel gekeken, maar ik vraag me dan steeds weer af waar kunnen we het beste naar toe.
Noreservations, nee advies inwinnen doen we eigenlijk niet, nou ja heel soms, misschien doen we dat te weinig en is het ook iets waar we aan moeten werken.
Exces, de deur trekken we ook dicht, maar hoe lang trek je dat dicht. Het is nu een verschrikking en ik overdrijf niet.
De jongste daar en tegen heeft het gister goed opgeruimd.
Veronica22, zelf advies inwinnen gaan we doen, maar we zijn even zoekende waar dat het beste kan.
Bianca bedankt voor de sites, ik ga ze bekijken.
Ik heb ook al veel gekeken, maar ik vraag me dan steeds weer af waar kunnen we het beste naar toe.
Noreservations, nee advies inwinnen doen we eigenlijk niet, nou ja heel soms, misschien doen we dat te weinig en is het ook iets waar we aan moeten werken.
Exces, de deur trekken we ook dicht, maar hoe lang trek je dat dicht. Het is nu een verschrikking en ik overdrijf niet.
De jongste daar en tegen heeft het gister goed opgeruimd.
Veronica22, zelf advies inwinnen gaan we doen, maar we zijn even zoekende waar dat het beste kan.
dinsdag 21 oktober 2014 16:14
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 15:32:
Copacabana, hij heeft al jaren een goede vriend, maar of hij met hem praat weet ik niet.
We hebben een aantal keren over de afgelopen jaren heen bij zoon aangegeven dat hij met iemand moet praten. Of maatschappelijk werker op school, of iemand daar buiten of waar maar ook. Zoon wil dit niet en toe hoe ver kunnen we hem dwingen... niet lijkt me.
Man en ik hebben er over gepraat om hulp te zoeken, maar weten nog niet precies welk en wat voor hulp.
adorabull, Ik denk dat ik daar nog wel op hoopte.
consuelabananahammok, ik merk dat ik er te makkelijk over denk\dacht.
blijfgewoonbianca, ja natuurlijk is het ook mijn schuld alle ruzies en fouten die man en ik samen hebben gemaakt. Het feit dat hij de drank pakte ipv een blokje om ging lopen oid is niet mijn schuld.Hij moet niks, je kan het hem niet opdringen. Je kan het alleen vragen, hopen dat hij erover wil praten.
Copacabana, hij heeft al jaren een goede vriend, maar of hij met hem praat weet ik niet.
We hebben een aantal keren over de afgelopen jaren heen bij zoon aangegeven dat hij met iemand moet praten. Of maatschappelijk werker op school, of iemand daar buiten of waar maar ook. Zoon wil dit niet en toe hoe ver kunnen we hem dwingen... niet lijkt me.
Man en ik hebben er over gepraat om hulp te zoeken, maar weten nog niet precies welk en wat voor hulp.
adorabull, Ik denk dat ik daar nog wel op hoopte.
consuelabananahammok, ik merk dat ik er te makkelijk over denk\dacht.
blijfgewoonbianca, ja natuurlijk is het ook mijn schuld alle ruzies en fouten die man en ik samen hebben gemaakt. Het feit dat hij de drank pakte ipv een blokje om ging lopen oid is niet mijn schuld.Hij moet niks, je kan het hem niet opdringen. Je kan het alleen vragen, hopen dat hij erover wil praten.
dinsdag 21 oktober 2014 16:15
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 15:32:
Copacabana, hij heeft al jaren een goede vriend, maar of hij met hem praat weet ik niet.
We hebben een aantal keren over de afgelopen jaren heen bij zoon aangegeven dat hij met iemand moet praten. Of maatschappelijk werker op school, of iemand daar buiten of waar maar ook. Zoon wil dit niet en toe hoe ver kunnen we hem dwingen... niet lijkt me.
Ik bedoelde eigenlijk of hij in zijn omgeving een volwassene heeft waar hij bij terecht kan. Hij hoeft uiteraard niet te praten als hij daar geen behoefte aan heeft, maar samen zijn (sporten, samen ergens naartoe of gewoon een filmpje kijken, wat dan ook) met iemand die hij vertrouwt is erg belangrijk. Dat geldt trouwens ook voor je jongste. Het klinkt heel naar, maar die rol vervullen jullie op dit moment geen van beiden voor je oudste, en hij kampt duidelijk met heel veel woede.
Alcoholisme wordt niet voor niets een familieziekte genoemd. In zulke gezinnen draait alles om de alcoholist (iemand die niet dagelijks drinkt kan trouwens ook een alcoholist zijn) en staat alles in het teken van de verslaving. Dat is niet opeens over als de verslaving stopt. Lees je eens in om te begrijpen hoe zo'n dysfunctioneel familiesysteem werkt en in welke rol de verschillende gezinsleden gedwongen worden.
Ik hoopte eigenlijk dat je zoon iemand heeft die kan bemiddelen en hem eventueel uit de situatie kan halen, ook al is het maar tijdelijk. Hij wordt dag in dag uit met zijn woede geconfronteerd terwijl hij geen kant uit kan en geen gehoor vindt. Ik denk dat zijn gedrag wijst op het feit dat hij totaal in de knoop zit en niet weet of hij voor- of achteruit moet. Ik heb enorm met het joch te doen. Met jou ook, want ik snap dat je het goed bedoelt en ik hoop dat de relatie met je zoon zich nog herstelt.
