Kinderen
alle pijlers
Dochter (7) onzeker en depressief
maandag 24 oktober 2016 23:23
Zoals de titel al zegt: mijn dochter zit al een tijdje niet lekker in haar vel. Deze avond knapte er iets: een enorme huilbui en ze vertelde dat ze 'het leven erg moeilijk vindt'.
Ik zie haar sinds groep 3 al enorm worstelen. Ze zit nu in een traject om te testen op adhd of add. Ze is een heel pienter meisje, maar kan haar aandacht er absoluut niet bij houden. Van veelbelovend in de kleuterklas (pluswerkjes, bovengemiddelde taalontwikkeling) zit ze nu voor elk vak in de extra instructiegroep omdat ze helemaal niet productief is als ze zelf aan het werk moet.
Na vanavond heb ik het idee dat wij haar nog niet genoeg ondersteuning bieden. Ze is ongelukkig, spreekt ook weinig meer met vriendinnen af en is kapot na een dag school.
Wie herkent bovenstaande en heeft misschien nog nieuwe inzichten voor mij?
Ik zie haar sinds groep 3 al enorm worstelen. Ze zit nu in een traject om te testen op adhd of add. Ze is een heel pienter meisje, maar kan haar aandacht er absoluut niet bij houden. Van veelbelovend in de kleuterklas (pluswerkjes, bovengemiddelde taalontwikkeling) zit ze nu voor elk vak in de extra instructiegroep omdat ze helemaal niet productief is als ze zelf aan het werk moet.
Na vanavond heb ik het idee dat wij haar nog niet genoeg ondersteuning bieden. Ze is ongelukkig, spreekt ook weinig meer met vriendinnen af en is kapot na een dag school.
Wie herkent bovenstaande en heeft misschien nog nieuwe inzichten voor mij?
maandag 24 oktober 2016 23:31
Kan ze haar aandacht er niet bijhouden omdat alles wellicht juist te makkelijk is? Wel eens op onderpresteren gegoogeld, komt vaker voor. Mijn eerste resultaat gaf dit lijstje, kijk maar eens of je iets herkent alhoewel het zo algemeen is dat iedereen er wel iets in ziet waarschijnlijk. http://wij-leren.nl/artikel-onderpresteren.php
maandag 24 oktober 2016 23:32
maandag 24 oktober 2016 23:33
Heel erg herkenbaar.
Ook hier zijn alle zeilen bijgezet, getest, gediagnosticeerd, gepraat en nog eens gepraat maar sec genomen leverde het bijzonder weinig op.
Wat mij uiteindelijk hielp was een andere visie, schijnbaar ben ik niet bij machte om mijn kind gelukkig te maken, ik mag van hem houden en hem het vertrouwen geven dat hij zijn weggetje zelf zal vinden. Soms moet een kind gewoon ouder worden om het leven beter te snappen en een stuk controle te krijgen die een jong kind gewoon nog niet heeft.
Ondertussen doe je wat je doet en dat is je schijtende best, je kind ongelukkig zien is enorm zwaar.
Mijn kind is nu 16 en ik kan sinds een jaar of 1.5 met recht zeggen dat het goed met hem gaat. Hij zit intussen op het MBO, heeft zijn beroepskeuze gemaakt en geeft stukje bij beetje zijn eigen leven vorm en wordt steeds een beetje gelukkiger. Dat doet hij helemaal zelf.
Ik kijk op de jaren hiervoor terug als zijnde zwaar, vooral omdat zijn ongeluk ook tevens mijn ongeluk was.
Ook hier zijn alle zeilen bijgezet, getest, gediagnosticeerd, gepraat en nog eens gepraat maar sec genomen leverde het bijzonder weinig op.
Wat mij uiteindelijk hielp was een andere visie, schijnbaar ben ik niet bij machte om mijn kind gelukkig te maken, ik mag van hem houden en hem het vertrouwen geven dat hij zijn weggetje zelf zal vinden. Soms moet een kind gewoon ouder worden om het leven beter te snappen en een stuk controle te krijgen die een jong kind gewoon nog niet heeft.
