Dochter 4,5 verlegen of is er meer aan de hand,

11-03-2013 12:55 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben benieuwd of mijn verhaal herkenbaar is voor andere. Mijn dochter van nu 4,5 lijkt erg verlegen op school.

Ze geeft zelf aan dat ze niet met andere kinderen durft te praten. Op het schoolplein staat ze er ook vaak een beetje verloren bij. Ze heeft nu 1 meisje in de klas waar ze een keer is wezen spelen en die hier ook een keer heeft gespeelt, en nog een vriendinnetje die niet bij haar op school zit. Dan kan ze best gezellig spelen, niet dat ze veel zegt maar het is het begin.

Daarnaast durft ze volgens mijn ook niet goed naar de wc te gaan, ze gaat dan erg wiebelen en dan stuurt de juf haar snel naar de wc. Maar het gaat ook regelmatig fout, vooral als ze niet heel lekker is (oorontsteking ed). Thuis heeft ze dat helemaal niet, gaat keurig op tijd naar de wc en ze klets ook lekker.

Ik vind het heel zielig om mijn dochter zo te zien, want het is zo spontaan meisje, op de psz waar haar broertje zit maakt ze direct contact laat haar ring/ nagellak zien en verteld over een feest dat ze op school heeft. De enige plek waar ze dat niet doet is in de klas zelf.

Hoe kan ik haar nu het beste helpen, het zou zo fijn zijn als ze met iets meer plezier naar school gaat en dat ze zichzelf iets beter durft te laten zien. Alle tips of ervaringen van ander zijn welkom.
Het klinkt voor mij (met alleen de openingspost als informatie) dat ze haar plek nog niet heeft gevonden op school.

Zit ze in een groep 1/2? Zijn er meer 4 jarigen in haar groep? Hoe is de groep, druk of rustig, zijn de meiden haaibaaien of zijn er drukke jongens, zijn er rustige kinderen?

Ga praten met de juf op school, misschien heeft ze alleen even een tijdje meer aandacht nodig, kan de juf haar wat vaker koppelen aan kinderen om samen te werken/spelen. Misschien is er iets anders aan de hand en is er meer nodig. Maar ik denk dat het begint met een gesprek met de leerkracht.
Alle reacties Link kopieren
Ja ze zit in groep 1/2 de klas schijnt volgens de juf vrij rustig te zijn in vergelijking met andere jaren/klassen. Ze is na de zomervakantie begonnen.

De juffen proberen haar zo af en toe wel te helpen door haar te koppelen met spelen, maar ook zij krijgen moeilijk hoogte van mijn dochter. Ze noemen haar in elk gesprek erg afwachtend, ze zeggen dat het wel iets beter gaat. Ik heb al diverse gesprekken gehad ook met de intern begeleideer maar er komt weinig zinnigs uit. Zij zeggen dat ze een soort cultuur shock heeft gehad, aangezien ze nooit naar een psz of kdv is geweest en dus heel erg moet wennen aan het "leven" in zo'n grote groep.
Ik was vroeger zo'n kind. Wilde nooit samen spelen, pauzes vond ik vreselijk... Juffen maakten zich enorm zorgen of ik ooit wel uit mijn schulpje zou kruipen... Ik werk nu in de zorg waar ik met cliënten en ouders/verwanten spreek, houd presentaties voor artsen en managers... Oftewel, helemaal goed gekomen. Geef haar de tijd..
Alle reacties Link kopieren
Ik lees mee. Mijn dochter is iets jonger, zit nu zo'n 2 maanden op school, maar is daar ook heel stil en verlegen. En dat terwijl ze thuis het hoogste woord heeft. Zij is wel vanaf dat ze 3 maanden was 3 dagen per week naar een kdv geweest en dat ging altijd prima.

Ze liet daar, maar ook thuis zien dat het een slimme meid is, kan al veel letters lezen en schrijven, kan mooi tekenen etc. Maar op school laat ze dat absoluut niet zien, lijkt daar eerder achter te lopen dan voor.