Als hij nu geen hulp wil, lijkt rust me het allerbelangrijkste. Of dat nu thuis bij jullie is of elders, er moet iets gebeuren. Ik ken de weg in hulpverlenersland niet, geen idee dus bij wie je moet zijn. Hoe dan ook, ik wens je veel succes, ik hoop dat jullie hier allemaal snel en goed uit komen.
Copacabana, hij heeft al jaren een goede vriend, maar of hij met hem praat weet ik niet.
We hebben een aantal keren over de afgelopen jaren heen bij zoon aangegeven dat hij met iemand moet praten. Of maatschappelijk werker op school, of iemand daar buiten of waar maar ook. Zoon wil dit niet en toe hoe ver kunnen we hem dwingen... niet lijkt me.
Ik bedoelde eigenlijk of hij in zijn omgeving een volwassene heeft waar hij bij terecht kan. Hij hoeft uiteraard niet te praten als hij daar geen behoefte aan heeft, maar samen zijn (sporten, samen ergens naartoe of gewoon een filmpje kijken, wat dan ook) met iemand die hij vertrouwt is erg belangrijk. Dat geldt trouwens ook voor je jongste. Het klinkt heel naar, maar die rol vervullen jullie op dit moment geen van beiden voor je oudste, en hij kampt duidelijk met heel veel woede.
Alcoholisme wordt niet voor niets een familieziekte genoemd. In zulke gezinnen draait alles om de alcoholist (iemand die niet dagelijks drinkt kan trouwens ook een alcoholist zijn) en staat alles in het teken van de verslaving. Dat is niet opeens over als de verslaving stopt. Lees je eens in om te begrijpen hoe zo'n dysfunctioneel familiesysteem werkt en in welke rol de verschillende gezinsleden gedwongen worden.
Ik hoopte eigenlijk dat je zoon iemand heeft die kan bemiddelen en hem eventueel uit de situatie kan halen, ook al is het maar tijdelijk. Hij wordt dag in dag uit met zijn woede geconfronteerd terwijl hij geen kant uit kan en geen gehoor vindt. Ik denk dat zijn gedrag wijst op het feit dat hij totaal in de knoop zit en niet weet of hij voor- of achteruit moet. Ik heb enorm met het joch te doen. Met jou ook, want ik snap dat je het goed bedoelt en ik hoop dat de relatie met je zoon zich nog herstelt.
Als hij nu geen hulp wil, lijkt rust me het allerbelangrijkste. Of dat nu thuis bij jullie is of elders, er moet iets gebeuren. Ik ken de weg in hulpverlenersland niet, geen idee dus bij wie je moet zijn. Hoe dan ook, ik wens je veel succes, ik hoop dat jullie hier allemaal snel en goed uit komen.
dinsdag 21 oktober 2014 16:17
Oh en ik veroordeel je niet, het is ook mega ingewikkeld, en ook mega zwaar. Maar je lijkt er nog wel iets te makkelijk over te doen, 'nu is het toch weer goed'? En het is dus een hele tijd niet veilig geweest, juist in een tijd dat je kinderen die veiligheid nodig hadden voor hun ontwikkeling, om zich tegen af te zetten. Dus dat afzetten, dat gebeurt nu tien keer zo hard.
En je man moet ook echt met je kinderen in gesprek. Ik mis echt liefde in dit verhaal, en zorgen voor elkaar. Die is er vast die liefde, maar hij komt nu niet naar voren omdat iedereen te druk is met ruzie maken. Laat die regels eens een tijdje los, dát is niet waar de schoen wringt. En uiteraard moet je wel gewoon grenzen stellen, zooi wordt opgepakt en gaat anders op een slaapkamer, of het gaat de vuilnisbak in. En iedereen heeft een taak, en wordt geacht die te doen. Maar bij een 18-jarig spreken over 'taakjes' zoals jij doet vind ik niet juist. Het is een volwassen man zowat, die gewoon voor zichzelf moet kunnen zorgen. Er is geen sprake van 'taakjes' maar meedraaien in het huishouden.
Maar bovenal: ga in gesprek, liefst met iemand samen. En als hij niet wil, nou dan wil hij niet. Een beetje goede maatschappelijk werker of therapeut komt ook wel bij jullie thuis. En er zijn echt wel manieren om de band te verbeteren. Maar neem het wel serieus en neem de juiste stappen. En in mijn ogen is dat hulp zoeken, al doen jullie het samen, zoek hulp over hoe in gesprek te komen met jullie kinderen, hoe zij zich veilig en geliefd voelen.