Ondertussen doe je wat je doet en dat is je schijtende best, je kind ongelukkig zien is enorm zwaar.
Mijn kind is nu 16 en ik kan sinds een jaar of 1.5 met recht zeggen dat het goed met hem gaat. Hij zit intussen op het MBO, heeft zijn beroepskeuze gemaakt en geeft stukje bij beetje zijn eigen leven vorm en wordt steeds een beetje gelukkiger. Dat doet hij helemaal zelf.
Ik kijk op de jaren hiervoor terug als zijnde zwaar, vooral omdat zijn ongeluk ook tevens mijn ongeluk was.
...
maandag 24 oktober 2016 23:35
maandag 24 oktober 2016 23:36
Is wat ze aangeboden krijgt wel uitdagend genoeg voor haar? Aangezien ze extra instructie nodig heeft zal het wel niet te makkelijk zijn, maar haar ervaring hiervan speelt denk ik een grote rol bij haar motivatie. Ik kreeg als kind op een gegeven moment door dat de structuur van al die sommen en rijtjes taal hetzelfde was, alleen dat de regel elke keer anders is. Maar als je die regel hebt gevonden is er geen drol meer aan. Weet je ook wanneer ze school wel leuk vindt? Wat doet ze dan anders? Kan de juf daar niet iets mee?
maandag 24 oktober 2016 23:36
quote:Nelladella1 schreef op 24 oktober 2016 @ 23:33:
Even heel kort, want moet echt naar bed: hou je ook rekening met hoogbegaafdheid?
Sterkte verder, niet leuk om je kindje zo te zien.
Ik ben zelf leerkracht, maar dat zie ik niet bij haar. Wel slim, maar niet meerbegaafd. Al kijk ik natuurlijk met een moederbril.
Ze kampt momenteel ook met een enorme achterstand in de leerstof die ik dan weer thuis met haar probeer in te halen. Is niet leuk op deze leeftijd.
Even heel kort, want moet echt naar bed: hou je ook rekening met hoogbegaafdheid?
Sterkte verder, niet leuk om je kindje zo te zien.
Ik ben zelf leerkracht, maar dat zie ik niet bij haar. Wel slim, maar niet meerbegaafd. Al kijk ik natuurlijk met een moederbril.
Ze kampt momenteel ook met een enorme achterstand in de leerstof die ik dan weer thuis met haar probeer in te halen. Is niet leuk op deze leeftijd.
maandag 24 oktober 2016 23:39
quote:vinsent schreef op 24 oktober 2016 @ 23:35:
Had mijn vriendin kunnen zijn: jong depressief, ADHD.
Ik ben blij dat jij het serieus neemt.
Goede behandeling zoeken. Veel liefde geven. Laat haar 10 keer per dag merken dat je haar waardeert.
En veel sterkte. Je bent als ouder maar zo gelukkig als je ongelukkigste kind.
Dat zei ze zelf ook: juf zegt nooit meer: 'goed gedaan, meid'. Nooit meer complimenten krijgen op school lijkt me verschrikkelijk. Dat alles wat je doet eigenlijk alleen kritiek uitlokt.
Ik heb haar beloofd een briefje te schrijven met complimenten om in haar laatje te bewaren.
Volgende week observatie in de klas en dan worden we doorverwezen voor verder onderzoek.
Had mijn vriendin kunnen zijn: jong depressief, ADHD.
Ik ben blij dat jij het serieus neemt.
Goede behandeling zoeken. Veel liefde geven. Laat haar 10 keer per dag merken dat je haar waardeert.
En veel sterkte. Je bent als ouder maar zo gelukkig als je ongelukkigste kind.
Dat zei ze zelf ook: juf zegt nooit meer: 'goed gedaan, meid'. Nooit meer complimenten krijgen op school lijkt me verschrikkelijk. Dat alles wat je doet eigenlijk alleen kritiek uitlokt.
