Kinderen
alle pijlers
Curretage ZONDER verdoving, is dat normaal?
woensdag 12 september 2007 00:39
Hallo,
Ik heb een vraag die me erg bezig houdt.
Afgelopen maandag ben ik gecurreteerd na een miskraam van 5wk. Dit gebeurde in het buitenland, maar wel in een vooraanstaande privekliniek. Doordat het in het buitenland is gebeurd, kun je het misschien niet helemaal vergelijken met de Nederlandse situatie, maar ik hoor toch graag jullie ervaringen.
Curretage ZONDER verdoving, en binnen een uurtje weer buiten 'gezet worden'. Is dat normaal?
Mij lijkt het niet, ik heb ontzettend veel pijn geleden en was te verbouwereerd en ontzet van de pijn om stampij te maken. Na afloop ging ik steeds meer denken: curretage zonder verdoving, is dat normaal? Op internet heb ik nergens kunnen vinden dat het zo gebeurd, altijd met plaatselijke of zelfs volledige verdoving met opname in het ziekenhuis (of kliniek).
Hoe meer ik erover nadenk, hoe kwader ik word. Ik weet het antwoord ergens al, maar ik wil toch graag jullie ervaringen/meningen horen voor mijn eigen gemoedsrust.
Bedankt.
Ik heb een vraag die me erg bezig houdt.
Afgelopen maandag ben ik gecurreteerd na een miskraam van 5wk. Dit gebeurde in het buitenland, maar wel in een vooraanstaande privekliniek. Doordat het in het buitenland is gebeurd, kun je het misschien niet helemaal vergelijken met de Nederlandse situatie, maar ik hoor toch graag jullie ervaringen.
Curretage ZONDER verdoving, en binnen een uurtje weer buiten 'gezet worden'. Is dat normaal?
Mij lijkt het niet, ik heb ontzettend veel pijn geleden en was te verbouwereerd en ontzet van de pijn om stampij te maken. Na afloop ging ik steeds meer denken: curretage zonder verdoving, is dat normaal? Op internet heb ik nergens kunnen vinden dat het zo gebeurd, altijd met plaatselijke of zelfs volledige verdoving met opname in het ziekenhuis (of kliniek).
Hoe meer ik erover nadenk, hoe kwader ik word. Ik weet het antwoord ergens al, maar ik wil toch graag jullie ervaringen/meningen horen voor mijn eigen gemoedsrust.
Bedankt.
woensdag 12 september 2007 00:55
hoi superletje,
helemaal vergelijkbaar is onze situatie niet, maar missschien lijkt het qua ingreep wel een beetje op elkaar. Jaren geleden heb ik in de 8e week van mijn (zeer ongeplande) zwangerschap een abortus gehad in een goed bekend staande abortuskliniek. Ik denk dat dit vergelijkbaar is met een curretage, nl. het verwijderen van het hele vruchtje en placenta.
Van wat ik me nog kan herinneren ging de handeling als volgt:
plaatsnemen op stoel, eendenbek, lange naald naar binnen om mijn baarmoedermond te verdoven (ivm oprekken baarmoedermond voor de daadwerkelijke curretage), daarna allerlei klemmen en gereedschappen om mijn baarmoeder binnen te gaan, waarna er met soort stofzuigertje gezogen werd. Dit gaf pijnlijke krampen en duurde een paar minuten. Daarna met de benen dicht en weer naar buiten gekiept, nadat ik 10 minuten mocht bijkomen op een kamertje (om te checken of ik niet zou flauwvallen?).
Dus ben wel degelijk verdoofd geweest, nl. mijn baarmoedermond. Maar verders was ik niet verdoofd en vond ik de krampen wel pijnlijk.