En je man moet ook echt met je kinderen in gesprek. Ik mis echt liefde in dit verhaal, en zorgen voor elkaar. Die is er vast die liefde, maar hij komt nu niet naar voren omdat iedereen te druk is met ruzie maken. Laat die regels eens een tijdje los, dát is niet waar de schoen wringt. En uiteraard moet je wel gewoon grenzen stellen, zooi wordt opgepakt en gaat anders op een slaapkamer, of het gaat de vuilnisbak in. En iedereen heeft een taak, en wordt geacht die te doen. Maar bij een 18-jarig spreken over 'taakjes' zoals jij doet vind ik niet juist. Het is een volwassen man zowat, die gewoon voor zichzelf moet kunnen zorgen. Er is geen sprake van 'taakjes' maar meedraaien in het huishouden.
Maar bovenal: ga in gesprek, liefst met iemand samen. En als hij niet wil, nou dan wil hij niet. Een beetje goede maatschappelijk werker of therapeut komt ook wel bij jullie thuis. En er zijn echt wel manieren om de band te verbeteren. Maar neem het wel serieus en neem de juiste stappen. En in mijn ogen is dat hulp zoeken, al doen jullie het samen, zoek hulp over hoe in gesprek te komen met jullie kinderen, hoe zij zich veilig en geliefd voelen.
dinsdag 21 oktober 2014 16:18
Jouw kinderen hebben in een enorm belangrijke periode een stabiel vader- en moederfiguur gemist. Je vader hoort, zeker voor jongens in de puberteit, een voorbeeld te zijn. Hoe kun je je vader serieus nemen als hij enerzijds dronk en anderzijds wel de streng vader wilde spelen. Hoe kun je je moeder serieus nemen als ze eigenlijk te soft was en daarmee geen grenzen trok om haar kinderen te beschermen tegen het drinkgedrag van manlief. En hoe kun je beide ouders, nu je 17 en 18 bent, nu dus serieus nemen als ze ineens wél op één lijn zitten en denken te weten wat goed voor je is, dat je met iemand moet praten, dat je wat opener moet zijn?
Ik ben nu heel zwart-wit, maar dit is de beleving die jouw kinderen waarschijnlijk hebben. Tegelijkertijd snap ik jouw/jullie wanhoop aangaande dit gedrag en het gevoel dat je het nooit goed kunt doen.
Wat gebeurd is, is gebeurd. Accepteer dat beide kinderen hierdoor getekend zijn, net zoals jullie dat zijn. Jullie huidige systeem van straffen en reageren op hun houding laat eigenlijk zien dat jullie nog steeds die ouderrol niet op je nemen. 'Minder lekker koken, internet eruit trekken...' Je gaat een strijd die je niet wint, want zo raak je alleen maar verder van elkaar verwijderd.
Wat jullie kinderen nodig hebben, is heel veel liefde en warmte, het gevoel dat jullie er nu wél voor ze zijn, ook al negeren ze jullie, doen ze lelijk, dwars en schelden ze. En bij die liefde hoort ook absoluut het stellen van duidelijke regels en afspraken, die je bij voorkeur samen opstelt. Ga om de tafel zitten, spreek uit dat je deze spanningen op wilt lossen en dat je graag hoort wat zij anders zouden willen zien. Als de oudste zich niet uit/niet wil praten, laat hem dan, accepteer dit en probeer het niet uit hem te trekken. Niets is vermoeiender dan een ouder die alles al voor je invult en denkt te weten wat jij vindt/voelt. Maak een rooster met klusjes in huis of wat je dagelijks van ze verwacht dat ze doen. Gebeurt dit niet, dan heeft dit tot gevolg dat... Leg uit waarom je dit verwacht en benoem ook juist dat wat wel goed gaat. Accepteer ook dat verandering niet van de één op de andere dag gaat, maar dat het tijd nodig heeft. En besef je inderdaad dat ze misschien nú pas heftig gaan puberen omdat ze in voorgaande jaren geen kans gezien hebben zich te ontplooien.
Wees open, kwetsbaar en liefdevol: laat jullie kinderen zien dat jullie van het verleden geleerd hebben en dat jullie nu wel de zorgzame ouders willen zijn de ze nodig hebben. Neem ze serieus, benoem dat waar je trots op bent in hen, kijk niet teveel achterom maar naar wat zij nu nodig hebben.
Ik ben nu heel zwart-wit, maar dit is de beleving die jouw kinderen waarschijnlijk hebben. Tegelijkertijd snap ik jouw/jullie wanhoop aangaande dit gedrag en het gevoel dat je het nooit goed kunt doen.
Wat gebeurd is, is gebeurd. Accepteer dat beide kinderen hierdoor getekend zijn, net zoals jullie dat zijn. Jullie huidige systeem van straffen en reageren op hun houding laat eigenlijk zien dat jullie nog steeds die ouderrol niet op je nemen. 'Minder lekker koken, internet eruit trekken...' Je gaat een strijd die je niet wint, want zo raak je alleen maar verder van elkaar verwijderd.