Ik heb haar beloofd een briefje te schrijven met complimenten om in haar laatje te bewaren.
Volgende week observatie in de klas en dan worden we doorverwezen voor verder onderzoek.
maandag 24 oktober 2016 23:47
quote:Anouscha schreef op 24 oktober 2016 @ 23:39:
[...]
Dat zei ze zelf ook: juf zegt nooit meer: 'goed gedaan, meid'. Nooit meer complimenten krijgen op school lijkt me verschrikkelijk. Dat alles wat je doet eigenlijk alleen kritiek uitlokt.
Ik heb haar beloofd een briefje te schrijven met complimenten om in haar laatje te bewaren.
Volgende week observatie in de klas en dan worden we doorverwezen voor verder onderzoek.Ga wel voorzichtig met complimenten om: https://www.psychological ... with-low-self-esteem.html
Complimenten zijn niet zomaar alleen maar goed, want ook doordat ze gewend is geraakt aan complimenten van de juf voelt het nu harder moeten werken voor minder complimenten als 'falen', terwijl ze nog steeds leert, nog steeds elke dag iets verder is, maar het voelt niet meer zo. De vraag is dan wat nu het echte probleem is. Ingewikkeld hoor!
[...]
Dat zei ze zelf ook: juf zegt nooit meer: 'goed gedaan, meid'. Nooit meer complimenten krijgen op school lijkt me verschrikkelijk. Dat alles wat je doet eigenlijk alleen kritiek uitlokt.
Ik heb haar beloofd een briefje te schrijven met complimenten om in haar laatje te bewaren.
Volgende week observatie in de klas en dan worden we doorverwezen voor verder onderzoek.Ga wel voorzichtig met complimenten om: https://www.psychological ... with-low-self-esteem.html
Complimenten zijn niet zomaar alleen maar goed, want ook doordat ze gewend is geraakt aan complimenten van de juf voelt het nu harder moeten werken voor minder complimenten als 'falen', terwijl ze nog steeds leert, nog steeds elke dag iets verder is, maar het voelt niet meer zo. De vraag is dan wat nu het echte probleem is. Ingewikkeld hoor!
maandag 24 oktober 2016 23:49
quote:Anouscha schreef op 24 oktober 2016 @ 23:36:
[...]
Ik ben zelf leerkracht, maar dat zie ik niet bij haar. Wel slim, maar niet meerbegaafd. Al kijk ik natuurlijk met een moederbril.
Ze kampt momenteel ook met een enorme achterstand in de leerstof die ik dan weer thuis met haar probeer in te halen. Is niet leuk op deze leeftijd.Zit ze in een hele drukke klas?
[...]
Ik ben zelf leerkracht, maar dat zie ik niet bij haar. Wel slim, maar niet meerbegaafd. Al kijk ik natuurlijk met een moederbril.
Ze kampt momenteel ook met een enorme achterstand in de leerstof die ik dan weer thuis met haar probeer in te halen. Is niet leuk op deze leeftijd.Zit ze in een hele drukke klas?
maandag 24 oktober 2016 23:58
Heftig! Helaas herkenbaar. Wij zijn ook jaren aan het tobben geweest met onze dochter. Diagnose add. En we tobben soms nog steeds. Ons grootste probleem is dat onze dochter haar gevoelens op school niet laat zien. Ze spaart alles op en dat komt er thuis uit. Wij weten inmiddels dat haar concentratiestoornis veel energie kost.
Speltherapie heeft wat handvaten gegeven, maar een kant en klare oplossing is er helaas niet. Ben je bekend met de verschillende boekjes waarmee ze vraaggestuurd de dag door nemen?
En is ze medisch in orde? Een vitamine tekort kan soms ook bijdragen aan jezelf ellendig voelen denk ik.
Speltherapie heeft wat handvaten gegeven, maar een kant en klare oplossing is er helaas niet. Ben je bekend met de verschillende boekjes waarmee ze vraaggestuurd de dag door nemen?
