Kinderen
alle pijlers
Autisme, ASS bij jonge kinderen (kletstopic)
donderdag 6 oktober 2016 21:14
Volgens mij is er nog niet een soortgelijk topic hier op viva en zo wel, zou ik graag daar de link van willen
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 11 oktober 2016 13:28
quote:holadijee schreef op 10 oktober 2016 @ 00:13:
Vandaar ook beloning tussen ''. Lijkt mij heel goed dat tov normale dagelijkse dingen, zoals aankleden, in principe geen beloning staat.
.
Waarom niet? Dat het voor jou normaal is wil niet zeggen dat het voor zo'n kind normaal is. Wie weet hoeveel moeite en concentratie dat wel niet kost.
Iets wat vaak niet goed gaat belonen bij wel goed lijkt me echt wel op zijn plaats Hoe gewoon jij het ook vind.
Zoals hierboven, denk aan een dwarslaesie of amputatie. Dingen die voor de een normaal zijn zijn dat voor de ander niet. Accepteer dat gewoon.
Vandaar ook beloning tussen ''. Lijkt mij heel goed dat tov normale dagelijkse dingen, zoals aankleden, in principe geen beloning staat.
.
Waarom niet? Dat het voor jou normaal is wil niet zeggen dat het voor zo'n kind normaal is. Wie weet hoeveel moeite en concentratie dat wel niet kost.
Iets wat vaak niet goed gaat belonen bij wel goed lijkt me echt wel op zijn plaats Hoe gewoon jij het ook vind.
Zoals hierboven, denk aan een dwarslaesie of amputatie. Dingen die voor de een normaal zijn zijn dat voor de ander niet. Accepteer dat gewoon.
dinsdag 11 oktober 2016 13:30
quote:Angel64 schreef op 10 oktober 2016 @ 09:44:
Ik zie het fietsen in deze casus overigens niet als beloning. Het was een onderdeel van de afspraak met kind. Er zou gefietst worden als de kleren aan waren. Door niet te fietsen heb je hem in zijn ogen waarschijnlijk gestraft. Gezien lange duur en vele drama voor ons begrijpelijk maar voor kind mogelijk niet. Kan ook de reden zijn waardoor hij niet uit de bui kwam en het drama vervolgde.
Precies. Zo zou mijn zoon iig wel denken met alle verdriet om onverdiende straf vandien.
Ik gooi het meestal op moe, hoofdpijn en de belofte van een andere keer als iets te lang geduurd heeft. Voor hem werkt dat beter dan "kan niet want jij was te lang bezig"
Ik zie het fietsen in deze casus overigens niet als beloning. Het was een onderdeel van de afspraak met kind. Er zou gefietst worden als de kleren aan waren. Door niet te fietsen heb je hem in zijn ogen waarschijnlijk gestraft. Gezien lange duur en vele drama voor ons begrijpelijk maar voor kind mogelijk niet. Kan ook de reden zijn waardoor hij niet uit de bui kwam en het drama vervolgde.
Precies. Zo zou mijn zoon iig wel denken met alle verdriet om onverdiende straf vandien.
Ik gooi het meestal op moe, hoofdpijn en de belofte van een andere keer als iets te lang geduurd heeft. Voor hem werkt dat beter dan "kan niet want jij was te lang bezig"
dinsdag 11 oktober 2016 13:33
quote:hvm schreef op 10 oktober 2016 @ 09:44:
Hebben jullie trouwens de documentaire 'Het beste voor Kees' gezien? Ik durfde er nooit naar te kijken, maar heb laatst toch gekeken. Ik kreeg het er benauwd van.
Mijn eerste reactie op kees was "hoe hebben die ouders hem zo kunnen verpesten" Aan de andere kant was er toen veel minder over bekend en ze hebben hun best gedaan.
Dat die tv uit moet zodra hij binnenkomt vind ik met opvoeding te maken hebben, niet met zijn autisme. Ik leer mijn zoon dat hij weg moet als iets hem te druk is. De wereld is er niet om zich aan hem aan te passen.
Er moet dan wel een plek zijn waar hij zich even rustig kan terug trekken. Maar alles om hem? Echt niet.
Hebben jullie trouwens de documentaire 'Het beste voor Kees' gezien? Ik durfde er nooit naar te kijken, maar heb laatst toch gekeken. Ik kreeg het er benauwd van.
Mijn eerste reactie op kees was "hoe hebben die ouders hem zo kunnen verpesten" Aan de andere kant was er toen veel minder over bekend en ze hebben hun best gedaan.
Dat die tv uit moet zodra hij binnenkomt vind ik met opvoeding te maken hebben, niet met zijn autisme. Ik leer mijn zoon dat hij weg moet als iets hem te druk is. De wereld is er niet om zich aan hem aan te passen.
Er moet dan wel een plek zijn waar hij zich even rustig kan terug trekken. Maar alles om hem? Echt niet.
dinsdag 11 oktober 2016 13:35
quote:anky schreef op 10 oktober 2016 @ 10:10:
[...]
Ik snap je zoon wel. Natuurlijk kan hij zelf zijn broek wel aantrekken, maar op dat moment lukte het op de een of andere manier even niet. Misschien was hij al zo bezig met gaan fietsen dat hij te gehaast was of misschien had hij gewoon geen zin. Maakt ook niet uit. Feit is dat hij in een bui kwam, waar hij zelf niet meer uit kon komen en op dat moment ook echt niet meer in staat was zijn broek aan te trekken. Ik vind het eigenlijk best zielig om er zo'n strijd van te maken en had hem gewoon geholpen met zijn broek (vaak help ik bij mijn eigen zoon niet eens echt veel, maar houd ik de broek even voor hem vast, waardoor hij het idee heeft dat hij enorm geholpen is). Zo van:"Kom op, we doen het even samen, en daarna gaan we lekker fietsen en dan ben jij ook niet meer boos".