Wat jullie kinderen nodig hebben, is heel veel liefde en warmte, het gevoel dat jullie er nu wél voor ze zijn, ook al negeren ze jullie, doen ze lelijk, dwars en schelden ze. En bij die liefde hoort ook absoluut het stellen van duidelijke regels en afspraken, die je bij voorkeur samen opstelt. Ga om de tafel zitten, spreek uit dat je deze spanningen op wilt lossen en dat je graag hoort wat zij anders zouden willen zien. Als de oudste zich niet uit/niet wil praten, laat hem dan, accepteer dit en probeer het niet uit hem te trekken. Niets is vermoeiender dan een ouder die alles al voor je invult en denkt te weten wat jij vindt/voelt. Maak een rooster met klusjes in huis of wat je dagelijks van ze verwacht dat ze doen. Gebeurt dit niet, dan heeft dit tot gevolg dat... Leg uit waarom je dit verwacht en benoem ook juist dat wat wel goed gaat. Accepteer ook dat verandering niet van de één op de andere dag gaat, maar dat het tijd nodig heeft. En besef je inderdaad dat ze misschien nú pas heftig gaan puberen omdat ze in voorgaande jaren geen kans gezien hebben zich te ontplooien.
Wees open, kwetsbaar en liefdevol: laat jullie kinderen zien dat jullie van het verleden geleerd hebben en dat jullie nu wel de zorgzame ouders willen zijn de ze nodig hebben. Neem ze serieus, benoem dat waar je trots op bent in hen, kijk niet teveel achterom maar naar wat zij nu nodig hebben.
dinsdag 21 oktober 2014 16:23
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 16:14:
systeemtherapie, hebben we al gedaan. Ze wilden daar allebei niet praten..
En toen is die therapie gestopt, vanwege hun niet praten? Of vond de therapeut dat jullie klaar waren met therapie, ondanks dat zij niet wilden praten?
Bij relatie- en gezinstherapie wordt een probleem zo gedefinieerd dat eenieder zich erin terug kan vinden en iedere persoon de kans ziet om te groeien naar een betere manier van omgang naar elkaar, de problemen opheffen of anders gaan beleven. Het gaat er niet om wie er gelijk heeft maar een goede manier te vinden elkaar te verstaan.
systeemtherapie, hebben we al gedaan. Ze wilden daar allebei niet praten..
En toen is die therapie gestopt, vanwege hun niet praten? Of vond de therapeut dat jullie klaar waren met therapie, ondanks dat zij niet wilden praten?
Bij relatie- en gezinstherapie wordt een probleem zo gedefinieerd dat eenieder zich erin terug kan vinden en iedere persoon de kans ziet om te groeien naar een betere manier van omgang naar elkaar, de problemen opheffen of anders gaan beleven. Het gaat er niet om wie er gelijk heeft maar een goede manier te vinden elkaar te verstaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 16:23
quote:Thordis schreef op 21 oktober 2014 @ 16:17:
, hoe zij zich veilig en geliefd voelen.
In de belangrijkste jaren van hun leven hebben ze zich duidelijk niet geliefd en veilig gevoeld, en nu pa en ma het roer omgegooid hebben moeten ze zich van diezelfde ouders die hun dat onveilige gevoel gaven ineens wel veilig gaan voelen?
TO fijn dat jullie als ouders het opgelost hebben maar bedenk dat die jaren bij jullie kinderen heel erg veel kapot gemaakt hebben en dat niet ineens zomaar over is omdat jullie dat willen.
, hoe zij zich veilig en geliefd voelen.
In de belangrijkste jaren van hun leven hebben ze zich duidelijk niet geliefd en veilig gevoeld, en nu pa en ma het roer omgegooid hebben moeten ze zich van diezelfde ouders die hun dat onveilige gevoel gaven ineens wel veilig gaan voelen?
TO fijn dat jullie als ouders het opgelost hebben maar bedenk dat die jaren bij jullie kinderen heel erg veel kapot gemaakt hebben en dat niet ineens zomaar over is omdat jullie dat willen.
dinsdag 21 oktober 2014 16:32
Het verbaast me dat je met je man op een lijn bent gaan zitten en regels hanteren zo belangrijk maakt.
Ten eerste zijn je kinderen daar te oud voor. Ten tweede werkt dat alleen maar vanuit de relatie, zoals BGB ook al aangeeft.
Kinderen houden zich aan regels omdat ze zich verbonden voelen. Als ik jou lees lijkt het erop dat je die verbondenheid die er was juist wat hebt losgelaten. Je bent je harder gaan opstellen. Jij kiest nu partij voor je man, terwijl die zich slechter heeft gedragen dan jouw zoon nu. Verstopte je toen ook de sleutel?
En dat praten kun je vergeten als er geen vertrouwen is. Ik vermoed dat jouw kinderen jou niet zo vertrouwen. Niet omdat ze je slecht vinden, maar ik denk dat ze je niet zo sterk vinden en denken dat je toch de kant van pa kiest.
Ben je bang dat je man zich anders weer buitengesloten gaat voelen?
Ten eerste zijn je kinderen daar te oud voor. Ten tweede werkt dat alleen maar vanuit de relatie, zoals BGB ook al aangeeft.
Kinderen houden zich aan regels omdat ze zich verbonden voelen. Als ik jou lees lijkt het erop dat je die verbondenheid die er was juist wat hebt losgelaten. Je bent je harder gaan opstellen. Jij kiest nu partij voor je man, terwijl die zich slechter heeft gedragen dan jouw zoon nu. Verstopte je toen ook de sleutel?
