Kinderen
alle pijlers
Bewust kinderloos, hoe om te gaan met omgeving?
vrijdag 24 februari 2017 22:46
Hallo Allemaal,
Heel erg bedankt voor alle reacties!
De reacties blijven maar doorstromen, wat van mij niet hoeft, dus vandaar dat ik de orginele vraag hierbij aanpas.
Veel van jullie hebben hele bruikbare en nuttige handvatten gegeven die me mee inzicht hebben gegeven in de situatie en me ook weer even op mijn plek hebben gezet. Soms weet je namelijk dingen wel, maar is het tóch fijn om ze even van een ander te horen, juist de dingen die aan kunnen voelen als kritiek.
Ik wil iedereen bedanken die serieus mee heeft gedacht en zich verplaatst heeft in mijn situatie, zonder direct met waardeoordelen te komen. Ik heb genoeg antwoorden om mee verder te komen en ik ga hier ook mee aan de slag.
Fijne dag nog!
Heel erg bedankt voor alle reacties!
De reacties blijven maar doorstromen, wat van mij niet hoeft, dus vandaar dat ik de orginele vraag hierbij aanpas.
Veel van jullie hebben hele bruikbare en nuttige handvatten gegeven die me mee inzicht hebben gegeven in de situatie en me ook weer even op mijn plek hebben gezet. Soms weet je namelijk dingen wel, maar is het tóch fijn om ze even van een ander te horen, juist de dingen die aan kunnen voelen als kritiek.
Ik wil iedereen bedanken die serieus mee heeft gedacht en zich verplaatst heeft in mijn situatie, zonder direct met waardeoordelen te komen. Ik heb genoeg antwoorden om mee verder te komen en ik ga hier ook mee aan de slag.
Fijne dag nog!
vrijdag 24 februari 2017 22:49
Zoek vrienden zonder kinderen en doe met hen alles wat je blijkbaar zo mist.
Je kan namelijk alleen wat met jouw eigen gedrag want jouw nichtjes en neefjes blijven bestaan en de blijkbaar horroropvoeding van hun ouders ook. Niet rekenen op hen in deze en vooral uit hun buurt blijven als het je stoort.
Je kan namelijk alleen wat met jouw eigen gedrag want jouw nichtjes en neefjes blijven bestaan en de blijkbaar horroropvoeding van hun ouders ook. Niet rekenen op hen in deze en vooral uit hun buurt blijven als het je stoort.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 24 februari 2017 22:53
Je neefjes en nichtjes zijn gek op jou maar het is niet wederzijds
Jammer want dat drukke is niet voor altijd...zodra ze tien zijn is dat al stukken minder.
Maar het is je eigen keuze
Dat je ouders altijd voor ze klaarstaan is alleen maar fijn en logisch...ook jammer dat je daar jaloers op bent.
Zoek vooral mensen die bewust kinderloos zijn. Dat zal veel ergernis schelen.
Jammer want dat drukke is niet voor altijd...zodra ze tien zijn is dat al stukken minder.
Maar het is je eigen keuze
Dat je ouders altijd voor ze klaarstaan is alleen maar fijn en logisch...ook jammer dat je daar jaloers op bent.
Zoek vooral mensen die bewust kinderloos zijn. Dat zal veel ergernis schelen.
vrijdag 24 februari 2017 22:54
vrijdag 24 februari 2017 22:56
Ik snap niet zo goed waarom de keus om zelf kinderloos te blijven betekent dat je ook geen kinderen in je omgeving wil, zelfs niet van je eigen zus/familie (even los van het feit dat het drukke kinderen zijn waardoor je er geen zin in hebt). Ik vind je houding tegenover je neefjes en nichtjes wel een beetje ongezond klinken.
Ik snap heel goed dat je de veranderde vriendschappen moeilijk vind. Ik was zelf de laatste in mijn vriendenkring die kinderen kreeg en heb die verandering ook heel bewust meegemaakt. En zelfs nu ik zelf kinderen heb vind ik die verandering lastig en vaak ook jammer. Ik denk dat er inderdaad niks anders op zit dan zorgen dat je in ieder geval ook kinderloze vrienden gaat zoeken/maken.