Zij geeft ook aan dat ze het spannend vindt om met de andere kinderen te spelen en om iets te vertellen in de klas.. Ik hoop dat ze steeds meer gaat wennen..
quote:srk11 schreef op 11 maart 2013 @ 13:21:

Ja ze zit in groep 1/2 de klas schijnt volgens de juf vrij rustig te zijn in vergelijking met andere jaren/klassen. Ze is na de zomervakantie begonnen.

De juffen proberen haar zo af en toe wel te helpen door haar te koppelen met spelen, maar ook zij krijgen moeilijk hoogte van mijn dochter. Ze noemen haar in elk gesprek erg afwachtend, ze zeggen dat het wel iets beter gaat. Ik heb al diverse gesprekken gehad ook met de intern begeleideer maar er komt weinig zinnigs uit. Zij zeggen dat ze een soort cultuur shock heeft gehad, aangezien ze nooit naar een psz of kdv is geweest en dus heel erg moet wennen aan het "leven" in zo'n grote groep.



Als ze nooit naar kdv of psz is geweest dan mag je wel het hele eerste jaar uittrekken voor echt wennen aan school. Als ze verder geen oudere broers of zussen heeft is ze ook nooit een school binnen geweest en zal het inderdaad wel een enorme stap voor haar zijn.

Ik denk wel dat af en toe helpen voor jou dochter te weinig is. Ik denk dat er structureel hulp moet komen om haar te laten wennen. Daar moet dan over nagedacht worden en tijd voor worden ingepland en niet zomaar als de juf er aan denkt. Dat is te incidenteel en glipt er te snel tussendoor.
Alle reacties Link kopieren
Gezien je reactie van 13.21 denk ik ook dat het een kwestie van tijd is. Ze moet nog zoveel 'ongeschreven' sociale regels leren, de sociale interactie van een groep leren kennen, kortom, er komt heel veel op haar af. Het lijkt geen kwestie van onvermogen te zijn, want thuis doet ze het wel, maar een kwestie van niet durven. Ik zou zeggen: regelmatig overleg met school blijven houden, goed opletten of het steeds veilig voor haar is op school (die indruk geeft het op dit moment wel, gezien de acties van de juffen) en dan komt ze er vast wel.
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
Alle reacties Link kopieren
@Lucia, jouw dochter klinkt toch wel echt anders. Ik krijg de indruk dat het bij TO toch meer zit in het niet gewend zijn aan groepen, aan oudere kinderen, aan alles wat er in de klas gebeurt. Jouw dochter is daar toch wel meer aan gewend, gezien de drie dagen kdv. Ik denk dat zij zichzelf nog niet durft te laten zien, maar laten we wel wezen: 2 maanden is ook nog echt maar kort. Mijn zoon zit op school sinds mei 2012, en sinds januari dacht ik: nu heeft hij echt zijn plek gevonden, nu is hij echt helemaal zichzelf.
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
Scholen zijn tegenwoordig erg gericht op extraverte en sociaal vaardige kinderen. Dat is de standaard waarmee ze andere kinderen vergelijken die intoverter of verlegener zijn, terwijl beide typen mensen gewoon bestaan.



Dit wil niet zeggen dat ze niet moet leren zich sociaal op te stellen, want dat is gewoon handig in het sociale verkeer, maar het wil dus ook niet zeggen dat er iets mis met haar is.



Dit filmpje is denk ik wel interessant in dat kader (het gaat ook over verlegen zijn):

The power of the introverts
Alle reacties Link kopieren
quote:iris1969 schreef op 11 maart 2013 @ 14:19:

Scholen zijn tegenwoordig erg gericht op extraverte en sociaal vaardige kinderen. Dat is de standaard waarmee ze andere kinderen vergelijken die intoverter of verlegener zijn, terwijl beide typen mensen gewoon bestaan.





Afgezien van het feit dat ik dit nogal kort door de bocht vind, is dit natuurlijk niet het probleem.



Het kind zit slecht in haar vel, durft geen contact te maken en speelt grotendeels alleen. Ze heeft het niet naar haar zin, dát moet aangepakt worden.