En is ze medisch in orde? Een vitamine tekort kan soms ook bijdragen aan jezelf ellendig voelen denk ik.
dinsdag 25 oktober 2016 00:01
Ja ik herken het heel goed. Mijn dochter is 10. Vorige week vond ze zichzelf ineens een rotkind omdat 'niets goed gaat' Vorig jaar getest; ADHD en kenmerken van autisme.
Ik vind vooral die buien waarin ze het leven niet leuk vindt en zichzelf ook even niet (gelukkig op andere momenten wel!) heel erg moeilijk.
Dochter heeft sinds eind groep 3 een dyslexieverklaring en heeft het de afgelopen jaren totaal niet getroffen qua leerkrachten. Dat heeft veel stuk gemaakt qua zelfvertrouwen.
Dit jaar een juf die veel wil doen om dochter te helpen, maar inmiddels twijfelen we over speciaal onderwijs.
Dochter is overigens gediagnosticeerd door een kinderpsychiater en krijg sindsdien begeleiding door een GZ Psycholoog en ik krijg ouderbegeleiding.
Ik vind vooral die buien waarin ze het leven niet leuk vindt en zichzelf ook even niet (gelukkig op andere momenten wel!) heel erg moeilijk.
Dochter heeft sinds eind groep 3 een dyslexieverklaring en heeft het de afgelopen jaren totaal niet getroffen qua leerkrachten. Dat heeft veel stuk gemaakt qua zelfvertrouwen.
Dit jaar een juf die veel wil doen om dochter te helpen, maar inmiddels twijfelen we over speciaal onderwijs.
Dochter is overigens gediagnosticeerd door een kinderpsychiater en krijg sindsdien begeleiding door een GZ Psycholoog en ik krijg ouderbegeleiding.
dinsdag 25 oktober 2016 00:03
Ik ken het concentratieprobleem wel, de pluswerkjes niet. Mijn intelligentie was gemiddeld. De taalontwikkeling was stukken beter dan mijn handen. Ik kon de lesstof wel, maar emotioneel was ik nog een kleuter. Groep 3 heb ik om die reden gedoubleerd en toen ging het veel beter op school. Ook was ik altijd trager dan anderen. Nu nog trouwens. Ik heb ASS met kenmerken van ADD. Maar niet genoeg om het in dat hokje van ADD te plaatsen.
In bijna elke klas werd wel gezegd dat ik dromerig was. Ik leefde in een eigen wereldje. De lesstof kwam alleen binnen zo lang ik het interessant vond. Anders niet. Met vriendinnen afspreken deed ik wel regelmatig. Maar ik vond een hele dag school ook erg vermoeiend.
Ik had ook enorme faalangst, waar ik op mijn 9e voor in therapie ging. Niet dat het veel geholpen heeft. Als iets niet lukte kon ik zo'n hekel aan mezelf hebben. Ik raakte dan in paniek wat zich uitte in huilen. Bang iedereen me dom zou vinden en ik de enige was die het niet kon. Daarin voelde ik me zo anders dan klasgenoten. Zij stapten makkelijker over dingen heen.
In bijna elke klas werd wel gezegd dat ik dromerig was. Ik leefde in een eigen wereldje. De lesstof kwam alleen binnen zo lang ik het interessant vond. Anders niet. Met vriendinnen afspreken deed ik wel regelmatig. Maar ik vond een hele dag school ook erg vermoeiend.
Ik had ook enorme faalangst, waar ik op mijn 9e voor in therapie ging. Niet dat het veel geholpen heeft. Als iets niet lukte kon ik zo'n hekel aan mezelf hebben. Ik raakte dan in paniek wat zich uitte in huilen. Bang iedereen me dom zou vinden en ik de enige was die het niet kon. Daarin voelde ik me zo anders dan klasgenoten. Zij stapten makkelijker over dingen heen.
dinsdag 25 oktober 2016 00:04
We staan echt nog aan het begin van het traject, Lala. Mijn twijfels over haar functioneren in de klas werden door de leerkracht steeds weggewuifd. Ik zag echter een totaal ander kind thuis dan het jaar ervoor. Het werd steeds erger met uiteindelijk een dramatisch overgangsrapport als gevolg.
