Kinderen
alle pijlers
Autisme, ASS bij jonge kinderen (kletstopic)
donderdag 6 oktober 2016 21:14
Volgens mij is er nog niet een soortgelijk topic hier op viva en zo wel, zou ik graag daar de link van willen
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.
Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.
Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.
Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.
Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.
Wie schrijft er mee?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 18 januari 2017 12:01
@Ilara: geen idee wat dat voor test is. Bij mijn dochter gaan ze nu alleen nog een iq test doen en dan is het voorlopig klaar geloof ik. Verder krijgen wij ouderbegeleiding en gaan ze ook praten met school. Veel sterkte ook! Kan me voorstellen dat dit weer een klap is. Verhuizing was hier overigens ook heftig: veel nachtmerries en woede-aanvallen.
Verder vandaag weer een opvallende gebeurtenis: moeder van een vriendinnetje maakte een grapje tegen dochter en ze begreep het grapje. Toen was de moeder helemaal verbaasd: 'he, je begrijpt mijn grapje; normaal reageer je altijd zo serieus'.
Dingen vallen wel steeds meer op hun plaats.
Wat heeft jullie overigens doen besluiten om te kiezen voor speciaal onderwijs en hoe ziet dat er dan uit? Bij dochter is het voorlopig niet aan de orde, maar ik vind het wel prettig om alvast het een en ander te weten, mocht het wel nodig zijn.
Verder vandaag weer een opvallende gebeurtenis: moeder van een vriendinnetje maakte een grapje tegen dochter en ze begreep het grapje. Toen was de moeder helemaal verbaasd: 'he, je begrijpt mijn grapje; normaal reageer je altijd zo serieus'.
Dingen vallen wel steeds meer op hun plaats.
Wat heeft jullie overigens doen besluiten om te kiezen voor speciaal onderwijs en hoe ziet dat er dan uit? Bij dochter is het voorlopig niet aan de orde, maar ik vind het wel prettig om alvast het een en ander te weten, mocht het wel nodig zijn.
woensdag 18 januari 2017 12:08
Wij hebben gekozen voor SO omdat het gewoon de enige optie was. Al in de eerste week regulier kleuteronderwijs was duidelijk dat hij het niet redde. Toen wisten we overigens nog niet dat hin autisme had. Vandaar is hij naar een mkd gegaan waar de diagnose kwam en het advies voor SO. En zo is het gebleven. Eerst cluster 2 vanwege zijn taalachterstand, en toen cluster 4. Nu zit hij op speciaal voortgezet onderwijs, een soort praktijkschool.
woensdag 18 januari 2017 13:02
Ik wil weer even reageren, omdat ik toch herkenbare dingen zie. Vind het ook fijn om over mijn eigen kindertijd te praten.
Gevoelige tastzin, check! Kaartjes in kleding en naden in sokken vind ik nog steeds irritant. Ik moet bij schoenen aandoen meerdere keren mijn sokken goed doen, omdat ik weer eens op een naad zit.
Pleisters en splinters waren een ramp. Vooral als de pleister op een behaard stuk zit. Als hij eraf ging gilde ik het hele huis bij elkaar, wel tot in mijn puberteit. Tegenwoordig heb ik ze zelden nodig gelukkig. Als het even kan vermijd ik ze. Tattoos wilde ik ook niet, want eraf trekken deed pijn. Het werd als aanstellerij gezien. Maar ik voel sommige dingen gewoon heel diep.
Moeite met bepaalde structuren in eten, check! Ik was tot mijn 21e een zeer moeilijke eter. Niet zo erg als bij "Bizarre eters", maar wel afwijkend. Veel dingen kreeg gewoon niet weg. En van andere vond ik de smaak te sterk. Nu ben ik nog geen alleseter. Volkorenbrood bijvoorbeeld. Te ruw en een afkeer voor pitjes en zaden.
Het dingen gescheiden willen eten herken ik ook. Ik wilde dingen puur proeven. De pure smaak van pasta of vlees bv.
Dingen die niet gaan zoals ik wil, check! Al werd ik niet zichtbaar boos, maar liep er vandaan als het kon. Zo had ik niks met knikkeren. Er waren dagen dat vriendjes en vriendinnetjes niks anders deden dan knikkeren. Ik werd daar helemaal chagrijnig van en klaagde dan steeds tegen mijn moeder. Waarom doen ze dat nou steeds? Kunnen ze niet iets doen wat ik ook leuk vind? Als ik iets stom vond, wilde ik het liefst dat anderen dat ook vonden.
Feestjes gaven vooraf veel spanning. Meestal vond ik het nadien toch leuk geweest. Ik wilde altijd precies weten wie er gingen komen. Toen ik 11 was heeft mijn moeder me een keer na een uur al opgehaald. Want ik zat zo te huilen op het feest van een vriendin. Er waren 3 meiden die vaak bazig deden op school en ik kon er niet tegenop. Er waren ook leuke meiden, maar die 3 waren een doorn in mijn oog. Ze hadden nog niks gedaan op dat feest, maar de angst dat het ging gebeuren verpeste mijn plezier.
Gevoelige tastzin, check! Kaartjes in kleding en naden in sokken vind ik nog steeds irritant. Ik moet bij schoenen aandoen meerdere keren mijn sokken goed doen, omdat ik weer eens op een naad zit.