SRK, gaat je dochter ook naar bso? Misschien zou het helpen haar straks een middagje te laten gaan samen met kinderen uit haar klas.



Heb je contact met andere ouders? Dan zou je een speelafspraak kunnen regelen.



Zit ze op een sport?
quote:meryan schreef op 11 maart 2013 @ 16:05:

[...]





Afgezien van het feit dat ik dit nogal kort door de bocht vind, is dit natuurlijk niet het probleem.



Het kind zit slecht in haar vel, durft geen contact te maken en speelt grotendeels alleen. Ze heeft het niet naar haar zin, dát moet aangepakt worden.





Ik vind het niet kort door de bocht, want ik reageer op de topictitel en de OP waarin TO vraagt of er iets mis is met haar dochtertje. Ik denk dus van niet en denk dat dit waarschijnlijk haar karakter is wat naar voren komt in nieuwe en dus enge situaties.



Ook schrijf ik duidelijk in het deel dat je niet geciteerd hebt dat ik zeker ook vind dat ze wel moet leren sociaal aangepast gedrag te vertonen en daar zal ze inderdaad wat hulp bij nodig hebben.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt inderdaad als een cultuurshock voor je dochter, dus wat dat betreft is het niet gek dat ze wat moeite heeft met wennen. Mijn dochter had om andere redenen wat moeite met wennen. Wat hier geholpen heeft, is om ook buiten school wat sociale contacten met klasgenootjes op te bouwen (clubje, spelen, etc.), zodat ze wat meer één op één contacten kreeg, waardoor ze zich ook beter in de groep kon handhaven. Verder heeft de juf haar wat meer ondersteund (meer aandacht, koppelen aan andere kinderen, maar ook haar lekker háár ding laten doen, waar zij zich prettig bij voelde, zodat ze vanuit die voor haar "veilige" activiteit een wat steviger basis kon leggen). Dus geef haar een beetje sturing, maar geef het vooral ook tijd. Het eerste jaar hoeft ze in principe nog niets, dus die tijd kan ze mooi gebruiken om haar draai te vinden.



Blijf wel met de juf in gesprek en probeer haar zelf een goede basis mee te geven. Dus ondersteunen waar je ziet dat ze ondersteuning nodig heeft, en loslaten waar het kan, zodat ze wat zelfvertrouwen kan ontwikkelen. Dat laatste kan natuurlijk ook gewoon thuis, daar gaat ze op school vanzelf van profiteren.



Hier hebben de clubjes trouwens ook wonderen gedaan voor het zelfvertrouwen van onze dochter.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben wel benieuwd wat de reden is dat dochter nog niet eerder met leeftijdsgenootjes in contact is gekomen zoals op een PSZ of kinderdagverblijf.
Alle reacties Link kopieren
quote:iris1969 schreef op 11 maart 2013 @ 16:19:

[...]



Ik vind het niet kort door de bocht, want ik reageer op de topictitel en de OP waarin TO vraagt of er iets mis is met haar dochtertje. Ik denk dus van niet en denk dat dit waarschijnlijk haar karakter is wat naar voren komt in nieuwe en dus enge situaties.



Introvert gedrag is echt iets anders dan op school bang te zijn om een ander kind aan te spreken, bang te zijn om naar het toilet te gaan, etc. Mijn kind is zo extravert als wat, behalve dan dat dat er door angst in nieuwe situaties totaal niet uit komt kwam.



Ik denk dat er wel iets "mis" is met de dochter van TO, namelijk dat ze zich überhaupt in die groep geen houding weet te geven en dat ze zich bij de juf ook niet veilig genoeg voelt om heel primaire dingen als toiletbezoek aan te kaarten. Dat is op zich niet erg, ze is nog maar klein, de situatie is wel héél erg nieuw en héél erg anders dan wat ze kent, maar het is wel iets waar je iets mee "moet". En waar je ook iets mee kúnt, namelijk je kind ondersteunen om d'r weg in de groep te vinden.



Of ze introvert is of niet, is mij aan de hand van de OP helemaal niet duidelijk. Als ze thuis wel vrolijk aan het kletsen is, kan het zomaar zijn van niet.
quote:Beeldig schreef op 11 maart 2013 @ 16:25:

[...]