Dit schooljaar zit ik er dus bovenop, al wordt dat niet gewaardeerd. Ik heb dus in overleg met de intern begeleider een observatie aangevraagd bij de stichting die de zogenaamde rugzakjesleerlingen begeleidt. Vanuit daar kunnen we verder geholpen worden. Dit is vooralsnog alleen gericht op school.
Ik wil echter thuis ook wat kunnen betekenen, want het besef komt nu wel dat mijn kind niet gelukkig is.
Dit schooljaar zit ik er dus bovenop, al wordt dat niet gewaardeerd. Ik heb dus in overleg met de intern begeleider een observatie aangevraagd bij de stichting die de zogenaamde rugzakjesleerlingen begeleidt. Vanuit daar kunnen we verder geholpen worden. Dit is vooralsnog alleen gericht op school.
Ik wil echter thuis ook wat kunnen betekenen, want het besef komt nu wel dat mijn kind niet gelukkig is.
dinsdag 25 oktober 2016 00:05
dinsdag 25 oktober 2016 00:10
quote:vivamarita schreef op 25 oktober 2016 @ 00:01:
Ja ik herken het heel goed. Mijn dochter is 10. Vorige week vond ze zichzelf ineens een rotkind omdat 'niets goed gaat' Vorig jaar getest; ADHD en kenmerken van autisme.
Ik vind vooral die buien waarin ze het leven niet leuk vindt en zichzelf ook even niet (gelukkig op andere momenten wel!) heel erg moeilijk.
Dochter heeft sinds eind groep 3 een dyslexieverklaring en heeft het de afgelopen jaren totaal niet getroffen qua leerkrachten. Dat heeft veel stuk gemaakt qua zelfvertrouwen.
Dit jaar een juf die veel wil doen om dochter te helpen, maar inmiddels twijfelen we over speciaal onderwijs.
Dochter is overigens gediagnosticeerd door een kinderpsychiater en krijg sindsdien begeleiding door een GZ Psycholoog en ik krijg ouderbegeleiding.Dit is dus mijn schrikbeeld. Ik hoop eigenlijk er op tijd bij te zijn om te voorkomen dat ik een kind heb dat zich over tien jaar voor de trein gooit. Zonder afdoende begeleiding (zoals jij die wel hebt) kunnen wij niet voorkomen dat dit erger wordt vrees ik.
Ja ik herken het heel goed. Mijn dochter is 10. Vorige week vond ze zichzelf ineens een rotkind omdat 'niets goed gaat' Vorig jaar getest; ADHD en kenmerken van autisme.
Ik vind vooral die buien waarin ze het leven niet leuk vindt en zichzelf ook even niet (gelukkig op andere momenten wel!) heel erg moeilijk.
Dochter heeft sinds eind groep 3 een dyslexieverklaring en heeft het de afgelopen jaren totaal niet getroffen qua leerkrachten. Dat heeft veel stuk gemaakt qua zelfvertrouwen.
Dit jaar een juf die veel wil doen om dochter te helpen, maar inmiddels twijfelen we over speciaal onderwijs.
