Kinderen
alle pijlers
Autisme, ASS bij jonge kinderen (kletstopic)
donderdag 6 oktober 2016 21:14
Volgens mij is er nog niet een soortgelijk topic hier op viva en zo wel, zou ik graag daar de link van willen
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 20 december 2016 23:15
Gisteren moest ik voor een commissie verschijnen die beslist over het onderwijs wat Mini krijgt. (CTO)
Ik vond het erg moeilijk en merk dat het mij behoorlijk bezig houdt.
Ik stapte een kamer in waar 7 personen aan een tafel zitten, personen die mijn zoon nog nooit gezien of gesproken hebben.
Alles wat zij weten, weten zij van verslagen. Ik hoor aan wat er allemaal "mis" is met mijn zoon en terloops komt nog even het overlijden van mijn dochters langs.
Stellen ze wat vragen aan mij en vragen of ik nog wat vragen heb. En dan moet ik het lokaal verlaten en als ik terug kom hoor ik dat hij naar Cluster 4 onderwijs kan.
Oke... prima, weten we dat ook weer.
Ik snap dat dit soort gesprekken nodig zijn, dat de gemeente moet weten uit welk potje er betaald moet worden voor onze zoon en dat daar gesprekken voor nodig zijn.
Maar man, man wat vond ik het een nare ervaring.
Voor mij is Mini gewoon Mini die het soms een beetje moeilijk heeft. En ik weet gewoon dat hij, zeker nu, niet in het reguliere onderwijs op zijn plek is. Maar wat er allemaal bij komt kijken vind ik gewoon lastig.
Ik vond het erg moeilijk en merk dat het mij behoorlijk bezig houdt.
Ik stapte een kamer in waar 7 personen aan een tafel zitten, personen die mijn zoon nog nooit gezien of gesproken hebben.
Alles wat zij weten, weten zij van verslagen. Ik hoor aan wat er allemaal "mis" is met mijn zoon en terloops komt nog even het overlijden van mijn dochters langs.
Stellen ze wat vragen aan mij en vragen of ik nog wat vragen heb. En dan moet ik het lokaal verlaten en als ik terug kom hoor ik dat hij naar Cluster 4 onderwijs kan.
Oke... prima, weten we dat ook weer.
Ik snap dat dit soort gesprekken nodig zijn, dat de gemeente moet weten uit welk potje er betaald moet worden voor onze zoon en dat daar gesprekken voor nodig zijn.
Maar man, man wat vond ik het een nare ervaring.
Voor mij is Mini gewoon Mini die het soms een beetje moeilijk heeft. En ik weet gewoon dat hij, zeker nu, niet in het reguliere onderwijs op zijn plek is. Maar wat er allemaal bij komt kijken vind ik gewoon lastig.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 21 december 2016 01:57
Hoi Estrellas,
7 man? Nou dat is niet niks. Waren ze nog een beetje aardig of alleen superformeel, dat scheelt ook een hoop.
Het is ook raar om zulke dingen over je kind te horen. Toen wij hier de uitslag van de onderzoeken kregen, kon ik alleen maar denken; Hoe kan dat nou? Het is toch gewoon '...' ? Het blijft voor jou gewoon je kind waar je van houdt.
Ik weet wel dat wij heel erg nerveus waren voor het gesprek met de commissie, omdat de school het eigenlijk niet nodig vond om hem naar het speciaal onderwijs te sturen. Terwijl we thuis er helemaal aan onderdoor gingen vanwege alle heftige buien. Hij deed op school ontzettend zijn best om mee te doen en raakte volledig overprikkeld, en vervolgens kwam dat er pas uit als ik hem uit school haalde. Het was op een gegeven moment echt niet veilig meer.
Omdat wij ons zo'n zorgen maakten of de commissie ons wel zou geloven in tegenstelling tot school (het zou aan de thuissituatie liggen, want op school ging het prima ), viel het gesprek ons heel erg mee. Gelukkig eindelijk mensen die ons wel geloofden. Hij draait nu een jaar mee op de nieuwe school en het gaat goed! Natuurlijk heeft hij nog steeds af en toe zijn buien, maar sinds hij niet meer al zijn energie hoeft te stoppen in het overleven van de schooldag, kan hij steeds meer kind zijn. En het is gelukkig een leuk kind! Waar je ook mee kan lachen, dat is zo heerlijk! Hij wordt nu oud genoeg om dingen beter te begrijpen ( 6 jaar ) dus dingen zijn minder beangstigend voor hem. En dat geeft ruimte om met hem te praten en over oplossingen te denken ipv de heftige boze driftbuien.
Ik hoop dat het bij jullie binnenkort ook zo mag gaan!
7 man? Nou dat is niet niks. Waren ze nog een beetje aardig of alleen superformeel, dat scheelt ook een hoop.
Het is ook raar om zulke dingen over je kind te horen. Toen wij hier de uitslag van de onderzoeken kregen, kon ik alleen maar denken; Hoe kan dat nou? Het is toch gewoon '...' ? Het blijft voor jou gewoon je kind waar je van houdt.
Ik weet wel dat wij heel erg nerveus waren voor het gesprek met de commissie, omdat de school het eigenlijk niet nodig vond om hem naar het speciaal onderwijs te sturen. Terwijl we thuis er helemaal aan onderdoor gingen vanwege alle heftige buien. Hij deed op school ontzettend zijn best om mee te doen en raakte volledig overprikkeld, en vervolgens kwam dat er pas uit als ik hem uit school haalde. Het was op een gegeven moment echt niet veilig meer.
Omdat wij ons zo'n zorgen maakten of de commissie ons wel zou geloven in tegenstelling tot school (het zou aan de thuissituatie liggen, want op school ging het prima ), viel het gesprek ons heel erg mee. Gelukkig eindelijk mensen die ons wel geloofden. Hij draait nu een jaar mee op de nieuwe school en het gaat goed! Natuurlijk heeft hij nog steeds af en toe zijn buien, maar sinds hij niet meer al zijn energie hoeft te stoppen in het overleven van de schooldag, kan hij steeds meer kind zijn. En het is gelukkig een leuk kind! Waar je ook mee kan lachen, dat is zo heerlijk! Hij wordt nu oud genoeg om dingen beter te begrijpen ( 6 jaar ) dus dingen zijn minder beangstigend voor hem. En dat geeft ruimte om met hem te praten en over oplossingen te denken ipv de heftige boze driftbuien.
Ik hoop dat het bij jullie binnenkort ook zo mag gaan!
woensdag 21 december 2016 08:16
Goeiemorgen,
Toch ook maar even een berichtje van mij nu ik dit topic weer omhoog zag komen.
Wij zijn inmiddels verhuisd, daardoor is de aanmelding bij het mkd in de oude woonplaats stopgezet. Gisteren in nieuwe woonplaats bij huisarts geweest, daar een verwijzing gekregen voor het mkd (wat in deze regio weer moc heet, lekker overzichtelijk) hier in de buurt.
We hebben het gehad over dat hij een schooladvies moet gaan krijgen (hij is nu 3,5 en red zich amper op de psz dus gewone basisschool zie ik, hoewel ik het dolgraag zou willen, nog niet gebeuren) en over of we onderzoek willen laten doen en een diagnose en zo. Dat willen we wel, hebben we besloten, ondanks dat dat kennelijk ook nadelen heeft om er zo vroeg een label op te plakken. Het is wel belangrijk met uitzoeken waar hij op zijn plek zit, en voor mij is het belangrijk dat ik aan mijn omgeving kan uitleggen waarom hij anders doet dan andere kinderen. Ik zie nog iets te vaak van die blikken en gemompel over moeders die niet consequent zijn, aanpakken, gebrek aan opvoeding etc.
Gelukkig kunnen we voor onderzoek en diagnose op dezelfde plek terecht als voor de observatie en het schooladvies. Dus vandaag ga ik de verwijzing ophalen en zorgen dat die op de juiste plek komt, en hopelijk gelijk een afspraak maken voor een intakegesprek.
Intussen wel aangemeld voor de reguliere psz hier, als er een wachtlijst is dan kan hij tenminste iets tot de tijd dat hij terecht kan.
Toch ook maar even een berichtje van mij nu ik dit topic weer omhoog zag komen.
Wij zijn inmiddels verhuisd, daardoor is de aanmelding bij het mkd in de oude woonplaats stopgezet. Gisteren in nieuwe woonplaats bij huisarts geweest, daar een verwijzing gekregen voor het mkd (wat in deze regio weer moc heet, lekker overzichtelijk) hier in de buurt.