Introvert gedrag is echt iets anders dan op school bang te zijn om een ander kind aan te spreken, bang te zijn om naar het toilet te gaan, etc. Mijn kind is zo extravert als wat, behalve dan dat dat er door angst in nieuwe situaties totaal niet uit komt.



Ik denk dat er wel iets "mis" is met de dochter van TO, namelijk dat ze zich überhaupt in die groep geen houding weet te geven en dat ze zich bij de juf ook niet veilig genoeg voelt om heel primaire dingen als toiletbezoek aan te kaarten. Dat is op zich niet erg, ze is nog maar klein, de situatie is wel héél erg nieuw en héél erg anders dan wat ze kent, maar het is wel iets waar je iets mee "moet". En waar je ook iets mee kúnt, namelijk je kind ondersteunen om d'r weg in de groep te vinden.



Of ze introvert is of niet, is mij aan de hand van de OP helemaal niet duidelijk. Als ze thuis wel vrolijk aan het kletsen is, kan het zomaar zijn van niet.

Zucht. Lezen jullie nu zo slecht of hoe zit het?



Ik schrijf: introvert of verlegen. En dat uit zich juist in nieuwe situaties en niet thuis. En ook schrijf ik dat je er wel iets mee moet als ouder en als school.
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter is intussen niet meer verlegen. Dus jouw bewering dat het in het karakter zit, zie ik in mijn kind niet gestaafd.



Angst is in een volstrekt nieuwe, voor een zo klein kind wereldverschuivende situatie een heel normale en zelfs heel gezonde emotie. Die angst kan ervoor zorgen dat ze zelfs de normaalste dingen (vragen of ze naar de wc mag) niet durft. Niet omdat ze verlegen is, maar omdat ze in een voor haar zo vreemde situatie zit, waarin ze de conventies niet kent, waarin ze niet weet hoe ze zich sociaal gezien moet opstellen, waarin ze kortom clueless is en zich misschien wel hopeloos verloren voelt.



Ik kan heel goed lezen, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht en getuigen van een totaal gebrek aan inlevingsvermogen in de wereld van een zo klein kind dat vanuit het niets naar school gaat, om meteen te roepen dat het "gewoon" verlegenheid is en dat introverte kinderen op school nu eenmaal ondergewaardeerd worden. Het meisje haar hele wereld is nog maar een paar maanden geleden finaal op z'n kop gezet, van hele dagen met mama (papa?) moet ze ineens vier, vijf dagen in de week in een groep functioneren, iets waarmeer ze eerder nog nooit kennis heeft gemaakt en haar veilige haven (mama/papa) ontbreekt er ook nog eens. Er zijn volwassenen die van minder overspannen raken. Geef dat kind gewoon even de tijd, zonder er meteen een stempel "introvert" en "zit in het karakter" op te willen drukken.
Ik druk er juist geen stempel op, maar zeg dat er ook nog gewoon zoiets als de eigenheid van een kind is. Dat heeft rust aan de ouders en geeft ook minder druk op het kind om te moeten zijn wie het niet is.
Alle reacties Link kopieren
Dat zeiden ze tegen mij ook, toen het gedrag van mijn dochter nog problematisch was, maar dat gaf me geen rust hoor. Dat maakte me alleen maar heel erg boos. Alsof het probleem niet benoemd mocht worden, terwijl het er zo duimendik bovenop lag. Wat nog eens bevestigd werd toen we hulp ingeschakeld hadden, want toen bleek dat iedereen het wel degelijk gezien had, maar ons niet voor het hoofd wilde stoten.



Maar goed, dat is nogal off-topic.



TO, ik herken veel in je verhaal (met name het na een half jaar nog steeds niet om toiletbezoek durven vragen valt me op) en hier bleek het te liggen aan het basisveiligheidsgevoel van ons kind. Niet dat het bij jouw dochter "dus" ook daar aan ligt, maar ik kan me goed voorstellen dat ze wel een knauw heeft gekregen van de zo abrupte grote verandering. Dat kan gewoon weer bij trekken, maar geef haar daar wel tijd en wat ondersteuning in.
Ik denk dat je een beetje aan projectie doet Beeldig en zo te zien heb je dat zelf ook door.