Wat belachelijk dat jij niet verdoofd was! Je gaat toch niet zonder verdoving een baarmoeder oprekken om binnen te gaan hell.
helemaal vergelijkbaar is onze situatie niet, maar missschien lijkt het qua ingreep wel een beetje op elkaar. Jaren geleden heb ik in de 8e week van mijn (zeer ongeplande) zwangerschap een abortus gehad in een goed bekend staande abortuskliniek. Ik denk dat dit vergelijkbaar is met een curretage, nl. het verwijderen van het hele vruchtje en placenta.
Van wat ik me nog kan herinneren ging de handeling als volgt:
plaatsnemen op stoel, eendenbek, lange naald naar binnen om mijn baarmoedermond te verdoven (ivm oprekken baarmoedermond voor de daadwerkelijke curretage), daarna allerlei klemmen en gereedschappen om mijn baarmoeder binnen te gaan, waarna er met soort stofzuigertje gezogen werd. Dit gaf pijnlijke krampen en duurde een paar minuten. Daarna met de benen dicht en weer naar buiten gekiept, nadat ik 10 minuten mocht bijkomen op een kamertje (om te checken of ik niet zou flauwvallen?).
Dus ben wel degelijk verdoofd geweest, nl. mijn baarmoedermond. Maar verders was ik niet verdoofd en vond ik de krampen wel pijnlijk.
Wat belachelijk dat jij niet verdoofd was! Je gaat toch niet zonder verdoving een baarmoeder oprekken om binnen te gaan hell.
woensdag 12 september 2007 00:56
Sorry, dat is inderdaad niet normaal!
Ik heb met 13 weken een curretage i.v.m. een miskraam gehad. Eerst moest ik een week wachten om te zien of de miskraam spontaan op gang zou komen. Toen dit niet gebeurde heb ik onder algehele narcose een curretage gehad. Na een paar uur mocht ik weer naar huis.
Waar was dit?
Veel sterkte!
Ik heb met 13 weken een curretage i.v.m. een miskraam gehad. Eerst moest ik een week wachten om te zien of de miskraam spontaan op gang zou komen. Toen dit niet gebeurde heb ik onder algehele narcose een curretage gehad. Na een paar uur mocht ik weer naar huis.
Waar was dit?
Veel sterkte!
woensdag 12 september 2007 01:02
woensdag 12 september 2007 14:52
woensdag 12 september 2007 16:10
In Nederland is het zeker niet normaal om zonder verdoving gecurreteerd te worden. Over het algemeen vindt deze ingreep plaats onder volledige narcose. Ik heb zelf twee keer een curretage onder volledige narcose ondergaan. Over het algemeen voel je dan na de ingreep (op wat buikkrampen na) niet veel meer. Was je op vakantie in het buitenland?
Ik wens je veel sterkte bij het verwerken van dit alles. Een miskraam doormaken is al zo verdrietig, laat staan op deze afschuwlijke manier.
Ik wens je veel sterkte bij het verwerken van dit alles. Een miskraam doormaken is al zo verdrietig, laat staan op deze afschuwlijke manier.
woensdag 12 september 2007 18:48
woensdag 12 september 2007 19:58
Maar is een curretage qua handeling bij een abortus dan zo anders dan bij een miskraam? Ik bedoel niet emotioneel gezien, want de reden van een curretage (abortus/miskraam) is natuurlijk niet te vergelijken.
Maar volgens mij gaat (of is het ging?) een abortus vandaag de dag nog steeds zo. Niks geen roesje of narcose.
Waarom wordt er dan onderscheid gemaakt tussen beide ingrepen? Want het is dan ook net zo pijnlijk? Of is het dan toch een heel ander soort handeling technisch gesproken?
Maar volgens mij gaat (of is het ging?) een abortus vandaag de dag nog steeds zo. Niks geen roesje of narcose.
Waarom wordt er dan onderscheid gemaakt tussen beide ingrepen? Want het is dan ook net zo pijnlijk? Of is het dan toch een heel ander soort handeling technisch gesproken?
donderdag 13 september 2007 08:10
TO, het lijkt mij, net als de anderen hier, niet helemaal normaal zoals het gegaan is.
Zeker als het pijn heeft gedaan, en je je nadien ook rot hebt gevoeld, lijkt het me niet zo'n gek plan om hier nog een controle afspraak te maken met een gynaecoloog. Ik weet niet of je in de toekomst (opnieuw) wilt proberen zwanger te worden, maar het lijkt mij heel verstandig om te laten kijken of alles binnen nog intact is en er geen verklevingen oid komen die jou later een zwangerschap zullen belemmeren.
Ik wens je heel veel sterkte.
Kinke
Zeker als het pijn heeft gedaan, en je je nadien ook rot hebt gevoeld, lijkt het me niet zo'n gek plan om hier nog een controle afspraak te maken met een gynaecoloog. Ik weet niet of je in de toekomst (opnieuw) wilt proberen zwanger te worden, maar het lijkt mij heel verstandig om te laten kijken of alles binnen nog intact is en er geen verklevingen oid komen die jou later een zwangerschap zullen belemmeren.
Ik wens je heel veel sterkte.
Kinke
donderdag 13 september 2007 09:35
Volgens mij is een curretage het schoonschrapen van de baarmoederwand. Bij aan abortus wordt de baarmoeder leeggezogen. Tenminste, volgens mij is dat het verschil.
Ik heb werkelijk geen idee of dat ook zonder verdoving kan en wat het pijnlijkste onderdeel is van de ingreep. Bij bijvoorbeeld het plaatsen van een Mirena wordt ook de baarmoedermond open gehouden met klemmen. En dat wordt niet verdoofd, ook niet plaatselijk. Ik vond dat dan ook erg pijnlijk. Maar het schoonschrapen van de baarmoederwand zonder verdoving lijkt me niet lollig.
Ik heb werkelijk geen idee of dat ook zonder verdoving kan en wat het pijnlijkste onderdeel is van de ingreep. Bij bijvoorbeeld het plaatsen van een Mirena wordt ook de baarmoedermond open gehouden met klemmen. En dat wordt niet verdoofd, ook niet plaatselijk. Ik vond dat dan ook erg pijnlijk. Maar het schoonschrapen van de baarmoederwand zonder verdoving lijkt me niet lollig.
vrijdag 14 september 2007 21:43
Hoi,
Nee dat is niet normaal. Ik heb vorig jaar een curretage gekregen na een miskraam en toen vond ik de narcose best eng. De gyn. vertelde toen dat ze dit doen omdat het nogal ingrijpend is en dat (de meeste) vrouwen het anders niet toe zouden laten. Dus niet vanwege de pijn, een plaatselijke verdoving kan denk ik ook, maar vanwege de vervelende ervaring.
Na de narcose, heel licht ik ben 15 minuten weg geweest, kreeg ik te eten en mocht ik naar huis toen ik had geplast. Dat was een uurtje later.
Ik kan me heel goed voorstellen dat wat jouw is overkomen heel vervelend was. Ik raad je aan om contact op te nemen met je huisarts of gyn. om dit te bespreken.
Veel succes en sterkte.
Nee dat is niet normaal. Ik heb vorig jaar een curretage gekregen na een miskraam en toen vond ik de narcose best eng. De gyn. vertelde toen dat ze dit doen omdat het nogal ingrijpend is en dat (de meeste) vrouwen het anders niet toe zouden laten. Dus niet vanwege de pijn, een plaatselijke verdoving kan denk ik ook, maar vanwege de vervelende ervaring.
Na de narcose, heel licht ik ben 15 minuten weg geweest, kreeg ik te eten en mocht ik naar huis toen ik had geplast. Dat was een uurtje later.
Ik kan me heel goed voorstellen dat wat jouw is overkomen heel vervelend was. Ik raad je aan om contact op te nemen met je huisarts of gyn. om dit te bespreken.
Veel succes en sterkte.
vrijdag 14 september 2007 22:11
Jeetje meid, wat zijn dat voor lugubere praktijken? In welk land is dit gebeurd?
Ik ben ook gecuretteerd omdat ik een missed abortion had. Dit gebeurde onder narcose. Ook ik ben maar even weg geweest, maar ik vond het (voor zover dat kan dan) heel prettig verlopen allemaal.
Een zuigcurettage (die ik ook heb gehad voor mijn missed abortion) is hetzelfde als een abortus die je in een abortuskliniek krijgt. Bij beide ingrepen wordt het zwangerschapsweefsel weggezogen uit de baarmoeder. Krijgen ze het niet weg met een zuiger, dan gaan ze pas schrapen. Waarom ze bij een missed abortion wel een narcose doen en bij een abortus niet weet ik niet precies. Misschien heeft het te maken met de emotionele kant? Daar kan je nog een aardige discussie over starten, denk ik. Bij een missed abortion is het kind namelijk gewenst (en de behandeling dus 'zachter'?) en bij een abortus niet (dus een 'hardere' behandeling?).
Ik ben ook gecuretteerd omdat ik een missed abortion had. Dit gebeurde onder narcose. Ook ik ben maar even weg geweest, maar ik vond het (voor zover dat kan dan) heel prettig verlopen allemaal.
Een zuigcurettage (die ik ook heb gehad voor mijn missed abortion) is hetzelfde als een abortus die je in een abortuskliniek krijgt. Bij beide ingrepen wordt het zwangerschapsweefsel weggezogen uit de baarmoeder. Krijgen ze het niet weg met een zuiger, dan gaan ze pas schrapen. Waarom ze bij een missed abortion wel een narcose doen en bij een abortus niet weet ik niet precies. Misschien heeft het te maken met de emotionele kant? Daar kan je nog een aardige discussie over starten, denk ik. Bij een missed abortion is het kind namelijk gewenst (en de behandeling dus 'zachter'?) en bij een abortus niet (dus een 'hardere' behandeling?).
vrijdag 14 september 2007 23:02
Hoi SuperIetje,
Blijkbaar is het in Nederland dus niet de 'norm', maar ik heb in maart een zuigcurretage zonder verdoving gehad. Maar dat verliep toch wel anders, omdat ik zelf inspraak had. Het weefsel (placenta) zat al in de baarmoedermond en ik mocht zelf kiezen of ik meteen geholpen wilde worden of later opgenomen voor curretage onder narcose. Ik heb zelf gekozen voor poliklinisch. Ik moest van de gyn ook duidelijk aangeven of ik het nog volhield, als ik nee zei, zou hij stoppen. Het was wel pijnlijk, maar het was te doen. Helaas bleef ik toch vloeien, het werd steeds erger en 2 weken later moest ik alsnog terug voor grondige curretage onder narcose. Ik denk dat als er veel moet gebeuren (al het weefsel zit er nog) dat dit dan te pijnlijk is zonder verdoving en daarom niet/nauwelijks gebeurt.
Het lijkt me voor een arts ook bepaald geen pretje om een vrouw die crepeert van de pijn te 'mishandelen'! Dan liever iemand die lekker ligt te pitten en na afloop niks gemerkt heeft!
Blijkbaar is het in Nederland dus niet de 'norm', maar ik heb in maart een zuigcurretage zonder verdoving gehad. Maar dat verliep toch wel anders, omdat ik zelf inspraak had. Het weefsel (placenta) zat al in de baarmoedermond en ik mocht zelf kiezen of ik meteen geholpen wilde worden of later opgenomen voor curretage onder narcose. Ik heb zelf gekozen voor poliklinisch. Ik moest van de gyn ook duidelijk aangeven of ik het nog volhield, als ik nee zei, zou hij stoppen. Het was wel pijnlijk, maar het was te doen. Helaas bleef ik toch vloeien, het werd steeds erger en 2 weken later moest ik alsnog terug voor grondige curretage onder narcose. Ik denk dat als er veel moet gebeuren (al het weefsel zit er nog) dat dit dan te pijnlijk is zonder verdoving en daarom niet/nauwelijks gebeurt.
Het lijkt me voor een arts ook bepaald geen pretje om een vrouw die crepeert van de pijn te 'mishandelen'! Dan liever iemand die lekker ligt te pitten en na afloop niks gemerkt heeft!
vrijdag 14 september 2007 23:21
maandag 17 september 2007 00:24
Hallo meiden,
Ik ben afgelopen week niet online geweest na alle gebeurtenissen.
Bedankt voor al jullie reacties, het bevestigt mijn vermoeden al. Vóór mijn ervaring van afgelopen maandag had ik me er nooit zo in verdiept, je leest wel eens wat. Maar ik denk dus ook: waarom zo veel pijn lijden als het eenvoudig voorkomen kan worden met een narcose?
Ik ben inmiddels voor controle geweest bij deze bewuste gynaecoloog, en heb samen met mijn man (die kon er bij de curettage niet bij zijn, bij de controle was hij er gelukkig wel) de pijn ter sprake gebracht. De gyn vroeg aan het begin van het gesprek aan mijn man -naar mijn idee een beetje zenuwachtig- of ik verteld had over de hevige pijn. Mijn man bevestigde dat, en de gyn zei dat hij al 26jaar gynaecoloog was en al 16jaar dezelfde praktijk had, en dat dat wel moest aantonen dat hij goed was. Hij zei ook tot 3 keer toe dat híj níets verkeerd had gedaan.
Toen ik vroeg of hij eerder patienten had gehad die dezelfde behandeling hadden ondergaan, die net zo duidelijk als ik pijn hadden geleden, zei hij van niet. Ik zei dat ik echt wel wat pijn had verwacht, maar de gyn zei doodleuk dat ik 'blijkbaar wat gevoelig was'...
Al met al ga ik nooit meer naar die man terug, en heb ik me inderdaad voor een second opinion laten nakijken door een gynaecoloog van een goed bekend staand ziekenhuis.
Op de echo kon hij niets zien, alleen 'iets vloeibaars'. Hij kon geen verklaring vinden voor het feit dat mijn rechter eierstok nog steeds lichtjes prikt. Hij zei dat ik 'gewoon' terug moest gaan naar die gyn1, omdat hij wist wat hij had gedaan en hoe het eruit zag en hij wist dat dus niet, dús kon hij mij niet verder in behandeling nemen. Ik protesteerde dat ik echt voor geen goud terug ga naar die man, ik vertrouw hem niet meer. Ik vertelde wat er was gebeurd, en hoeveel -naar mijn mening- buiten proportionele pijn ik had geleden. Toen ik dat licht geemotioneerd aan hem vertelde, begon hij me in mijn gezicht uit te lachen! Toen ik daar pissig op zei dat hij me niet uit moest lachen, begon hij nog harder te lachen!! Ik dacht dat ik gek werd! Eerst de ene gyn die mijn vertrouwen beschaamt, en nu gyn2 ook nog!
Ik heb nog wel bloed laten prikken, dat morgen herhaald wordt, om zo het hormoongehalte in mijn bloed te controleren. Dat is het enige dat ik nog door gyn2 laat doen.
Als alles goed is, wil ik dit hele gebeuren achter mij laten en een goede, liefst vrouwelijke gynaecoloog zoeken in een van de andere 2 goede ziekenhuizen hier. Ik ben echt zwaar teleurgesteld in de -toch goed bekend staande- medici hier. "Hier" is in Turkije, waar ik woon.
De zwangerschap was erg gewenst, en we hopen dat we binnenkort weer zwanger mogen/kunnen worden.
Bedankt voor de reacties allemaal!
Ik ben afgelopen week niet online geweest na alle gebeurtenissen.
Bedankt voor al jullie reacties, het bevestigt mijn vermoeden al. Vóór mijn ervaring van afgelopen maandag had ik me er nooit zo in verdiept, je leest wel eens wat. Maar ik denk dus ook: waarom zo veel pijn lijden als het eenvoudig voorkomen kan worden met een narcose?
Ik ben inmiddels voor controle geweest bij deze bewuste gynaecoloog, en heb samen met mijn man (die kon er bij de curettage niet bij zijn, bij de controle was hij er gelukkig wel) de pijn ter sprake gebracht. De gyn vroeg aan het begin van het gesprek aan mijn man -naar mijn idee een beetje zenuwachtig- of ik verteld had over de hevige pijn. Mijn man bevestigde dat, en de gyn zei dat hij al 26jaar gynaecoloog was en al 16jaar dezelfde praktijk had, en dat dat wel moest aantonen dat hij goed was. Hij zei ook tot 3 keer toe dat híj níets verkeerd had gedaan.
Toen ik vroeg of hij eerder patienten had gehad die dezelfde behandeling hadden ondergaan, die net zo duidelijk als ik pijn hadden geleden, zei hij van niet. Ik zei dat ik echt wel wat pijn had verwacht, maar de gyn zei doodleuk dat ik 'blijkbaar wat gevoelig was'...
Al met al ga ik nooit meer naar die man terug, en heb ik me inderdaad voor een second opinion laten nakijken door een gynaecoloog van een goed bekend staand ziekenhuis.
Op de echo kon hij niets zien, alleen 'iets vloeibaars'. Hij kon geen verklaring vinden voor het feit dat mijn rechter eierstok nog steeds lichtjes prikt. Hij zei dat ik 'gewoon' terug moest gaan naar die gyn1, omdat hij wist wat hij had gedaan en hoe het eruit zag en hij wist dat dus niet, dús kon hij mij niet verder in behandeling nemen. Ik protesteerde dat ik echt voor geen goud terug ga naar die man, ik vertrouw hem niet meer. Ik vertelde wat er was gebeurd, en hoeveel -naar mijn mening- buiten proportionele pijn ik had geleden. Toen ik dat licht geemotioneerd aan hem vertelde, begon hij me in mijn gezicht uit te lachen! Toen ik daar pissig op zei dat hij me niet uit moest lachen, begon hij nog harder te lachen!! Ik dacht dat ik gek werd! Eerst de ene gyn die mijn vertrouwen beschaamt, en nu gyn2 ook nog!
Ik heb nog wel bloed laten prikken, dat morgen herhaald wordt, om zo het hormoongehalte in mijn bloed te controleren. Dat is het enige dat ik nog door gyn2 laat doen.
Als alles goed is, wil ik dit hele gebeuren achter mij laten en een goede, liefst vrouwelijke gynaecoloog zoeken in een van de andere 2 goede ziekenhuizen hier. Ik ben echt zwaar teleurgesteld in de -toch goed bekend staande- medici hier. "Hier" is in Turkije, waar ik woon.
De zwangerschap was erg gewenst, en we hopen dat we binnenkort weer zwanger mogen/kunnen worden.
Bedankt voor de reacties allemaal!
woensdag 19 september 2007 13:17
TO, ik zit hier echt vol verbazing je verhaal te lezen van gyn2. Maar ik ben dat natuurlijk ook niet gewend, met de goede zorg hier in Nederland.
Is het mogelijk om je dossier te vragen bij gyn1, mocht je nog naar een andere gyn gaan, dan heb je in ieder geval je dossier.
Veel sterkte voor jou en je man.
Is het mogelijk om je dossier te vragen bij gyn1, mocht je nog naar een andere gyn gaan, dan heb je in ieder geval je dossier.
Veel sterkte voor jou en je man.
woensdag 19 september 2007 13:42
Ik heb een website over abortus gevonden met duidelijke vragen en antwoorden: http://www.ngva.net/vragen.html#lokaal/algeheel