Pleisters en splinters waren een ramp. Vooral als de pleister op een behaard stuk zit. Als hij eraf ging gilde ik het hele huis bij elkaar, wel tot in mijn puberteit. Tegenwoordig heb ik ze zelden nodig gelukkig. Als het even kan vermijd ik ze. Tattoos wilde ik ook niet, want eraf trekken deed pijn. Het werd als aanstellerij gezien. Maar ik voel sommige dingen gewoon heel diep.
Moeite met bepaalde structuren in eten, check! Ik was tot mijn 21e een zeer moeilijke eter. Niet zo erg als bij "Bizarre eters", maar wel afwijkend. Veel dingen kreeg gewoon niet weg. En van andere vond ik de smaak te sterk. Nu ben ik nog geen alleseter. Volkorenbrood bijvoorbeeld. Te ruw en een afkeer voor pitjes en zaden.
Het dingen gescheiden willen eten herken ik ook. Ik wilde dingen puur proeven. De pure smaak van pasta of vlees bv.
Dingen die niet gaan zoals ik wil, check! Al werd ik niet zichtbaar boos, maar liep er vandaan als het kon. Zo had ik niks met knikkeren. Er waren dagen dat vriendjes en vriendinnetjes niks anders deden dan knikkeren. Ik werd daar helemaal chagrijnig van en klaagde dan steeds tegen mijn moeder. Waarom doen ze dat nou steeds? Kunnen ze niet iets doen wat ik ook leuk vind? Als ik iets stom vond, wilde ik het liefst dat anderen dat ook vonden.
Feestjes gaven vooraf veel spanning. Meestal vond ik het nadien toch leuk geweest. Ik wilde altijd precies weten wie er gingen komen. Toen ik 11 was heeft mijn moeder me een keer na een uur al opgehaald. Want ik zat zo te huilen op het feest van een vriendin. Er waren 3 meiden die vaak bazig deden op school en ik kon er niet tegenop. Er waren ook leuke meiden, maar die 3 waren een doorn in mijn oog. Ze hadden nog niks gedaan op dat feest, maar de angst dat het ging gebeuren verpeste mijn plezier.
woensdag 18 januari 2017 13:28
Hoihoi, ik wilde eigenlijk nooit meer op het forum komen (kom altijd weer ergens botte reacties tegen die ik niet begrijp), maar ja, toch ook wel fijn om over zaken van gedachten te wisselen. Dus ben toch weer af en toe gaan meelezen etc.
Ik heb twee zoons, een van 13 en een van bijna 12. De oudste is op zijn zesde, in groep 3, gediagnosticeerd met Asperger en AD(H)D. Thuis ging het prima met hem en op de peuterspeelzaal, kinderdagverblijf en op school tot groep 2 ook. In groep 2 werd duidelijk dat het sociaal niet helemaal goed ging en in groep 3 bleek hij ook heel moeilijk te onderwijzen. Vanaf groep 4 is hij naar cluster 4-onderwijs gegaan en dat is heel erg goed bevallen. Ik ben daar zo blij mee, als hij op de reguliere school was gebleven, zou het een aaneenschakeling van frustraties, pesten etc geworden zijn. Daar wilde ik hem niet aan blootstellen. Hij is zo'n lieverd, en in tegenstelling tot veel kinderen met ASS juist heel relaxt van aard. Hij zit nu in de tweede van een VSO en doet daar havo, dat is op zijn school het hoogste niveau. Onlangs bleek uit een uitgebreid intelligentieonderzoek hij een enorm hoog verbaal IQ heeft (139) maar een extreem lage verwerkingssnelheid. Dat is erg lastig. En... voor mij herkenbaar. Het uit zich bij mij kort gezegd in een heel hoge denkkracht, maar lage daadkracht. Dat frustreert mij heel erg, ik heb daar in mijn werk last van en ik vind het heel erg dat mijn zoon dit ook heeft. Alleen, hij schijnt er weinig last van te hebben Hij maakt zich sowieso niet snel druk.
Mijn jongste zoon wordt volgende maand ook onderzocht. Waar hij sociaal nooit problemen leek te hebben (maar wel erg druk was altijd, sinds babytijd een enorm slechte slaper, last van tics en dwangbewegingen etc), zijn daar nu toch twijfels over. Ook heeft hij dyslexie, wat het moeilijk maakt om te bepalen hoe hij er op school voor staat. Aangezien we toch langzamerhand richting middelbaar onderwijs gaan, is het nu echt tijd voor onderzoek. Ik ben heel benieuwd wat de bevindingen zullen zijn. Nota bene met een ouder kind met ASS heb ik het tot pakweg twee jaar terug zelf nooit bij de jongste gezien, dus wat heb ik mogelijk nog meer gemist? Het laat ook weer zien hoe verschillend kinderen met ASS kunnen zijn, ze lijken net zo weinig op elkaar als willekeurige 'gewone' kinderen.
Allebei mijn zoons vinden het vooral fijn om te gamen en hun eigen gang te gaan. Ze hebben wel graag contact met andere jongens, maar vooral voor de jongste moet de setting dan wel duidelijk zijn. De laatste tijd spreekt hij erg weinig met klasgenoten af, en dat baart mij zorgen. Enfin, zorgen zijn sowieso natuurlijk een herkenbaar iets voor jullie, neem ik aan. Hoe moet het later, als je er zelf niet meer bent? Hoe moeten ze zich redden? Pffffff....