Tot slot je ouders. Het is niet leuk als je het gevoel hebt dat jij minder belangrijk bent dan de kleinkinderen. Dat zou ik een keer op een positieve manier bespreekbaar maken met je ouders. Je ontkomt er niet aan dat familiebijeenkomsten de komende jaren kindvriendelijk worden ingericht. De kinderen horen er nu eenmaal bij, je ouders zullen er ongetwijfeld heel blij mee zijn en het is net zo goed familie. Daar moet je voor jezelf een modus in vinden. De kinderen worden ook vanzelf groot en wie weet vind je ze dan leuker worden. Het zou zonde zijn als je ze dan helemaal niet kent. (als familiebanden en/of de band met je zus je tenminste überhaupt iets waard is).
Maar daar buiten zou ik zeker ook met je ouders afspreken op momenten dat er geen kinderen zijn (en als dat kan: bijvoorbeeld op verjaardagen juist 's avonds langskomen en niet overdag bijvoorbeeld) maar ook aan ze uitleggen dat je het moeilijk vindt als ze jou afzeggen ten gunste van de kleinkinderen. Dat jouw leven voor jou ook belangrijk is, al heb jij geen kinderen. Dat moet volgens mij wel te bespreken zijn.
Ik snap heel goed dat je de veranderde vriendschappen moeilijk vind. Ik was zelf de laatste in mijn vriendenkring die kinderen kreeg en heb die verandering ook heel bewust meegemaakt. En zelfs nu ik zelf kinderen heb vind ik die verandering lastig en vaak ook jammer. Ik denk dat er inderdaad niks anders op zit dan zorgen dat je in ieder geval ook kinderloze vrienden gaat zoeken/maken.
Tot slot je ouders. Het is niet leuk als je het gevoel hebt dat jij minder belangrijk bent dan de kleinkinderen. Dat zou ik een keer op een positieve manier bespreekbaar maken met je ouders. Je ontkomt er niet aan dat familiebijeenkomsten de komende jaren kindvriendelijk worden ingericht. De kinderen horen er nu eenmaal bij, je ouders zullen er ongetwijfeld heel blij mee zijn en het is net zo goed familie. Daar moet je voor jezelf een modus in vinden. De kinderen worden ook vanzelf groot en wie weet vind je ze dan leuker worden. Het zou zonde zijn als je ze dan helemaal niet kent. (als familiebanden en/of de band met je zus je tenminste überhaupt iets waard is).
Maar daar buiten zou ik zeker ook met je ouders afspreken op momenten dat er geen kinderen zijn (en als dat kan: bijvoorbeeld op verjaardagen juist 's avonds langskomen en niet overdag bijvoorbeeld) maar ook aan ze uitleggen dat je het moeilijk vindt als ze jou afzeggen ten gunste van de kleinkinderen. Dat jouw leven voor jou ook belangrijk is, al heb jij geen kinderen. Dat moet volgens mij wel te bespreken zijn.
vrijdag 24 februari 2017 22:56
Jeetje TO. Je kan niet verwachten dat een heleboel niet om de kinderen draait. Kinderen staan nou eenmaal (hopelijk en logischerwijs) op de eerste plaats voor hun ouders.
Mijn beste vriendin moet ook weleens zuchten en zeuren als ik niet kan omdat ik geen oppas heb, of niet vlot genoeg naar haar zin reageer op een berichtje, maar dat is nou eenmaal niet anders. Mijn kind gaat voor alles.
Mijn beste vriendin moet ook weleens zuchten en zeuren als ik niet kan omdat ik geen oppas heb, of niet vlot genoeg naar haar zin reageer op een berichtje, maar dat is nou eenmaal niet anders. Mijn kind gaat voor alles.
vrijdag 24 februari 2017 23:01
vrijdag 24 februari 2017 23:02
Ik zou deze allereerst in "relaties" plaatsen.
Je verhaal is best wel herkenbaar voor mij. Ik ben bewust kinderloos en zal dat blijven en mijn broers hebben wel allemaal kinderen.
Gelukkig heb ik wel vriendinnen zonder kinderen, een deel daarvan ook bewust.
Ik vind het echt zonde voor jou dat jij die niet hebt. Geloof me; als je af en toe op stap kunt met vriendinnen zonder dat er kinderen mee gemoeid zijn, kun je ook uitstapjes met kinderen beter aan ,) Mss kun je eens gelijkgestemden vinden? Hier bijvoorbeeld en dan niet bij "Kinderen" hihi.
Bij 1 broer kan ik de kindjes minder hebben omdat ze gewoon best druk en verwend zijn. Met de kindjes van een andere broer heb ik dan weer een superband; ik zie ze om de week en ga ook vaak alleen met ze op pad. Voor iemand die niet echt dol is op kinderen gaat het me nog best goed af.
Ik zou proberen bij de kindjes van je zus toch de goede kanten te zien. Misschien kun je eens iets actiefs met ze doen zodat ze hun energie in ieder geval kwijt kunnen. En ook proberen niet teveel stil te staan bij jouw gedachten over de opvoeding. Probeer er iets leuks van te maken als je er wel bent en geniet van het moment dat je de deur achter je dicht kan trekken.
Je verhaal is best wel herkenbaar voor mij. Ik ben bewust kinderloos en zal dat blijven en mijn broers hebben wel allemaal kinderen.
Gelukkig heb ik wel vriendinnen zonder kinderen, een deel daarvan ook bewust.
Ik vind het echt zonde voor jou dat jij die niet hebt. Geloof me; als je af en toe op stap kunt met vriendinnen zonder dat er kinderen mee gemoeid zijn, kun je ook uitstapjes met kinderen beter aan ,) Mss kun je eens gelijkgestemden vinden? Hier bijvoorbeeld en dan niet bij "Kinderen" hihi.
Bij 1 broer kan ik de kindjes minder hebben omdat ze gewoon best druk en verwend zijn. Met de kindjes van een andere broer heb ik dan weer een superband; ik zie ze om de week en ga ook vaak alleen met ze op pad. Voor iemand die niet echt dol is op kinderen gaat het me nog best goed af.
Ik zou proberen bij de kindjes van je zus toch de goede kanten te zien. Misschien kun je eens iets actiefs met ze doen zodat ze hun energie in ieder geval kwijt kunnen. En ook proberen niet teveel stil te staan bij jouw gedachten over de opvoeding. Probeer er iets leuks van te maken als je er wel bent en geniet van het moment dat je de deur achter je dicht kan trekken.
vrijdag 24 februari 2017 23:04
Wat maakt het dat je deze keuze gemaakt hebt om kinderloos te zijn?
Ik herken veel dingen. Ik en mijn man hebben geen kinderen en weten ook niet zeker of we dat wel willen. We zijn nog jong, dus tijd zat. Ik werk zelf ook met kinderen en haal daar momenteel genoeg voldoening uit, maar het is ook vermoeiend en ik ben blij dat ik na mijn werk even kan afschakelen.
Ik ervaar zelf dat men in mijn omgeving kinderen krijgen een heel logische (vervolg)stap vindt in het leven. Het 'hoort erbij'. Maar in hoeverre denken mensen echt na over wat ze willen, of doet men gewoon automatisch wat er verwacht wordt van onze omgeving?
Ook ervaar ik dat men denkt dat je kinderen niet leuk vind wanneer je zegt dat je nog niet weet of je wel kinderen wil. Ik vind ze wél leuk, anders zou ik er toch niet mee werken? Ik denk gewoon dat er zo veel meer te ontdekken is in het leven en dat je je dromen achter na moet gaan, ook al past dat niet in het standaard plaatje.
Ik herken veel dingen. Ik en mijn man hebben geen kinderen en weten ook niet zeker of we dat wel willen. We zijn nog jong, dus tijd zat. Ik werk zelf ook met kinderen en haal daar momenteel genoeg voldoening uit, maar het is ook vermoeiend en ik ben blij dat ik na mijn werk even kan afschakelen.
Ik ervaar zelf dat men in mijn omgeving kinderen krijgen een heel logische (vervolg)stap vindt in het leven. Het 'hoort erbij'. Maar in hoeverre denken mensen echt na over wat ze willen, of doet men gewoon automatisch wat er verwacht wordt van onze omgeving?
Ook ervaar ik dat men denkt dat je kinderen niet leuk vind wanneer je zegt dat je nog niet weet of je wel kinderen wil. Ik vind ze wél leuk, anders zou ik er toch niet mee werken? Ik denk gewoon dat er zo veel meer te ontdekken is in het leven en dat je je dromen achter na moet gaan, ook al past dat niet in het standaard plaatje.
vrijdag 24 februari 2017 23:06
vrijdag 24 februari 2017 23:07
quote:Kastanjez schreef op 24 februari 2017 @ 22:56:
Tot slot je ouders. Het is niet leuk als je het gevoel hebt dat jij minder belangrijk bent dan de kleinkinderen. Dat zou ik een keer op een positieve manier bespreekbaar maken met je ouders
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Maar TO kan natuurlijk wel alleen haar ouders uitnodigen bij haar thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten. Dat lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is namelijk echt voorbij voor TO. En ga je als volwassene alsjeblieft meten de aandacht die de kleinkinderen krijgen etc. want dat staat echt triest.
Tot slot je ouders. Het is niet leuk als je het gevoel hebt dat jij minder belangrijk bent dan de kleinkinderen. Dat zou ik een keer op een positieve manier bespreekbaar maken met je ouders
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Maar TO kan natuurlijk wel alleen haar ouders uitnodigen bij haar thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten. Dat lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is namelijk echt voorbij voor TO. En ga je als volwassene alsjeblieft meten de aandacht die de kleinkinderen krijgen etc. want dat staat echt triest.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 24 februari 2017 23:07
quote:pinacolada- schreef op 24 februari 2017 @ 23:04:
Ook ervaar ik dat men denkt dat je kinderen niet leuk vind wanneer je zegt dat je nog niet weet of je wel kinderen wil. Ik vind ze wél leuk, anders zou ik er toch niet mee werken? Ik denk gewoon dat er zo veel meer te ontdekken is in het leven en dat je je dromen achter na moet gaan, ook al past dat niet in het standaard plaatje.Ik heb dat nog nooit een logische gevolgtrekking gevonden, vandaar dat ik zo verbaasd ben dat TO dat zo logisch vind 'ik wil geen kinderen dus hoe komen mensen erbij dat ik kinderen leuk zou kunnen vinden?'. Ik vind het nogal een verschil zeg. Sterker nog, ik ken een aantal kinderlozen die gek zijn op kinderen, met liefde een vaste oppasdag hebben op een nichtje of neefje, maar voor geen geld ter wereld zelf kinderen willen. En ik kan me daar eigenlijk nog wel wat bij voorstellen ook. Bij het verhaal van TO niet.
Ook ervaar ik dat men denkt dat je kinderen niet leuk vind wanneer je zegt dat je nog niet weet of je wel kinderen wil. Ik vind ze wél leuk, anders zou ik er toch niet mee werken? Ik denk gewoon dat er zo veel meer te ontdekken is in het leven en dat je je dromen achter na moet gaan, ook al past dat niet in het standaard plaatje.Ik heb dat nog nooit een logische gevolgtrekking gevonden, vandaar dat ik zo verbaasd ben dat TO dat zo logisch vind 'ik wil geen kinderen dus hoe komen mensen erbij dat ik kinderen leuk zou kunnen vinden?'. Ik vind het nogal een verschil zeg. Sterker nog, ik ken een aantal kinderlozen die gek zijn op kinderen, met liefde een vaste oppasdag hebben op een nichtje of neefje, maar voor geen geld ter wereld zelf kinderen willen. En ik kan me daar eigenlijk nog wel wat bij voorstellen ook. Bij het verhaal van TO niet.
vrijdag 24 februari 2017 23:09
In elk geval kun je je ouders en alle mensen die kinderen hebben niet veranderen. Hun leven, hun keuze. Het enige dat jij kunt doen, is er zelf anders mee omgaan en je leven anders invullen.
Zorg sowieso voor uitbreiding van je sociale netwerk zodat je voldoende 'volwassenactiviteiten' kunt doen.
Zelfs als je in de buurt woont van je vriendinnen en familie die allemaal kinderen hebben, is er niets mis mee om wat meer je eigen leven te leiden. Er zijn genoeg hobby's, sporten, musea, theaters, weekendjes weg enzo om met anderen, alleen of je vriend te doen. Daar zullen anderen gerust begrip voor hebben.
Maak bezoekjes bij kinderen niet te lang. Zo houd je contact, toon je interesse, maar maak je het voor jezelf niet te gortig.
Zorg sowieso voor uitbreiding van je sociale netwerk zodat je voldoende 'volwassenactiviteiten' kunt doen.
Zelfs als je in de buurt woont van je vriendinnen en familie die allemaal kinderen hebben, is er niets mis mee om wat meer je eigen leven te leiden. Er zijn genoeg hobby's, sporten, musea, theaters, weekendjes weg enzo om met anderen, alleen of je vriend te doen. Daar zullen anderen gerust begrip voor hebben.
Maak bezoekjes bij kinderen niet te lang. Zo houd je contact, toon je interesse, maar maak je het voor jezelf niet te gortig.
vrijdag 24 februari 2017 23:09
quote:Enn schreef op 24 februari 2017 @ 23:07:
[...]
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Maar TO kan natuurlijk wel alleen haar ouders uitnodigen bij haar thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten. Dat lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is namelijk echt voorbij voor TO. En ga je als volwassene alsjeblieft meten de aandacht die de kleinkinderen krijgen etc. want dat staat echt triest.Eens.
[...]
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Maar TO kan natuurlijk wel alleen haar ouders uitnodigen bij haar thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten. Dat lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is namelijk echt voorbij voor TO. En ga je als volwassene alsjeblieft meten de aandacht die de kleinkinderen krijgen etc. want dat staat echt triest.Eens.
vrijdag 24 februari 2017 23:09
quote:Enn schreef op 24 februari 2017 @ 23:07:
[...]
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Alleen ouders uitnodigen bij TO thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is voorbij voor TO. Als volwassene je alsjeblieft meten met de kleinkinderen dat staat echt triest.
Grappig genoeg zeggen mijn eigen ouders daar juist iets heel anders over. Ze zijn gek op hun kleinkinderen, laten ook gerust alles uit hun handen vallen om daar iets mee te gaan doen/op te passen, wat dan ook, maar als het er op aan komt, zullen ze eerder voor hun kinderen dan voor hun kleinkinderen kiezen. "Wij zijn jullie ouders, jullie kinderen hebben hun eigen ouders waarbij ze op de eerste plaats komen".
En sorry, maar als mijn ouders afspraken met mij afzegden om op te passen op hun kleinkinderen (en dan heb ik het niet over een noodgeval of ziekte ofzo, als het daarom gaat vind ik het wat anders), dan zou ik dat ook echt niet leuk vinden en dat ter sprake brengen. Sterker nog, ik zou het niet accepteren als ze een afspraak met mijn zus zouden afzeggen om op mijn kinderen te passen.
[...]
Serieus?
Ik zou dat niet doen.
Gewoonweg omdat ook TO de status 'kind' inmiddels qua leeftijd echt allang ontgroeid is. Dat dit blijkbaar gevoelsmatig nog niet zo voor haar is vind ik echt haar issue en niet dat van haar ouders.
Alleen ouders uitnodigen bij TO thuis om vervolgens samen een gezellig hapje te gaan eten lijkt me een meer volwassen aanpak. De kindertijd is voorbij voor TO. Als volwassene je alsjeblieft meten met de kleinkinderen dat staat echt triest.
Grappig genoeg zeggen mijn eigen ouders daar juist iets heel anders over. Ze zijn gek op hun kleinkinderen, laten ook gerust alles uit hun handen vallen om daar iets mee te gaan doen/op te passen, wat dan ook, maar als het er op aan komt, zullen ze eerder voor hun kinderen dan voor hun kleinkinderen kiezen. "Wij zijn jullie ouders, jullie kinderen hebben hun eigen ouders waarbij ze op de eerste plaats komen".
En sorry, maar als mijn ouders afspraken met mij afzegden om op te passen op hun kleinkinderen (en dan heb ik het niet over een noodgeval of ziekte ofzo, als het daarom gaat vind ik het wat anders), dan zou ik dat ook echt niet leuk vinden en dat ter sprake brengen. Sterker nog, ik zou het niet accepteren als ze een afspraak met mijn zus zouden afzeggen om op mijn kinderen te passen.
vrijdag 24 februari 2017 23:10
Ik vind je niet egoïstisch. Het is je eigen keus die men moet accepteren en respecteren maar andersom moet jij dat ook (bij je famillie en vriendinnen). Het zijn kinderen, misschien betekenen ze niet heel veel voor jouw maar voor hun moeder/ouders betekenen ze alles.
Misschien moet je maar eens aangeven dat je liever zonder kinderen wilt afspreken of wat tijd alleen met je ouders, zus, schoonzus of vriendin wilt doorbrengen. Dat je daar ook af en toe behoefte aan hebt.
Misschien moet je maar eens aangeven dat je liever zonder kinderen wilt afspreken of wat tijd alleen met je ouders, zus, schoonzus of vriendin wilt doorbrengen. Dat je daar ook af en toe behoefte aan hebt.
•°: Don't be the same, be better!
vrijdag 24 februari 2017 23:10
Ik herken veel uit de OP. En hou mijn hart vast voor wanneer broer kinderen krijgt.
Ik ben van nature geen kindervriend en heb heel erg veel redenen ze niet te willen. Ik ben dan ook zeer gelukkig gesteriliseerd. Toch heeft mijn beste vriendin een kind en nog een kinderwens en dat gaat prima samen. Het scheelt veel dat ik ook vriendinnen zonder kinderwens en kinderen heb, voor het tegenwicht zeg maar. Dus dat vind ik een goede tip. En verder... ze worden vanzelf volwassen en misschien zijn ze dan wel leuk, dus het is even doorbijten.
Ik ben van nature geen kindervriend en heb heel erg veel redenen ze niet te willen. Ik ben dan ook zeer gelukkig gesteriliseerd. Toch heeft mijn beste vriendin een kind en nog een kinderwens en dat gaat prima samen. Het scheelt veel dat ik ook vriendinnen zonder kinderwens en kinderen heb, voor het tegenwicht zeg maar. Dus dat vind ik een goede tip. En verder... ze worden vanzelf volwassen en misschien zijn ze dan wel leuk, dus het is even doorbijten.
vrijdag 24 februari 2017 23:11
Dat je dingen soms niet leuk vindt, kan. Maar je komt wel erg negatief over. Komt waarschijnlijk ook omdat je hier van je afschrijft... Maar kun je niet proberen het wat meer bij jezelf te zoeken?
Bijv. die hele waslijst aan voorbeelden van de kinderen van je zus. Wat moet jij daarmee? Je wil al niet veel met ze te maken hebben, waarom zou je je er dan aan ergeren dat ze volgens jou te veel tv kijken/snoepen/etc.?
Je maakt het jezelf wel heel moeilijk zo.
Bijv. die hele waslijst aan voorbeelden van de kinderen van je zus. Wat moet jij daarmee? Je wil al niet veel met ze te maken hebben, waarom zou je je er dan aan ergeren dat ze volgens jou te veel tv kijken/snoepen/etc.?
Je maakt het jezelf wel heel moeilijk zo.