2 Uur ruzie om een broek vind ik echt veel te lang. En toen had hij eindelijk zijn broek aan (knap van hem dat hij uit zijn bui kwam en dit initiatief nam) en toen kon het fietsen niet meer. Maar dat had hij waarschijnlijk nooit kunnen weten (en jij had het beloofd).
Kortom, ik snap helemaal dat hij over de rooie ging. Ik denk dat het belangrijk is om consequent te zijn, maar dat je je kind ook kunt helpen om niet in emoties te verdrinken. Zelf aankleden is belangrijk, maar vaak is het beter om dit soort zelfstandigheden te oefenen op het moment dat je kind ontspannen is, er genoeg tijd is en je kind zelf bereid is.
Mijn jongste van 3 heeft overigens geen ASS, maar dit zou hem ook zo kunnen overkomen.helemaal mee eens.
[...]
Ik snap je zoon wel. Natuurlijk kan hij zelf zijn broek wel aantrekken, maar op dat moment lukte het op de een of andere manier even niet. Misschien was hij al zo bezig met gaan fietsen dat hij te gehaast was of misschien had hij gewoon geen zin. Maakt ook niet uit. Feit is dat hij in een bui kwam, waar hij zelf niet meer uit kon komen en op dat moment ook echt niet meer in staat was zijn broek aan te trekken. Ik vind het eigenlijk best zielig om er zo'n strijd van te maken en had hem gewoon geholpen met zijn broek (vaak help ik bij mijn eigen zoon niet eens echt veel, maar houd ik de broek even voor hem vast, waardoor hij het idee heeft dat hij enorm geholpen is). Zo van:"Kom op, we doen het even samen, en daarna gaan we lekker fietsen en dan ben jij ook niet meer boos".
2 Uur ruzie om een broek vind ik echt veel te lang. En toen had hij eindelijk zijn broek aan (knap van hem dat hij uit zijn bui kwam en dit initiatief nam) en toen kon het fietsen niet meer. Maar dat had hij waarschijnlijk nooit kunnen weten (en jij had het beloofd).
Kortom, ik snap helemaal dat hij over de rooie ging. Ik denk dat het belangrijk is om consequent te zijn, maar dat je je kind ook kunt helpen om niet in emoties te verdrinken. Zelf aankleden is belangrijk, maar vaak is het beter om dit soort zelfstandigheden te oefenen op het moment dat je kind ontspannen is, er genoeg tijd is en je kind zelf bereid is.
Mijn jongste van 3 heeft overigens geen ASS, maar dit zou hem ook zo kunnen overkomen.helemaal mee eens.
dinsdag 11 oktober 2016 13:38
quote:Angel64 schreef op 10 oktober 2016 @ 21:38:
Hvm en Estrellas, moeten jullie echt iedere dag de hele dag door scannen en alert zijn? Hier gaat dat in golfbewegingen. Er zitten hele goede dagen tussen (standaard wel conflicten met zus) maar ook dagen dat ik continue alert moet zijn. Speelafspraakjes die continue begeleid moeten worden (wel boven laten spelen maar om de x minuten luisteren of alles nog wel goed gaat etc).
Dat Speelafspraakjes ook makkelijk kunnen zijn en ontspannen kwam ik pas achter toen jongere zus ging afspreken. Wat een genot!
De radar staat hier altijd aan, gaat automatisch. Bij elk geluid of beweging registreer je onbewust of wel of geen alarmwaardig iets is.
Speelafspraken zijn hier nooit aan de orde geweest Daar is zoon niet geschikt voor.
Wel op de basis school na school nog even op het schoolplein met 2 kinderen van ongeveer hetzelfde kaliber.
Hvm en Estrellas, moeten jullie echt iedere dag de hele dag door scannen en alert zijn? Hier gaat dat in golfbewegingen. Er zitten hele goede dagen tussen (standaard wel conflicten met zus) maar ook dagen dat ik continue alert moet zijn. Speelafspraakjes die continue begeleid moeten worden (wel boven laten spelen maar om de x minuten luisteren of alles nog wel goed gaat etc).
Dat Speelafspraakjes ook makkelijk kunnen zijn en ontspannen kwam ik pas achter toen jongere zus ging afspreken. Wat een genot!
De radar staat hier altijd aan, gaat automatisch. Bij elk geluid of beweging registreer je onbewust of wel of geen alarmwaardig iets is.
Speelafspraken zijn hier nooit aan de orde geweest Daar is zoon niet geschikt voor.
Wel op de basis school na school nog even op het schoolplein met 2 kinderen van ongeveer hetzelfde kaliber.
dinsdag 11 oktober 2016 13:44
Hallo, ik heb niet alle berichten gelezen, maar herken veel in de verhalen.
Onze dochter is bijna 15 en heeft ASS, dat ontstaan is a.g.v. een zuigelingenepilepsiesyndroom.
Inmiddels is ze zo ver dat ze kan benoemen wat ze wel/niet fijn vindt en ze toont ook sociaal acceptabel gedrag omdat ze geleerd heeft hoe te handelen in bepaalde situaties. Het is een lieve, gezellige meid, die goed in haar vel zit.
Ik las een aantal keren dat kinderen met name de laatste tijd weer meer ander gedrag gingen vertonen. Heel herkenbaar. Vanaf 1 september (verjaardag papa) tot 1 januari was het een dik drama. Het ene 'feest' na het andere (ze is zelf ook jarig in die periode). Met als dieptepunt het weer in de broek plassen/poepen rond sinterklaas.
Wij vonden het zo sneu voor haar dat we uiteindelijk verteld hebben dat sinterklaas niet echt was. En dat was een echte doorbraak bij haar. Het jaar erop was zo veel rustiger. Een echte verademing.
Vorige week vertelde ze hoe bang ze was in die sintperiode. Sowieso bang voor sinterklaas, liedjes in haar hoofd zingen omdat ze anders bang was het paard op het dak te horen etc.
