Kinderen
alle pijlers
Ervaring met boek 'Help! Mijn kind wil niet eten!'?
woensdag 14 augustus 2013 13:03
Mijn dochter is bijna 3 en eet al zo'n anderhalf jaar geen avondeten. En met geen bedoel ik dus ook echt geen groenten/pasta/aardappel/vlees.
Fruit eet ze alleen gepureerd en onder lichte dwang - blijven zitten totdat het op is.
Ze eet wel: Brinta met melk, brood, crackers, koek (geen taart), chips (geen patat). Qua beleg alleen zoet, geen vleeswaren of kaas.
Ik heb echt alles geprobeerd. Alle tips van vriendinnen/CB/Google werken niet. Ze probeert absoluut niks nieuws. Als ik het af en toe weer eens probeer met avondeten-onder-dwang en ze eet een hapje, vertrekt haar gezicht al voordat ze de smaak geproefd kan hebben.
Nu lees ik over het boek van Marieke ten Cate en een paar positieve reacties, op haar eigen site. Ik kan me niet voorstellen dat er iets in staat wat ik niet heb geprobeerd en het kost ¤ 27,-. Dus voordat ik het koop, zou ik graag willen weten of iemand er ervaring mee heeft.
Ze is verder keurig op gewicht, vrolijk en gezond, dus ik maak me geen grote zorgen, maar ik zou zo graag willen dat ze leert eten of iig leert proeven zonder afkeer.
Fruit eet ze alleen gepureerd en onder lichte dwang - blijven zitten totdat het op is.
Ze eet wel: Brinta met melk, brood, crackers, koek (geen taart), chips (geen patat). Qua beleg alleen zoet, geen vleeswaren of kaas.
Ik heb echt alles geprobeerd. Alle tips van vriendinnen/CB/Google werken niet. Ze probeert absoluut niks nieuws. Als ik het af en toe weer eens probeer met avondeten-onder-dwang en ze eet een hapje, vertrekt haar gezicht al voordat ze de smaak geproefd kan hebben.
Nu lees ik over het boek van Marieke ten Cate en een paar positieve reacties, op haar eigen site. Ik kan me niet voorstellen dat er iets in staat wat ik niet heb geprobeerd en het kost ¤ 27,-. Dus voordat ik het koop, zou ik graag willen weten of iemand er ervaring mee heeft.
Ze is verder keurig op gewicht, vrolijk en gezond, dus ik maak me geen grote zorgen, maar ik zou zo graag willen dat ze leert eten of iig leert proeven zonder afkeer.
woensdag 14 augustus 2013 15:46
Ik at vroeger altijd alles met appelmoes, maar dan wel alleen als het uit een koelemanpot kwam. Kieskeurig maar niet qua smaak zeg maar, kon alles inzitten en als mijn ouders dan zeiden dat het koelemanappelmoes was was het goed...
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
En ik heb altijd appelmoes in huis, koeleman is niet overal te krijgen dus ben ik op andere merken overgestapt. Alleen als ik ziek ben vind ik het heerlijk, appelmoes over iets heen, dan eet ik het op, ook als ik geen honger heb zeg maar. Maar dat is eens in het half jaar.
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
En ik heb altijd appelmoes in huis, koeleman is niet overal te krijgen dus ben ik op andere merken overgestapt. Alleen als ik ziek ben vind ik het heerlijk, appelmoes over iets heen, dan eet ik het op, ook als ik geen honger heb zeg maar. Maar dat is eens in het half jaar.
woensdag 14 augustus 2013 15:47
quote:feder schreef op 14 augustus 2013 @ 15:46:
Ik at vroeger altijd alles met appelmoes, maar dan wel alleen als het uit een koelemanpot kwam. Kieskeurig maar niet qua smaak zeg maar, kon alles inzitten en als mijn ouders dan zeiden dat het koelemanappelmoes was was het goed...
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
En ik heb altijd appelmoes in huis, koeleman is niet overal te krijgen dus ben ik op andere merken overgestapt. Alleen als ik ziek ben vind ik het heerlijk, appelmoes over iets heen, dan eet ik het op, ook als ik geen honger heb zeg maar. Maar dat is eens in het half jaar.En hoe oud ben je, als ik vragen mag?
