Kinderen
alle pijlers
Dochter maakt me helemaal gek (10 jaar)
zaterdag 22 april 2017 11:08
Mijn dochter van 10 maakt mij helemaal gek. Ze heeft altijd al een sterke wil gehad maar de laatste tijd hebben we constant bonje, zijn de puberjaren nu al gestart?? Weet even echt niet hoe ik alles moet aanpakken nu.
Ik ben nu ook zeker geen leuke moeder ben gewoon een zeur geworden die de hele dag door van alles aan het herhalen is dat weet ik maar dingen die ze dagelijks vanzelf zou moeten doen doet ze gewoon niet. Dingen als:
- je schoenen in de schoenenkast zetten
- je eigen bord afruimen
- spullen die je gebruikt weer terugzetten
- je bed opmaken
- je kleding ophangen ipv op de grond gooien
Ze doet het gewoon niet want het kan haar niets schelen en wanneer ik haar vraag het te doen krijg ik een grote mond en blijft ze gewoon zitten. Vervolgens stuur ik haar naar haar kamer maar weigert ze erheen te gaan, sleep haar dan letterlijk aan haar arm richting trap. Ze accepteert dus ook haar straf gewoon niet..
Nog een probleen die we hebben is het douchen, ze haat het en gaat nooit douchen zonder een woordenwisseling en haar dus weer letterijk richting de badkamer te slepen. Mijn man zei laat haar dan gaat ze uiteindelijk vanzelf wel nou ze heeft letterlijk 2 weken niet gedoucht! Heb haar daarna dus weer gedwongen te douchen, dus weer hup die arm beetpakken en gaan.
Ze is ook ontzettend egoistisch weet niet of dit gewoon de leeftijd is en dat alle meiden min of meer een beetje egoistisch zijn rond deze leeftijd maar ze denkt gewoon altijd aan zichzelf. Voorbeeld: laatst zouden we een dagje uit hebben en toen werd ik ziek, werd ze bijna boos omdat alles niet doorging, is allemaal jou schuld mama je hebt onz dag verpest. Dat ik ziek was deed haar niks. Of wanneer ik vraag of ze even een paracetamol wil geven en ik onder de dekens lig zegt ze doe het zelf waarom moet ik dat doen. Nooit vragen hoe het gaat of ik wat nodig heb.
Heb nog een jonger kind en die is helemaal niet zo! Die helpt graag, denkt altijd aan anderen en is zorgzaam. Doet ook zonder eeuwige gezeur bord afruimen en schoenen opbergen hoef ik zelden te vragen.
Straffen die ik haar geef in de hoop dat ze beter gaat luisteren zijn bijvoorbeeld geen tablet mogen gebruiken, geen tv kijken of niet buiten mogen spelen maar haar gedrag verbetert niet.
Ze is super intelligent en echt wel een gezellige meid, ik hou ontzettend veel van haar, we doen ook veel leuke dingen samen maar dit gedrag maakt mij helemaal gek. Ze is gewoon heel humeurig kan poeslief zijn en opeens slaat het om en is ze een tijdje weer superkattig en rebels.
Hoe moet ik hier nou op reageren? Ben ik te streng? Te soft? Wanneer ze weereens dingen weigert te doen moet ik ze laten voor wat het is of haar dwingen het te doen? Hoe doen andere moeder dit
Ik ben nu ook zeker geen leuke moeder ben gewoon een zeur geworden die de hele dag door van alles aan het herhalen is dat weet ik maar dingen die ze dagelijks vanzelf zou moeten doen doet ze gewoon niet. Dingen als:
- je schoenen in de schoenenkast zetten
- je eigen bord afruimen
- spullen die je gebruikt weer terugzetten
- je bed opmaken
- je kleding ophangen ipv op de grond gooien
Ze doet het gewoon niet want het kan haar niets schelen en wanneer ik haar vraag het te doen krijg ik een grote mond en blijft ze gewoon zitten. Vervolgens stuur ik haar naar haar kamer maar weigert ze erheen te gaan, sleep haar dan letterlijk aan haar arm richting trap. Ze accepteert dus ook haar straf gewoon niet..
Nog een probleen die we hebben is het douchen, ze haat het en gaat nooit douchen zonder een woordenwisseling en haar dus weer letterijk richting de badkamer te slepen. Mijn man zei laat haar dan gaat ze uiteindelijk vanzelf wel nou ze heeft letterlijk 2 weken niet gedoucht! Heb haar daarna dus weer gedwongen te douchen, dus weer hup die arm beetpakken en gaan.
Ze is ook ontzettend egoistisch weet niet of dit gewoon de leeftijd is en dat alle meiden min of meer een beetje egoistisch zijn rond deze leeftijd maar ze denkt gewoon altijd aan zichzelf. Voorbeeld: laatst zouden we een dagje uit hebben en toen werd ik ziek, werd ze bijna boos omdat alles niet doorging, is allemaal jou schuld mama je hebt onz dag verpest. Dat ik ziek was deed haar niks. Of wanneer ik vraag of ze even een paracetamol wil geven en ik onder de dekens lig zegt ze doe het zelf waarom moet ik dat doen. Nooit vragen hoe het gaat of ik wat nodig heb.
Heb nog een jonger kind en die is helemaal niet zo! Die helpt graag, denkt altijd aan anderen en is zorgzaam. Doet ook zonder eeuwige gezeur bord afruimen en schoenen opbergen hoef ik zelden te vragen.
Straffen die ik haar geef in de hoop dat ze beter gaat luisteren zijn bijvoorbeeld geen tablet mogen gebruiken, geen tv kijken of niet buiten mogen spelen maar haar gedrag verbetert niet.
Ze is super intelligent en echt wel een gezellige meid, ik hou ontzettend veel van haar, we doen ook veel leuke dingen samen maar dit gedrag maakt mij helemaal gek. Ze is gewoon heel humeurig kan poeslief zijn en opeens slaat het om en is ze een tijdje weer superkattig en rebels.
Hoe moet ik hier nou op reageren? Ben ik te streng? Te soft? Wanneer ze weereens dingen weigert te doen moet ik ze laten voor wat het is of haar dwingen het te doen? Hoe doen andere moeder dit
zaterdag 22 april 2017 16:10
quote:mara2 schreef op 22 april 2017 @ 15:57:
[...]
Maar vergis je niet in stille verlegens kinderen. Mijn zoon nu17 jaar is ook zo. Bij elke ouderbespreking hoorden ik hij moet meer zeggen. Hij gaat nu zijn eigen weg. En onderschat deze kinderen niet. Hij moest van mij gaan werken. En hij werkt nu juist om onder de mensen te blijven.Mooi.
[...]
Maar vergis je niet in stille verlegens kinderen. Mijn zoon nu17 jaar is ook zo. Bij elke ouderbespreking hoorden ik hij moet meer zeggen. Hij gaat nu zijn eigen weg. En onderschat deze kinderen niet. Hij moest van mij gaan werken. En hij werkt nu juist om onder de mensen te blijven.Mooi.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 april 2017 16:20
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'
zaterdag 22 april 2017 16:22
quote:Enn schreef op 22 april 2017 @ 16:09:
[...]
Vind jij.
Vooraf afspreken dat ze dit doet en daarna gewoon in haar boek mag lezen is ook een optie.
Zie niet in waar ik mijn (ooit erg) verlegen dochter belachelijk heb gemaakt om het zo met haar aan te pakken.Het ging toch over deze post?quote:tampontouwtje schreef op 22 april 2017 @ 14:28:
[...]
Voor zoiets je ogen uit je kop schamen?
Je kinderen zijn er niet zodat jij een perfect plaatje hebt. Neem dan een schoothondje en leer hem trucjes.
Je kan toch gewoon toelichten dat je kind even in de fase zit van geen handjes geven. Als je daar als ouders niet spastisch over doet is er werkelijk niks aan de hand. That too shall pass.Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.
[...]
Vind jij.
Vooraf afspreken dat ze dit doet en daarna gewoon in haar boek mag lezen is ook een optie.
Zie niet in waar ik mijn (ooit erg) verlegen dochter belachelijk heb gemaakt om het zo met haar aan te pakken.Het ging toch over deze post?quote:tampontouwtje schreef op 22 april 2017 @ 14:28:
[...]
Voor zoiets je ogen uit je kop schamen?
Je kinderen zijn er niet zodat jij een perfect plaatje hebt. Neem dan een schoothondje en leer hem trucjes.
Je kan toch gewoon toelichten dat je kind even in de fase zit van geen handjes geven. Als je daar als ouders niet spastisch over doet is er werkelijk niks aan de hand. That too shall pass.Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.
zaterdag 22 april 2017 16:25
quote:sssssst schreef op 22 april 2017 @ 16:22:
[...]
Het ging toch over deze post?
[...]
Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.Ik begreep je verkeerd en eens.
[...]
Het ging toch over deze post?
[...]
Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.Ik begreep je verkeerd en eens.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 april 2017 16:26
quote:DeKenau schreef op 22 april 2017 @ 16:20:
Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Ja, dit.
Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Ja, dit.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 april 2017 16:36
quote:DeKenau schreef op 22 april 2017 @ 16:20:
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Door uit die machtsstrijd te blijven pakken ze uiteindelijk wel die paracetamol. Juist ook omdat ze die op hun moment ook van jou krijgen. Misschien nog niet met tien jaar maar uiteindelijk echt wel.
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Door uit die machtsstrijd te blijven pakken ze uiteindelijk wel die paracetamol. Juist ook omdat ze die op hun moment ook van jou krijgen. Misschien nog niet met tien jaar maar uiteindelijk echt wel.
zaterdag 22 april 2017 16:49
quote:DeKenau schreef op 22 april 2017 @ 16:20:
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'
Ik voelde me daarbij ook nog schuldig als ik dat soort dingen weigerde.
Ik lees geïnteresseerd mee want het is idd de kunst om te begeleiden.
En daarvoor is een band en vertrouwen nodig.
Wij hadden gelukkig een vriendin van mijn moeder die met humor en relativeringsvermogen mijn eigenwaarde wat opvijzelde. Ik KON niet anders dan de kont tegen de krib leek, maar vond mezelf eigenlijk niet aardig.
Op die leeftijd heb ik wat afgebeden, of ik niet een normaal kind kon worden
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'
Ik voelde me daarbij ook nog schuldig als ik dat soort dingen weigerde.
Ik lees geïnteresseerd mee want het is idd de kunst om te begeleiden.
En daarvoor is een band en vertrouwen nodig.
Wij hadden gelukkig een vriendin van mijn moeder die met humor en relativeringsvermogen mijn eigenwaarde wat opvijzelde. Ik KON niet anders dan de kont tegen de krib leek, maar vond mezelf eigenlijk niet aardig.
Op die leeftijd heb ik wat afgebeden, of ik niet een normaal kind kon worden
zaterdag 22 april 2017 16:55
Ja die paracetamol en vragen of ze iets voor jou kunnen doen is echt te veel gevraagd. Dat is ook niet passend voor een puber, is er meer dan ik dan? Herken wanneer ze wel iets liefs doen, zo had dochter vorige week vrijdag toen wij moe van ons werk terug kwamen voor haar vader koffie gezet en een lolly aan het kopje geplakt met een briefje erbij. Dat is toch wel lief. Haar handdoek ophangen na het douchen i.p.v. op mijn bed te laten liggen gaat dan weer niet.
zaterdag 22 april 2017 17:04
quote:reisa1978 schreef op 22 april 2017 @ 16:55:
Ja die paracetamol en vragen of ze iets voor jou kunnen doen is echt te veel gevraagd. Dat is ook niet passend voor een puber, is er meer dan ik dan? Herken wanneer ze wel iets liefs doen, zo had dochter vorige week vrijdag toen wij moe van ons werk terug kwamen voor haar vader koffie gezet en een lolly aan het kopje geplakt met een briefje erbij. Dat is toch wel lief. Haar handdoek ophangen na het douchen i.p.v. op mijn bed te laten liggen gaat dan weer niet.Wat mij er nu aan herinnert dat dochter een lolly in mijn auto had gelegd, voor als ik weer eens in de file sta uit werk. (heel uitzonderlijk op dat kleine stukje dus die zal ik binnenkort maar eens zonder file opeten.)
Ja die paracetamol en vragen of ze iets voor jou kunnen doen is echt te veel gevraagd. Dat is ook niet passend voor een puber, is er meer dan ik dan? Herken wanneer ze wel iets liefs doen, zo had dochter vorige week vrijdag toen wij moe van ons werk terug kwamen voor haar vader koffie gezet en een lolly aan het kopje geplakt met een briefje erbij. Dat is toch wel lief. Haar handdoek ophangen na het douchen i.p.v. op mijn bed te laten liggen gaat dan weer niet.Wat mij er nu aan herinnert dat dochter een lolly in mijn auto had gelegd, voor als ik weer eens in de file sta uit werk. (heel uitzonderlijk op dat kleine stukje dus die zal ik binnenkort maar eens zonder file opeten.)
zaterdag 22 april 2017 18:46
quote:mara2 schreef op 22 april 2017 @ 15:54:
[...]
Laat die geweldige papa maar de strijd met haar aangaan. Savonds kun je ook douchen en kan ze haar kleding en haar kamer opruimen. Soms is het gewoon tijd om zelf rustig te gaan zitten. En de strijd aan vaders over te doen.Exact mijn gedachte. En koop een maffe douchemuts voor haar, dan sla je het haren wassen af en toe over.
[...]
Laat die geweldige papa maar de strijd met haar aangaan. Savonds kun je ook douchen en kan ze haar kleding en haar kamer opruimen. Soms is het gewoon tijd om zelf rustig te gaan zitten. En de strijd aan vaders over te doen.Exact mijn gedachte. En koop een maffe douchemuts voor haar, dan sla je het haren wassen af en toe over.
zondag 23 april 2017 07:27
quote:sssssst schreef op 22 april 2017 @ 16:22:
[...]
Het ging toch over deze post?
[...]
Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.Als je het zegt op de manier dat het duidelijk is dat je haar steunt, dus niet lacherig maak je haar juist niet belachelijk. Je zegt toch ook als je bijv ergens op bezoek bent dat ze moe zijn, dat het een lange dag was. Zodat het duidelijk is waarom ze zijn uit gecheckt.
[...]
Het ging toch over deze post?
[...]
Dat zeg je toch niet waar je kind bij zit? Dan maak je je kind in mijn ogen toch echt belachelijk.Als je het zegt op de manier dat het duidelijk is dat je haar steunt, dus niet lacherig maak je haar juist niet belachelijk. Je zegt toch ook als je bijv ergens op bezoek bent dat ze moe zijn, dat het een lange dag was. Zodat het duidelijk is waarom ze zijn uit gecheckt.
zondag 23 april 2017 07:31
quote:Enn schreef op 22 april 2017 @ 15:49:
Het heeft zoals ik het lees te maken met de gevoeligheden en onzekerheden van deze dochter. Zij heeft buien waarin ze dwars is en weigert. Kan en mag maar basale fatsoensregels gelden altijd ongeacht gevoel en/of bui.Hierdoor wals je dus echt over je kind heen. Dat je dat kan.
Het heeft zoals ik het lees te maken met de gevoeligheden en onzekerheden van deze dochter. Zij heeft buien waarin ze dwars is en weigert. Kan en mag maar basale fatsoensregels gelden altijd ongeacht gevoel en/of bui.Hierdoor wals je dus echt over je kind heen. Dat je dat kan.
zondag 23 april 2017 07:33
zondag 23 april 2017 07:43
quote:DeKenau schreef op 22 april 2017 @ 16:20:
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Het wordt onderschat hoe niet onschuldig het is om je wil als ouders bij alles maar door te drukken.
Ik was er vroeger ook zo een. Mijn moeder was van de autoritaire aanpak. 'Doe wat ik zeg' 'ik ben de baas' en meer van dat soort onzin. Het aan de arm pakken is mij ook niet onbekend.
Ik kan je dit zeggen: als jouw dochter een pittig type is met een eigen wil dan help je je band met haar op deze manier om zeep.
Ik vond deze manier van opvoeden verwoestend, en ja: daar had ik op tienjarige leeftijd al hele duidelijke ideeën over. Dwingen en bevelen uitdelen werken averechts. Zoek de verbinding. Ik kan me heel goed vinden in de posts van 'ssssst'.
En over dat geen paracetamol willen pakken: dit soort dingen weigerde ik ook. Mijn redenatie als kind was: jij maakt misbruik van jouw 'macht' over mij door mij zo autoritair op te voeden, ik heb geen mededogen met jou. Oog om oog, tand om tand.
Just sayin'Het wordt onderschat hoe niet onschuldig het is om je wil als ouders bij alles maar door te drukken.
zondag 23 april 2017 07:54
quote:Enn schreef op 22 april 2017 @ 14:54:
Afijn, als ze bij een familielid binnenkomt vooraf met het familielid bespreken of zei haar aan willen spreken op onfatsoenlijk gedrag. Als ze aangeven dat ze dat wel willen dan vooral doen.
Vreemde ogen dwingen en een duidelijke mening van iemand buiten het gezin doet schrikken.
Afijn, als ze bij een familielid binnenkomt vooraf met het familielid bespreken of zei haar aan willen spreken op onfatsoenlijk gedrag. Als ze aangeven dat ze dat wel willen dan vooral doen.
Vreemde ogen dwingen en een duidelijke mening van iemand buiten het gezin doet schrikken.
zondag 23 april 2017 09:54
Hoe is je kind 10 geworden met deze aanpak? Die van mij is 3 en ik krijg daarmee met de autoritaire aanpak niks gedaan. Ik sta regelmatig aan de kleuter uit te leggen waarom ze moet opruimen (we kunnen struikelen en ons bezeren, je weet dan waar alles is, je kan makkelijker schoonmaken, geen ja maar, we gaan het nu doen, anders ruim ik het op waar je er niet bij kan als je er niet mee kan omgaan...) waarom ze moet haren en handen wassen, (ze sabbelt tijdens het eten soms op de haarpunten en na wc-gebruik zijn handen vies) waarom ze moet eten... Af en toe raakt mijn geduld op maar als ik dan weer een mislukte poging doe een krijsend en worstelend kind de handjes te wassen weet ik weer wat sneller en handiger is...
'Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet'. Kinderen zijn net mensen!
Wat is er trouwens zo erg aan weinig douchen? Veel douchen is helemaal niet goed voor huid en haren.
Ook haar eigen kamer/territorium kun je gerust aan haarzelf over laten. Zolang er geen etensresten liggen te rotten kan het zo erg niet zijn. Ze gaat er vanzelf wat aan doen al kan dat een jaartje of 3 duren. Goede les in eigen verantwoordelijkheid. Ik zou er gewoon niet meer komen, mocht ze was hebben of een schoon bed willen mag ze dat vragen of zelf regelen. Dat vind ze waarschijnlijk helemaal geweldig, als er rust en privacy tegenover staat.
Alleen omgangsvormen moeten nageleefd, maar ze weet heel goed dat dit ook iets is waarmee ze je kan 'pakken'. Jonge kinderen kunnen alleen protesteren met hun eet- slaap- en poep/plasgedrag, een tienjarige die veel moet heeft een heel arsenaal! Hoe meer ze van je moeten, hoe meer kansen je dwars te zitten. De oplossing is ze minder te laten moeten, en meer te vragen. Pas bij echt belangrijke zaken kun je consequenties verbinden aan gedrag. Geen manieren? Dan mag je niet meer mee op bezoek. Spullen niet opgeruimd? Dan neem je ze in. Wat je gezin of andere mensen lastig maakt zijn zaken waar je werk van maakt, wat alleen voor haarzelf lastig is laat je gaan zonder commentaar.
'Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet'. Kinderen zijn net mensen!
Wat is er trouwens zo erg aan weinig douchen? Veel douchen is helemaal niet goed voor huid en haren.
Ook haar eigen kamer/territorium kun je gerust aan haarzelf over laten. Zolang er geen etensresten liggen te rotten kan het zo erg niet zijn. Ze gaat er vanzelf wat aan doen al kan dat een jaartje of 3 duren. Goede les in eigen verantwoordelijkheid. Ik zou er gewoon niet meer komen, mocht ze was hebben of een schoon bed willen mag ze dat vragen of zelf regelen. Dat vind ze waarschijnlijk helemaal geweldig, als er rust en privacy tegenover staat.
Alleen omgangsvormen moeten nageleefd, maar ze weet heel goed dat dit ook iets is waarmee ze je kan 'pakken'. Jonge kinderen kunnen alleen protesteren met hun eet- slaap- en poep/plasgedrag, een tienjarige die veel moet heeft een heel arsenaal! Hoe meer ze van je moeten, hoe meer kansen je dwars te zitten. De oplossing is ze minder te laten moeten, en meer te vragen. Pas bij echt belangrijke zaken kun je consequenties verbinden aan gedrag. Geen manieren? Dan mag je niet meer mee op bezoek. Spullen niet opgeruimd? Dan neem je ze in. Wat je gezin of andere mensen lastig maakt zijn zaken waar je werk van maakt, wat alleen voor haarzelf lastig is laat je gaan zonder commentaar.
zondag 23 april 2017 10:02
quote:tampontouwtje schreef op 23 april 2017 @ 07:27:
[...]
Als je het zegt op de manier dat het duidelijk is dat je haar steunt, dus niet lacherig maak je haar juist niet belachelijk. Je zegt toch ook als je bijv ergens op bezoek bent dat ze moe zijn, dat het een lange dag was. Zodat het duidelijk is waarom ze zijn uit gecheckt.Nee, niet waar kind bij is. Voor je het weet gaat kind dat zelf als excuus gebruiken.
[...]
Als je het zegt op de manier dat het duidelijk is dat je haar steunt, dus niet lacherig maak je haar juist niet belachelijk. Je zegt toch ook als je bijv ergens op bezoek bent dat ze moe zijn, dat het een lange dag was. Zodat het duidelijk is waarom ze zijn uit gecheckt.Nee, niet waar kind bij is. Voor je het weet gaat kind dat zelf als excuus gebruiken.
zondag 23 april 2017 10:09
quote:sssssst schreef op 23 april 2017 @ 10:02:
[...]
Nee, niet waar kind bij is. Voor je het weet gaat kind dat zelf als excuus gebruiken.In dit specifieke geval ben ik het met tampon t. eens. Als kinderen echt heel moe zijn met goede reden en zich daardoor binnen de perken anders gedragen ( maar wel beleefd blijven) mag dat best bevestigd/ beaamd worden. Ik doe het wel in ieder geval. Niemand die het niet herkend. In dit geval vind ik dat je je kind dan wel mag ondersteunen voor begrip van buitenaf.
[...]
Nee, niet waar kind bij is. Voor je het weet gaat kind dat zelf als excuus gebruiken.In dit specifieke geval ben ik het met tampon t. eens. Als kinderen echt heel moe zijn met goede reden en zich daardoor binnen de perken anders gedragen ( maar wel beleefd blijven) mag dat best bevestigd/ beaamd worden. Ik doe het wel in ieder geval. Niemand die het niet herkend. In dit geval vind ik dat je je kind dan wel mag ondersteunen voor begrip van buitenaf.
zondag 23 april 2017 10:20
Klinkt inderdaad allemaal niet zo gezellig. Professionele hulp zou ik zeker nog niet inschakelen. Volgens mij maakt ze enkel een periode door waarin ze zich wat afzet tegen jou en alle normen die jij haar oplegt. Geduld, zou ik zeggen! Al is dat natuurlijk helemaal niet zo makkelijk. Misschien proberen het negatieve gedrag te negeren. Als jij er telkens weer tegenin gaat, dan weet ze dat ze van jou aandacht krijgt. Negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen. Probeer het zo eens. En inderdaad als jij de hele tijd niet meer loopt te zeuren, dan zal ze na een tijdje er genoeg van krijgen om jou uit te dagen. Dan zal ze beseffen dat jij aan dit negatieve gedrag gewoon geen aandacht besteedt.
zondag 23 april 2017 10:28
quote:honingbijtje schreef op 23 april 2017 @ 09:54:
Hoe is je kind 10 geworden met deze aanpak? Die van mij is 3 en ik krijg daarmee met de autoritaire aanpak niks gedaan. Ik sta regelmatig aan de kleuter uit te leggen waarom ze moet opruimen (we kunnen struikelen en ons bezeren, je weet dan waar alles is, je kan makkelijker schoonmaken, geen ja maar, we gaan het nu doen, anders ruim ik het op waar je er niet bij kan als je er niet mee kan omgaan...) waarom ze moet haren en handen wassen, (ze sabbelt tijdens het eten soms op de haarpunten en na wc-gebruik zijn handen vies) waarom ze moet eten... Af en toe raakt mijn geduld op maar als ik dan weer een mislukte poging doe een krijsend en worstelend kind de handjes te wassen weet ik weer wat sneller en handiger is...
'Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet'. Kinderen zijn net mensen!
Wat is er trouwens zo erg aan weinig douchen? Veel douchen is helemaal niet goed voor huid en haren.
Ook haar eigen kamer/territorium kun je gerust aan haarzelf over laten. Zolang er geen etensresten liggen te rotten kan het zo erg niet zijn. Ze gaat er vanzelf wat aan doen al kan dat een jaartje of 3 duren. Goede les in eigen verantwoordelijkheid. Ik zou er gewoon niet meer komen, mocht ze was hebben of een schoon bed willen mag ze dat vragen of zelf regelen. Dat vind ze waarschijnlijk helemaal geweldig, als er rust en privacy tegenover staat.
Alleen omgangsvormen moeten nageleefd, maar ze weet heel goed dat dit ook iets is waarmee ze je kan 'pakken'. Jonge kinderen kunnen alleen protesteren met hun eet- slaap- en poep/plasgedrag, een tienjarige die veel moet heeft een heel arsenaal! Hoe meer ze van je moeten, hoe meer kansen je dwars te zitten. De oplossing is ze minder te laten moeten, en meer te vragen. Pas bij echt belangrijke zaken kun je consequenties verbinden aan gedrag. Geen manieren? Dan mag je niet meer mee op bezoek. Spullen niet opgeruimd? Dan neem je ze in. Wat je gezin of andere mensen lastig maakt zijn zaken waar je werk van maakt, wat alleen voor haarzelf lastig is laat je gaan zonder commentaar.Het leuke van de (pre)puberteit is dat alles wat werkte bij je kind ineens niet meer werkt. Het wil helemaal niet zeggen dat TO autoritair opvoedde, misschien ze gewoon een lief en makkelijk kind. TO zei, was even je handen en kind deed dat, jarenlang geen probleem. En nu ineens doet kind dat niet, dus TO vraagt nog eens, maar zonder resultaat. TO had nog niet door dat het inderdaad om de puberteit gaat en je dus je aanpak moet veranderen, vandaar de vele aanvaringen.
Hoe is je kind 10 geworden met deze aanpak? Die van mij is 3 en ik krijg daarmee met de autoritaire aanpak niks gedaan. Ik sta regelmatig aan de kleuter uit te leggen waarom ze moet opruimen (we kunnen struikelen en ons bezeren, je weet dan waar alles is, je kan makkelijker schoonmaken, geen ja maar, we gaan het nu doen, anders ruim ik het op waar je er niet bij kan als je er niet mee kan omgaan...) waarom ze moet haren en handen wassen, (ze sabbelt tijdens het eten soms op de haarpunten en na wc-gebruik zijn handen vies) waarom ze moet eten... Af en toe raakt mijn geduld op maar als ik dan weer een mislukte poging doe een krijsend en worstelend kind de handjes te wassen weet ik weer wat sneller en handiger is...
'Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet'. Kinderen zijn net mensen!
Wat is er trouwens zo erg aan weinig douchen? Veel douchen is helemaal niet goed voor huid en haren.
Ook haar eigen kamer/territorium kun je gerust aan haarzelf over laten. Zolang er geen etensresten liggen te rotten kan het zo erg niet zijn. Ze gaat er vanzelf wat aan doen al kan dat een jaartje of 3 duren. Goede les in eigen verantwoordelijkheid. Ik zou er gewoon niet meer komen, mocht ze was hebben of een schoon bed willen mag ze dat vragen of zelf regelen. Dat vind ze waarschijnlijk helemaal geweldig, als er rust en privacy tegenover staat.
Alleen omgangsvormen moeten nageleefd, maar ze weet heel goed dat dit ook iets is waarmee ze je kan 'pakken'. Jonge kinderen kunnen alleen protesteren met hun eet- slaap- en poep/plasgedrag, een tienjarige die veel moet heeft een heel arsenaal! Hoe meer ze van je moeten, hoe meer kansen je dwars te zitten. De oplossing is ze minder te laten moeten, en meer te vragen. Pas bij echt belangrijke zaken kun je consequenties verbinden aan gedrag. Geen manieren? Dan mag je niet meer mee op bezoek. Spullen niet opgeruimd? Dan neem je ze in. Wat je gezin of andere mensen lastig maakt zijn zaken waar je werk van maakt, wat alleen voor haarzelf lastig is laat je gaan zonder commentaar.Het leuke van de (pre)puberteit is dat alles wat werkte bij je kind ineens niet meer werkt. Het wil helemaal niet zeggen dat TO autoritair opvoedde, misschien ze gewoon een lief en makkelijk kind. TO zei, was even je handen en kind deed dat, jarenlang geen probleem. En nu ineens doet kind dat niet, dus TO vraagt nog eens, maar zonder resultaat. TO had nog niet door dat het inderdaad om de puberteit gaat en je dus je aanpak moet veranderen, vandaar de vele aanvaringen.
zondag 23 april 2017 10:37
quote:tampontouwtje schreef op 23 april 2017 @ 07:37:
[...]
Vaag hoor Enn je schrijft de hele tijd hoe jij dingen vindt horen en jouw wil oplegt en afdwingt. En dan zeg je hier 'ja dit'. Lach en smiley gerust aan. Jij snapt echt niet wat ik schrijf en waar ik voor sta. Ook goed en boeit mij niet verder.
[...]
Vaag hoor Enn je schrijft de hele tijd hoe jij dingen vindt horen en jouw wil oplegt en afdwingt. En dan zeg je hier 'ja dit'. Lach en smiley gerust aan. Jij snapt echt niet wat ik schrijf en waar ik voor sta. Ook goed en boeit mij niet verder.
enn wijzigde dit bericht op 23-04-2017 10:49
Reden: typefouten
Reden: typefouten
% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 23 april 2017 11:29
quote:Ana_Isabel_ schreef op 23 april 2017 @ 10:09:
[...]
In dit specifieke geval ben ik het met tampon t. eens. Als kinderen echt heel moe zijn met goede reden en zich daardoor binnen de perken anders gedragen ( maar wel beleefd blijven) mag dat best bevestigd/ beaamd worden. Ik doe het wel in ieder geval. Niemand die het niet herkend. In dit geval vind ik dat je je kind dan wel mag ondersteunen voor begrip van buitenaf.Daar kan ik dan nog wel in mee gaan, zie helaas ook vaak dat al het onbehoorlijke gedrag van kinderen wordt weggewuifd onder de noemer 'moe'.
[...]
In dit specifieke geval ben ik het met tampon t. eens. Als kinderen echt heel moe zijn met goede reden en zich daardoor binnen de perken anders gedragen ( maar wel beleefd blijven) mag dat best bevestigd/ beaamd worden. Ik doe het wel in ieder geval. Niemand die het niet herkend. In dit geval vind ik dat je je kind dan wel mag ondersteunen voor begrip van buitenaf.Daar kan ik dan nog wel in mee gaan, zie helaas ook vaak dat al het onbehoorlijke gedrag van kinderen wordt weggewuifd onder de noemer 'moe'.