Natuurlijk weet ik niet of bij jullie kinderen dit ook een trigger is, maar het gezellige kinderfeest was voor haar een echte hel.
Misschien iets om te overwegen voor je eigen kind. Liever hadden we nog even gewacht om de waarheid rond sinterklaas te vertellen, maar wat ben ik blij dat we dat wel gedaan hebben.
Onze dochter is bijna 15 en heeft ASS, dat ontstaan is a.g.v. een zuigelingenepilepsiesyndroom.
Inmiddels is ze zo ver dat ze kan benoemen wat ze wel/niet fijn vindt en ze toont ook sociaal acceptabel gedrag omdat ze geleerd heeft hoe te handelen in bepaalde situaties. Het is een lieve, gezellige meid, die goed in haar vel zit.
Ik las een aantal keren dat kinderen met name de laatste tijd weer meer ander gedrag gingen vertonen. Heel herkenbaar. Vanaf 1 september (verjaardag papa) tot 1 januari was het een dik drama. Het ene 'feest' na het andere (ze is zelf ook jarig in die periode). Met als dieptepunt het weer in de broek plassen/poepen rond sinterklaas.
Wij vonden het zo sneu voor haar dat we uiteindelijk verteld hebben dat sinterklaas niet echt was. En dat was een echte doorbraak bij haar. Het jaar erop was zo veel rustiger. Een echte verademing.
Vorige week vertelde ze hoe bang ze was in die sintperiode. Sowieso bang voor sinterklaas, liedjes in haar hoofd zingen omdat ze anders bang was het paard op het dak te horen etc.
Natuurlijk weet ik niet of bij jullie kinderen dit ook een trigger is, maar het gezellige kinderfeest was voor haar een echte hel.
Misschien iets om te overwegen voor je eigen kind. Liever hadden we nog even gewacht om de waarheid rond sinterklaas te vertellen, maar wat ben ik blij dat we dat wel gedaan hebben.
dinsdag 11 oktober 2016 13:52
dinsdag 11 oktober 2016 17:20
Wat jammer Nina dat je zo op het broek incident terug komt. Ik had al geschreven dat ik het anders aan had moeten pakken. Dan maar even niet consequent en hem meer helpen uit zijn bui te komen.
Mijn zoon is net 4 en ik ben nog volop in de leer hoe ik met zijn gedrag om moet gaan.
Vandaar ook dat ik dit topic geopend heb om ervaringen te delen.
@greetings, hier in het begin wel angst voor Sinterklaas. Vooral eigenlijk voor zwarte piet.
Inmiddels niet meer, wel spanning.
Ik bereid me dan ook voor op moeilijke weken zodra de beste man weer in het land is. Maar dat zal iedere ouder wel hebben met jonge kinderen.
Wat ontzettend sneu dat jouw dochter zo bang was. En wat een goede keuze hebben jullie gemaakt om het haar te vertellen.
Mijn zoon is net 4 en ik ben nog volop in de leer hoe ik met zijn gedrag om moet gaan.
Vandaar ook dat ik dit topic geopend heb om ervaringen te delen.
@greetings, hier in het begin wel angst voor Sinterklaas. Vooral eigenlijk voor zwarte piet.
Inmiddels niet meer, wel spanning.
Ik bereid me dan ook voor op moeilijke weken zodra de beste man weer in het land is. Maar dat zal iedere ouder wel hebben met jonge kinderen.
Wat ontzettend sneu dat jouw dochter zo bang was. En wat een goede keuze hebben jullie gemaakt om het haar te vertellen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 17 oktober 2016 20:38
Hoi Estrellas,
Hoe is het nu met je? Hier was het in de aanloop naar de herfstvakantie best moeilijk. Zoon was moe en aan vakantie toe en tegelijk zag hij ook tegen de vakantie op. Hij kon geen geluid meer verdragen en wilde niet naar school terwijl hij iedere dag helemaal happy thuis kwam. Ik merk dat nu hij in groep 3 zit, dat het hem veel energie kost om opeens te leren lezen en schrijven en rekenen. Hij vindt het gelukkig wel helemaal fantastisch maar het maakt hem ook moe.
Nu is hij lekker te logeren bij mijn moeder, zonder broer en zus zodat hij even rust heeft. ( En wij ook. Man wat zijn de dagen nu relaxed. Erg om te zeggen, maar het is echt zo...)
Halverwege de week wordt er gewisseld en mag broer bij mijn moeder logeren.
Ik hoop dat het bij jou ook allemaal lukt.
Hoe is het nu met je? Hier was het in de aanloop naar de herfstvakantie best moeilijk. Zoon was moe en aan vakantie toe en tegelijk zag hij ook tegen de vakantie op. Hij kon geen geluid meer verdragen en wilde niet naar school terwijl hij iedere dag helemaal happy thuis kwam. Ik merk dat nu hij in groep 3 zit, dat het hem veel energie kost om opeens te leren lezen en schrijven en rekenen. Hij vindt het gelukkig wel helemaal fantastisch maar het maakt hem ook moe.
Nu is hij lekker te logeren bij mijn moeder, zonder broer en zus zodat hij even rust heeft. ( En wij ook. Man wat zijn de dagen nu relaxed. Erg om te zeggen, maar het is echt zo...)
Halverwege de week wordt er gewisseld en mag broer bij mijn moeder logeren.
Ik hoop dat het bij jou ook allemaal lukt.
dinsdag 18 oktober 2016 14:27
Hoi hvm
Wat goed dat jullie het zo verdelen met logeren. Geeft ook wat rust voor de kinderen. Is hij niet erg van slag als hij weer thuis komt na zo'n logeerpartij?