Ik heb twee zoons, een van 13 en een van bijna 12. De oudste is op zijn zesde, in groep 3, gediagnosticeerd met Asperger en AD(H)D. Thuis ging het prima met hem en op de peuterspeelzaal, kinderdagverblijf en op school tot groep 2 ook. In groep 2 werd duidelijk dat het sociaal niet helemaal goed ging en in groep 3 bleek hij ook heel moeilijk te onderwijzen. Vanaf groep 4 is hij naar cluster 4-onderwijs gegaan en dat is heel erg goed bevallen. Ik ben daar zo blij mee, als hij op de reguliere school was gebleven, zou het een aaneenschakeling van frustraties, pesten etc geworden zijn. Daar wilde ik hem niet aan blootstellen. Hij is zo'n lieverd, en in tegenstelling tot veel kinderen met ASS juist heel relaxt van aard. Hij zit nu in de tweede van een VSO en doet daar havo, dat is op zijn school het hoogste niveau. Onlangs bleek uit een uitgebreid intelligentieonderzoek hij een enorm hoog verbaal IQ heeft (139) maar een extreem lage verwerkingssnelheid. Dat is erg lastig. En... voor mij herkenbaar. Het uit zich bij mij kort gezegd in een heel hoge denkkracht, maar lage daadkracht. Dat frustreert mij heel erg, ik heb daar in mijn werk last van en ik vind het heel erg dat mijn zoon dit ook heeft. Alleen, hij schijnt er weinig last van te hebben Hij maakt zich sowieso niet snel druk.
Mijn jongste zoon wordt volgende maand ook onderzocht. Waar hij sociaal nooit problemen leek te hebben (maar wel erg druk was altijd, sinds babytijd een enorm slechte slaper, last van tics en dwangbewegingen etc), zijn daar nu toch twijfels over. Ook heeft hij dyslexie, wat het moeilijk maakt om te bepalen hoe hij er op school voor staat. Aangezien we toch langzamerhand richting middelbaar onderwijs gaan, is het nu echt tijd voor onderzoek. Ik ben heel benieuwd wat de bevindingen zullen zijn. Nota bene met een ouder kind met ASS heb ik het tot pakweg twee jaar terug zelf nooit bij de jongste gezien, dus wat heb ik mogelijk nog meer gemist? Het laat ook weer zien hoe verschillend kinderen met ASS kunnen zijn, ze lijken net zo weinig op elkaar als willekeurige 'gewone' kinderen.
Allebei mijn zoons vinden het vooral fijn om te gamen en hun eigen gang te gaan. Ze hebben wel graag contact met andere jongens, maar vooral voor de jongste moet de setting dan wel duidelijk zijn. De laatste tijd spreekt hij erg weinig met klasgenoten af, en dat baart mij zorgen. Enfin, zorgen zijn sowieso natuurlijk een herkenbaar iets voor jullie, neem ik aan. Hoe moet het later, als je er zelf niet meer bent? Hoe moeten ze zich redden? Pffffff....
woensdag 18 januari 2017 21:08
Voor mijn werk begeleid ik mensen met ass, die op zichzelf met veel of weinig begeleiding wonen. Ook in groep setting en. IQ vanaf 56 tot 130.
Ik heb dus een wijde blik w.b de toekomst. Mijn zoon is erg slim, dat is de reden dat ik hem graag in het reguliere onderwijs houd. Bij onderprikkeling van hem op school vertoond hij negatief gedrag. Normale basisschool heeft al moeite met het lesmateriaal-aanbod. Als het maximaal havo wordt zal het niet heel prettig zijn voor hem. Tot nu toe werkt school goed mee, dat is fijn!
Thuisbegeleiding heeft bij ons geobserveerd, we werden verschrikkelijk gecomplimenteerd; wat een geduld!
Volgende week weer en dan zien we wel weer verder.
Of hij een duurzame relatie aan kan weet ik niet maar zo ver kijk ik nog niet vooruit.
Moeilijk Hella, twee met ass. Maken ze ook veel ruzie?
@hondenmens: volgende maand is zoon jarig en we hebben een compleet draaiboek. Tot in d
Ik heb dus een wijde blik w.b de toekomst. Mijn zoon is erg slim, dat is de reden dat ik hem graag in het reguliere onderwijs houd. Bij onderprikkeling van hem op school vertoond hij negatief gedrag. Normale basisschool heeft al moeite met het lesmateriaal-aanbod. Als het maximaal havo wordt zal het niet heel prettig zijn voor hem. Tot nu toe werkt school goed mee, dat is fijn!
Thuisbegeleiding heeft bij ons geobserveerd, we werden verschrikkelijk gecomplimenteerd; wat een geduld!
Volgende week weer en dan zien we wel weer verder.
Of hij een duurzame relatie aan kan weet ik niet maar zo ver kijk ik nog niet vooruit.
Moeilijk Hella, twee met ass. Maken ze ook veel ruzie?
@hondenmens: volgende maand is zoon jarig en we hebben een compleet draaiboek. Tot in d
woensdag 18 januari 2017 22:07
quote:llara schreef op 18 januari 2017 @ 08:10:
En ik, ik lig wakker. ...
Hoe moet het met mijn lieve jochie hij word bijna 4 kan hij naar school, waarschijnlijk niet want zindelijkheid is een probleem, en hij is zo enthousiast maar ook zo druk...
Hier kan zoon (4) dankzij hulp van thuiszorg naar de plaatselijke reguliere dorpsschool. De 2 dagen in de week dat we zelf beide werken, zijn zij dus op afroep beschikbaar om te verschonen.
Of ze nou bij oma langs gaan, of even bij de school binnenlopen maakt ben niet uit.
En ik, ik lig wakker. ...
Hoe moet het met mijn lieve jochie hij word bijna 4 kan hij naar school, waarschijnlijk niet want zindelijkheid is een probleem, en hij is zo enthousiast maar ook zo druk...
Hier kan zoon (4) dankzij hulp van thuiszorg naar de plaatselijke reguliere dorpsschool. De 2 dagen in de week dat we zelf beide werken, zijn zij dus op afroep beschikbaar om te verschonen.
Of ze nou bij oma langs gaan, of even bij de school binnenlopen maakt ben niet uit.
[Hier had uw advertentie kunnen staan]
donderdag 19 januari 2017 09:26
Floortje, er zijn ook VSO-scholen die wel vwo aanbieden. We hebben die voor onze zoon ook overwogen, wij hadden keuze uit vier middelbare scholen voor hem, maar waar hij de volledige zes jaar vwo zou kunnen doen hadden praktische bezwaren (een begint 's morgens al om 8.10 uur, en dat terwijl de meeste leerlingen van ver komen, en de andere school is twee keer zo ver als zijn huidige school en zou dus een veel langere taxitijd betekenen). Omdat ook toen al duidelijk was dat zijn verwerkingssnelheid (en ijver!) niet hoog is, hebben we toch gekozen voor de huidige school. Het is daar goed mogelijk verdieping van de stof te krijgen, maar omdat mijn zoon zo traag werkt komt hij daar weinig aan toe. Het blijft wel een dilemma, met twee vingers in de neus haalt hij tienen voor diverse vakken, dus de stof is vaak toch erg makkelijk voor hem. Maar ja, moeten we hem dan van school laten veranderen terwijl hij het goed naar zijn zin heeft? En twee keer zo lang in de taxi, elke dag laat thuis terwijl hij nu dagelijks om 15.15 uur al thuis is... Hij kan na de derde eventueel switchen, en anders na zijn diploma. Voorlopig laten we het zoals het nu is.
Ook voor Floortje: je zegt dat je je zoon op het regulier onderwijs wilt laten omdat hij slim is. Het is echt een misverstand dat speciaal onderwijs niet zo geschikt is voor slimmeriken. Let op het verschil tussen SBO (speciaal basisonderwijs) en SO (speciaal onderwijs, onderverdeeld in verschillende clusters, waarbij cluster 4 zich vooral richt op kinderen met ontwikkelings'stoornissen' zoals ASS). In mijn woonplaats gaan kinderen met leerproblemen veelal naar het SBO. Daar zijn wij ook gaan kijken destijds, maar zei de directeur direct, toen hij het onderzoeksverslag doorkeek, dat onze zoon veel te slim was voor zijn school. Later nuanceerde hij dat wel, er is geen bovengrens aan IQ of zo voor SBO, maar over het algemeen zijn het kinderen met een laag IQ die in onze gemeente naar die school gaan. Kinderen met ASS en/of AD(H)D gaan naar het SO.
Als mijn zoon niet naar het SO was gegaan, had hij zeker geen fijne basisschooltijd gehad en had hij helemaal niet mee kunnen komen. Op het SO heeft hij een heel fijne tijd gehad. Hij ging heel graag naar school en heeft ondanks zijn traagheid een heel goede cito-eindtoets gemaakt. Waarmee ik niet zeg dat regulier onderwijs nooit goed kan zijn voor een kind met ASS hoor! Maar het misverstand dat je SO beter zou kunnen vermijden als je een slim kind hebt, klopt niet. Dat wilde ik toch even gezegd hebben
Ook voor Floortje: je zegt dat je je zoon op het regulier onderwijs wilt laten omdat hij slim is. Het is echt een misverstand dat speciaal onderwijs niet zo geschikt is voor slimmeriken. Let op het verschil tussen SBO (speciaal basisonderwijs) en SO (speciaal onderwijs, onderverdeeld in verschillende clusters, waarbij cluster 4 zich vooral richt op kinderen met ontwikkelings'stoornissen' zoals ASS). In mijn woonplaats gaan kinderen met leerproblemen veelal naar het SBO. Daar zijn wij ook gaan kijken destijds, maar zei de directeur direct, toen hij het onderzoeksverslag doorkeek, dat onze zoon veel te slim was voor zijn school. Later nuanceerde hij dat wel, er is geen bovengrens aan IQ of zo voor SBO, maar over het algemeen zijn het kinderen met een laag IQ die in onze gemeente naar die school gaan. Kinderen met ASS en/of AD(H)D gaan naar het SO.