Dochter is overigens gediagnosticeerd door een kinderpsychiater en krijg sindsdien begeleiding door een GZ Psycholoog en ik krijg ouderbegeleiding.Dit is dus mijn schrikbeeld. Ik hoop eigenlijk er op tijd bij te zijn om te voorkomen dat ik een kind heb dat zich over tien jaar voor de trein gooit. Zonder afdoende begeleiding (zoals jij die wel hebt) kunnen wij niet voorkomen dat dit erger wordt vrees ik.
dinsdag 25 oktober 2016 00:32
Wat verschrikkelijk, TO. Ik heb eigenlijk geen advies, maar ik wil wel even zeggen dat ik vind dat er tegenwoordig zoveel van kinderen verwacht wordt, op zo'n jonge leeftijd al. Ze is pas zeven. Ze moet op die leeftijd vooral lekker spelen, en spelenderwijs leren. Zou ze misschien meer op zijn plaats zijn op een ander soort school? Misschien Montessori, waar ze zelf haar tijd kan indelen. Of anders gewoon een jaartje blijven zitten en volgend jaar opnieuw proberen? Het is maar een idee...
Mijn oudste had trouwens toen hij drie was een moeilijke winter toen zijn zusje een baby was. Ik zat er zelf best wel doorheen en had door de baby verminderd aandacht voor hem, en dat voelde hij aan. Hij was lamlendig, mager, kon niks zelf, en zat niet lekker in zijn vel. Ik schrok ervan, en heb hem toen een periode enorm veel extra aandacht gegeven. Tripjes met zijn tweetjes naar de supermarkt, of samen een ballon kopen (baby bleef thuis), een lekkernij of stuk fruit zelf uitkiezen in de winkel, samen liedjes zingen in de auto, etc. Hij fleurde daar helemaal van op. Hij is gevoelig voor stemmingswisselingen, en heeft erg veel aandacht nodig, dus als ik hem weer zie afglijden dan herhaal ik het weer. Dat heeft hij soms echt nodig, die een op een aandacht. Dan voelt hij zich weer gewaardeerd, en dat gun ik hem zo. Ik zeg niet dat ze geen aandacht van je krijgt hoor, TO, maar misschien kun je zoiets ook voor je dochter doen totdat ze zich weer wat waardiger voelt, en meer in zichzelf gaat geloven?
Aanvulling: zoals Lala al zegt, een Vitamine D3 tekort kan bijdragen aan depressieve gevoelens. Heb je dat al laten prikken?
Mijn oudste had trouwens toen hij drie was een moeilijke winter toen zijn zusje een baby was. Ik zat er zelf best wel doorheen en had door de baby verminderd aandacht voor hem, en dat voelde hij aan. Hij was lamlendig, mager, kon niks zelf, en zat niet lekker in zijn vel. Ik schrok ervan, en heb hem toen een periode enorm veel extra aandacht gegeven. Tripjes met zijn tweetjes naar de supermarkt, of samen een ballon kopen (baby bleef thuis), een lekkernij of stuk fruit zelf uitkiezen in de winkel, samen liedjes zingen in de auto, etc. Hij fleurde daar helemaal van op. Hij is gevoelig voor stemmingswisselingen, en heeft erg veel aandacht nodig, dus als ik hem weer zie afglijden dan herhaal ik het weer. Dat heeft hij soms echt nodig, die een op een aandacht. Dan voelt hij zich weer gewaardeerd, en dat gun ik hem zo. Ik zeg niet dat ze geen aandacht van je krijgt hoor, TO, maar misschien kun je zoiets ook voor je dochter doen totdat ze zich weer wat waardiger voelt, en meer in zichzelf gaat geloven?
Aanvulling: zoals Lala al zegt, een Vitamine D3 tekort kan bijdragen aan depressieve gevoelens. Heb je dat al laten prikken?
dinsdag 25 oktober 2016 00:42
Nee, Montessori-onderwijs past absoluut niet bij haar. Dan komt ze helemaal niet meer aan leren toe. Ze heeft veel structuur en sturing nodig: traditioneel, klassikaal onderwijs dus.
Wat aandacht betreft: ze geeft zelf aan dat het probleem met name aan school ligt en dat ze zich thuis wel kan ontspannen en zich hier veilig voelt. Het compenseert alleen niet voor de uren die ze zich ellendig voelt kennelijk.