Hier was Mini vrijdag op zaterdag bij opa en oma logeren omdat ik geveld was door de griep. Was voor Nano wel even rustig. Alleen toen Mini weer terug was had hij een hoop te verwerken. Werd die nacht ook 5 keer gillend wakker en viel eind van de dag in slaap op de bank.
Ook hij is vermoeider deze dagen. Hij zal ook wel toe zijn geweest aan vakantie.
Lastig is het nu wel omdat er weinig ritme is. Ik probeer thuis de dingen wel strak te houden. Maar heb wel uitgelegd dat het nu vakantie is en dingen anders gaan dan op school dagen.
Ik merk wel een vreemd soort spanning bij hem maar kan de vinger er niet op leggen. Ook plast hij regelmatig in zijn broek. Maar dat zou ook een fase kunnen zijn.
Ik probeer iedere dag rustmomenten voor hem in te bouwen. En ook iedere dag even naar buiten te gaan.
Dat is goed voor ons allemaal
Wat goed dat jullie het zo verdelen met logeren. Geeft ook wat rust voor de kinderen. Is hij niet erg van slag als hij weer thuis komt na zo'n logeerpartij?
Hier was Mini vrijdag op zaterdag bij opa en oma logeren omdat ik geveld was door de griep. Was voor Nano wel even rustig. Alleen toen Mini weer terug was had hij een hoop te verwerken. Werd die nacht ook 5 keer gillend wakker en viel eind van de dag in slaap op de bank.
Ook hij is vermoeider deze dagen. Hij zal ook wel toe zijn geweest aan vakantie.
Lastig is het nu wel omdat er weinig ritme is. Ik probeer thuis de dingen wel strak te houden. Maar heb wel uitgelegd dat het nu vakantie is en dingen anders gaan dan op school dagen.
Ik merk wel een vreemd soort spanning bij hem maar kan de vinger er niet op leggen. Ook plast hij regelmatig in zijn broek. Maar dat zou ook een fase kunnen zijn.
Ik probeer iedere dag rustmomenten voor hem in te bouwen. En ook iedere dag even naar buiten te gaan.
Dat is goed voor ons allemaal
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 18 oktober 2016 22:02
quote:estrellas2 schreef op 09 oktober 2016 @ 22:34:
Ik heb dat allemaal geprobeerd vanmorgen Angel.
Situatie was:
We zouden naar buiten gaan om te fietsen. Mini wilde dat graag, nu de zijwieltjes eraf zijn, het enige wat hij moest doen was zijn broek aan trekken. Ik had hem al geholpen met zijn shirt en sokken en die broek kan hij makkelijk zelf.
We oefenen de laatste tijd ook met zelfredzaamheid. Daar hoort ook aankleden bij. Hij had al 1 been in zn broek. De ander kon hij er zo insteken, echt ik zag het probleem niet.
Maar hij werd woest! Alle smoezen kwamen langs, kan het niet, wil het niet, het is te moeilijk, je moet helpen, ik ben er te groot voor, ik ben er te klein voor.... enz.
Tussendoor kreeg zijn broertje nog een mep en een duw, krijsen gillen en schreeuwen.
Ik heb hem uiteindelijk naar zijn kamer gebracht waar hij pas vanaf mocht komen als hij zn broek aan had.
Vervolgens smeet hij op zn kamer alles op de grond. Ik ben steeds naar hem toe geweest om te zeggen dat hij alleen maar zn broek aan hoefde te trekken en dan was het klaar en konden we fietsen.
Enfin, bijna 2 uur later zag hij het licht en trok hij zijn broek aan.
Alleen was het toen al te laat om naar buiten te gaan, inmiddels na lunchtijd en Nano moest naar bed voor zijn slaapje.
En daar begon het volgende drama. Want hij had immers zijn broek aan en dus moesten we naar buiten.
Heel begrijpelijk maar dat ging dus niet gebeuren.
Het volgende drama duurde weer meer dan een uur.
De hele tijd ben ik rustig gebleven, heb ik op rustige toon tegen hem gepraat. 1 moment was ik wel boos, dat was toen hij mij begon te slaan.
Ik heb geen idee wat de trigger was.
Waren het misschien de zenuwen voor het fietsen? Wilde hij wel maaar durfde hij niet?
Ik weet het niet. Maar dit is typisch zo'n situatie die ik graag met een deskundige zou willen bespreken. Maar tegen de tijd dat ik weer eens een afspraak heb, hebben zich al 10 meer van dit soort situaties afgespeeld.Je gaat een hele strijd aan, bij mijn kind met autisme die vaak iets absoluut niet wil en ook woest wordt laat ik hem gewoon even een paar minuutjes, leid de situatie af, en daarna opnieuw proberen. 5minuten later is er niks meer aan de hand en doet hij het gewoon. Klinkt zo zielig dat hij zo overstuur moet raken terwijl je hem alleen maar gewoon even met rust moet laten
Ik heb dat allemaal geprobeerd vanmorgen Angel.
Situatie was:
We zouden naar buiten gaan om te fietsen. Mini wilde dat graag, nu de zijwieltjes eraf zijn, het enige wat hij moest doen was zijn broek aan trekken. Ik had hem al geholpen met zijn shirt en sokken en die broek kan hij makkelijk zelf.
We oefenen de laatste tijd ook met zelfredzaamheid. Daar hoort ook aankleden bij. Hij had al 1 been in zn broek. De ander kon hij er zo insteken, echt ik zag het probleem niet.
Maar hij werd woest! Alle smoezen kwamen langs, kan het niet, wil het niet, het is te moeilijk, je moet helpen, ik ben er te groot voor, ik ben er te klein voor.... enz.
Tussendoor kreeg zijn broertje nog een mep en een duw, krijsen gillen en schreeuwen.
Ik heb hem uiteindelijk naar zijn kamer gebracht waar hij pas vanaf mocht komen als hij zn broek aan had.
Vervolgens smeet hij op zn kamer alles op de grond. Ik ben steeds naar hem toe geweest om te zeggen dat hij alleen maar zn broek aan hoefde te trekken en dan was het klaar en konden we fietsen.
Enfin, bijna 2 uur later zag hij het licht en trok hij zijn broek aan.
Alleen was het toen al te laat om naar buiten te gaan, inmiddels na lunchtijd en Nano moest naar bed voor zijn slaapje.
En daar begon het volgende drama. Want hij had immers zijn broek aan en dus moesten we naar buiten.
Heel begrijpelijk maar dat ging dus niet gebeuren.
Het volgende drama duurde weer meer dan een uur.
De hele tijd ben ik rustig gebleven, heb ik op rustige toon tegen hem gepraat. 1 moment was ik wel boos, dat was toen hij mij begon te slaan.
Ik heb geen idee wat de trigger was.
Waren het misschien de zenuwen voor het fietsen? Wilde hij wel maaar durfde hij niet?
Ik weet het niet. Maar dit is typisch zo'n situatie die ik graag met een deskundige zou willen bespreken. Maar tegen de tijd dat ik weer eens een afspraak heb, hebben zich al 10 meer van dit soort situaties afgespeeld.Je gaat een hele strijd aan, bij mijn kind met autisme die vaak iets absoluut niet wil en ook woest wordt laat ik hem gewoon even een paar minuutjes, leid de situatie af, en daarna opnieuw proberen. 5minuten later is er niks meer aan de hand en doet hij het gewoon. Klinkt zo zielig dat hij zo overstuur moet raken terwijl je hem alleen maar gewoon even met rust moet laten
dinsdag 18 oktober 2016 23:20
Oeimiee, heb je alleen dit stukje wat ik schreef gelezen of ook de rest?
In deze situatie had ik trouwens mijn zoon ook met rust gelaten, geprobeerd af te leiden en rustig toe gesproken. Echt bijna alle trucks zijn langs gekomen behalve dat ik hem hielp met zijn broek aan trekken.
Mijn fout dat ik consequent wilde blijven. (Wat ik dus ook aleen paar keer eerder schreef).
In deze situatie had ik trouwens mijn zoon ook met rust gelaten, geprobeerd af te leiden en rustig toe gesproken. Echt bijna alle trucks zijn langs gekomen behalve dat ik hem hielp met zijn broek aan trekken.
Mijn fout dat ik consequent wilde blijven. (Wat ik dus ook aleen paar keer eerder schreef).
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 19 oktober 2016 09:09
He Estrellas,
Of hij van slag is, dat zal ik straks merken als hij thuis is. Het is natuurlijk wel zo dat het bekend terrein is voor hem. En het is ook niet de eerste keer. Mijn moeder vertelde wel dat hij af en toe van die scheldtirades hield, en dat is wel een uiting van spanning. Maar ik denk dat dat komt alleen om het feit dat het herfstvakantie is. Het geeft hem in ieder geval even rust en ons ook. Het is iedere keer een afweging maken. Kijken voor activiteiten die niet teveel vragen. Zondag ga ik met de kinderen even naar de ballenbak van de geel/blauwe winkel. Dat vinden ze ook altijd wel leuk. En het is overzichtelijk. En voor mij een kopje thee ondertussen. ..
Maandag gelukkig weer school!
Of hij van slag is, dat zal ik straks merken als hij thuis is. Het is natuurlijk wel zo dat het bekend terrein is voor hem. En het is ook niet de eerste keer. Mijn moeder vertelde wel dat hij af en toe van die scheldtirades hield, en dat is wel een uiting van spanning. Maar ik denk dat dat komt alleen om het feit dat het herfstvakantie is. Het geeft hem in ieder geval even rust en ons ook. Het is iedere keer een afweging maken. Kijken voor activiteiten die niet teveel vragen. Zondag ga ik met de kinderen even naar de ballenbak van de geel/blauwe winkel. Dat vinden ze ook altijd wel leuk. En het is overzichtelijk. En voor mij een kopje thee ondertussen. ..
Maandag gelukkig weer school!
woensdag 19 oktober 2016 15:08
Zoveel herkenning! Zoon is zeven. Iq getest, verbaal 135 , performaal lager, geen totaal iq. Loopt drie groepen voor, las al met 2,5 jaar en iedereen vond hem bijzonder maar niemand vermoedde ass behalve ik. Zoveel frustratie bij mij omdat niemand het zag. Ik werkte zelf met ass kinderen en heb hem alles aan geleerd waardoor niemand het zag , vermoeiend was dat. Nu verder onderzoek en komt ass er waarschijnlijk wel uit.
woensdag 19 oktober 2016 15:54
Estrella: heel herkenbaar. Het op dat moment niet willen/ kunnen.
Ik laat het hem ook vaak zelf proberen en in jouw geval zou je de volgende keer erbij kunnen zeggen. Je hebt 15 minuten om je broek aan te trekken, daarna wordt het te laat/ hebben we geen tijd meer.
Mijn zoon komt nu eigenlijk altijd wel na een kwartier beneden in de juiste staat. En dan juist helemaal niet meer boos maar extreem enthousiast.
Ik laat het hem ook vaak zelf proberen en in jouw geval zou je de volgende keer erbij kunnen zeggen. Je hebt 15 minuten om je broek aan te trekken, daarna wordt het te laat/ hebben we geen tijd meer.
Mijn zoon komt nu eigenlijk altijd wel na een kwartier beneden in de juiste staat. En dan juist helemaal niet meer boos maar extreem enthousiast.
woensdag 19 oktober 2016 16:19
quote:hvm schreef op 10 oktober 2016 @ 12:04:
Hoi Estrellas,
Nou die docu gaat dus over een volwassen man van 45 met autisme die nog bij zijn ouders woonde. Want geen enkele plek was goed genoeg voor hem. Maarja, die ouders werden ook steeds ouder. Op een gegeven moment komt er een eind aan.