Als mijn zoon niet naar het SO was gegaan, had hij zeker geen fijne basisschooltijd gehad en had hij helemaal niet mee kunnen komen. Op het SO heeft hij een heel fijne tijd gehad. Hij ging heel graag naar school en heeft ondanks zijn traagheid een heel goede cito-eindtoets gemaakt. Waarmee ik niet zeg dat regulier onderwijs nooit goed kan zijn voor een kind met ASS hoor! Maar het misverstand dat je SO beter zou kunnen vermijden als je een slim kind hebt, klopt niet. Dat wilde ik toch even gezegd hebben
donderdag 19 januari 2017 16:35
Hoi Iedereen,
Ook ik lees mee voor steun en advies.
Onze zoon (in oktober 4 geworden) is van baby af aan al "anders". Ik zag dit natuurlijk meteen en heb het tijdens zijn ontwikkeling ook gezien. Hij reageert anders dan andere kinderen van zijn leeftijd. Maar volgens mijn omgeving zag ik spoken.
En omdat hij goed praat en zich toch echt wel ontwikkelt, zo'n guitig alert snuitje heeft, duurde het wat langer voordat de alarmbellen kwamen. Maar die kwamen. Eerst van de creche, nu van school. Dus zijn we het traject ingegaan en al na een paar gesprekken werd duidelijk dat hij kenmerken vertoont die bij een ontwikkelingsstoornis horen verwant aan een vorm van autisme (lekker vaag;-))
Alles op een rij;
Hij praat goed
Is dag en nacht zindelijk
Maakt contact, vind andere mensen en kinderen erg leuk.
Weet vervolgens niet hoe hij met deze contacten om moet gaan
Is grenzeloos in boosheid/blijheid/liefde/haat etc.
Kan geen schakelingen maken of verbinden
Extreem detailgericht
Overgevoelig voor licht/geluid/geuren
Hangt aan vaste structuren
Elke nieuwe situatie brengt hem terug bij af
Aan de ene kant ben ik blij met de hulp die we nu krijgen aan de andere kant....het is soms zo vermoeiend. Hij kan me op een mindere dag helemaal leegtrekken qwa energie. Verder vindt mijn man het erg moeilijk om met hem om te gaan en dat zorgt voor wrijving en spanning.
We hebben een planbord sinds een week, en deze helpt bij structuur aanbrengen in de dagen.
Ook ik lees mee voor steun en advies.
Onze zoon (in oktober 4 geworden) is van baby af aan al "anders". Ik zag dit natuurlijk meteen en heb het tijdens zijn ontwikkeling ook gezien. Hij reageert anders dan andere kinderen van zijn leeftijd. Maar volgens mijn omgeving zag ik spoken.
En omdat hij goed praat en zich toch echt wel ontwikkelt, zo'n guitig alert snuitje heeft, duurde het wat langer voordat de alarmbellen kwamen. Maar die kwamen. Eerst van de creche, nu van school. Dus zijn we het traject ingegaan en al na een paar gesprekken werd duidelijk dat hij kenmerken vertoont die bij een ontwikkelingsstoornis horen verwant aan een vorm van autisme (lekker vaag;-))
Alles op een rij;
Hij praat goed
Is dag en nacht zindelijk
Maakt contact, vind andere mensen en kinderen erg leuk.
Weet vervolgens niet hoe hij met deze contacten om moet gaan
Is grenzeloos in boosheid/blijheid/liefde/haat etc.
Kan geen schakelingen maken of verbinden
Extreem detailgericht
Overgevoelig voor licht/geluid/geuren
Hangt aan vaste structuren
Elke nieuwe situatie brengt hem terug bij af
Aan de ene kant ben ik blij met de hulp die we nu krijgen aan de andere kant....het is soms zo vermoeiend. Hij kan me op een mindere dag helemaal leegtrekken qwa energie. Verder vindt mijn man het erg moeilijk om met hem om te gaan en dat zorgt voor wrijving en spanning.
We hebben een planbord sinds een week, en deze helpt bij structuur aanbrengen in de dagen.
donderdag 19 januari 2017 18:00
@Suy: herkenbaar in vrijwel alles. Dochter vindt contacten ook juist leuk. Heeft verbasl en motorisch juist altijd wat voorgelopen op leeftijdgenoten. Toch vond ik haar als baby altijd al wat typisch en overgevoelig reageren. Schreeuwen bij het omkleden, babymassage vond ze helemaal niet leuk, veel overstrekken. Maar verder niet 'typisch autistisch', dus dan ga je denken; ach, gewoon temperamentvol, misschien zijn we niet consequent genoeg, strenger aanpakken (toen werd het alleen maar erger), beetje bazig. Vast herkenbaar
Reageer later ook nog op de rest. Nu even eten.
Reageer later ook nog op de rest. Nu even eten.
donderdag 19 januari 2017 21:29
Bedankt ook voor de info over speciaal onderwijs. Mijn voorkeur gaat op dit moment ook uit naar regulier onderwijs, maar dat is eigenlijk voornamelijk op badis van sociale redenen. Ze heeft ondanks haar ASS via school toch een paar vriendinnetjes die in de buurt wonen en dat lijkt me toch lastiger bij een school die wat verder weg is. Daarnaast zijn ze op school erg betrokken en willen ook echt meehelpen aan passend onderwijs. Ze zit nu ook nog maar in groep 3, dus het hangt ook af van haar leerresultaten.
vrijdag 20 januari 2017 10:52
Lisa, jouw verhaal is bij mij ook herkenbaar. Zoon was een hele alerte charmante baby met grote bos krullen, die recht je ziel in keek. Hij kreeg altijd ontzettend veel aandacht als ik met kinderwagen over straat liep. Dat effect heeft hij nog steeds, hij trekt mensen aan maar kan absoluut niet met die prikkels omgaan. Hij kan zich er ook (nog) niet voor afsluiten.
Wel was hij een extreme huilbaby. Heeft de eerste 1,5 jaar van zijn leven hele nachten gehuild. Achteraf natuurlijk om alle prikkels te verwerken.
Achteraf is me heel veel duidelijk geworden.
Hij zit op het reguliere onderwijs in groep 1. We hebben veel contact met juf en de instantie waar wij hulp krijgen. Er is een observator die van tijd tot tijd observeert. Het gaat goed vind ik! Hij leert. Op een andere manier dan andere kinderen, maar we zien groei en ontwikkeling.
Wel was hij een extreme huilbaby. Heeft de eerste 1,5 jaar van zijn leven hele nachten gehuild. Achteraf natuurlijk om alle prikkels te verwerken.
Achteraf is me heel veel duidelijk geworden.
Hij zit op het reguliere onderwijs in groep 1. We hebben veel contact met juf en de instantie waar wij hulp krijgen. Er is een observator die van tijd tot tijd observeert. Het gaat goed vind ik! Hij leert. Op een andere manier dan andere kinderen, maar we zien groei en ontwikkeling.
vrijdag 20 januari 2017 10:56
Wat je zegt over "strenger aanpakken"! Zo herkenbaar! Dan wordt het idd alleen maar erger....en juist dat is zo moeilijk uit te leggen aan anderen. Zijn zus is 6 en het tegenovergestelde van haar broertje. Rustig, doordacht, laat zich niet gek maken, doet alles volgens het boekje, is overal meteen goed in. Zo 1 waarover anderen zeggen: zo zo wat een keurig opgevoed meisje.
Klopt, en onze zoon is ook op dezelfde manier net zo keurig opgevoed! Maar ja....
Klopt, en onze zoon is ook op dezelfde manier net zo keurig opgevoed! Maar ja....
vrijdag 20 januari 2017 16:53
Ook dat is herkenbaar: oudste was ook een alerte, charmante baby. Maakte altijd veel contact (nog steeds overigens) met willekeurige mensen op straat. Lachte veel, maar ook snel aan het huilen. Het is vooral het contact met leeftijdsgenootjes waar het wringt. Het is er wel, maar het gaat moeizaam. Maar ook daarom dachten we niet direct aan autisme. Maar ik begreep al van de psycholoog dat het bij meisjes sowieso lastiger is om het te herkennen.
vrijdag 20 januari 2017 22:43
Fijn dat er nu meer geschreven wordt.
Ik ken het cluster 4 onderwijs wel maar daarvoor moet hij wel naar een andere plaats, dus met een busje. Nu kan hij zelfstandig en heeft hij vriendjes, al vanaf psz, die in de buurt wonen. Hij ontwikkelt zich nu goed op school en kan hij blijven. Drie groepen voor lopen is echt veel dus vanaf groep zes wordt het echt een uitdaging om hem gemotiveerd te houden.
Hij houdt niet van wisselen van groepen, nog een reden om hem op deze school te laten.
Mijn motto: normaal als het kan, bijzonder als het moet.
Wij pakken juist wel hard aan maar zonder stemverheffing, daar schrikt hij van. Wij zeggen wat hij moet doen en als hij nee zegt vertellen we hem wat de consequentie is als hij het niet doet. Daarna doet hij het direct. Goed gedrag wordt beloond. Heel veel belonen helpt hier erg goed.
Zoon werd als baby bewonderd om zijn grote blauwe ogen die door je heen konden kijken en was zelf gefascineerd door de bladeren aan de bomen. Heel herkenbaar dus weer.
Ik ken het cluster 4 onderwijs wel maar daarvoor moet hij wel naar een andere plaats, dus met een busje. Nu kan hij zelfstandig en heeft hij vriendjes, al vanaf psz, die in de buurt wonen. Hij ontwikkelt zich nu goed op school en kan hij blijven. Drie groepen voor lopen is echt veel dus vanaf groep zes wordt het echt een uitdaging om hem gemotiveerd te houden.
Hij houdt niet van wisselen van groepen, nog een reden om hem op deze school te laten.
Mijn motto: normaal als het kan, bijzonder als het moet.
Wij pakken juist wel hard aan maar zonder stemverheffing, daar schrikt hij van. Wij zeggen wat hij moet doen en als hij nee zegt vertellen we hem wat de consequentie is als hij het niet doet. Daarna doet hij het direct. Goed gedrag wordt beloond. Heel veel belonen helpt hier erg goed.