En dat praten kun je vergeten als er geen vertrouwen is. Ik vermoed dat jouw kinderen jou niet zo vertrouwen. Niet omdat ze je slecht vinden, maar ik denk dat ze je niet zo sterk vinden en denken dat je toch de kant van pa kiest.
Ben je bang dat je man zich anders weer buitengesloten gaat voelen?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 21 oktober 2014 16:37
verdiep je eens in de verschillende vormen van therapieën, bijv. : http://www.idee-pmc.nl/psychotherapie/t ... _vorm.html
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 16:40
https://www.google.nl/?gws_rd=ssl#q=vad ... tiviteiten
Samen trainen voor de marathon of de vierdaagse van Nijmegen kan natuurlijk ook. Kost ook niet zo veel.
Samen trainen voor de marathon of de vierdaagse van Nijmegen kan natuurlijk ook. Kost ook niet zo veel.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 16:47
het lijkt ook alsof jullie nu aan het inhalen zijn wat er is gemist, namelijk proberen op te voeden middels regels. Dit sluit nu niet meer aan. Vraag is wat hebben jullie kinderen nodig van jullie om weer open te kunnen staan voor jullie. Het is inderdaad niet de bedoeling dat zij maar kunnen doen wat ze willen. Besef wel dat dit niet gaat om opruimen, of wie doet wat in huis. Dit lijkt te gaan dat ze willen laten zien dat ze er ook zijn, dat ze ook belangrijk zijn en wel degelijk invloed hebben, ze zijn zich aan het profileren. Ik kan me erg vinden in het aangeven van hoe jullie het gaan aanpakken, en het daar dan bij laten en niet meer over zeuren. Ook complimenteren, bedanken en erkennen.
Het is gebleken dat geparentificeerde kinderen niet de meeste schade hebben opgelopen door het zorgen voor hun ouders, maar door het ontbreken van erkenning hiervoor. Jullie staan bij je zoon ver in het rood, hoe kunnen jullie er voor zorgen dat je weer in het groen komt, (zonder een sloof voor hun te zijn).
En stop inderdaad met bemiddelen. Doordat je tussen je man en de kinderen instaat, wordt jouw band ook een stuk slechter en komen je man en je zoon alleen te staan. ( misschien helpt het als je op internet iets opzoekt over de dramadriehoek en triades/symbiotische relaties)
Het is gebleken dat geparentificeerde kinderen niet de meeste schade hebben opgelopen door het zorgen voor hun ouders, maar door het ontbreken van erkenning hiervoor. Jullie staan bij je zoon ver in het rood, hoe kunnen jullie er voor zorgen dat je weer in het groen komt, (zonder een sloof voor hun te zijn).
En stop inderdaad met bemiddelen. Doordat je tussen je man en de kinderen instaat, wordt jouw band ook een stuk slechter en komen je man en je zoon alleen te staan. ( misschien helpt het als je op internet iets opzoekt over de dramadriehoek en triades/symbiotische relaties)
dinsdag 21 oktober 2014 17:06
Hebben jullie een centrum voor jeugd en gezin in je woonplaats?
Dat is een hele toegankelijke instelling waar je een afspraak kan maken om jullie situatie te bespreken en hulp te vragen.
Is gratis,dus financieel hoeft deze hulp je niet te belemmeren.
Misschien kunnen ze een plan met je opstellen en evt met een gezinscoach wat openbreken in het toestaan van hulp bij je kinderen
Hier ga je zelf niet uitkomen.
Dat je kids niet willen praten, begrijp ik. Dat is ook vreselijk moeilijk, en pubers houden er over het algemeen gewoon niet van.
Maar misschien kan je in daden zeggen wat je ze duidelijk wil maken?
Dat ze belangrijk zijn voor jullie en dat je graag wil werken aan het herstellen van de band.
Stop per direct met oorlog voeren, dat zet alleen maar hakken in het zand.
Vaak werkt het beter de ander wat te gunnen om ook gunsten terug te krijgen.
Laten we eerlijk zijn, als volwassenen doe je toch ook liever wat voor de ander als diegene jou ook geeft wat je graag wil.
En je zal een lange adem moeten hebben. Respect en vertrouwen is snel stuk te maken, maar langzaam terug te winnen.
Je mag best wat van ze verwachten natuurlijk.
Mijn moeder had altijd de gevleugelde opmerking dat je iemand sneller vangt met een pot honing dan een fles azijn.
En het is waar.
Dat is een hele toegankelijke instelling waar je een afspraak kan maken om jullie situatie te bespreken en hulp te vragen.
Is gratis,dus financieel hoeft deze hulp je niet te belemmeren.
Misschien kunnen ze een plan met je opstellen en evt met een gezinscoach wat openbreken in het toestaan van hulp bij je kinderen
Hier ga je zelf niet uitkomen.
Dat je kids niet willen praten, begrijp ik. Dat is ook vreselijk moeilijk, en pubers houden er over het algemeen gewoon niet van.
Maar misschien kan je in daden zeggen wat je ze duidelijk wil maken?
Dat ze belangrijk zijn voor jullie en dat je graag wil werken aan het herstellen van de band.