Ik at vroeger altijd alles met appelmoes, maar dan wel alleen als het uit een koelemanpot kwam. Kieskeurig maar niet qua smaak zeg maar, kon alles inzitten en als mijn ouders dan zeiden dat het koelemanappelmoes was was het goed...
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
En ik heb altijd appelmoes in huis, koeleman is niet overal te krijgen dus ben ik op andere merken overgestapt. Alleen als ik ziek ben vind ik het heerlijk, appelmoes over iets heen, dan eet ik het op, ook als ik geen honger heb zeg maar. Maar dat is eens in het half jaar.En hoe oud ben je, als ik vragen mag?
woensdag 14 augustus 2013 15:53
quote:feder schreef op 14 augustus 2013 @ 15:46:
Ik at vroeger altijd alles met appelmoes, maar dan wel alleen als het uit een koelemanpot kwam. Kieskeurig maar niet qua smaak zeg maar, kon alles inzitten en als mijn ouders dan zeiden dat het koelemanappelmoes was was het goed...
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
Ik heb zelfs ook al eens eten gepureerd en in een babypotje gedaan (toen ze die nog wel eens at) en een appel gekookt en in een knijpfruitje gedaan, maar ze proefde het gelijk en moest het niet. Dus naast niet willen proeven, zijn haar smaakpapillen kennelijk ook nogal kieskeurig!
Ik at vroeger altijd alles met appelmoes, maar dan wel alleen als het uit een koelemanpot kwam. Kieskeurig maar niet qua smaak zeg maar, kon alles inzitten en als mijn ouders dan zeiden dat het koelemanappelmoes was was het goed...
Nu eet ik ook alles, behalve vis.
Ik heb zelfs ook al eens eten gepureerd en in een babypotje gedaan (toen ze die nog wel eens at) en een appel gekookt en in een knijpfruitje gedaan, maar ze proefde het gelijk en moest het niet. Dus naast niet willen proeven, zijn haar smaakpapillen kennelijk ook nogal kieskeurig!
woensdag 14 augustus 2013 16:03
quote:Biebeltje schreef op 14 augustus 2013 @ 13:59:
Ik zou in ieder geval niets proberen op te dringen (en ook niet dwingen te eten, daar komen vaak lange termijn problemen van, een kind weet heel goed of ze willen eten of niet en of ze honger hebben of niet.). Uitleggen dat het je heel verdrietig maakt dat ze niet wil eten. Dat je graag lekker voor haar wil koken, maar niet meer wat wat te doen (en of ze misschien wil helpen bedenken wat ze dan wel wil eten). Dat het belangrijk is gevarieerd te eten etc.
Ik doe maar een suggestie hoor, geen ervaring mee verder.
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
Ik zou in ieder geval niets proberen op te dringen (en ook niet dwingen te eten, daar komen vaak lange termijn problemen van, een kind weet heel goed of ze willen eten of niet en of ze honger hebben of niet.). Uitleggen dat het je heel verdrietig maakt dat ze niet wil eten. Dat je graag lekker voor haar wil koken, maar niet meer wat wat te doen (en of ze misschien wil helpen bedenken wat ze dan wel wil eten). Dat het belangrijk is gevarieerd te eten etc.
Ik doe maar een suggestie hoor, geen ervaring mee verder.
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
woensdag 14 augustus 2013 16:13
quote:lilalinda schreef op 14 augustus 2013 @ 16:06:
eten wat de pot schaft
Aan tafel blijven tot je bord leeg is
Gelukkig zijn we daar van terug gekomen en snappen we nu dat je daar de kans op een eetstoornis flink mee vergrootEcht? Ik laat me graag hierover voorlichten, maar tot die tijd geloof ik daar geen snars van. Maar ik laat me graag overtuigen, dus vertel!
eten wat de pot schaft
Aan tafel blijven tot je bord leeg is
Gelukkig zijn we daar van terug gekomen en snappen we nu dat je daar de kans op een eetstoornis flink mee vergrootEcht? Ik laat me graag hierover voorlichten, maar tot die tijd geloof ik daar geen snars van. Maar ik laat me graag overtuigen, dus vertel!
woensdag 14 augustus 2013 16:14
quote:Hunniebunnie schreef op 14 augustus 2013 @ 15:39:
Mijn tip: boek verbranden (meteen "oei ik groei" erachteraan) en je gezonde verstand gaan gebruiken. Gewoon eten blijven aanbieden, geen alternatieven geven. Graag of niet. Tenzij ze een allergie heeft oid is er geen enkele reden waarom ze niet normaal zou eten. Maar dan moet je wel consequent zijn en volhouden. En ja, ik weet dat dat veel makkelijker klinkt dan het is, maar het is de enige manier. (Ik spreek uit ervaring.) Ze snapt op een gegeven moment echt wel dat ze gewoon moet eten, maak er vooral geen 'gedoe' van, maar probeer het ontspannen te houden. Dek de tafel, kaarsje aan, gezellig praten en kijk maar hoe ver ze komt.
Hoezo snapt ze dan wel dat ze gewoon moet eten? Mijn zoon lust niks, proeft ook niks en heeft gewoon geen honger. Hij eet niet veel, 's ochtends een boterham, in de pauze fruit, 's middags 2 sneetjes brood en een koekje en dan na school nog een koekje, tomaatjes of een blokje kaas. Maar als we 's avonds iets eten dat hij niet lust (hij wil alleen pasta met kaas, zonder saus), eet hij niks. Hij klaagt nooit dat hij honger heeft, hij wordt 's nachts niet wakker van e honger ofzo. Hij heeft dus geen nadeel als hij niks eet. Tenzij ik zijn avondeten 's ochtends weer serveer, maar dat doe ik niet.
We hebben het een tijdje genegeerd, toen hij jonger was., maar hij ging toen niet eten. Vanaf de leeftijd van 3,5 begon dwingen en trucjes te werken. Nu krijgt hij een toetje als hij gegeten heeft.
Mijn tip: boek verbranden (meteen "oei ik groei" erachteraan) en je gezonde verstand gaan gebruiken. Gewoon eten blijven aanbieden, geen alternatieven geven. Graag of niet. Tenzij ze een allergie heeft oid is er geen enkele reden waarom ze niet normaal zou eten. Maar dan moet je wel consequent zijn en volhouden. En ja, ik weet dat dat veel makkelijker klinkt dan het is, maar het is de enige manier. (Ik spreek uit ervaring.) Ze snapt op een gegeven moment echt wel dat ze gewoon moet eten, maak er vooral geen 'gedoe' van, maar probeer het ontspannen te houden. Dek de tafel, kaarsje aan, gezellig praten en kijk maar hoe ver ze komt.
Hoezo snapt ze dan wel dat ze gewoon moet eten? Mijn zoon lust niks, proeft ook niks en heeft gewoon geen honger. Hij eet niet veel, 's ochtends een boterham, in de pauze fruit, 's middags 2 sneetjes brood en een koekje en dan na school nog een koekje, tomaatjes of een blokje kaas. Maar als we 's avonds iets eten dat hij niet lust (hij wil alleen pasta met kaas, zonder saus), eet hij niks. Hij klaagt nooit dat hij honger heeft, hij wordt 's nachts niet wakker van e honger ofzo. Hij heeft dus geen nadeel als hij niks eet. Tenzij ik zijn avondeten 's ochtends weer serveer, maar dat doe ik niet.
We hebben het een tijdje genegeerd, toen hij jonger was., maar hij ging toen niet eten. Vanaf de leeftijd van 3,5 begon dwingen en trucjes te werken. Nu krijgt hij een toetje als hij gegeten heeft.
woensdag 14 augustus 2013 16:31
Mississippi, ik ben het grotendeels met je eens en heb er al weken opzitten met geen alternatief en geen toetje. Met als gevolg dat mevrouw 's ochtends brinta en een cracker at, tussen de middag 2 boterhammen en dat was het. In de periode dat ze ook geen fruit at. Het interesseert haar niet of ze wel of geen avondeten krijgt, wordt ook niet vroeger wakker. Ik zou het nog kunnen proberen door haar bij de lunch alvast warm eten te geven, zodat ze in het ergste geval na het ontbijt niks meer eet. Maar dat vind ik erg ver gaan bij een gezond kind.
Oh en pas nu lees ik jouw verhaal Wolkewitje, is dus exact hetzelfde als bij mij thuis. Met het dwingen is ze weer fruit gaan eten.
Oh en pas nu lees ik jouw verhaal Wolkewitje, is dus exact hetzelfde als bij mij thuis. Met het dwingen is ze weer fruit gaan eten.
woensdag 14 augustus 2013 16:33
quote:mississippi85 schreef op 14 augustus 2013 @ 16:13:
[...]
Echt? Ik laat me graag hierover voorlichten, maar tot die tijd geloof ik daar geen snars van. Maar ik laat me graag overtuigen, dus vertel!Wetenschappelijk onderzoek. Volgens mij stond het vorige week nog in de Nederlandse kranten: http://www.dietsinreview. ... e-obesity-study-suggests/
Zal ook even NL-link zoeken
[...]
Echt? Ik laat me graag hierover voorlichten, maar tot die tijd geloof ik daar geen snars van. Maar ik laat me graag overtuigen, dus vertel!Wetenschappelijk onderzoek. Volgens mij stond het vorige week nog in de Nederlandse kranten: http://www.dietsinreview. ... e-obesity-study-suggests/
Zal ook even NL-link zoeken
woensdag 14 augustus 2013 16:36
of van iets langer terug: http://www.volkskrant.nl/ ... 0/07/03/Bordje-leeg.dhtml
woensdag 14 augustus 2013 16:40
Ik heb een dochter van 4 die momenteel heel goed eet, hopelijk blijft dat zo. Voorheen had ze periodes dat ze ook niks at 's avonds.
Wat bij ons werkte:
- Nooit verplichten tot eten maar wel stimuleren
- Betrekken bij boodschappen, groentes benoemen en meehelpen met koken.
- Een verhaal aan tafel vertellen over het soort eten, bijv. vandaag eten we Italiaans en dan de meest gekke dingen over Italië vertellen, Italiaanse woordjes overdreven uitspreken, Italiaans zingen (zogenaamd want Italiaans kunnen wij echt niet). Bij Mexicaans eten praten we Spaans (puur woordjes die we kennen) en vertellen we wat over het land. En ook bijv. met de vraag hoe zij denkt dat een Italiaan spaghetti eet (dan slurpen we overdreven de spaghetti naar binnen) Op deze manier komen de gekste ideeën en verhalen naar voren is het gezellig aan tafel en neemt ze vaak een hap, of wel meer. Neemt ze niks ook geen probleem we houden de sfeer leuk.
- Wat goed hielp toen ze kleiner was: als we spinazie aten en ze vroeg afkeurend wat het was noemde ik het drakensnot en dan zei ik dat durf jij toch niet te eten dat is veels te eng voor jou,afblijven hoor.... Juist dan nam ze het.
- Tegenwoordig wil ze astronaut worden en zeggen we dat dat alleen kan worden als ze nu veel groente eet. Werkt ook vaak
- Wedstrijden houden wie het eerst z'n bord leeg heeft (wel haar laten winnen anders wil ze niet meer volgende keer). En liedje zingen na afloop 'we are the champions'.
- Kortom vooral gezelligheid aan tafel en geen verplichtingen en eet ze niet vooral vrolijk bordje afruimen.
Wat bij ons werkte:
- Nooit verplichten tot eten maar wel stimuleren
- Betrekken bij boodschappen, groentes benoemen en meehelpen met koken.
- Een verhaal aan tafel vertellen over het soort eten, bijv. vandaag eten we Italiaans en dan de meest gekke dingen over Italië vertellen, Italiaanse woordjes overdreven uitspreken, Italiaans zingen (zogenaamd want Italiaans kunnen wij echt niet). Bij Mexicaans eten praten we Spaans (puur woordjes die we kennen) en vertellen we wat over het land. En ook bijv. met de vraag hoe zij denkt dat een Italiaan spaghetti eet (dan slurpen we overdreven de spaghetti naar binnen) Op deze manier komen de gekste ideeën en verhalen naar voren is het gezellig aan tafel en neemt ze vaak een hap, of wel meer. Neemt ze niks ook geen probleem we houden de sfeer leuk.
- Wat goed hielp toen ze kleiner was: als we spinazie aten en ze vroeg afkeurend wat het was noemde ik het drakensnot en dan zei ik dat durf jij toch niet te eten dat is veels te eng voor jou,afblijven hoor.... Juist dan nam ze het.
- Tegenwoordig wil ze astronaut worden en zeggen we dat dat alleen kan worden als ze nu veel groente eet. Werkt ook vaak
- Wedstrijden houden wie het eerst z'n bord leeg heeft (wel haar laten winnen anders wil ze niet meer volgende keer). En liedje zingen na afloop 'we are the champions'.
- Kortom vooral gezelligheid aan tafel en geen verplichtingen en eet ze niet vooral vrolijk bordje afruimen.
woensdag 14 augustus 2013 16:47
Wat ik bij mijn kinderen heb gedaan is gezegd dat ze net zoveel hapjes moesten nemen als ze oud waren. Dus 3 (kleine) hapjes op 3 jarige leeftijd, als ze 4 waren 4 hapjes enz. Tot 10 jaar, anders wordt het te gek natuurlijk.
Daardoor raakten hun smaakpapillen langzamerhand gewend aan verschillende smaken, ze lusten nu eigenlijk bijna alles.
Maar toch zijn er nu op latere leeftijd (lees, pubertijd) dingen die ze vroeger wel aten en nu zeggen niet lekker meer te vinden. Blijkbaar verandert je smaak dus ook naarmate je ouder word.
Maar of mijn methode werkt bij een kind dat helemaal niets meer eet, weet ik niet echt zeker... Ik wens je in elk geval veel sterkte! En zolang je kind groeit en gezond is, dat is toch het belangrijkste, snap dat je je dan nog niet echt zorgen maakt.
Daardoor raakten hun smaakpapillen langzamerhand gewend aan verschillende smaken, ze lusten nu eigenlijk bijna alles.
Maar toch zijn er nu op latere leeftijd (lees, pubertijd) dingen die ze vroeger wel aten en nu zeggen niet lekker meer te vinden. Blijkbaar verandert je smaak dus ook naarmate je ouder word.
Maar of mijn methode werkt bij een kind dat helemaal niets meer eet, weet ik niet echt zeker... Ik wens je in elk geval veel sterkte! En zolang je kind groeit en gezond is, dat is toch het belangrijkste, snap dat je je dan nog niet echt zorgen maakt.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 14 augustus 2013 16:49
quote:mississippi85 schreef op 14 augustus 2013 @ 16:03:
[...]
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
Dat is gewoon een kind geestelijk breken en in mijn ogen een vorm van mishandeling. Machtstrijd dus.
Je leert een kind daarmee nu niet bepaalt een goede verstandhouding met eten aan.
Niet my cup of tea.
Ik wacht liever geduldig af tot ze wat ouder zijn en er met common sense een deal te sluiten is.
Het komt vanzelf goed, dus ik zou niet weten waarom je er een geestelijke marteling van moet gaan maken.
[...]
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
Dat is gewoon een kind geestelijk breken en in mijn ogen een vorm van mishandeling. Machtstrijd dus.
Je leert een kind daarmee nu niet bepaalt een goede verstandhouding met eten aan.
Niet my cup of tea.
Ik wacht liever geduldig af tot ze wat ouder zijn en er met common sense een deal te sluiten is.
Het komt vanzelf goed, dus ik zou niet weten waarom je er een geestelijke marteling van moet gaan maken.
woensdag 14 augustus 2013 16:50
quote:lilalinda schreef op 14 augustus 2013 @ 16:36:
of van iets langer terug: http://www.volkskrant.nl/ ... 0/07/03/Bordje-leeg.dhtml
Dit artikel spreekt tegen wat jij beweert, lilalinda. Er staat in:
"Belangrijke regel: de ouders bepalen wat en wanneer het kind eet, maar het kind bepaalt hoeveel." en "De oplossing: als een kind niet wil eten, dan heeft het pech en moet het tot de volgende maaltijd wachten." En dus geen extra boterhammen smeren omdat het kind dat wel wil eten.
Ik heb geen tips voor je TO, het lijkt me erg lastig. Ook geen kinderen hier. Ik denk dat ik het zou aanpakken als mississippi, dus wel dwang wat betreft eten wat de pot schaft en anders maar niet. Maar ik zou een kind nooit dwingen zijn bord leeg te eten. Wel proeven, wel een paar happen (en hier een duidelijke afspraak over maken) maar dan is het ook klaar. Deden mijn ouders ook bij mij en is me niks van overkomen.
of van iets langer terug: http://www.volkskrant.nl/ ... 0/07/03/Bordje-leeg.dhtml
Dit artikel spreekt tegen wat jij beweert, lilalinda. Er staat in:
"Belangrijke regel: de ouders bepalen wat en wanneer het kind eet, maar het kind bepaalt hoeveel." en "De oplossing: als een kind niet wil eten, dan heeft het pech en moet het tot de volgende maaltijd wachten." En dus geen extra boterhammen smeren omdat het kind dat wel wil eten.
Ik heb geen tips voor je TO, het lijkt me erg lastig. Ook geen kinderen hier. Ik denk dat ik het zou aanpakken als mississippi, dus wel dwang wat betreft eten wat de pot schaft en anders maar niet. Maar ik zou een kind nooit dwingen zijn bord leeg te eten. Wel proeven, wel een paar happen (en hier een duidelijke afspraak over maken) maar dan is het ook klaar. Deden mijn ouders ook bij mij en is me niks van overkomen.
woensdag 14 augustus 2013 16:57
quote:wolkewitje schreef op 14 augustus 2013 @ 16:14:
[...]
Hoezo snapt ze dan wel dat ze gewoon moet eten? Mijn zoon lust niks, proeft ook niks en heeft gewoon geen honger. Hij eet niet veel, 's ochtends een boterham, in de pauze fruit, 's middags 2 sneetjes brood en een koekje en dan na school nog een koekje, tomaatjes of een blokje kaas. Maar als we 's avonds iets eten dat hij niet lust (hij wil alleen pasta met kaas, zonder saus), eet hij niks. Hij klaagt nooit dat hij honger heeft, hij wordt 's nachts niet wakker van e honger ofzo. Hij heeft dus geen nadeel als hij niks eet. Tenzij ik zijn avondeten 's ochtends weer serveer, maar dat doe ik niet.
We hebben het een tijdje genegeerd, toen hij jonger was., maar hij ging toen niet eten. Vanaf de leeftijd van 3,5 begon dwingen en trucjes te werken. Nu krijgt hij een toetje als hij gegeten heeft.Als dit werkt prima. Ik deed het anders: graag of niet. En dat werkte bij de onze dan weer. Er is blijkbaar niet 1 aanpak die voor iedereen werkt. Althans, niet meteen.
[...]
Hoezo snapt ze dan wel dat ze gewoon moet eten? Mijn zoon lust niks, proeft ook niks en heeft gewoon geen honger. Hij eet niet veel, 's ochtends een boterham, in de pauze fruit, 's middags 2 sneetjes brood en een koekje en dan na school nog een koekje, tomaatjes of een blokje kaas. Maar als we 's avonds iets eten dat hij niet lust (hij wil alleen pasta met kaas, zonder saus), eet hij niks. Hij klaagt nooit dat hij honger heeft, hij wordt 's nachts niet wakker van e honger ofzo. Hij heeft dus geen nadeel als hij niks eet. Tenzij ik zijn avondeten 's ochtends weer serveer, maar dat doe ik niet.
We hebben het een tijdje genegeerd, toen hij jonger was., maar hij ging toen niet eten. Vanaf de leeftijd van 3,5 begon dwingen en trucjes te werken. Nu krijgt hij een toetje als hij gegeten heeft.Als dit werkt prima. Ik deed het anders: graag of niet. En dat werkte bij de onze dan weer. Er is blijkbaar niet 1 aanpak die voor iedereen werkt. Althans, niet meteen.
woensdag 14 augustus 2013 16:59
quote:lilalinda schreef op 14 augustus 2013 @ 16:36:
of van iets langer terug: http://www.volkskrant.nl/ ... 0/07/03/Bordje-leeg.dhtml
Interessant lilalinda. Ik snap het punt wat gemaakt wordt.
Wat betreft het probleem van TO: je zet een kind natuurlijk ook niet meteen een supergroot bord vol eten voor. Een paar kleine hapjes groentje, of aardappel zou toch een hele overwinning zijn.