Wat aandacht betreft: ze geeft zelf aan dat het probleem met name aan school ligt en dat ze zich thuis wel kan ontspannen en zich hier veilig voelt. Het compenseert alleen niet voor de uren die ze zich ellendig voelt kennelijk.
dinsdag 25 oktober 2016 01:13
Herkenbaar! Onze dochter zit in groep 4 en vorig jaar is een groot drama geweest, waarbij dochter op de dieptepunten echt heel ongelukkig was. Moe, wit, prikkelbaar en totaal niet het vrolijke, optimistische meisje wat we kenden. Dochter is onderzocht en heeft de diagnose ADD gekregen (en uit iq onderzoek kwam een iq van 120, daar ligt het dus niet aan). Helaas wilde de juf vorig jaar vrij weinig doen (ze vond al heel snel dat ze alles geprobeerd had) en was haar oplossing alleen maar medicatie. Het werd echt letterlijk het jaar uitzingen en de dagen aftellen tot we van de betreffende juf af waren. Helaas is zij tevens ib-er t/m de groepen 3, dus we konden niet echt om haar heen en er was totaal geen vertrouwen en samenwerking.
Toen groep 4 goed en wel begon werden we door de nieuwe juf alweer aan de mouw getrokken. Dochter krijgt niks af en loopt achter. We zijn in afwachting op een gesprek met de ib-er en juf, maar die afspraak maken gaat helaas nogal moeizaam. Intussen hebben wij weer contact gehad met de instelling die de diagnostiek en begeleiding doet en we gaan iig zorgen voor een observatie in de klas, onderzoek op dyslexie en proberen voor elkaar te krijgen dat dochter toetsen 1 op 1 kan doen ipv met de hele klas. Gelukkig is ze dit jaar wel weer vrolijker en gaat ze niet meer met heel veel tegenzin naar school, maar het is vreselijk om je kind zo te zien worstelen. Ze ziet zelf ook heel goed dat de rest van de klas sneller en verder is en dat vindt ze uiteraard niet bepaald leuk.
Ik zou nu zsm een afspraak maken met de ib-er om te bespreken hoe er op korte termijn met dochter omgegaan gaat worden om deze spiraal te doorbreken en ook met de juf in gesprek gaan. Is er al een plan gemaakt? Hoe is er tot nu toe omgegaan met haar slechte resultaten? Kan ze compacten, meer op een laptop/tablet doen? Zijn er andere mogelijkheden? En samen zorgen dat er elke dag succesjes blijven bestaan, zodat het niet alleen maar negatief is.
Veel sterkte, het is echt heel ellendig om je kind zo te zien.
Toen groep 4 goed en wel begon werden we door de nieuwe juf alweer aan de mouw getrokken. Dochter krijgt niks af en loopt achter. We zijn in afwachting op een gesprek met de ib-er en juf, maar die afspraak maken gaat helaas nogal moeizaam. Intussen hebben wij weer contact gehad met de instelling die de diagnostiek en begeleiding doet en we gaan iig zorgen voor een observatie in de klas, onderzoek op dyslexie en proberen voor elkaar te krijgen dat dochter toetsen 1 op 1 kan doen ipv met de hele klas. Gelukkig is ze dit jaar wel weer vrolijker en gaat ze niet meer met heel veel tegenzin naar school, maar het is vreselijk om je kind zo te zien worstelen. Ze ziet zelf ook heel goed dat de rest van de klas sneller en verder is en dat vindt ze uiteraard niet bepaald leuk.
Ik zou nu zsm een afspraak maken met de ib-er om te bespreken hoe er op korte termijn met dochter omgegaan gaat worden om deze spiraal te doorbreken en ook met de juf in gesprek gaan. Is er al een plan gemaakt? Hoe is er tot nu toe omgegaan met haar slechte resultaten? Kan ze compacten, meer op een laptop/tablet doen? Zijn er andere mogelijkheden? En samen zorgen dat er elke dag succesjes blijven bestaan, zodat het niet alleen maar negatief is.
Veel sterkte, het is echt heel ellendig om je kind zo te zien.
