Kinderen
alle pijlers
18 jaar en zijn gedrag
dinsdag 21 oktober 2014 13:41
De afgelopen weken loopt het de spuigaten uit met zijn gedrag. Hij is brutaal (scheld), altijd chagrijnig en voert geen klap uit in huis.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
kliefje wijzigde dit bericht op 21-10-2014 13:42
Reden: Zin was overbodig
Reden: Zin was overbodig
% gewijzigd
donderdag 13 november 2014 09:20
Monti, aan de ene kant wil ik dat wel proberen aan de andere kant weet ik het niet. Ik dacht nl. altijd dat het door de drank kwam dat hij zo deed. Een dag later werd alles op een andere manier uitgesproken en waren we allebei voor rede vatbaar en luisterden we naar elkaar.
Nu blijkt dat het zonder die drank eigenlijk allemaal het zelfde is. De eisen, de regels, het opleggen, het doen zoals hij het het liefst ziet, het praten, het kortzichtige.
Ik heb aangegeven dat ik het idd eerst met hem eens was en vervolgens uitgelegd dat zoals het nu gaat\ ging het van kwaad tot erger wordt, dat dingen allemaal niet zo slecht gaan\ gingen en dat we bezig zijn met een oorlogje voeren, iets wat we allebei niet willen. Dat de kinderen hun eigen ruimte nodig hebben en dat ik het allemaal erg negatief vond en dat de kinderen daar dan weer op reageren.
Dat wanneer we een verandering willen we bij ons moeten beginnen. Ook gezegd dat hij de sneren die hij maakt, sarcastische opmerkingen, het korte lontje wat hij heeft wanneer iets niet gaat zoals hij het wilt allemaal niet helpt.
Aangegeven dat eerst aan de band die verloren\ verpest is gewerkt moet worden. Hij wil echter eerst de regels strak en dan de band weer goed krijgen.
Ik dacht eerst ook hoor dat het zo de beste weg was. Alleen ervaring leert dat dat niet het geval is en waar ik eerst dacht dat ik gek was en het allemaal niet goed zag, werden er in dit topic dingen gezegd die mijn gedachtes bevestigde.
Hij vindt mij nu zwak omdat ik niet durf door te zetten, ik durf heus wel door te zetten maar het moet wel nut hebben. Sinds ik twijfel aan het nut van de regels, sinds ik mijn mening heb gewijzigd hebben we ruzie en alles wat verkeerd gaat komt door mij.
De regels zijn nu veranderd door mij, dus hij hoeft zich ook nergens meer aan te houden.
Ik praat en doe gewoon tegen de kinderen en dat is fout in zijn ogen. Ze reageren koel en afstandelijk naar hem en ik moet er voor zorgen dat het veranderd.
Heb gezegd dat ik het niet doe, dat hij dingen verpest heeft en nog doet en op geen enkel manier bekijkt hoe zijn gedrag is.
Sandt2.0, dat bedoel ik.
Oudste zet niet altijd meteen zijn fiets in de schuur, want hij gaat nog naar de sportschool of naar een vriend. Van man moet de fiets meteen in de schuur, van mij niet. Ik zeg alleen tegen oudste dat hij de fiets voordat hij gaat slapen in de schuur moet doen.
Dit is in de ogen van mijn man fout, het moet meteen en ik zou daar op moeten blijven hameren. Doe ik niet, dus ruzie, want ik ben een zwakkeling en ben ‘bang’ om de kinderen aan te spreken.
Waar maak je je druk om….
Gister vroeg ik aan de oudste of hij wilde kijken of er brood in de vriezer is en anders wilde halen, hij ging nl. nog naar de sportschool.
Hij keek me aan en zegt op een geintje toon, neee ga ik niet, ik heb het veeelll te druk.
Man gaat daar op in, wil echt een discussie uitlokken, omdat oudste zei dat hij het veel te druk heeft. Hij ziet niet in dat het gewoon een geintje is.
Ik zei dank je wel tegen oudste omdat ik wist dat hij het wel ging doen.
Granny71, ja dat klopt.
Enn, ik heb hier thuis al een week of 3 ruzie met mijn man, omdat ik terug op aarde ben beland.
Ik heb mijn man geprobeerd te praten, maar het dringt niet tot hem door.
Copacabana, ik vraag het me af of hij in orde is.. Hij kan er niet tegen wanneer iets niet gaat zoals hij het wilt en volgens mij wordt het steeds meer een principe kwestie.
Op zijn werk gaat het goed en heeft hij het gewoon naar zijn zin.
Vroeger? Hoe ver vroeger bedoel je?
Meivogel, ja ik ben daar ook eigenlijk al jaren achter, heb het vaak zat tegen hem gezegd. Hoopte dat hij het ook ging in zien, maar ik vermoed dat hij het nooit in gaat zien.
Weet je, ik heb fantastische kinderen!!! Helemaal niets mis mee, ja ze praten wel eens chagerijnig, ja ze zijn wel eens vervelend/ boos/ rommelig/ flauw/ zeurderig etc etc.
Welke kind is dat niet!? Ik heb ze geaccepteerd, ze zijn wie ze zijn. Ik praat met ze, corrigeer ze waar nodig is , geef aan wat hun taken zijn en dat doen ze.
Hij wil niet in therapie, want het ligt niet aan hem, maar aan mij en de kinderen.
Nu blijkt dat het zonder die drank eigenlijk allemaal het zelfde is. De eisen, de regels, het opleggen, het doen zoals hij het het liefst ziet, het praten, het kortzichtige.
Ik heb aangegeven dat ik het idd eerst met hem eens was en vervolgens uitgelegd dat zoals het nu gaat\ ging het van kwaad tot erger wordt, dat dingen allemaal niet zo slecht gaan\ gingen en dat we bezig zijn met een oorlogje voeren, iets wat we allebei niet willen. Dat de kinderen hun eigen ruimte nodig hebben en dat ik het allemaal erg negatief vond en dat de kinderen daar dan weer op reageren.
Dat wanneer we een verandering willen we bij ons moeten beginnen. Ook gezegd dat hij de sneren die hij maakt, sarcastische opmerkingen, het korte lontje wat hij heeft wanneer iets niet gaat zoals hij het wilt allemaal niet helpt.
Aangegeven dat eerst aan de band die verloren\ verpest is gewerkt moet worden. Hij wil echter eerst de regels strak en dan de band weer goed krijgen.
Ik dacht eerst ook hoor dat het zo de beste weg was. Alleen ervaring leert dat dat niet het geval is en waar ik eerst dacht dat ik gek was en het allemaal niet goed zag, werden er in dit topic dingen gezegd die mijn gedachtes bevestigde.
Hij vindt mij nu zwak omdat ik niet durf door te zetten, ik durf heus wel door te zetten maar het moet wel nut hebben. Sinds ik twijfel aan het nut van de regels, sinds ik mijn mening heb gewijzigd hebben we ruzie en alles wat verkeerd gaat komt door mij.
De regels zijn nu veranderd door mij, dus hij hoeft zich ook nergens meer aan te houden.
Ik praat en doe gewoon tegen de kinderen en dat is fout in zijn ogen. Ze reageren koel en afstandelijk naar hem en ik moet er voor zorgen dat het veranderd.
Heb gezegd dat ik het niet doe, dat hij dingen verpest heeft en nog doet en op geen enkel manier bekijkt hoe zijn gedrag is.
Sandt2.0, dat bedoel ik.
Oudste zet niet altijd meteen zijn fiets in de schuur, want hij gaat nog naar de sportschool of naar een vriend. Van man moet de fiets meteen in de schuur, van mij niet. Ik zeg alleen tegen oudste dat hij de fiets voordat hij gaat slapen in de schuur moet doen.
Dit is in de ogen van mijn man fout, het moet meteen en ik zou daar op moeten blijven hameren. Doe ik niet, dus ruzie, want ik ben een zwakkeling en ben ‘bang’ om de kinderen aan te spreken.
Waar maak je je druk om….
Gister vroeg ik aan de oudste of hij wilde kijken of er brood in de vriezer is en anders wilde halen, hij ging nl. nog naar de sportschool.
Hij keek me aan en zegt op een geintje toon, neee ga ik niet, ik heb het veeelll te druk.
Man gaat daar op in, wil echt een discussie uitlokken, omdat oudste zei dat hij het veel te druk heeft. Hij ziet niet in dat het gewoon een geintje is.
Ik zei dank je wel tegen oudste omdat ik wist dat hij het wel ging doen.
Granny71, ja dat klopt.
Enn, ik heb hier thuis al een week of 3 ruzie met mijn man, omdat ik terug op aarde ben beland.
Ik heb mijn man geprobeerd te praten, maar het dringt niet tot hem door.
Copacabana, ik vraag het me af of hij in orde is.. Hij kan er niet tegen wanneer iets niet gaat zoals hij het wilt en volgens mij wordt het steeds meer een principe kwestie.
Op zijn werk gaat het goed en heeft hij het gewoon naar zijn zin.
Vroeger? Hoe ver vroeger bedoel je?
Meivogel, ja ik ben daar ook eigenlijk al jaren achter, heb het vaak zat tegen hem gezegd. Hoopte dat hij het ook ging in zien, maar ik vermoed dat hij het nooit in gaat zien.
Weet je, ik heb fantastische kinderen!!! Helemaal niets mis mee, ja ze praten wel eens chagerijnig, ja ze zijn wel eens vervelend/ boos/ rommelig/ flauw/ zeurderig etc etc.
Welke kind is dat niet!? Ik heb ze geaccepteerd, ze zijn wie ze zijn. Ik praat met ze, corrigeer ze waar nodig is , geef aan wat hun taken zijn en dat doen ze.
Hij wil niet in therapie, want het ligt niet aan hem, maar aan mij en de kinderen.
donderdag 13 november 2014 09:28
Ja daar zijn het pubers voor Hier gaat het ook zo (nog steeds, ook al zijn ze inmiddels 20+): als ik bijvoorbeeld een van de kinderen vraag om even voor me te stofzuigen, dan ga ik ervan uit dat het vóór het einde van de dag gebeurd is, en niet dat ze meteen opspringen en de stofzuiger pakken. Maar dat lijkt me normaal. Zelf laat ik ook net meteen alles uit mijn handen vallen voor iets dat niet meteen urgent is. Als ik zou zeggen: we krijgen over een half uurtje visite, wil je nog even een stofzuiger door de kamer halen, dan is dat ook geen probleem. Het gaat er inderdaad om, je kinderen wat ruimte te geven.
Voor wat betreft je man, wens ik je veel wijsheid toe
Voor wat betreft je man, wens ik je veel wijsheid toe
donderdag 13 november 2014 10:30
Waarom zou je systeem therapie geen kans geven?
Je haalt mi dan juist de druk eraf van het ligt aan jou of het ligt aan die.. het vingertje wijzen.
Jullie zijn samen een gezin, dat gezin functioneert niet en daar hebben jullie allemaal op jullie eigen manier last van.
Bij systeem therapie wordt de rol van alle gezinsleden bekeken, je krijgt uitleg en inzicht Hoe, waar en waarom jullie op bepaalde manieren op elkaar inhaken.
Dit is toch geen houdbare situatie? Dat gaan jullie ook niet volhouden. Ik zou als ik jou was hierin het voortouw nemen zowel naar jouw man als naar jouw kinderen toe en dit niet meer accepteren. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en als gezin draag je ook een verantwoording naar elkaar. Leg dat maar bij ze neer.
Je haalt mi dan juist de druk eraf van het ligt aan jou of het ligt aan die.. het vingertje wijzen.
Jullie zijn samen een gezin, dat gezin functioneert niet en daar hebben jullie allemaal op jullie eigen manier last van.
Bij systeem therapie wordt de rol van alle gezinsleden bekeken, je krijgt uitleg en inzicht Hoe, waar en waarom jullie op bepaalde manieren op elkaar inhaken.
Dit is toch geen houdbare situatie? Dat gaan jullie ook niet volhouden. Ik zou als ik jou was hierin het voortouw nemen zowel naar jouw man als naar jouw kinderen toe en dit niet meer accepteren. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en als gezin draag je ook een verantwoording naar elkaar. Leg dat maar bij ze neer.
donderdag 13 november 2014 11:36
Monti, ik heb al zoveel geprobeerd en aangekaart.
Denk dat ik daarom twijfel.Denk dat ik ook nog even in de cirkel van boosheid, irritatie zit, waardoor ik even niet verder kan\ wil kijken.
Maarr je hebt wel helemaal gelijk hoor het is geen houdbare situatie en er moet wat aan gedaan worden. Ik ga zo weer even naar die site kijken en er even goed doorheen spitten.
Bedankt!
Man appte me net of ik vandaag om 1 uur ergens kan zijn want hij heeft een afspraak en vind het fijn als ik erbij ben. Ik zit echter op mijn werk, heb een overleg en cursus en ik kan het echt niet afzeggen.. Dit geef ik door en ik vraag wat voor afspraak hij heeft, maar ik krijg niets meer te horen. Is ook zo irritant. Gister was hij eerder van huis, ivm afspraken die hij had, maar hij verteld niet wat voor afspraken...
Denk dat ik daarom twijfel.Denk dat ik ook nog even in de cirkel van boosheid, irritatie zit, waardoor ik even niet verder kan\ wil kijken.
Maarr je hebt wel helemaal gelijk hoor het is geen houdbare situatie en er moet wat aan gedaan worden. Ik ga zo weer even naar die site kijken en er even goed doorheen spitten.
Bedankt!
Man appte me net of ik vandaag om 1 uur ergens kan zijn want hij heeft een afspraak en vind het fijn als ik erbij ben. Ik zit echter op mijn werk, heb een overleg en cursus en ik kan het echt niet afzeggen.. Dit geef ik door en ik vraag wat voor afspraak hij heeft, maar ik krijg niets meer te horen. Is ook zo irritant. Gister was hij eerder van huis, ivm afspraken die hij had, maar hij verteld niet wat voor afspraken...
donderdag 13 november 2014 12:12
Ik herken dat gedrag van je man van mijn ex en ik zou zeggen probeer zo min mogelijk in discussie te gaan met hem en zegt hij niks meer over zijn afspraak dan verder ook niet naar vragen.
Discussie eigenlijk meteen afkappen of nog beter hem andere woonruimte laten zoeken want het gaat echt niet beter worden.
Discussie eigenlijk meteen afkappen of nog beter hem andere woonruimte laten zoeken want het gaat echt niet beter worden.
donderdag 13 november 2014 12:29
donderdag 13 november 2014 13:14
Jeetje, dat verhaal van die fietsen! Waarom steekt je man daar zo veel energie in? Dat zijn dus regels om de regels! Regels moeten wel nut hebben. Hier geen schoenen in huis ivm de houten vloer! Fietsen in de schuur op slot, ivm de inbraakgevoelige deur, en de sleutelbossen op het rekje. Dan kan ik zien of alle sleutels er zijn 's avonds!
Regels die kinderen begrijpen zullen ze veel sneller na leven. Fiets binnen als je toch over een uur weer weg gaat, vind ikzelf ook onzinnig. Maar als die fiets anders op het terras worden geparkeerd kan ik het wel begrijpen! Dus maak bij elke regel het waarom ook duidelijk!
Regels die kinderen begrijpen zullen ze veel sneller na leven. Fiets binnen als je toch over een uur weer weg gaat, vind ikzelf ook onzinnig. Maar als die fiets anders op het terras worden geparkeerd kan ik het wel begrijpen! Dus maak bij elke regel het waarom ook duidelijk!
donderdag 13 november 2014 14:05
quote:muurbloempje66 schreef op 13 november 2014 @ 13:21:
Kliefje, het lijkt of die dingen die jou man doet vaak voorkomt onder de mannen. Die van mij is ook wel een beetje zo. En dan mag jij de boel oplossen. Erg vervelend , ik herken het.Wat ik dan weer niet begrijp, is dát vrouwen het dan ook 'oplossen.' Dat er vrouwen zijn die de lieve vrede tussen man en kinderen proberen te bewaren of te herstellen en daarbij over hun eigen grenzen gaan. Mijn man vond de eerste tekenen van puberteit ook heel lastig. Hij ging er mee om, zoals zijn ouders ook met hem deden. Goed gesprek gehad, waarin ik het zijn keuze heb gelaten. Hij kon iets doen met mijn tips of niet. Zijn keus of hij in de stijd bleef of er uit stapte. Maar ik beloofde direct dat ik de boel niet ging lijmen.
Kliefje, het lijkt of die dingen die jou man doet vaak voorkomt onder de mannen. Die van mij is ook wel een beetje zo. En dan mag jij de boel oplossen. Erg vervelend , ik herken het.Wat ik dan weer niet begrijp, is dát vrouwen het dan ook 'oplossen.' Dat er vrouwen zijn die de lieve vrede tussen man en kinderen proberen te bewaren of te herstellen en daarbij over hun eigen grenzen gaan. Mijn man vond de eerste tekenen van puberteit ook heel lastig. Hij ging er mee om, zoals zijn ouders ook met hem deden. Goed gesprek gehad, waarin ik het zijn keuze heb gelaten. Hij kon iets doen met mijn tips of niet. Zijn keus of hij in de stijd bleef of er uit stapte. Maar ik beloofde direct dat ik de boel niet ging lijmen.
donderdag 13 november 2014 14:54
Sandt,je hebt gelijk hoor!!!
Ik deed het idd voor de lieve vrede, ik deed het ook niet altijd maar ja toch te vaak wel gedaan!
Ik kan het niet uitleggen, zeggen waarom, de lieve vrede, hopen dat het toch goed komt, hopen dat..., hopen...
Op het moment ben ik de hoop verloren.
Had net een verdrietige dochter aan de lijn, ze had hem gister gehoord, over die verjaardag, ze snapt het niet en ineens huilde ze aan de tel., daarna ging het weer en zei ze 'het is toch mijn familie'..
Het breekt mijn hart.
Ze is zo'n schatje!
diamond-gloss en granny, ik neig er steeds meer naar, steeds meer en meer.
Ik begrijp dat gescheiden zijn ook niet alles is, maar slechter dan dit kan het niet zijn..
Ik deed het idd voor de lieve vrede, ik deed het ook niet altijd maar ja toch te vaak wel gedaan!
Ik kan het niet uitleggen, zeggen waarom, de lieve vrede, hopen dat het toch goed komt, hopen dat..., hopen...
Op het moment ben ik de hoop verloren.
Had net een verdrietige dochter aan de lijn, ze had hem gister gehoord, over die verjaardag, ze snapt het niet en ineens huilde ze aan de tel., daarna ging het weer en zei ze 'het is toch mijn familie'..
Het breekt mijn hart.
Ze is zo'n schatje!
diamond-gloss en granny, ik neig er steeds meer naar, steeds meer en meer.
Ik begrijp dat gescheiden zijn ook niet alles is, maar slechter dan dit kan het niet zijn..
donderdag 13 november 2014 15:00
Scheiden is inderdaad niet alles.
In mijn geval was het niet mijn keus (ingeruild voor een jonger exemplaar) maar achteraf heb ik geleerd dat ik al jaren op mijn tenen liep om de lieve vrede en daardoor ook veel te veel geaccepteerd heb.
Wat een rust was het in mijn hoofd en bij de kinderen toen de kogel door de kerk was.
Natuurlijk was het een rottijd (vooral voor de kinderen (pre pubers) maar zij hebben aangegeven dat ik een veel lievere moeder ben nu.
Meer geduld en meer rust.
Irritaties ten opzichte van je partner uiten zich helaas ook naar je kinderen, hoe goed je ook je best doet dat niet te doen.
In mijn geval was het niet mijn keus (ingeruild voor een jonger exemplaar) maar achteraf heb ik geleerd dat ik al jaren op mijn tenen liep om de lieve vrede en daardoor ook veel te veel geaccepteerd heb.
Wat een rust was het in mijn hoofd en bij de kinderen toen de kogel door de kerk was.
Natuurlijk was het een rottijd (vooral voor de kinderen (pre pubers) maar zij hebben aangegeven dat ik een veel lievere moeder ben nu.
Meer geduld en meer rust.
Irritaties ten opzichte van je partner uiten zich helaas ook naar je kinderen, hoe goed je ook je best doet dat niet te doen.
donderdag 13 november 2014 15:18
Tsja, in een ideale wereld voeden alle ouders hun kinderen samen op tot prachtige individuen. Ik heb best lang gehoopt dat mijn moeder van m'n vader zou scheiden, TO. Ze beloofde dat soms, als hij weer had gedronken en/of geslagen, maar deed het nooit. Dat heeft er wel ingehakt, dat ik kennelijk niet belangrijk genoeg was voor m'n vader om normaal te behandelen en niet voor m'n moeder om bij 'm weg te gaan. Nou speelde er wel meer, maar met de band is het niet meer goed gekomen.
Therapie kan helpen, maar doe je kinderen geen therapie aan met een onwillige vader. Voor mij was daar zitten met die overduidelijk onwillige man het laatste bewijsje dat ik nodig had dat ik hem niks interesseerde.
Therapie kan helpen, maar doe je kinderen geen therapie aan met een onwillige vader. Voor mij was daar zitten met die overduidelijk onwillige man het laatste bewijsje dat ik nodig had dat ik hem niks interesseerde.
donderdag 13 november 2014 15:28
Gelukkig is hij 18 en oud genoeg om op zichzelf te wonen: dus of hij gaat zich fatsoenlijk gedragen, of hij mag z'n spullen pakken en dat weet hij het gat van de deur wel te vinden. Gewoon niet teveel woorden aan vuil maken.
Zover ik het begrijp wordt het gedrag van de jongste ook gestimuleerd door de oudste, en dat moet doorbroken worden.
Tuurlijk is het iets wat de ouders 'ooit' veroorzaakt hebben (is overigens ook niet altijd zo, soms zit er gewoon een steekje los), maar als je als ouder wel alles eraan hebt gedaan om tot een oplossing te komen (therapie en alles) dan houdt het ook een keer ergens op.
Zover ik het begrijp wordt het gedrag van de jongste ook gestimuleerd door de oudste, en dat moet doorbroken worden.
Tuurlijk is het iets wat de ouders 'ooit' veroorzaakt hebben (is overigens ook niet altijd zo, soms zit er gewoon een steekje los), maar als je als ouder wel alles eraan hebt gedaan om tot een oplossing te komen (therapie en alles) dan houdt het ook een keer ergens op.
donderdag 13 november 2014 15:42
quote:koos03 schreef op 13 november 2014 @ 15:28:
Gelukkig is hij 18 en oud genoeg om op zichzelf te wonen: dus of hij gaat zich fatsoenlijk gedragen, of hij mag z'n spullen pakken en dat weet hij het gat van de deur wel te vinden. Gewoon niet teveel woorden aan vuil maken.
Zover ik het begrijp wordt het gedrag van de jongste ook gestimuleerd door de oudste, en dat moet doorbroken worden.
Tuurlijk is het iets wat de ouders 'ooit' veroorzaakt hebben (is overigens ook niet altijd zo, soms zit er gewoon een steekje los), maar als je als ouder wel alles eraan hebt gedaan om tot een oplossing te komen (therapie en alles) dan houdt het ook een keer ergens op.Als je op een topic van drie weken oud reageert, waarom neem je dan niet de moeite om alles even te lezen!
Gelukkig is hij 18 en oud genoeg om op zichzelf te wonen: dus of hij gaat zich fatsoenlijk gedragen, of hij mag z'n spullen pakken en dat weet hij het gat van de deur wel te vinden. Gewoon niet teveel woorden aan vuil maken.
Zover ik het begrijp wordt het gedrag van de jongste ook gestimuleerd door de oudste, en dat moet doorbroken worden.
Tuurlijk is het iets wat de ouders 'ooit' veroorzaakt hebben (is overigens ook niet altijd zo, soms zit er gewoon een steekje los), maar als je als ouder wel alles eraan hebt gedaan om tot een oplossing te komen (therapie en alles) dan houdt het ook een keer ergens op.Als je op een topic van drie weken oud reageert, waarom neem je dan niet de moeite om alles even te lezen!
donderdag 13 november 2014 16:13
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 15:06:
[...]
Ja, nu ook nog. Ik zeg het ook nog wel. Hij vindt het nu moeilijk om erover te praten, omdat hij wel weet wat hij fout heeft gedaan.
Ik denk dat je hier ook een kernprobleem te pakken hebt waarom het met je oudste zo fout ging de laatste tijd. Je man wilde er niet over praten. Punt.
Je man legde de schuld van alles nog steeds buiten zichzelf en liet dat in zijn acties nog steeds naar voren komen en heeft voor de vorm sorry gezegd. En je zoon heeft dat al dan niet bewust opgepikt en gedacht: ik baseer mijn mening over jou wel naar je handelen en niet naar je praten.
Dit is mogelijk ook al de oorzaak geweest dat hij zich jaren geleden zich niet bij zijn vader geborgen voelde en zich wat van hem afwendde. En i.p.v. toen al zijn gedrag te wijzigen heeft je man volhardt in zijn starre houding met alle effecten van dien.
En gelukkig kan je zoon net zo stug en vasthoudend zijn. Want wees eerlijk, dankzij zijn brutale gedrag ben je gedwongen met een andere blik naar de situatie te kijken. En zo heb je kunnen ontdekken dat je twee gevoelige kinderen hebt die wel degelijk heel sociaal kunnen interacteren en zo prima in staat zijn om een harmonieuze situatie te creëren binnen een gezin.
En harmonie met je man is ook mogelijk, tenslotte kan dat ook met iedere dictator, maar dan wel volgens al zijn regels. En om dat te bereiken wordt ook manipulatie niet geschuwd, niet van de feiten en niet van omgeving en mensen.
TO en kinderen, heel veel sterkte.
[...]
Ja, nu ook nog. Ik zeg het ook nog wel. Hij vindt het nu moeilijk om erover te praten, omdat hij wel weet wat hij fout heeft gedaan.
Ik denk dat je hier ook een kernprobleem te pakken hebt waarom het met je oudste zo fout ging de laatste tijd. Je man wilde er niet over praten. Punt.
Je man legde de schuld van alles nog steeds buiten zichzelf en liet dat in zijn acties nog steeds naar voren komen en heeft voor de vorm sorry gezegd. En je zoon heeft dat al dan niet bewust opgepikt en gedacht: ik baseer mijn mening over jou wel naar je handelen en niet naar je praten.
Dit is mogelijk ook al de oorzaak geweest dat hij zich jaren geleden zich niet bij zijn vader geborgen voelde en zich wat van hem afwendde. En i.p.v. toen al zijn gedrag te wijzigen heeft je man volhardt in zijn starre houding met alle effecten van dien.
En gelukkig kan je zoon net zo stug en vasthoudend zijn. Want wees eerlijk, dankzij zijn brutale gedrag ben je gedwongen met een andere blik naar de situatie te kijken. En zo heb je kunnen ontdekken dat je twee gevoelige kinderen hebt die wel degelijk heel sociaal kunnen interacteren en zo prima in staat zijn om een harmonieuze situatie te creëren binnen een gezin.
En harmonie met je man is ook mogelijk, tenslotte kan dat ook met iedere dictator, maar dan wel volgens al zijn regels. En om dat te bereiken wordt ook manipulatie niet geschuwd, niet van de feiten en niet van omgeving en mensen.
TO en kinderen, heel veel sterkte.
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
donderdag 13 november 2014 16:44
quote:diamond-gloss schreef op 13 november 2014 @ 15:31:
Nou koos mss moet je het hele topic even lezen want aan de man van to zit duidelijk een steekje los.
Wat zeg ik geen steekje maar een heel breiwerk.
Het hele gezin loopt op eieren voor de grillen en buien van pa!Hallo! daar kwam ik inderdaad na verloop van tijd achter... Ik dacht dat deze topic nog maar uit 1 pagina bestond, niet goed gekeken! Excuses ik ga even lezen...
Nou koos mss moet je het hele topic even lezen want aan de man van to zit duidelijk een steekje los.
Wat zeg ik geen steekje maar een heel breiwerk.
Het hele gezin loopt op eieren voor de grillen en buien van pa!Hallo! daar kwam ik inderdaad na verloop van tijd achter... Ik dacht dat deze topic nog maar uit 1 pagina bestond, niet goed gekeken! Excuses ik ga even lezen...