Zoon werd als baby bewonderd om zijn grote blauwe ogen die door je heen konden kijken en was zelf gefascineerd door de bladeren aan de bomen. Heel herkenbaar dus weer.
zaterdag 21 januari 2017 14:31
Onze zoon lachte als baby altijd naar 'iets' in de badkamer, als we hem daar verschoonden. We grapten dan dat de vader van mijn man, die overleed voor wij elkaar kenden, daar misschien wel rondhing en zichtbaar was voor onze zoon en hem liet lachen. Pas veel later viel bij mij het kwartje; boven het verschoonkussen zat een ventilatortje in het plafond, dat draaide. Dat vond hij dus als heel erg jonge baby al erg leuk. Hij is altijd geïnteresseerd geweest in mechaniekjes en dingen die open en dicht kunnen. Toen hij nog een dreumes was deed hij al 'open en dicht' met een stuk doorgescheurd brood of de poten van de kat, haha . Zijn eerste woordjes waren open en dicht (puh en dih) toen hij nog maar tien, elven maanden oud was.
Hij zat ook niet als andere kinderen 'gewoon' te genieten in de draaimolen; hij bestudeerde hoe dat in zijn werk ging en keek na het ritje onder de draaimolen.
Hij zat ook niet als andere kinderen 'gewoon' te genieten in de draaimolen; hij bestudeerde hoe dat in zijn werk ging en keek na het ritje onder de draaimolen.
zaterdag 21 januari 2017 20:40
zondag 22 januari 2017 18:39
Bij dochter was het 'die', dat is geloof ik wel vrij standaard. Ik vermoed ook dat ze soms een fotografisch geheugen heeft voor beelden. Ze kan zich soms de bizarste details herinneren van jaren geleden.
@Floor: wat voor consequenties gebruiken jullie dan bijv? Wij hebben een periode met een time-out op de gang gewerkt als ze iets niet deed of ergens niet mee wilde stoppen. Maar dan werd ze helemaal wild. We proberen nu ook vooral veel met belonen te werken en dat werkt redelijk.
@Floor: wat voor consequenties gebruiken jullie dan bijv? Wij hebben een periode met een time-out op de gang gewerkt als ze iets niet deed of ergens niet mee wilde stoppen. Maar dan werd ze helemaal wild. We proberen nu ook vooral veel met belonen te werken en dat werkt redelijk.
zondag 22 januari 2017 18:46
quote:Yella41 schreef op 21 januari 2017 @ 14:31:[/b
Hij zat ook niet als andere kinderen 'gewoon' te genieten in de draaimolen; hij bestudeerde hoe dat in zijn werk ging en keek na het ritje onder de draaimolen.
Oh zo herkenbaar. Hier ook bovengemiddelde interesse voor techniek. Kan me attractie in attractiepark op 3 jarige leeftijd nog herinneren. Enkel geinteresseerd in hoe t karretje zich voortbewoog.
Ook die bomen en lampen zeer herkenbaar. We grappen nu nog weleens over de "hoge bomen"
Hij zat ook niet als andere kinderen 'gewoon' te genieten in de draaimolen; hij bestudeerde hoe dat in zijn werk ging en keek na het ritje onder de draaimolen.
Oh zo herkenbaar. Hier ook bovengemiddelde interesse voor techniek. Kan me attractie in attractiepark op 3 jarige leeftijd nog herinneren. Enkel geinteresseerd in hoe t karretje zich voortbewoog.
Ook die bomen en lampen zeer herkenbaar. We grappen nu nog weleens over de "hoge bomen"
zondag 22 januari 2017 18:49
quote:Lisa077 schreef op 22 januari 2017 @ 18:39:
@Floor: wat voor consequenties gebruiken jullie dan bijv? Wij hebben een periode met een time-out op de gang gewerkt als ze iets niet deed of ergens niet mee wilde stoppen. Maar dan werd ze helemaal wild. We proberen nu ook vooral veel met belonen te werken en dat werkt redelijk.Wij geven nauwelijks nog straf maar zetten kind apart en gaan dan even rustig met kind praten en uitleggen. Vaak gaan dingen verkeerd omdat kind de situatie verkeerd/anders ziet. Als we dan straffen wordt kind woest omdat kind in haar/zijn visie niets verkeerd gedaan heeft en gestraft wordt voor iets waae zij/hij niets aan kon doen.
@Floor: wat voor consequenties gebruiken jullie dan bijv? Wij hebben een periode met een time-out op de gang gewerkt als ze iets niet deed of ergens niet mee wilde stoppen. Maar dan werd ze helemaal wild. We proberen nu ook vooral veel met belonen te werken en dat werkt redelijk.Wij geven nauwelijks nog straf maar zetten kind apart en gaan dan even rustig met kind praten en uitleggen. Vaak gaan dingen verkeerd omdat kind de situatie verkeerd/anders ziet. Als we dan straffen wordt kind woest omdat kind in haar/zijn visie niets verkeerd gedaan heeft en gestraft wordt voor iets waae zij/hij niets aan kon doen.
zondag 22 januari 2017 21:05
Oh, zo herkenbaar Angel!
Wij straffen voornl op dezelfde manier: uit de situatie halen, af laten koelen en praten over wat mis ging. Ook begrip tonen voor zijn kant van het verhaal. Dan afspreken hoe nu verder.
Consequenties gaan altijd gepaard met waarschuwingen. Het kan van alles zijn. Op de gang eten, eerder naar bed, geen sticker voor de dag, naar buiten ( als het mis gaat in de winkel), niet afspreken met vriendjes, niet op de spelcomputer.....