Stop per direct met oorlog voeren, dat zet alleen maar hakken in het zand.
Vaak werkt het beter de ander wat te gunnen om ook gunsten terug te krijgen.
Laten we eerlijk zijn, als volwassenen doe je toch ook liever wat voor de ander als diegene jou ook geeft wat je graag wil.
En je zal een lange adem moeten hebben. Respect en vertrouwen is snel stuk te maken, maar langzaam terug te winnen.
Je mag best wat van ze verwachten natuurlijk.
Mijn moeder had altijd de gevleugelde opmerking dat je iemand sneller vangt met een pot honing dan een fles azijn.
En het is waar.
dinsdag 21 oktober 2014 17:15
Ik snap serieus niet waarom TO zo ontzettend wordt afgebrand, dit lijkt me toch niet de juiste toon van raad en advies geven. Ik denk dat TO zich zo al ellendig genoeg voelt en dit allemaal echt zo niet heeft gewild maar om welke reden dan ook dingen heeft laten gebeuren.
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen!
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen!
dinsdag 21 oktober 2014 17:19
quote:netniet schreef op 21 oktober 2014 @ 17:15:
Ik snap serieus niet waarom TO zo ontzettend wordt afgebrand, dit lijkt me toch niet de juiste toon van raad en advies geven. Ik denk dat TO zich zo al ellendig genoeg voelt en dit allemaal echt zo niet heeft gewild maar om welke reden dan ook dingen heeft laten gebeuren.
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen!
Als de kinderen zelf geen hulp willen houdt het op die leeftijd op om jeugdzorg in te schakelen.
Wanneer ze niet mee willen werken , heeft het allemaal geen enkele zin, hoe jammer ook natuurlijk.
Ik denk dat to en haar man er goed aan doen om zelf hulp te krijgen hoe ze de situatie het beste kunnen benaderen.
Ik snap serieus niet waarom TO zo ontzettend wordt afgebrand, dit lijkt me toch niet de juiste toon van raad en advies geven. Ik denk dat TO zich zo al ellendig genoeg voelt en dit allemaal echt zo niet heeft gewild maar om welke reden dan ook dingen heeft laten gebeuren.
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen!
Als de kinderen zelf geen hulp willen houdt het op die leeftijd op om jeugdzorg in te schakelen.
Wanneer ze niet mee willen werken , heeft het allemaal geen enkele zin, hoe jammer ook natuurlijk.
Ik denk dat to en haar man er goed aan doen om zelf hulp te krijgen hoe ze de situatie het beste kunnen benaderen.
dinsdag 21 oktober 2014 17:38
quote:netniet schreef op 21 oktober 2014 @ 17:15:
Ik snap serieus niet waarom TO zo ontzettend wordt afgebrand, dit lijkt me toch niet de juiste toon van raad en advies geven. Ik denk dat TO zich zo al ellendig genoeg voelt en dit allemaal echt zo niet heeft gewild maar om welke reden dan ook dingen heeft laten gebeuren.
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen! de ene is 17, de andere 18
Ik snap serieus niet waarom TO zo ontzettend wordt afgebrand, dit lijkt me toch niet de juiste toon van raad en advies geven. Ik denk dat TO zich zo al ellendig genoeg voelt en dit allemaal echt zo niet heeft gewild maar om welke reden dan ook dingen heeft laten gebeuren.
TO, weet je wel dat je voor je minderjarige kinderen gewoon op basis van vrijwilligheid hulp kunt vragen bij jeugdzorg? Deze mensen weten de juiste weg en kunnen jullie eventueel doorverwijzen naar de juiste hulpverlenende instanties. Ik zou dat echt doen! de ene is 17, de andere 18
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 21 oktober 2014 17:43
Ieder mens maakt fouten. Wat de reden ook mag zijn, waarom en het hoe in dit verhaal. Ik denk dat als wij allen met de billen bloot gaan , dat we misschien nog schrikken van elkaars verhalen. Het is een hele nare situatie. Maar dan nog, ik vind dat de oudste zoon zich onbeschoft en denigrerend uit laat naar zijn ouders toe. Ik heb begrepen dat de TO en haar man graag willen praten, en dat al meerdere keren hebben aangegeven aan de kinderen. En dat vind ik dat de oudste zoon zich behoort te gedragen. Dit is treiteren wat hij doet naar zijn ouders en dat hoeft TO en haar man zeker niet te accepteren. En het woordje " puberen " heeft niets meer te maken met een 18 jarige. Deze knul is volwassen en moet zich ook zo gaan gedragen. Ik denk ook dat een gesprek met derden erbij echt heel hard nodig is. Deze knul ziet dat hij nu de baas is over zijn ouders en dat vind ik pas erg. Wel profiteren van de zorg en alles die zijn ouders hem geven, en dan niets terugdoen of zeggen. Van mij zou hij een kamer elders mogen huren. Als hij zichzelf zo volwassen vind, nou, laat maar zien dan. Kan hij alles zelf doen en gaan betalen. Kijken of hij dan nog zo stijf zijn kaken op elkaar houdt. TO, ik wens jou en je man veel kracht en wijsheid toe in deze.
dinsdag 21 oktober 2014 17:59
Ik kan mij voorstellen dat aan komen zetten met therapie voor hem, of gezinstherapie omdat zij zich niet gedragen voor hen overkomt alsof het hun schuld is dat het een puinhoop is geworden bij jullie thuis. Alsof zij niet normaal zijn, terwijl zij zichzelf waarschijnlijk niet zo zien.
Hierbij wil ik niet zeggen dat (gezins) therapie niet goed kan zijn in dit geval, maar probeer eens te achterhalen hoe zij 'therapie' beleven. Associëren ze dat met zeer labiele mensen? Of juist met alcoholverslaafden?
Want dan kan ik mij voorstellen dat therapie aanbieden voor hun als een klap in het gezicht voelt, tieners willen vaak maar al te graag normaal zijn en ik denk dat dit nog meer zo is wanneer het gezinsleven verre van ideaal is geweest. Als iemand dan zegt dat ze dan therapie nodig hebben...
Zoals hier al vaker is gezegd, ik zou niet meegaan in deze oorlogvoering, dus internet gewoon weer aan en was die in de wasmand ligt wassen en niet speciaal minder lekker eten maken.
Maar wel grenzen stellen naar hoe het huis eruit ziet: troep buiten de kamer wordt weggegooid of in de eigen kamer gegooid en ik zou een keer per maand aanbieden samen de kamer op te ruimen, als ze dat niet zien zitten slapen ze maar in de troep, uiteindelijk gaat dat vast vervelen want zo kunnen er ook geen vrienden of misschien nog belangrijker potentiële liefdes mee naar huis.
Natuurlijk zouden ze zelf al moeten hebben geleerd op te ruimen in huis en op hun kamer, maar daarin lopen ze achter. Ik zou denk ik meer waarde hechten aan het verbeteren van de relatie dan aan ervoor zorgen dat zij meehelpen aan een schoon huis.
Kind in deze situatie het huis uit zetten is denk ik einde relatie met kind.
Hierbij wil ik niet zeggen dat (gezins) therapie niet goed kan zijn in dit geval, maar probeer eens te achterhalen hoe zij 'therapie' beleven. Associëren ze dat met zeer labiele mensen? Of juist met alcoholverslaafden?
Want dan kan ik mij voorstellen dat therapie aanbieden voor hun als een klap in het gezicht voelt, tieners willen vaak maar al te graag normaal zijn en ik denk dat dit nog meer zo is wanneer het gezinsleven verre van ideaal is geweest. Als iemand dan zegt dat ze dan therapie nodig hebben...
Zoals hier al vaker is gezegd, ik zou niet meegaan in deze oorlogvoering, dus internet gewoon weer aan en was die in de wasmand ligt wassen en niet speciaal minder lekker eten maken.
Maar wel grenzen stellen naar hoe het huis eruit ziet: troep buiten de kamer wordt weggegooid of in de eigen kamer gegooid en ik zou een keer per maand aanbieden samen de kamer op te ruimen, als ze dat niet zien zitten slapen ze maar in de troep, uiteindelijk gaat dat vast vervelen want zo kunnen er ook geen vrienden of misschien nog belangrijker potentiële liefdes mee naar huis.
Natuurlijk zouden ze zelf al moeten hebben geleerd op te ruimen in huis en op hun kamer, maar daarin lopen ze achter. Ik zou denk ik meer waarde hechten aan het verbeteren van de relatie dan aan ervoor zorgen dat zij meehelpen aan een schoon huis.
Kind in deze situatie het huis uit zetten is denk ik einde relatie met kind.
dinsdag 21 oktober 2014 19:12
dinsdag 21 oktober 2014 19:56
quote:jo-elise schreef op 21 oktober 2014 @ 17:43:
Ieder mens maakt fouten. Wat de reden ook mag zijn, waarom en het hoe in dit verhaal. Ik denk dat als wij allen met de billen bloot gaan , dat we misschien nog schrikken van elkaars verhalen. Het is een hele nare situatie. Maar dan nog, ik vind dat de oudste zoon zich onbeschoft en denigrerend uit laat naar zijn ouders toe. Ik heb begrepen dat de TO en haar man graag willen praten, en dat al meerdere keren hebben aangegeven aan de kinderen. En dat vind ik dat de oudste zoon zich behoort te gedragen. Dit is treiteren wat hij doet naar zijn ouders en dat hoeft TO en haar man zeker niet te accepteren. En het woordje " puberen " heeft niets meer te maken met een 18 jarige. Deze knul is volwassen en moet zich ook zo gaan gedragen. Ik denk ook dat een gesprek met derden erbij echt heel hard nodig is. Deze knul ziet dat hij nu de baas is over zijn ouders en dat vind ik pas erg. Wel profiteren van de zorg en alles die zijn ouders hem geven, en dan niets terugdoen of zeggen. Van mij zou hij een kamer elders mogen huren. Als hij zichzelf zo volwassen vind, nou, laat maar zien dan. Kan hij alles zelf doen en gaan betalen. Kijken of hij dan nog zo stijf zijn kaken op elkaar houdt. TO, ik wens jou en je man veel kracht en wijsheid toe in deze.