Ik probeer TO tips te geven op mijn manier en jij op het jouwe en hopelijk heeft TO er iets aan, want daar gaat het om.
Alle reacties Link kopieren
Wij als ouders hadden niet echt het idee dat het verstanding/ handig was om onze dochter naar de psz te sturen. Ivm haar hebben we er dan wel voor gekozen haar jongere broertjes wel die kans te bieden, zodat de overgang voor hen makkelijker zal zijn.

Thuis is ze echt een vrolijk meisje en kan goed samen spelen met haar broertjes. Ook met de dochter van een vriendin van mij kan ze goed overweg en spelen ze wel samen. Dan is er ook wat interactie. Maar een voorbeeld, haar vriendinnetje wil met de poppen spelen en zij niet, dan houdt ze haar poot stijf. Dat is dan ook een moment dat ze niets zegt en wegkruipt/ op dr kleren gaat bijten.

Daarnaast zit ze wel vanaf haar derde op gym (wel een klein groepje) dit vindt ze heel leuk. Maar ik zie er niet echt contact maken met de andere meisjes, alleen met haar broertje en met de gymleraar daar is ze stapel dol op en staat te springen zodra hij de gymzaal inkomt. Zo ken ik haar ook, als een vrolijk meisje wel wat serieus. Ook fanasierijk. Na gesprekken met de juffen, blijkt ook dat ze op school geen fantasiespel heeft terwijl hier thuis de wasknijpers haaien.

Verder heb ik gezien dat als we in drukke omgevingen zijn (julianatoren oid) ze zich niet op haar gemak voelt en zich in haar schulp trekt. Maar dat zijn natuurlijk ook zoveel prikkels.

En dan tot slot, als ze thuis is en er komt een vreemd iemand monteur/ postbode oid dan kan ze daar wel hele verhalen tegen op hangen. Het is gewoon een lastig geval ;)
Alle reacties Link kopieren
quote:srk11 schreef op 11 maart 2013 @ 18:30:

Maar een voorbeeld, haar vriendinnetje wil met de poppen spelen en zij niet, dan houdt ze haar poot stijf. Dat is dan ook een moment dat ze niets zegt en wegkruipt/ op dr kleren gaat bijten.



Dit is normaal gedrag voor een kind van 4. Ik zie het nu ook bij 4-jarige klasgenootjes uit groep 1 die hier komen spelen (en dan zie ik vooral dat mijn kind zich nu net zo "groot" gedraagt als haar vriendinnetje uit vorig jaar groep 2, in plaats van dat zij degene is die dat gedrag vertoont... dat komt gewoon vanzelf dus! ).





quote:Na gesprekken met de juffen, blijkt ook dat ze op school geen fantasiespel heeft terwijl hier thuis de wasknijpers haaien.



Mijn dochter is sowieso niet zo van het fantasiespel, maar ook andere dingen deed ze op school niet, terwijl ze ze thuis al lang en breed wel deed. Dat kan ermee te maken hebben dat ze zich op school nog niet zo durft te laten gaan. Misschien is het interessant om te kijken wat er gebeurt tijdens speeldates met klasgenootjes. Of ze dan wel fantasiespel heeft of ook niet. Zoals ik al schreef: misschien dat speeldates er aan bij kunnen dragen dat ze in de groep ook wat beter haar plekje vindt. Ze is blijkbaar zo veel kinderen tegelijk niet gewend, door één op één de contacten met haar klasgenootjes wat te versterken, heeft ze in de grote groep wat meer houvast. Dat wordt voor haar dan misschien wat meer Jantje, Truusje, Jetje en nog meer kinderen in plaats van één grote "brei" aan kinderen waar ze haar weg niet in kan vinden.





quote:Verder heb ik gezien dat als we in drukke omgevingen zijn (julianatoren oid) ze zich niet op haar gemak voelt en zich in haar schulp trekt. Maar dat zijn natuurlijk ook zoveel prikkels.



