Kinderen
alle pijlers
de mooie eerlijkheid van kinderen
woensdag 5 maart 2014 21:51
Na aanleiding van een vraag gelezen te hebben op het internet, waarbij ik hartelijk heb gelachen om de antwoorden leek het mij leuk om de zelfde vraag te stellen
Wat hebben jullie kinderen of heb jij vroeger als kind "eruit" gegooid waar jij of je ouders zich voor "schaamde"
Voorbeeld van mij : oppaskindje dat "onopvallend" naar de mevrouw in de rij staat te kijken en "fluisterde" kijk titato die heeft dikke billen!
En ik als kleuter net nieuw op school waar alle mama's en papa's bij zijn die trots verteld dat mijn mama neppe tanden heeft ! (Voortanden na ongeluk)
Wat hebben jullie kinderen of heb jij vroeger als kind "eruit" gegooid waar jij of je ouders zich voor "schaamde"
Voorbeeld van mij : oppaskindje dat "onopvallend" naar de mevrouw in de rij staat te kijken en "fluisterde" kijk titato die heeft dikke billen!
En ik als kleuter net nieuw op school waar alle mama's en papa's bij zijn die trots verteld dat mijn mama neppe tanden heeft ! (Voortanden na ongeluk)
woensdag 5 maart 2014 22:59
Toen we op bezoek gingen bij overgrootoma (90nogiets) in een revalidatiecentrum, zaten we in een soort huiskamer met allemaal hoogbejaarde (en asociale, maar dat terzijde) bejaarde vrouwen. Toen kwam er een oude vrouw binnen met haar looprekje en jawel, ze had haar uiterlijk oprecht niet mee. Toen nog vierjarige dochter vroeg vrij luid, "kijk mama, is dat nou een heks??"
Godzijdank waren ze naast bejaard ook allemaal vrij doof. Of iedereen deed gewoon of ze het niet gehoord hadden?
Godzijdank waren ze naast bejaard ook allemaal vrij doof. Of iedereen deed gewoon of ze het niet gehoord hadden?
woensdag 5 maart 2014 23:11
quote:snoopylynn schreef op 05 maart 2014 @ 22:04:
Als een kind iets uitkraamt is het eerlijk. Moet je doen als je 18+ bent, dan vinden mensen het ineens minder leuk.
Eens. Wat dat betreft had ik achteraf intenser moeten genieten van mijn kindertijd. Als kind wordt je automatisch bestempeld als 'onschuldig' en je komt overal mee weg.
Als een kind iets uitkraamt is het eerlijk. Moet je doen als je 18+ bent, dan vinden mensen het ineens minder leuk.
Eens. Wat dat betreft had ik achteraf intenser moeten genieten van mijn kindertijd. Als kind wordt je automatisch bestempeld als 'onschuldig' en je komt overal mee weg.
woensdag 5 maart 2014 23:22
woensdag 5 maart 2014 23:23
De volgende heb ik al van 2 ouders gehoord:
ze vertellen dat een kindje in de buik van de moeder groeit omdat er een zaadje van pappa in komt. Daarvoor moeten ze neuken.
"o, dan hebben jullie dus 3 keer geneukt want julie hebben 3 kinderen".
Of als je erbij vertelt dat het niet altijd meteen lukt:
"hoe vaak moesten jullie het proberen?"
ze vertellen dat een kindje in de buik van de moeder groeit omdat er een zaadje van pappa in komt. Daarvoor moeten ze neuken.
"o, dan hebben jullie dus 3 keer geneukt want julie hebben 3 kinderen".
Of als je erbij vertelt dat het niet altijd meteen lukt:
"hoe vaak moesten jullie het proberen?"
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
woensdag 5 maart 2014 23:23
quote:biekoe schreef op 05 maart 2014 @ 22:16:
Oooohhhh @ Apestaartje, die is gênant!
Mijn vriendin en ik zaten een keer op een terras met haar zoontje (jaar of 4) komt er een wat oudere dame voorbij met een rollator. Zegt het zoontje van mijn vriendin:"kijk mam, die mevrouw heeft een rare buggy." Hierop schieten wij in de lach (niet proestend maar we grinnikten meer) werd die mevrouw boos op ons! Dat we daarom lachten! We moesten het kind hierop aanspreken!
Ik kan me wel voorstellen dat die mevrouw dat niet leuk vond. Dat een kind van vier niet verantwoordelijk is voor wat hij zegt nog tot daaraan toe want die heeft nog geen geweten, maar dat je er dan als twee volwassenen om gaat zitten lachen vind ik ook niet bepaald netjes. Doe dat dan achteraf samen op de bank met een wijntje ofzo, en al helemaal niet waar kind bij is want zo leert hij wellicht dat het maar gewoon moet kunnen dat je alles eruit flapt. Maar dat die mevrouw dat nog heeft meegekregen vind ik echt triest.
Toen mijn oma echt haar rollator moest gaan gebruiken zinde haar dat helemaal niets, daar was ze veel te ijdel voor. Snap best dat zo'n opmerking en dat gelach al helemaal in het verkeerde keelgat kan schieten.
Oooohhhh @ Apestaartje, die is gênant!
Mijn vriendin en ik zaten een keer op een terras met haar zoontje (jaar of 4) komt er een wat oudere dame voorbij met een rollator. Zegt het zoontje van mijn vriendin:"kijk mam, die mevrouw heeft een rare buggy." Hierop schieten wij in de lach (niet proestend maar we grinnikten meer) werd die mevrouw boos op ons! Dat we daarom lachten! We moesten het kind hierop aanspreken!
Ik kan me wel voorstellen dat die mevrouw dat niet leuk vond. Dat een kind van vier niet verantwoordelijk is voor wat hij zegt nog tot daaraan toe want die heeft nog geen geweten, maar dat je er dan als twee volwassenen om gaat zitten lachen vind ik ook niet bepaald netjes. Doe dat dan achteraf samen op de bank met een wijntje ofzo, en al helemaal niet waar kind bij is want zo leert hij wellicht dat het maar gewoon moet kunnen dat je alles eruit flapt. Maar dat die mevrouw dat nog heeft meegekregen vind ik echt triest.
Toen mijn oma echt haar rollator moest gaan gebruiken zinde haar dat helemaal niets, daar was ze veel te ijdel voor. Snap best dat zo'n opmerking en dat gelach al helemaal in het verkeerde keelgat kan schieten.
woensdag 5 maart 2014 23:38
woensdag 5 maart 2014 23:41
quote:RennenDan schreef op 05 maart 2014 @ 22:46:
Tijdens een les in groep vijf ofzo, ging het over godsdiensten. De juf vroeg: 'Wie weet wie Allah is?'. Dus ik stak mijn vinger op: 'Allah is groot, Allah is machtig, Allah heeft een piemel van 1 meter 80!' !!! Oeps, wist ik veel..! M'n moeder is gebeld, maar die kon er niet zoveel mee
Tijdens een les in groep vijf ofzo, ging het over godsdiensten. De juf vroeg: 'Wie weet wie Allah is?'. Dus ik stak mijn vinger op: 'Allah is groot, Allah is machtig, Allah heeft een piemel van 1 meter 80!' !!! Oeps, wist ik veel..! M'n moeder is gebeld, maar die kon er niet zoveel mee
woensdag 5 maart 2014 23:53
quote:Hilary schreef op 05 maart 2014 @ 23:23:
[...]
Ik kan me wel voorstellen dat die mevrouw dat niet leuk vond. Dat een kind van vier niet verantwoordelijk is voor wat hij zegt nog tot daaraan toe want die heeft nog geen geweten, maar dat je er dan als twee volwassenen om gaat zitten lachen vind ik ook niet bepaald netjes. Doe dat dan achteraf samen op de bank met een wijntje ofzo, en al helemaal niet waar kind bij is want zo leert hij wellicht dat het maar gewoon moet kunnen dat je alles eruit flapt. Maar dat die mevrouw dat nog heeft meegekregen vind ik echt triest.
Toen mijn oma echt haar rollator moest gaan gebruiken zinde haar dat helemaal niets, daar was ze veel te ijdel voor. Snap best dat zo'n opmerking en dat gelach al helemaal in het verkeerde keelgat kan schieten.Eens! Men doet hier veel te makkelijk over.. Maar er gaat bij vele bejaarden een moeilijk proces van acceptatie aan vooraf. Je bent gewoon minder valide. En dat is niet op eens helemaal prima omdat je oud bent. Dat voelt voor hen ongeveer hetzelfde als dat wij op jonge leeftijd een rollator krijgen.
[...]
Ik kan me wel voorstellen dat die mevrouw dat niet leuk vond. Dat een kind van vier niet verantwoordelijk is voor wat hij zegt nog tot daaraan toe want die heeft nog geen geweten, maar dat je er dan als twee volwassenen om gaat zitten lachen vind ik ook niet bepaald netjes. Doe dat dan achteraf samen op de bank met een wijntje ofzo, en al helemaal niet waar kind bij is want zo leert hij wellicht dat het maar gewoon moet kunnen dat je alles eruit flapt. Maar dat die mevrouw dat nog heeft meegekregen vind ik echt triest.
Toen mijn oma echt haar rollator moest gaan gebruiken zinde haar dat helemaal niets, daar was ze veel te ijdel voor. Snap best dat zo'n opmerking en dat gelach al helemaal in het verkeerde keelgat kan schieten.Eens! Men doet hier veel te makkelijk over.. Maar er gaat bij vele bejaarden een moeilijk proces van acceptatie aan vooraf. Je bent gewoon minder valide. En dat is niet op eens helemaal prima omdat je oud bent. Dat voelt voor hen ongeveer hetzelfde als dat wij op jonge leeftijd een rollator krijgen.
woensdag 5 maart 2014 23:57
quote:Ephina schreef op 05 maart 2014 @ 23:53:
[...]
Eens! Men doet hier veel te makkelijk over.. Maar er gaat bij vele bejaarden een moeilijk proces van acceptatie aan vooraf. Je bent gewoon minder valide. En dat is niet op eens helemaal prima omdat je oud bent. Dat voelt voor hen ongeveer hetzelfde als dat wij op jonge leeftijd een rollator krijgen.Precies! En dat proces moet zich vaak nog doorzetten terwijl ze de rollator al noodgedwongen moeten gebruiken. Ik zie het ook bij mijn opa. De acceptatie dat hij minder valide is valt hem heel erg zwaar. En dat een klein kind dat niet aanvoelt oke, maar volwassenen dienen hierin een voorbeeld te geven!
[...]
Eens! Men doet hier veel te makkelijk over.. Maar er gaat bij vele bejaarden een moeilijk proces van acceptatie aan vooraf. Je bent gewoon minder valide. En dat is niet op eens helemaal prima omdat je oud bent. Dat voelt voor hen ongeveer hetzelfde als dat wij op jonge leeftijd een rollator krijgen.Precies! En dat proces moet zich vaak nog doorzetten terwijl ze de rollator al noodgedwongen moeten gebruiken. Ik zie het ook bij mijn opa. De acceptatie dat hij minder valide is valt hem heel erg zwaar. En dat een klein kind dat niet aanvoelt oke, maar volwassenen dienen hierin een voorbeeld te geven!
donderdag 6 maart 2014 00:10
Toen ik zwanger was van de tweede liep een moeder op het schoolplein op mijn dochter af "wat heb ik gehoord, krijg je een broertje of een zusje! "
Waarop dochter zei " Ja... maar mama zegt wel dat het er makkelijker in gaat dan dat het er uit komt"
Echt,gevalletje kleine potjes. Ik kon wel door de grond zakken
Waarop dochter zei " Ja... maar mama zegt wel dat het er makkelijker in gaat dan dat het er uit komt"
Echt,gevalletje kleine potjes. Ik kon wel door de grond zakken
donderdag 6 maart 2014 01:10
Mijn hemel, ik lees nu de reacties op de rare buggy. Ik lees vooral dat ouders altijd van te voren moeten bedenken hoe zo'n opmerking over kan komen en moeten toespreken enz...
Maareh, misschien is het ook wel heel normaal dat een kind zoiets zegt?? En dat ouders dan lachen om de gedachtegang van een kind???
Of moeten we altijd maar met iedereen rekening houden want oh jee stel dat het kwetsend is?! Dat lijkt mij ook niet de bedoeling. En voor de ene rollatorgebruiker is een dergelijke opmerking vervelend, voor een ander is dat geen enkel probleem. En voor die laatste groep is het dan wel weer vervelend als iedereen ket ze omgaat zo van: "och ja het is ook allemaal zo erg". Betutteling.... nee daar komen we verder mee.
Maareh, misschien is het ook wel heel normaal dat een kind zoiets zegt?? En dat ouders dan lachen om de gedachtegang van een kind???
Of moeten we altijd maar met iedereen rekening houden want oh jee stel dat het kwetsend is?! Dat lijkt mij ook niet de bedoeling. En voor de ene rollatorgebruiker is een dergelijke opmerking vervelend, voor een ander is dat geen enkel probleem. En voor die laatste groep is het dan wel weer vervelend als iedereen ket ze omgaat zo van: "och ja het is ook allemaal zo erg". Betutteling.... nee daar komen we verder mee.
donderdag 6 maart 2014 01:16
quote:PlofKipje84 schreef op 06 maart 2014 @ 01:10:
Maareh, misschien is het ook wel heel normaal dat een kind zoiets zegt?? En dat ouders dan lachen om de gedachtegang van een kind???
Of moeten we altijd maar met iedereen rekening houden want oh jee stel dat het kwetsend is?! Dat lijkt mij ook niet de bedoeling.
Ehm... jawel? Je kunt nu eenmaal niet alles eruit gooien wat je denkt, dat zou nog eens een mooie boel worden. En dat het normaal is dat een kind zoiets zegt, dat wil ik nog wel geloven. Dat je eventueel moet lachen om de gedachtegang van je kind: dat zal vast ook wel. Maar moet dat op zo'n manier? Dat diegene over wie het gaat dat meekrijgt? En waar het kind bij is, terwijl het kind juist moet leren dat je niet zomaar alles kan zeggen? Als ouders moet je toch het goede voorbeeld geven?
Ik denk dat de wereld een stuk mooier wordt als mensen wel rekening houden met elkaar, en zich realiseren dat dingen heel kwetsend kunnen zijn.
Maareh, misschien is het ook wel heel normaal dat een kind zoiets zegt?? En dat ouders dan lachen om de gedachtegang van een kind???
Of moeten we altijd maar met iedereen rekening houden want oh jee stel dat het kwetsend is?! Dat lijkt mij ook niet de bedoeling.
Ehm... jawel? Je kunt nu eenmaal niet alles eruit gooien wat je denkt, dat zou nog eens een mooie boel worden. En dat het normaal is dat een kind zoiets zegt, dat wil ik nog wel geloven. Dat je eventueel moet lachen om de gedachtegang van je kind: dat zal vast ook wel. Maar moet dat op zo'n manier? Dat diegene over wie het gaat dat meekrijgt? En waar het kind bij is, terwijl het kind juist moet leren dat je niet zomaar alles kan zeggen? Als ouders moet je toch het goede voorbeeld geven?
Ik denk dat de wereld een stuk mooier wordt als mensen wel rekening houden met elkaar, en zich realiseren dat dingen heel kwetsend kunnen zijn.
donderdag 6 maart 2014 02:16
Maar nu ga je ervan uit dat elk mens het als kwetsend zou kunnen ervaren. Waardoor een kind kan denken, laat ik maar niks zeggen want oeh.... terwijl het soms ook gewoon fijn kan zijn als een kind vraagt waarom iets is. En dat is soms op een onhandige manier, maar goed.
Ik heb liever eerlijke kinderen dan kinderen die bang zijn om te vragen hoe iets zit. En een kind van die leeftijd reageert vooral uit verbazing en zal het zeker niet kwetsend bedoelen.
Ik heb liever eerlijke kinderen dan kinderen die bang zijn om te vragen hoe iets zit. En een kind van die leeftijd reageert vooral uit verbazing en zal het zeker niet kwetsend bedoelen.
donderdag 6 maart 2014 02:43
De dochter van een kennis zat een spelletje te spelen op haar DS. Ze is 2,5. Haar opa keek over haar schouders mee. Draait ze zich om, kijkt hem aan en zegt "opa dit is te moeilijk voor jou". Echt een heerlijk kind is het. Ik kan blijven lachen om haar opmerkingen. Ze verbaasd ons vaker met de dingen die ze zegt.
donderdag 6 maart 2014 04:20
Mijn dochter is nogal van het kletsen en als ze een goede dag heeft praat ze tegen echt iedereen en is beledigd als er niets terug gezegd wordt. Op een minder goede dag is ze (of doet ze) onwijs verlegen. Dat zijn soms de fijnste dagen.
Dochter heeft nl er zo af en toe een handje van om te stangen, ook al toen ze 2 was. Toen liepen we een keer in de Action, zoals gewoonlijk lekker druk.
Ik was een beetje tussen de knutseldingen aan het kijken en er staat een mevrouw naast ons die niet reageerde op mijn dochters 'hai'. Dat is het moment dat dochter truckjes uit de kast haalt. Dochter vraagt dus bloedserieus aan mevrouw of zij haar mama is.
Mevrouw schiet in de lach & antwoord dat ze dat niet is, maar dat ik dochters moeder ben.
Mevrouw zegt daarbij met een grijns dat het maar goed is dat dochter dat niet aan een vreemdeman heeft gevraagd in de papa variant.
Ik antwoord daar wat op en loop verder. Nog geen 2 meter verder blijf ik staan, dochter kijkt een beetje rond vanuit de winkelwagen.
Het gangpad is redelijk vol als dochter besluit haar nieuwe truckje op een man uit te testen. Dochter kijkt de beste man aan en schalt vervolgens lekker hard door het gangpad: 'ben jij mijn papa?'
Dochter heeft nog nooit zoveel bekijks gehad. De mevrouw van daarvoor schiet in de lach, andere mensen kijken lekker ramptoeristerig onze kant op terwijl die arme man in shock mij aanstaart alsof hij water ziet branden.
En ik mompel snel iets als: 'doe niet zo gek, je weet wie je papa is, die woont gewoon bij ons.' Voor il me uit de voeten maak..
Dochter heeft nl er zo af en toe een handje van om te stangen, ook al toen ze 2 was. Toen liepen we een keer in de Action, zoals gewoonlijk lekker druk.
Ik was een beetje tussen de knutseldingen aan het kijken en er staat een mevrouw naast ons die niet reageerde op mijn dochters 'hai'. Dat is het moment dat dochter truckjes uit de kast haalt. Dochter vraagt dus bloedserieus aan mevrouw of zij haar mama is.
Mevrouw schiet in de lach & antwoord dat ze dat niet is, maar dat ik dochters moeder ben.
Mevrouw zegt daarbij met een grijns dat het maar goed is dat dochter dat niet aan een vreemdeman heeft gevraagd in de papa variant.
Ik antwoord daar wat op en loop verder. Nog geen 2 meter verder blijf ik staan, dochter kijkt een beetje rond vanuit de winkelwagen.
Het gangpad is redelijk vol als dochter besluit haar nieuwe truckje op een man uit te testen. Dochter kijkt de beste man aan en schalt vervolgens lekker hard door het gangpad: 'ben jij mijn papa?'
Dochter heeft nog nooit zoveel bekijks gehad. De mevrouw van daarvoor schiet in de lach, andere mensen kijken lekker ramptoeristerig onze kant op terwijl die arme man in shock mij aanstaart alsof hij water ziet branden.
En ik mompel snel iets als: 'doe niet zo gek, je weet wie je papa is, die woont gewoon bij ons.' Voor il me uit de voeten maak..
donderdag 6 maart 2014 07:43
Ik was drie en liep met mijn moeder in de supermarkt. We kwamen een buurvrouw tegen en ik zei de (inmiddels legendarische) woorden: "Mijn moeder vindt jou een trut". Mijn moeder schaamde zich dood, ik heb straf gehad en moest sorry zeggen tegen de buurvrouw. Mijn ouders waren echt boos. Ik heb ook nooit meer zoiets gedaan.
Mijn moeder paste vanaf toen beter op wat ze tegen mijn vader zei als wij in de kamer waren. Tussen mijn moeder en de buurvrouw is het nooit meer echt goed gekomen.
Ik vind de acties van kinderen in dit topic soms erg grappig. Maar de reacties van ouders soms kwalijk. Je kan niet meelachen als je kind iemand (onbedoeld) schoffeert. Je bent hun ouder, niet hun vriend en zij horen er op te kunnen rekenen dat jij hen leert wat kan in de maatschappij. Dat je er later met partner of een vriend(in) om lacht is een ander verhaal.
Mijn moeder paste vanaf toen beter op wat ze tegen mijn vader zei als wij in de kamer waren. Tussen mijn moeder en de buurvrouw is het nooit meer echt goed gekomen.
Ik vind de acties van kinderen in dit topic soms erg grappig. Maar de reacties van ouders soms kwalijk. Je kan niet meelachen als je kind iemand (onbedoeld) schoffeert. Je bent hun ouder, niet hun vriend en zij horen er op te kunnen rekenen dat jij hen leert wat kan in de maatschappij. Dat je er later met partner of een vriend(in) om lacht is een ander verhaal.
I choose happy!
donderdag 6 maart 2014 07:50
Toen ik zwanger was van zijn broertje riep mijn destijds 3-jarige zoon luidkeels door de supermarkt: Mama, jij bent zwanger he?"
Eh, ja, dat viel niet te ontkennen. Nog een tikkie harder: "Wie heeft jou dan zwanger gemaakt?"
Of dochter, die ook in de supermarkt, bij de lange, lange rij voor de kassa, eiste dat ik precies en tot in detail ging uitleggen waarom ik maandverband kocht en waar dat dan voor nodig was. Die hebben we voor thuis bewaard.
Eh, ja, dat viel niet te ontkennen. Nog een tikkie harder: "Wie heeft jou dan zwanger gemaakt?"
Of dochter, die ook in de supermarkt, bij de lange, lange rij voor de kassa, eiste dat ik precies en tot in detail ging uitleggen waarom ik maandverband kocht en waar dat dan voor nodig was. Die hebben we voor thuis bewaard.
donderdag 6 maart 2014 07:51
Laatst ging ik mijn zoon ophalen bij een vriendje. Ik wil dan altijd graag hebben dat ze even mee helpen opruimen of op z'n minst even een paar dingen weg zetten.
Dus ik kom binnen en zeg tegen zoon: "zoon, wil je nog even wat opruimen?" Zegt zoon: "maar mama, het was hier al zo'n rotzooi"
Gelukkig wist de ouder hoe het er bij ons uit ziet en dat het hier ook ernstig kan rommelen
Dus ik kom binnen en zeg tegen zoon: "zoon, wil je nog even wat opruimen?" Zegt zoon: "maar mama, het was hier al zo'n rotzooi"
Gelukkig wist de ouder hoe het er bij ons uit ziet en dat het hier ook ernstig kan rommelen