Intussen had die man last van zoveel dingen. Zo mochten zijn ouders geen geluid maken tijdens het eten etc. En die moeder was bijna 1 geworden met de zoon vanwege alles wat ze meegemaakt hadden met hem door de jaren heen ( laat me denken aan mezelf, wat ik al zei; 20 stappen vooruit denken ) , en die vader stond er een beetje naast. Omdat hij vroeger natuurlijk altijd aan het werk was en niet dezelfde band met hem opgebouwd had dan die moeder. Ik vind dat echt een schrikbeeld. Dat de partner verderaf staat dan de autistische zoon. Ze vormden een soort van symbiose. En ik geloof ook niet dat ik zoveel levensruimte op zou kunnen geven. Daar kreeg ik het benauwd van.Toen mijn zoon met Asperger klein was moest ik ook 20 stappen vooruit denken(wat niet meevalt want die Asperger heeft hij dus van mij)maar nu hij bijna 10 jaar is is het al zoveel makkelijker,dingen kunnen ook nog heel erg veranderen in de loop van de tijd.Ik geloof trouwens ook niet dat ik erg op Kees lijk,behalve dan als bijrijder in een auto op de snelweg
Hoi Estrellas,
Nou die docu gaat dus over een volwassen man van 45 met autisme die nog bij zijn ouders woonde. Want geen enkele plek was goed genoeg voor hem. Maarja, die ouders werden ook steeds ouder. Op een gegeven moment komt er een eind aan.
Intussen had die man last van zoveel dingen. Zo mochten zijn ouders geen geluid maken tijdens het eten etc. En die moeder was bijna 1 geworden met de zoon vanwege alles wat ze meegemaakt hadden met hem door de jaren heen ( laat me denken aan mezelf, wat ik al zei; 20 stappen vooruit denken ) , en die vader stond er een beetje naast. Omdat hij vroeger natuurlijk altijd aan het werk was en niet dezelfde band met hem opgebouwd had dan die moeder. Ik vind dat echt een schrikbeeld. Dat de partner verderaf staat dan de autistische zoon. Ze vormden een soort van symbiose. En ik geloof ook niet dat ik zoveel levensruimte op zou kunnen geven. Daar kreeg ik het benauwd van.Toen mijn zoon met Asperger klein was moest ik ook 20 stappen vooruit denken(wat niet meevalt want die Asperger heeft hij dus van mij)maar nu hij bijna 10 jaar is is het al zoveel makkelijker,dingen kunnen ook nog heel erg veranderen in de loop van de tijd.Ik geloof trouwens ook niet dat ik erg op Kees lijk,behalve dan als bijrijder in een auto op de snelweg
woensdag 19 oktober 2016 16:40
Ha heel veel herkenning hier. Mijn oudste dochter heeft ass. Overigens zit ze wel op regulier onderwijs en zijn speeldates en verjaardagen gelukkig mogelijk, al kost dat altijd veel voorbereiding, inkadering en uitrusttijd.
Ik vind inderdaad het najaar altijd het pittigst! Ze verheugt zich zo op alle feestdagen.
Dat volle hoofdenboek ga ik meteen opzoeken.
Een wonderlijke tip misschien, maar wat ons erg helpt, naast de begeleiding die we krijgen, is dat IK medicatie krijg. Waardoor ik veel beter met haar overprikkeldheid om kan gaan zonder zelf in no time doodmoe/ overprikkelt te raken. Ik ben veel kalmer en stabieler waardoor ik het, als haar vader veel weg is het ook goed alleen af kan. En het zorgt voor meer rust binnen ons gezin. En het helpt ook enorm dat ze ouder wordt.
Waar we nu wel mee worstelen is dat NR2 inderdaad normaal en zelf heel sociaal slim is maar veel gedrag kopieert. De laatste weken hebben we meer onze handen vol aan NR2 dan NR1.
Ik vind inderdaad het najaar altijd het pittigst! Ze verheugt zich zo op alle feestdagen.
Dat volle hoofdenboek ga ik meteen opzoeken.
Een wonderlijke tip misschien, maar wat ons erg helpt, naast de begeleiding die we krijgen, is dat IK medicatie krijg. Waardoor ik veel beter met haar overprikkeldheid om kan gaan zonder zelf in no time doodmoe/ overprikkelt te raken. Ik ben veel kalmer en stabieler waardoor ik het, als haar vader veel weg is het ook goed alleen af kan. En het zorgt voor meer rust binnen ons gezin. En het helpt ook enorm dat ze ouder wordt.
Waar we nu wel mee worstelen is dat NR2 inderdaad normaal en zelf heel sociaal slim is maar veel gedrag kopieert. De laatste weken hebben we meer onze handen vol aan NR2 dan NR1.
woensdag 19 oktober 2016 20:19
En hoe is hij thuis gekomen hvm?
De ballenbak komen wij ook regelmatig. Eigenlijk al vanaf dat hij kon kruipen. Het is bekend terrein voor hem en hij vermaakt zich daar goed.
Na zo'n uitje bouwen we altijd een rustmoment voor hem in. Dat werkt ook wel fijn.
@Floortje, Mini begint nu interesse in de klok te krijgen. Die zet ik dan ook regelmatig in. Als de wijzer op de.. staat, dan gaan we...
Woorden als Straks of zometeen, werken niet. Dat geeft onrust.
Wat zonde dat je eigenlijk niet serieus genomen werd en nu achteraf toch gelijk blijkt te hebben.
Moonpoppy, wat zal je een hoop herkent hebben bij je zoon aangezien je zelf ook asperger hebt.
Wat voor medicijnen slik jij Blijfgewooneendametje? Wat fijn dat het je helpt. Rust in mijn hoofd zou voor mij ook wel prettig zijn want dat heeft inderdaad ook zijn weerslag op mijn zoon.