Je zou denken dat het inderdaad aan de drukte ligt. Trekt ze zich sowieso in haar schulp? Of alleen bij direct contact met andere kinderen? Huppelt ze wel van attractie naar attractie? Of vindt ze zelfs dat eng?



quote:En dan tot slot, als ze thuis is en er komt een vreemd iemand monteur/ postbode oid dan kan ze daar wel hele verhalen tegen op hangen. Het is gewoon een lastig geval ;)Thuis is haar veilige basis. Het is positief dat ze dat ook zo voelt als er een vreemde in huis is (ter vergelijking: mijn dochter had dat niet, die vertoonde ook dan angstig gedrag).
Alle reacties Link kopieren
De juffen en ik hebben een maatje voor dr, die helpt haar ook een beetje vertrouwd te raken in de klas. Waar staat alles ed. Dat meisje is hier 1 keer komen spelen en ze is daar een keer wezen spelen. Maar dan is het volgens mij geen fantasie maar meer samen puzzelen.

In de julianatoren heeft ze een kwartier of iets meer nodig en dan komt ze wel redelijk los en gaat lekker van attractie naar attractie.

Maar goed we proberen haar nu een beetje te koppelen aan andere kinderen, maar dat gaat niet heel makkelijk. Ik ben dan meer die moet zeggen, zullen we vragen of die vanmiddag bij jou komt spelen.

Morgen heb ik een gesprek met de juf en intern begeleider dus ben benieuwd of ze weer een kleine vooruitgang heeft geboekt.

Bedankt allemaal voor de ervaringen en tips.
Alle reacties Link kopieren
Srk, kinderen beginnen rond de kleuterleeftijd pas een beetje samen te leren spelen. Sommigen iets eerder, sommigen iets later. Zo gaat dat bij zaken als leren lopen en praten immers ook.



Dat nog niet samen (willen) spelen vind ik dan ook niet erg zorgelijk klinken.



Het gebrek aan communicatie en interactie kan wel problematisch zijn, vooral in een kleuterklas. Veel stof wordt mondeling behandeld.



Wat ligt er exact aan handelingsplan(nen) voor je dochter? Welk tijdsbestek is hiervoor vastgelegd? Vraag of je het in mag zien.
Alle reacties Link kopieren
Over handelingsplan(nen) weet ik eigelijk niks. Volgens mij laten ze het een beetje en verwachten ze dat het beter gaat. Maar ze vertelden wel in een vorig gesprek dat als ze naar groep 2 gaat ze wel uit zichzelf naar de wc moet gaan. Qua interactie vind ik het heel moeilijk om er hoogte van te krijgen. Soms komt er een kindje naar dr toe in de klas die wat zegt, maar daar lijkt ze nauwelijks op te reageren. Maar goed dat ga ik morgen ook vragen of dat al wat makkelijker gaat.
Alle reacties Link kopieren
quote:srk11 schreef op 11 maart 2013 @ 20:44:

In de julianatoren heeft ze een kwartier of iets meer nodig en dan komt ze wel redelijk los en gaat lekker van attractie naar attractie.



Dat is dus positief, ze went even en dan komt ze los. Lijkt me niets mis mee.





quote:Maar goed we proberen haar nu een beetje te koppelen aan andere kinderen, maar dat gaat niet heel makkelijk. Ik ben dan meer die moet zeggen, zullen we vragen of die vanmiddag bij jou komt spelen.





Dat hoort bij de leeftijd. Wij hebben dochter ook bewust aan een paar klasgenootjes "gekoppeld" met speelafspraakjes (die wij regelden). Toch maar wel blijven proberen, denk ik, het heeft hier althans wel geholpen.



Ik begrijp dat op school de IB-er er al bij betrokken is? Ook dat is wel fijn, dan zijn er twee paar ogen die naar haar kunnen kijken en twee mensen die kunnen kijken hoe je dochter het beste ondersteund kan worden. Veel succes bij het gesprek morgen!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven