Kinderen
alle pijlers
Doorslapen
vrijdag 4 september 2015 12:59
Wij hebben 2 kinderen. De oudste is 3 jaar en de jongste bijna 2 jaar. Beide zijn altijd al slechte slapers geweest. Ik denk dat ik zelf de grootste oorzaak van dit probleem ben. Ik kan ze namelijk niet laten huilen. Hierdoor ligt de oudste vaak s nacht tussen ons in. Hij gaat om 7 uur naar bed. (Niet in zijn eigen bed, hii ligt bij ons op bed tot hij slaapt, daarna leggen wij hem over) hij wordt dan weer wakker rond een uur of 11 en klimt bij ons in bed en slaapt verder. We hebben ervoor gekozen om hem bij ons in bed te laten "inslapen"(klinkt een beetje fout) omdat hij anders een drama maakt en dus gaat huilen. Hij is het grootste probleem niet omdat hij dus rustig verder slaapt bij ons in bed. Vervelend is het wel, maar hier zijn we zelf bij en komt weer door het niet te kunnen laten huilen.
De jongste gaat om half 7 naar bed. Ik geef hem eerst borstvoeding in zijn bed.( hij heeft al een groot bed) Hij wordt meestal wakker rond half 10. Gaat huilen en ik ga naar hem toe. Ik ga naast hem liggen en hij is meteen rustig. Er is dus niet echt iets aan de hand alleen dat hij mama mist. Als hij weer in slaap is ga ik weer uit zijn kamer. Alleen meneer merkt het meteen en gaat weer brullen. Hij houdt me ook altijd vast aan mijn t-shirt of aan mijn arm zodat hij meteen voelt dat ik weer weg ga. Uiteindelijk slaapt hij zo diep dat ik weg kan gaan. Om vervolgens midden in de nacht weer wakker te worden. Soms meerdere keren per nacht. Ik heb dus al 3 jaar niet goed geslapen en ben er een beetje klaarmee om het zo maar te zeggen. Ik wil dat ze gewoon zelf kunnen slapen. Ik zou willen dat ik de 5 minuten regel kan aanpassen, maar ik kan dus echt niet tegen hun huilen. Iemand tips? Ervaringen? Voor diegene die ook hun kinderen niet laten huilen, is dit vanzelf overgegaan? Gingen ze uiteindelijk wel doorslapen?
Sorry voor het lange verhaal;)
De jongste gaat om half 7 naar bed. Ik geef hem eerst borstvoeding in zijn bed.( hij heeft al een groot bed) Hij wordt meestal wakker rond half 10. Gaat huilen en ik ga naar hem toe. Ik ga naast hem liggen en hij is meteen rustig. Er is dus niet echt iets aan de hand alleen dat hij mama mist. Als hij weer in slaap is ga ik weer uit zijn kamer. Alleen meneer merkt het meteen en gaat weer brullen. Hij houdt me ook altijd vast aan mijn t-shirt of aan mijn arm zodat hij meteen voelt dat ik weer weg ga. Uiteindelijk slaapt hij zo diep dat ik weg kan gaan. Om vervolgens midden in de nacht weer wakker te worden. Soms meerdere keren per nacht. Ik heb dus al 3 jaar niet goed geslapen en ben er een beetje klaarmee om het zo maar te zeggen. Ik wil dat ze gewoon zelf kunnen slapen. Ik zou willen dat ik de 5 minuten regel kan aanpassen, maar ik kan dus echt niet tegen hun huilen. Iemand tips? Ervaringen? Voor diegene die ook hun kinderen niet laten huilen, is dit vanzelf overgegaan? Gingen ze uiteindelijk wel doorslapen?
Sorry voor het lange verhaal;)
vrijdag 4 september 2015 13:06
Misschien moet je toch serieus die 5 min regel overwegen. Hier ook opeens een verstoord slaapritme, snachts huilen en het enige wat hielp was een fles of even tv kijken (hoe slecht is dat).
Na een half jaar was ik er klaar mee en was ook zo moe dat ik gewoon door z'n huilen heen kon slapen. Lang verhaal kort: de derde nacht sliep hij weer door.
Succes!
Na een half jaar was ik er klaar mee en was ook zo moe dat ik gewoon door z'n huilen heen kon slapen. Lang verhaal kort: de derde nacht sliep hij weer door.
Succes!
vrijdag 4 september 2015 13:10
Je gaat hier hele tegenovergestelde meningen krijgen, werd zelf bijna een keer virtueel gelyncht toen ik de huilen optie voorstelde. Mijn idee is gewoon dat een kind zelf moet leren inslapen en dat gaat dus niet als jij er elke keer naast staat. Zelf kun je waarschijnlijk ook niet slapen als er iemand naast je bed staat. Ik liet dus mijn kind even huilen, ging er dan naar toe etc. Hij sliep na een paar nachten door. Nog steeds is niet de beste slaper en sluipt hij 's nachts nog wel eens tussen ons in, maar het gaat al stukken beter. Hij was toen ongeveer een half jaar oud.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
vrijdag 4 september 2015 13:12
Waar is je partner in dit verhaal? Kinderen 'horen' in hun eigen bed te slapen, dat moet een veilige plek voor hen zijn. Als je ze er constant uithaalt bevestig je alleen maar dat het geen fijne/veilige plek is.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 4 september 2015 13:13
Misschien beginnen om er op een stoel naast te zitten totdat jongste slaapt?
Hij ziet je dan wel en misschien is alleen dat al genoeg voor hem. Doe ik met mijn dochter van bijna 1 ook. Sommige avonden is ze het er op haar manier niet mee eens en laat ze dat duidelijk merken. Dan is het een kwestie van negeren. Als ze 's nachts wakker wordt en moeilijk in slaap komt ga ik er ook weer bij zitten totdat ze slaapt. Werkt hier over het algemeen prima.
Hij ziet je dan wel en misschien is alleen dat al genoeg voor hem. Doe ik met mijn dochter van bijna 1 ook. Sommige avonden is ze het er op haar manier niet mee eens en laat ze dat duidelijk merken. Dan is het een kwestie van negeren. Als ze 's nachts wakker wordt en moeilijk in slaap komt ga ik er ook weer bij zitten totdat ze slaapt. Werkt hier over het algemeen prima.
vrijdag 4 september 2015 13:14
Hier nog een veel jonger kindje dus weet niet zeker of je wat aan mijn tips heb..
Ik laat de kleine tien minuten huilen..zet soms serieus een stopwatch voor aan..ga zelf ook niet op de bank zitten luisteren..ga soms de was opvouwen om iig even bezig te zijn en de tijd sneller te laten gaan..
Na 10 min ga ik hem troosten,probeer hem altijd te laten liggen..ik ga bij hem weg als hij nog wakker is..zo weet hij gewoon dat ik weer wegga (anders wakker worden en dan realiseren dat je mama weg is..geeft groot verdriet)
Als ik wegga gaat hij wel weer even huilen maar valt dan snel weer in slaap..
Dit doe ik bij de slaapjes overdag en S avonds..S nachts een doorslapertje of hij word wakker en heeft honger..maar zoals ik al zei mijn ventje is een stuk jonger dan die van jou..ik zou er wel echt mee an de slag gaan..en hierdoor zal je vast een paar extra rotte nachten hebben maar anders blijft dit gaande..
Ik laat de kleine tien minuten huilen..zet soms serieus een stopwatch voor aan..ga zelf ook niet op de bank zitten luisteren..ga soms de was opvouwen om iig even bezig te zijn en de tijd sneller te laten gaan..
Na 10 min ga ik hem troosten,probeer hem altijd te laten liggen..ik ga bij hem weg als hij nog wakker is..zo weet hij gewoon dat ik weer wegga (anders wakker worden en dan realiseren dat je mama weg is..geeft groot verdriet)
Als ik wegga gaat hij wel weer even huilen maar valt dan snel weer in slaap..
Dit doe ik bij de slaapjes overdag en S avonds..S nachts een doorslapertje of hij word wakker en heeft honger..maar zoals ik al zei mijn ventje is een stuk jonger dan die van jou..ik zou er wel echt mee an de slag gaan..en hierdoor zal je vast een paar extra rotte nachten hebben maar anders blijft dit gaande..
vrijdag 4 september 2015 13:16
Ik laat m'n kind niet huilen als er wat aan de hand is maar bij drammen en dreinen heb ik daar geen problemen mee. Doe je dit overdag ook zo? Neem aan dat ze toch wel vaker hun zin niet krijgen?
Je hebt dit zoals je zelf al zegt wel zelf in de hand gewerkt en zou het dus ook weer af gaan bouwen. Je hoeft ze dan niet meteen in het eigen bed te gooien en er niet meer naar gaan kijken als ze huilen natuurlijk.
Ik zou beginnen met in eigen bed en erbij blijven en daarna steeds wat sneller weg. En er valt toch ook al wel mee te praten? Die van mij is bijna twee maar snapt heel goed waarom ik op een gegeven moment niet meer kom bij gezeur.
Je hebt dit zoals je zelf al zegt wel zelf in de hand gewerkt en zou het dus ook weer af gaan bouwen. Je hoeft ze dan niet meteen in het eigen bed te gooien en er niet meer naar gaan kijken als ze huilen natuurlijk.
Ik zou beginnen met in eigen bed en erbij blijven en daarna steeds wat sneller weg. En er valt toch ook al wel mee te praten? Die van mij is bijna twee maar snapt heel goed waarom ik op een gegeven moment niet meer kom bij gezeur.
vrijdag 4 september 2015 13:17
Je zult hoe dan ook 'harder' moeten worden ten opzichte van je eigen kind, want welke optie je ook kiest, je kind gaat het in eerste instantie niet leuk vinden. Dus je moet eerst HEEL zeker weten wat je wilt en daar ook voor 100% voor gaan. Als je twijfelt, of halverwege de avond toch overstag gaat, heeft je kind dat feilloos door en werkt je methode niet meer.
Wij hebben bij onze oudste toen hij een maand of 15 was een periode gehad dat hij 's nachts begon te huilen en niet meer in slaap te krijgen was. Toen we het echt zat waren, hebben we de '5 minuten laten huilen-' methode toegepast en binnen twee nachten (2!!!) was het over.
Toen hij rond zijn derde was, wou hij 's avonds niet gaan slapen, kwam steeds huilend zijn bed uit en het was echt een gevecht om hem dan weer terug te krijgen. Ik (of vader) ben toen inderdaad naast zijn bed gaan zitten tot hij sliep. Toen dat een paar avonden goed ging, ben ik in de deuropening gaan zitten. Daarna verhuisde ik naar de trap in de gang, maar met de deur open. Toen de deur dicht, maar nog wel duidelijk aanwezig in de gang.
Het heeft een week of drie geduurd denk ik, maar sindsdien gaat hij gewoon in bed liggen en zeg ik 'mama komt over 5 minuten nog even kijken'. Ik blijf dan nog even boven wat rommelen, was opvouwen ofzo, en als ik weer ga kijken slaapt hij 9 van de 10 keer.
Wij hebben bij onze oudste toen hij een maand of 15 was een periode gehad dat hij 's nachts begon te huilen en niet meer in slaap te krijgen was. Toen we het echt zat waren, hebben we de '5 minuten laten huilen-' methode toegepast en binnen twee nachten (2!!!) was het over.
Toen hij rond zijn derde was, wou hij 's avonds niet gaan slapen, kwam steeds huilend zijn bed uit en het was echt een gevecht om hem dan weer terug te krijgen. Ik (of vader) ben toen inderdaad naast zijn bed gaan zitten tot hij sliep. Toen dat een paar avonden goed ging, ben ik in de deuropening gaan zitten. Daarna verhuisde ik naar de trap in de gang, maar met de deur open. Toen de deur dicht, maar nog wel duidelijk aanwezig in de gang.
Het heeft een week of drie geduurd denk ik, maar sindsdien gaat hij gewoon in bed liggen en zeg ik 'mama komt over 5 minuten nog even kijken'. Ik blijf dan nog even boven wat rommelen, was opvouwen ofzo, en als ik weer ga kijken slaapt hij 9 van de 10 keer.
vrijdag 4 september 2015 13:32
Eens Bloemetje. Ik was voor de geboorte van mijn kinderen mordicus tegen kinderen in mijn eigen bed. Toen ik ze eenmaal had werd mijn adagium 'alles mag, als iedereen maar zo goed mogelijk slaapt'. Helaas slaap ik echt heel slecht met een kind in mijn bed (soms slaap ik zelfs op zolder omdat ik slecht slaap met mijn man in bed! ) dus voor ons helpt dat niet (of kind gaat bij mijn man in bed en ik in zijn bed, maar dat is echt een uitzondering).
vrijdag 4 september 2015 13:37
quote:Blablabla27 schreef op 04 september 2015 @ 13:14:
Mijn partner ligt er naast. Naast de oudste. Als hij naar de kleinste gaat als hij s nachts huilt gaat hij nog meer te keer. De jongste blijft trouwens altijd in zijn eigen bed.
Ik hou niet van laten huilen, vind samen slapen niet erg. En ga best ver mee in wat 'kind aangeeft nodig te hebben' (god, dat klinkt zweveriger dan ik ben).
Het gaat mij erom dat kind niet alleen hoeft te zijn als het huilt. Maar wij bepalen wel of papa of mama komt.
Dochter heeft ook een tijd gegild als papa kwam, maar jammer joh, ik was bezig met de jongste voeden. Dus papa, graag of niet.
De oudste twee (bijna 3 en 1,5) liggen in een eenpersoonsbed. Zo kunnen we er makkelijk bij liggen, indien nodig. En daarna ook weer weg. Het gaat echt met periodes: soms nachtenlang alleen slapen, dan weer even niet, dan weer een paar weken wel.
Mijn partner ligt er naast. Naast de oudste. Als hij naar de kleinste gaat als hij s nachts huilt gaat hij nog meer te keer. De jongste blijft trouwens altijd in zijn eigen bed.
Ik hou niet van laten huilen, vind samen slapen niet erg. En ga best ver mee in wat 'kind aangeeft nodig te hebben' (god, dat klinkt zweveriger dan ik ben).
Het gaat mij erom dat kind niet alleen hoeft te zijn als het huilt. Maar wij bepalen wel of papa of mama komt.
Dochter heeft ook een tijd gegild als papa kwam, maar jammer joh, ik was bezig met de jongste voeden. Dus papa, graag of niet.
De oudste twee (bijna 3 en 1,5) liggen in een eenpersoonsbed. Zo kunnen we er makkelijk bij liggen, indien nodig. En daarna ook weer weg. Het gaat echt met periodes: soms nachtenlang alleen slapen, dan weer even niet, dan weer een paar weken wel.
vrijdag 4 september 2015 13:37
quote:DKKLLDRBR schreef op 04 september 2015 @ 13:31:
Waarom kun je je kinderen niet laten huilen?Omdat ik er niet tegen kan. Ik wil niet dat ze al huilend in slaap vallen omdat ze weten dat mama toch niet komt. Ook heb ik gelezen wat het met hun hersenen doet. Of dit waar is weet ik natuurlijk niet maar wil het risico niet lopen. In dat artikel stond dat een huilend kind dezelfde hersenactiviteit heeft als een kind dat wordt mishandeld. Dat schrok mij af (ben zelf geslagen als kind)
Waarom kun je je kinderen niet laten huilen?Omdat ik er niet tegen kan. Ik wil niet dat ze al huilend in slaap vallen omdat ze weten dat mama toch niet komt. Ook heb ik gelezen wat het met hun hersenen doet. Of dit waar is weet ik natuurlijk niet maar wil het risico niet lopen. In dat artikel stond dat een huilend kind dezelfde hersenactiviteit heeft als een kind dat wordt mishandeld. Dat schrok mij af (ben zelf geslagen als kind)
vrijdag 4 september 2015 13:43
Laten huilen zou ik ook niet doen.
Wat dacht je van een dikke badjas? Dan kan je kind die vasthouden als hij in slaap valt en die trek je dan voorzichtig uit. Heeft hij lekker iets om vast te houden met jouw gevoel, jouw luchtje. Wie weet "trapt" hij er in. En ik zou ze iets later naar bed doen. Hoezo krijgen ze zo laat nog voeding eigenlijk? eten ze s avonds niet genoeg?
Wat dacht je van een dikke badjas? Dan kan je kind die vasthouden als hij in slaap valt en die trek je dan voorzichtig uit. Heeft hij lekker iets om vast te houden met jouw gevoel, jouw luchtje. Wie weet "trapt" hij er in. En ik zou ze iets later naar bed doen. Hoezo krijgen ze zo laat nog voeding eigenlijk? eten ze s avonds niet genoeg?
vrijdag 4 september 2015 13:47
vrijdag 4 september 2015 13:48
quote:nina1966 schreef op 04 september 2015 @ 13:43:
Laten huilen zou ik ook niet doen.
Wat dacht je van een dikke badjas? Dan kan je kind die vasthouden als hij in slaap valt en die trek je dan voorzichtig uit. Heeft hij lekker iets om vast te houden met jouw gevoel, jouw luchtje. Wie weet "trapt" hij er in. En ik zou ze iets later naar bed doen. Hoezo krijgen ze zo laat nog voeding eigenlijk? eten ze s avonds niet genoeg?Die badjas is een goed idee!
Laten huilen zou ik ook niet doen.
Wat dacht je van een dikke badjas? Dan kan je kind die vasthouden als hij in slaap valt en die trek je dan voorzichtig uit. Heeft hij lekker iets om vast te houden met jouw gevoel, jouw luchtje. Wie weet "trapt" hij er in. En ik zou ze iets later naar bed doen. Hoezo krijgen ze zo laat nog voeding eigenlijk? eten ze s avonds niet genoeg?Die badjas is een goed idee!
vrijdag 4 september 2015 13:50
quote:Blablabla27 schreef op 04 september 2015 @ 13:37:
[...]