We hebben het gehad over dat hij een schooladvies moet gaan krijgen (hij is nu 3,5 en red zich amper op de psz dus gewone basisschool zie ik, hoewel ik het dolgraag zou willen, nog niet gebeuren) en over of we onderzoek willen laten doen en een diagnose en zo. Dat willen we wel, hebben we besloten, ondanks dat dat kennelijk ook nadelen heeft om er zo vroeg een label op te plakken. Het is wel belangrijk met uitzoeken waar hij op zijn plek zit, en voor mij is het belangrijk dat ik aan mijn omgeving kan uitleggen waarom hij anders doet dan andere kinderen. Ik zie nog iets te vaak van die blikken en gemompel over moeders die niet consequent zijn, aanpakken, gebrek aan opvoeding etc.
Gelukkig kunnen we voor onderzoek en diagnose op dezelfde plek terecht als voor de observatie en het schooladvies. Dus vandaag ga ik de verwijzing ophalen en zorgen dat die op de juiste plek komt, en hopelijk gelijk een afspraak maken voor een intakegesprek.
Intussen wel aangemeld voor de reguliere psz hier, als er een wachtlijst is dan kan hij tenminste iets tot de tijd dat hij terecht kan.
"Whatever happened back there is being managed and kicked right up into its own ass one way or another, I know that."
woensdag 21 december 2016 10:10
@ hvm, ze waren wel aardig hoor maar best formeel. Advies was ook dat Mini getest gaat worden door de kinderpsychiater en evt medicijnen.
Ik was ook erg nerveus van te voren. Ik had er zelfs over gedroomd. Was ook bang dat ze zouden zeggen dat hij wel naar regulier onderwijs kon.
Wat fijn dat het voor jullie inmiddels wat rustiger is. Hoe gaat het nu op de vrijdag? Is daar al wat anders geregeld?
@magneet, wat jammer dat je zoon nog niet op een goede plek zit nu. Wat duurt het soms toch lang.
Hopelijk voor jullie gaan de onderzoeken niet te lang duren. Maar voor je omgeving hoef jij toch zeker niet de diagnose? Je moet echt poep hebben aan die blikken hoor. Jij weet hoe het zit met je kind en hoeft daarvoor geen verantwoording af te leggen aan je omgeving.
De laatste dagen lijken de driften van Mini wat minder. We hebben ook wel een goede manier gevonden om wat spanning van te voren af te kunnen laten vloeien.
Wel vind ik hem erg mat, soms haast depressief ogen.
Sowieso is bij hem heel moeilijk emotie af te lezen. Hij praat monotoon en je ziet aan hem niet of hij blij is of boos (behalve bij de extreme pieken dan).
Wat zou ik graag even in dat koppie willen kijken.
Ik was ook erg nerveus van te voren. Ik had er zelfs over gedroomd. Was ook bang dat ze zouden zeggen dat hij wel naar regulier onderwijs kon.
Wat fijn dat het voor jullie inmiddels wat rustiger is. Hoe gaat het nu op de vrijdag? Is daar al wat anders geregeld?
@magneet, wat jammer dat je zoon nog niet op een goede plek zit nu. Wat duurt het soms toch lang.
Hopelijk voor jullie gaan de onderzoeken niet te lang duren. Maar voor je omgeving hoef jij toch zeker niet de diagnose? Je moet echt poep hebben aan die blikken hoor. Jij weet hoe het zit met je kind en hoeft daarvoor geen verantwoording af te leggen aan je omgeving.
De laatste dagen lijken de driften van Mini wat minder. We hebben ook wel een goede manier gevonden om wat spanning van te voren af te kunnen laten vloeien.
Wel vind ik hem erg mat, soms haast depressief ogen.
Sowieso is bij hem heel moeilijk emotie af te lezen. Hij praat monotoon en je ziet aan hem niet of hij blij is of boos (behalve bij de extreme pieken dan).
Wat zou ik graag even in dat koppie willen kijken.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 2 januari 2017 22:22
Hoe is het nu bij jullie allemaal? Wij merken dat de rust weer terug begint te komen in kind en dat kind weer beter sturen wordt.
Afgelopen weken ging er veel mis, vooral doordat kind enorm makkelijk te beinvloeden is om druk te doen. Ook bij de sportles (veel discipline en rust vereist) was het de afgelopen weken aanpoten voor de trainer. Om het maar niet te hebben om de ontplofmomentjes en het continue bijsturen/oppassen.
Ben zo blij dat we nu weer naar een rustige periode toe gaan (alhoewel kind bijna jarig is). Herkennen jullie dit?
Afgelopen weken ging er veel mis, vooral doordat kind enorm makkelijk te beinvloeden is om druk te doen. Ook bij de sportles (veel discipline en rust vereist) was het de afgelopen weken aanpoten voor de trainer. Om het maar niet te hebben om de ontplofmomentjes en het continue bijsturen/oppassen.
Ben zo blij dat we nu weer naar een rustige periode toe gaan (alhoewel kind bijna jarig is). Herkennen jullie dit?
maandag 2 januari 2017 22:32
Fijn Angel!
Hier eigenlijk nog heel druk, veel te veel energie over die hij normaal op school gebruikt.
Door duidelijke afspraken te maken dat hij ook regelmatig alleen speelt is het voor ons wel goed te doen en we schaatsen al een aantal keren op de kunstbaan in het dorp. Dat kost hem veel energie. Hij leert door te zetten en op te staan na het vallen zonder te huilen.
Woensdag komt de hulpverlener voor de eerste keer bij ons thuis. Ben benieuwd
Hier eigenlijk nog heel druk, veel te veel energie over die hij normaal op school gebruikt.
Door duidelijke afspraken te maken dat hij ook regelmatig alleen speelt is het voor ons wel goed te doen en we schaatsen al een aantal keren op de kunstbaan in het dorp. Dat kost hem veel energie. Hij leert door te zetten en op te staan na het vallen zonder te huilen.
Woensdag komt de hulpverlener voor de eerste keer bij ons thuis. Ben benieuwd
maandag 2 januari 2017 22:41
Spannend Floortje. Ik hoop dat de hulpverlener iets kan betekenen.
Dat teveel aan energie herken ik wel. Ook het alleen spelen of samen met zus is lastig. Met zus is er steeds ruzie en alleen spelen lukt niet. Moet af en toe verplicht op de bank of in bed een kwartier boekjes gaan lezen (zit in groep 3). Op die momenten wordt kind even gereset (zoals wij het zeggen) en hebben we even lucht.
Maar zoals gezegd zijn wij weer op de weg terug en lijken we over het hoogste punt heen. Hopelijk bij jullie ook snel!
Dat teveel aan energie herken ik wel. Ook het alleen spelen of samen met zus is lastig. Met zus is er steeds ruzie en alleen spelen lukt niet. Moet af en toe verplicht op de bank of in bed een kwartier boekjes gaan lezen (zit in groep 3). Op die momenten wordt kind even gereset (zoals wij het zeggen) en hebben we even lucht.
Maar zoals gezegd zijn wij weer op de weg terug en lijken we over het hoogste punt heen. Hopelijk bij jullie ook snel!
maandag 9 januari 2017 22:57
quote:hvm schreef op 04 november 2016 @ 15:38:
Ik heb zo'n hekel aan de vrijdagmiddag. Iedere week is het weer een probleem met de schooltijden. Zoon 1 is iedere dag om 14:00 uit en komt dan met de taxibus thuis. Dan is hij meestal rond half 3 thuis. Zoon 2 zit op een basisschool hier 10 - 15 minuten lopen vandaan. Zoon 2 komt op ma Di en do om 15:15 uit, en dat is geen probleem. Op woensdag is het ook geen probleem, dan is hij on 12:00 uit. Maar op vrijdag is hij om 14:45 uit. En dat red ik dus eigenlijk nooit. De juf weet ervan en die vind het niet erg. Maar ik heb iedere vrijdag 2 boze zoons. Zoon 1 omdat hij hup van de bus, direct zijn broer moet halen. En dat zorgt dus weer voor de nodige driftbuien. Zoon 2 is boos omdat ik niet op tijd ben. Aaaaaaaaah! Ik word hier zo moe van! Heb al met connexxion gebeld, maar die willen niet meedenken en de gemeente ook niet. Ik moet er maar mee dealen. Vanmiddag was hij pas om 14:42 thuis. Nou never nooit dat ik dat ga redden. En zelf halen kan ook niet, want nummer 3 heeft haar middagslaapje nog nodig Maar connexxion kan hem toch bij de school van zoon 2 afzetten? Doen ze toch ook voor bso of logeer, gescheiden ouders, oma's die oppassen en zelfs sport.
Gewoon eens aankaarten.
Ik heb zo'n hekel aan de vrijdagmiddag. Iedere week is het weer een probleem met de schooltijden. Zoon 1 is iedere dag om 14:00 uit en komt dan met de taxibus thuis. Dan is hij meestal rond half 3 thuis. Zoon 2 zit op een basisschool hier 10 - 15 minuten lopen vandaan. Zoon 2 komt op ma Di en do om 15:15 uit, en dat is geen probleem. Op woensdag is het ook geen probleem, dan is hij on 12:00 uit. Maar op vrijdag is hij om 14:45 uit. En dat red ik dus eigenlijk nooit. De juf weet ervan en die vind het niet erg. Maar ik heb iedere vrijdag 2 boze zoons. Zoon 1 omdat hij hup van de bus, direct zijn broer moet halen. En dat zorgt dus weer voor de nodige driftbuien. Zoon 2 is boos omdat ik niet op tijd ben. Aaaaaaaaah! Ik word hier zo moe van! Heb al met connexxion gebeld, maar die willen niet meedenken en de gemeente ook niet. Ik moet er maar mee dealen. Vanmiddag was hij pas om 14:42 thuis. Nou never nooit dat ik dat ga redden. En zelf halen kan ook niet, want nummer 3 heeft haar middagslaapje nog nodig Maar connexxion kan hem toch bij de school van zoon 2 afzetten? Doen ze toch ook voor bso of logeer, gescheiden ouders, oma's die oppassen en zelfs sport.
Gewoon eens aankaarten.
woensdag 11 januari 2017 21:18
Lief dat je het vraagt Angel. Het was op zich een prima gesprek en ze gaf aan het autisme ook wel duidelijk te zien. Maar ze wil de volgende keer observeren hoe wij gaan eten. Dat lijkt me echt heel gek. Maar goed, ik probeer het gewoon, wellicht heeft ze geweldige tips.
Ik ben gisteren bij een lezing geweest van Colette de Bruin. Ze heeft de zeer eenvoudige maar goed werkende methode Geef-me-de-vijf uitgedacht. Ze is zo goed!!
Nu dikke boeken van haar aangeschaft, haha.
Zoon kan vanavond helemaal niet slapen, zusje is morgen jarig.... Sneu voor hem
Ik ben gisteren bij een lezing geweest van Colette de Bruin. Ze heeft de zeer eenvoudige maar goed werkende methode Geef-me-de-vijf uitgedacht. Ze is zo goed!!
Nu dikke boeken van haar aangeschaft, haha.
Zoon kan vanavond helemaal niet slapen, zusje is morgen jarig.... Sneu voor hem
woensdag 11 januari 2017 21:27
Sorry dat ik zomaar even kom binnenvallen maar ik heb een vraagje
Een tijdje geleden hoorde ik dat mijn neefje (7jr) waarschijnlijk Asperger heeft. Zijn moeder vertelde dat ze het aan allerlei dingen konden zien, zo ook aan de manier waarop hij omging met z'n speelgoed en overige spullen.
Mijn neefje zet alles altijd "op volgorde" en heeft daar een heel systeem voor. Figuurtjes/knuffels in een bepaalde opstelling, boekjes van groot naar klein of op kleur ofzo, potloden op kleur, etcetera. Als hij het niet doet dan wordt hij onrustig. Volgens z'n moeder is dat een duidelijk teken van autisme.
Mijn moeder voegde toen toe dat ik dat vroeger ook deed, dingen áltijd op volgorde zetten en systemen bedenken Maar ik ben helemaal niet autistisch, voor zover ik weet dan. Vond het wel apart dit dus ik vroeg me af: is dit echt een teken dat iemand autisme heeft of ziet mijn tante gewoon overal tekenen van autisme omdat ze er nu zo alert op is?
Ik dacht zelf namelijk dat dat op volgorde zetten vaak voorkwam bij kinderen en had nooit door dat het misschien afwijkend zou zijn.
Een tijdje geleden hoorde ik dat mijn neefje (7jr) waarschijnlijk Asperger heeft. Zijn moeder vertelde dat ze het aan allerlei dingen konden zien, zo ook aan de manier waarop hij omging met z'n speelgoed en overige spullen.
Mijn neefje zet alles altijd "op volgorde" en heeft daar een heel systeem voor. Figuurtjes/knuffels in een bepaalde opstelling, boekjes van groot naar klein of op kleur ofzo, potloden op kleur, etcetera. Als hij het niet doet dan wordt hij onrustig. Volgens z'n moeder is dat een duidelijk teken van autisme.
Mijn moeder voegde toen toe dat ik dat vroeger ook deed, dingen áltijd op volgorde zetten en systemen bedenken Maar ik ben helemaal niet autistisch, voor zover ik weet dan. Vond het wel apart dit dus ik vroeg me af: is dit echt een teken dat iemand autisme heeft of ziet mijn tante gewoon overal tekenen van autisme omdat ze er nu zo alert op is?
Ik dacht zelf namelijk dat dat op volgorde zetten vaak voorkwam bij kinderen en had nooit door dat het misschien afwijkend zou zijn.
woensdag 11 januari 2017 21:43
Er zijn heel veel mensen met kenmerken van autisme. Je gaat pas op onderzoek uit als iemand er last van heeft.
Op volgorde zetten is een kenmerk. Dat betekend niet dat als je dat toevallig doet dat je dus autisme hebt.
Autisme heb je als de psychiater dat vast stelt. Rode draad is vaak:
Je niet in kunnen leven in anderen
Gericht op je zelf
Gevoelige zintuigen
Andere ontwikkeling als kind , zoals trage motoriek, monotoom of laat beginnen met praten, niet met anderen kunnen samen spelen.
Heb je dat ook allemaal, kun je je natuurlijk altijd nog laten testen.
1 kenmerk maakt je zeker geen autist.
Op volgorde zetten is een kenmerk. Dat betekend niet dat als je dat toevallig doet dat je dus autisme hebt.
Autisme heb je als de psychiater dat vast stelt. Rode draad is vaak:
Je niet in kunnen leven in anderen
Gericht op je zelf
Gevoelige zintuigen
Andere ontwikkeling als kind , zoals trage motoriek, monotoom of laat beginnen met praten, niet met anderen kunnen samen spelen.
Heb je dat ook allemaal, kun je je natuurlijk altijd nog laten testen.
1 kenmerk maakt je zeker geen autist.
maandag 16 januari 2017 20:32
Ik meld me hier ook graag. Wij weten nu bijna een maand dat onze oudste dochter ASS heeft. Ze is al ruim 6, maar ik weet al heel lang dat ze anders is. Maar omdat ze zowel verbaal als motorisch juist altijd een ontwikkelingsvoorsprong heeft gehad, oogcontact maakt en wel graag met andere kinderen wil spelen (al gaat dit regelmatig fout), leek het ons in eerste instantie geen autisme.
Eigenlijk gaat het vanaf dat ze naar school gaat niet echt goed. Ze heeft veel structuur en houvast nodig en kan erg dwangmatig zijn. Als de klas is schoongemaakt en de stoelen staan op de gang dan raakt ze erg van slag. Sinterklaas en kerst geven veel onrust. Ze wil niet naar partijtjes en als ze wel gaat dan is het drama (want ja, ik heb haar wel eens overgehaald). Feestjes geven sowieso altijd veel prikkels en zorgen vaak voor woede-aanvallen. En ja, die kunnen extreem zijn: slaan, schoppen, krabben, met spullen smijten. Wat een feest van herkenning lees ik hier.
Dat keelgeluid herken ik ook. In perioden van spanning wordt het erger.
Eigenlijk gaat het beter sinds ze in groep 3 zit: veel meer structuur.
Verder heeft ze enorm veel fantasie. Ze is erg creatief en kan prachtig tekenen. Ze lacht juist heel vaak, maar zit ook veel in haar eigen wereld.
En ze heeft gekke angsten: bang voor bacterien bijv.
Het lucht op om het te weten. Ook ben ik verdrietig: gaat het haar lukken om waardevolle relaties op te bouwen? Wat voor toekomst heeft ze?
Daarnaast ben ik boos. Boos op andere ouders met hun oordeel en scheve blikken. Als je kind zich vreemd gedraagt dan zal jij het als ouder wel gedaan hebben. De schoolpleinroddel.
Het is intensief, maar gelukkig kan ik ook van haar genieten.
Eigenlijk gaat het vanaf dat ze naar school gaat niet echt goed. Ze heeft veel structuur en houvast nodig en kan erg dwangmatig zijn. Als de klas is schoongemaakt en de stoelen staan op de gang dan raakt ze erg van slag. Sinterklaas en kerst geven veel onrust. Ze wil niet naar partijtjes en als ze wel gaat dan is het drama (want ja, ik heb haar wel eens overgehaald). Feestjes geven sowieso altijd veel prikkels en zorgen vaak voor woede-aanvallen. En ja, die kunnen extreem zijn: slaan, schoppen, krabben, met spullen smijten. Wat een feest van herkenning lees ik hier.
Dat keelgeluid herken ik ook. In perioden van spanning wordt het erger.
Eigenlijk gaat het beter sinds ze in groep 3 zit: veel meer structuur.
Verder heeft ze enorm veel fantasie. Ze is erg creatief en kan prachtig tekenen. Ze lacht juist heel vaak, maar zit ook veel in haar eigen wereld.
En ze heeft gekke angsten: bang voor bacterien bijv.