Ik heb vandaag het boek "oudergids bij autisme" mee gekregen van onze thuiscoach. Van wat ik even snel gezien heb, lijkt het mij een fijn boekje.
De ballenbak komen wij ook regelmatig. Eigenlijk al vanaf dat hij kon kruipen. Het is bekend terrein voor hem en hij vermaakt zich daar goed.
Na zo'n uitje bouwen we altijd een rustmoment voor hem in. Dat werkt ook wel fijn.
@Floortje, Mini begint nu interesse in de klok te krijgen. Die zet ik dan ook regelmatig in. Als de wijzer op de.. staat, dan gaan we...
Woorden als Straks of zometeen, werken niet. Dat geeft onrust.
Wat zonde dat je eigenlijk niet serieus genomen werd en nu achteraf toch gelijk blijkt te hebben.
Moonpoppy, wat zal je een hoop herkent hebben bij je zoon aangezien je zelf ook asperger hebt.
Wat voor medicijnen slik jij Blijfgewooneendametje? Wat fijn dat het je helpt. Rust in mijn hoofd zou voor mij ook wel prettig zijn want dat heeft inderdaad ook zijn weerslag op mijn zoon.
Ik heb vandaag het boek "oudergids bij autisme" mee gekregen van onze thuiscoach. Van wat ik even snel gezien heb, lijkt het mij een fijn boekje.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 19 oktober 2016 21:57
Ik heb ook verteld dat Sinterklaas niet bestaat, hij is 7, wordt 8 in februari. Hij had daar enorm veel spanning van. Hij plast trouwens nog steeds regelmatig overdag in zijn broek omdat hij te druk is met andere dingen.
Zijn verjaardag kauwen we voor, hij weet wie er komen, wat hij Krijgt en hoe laat iedereen vertrekt. Op drie jarige leeftijd vroeg hij aan de visite: hoe laat gaan jullie weg? Bij binnenkomst al. Want hij wilde weten of hij nog Mickey Mouse kon kijken in de middag????
Zijn verjaardag kauwen we voor, hij weet wie er komen, wat hij Krijgt en hoe laat iedereen vertrekt. Op drie jarige leeftijd vroeg hij aan de visite: hoe laat gaan jullie weg? Bij binnenkomst al. Want hij wilde weten of hij nog Mickey Mouse kon kijken in de middag????
woensdag 19 oktober 2016 23:12
quote:Floortje_7 schreef op 19 oktober 2016 @ 22:10:
Estrella2: wegtrekken, absences worden die genoemd, komen vaker voor bij kinderen met ass.
Dat wegtrekken herken jij dus ook? Wij hebben Mini zelfs op epilepsie laten onderzoeken, omdat ik dat ook heb.
Die "wegtrekkers" heeft hij al van baby af aan. Soms lijkt het ook of hij het bewust doet, alsof het allemaal even te druk voor hem is en hij even pauze wil.
Estrella2: wegtrekken, absences worden die genoemd, komen vaker voor bij kinderen met ass.
Dat wegtrekken herken jij dus ook? Wij hebben Mini zelfs op epilepsie laten onderzoeken, omdat ik dat ook heb.
Die "wegtrekkers" heeft hij al van baby af aan. Soms lijkt het ook of hij het bewust doet, alsof het allemaal even te druk voor hem is en hij even pauze wil.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 19 oktober 2016 23:59
quote:estrellas2 schreef op 19 oktober 2016 @ 20:19:
En hoe is hij thuis gekomen hvm?
De ballenbak komen wij ook regelmatig. Eigenlijk al vanaf dat hij kon kruipen. Het is bekend terrein voor hem en hij vermaakt zich daar goed.
Na zo'n uitje bouwen we altijd een rustmoment voor hem in. Dat werkt ook wel fijn.
@Floortje, Mini begint nu interesse in de klok te krijgen. Die zet ik dan ook regelmatig in. Als de wijzer op de.. staat, dan gaan we...
Woorden als Straks of zometeen, werken niet. Dat geeft onrust.
Wat zonde dat je eigenlijk niet serieus genomen werd en nu achteraf toch gelijk blijkt te hebben.
Moonpoppy, wat zal je een hoop herkent hebben bij je zoon aangezien je zelf ook asperger hebt.
Wat voor medicijnen slik jij Blijfgewooneendametje? Wat fijn dat het je helpt. Rust in mijn hoofd zou voor mij ook wel prettig zijn want dat heeft inderdaad ook zijn weerslag op mijn zoon.
Ik heb vandaag het boek "oudergids bij autisme" mee gekregen van onze thuiscoach. Van wat ik even snel gezien heb, lijkt het mij een fijn boekje.Dat straks en later etc kan mijn zoon ook niet behappen. De tijdlijn in zijn hoofd heeft allemaal gelijke tussenpozen tussen de gebeurtenissen zeg maar. Een week is evenveel, op die lijn, als een maand.
Ik heb zoon al jong geleerd om ook als hij wat probeert te vertellen dat het in het verleden ligt Datum kon hij gelukkig al snel (ongeveer dan) iig genoeg om te weten of hij nu bedoelt of iets dat al gebeurt is.
De dagen noemen werkt ook.
Voorbeeld
Hij is aan het eten,
'ik' Wil je straks nog een ijsje?
zoon Neee ik eten.
Ik Ja schat ná je eten
zoon IK EEHEEEEET.
Dat is soms wel eens lastig Met alles moet je wachten tot de activiteit van dat moment afgelopen is. De boel vast pakken, opruimen of bestellen kan dus gewoon niet.
En hoe is hij thuis gekomen hvm?
De ballenbak komen wij ook regelmatig. Eigenlijk al vanaf dat hij kon kruipen. Het is bekend terrein voor hem en hij vermaakt zich daar goed.
Na zo'n uitje bouwen we altijd een rustmoment voor hem in. Dat werkt ook wel fijn.