Omdat ik er niet tegen kan. Ik wil niet dat ze al huilend in slaap vallen omdat ze weten dat mama toch niet komt. Ook heb ik gelezen wat het met hun hersenen doet. Of dit waar is weet ik natuurlijk niet maar wil het risico niet lopen. In dat artikel stond dat een huilend kind dezelfde hersenactiviteit heeft als een kind dat wordt mishandeld. Dat schrok mij af (ben zelf geslagen als kind)Maar je komt wel, alleen je blijft niet.
[...]
Omdat ik er niet tegen kan. Ik wil niet dat ze al huilend in slaap vallen omdat ze weten dat mama toch niet komt. Ook heb ik gelezen wat het met hun hersenen doet. Of dit waar is weet ik natuurlijk niet maar wil het risico niet lopen. In dat artikel stond dat een huilend kind dezelfde hersenactiviteit heeft als een kind dat wordt mishandeld. Dat schrok mij af (ben zelf geslagen als kind)Maar je komt wel, alleen je blijft niet.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 4 september 2015 13:51
Ik zou ten eerste proberen te bedenken waar je je kind de hele nacht wil laten slapen. Het lijkt me nogal vermoeiend om de hele nacht heen en weer tussen verschillende bedden te pendelen.
Dus of in zijn eigen bedje in zijn eigen kamer, of anders een familiebed of 1-persoonsbed in jullie slaapkamer of misschien heb je wel een ander oplossing.
Dan aan kind uitleggen dat hij vanaf vandaag in dat bed gaat slapen. kind om 7 uur erin leggen en bij hem blijven totdat hij slaapt (kan in eerste instantie wel lang duren omdat hij het zo niet gewend is...) Als dat goed gaat, dan langszaam afbouwen (zoals kastanje al aangeeft). Als hij 's nachts wakker wordt, weer hetzelfde
Zo heb ik dat gedaan bij mijn jongste toen zij een hele lastige periode had en we haar de hele nacht "verhuisden". Voordeel van deze methode is, is dat je ze niet alleen hoeft te laten huilen. (je zoontje zal waarschijnlijk in het begin wel huilen omdat het een verandering is, maar dan zitjij er in ieder geval naast en is hij dus niet alleen) Nadeel is dat het waarschijnlijk wel wat langer zal duren dan de 5 minuten huilenmethode. (Bij ons duurde het ongeveer 3 weken voordat dochter uit zichzelf, zonder morren ging slapen in haar eigen bed zonder dat wij er bij bleven, ze was toen bijna 2 (22 maanden)
Succes !
Dus of in zijn eigen bedje in zijn eigen kamer, of anders een familiebed of 1-persoonsbed in jullie slaapkamer of misschien heb je wel een ander oplossing.
Dan aan kind uitleggen dat hij vanaf vandaag in dat bed gaat slapen. kind om 7 uur erin leggen en bij hem blijven totdat hij slaapt (kan in eerste instantie wel lang duren omdat hij het zo niet gewend is...) Als dat goed gaat, dan langszaam afbouwen (zoals kastanje al aangeeft). Als hij 's nachts wakker wordt, weer hetzelfde
Zo heb ik dat gedaan bij mijn jongste toen zij een hele lastige periode had en we haar de hele nacht "verhuisden". Voordeel van deze methode is, is dat je ze niet alleen hoeft te laten huilen. (je zoontje zal waarschijnlijk in het begin wel huilen omdat het een verandering is, maar dan zitjij er in ieder geval naast en is hij dus niet alleen) Nadeel is dat het waarschijnlijk wel wat langer zal duren dan de 5 minuten huilenmethode. (Bij ons duurde het ongeveer 3 weken voordat dochter uit zichzelf, zonder morren ging slapen in haar eigen bed zonder dat wij er bij bleven, ze was toen bijna 2 (22 maanden)
Succes !
vrijdag 4 september 2015 13:52
Ik vind niet dat je iets veroorzaakt hebt door je kinderen niet te laten huilen. Ze leren vanzelf een keer om alleen in slaap te vallen. Bij onze middelste was dat rond de twee jaar. ( kreeg toen ook nog bv maar werd niet meer wakker en ging alleen slapen) Ik zou een matras naast het bed leggen om zo de meeste slaap te krijgen. Of idd een familie bed. Veiligheid bieden vind ik belangrijk. En onze kinderen slapen nu prima. Jongste van 12 weken ligt nog wel naast me.