Het lucht op om het te weten. Ook ben ik verdrietig: gaat het haar lukken om waardevolle relaties op te bouwen? Wat voor toekomst heeft ze?
Daarnaast ben ik boos. Boos op andere ouders met hun oordeel en scheve blikken. Als je kind zich vreemd gedraagt dan zal jij het als ouder wel gedaan hebben. De schoolpleinroddel.
Het is intensief, maar gelukkig kan ik ook van haar genieten.
maandag 16 januari 2017 22:00
maandag 16 januari 2017 22:08
dinsdag 17 januari 2017 20:12
herkenbaar, een drievaksbord leek me altijd ideaal voor zoon.
Iedere maaltijd van ons laat ik hem 2 happen proeven en als het iets is wat hij nog niet lust krijgt hij daarna iets wat hij wel lust. Tegenwoordig eet hij dus wel dingen door elkaar en daar zijn we enorm blij mee.
Maakt iemand "hetzelfde"eten net iets anders, eet hij het dus 9 van de 10 keer niet. Dat verschil proeft hij, zelfs verschillen tussen verschillende merken drinken/ vla merkt hij direct op.
Iedere maaltijd van ons laat ik hem 2 happen proeven en als het iets is wat hij nog niet lust krijgt hij daarna iets wat hij wel lust. Tegenwoordig eet hij dus wel dingen door elkaar en daar zijn we enorm blij mee.
Maakt iemand "hetzelfde"eten net iets anders, eet hij het dus 9 van de 10 keer niet. Dat verschil proeft hij, zelfs verschillen tussen verschillende merken drinken/ vla merkt hij direct op.
dinsdag 17 januari 2017 23:31
Wij hebben dat toen kind klein was altijd gelinkt aan de vroeggeboorte en het ontbreken van een zuigreflex. Ieder rijstkorreltje wist kind er feilloos uit te halen. Pas nu ik jullie verhalen lees zie ik een link.
Kind heeft hier overigens geen last van randjes of kaartjes in kleren. Maar die structuur in de mond herken ik wel. Yoghurt met kleine stukjes gaat er hier nog steeds niet in.
List inmiddels overigens vrijwel alles. Smaken zijn gelukkig geen probleem.
Kind heeft hier overigens geen last van randjes of kaartjes in kleren. Maar die structuur in de mond herken ik wel. Yoghurt met kleine stukjes gaat er hier nog steeds niet in.
List inmiddels overigens vrijwel alles. Smaken zijn gelukkig geen probleem.
woensdag 18 januari 2017 08:31
quote:Lisa077 schreef op 16 januari 2017 @ 20:32:
Ik meld me hier ook graag. Wij weten nu bijna een maand dat onze oudste dochter ASS heeft. Ze is al ruim 6, maar ik weet al heel lang dat ze anders is. Maar omdat ze zowel verbaal als motorisch juist altijd een ontwikkelingsvoorsprong heeft gehad, oogcontact maakt en wel graag met andere kinderen wil spelen (al gaat dit regelmatig fout), leek het ons in eerste instantie geen autisme.
Eigenlijk gaat het vanaf dat ze naar school gaat niet echt goed. Ze heeft veel structuur en houvast nodig en kan erg dwangmatig zijn. Als de klas is schoongemaakt en de stoelen staan op de gang dan raakt ze erg van slag. Sinterklaas en kerst geven veel onrust. Ze wil niet naar partijtjes en als ze wel gaat dan is het drama (want ja, ik heb haar wel eens overgehaald). Feestjes geven sowieso altijd veel prikkels en zorgen vaak voor woede-aanvallen. En ja, die kunnen extreem zijn: slaan, schoppen, krabben, met spullen smijten. Wat een feest van herkenning lees ik hier.
Dat keelgeluid herken ik ook. In perioden van spanning wordt het erger.
Eigenlijk gaat het beter sinds ze in groep 3 zit: veel meer structuur.
Verder heeft ze enorm veel fantasie. Ze is erg creatief en kan prachtig tekenen. Ze lacht juist heel vaak, maar zit ook veel in haar eigen wereld.
En ze heeft gekke angsten: bang voor bacterien bijv.
Het lucht op om het te weten. Ook ben ik verdrietig: gaat het haar lukken om waardevolle relaties op te bouwen? Wat voor toekomst heeft ze?
Daarnaast ben ik boos. Boos op andere ouders met hun oordeel en scheve blikken. Als je kind zich vreemd gedraagt dan zal jij het als ouder wel gedaan hebben. De schoolpleinroddel.