@Floortje, Mini begint nu interesse in de klok te krijgen. Die zet ik dan ook regelmatig in. Als de wijzer op de.. staat, dan gaan we...
Woorden als Straks of zometeen, werken niet. Dat geeft onrust.
Wat zonde dat je eigenlijk niet serieus genomen werd en nu achteraf toch gelijk blijkt te hebben.
Moonpoppy, wat zal je een hoop herkent hebben bij je zoon aangezien je zelf ook asperger hebt.
Wat voor medicijnen slik jij Blijfgewooneendametje? Wat fijn dat het je helpt. Rust in mijn hoofd zou voor mij ook wel prettig zijn want dat heeft inderdaad ook zijn weerslag op mijn zoon.
Ik heb vandaag het boek "oudergids bij autisme" mee gekregen van onze thuiscoach. Van wat ik even snel gezien heb, lijkt het mij een fijn boekje.Dat straks en later etc kan mijn zoon ook niet behappen. De tijdlijn in zijn hoofd heeft allemaal gelijke tussenpozen tussen de gebeurtenissen zeg maar. Een week is evenveel, op die lijn, als een maand.
Ik heb zoon al jong geleerd om ook als hij wat probeert te vertellen dat het in het verleden ligt Datum kon hij gelukkig al snel (ongeveer dan) iig genoeg om te weten of hij nu bedoelt of iets dat al gebeurt is.
De dagen noemen werkt ook.
Voorbeeld
Hij is aan het eten,
'ik' Wil je straks nog een ijsje?
zoon Neee ik eten.
Ik Ja schat ná je eten
zoon IK EEHEEEEET.
Dat is soms wel eens lastig Met alles moet je wachten tot de activiteit van dat moment afgelopen is. De boel vast pakken, opruimen of bestellen kan dus gewoon niet.
donderdag 20 oktober 2016 00:06
Wat sinterklaas betreft. Zoon heeft er nooit in gelooft.
Hij vind het gewoon een feest met een verklede man, een toneelstuk zeg maar.
Echt, zingen bij zijn schoen en hij stond me aan te kijken of ik gek was. Op het dak??? door de schoorsteen???? Hij keek alsof ik helemaal gek was
Meedoen buiten de deur heeft hij wel altijd gedaan en met veel plezier. Maar zingen en schoen zetten deed hij niet, hij stond me echt aan te kijken met van die ogen die boekdelen spraken Zoon was 4 ofzo
Heb dus ook nooit echt duidelijk vermeld dat sinterklaas niet echt is.
Wel met een bedrijfsfeest van ouders dat hij te oud was om mee te doen maar als volwassene mee kon (er gingen andere kleintjes mee) en dat vond hij prima.
Soms is hij zo volwassen in zijn hoofd dat het onbegrijpelijk is dat hij bij sommige andere dingen gewoon niet functioneert.
Hij vind het gewoon een feest met een verklede man, een toneelstuk zeg maar.
Echt, zingen bij zijn schoen en hij stond me aan te kijken of ik gek was. Op het dak??? door de schoorsteen???? Hij keek alsof ik helemaal gek was
Meedoen buiten de deur heeft hij wel altijd gedaan en met veel plezier. Maar zingen en schoen zetten deed hij niet, hij stond me echt aan te kijken met van die ogen die boekdelen spraken Zoon was 4 ofzo
Heb dus ook nooit echt duidelijk vermeld dat sinterklaas niet echt is.
Wel met een bedrijfsfeest van ouders dat hij te oud was om mee te doen maar als volwassene mee kon (er gingen andere kleintjes mee) en dat vond hij prima.
Soms is hij zo volwassen in zijn hoofd dat het onbegrijpelijk is dat hij bij sommige andere dingen gewoon niet functioneert.
donderdag 20 oktober 2016 00:17
Hallo Estrellas.
Ik herken idd veel,door zijn diagnose wisten we ook ineens waar mijn problemen in het leven vandaan kwamen,en na uitvoerige testen bleek ik dus ook Asperger te hebben.Mijn zoon vind het fijn dat ik veel begrijp,maar we zijn ook wel erg verschillend is sommige dingen.
Ik lees hier ook weer dingen waarvan ik denk: O ja,dat deed mijn zoon ook,en dan zie ik dat er in de tussentijd toch wel veel veranderd is.
Je moet de gebruiksaanwijzing van je kind gaandeweg leren,mijn ervaring is dat het met de jaren makkelijker word,al weet ik ook niet hoe zijn pubertijd zal gaan verlopen natuurlijk.
Mijn zoon was erg pittig als baby,peuter en kleuter,en hij is nog steeds duidelijk "anders"en heeft zijn triggers,maar ik vind het nu echt geen "moeilijk"kind,bij gebrek aan een betere term.Ik hoop dat het voor jullie wiens kinderen nog jonger zijn,ook steeds makkelijker zal worden.
Ik herken idd veel,door zijn diagnose wisten we ook ineens waar mijn problemen in het leven vandaan kwamen,en na uitvoerige testen bleek ik dus ook Asperger te hebben.Mijn zoon vind het fijn dat ik veel begrijp,maar we zijn ook wel erg verschillend is sommige dingen.
Ik lees hier ook weer dingen waarvan ik denk: O ja,dat deed mijn zoon ook,en dan zie ik dat er in de tussentijd toch wel veel veranderd is.
Je moet de gebruiksaanwijzing van je kind gaandeweg leren,mijn ervaring is dat het met de jaren makkelijker word,al weet ik ook niet hoe zijn pubertijd zal gaan verlopen natuurlijk.
Mijn zoon was erg pittig als baby,peuter en kleuter,en hij is nog steeds duidelijk "anders"en heeft zijn triggers,maar ik vind het nu echt geen "moeilijk"kind,bij gebrek aan een betere term.Ik hoop dat het voor jullie wiens kinderen nog jonger zijn,ook steeds makkelijker zal worden.