Het kan echt van alles zijn. Eigenlijk luistert hij enkel als hij precies weet wat ik verwacht en precies weet wat de consequenties zijn wanneer dat na waarschuwen niet lukt. Dit is heel typisch passend bij zijn extreem hoge intelligentie. Hij is de juf ook vaak te slim af en dan moet ik de juf tips geven hoe zij hem te slim af kan zijn. Heel erg gek maar het werkt wel.alle afspraken moeten bij alle betrokkenen bekend zijn.
Belangrijkste wat ik kort geleden geleerd heb: er zit altijd nog wat in de pijpleiding, m.a.w als er een actie/ activiteit is opgestart in zijn hoofd en ik vraag hem om te stoppen dan komt het altijd nog 1 keer voordat hij stopt. Zo irritant, het lijkt echt of hij mij wil treiteren, maar dat is dus niet zo. Die actie was al opgestart!
Zoon kan hoofd-en bijzaken niet scheiden en details zijn net zo belangrijk. Dat is precies waarom hij een verhaal tot in detail vertelt en wanneer hij onderbroken wordt begint hij opnieuw en verteld weer de lange versie van het verhaal. In zijn hoofd gaat hij de film weer helemaal langs en dat gaat hij vertellen. Af en toe heb ik haast en wil ik de korte versie maar door zijn protest duurt het juist drie keer zo lang. Nu weet ik dat ik beter hem kan vragen te wachten met vertellen totdat ik naar de lange versie kan luisteren. Dat noemen we parkeren in de tijd. Wacht totdat we thuis zijn, dan kan ik het verhaal beter begrijpen omdat ik er meer tijd voor heb en niet afgeleid wordt door iedereen die ook op het schoolplein staat. Dat gaat beter. Bijzondere kinderen zijn het he
Wij straffen voornl op dezelfde manier: uit de situatie halen, af laten koelen en praten over wat mis ging. Ook begrip tonen voor zijn kant van het verhaal. Dan afspreken hoe nu verder.
Consequenties gaan altijd gepaard met waarschuwingen. Het kan van alles zijn. Op de gang eten, eerder naar bed, geen sticker voor de dag, naar buiten ( als het mis gaat in de winkel), niet afspreken met vriendjes, niet op de spelcomputer.....
Het kan echt van alles zijn. Eigenlijk luistert hij enkel als hij precies weet wat ik verwacht en precies weet wat de consequenties zijn wanneer dat na waarschuwen niet lukt. Dit is heel typisch passend bij zijn extreem hoge intelligentie. Hij is de juf ook vaak te slim af en dan moet ik de juf tips geven hoe zij hem te slim af kan zijn. Heel erg gek maar het werkt wel.alle afspraken moeten bij alle betrokkenen bekend zijn.
Belangrijkste wat ik kort geleden geleerd heb: er zit altijd nog wat in de pijpleiding, m.a.w als er een actie/ activiteit is opgestart in zijn hoofd en ik vraag hem om te stoppen dan komt het altijd nog 1 keer voordat hij stopt. Zo irritant, het lijkt echt of hij mij wil treiteren, maar dat is dus niet zo. Die actie was al opgestart!
Zoon kan hoofd-en bijzaken niet scheiden en details zijn net zo belangrijk. Dat is precies waarom hij een verhaal tot in detail vertelt en wanneer hij onderbroken wordt begint hij opnieuw en verteld weer de lange versie van het verhaal. In zijn hoofd gaat hij de film weer helemaal langs en dat gaat hij vertellen. Af en toe heb ik haast en wil ik de korte versie maar door zijn protest duurt het juist drie keer zo lang. Nu weet ik dat ik beter hem kan vragen te wachten met vertellen totdat ik naar de lange versie kan luisteren. Dat noemen we parkeren in de tijd. Wacht totdat we thuis zijn, dan kan ik het verhaal beter begrijpen omdat ik er meer tijd voor heb en niet afgeleid wordt door iedereen die ook op het schoolplein staat. Dat gaat beter. Bijzondere kinderen zijn het he
zondag 22 januari 2017 21:11
Wanneer zoon de consequentie weet voert hij dat gedrag niet meer uit.
Bv begin van schooljaar schreeuwde en huilde hij in de klas als hij zijn zin wilde. Consequentie blad gemaakt met pictogrammen. Schreeuwen in de klas is naar buiten gaan en op de gang zitten op een afgesproken plek. Daar tot rust komen en weer terug komen als de juf hem ophaad dan mag hij rustig weer terug de klas in.
Sinds invoering schreeuwt en huilt hij niet meer en hij heeft slechts twee keer de klas moeten verlaten. Dat is eigenlijk met alle consequenties zo. Toepassen hoeft vaak maar 1 keer
Bv begin van schooljaar schreeuwde en huilde hij in de klas als hij zijn zin wilde. Consequentie blad gemaakt met pictogrammen. Schreeuwen in de klas is naar buiten gaan en op de gang zitten op een afgesproken plek. Daar tot rust komen en weer terug komen als de juf hem ophaad dan mag hij rustig weer terug de klas in.
Sinds invoering schreeuwt en huilt hij niet meer en hij heeft slechts twee keer de klas moeten verlaten. Dat is eigenlijk met alle consequenties zo. Toepassen hoeft vaak maar 1 keer