Het is intensief, maar gelukkig kan ik ook van haar genieten.
Herkenbaar hoor. De scheve blikken enzo.
Tip over feestjes: geef haar daar ook structuur in. Zo laat gebeurd dit, dan dit en zo laat gaan we naar huis.
Mijn zoon houdt niet van vakantie bv. Toen heb ik een afstreeplijst gemaakt wanneer we weer naar huis gingen en verder hadden we elke dag dezelfde structuur (ontbijt, afwas, boodschappen, zwemmen/wandelen/voetballen, lunch, speeltuin, avondeten, afwas, nog wat drinken, naar bed.
Ik meld me hier ook graag. Wij weten nu bijna een maand dat onze oudste dochter ASS heeft. Ze is al ruim 6, maar ik weet al heel lang dat ze anders is. Maar omdat ze zowel verbaal als motorisch juist altijd een ontwikkelingsvoorsprong heeft gehad, oogcontact maakt en wel graag met andere kinderen wil spelen (al gaat dit regelmatig fout), leek het ons in eerste instantie geen autisme.
Eigenlijk gaat het vanaf dat ze naar school gaat niet echt goed. Ze heeft veel structuur en houvast nodig en kan erg dwangmatig zijn. Als de klas is schoongemaakt en de stoelen staan op de gang dan raakt ze erg van slag. Sinterklaas en kerst geven veel onrust. Ze wil niet naar partijtjes en als ze wel gaat dan is het drama (want ja, ik heb haar wel eens overgehaald). Feestjes geven sowieso altijd veel prikkels en zorgen vaak voor woede-aanvallen. En ja, die kunnen extreem zijn: slaan, schoppen, krabben, met spullen smijten. Wat een feest van herkenning lees ik hier.
Dat keelgeluid herken ik ook. In perioden van spanning wordt het erger.
Eigenlijk gaat het beter sinds ze in groep 3 zit: veel meer structuur.
Verder heeft ze enorm veel fantasie. Ze is erg creatief en kan prachtig tekenen. Ze lacht juist heel vaak, maar zit ook veel in haar eigen wereld.
En ze heeft gekke angsten: bang voor bacterien bijv.
Het lucht op om het te weten. Ook ben ik verdrietig: gaat het haar lukken om waardevolle relaties op te bouwen? Wat voor toekomst heeft ze?
Daarnaast ben ik boos. Boos op andere ouders met hun oordeel en scheve blikken. Als je kind zich vreemd gedraagt dan zal jij het als ouder wel gedaan hebben. De schoolpleinroddel.
Het is intensief, maar gelukkig kan ik ook van haar genieten.
Herkenbaar hoor. De scheve blikken enzo.
Tip over feestjes: geef haar daar ook structuur in. Zo laat gebeurd dit, dan dit en zo laat gaan we naar huis.
Mijn zoon houdt niet van vakantie bv. Toen heb ik een afstreeplijst gemaakt wanneer we weer naar huis gingen en verder hadden we elke dag dezelfde structuur (ontbijt, afwas, boodschappen, zwemmen/wandelen/voetballen, lunch, speeltuin, avondeten, afwas, nog wat drinken, naar bed.
woensdag 18 januari 2017 08:44
Zoon met ASS hier btw.
En nog tal van aanverwante probleempjes.
Hij is al 14 dus bij de meeste dingen denk ik 'been there, done that'.
Dus ja, je leert omgaan met alles, tussen mij en andere ouders is het nooit meer echt goedgekomen. Men begrijpt je toch niet echt. Speciaal onderwijs is geweldig, maar het busvervoer niet. Ik ben blij dat zoon nu zelf fietst.
Gemeentes en veel instellingen ben ik geen fan van. Jeugdzorg/veilig thuis mag optiefen. De beste instelling ter wereld voor autisme is de Hondsberg.
Nou dat was het zo'n beetje.
En nog tal van aanverwante probleempjes.
Hij is al 14 dus bij de meeste dingen denk ik 'been there, done that'.
Dus ja, je leert omgaan met alles, tussen mij en andere ouders is het nooit meer echt goedgekomen. Men begrijpt je toch niet echt. Speciaal onderwijs is geweldig, maar het busvervoer niet. Ik ben blij dat zoon nu zelf fietst.
Gemeentes en veel instellingen ben ik geen fan van. Jeugdzorg/veilig thuis mag optiefen. De beste instelling ter wereld voor autisme is de Hondsberg.
Nou dat was het zo'n beetje.