Dat kind weet niet eens wat 'zich gedragen' is! Hij is dan wel 18, maar heeft door alles wat gebeurd is een stukje gemist!
TO ik zou, als ik jou was, voor de kinderen gaan zorgen. Alsof ze nog geen 12 zijn. Hun kamers schoon maken, hun was weg werken, lekker voor ze koken. Het gezellig maken thuis en dan van daaruit hen meer en meer verantwoordelijk maken voor hun eigen dingen. Niet omdat jij door het stof moet, maar om terug te gaan naar voor het moment dat het fout ging. Deze kinderen weten niet, hoe mensen in een gezin voor elkaar zorgen, hoe je dat samen regelt. Hoe een gewoon gezin in elkaar steekt. Dat leren ze niet doordat jij het ze nu even vertelt, dat leren ze door het te ervaren. Zij kennen alleen jullie bijzondere situatie. Maak eerst een situatie waar zij zich geborgen voelen en ga daarna pas dingen van hen verwachten.
Succes ermee!
Ieder mens maakt fouten. Wat de reden ook mag zijn, waarom en het hoe in dit verhaal. Ik denk dat als wij allen met de billen bloot gaan , dat we misschien nog schrikken van elkaars verhalen. Het is een hele nare situatie. Maar dan nog, ik vind dat de oudste zoon zich onbeschoft en denigrerend uit laat naar zijn ouders toe. Ik heb begrepen dat de TO en haar man graag willen praten, en dat al meerdere keren hebben aangegeven aan de kinderen. En dat vind ik dat de oudste zoon zich behoort te gedragen. Dit is treiteren wat hij doet naar zijn ouders en dat hoeft TO en haar man zeker niet te accepteren. En het woordje " puberen " heeft niets meer te maken met een 18 jarige. Deze knul is volwassen en moet zich ook zo gaan gedragen. Ik denk ook dat een gesprek met derden erbij echt heel hard nodig is. Deze knul ziet dat hij nu de baas is over zijn ouders en dat vind ik pas erg. Wel profiteren van de zorg en alles die zijn ouders hem geven, en dan niets terugdoen of zeggen. Van mij zou hij een kamer elders mogen huren. Als hij zichzelf zo volwassen vind, nou, laat maar zien dan. Kan hij alles zelf doen en gaan betalen. Kijken of hij dan nog zo stijf zijn kaken op elkaar houdt. TO, ik wens jou en je man veel kracht en wijsheid toe in deze.
Dat kind weet niet eens wat 'zich gedragen' is! Hij is dan wel 18, maar heeft door alles wat gebeurd is een stukje gemist!
TO ik zou, als ik jou was, voor de kinderen gaan zorgen. Alsof ze nog geen 12 zijn. Hun kamers schoon maken, hun was weg werken, lekker voor ze koken. Het gezellig maken thuis en dan van daaruit hen meer en meer verantwoordelijk maken voor hun eigen dingen. Niet omdat jij door het stof moet, maar om terug te gaan naar voor het moment dat het fout ging. Deze kinderen weten niet, hoe mensen in een gezin voor elkaar zorgen, hoe je dat samen regelt. Hoe een gewoon gezin in elkaar steekt. Dat leren ze niet doordat jij het ze nu even vertelt, dat leren ze door het te ervaren. Zij kennen alleen jullie bijzondere situatie. Maak eerst een situatie waar zij zich geborgen voelen en ga daarna pas dingen van hen verwachten.
Succes ermee!
dinsdag 21 oktober 2014 20:27
Hebben jullie misschien ook familie die hier in kan helpen? Toen mijn nichtje vastliep met problemen thuis heb ik met haar gesproken en met haar ouders, en niet alleen ik, ook mijn broer en andere zus. Mijn neef die toen 18 was heeft zelfs een tijd bij mijn andere zus gewoond om de lucht te klaren thuis en om even uit de impasse te komen. Het lijkt me zo ontzettend zwaar om hier alleen mee te moeten dealen als ouders. Bij ons in de familie werkt het altijd erg goed als een oom of tante met de kinderen praat. Mijn zus zei me laatst nog dat mijn nichtje van 19 het zo fijn vindt om met mij als tante te praten over wat haar dwars zit. Ik denk niet dat jullie hier als gezin samen uitkomen.
dinsdag 21 oktober 2014 20:30
quote:diamond-gloss schreef op 21 oktober 2014 @ 13:47:
Tja moeilijk maar dat jullie ineens hebben besloten dat het roer om moet wil niet zeggen dat de kinderen daar dan ook meteen in meegaan.dat dus, ik lees hier ook een verhaal waarin te laat gehandeld is, deze problemen hebben hun oorsprong al veel eerder en ik denk niet dat je die nu ineens oplost
Tja moeilijk maar dat jullie ineens hebben besloten dat het roer om moet wil niet zeggen dat de kinderen daar dan ook meteen in meegaan.dat dus, ik lees hier ook een verhaal waarin te laat gehandeld is, deze problemen hebben hun oorsprong al veel eerder en ik denk niet dat je die nu ineens oplost