En als het kind eenmaal eet, kan je het kind natuurlijk zelf laten bepalen wat hij opschept.
Het artikel gaat niet over het eten wat de pot schaft, alleen over hoeveelheden. En ook in het artikel staat dat je kinderen, als ze niet willen eten, tot de volgende maaltijd moeten laten wachten...
of van iets langer terug: http://www.volkskrant.nl/ ... 0/07/03/Bordje-leeg.dhtml
Interessant lilalinda. Ik snap het punt wat gemaakt wordt.
Wat betreft het probleem van TO: je zet een kind natuurlijk ook niet meteen een supergroot bord vol eten voor. Een paar kleine hapjes groentje, of aardappel zou toch een hele overwinning zijn.
En als het kind eenmaal eet, kan je het kind natuurlijk zelf laten bepalen wat hij opschept.
Het artikel gaat niet over het eten wat de pot schaft, alleen over hoeveelheden. En ook in het artikel staat dat je kinderen, als ze niet willen eten, tot de volgende maaltijd moeten laten wachten...
woensdag 14 augustus 2013 17:11
quote:consuelabananahammok schreef op 14 augustus 2013 @ 16:49:
[...]
Dat is gewoon een kind geestelijk breken en in mijn ogen een vorm van mishandeling. Machtstrijd dus.
Je leert een kind daarmee nu niet bepaalt een goede verstandhouding met eten aan.
Niet my cup of tea.
Ik wacht liever geduldig af tot ze wat ouder zijn en er met common sense een deal te sluiten is.
Het komt vanzelf goed, dus ik zou niet weten waarom je er een geestelijke marteling van moet gaan maken.
Geestelijk breken? Geestelijke marteling? Mishandeling? Vind ik heel overdreven. Een beetje discipline om iets heel normaals te bereiken - namelijk 's avonds een beetje warm eten eten - kan geen kwaad hoor.
En ik begrijp ook niet hoe dit een slechte verstandhouding met eten oplevert: je leert een kind toch dat het gezond is om avond eten te eten met wat groente en aardappels, etc. Met een bord leegeten bedoel ik niet per definitie een megabord vol. Een paar hapjes zou een mooi begin zijn. En daarna kan het kind bijvoorbeeld zelf beslissen hoeveel hij opschept.
Geduldig afwachten op common sense en het komt vanzelf goed, ik denk niet dat je daar in maanden wanhoop en proberen nog in gelooft..
[...]
Dat is gewoon een kind geestelijk breken en in mijn ogen een vorm van mishandeling. Machtstrijd dus.
Je leert een kind daarmee nu niet bepaalt een goede verstandhouding met eten aan.
Niet my cup of tea.
Ik wacht liever geduldig af tot ze wat ouder zijn en er met common sense een deal te sluiten is.
Het komt vanzelf goed, dus ik zou niet weten waarom je er een geestelijke marteling van moet gaan maken.
Geestelijk breken? Geestelijke marteling? Mishandeling? Vind ik heel overdreven. Een beetje discipline om iets heel normaals te bereiken - namelijk 's avonds een beetje warm eten eten - kan geen kwaad hoor.
En ik begrijp ook niet hoe dit een slechte verstandhouding met eten oplevert: je leert een kind toch dat het gezond is om avond eten te eten met wat groente en aardappels, etc. Met een bord leegeten bedoel ik niet per definitie een megabord vol. Een paar hapjes zou een mooi begin zijn. En daarna kan het kind bijvoorbeeld zelf beslissen hoeveel hij opschept.
Geduldig afwachten op common sense en het komt vanzelf goed, ik denk niet dat je daar in maanden wanhoop en proberen nog in gelooft..
woensdag 14 augustus 2013 17:17
Grote kans dat het (peuter)koppigheid is, maar toch: weet je zeker dat er niks medisch haar belemmerd?
Heeft ze bijvoorbeeld geen vergrote of ontstoken amandelen? Je hoeft daar niet ziek van te zijn! Het kan zich ook uiten in 'enkel' snurken, uit de mond ruiken en moeizaam eten.
Heeft ze bijvoorbeeld geen vergrote of ontstoken amandelen? Je hoeft daar niet ziek van te zijn! Het kan zich ook uiten in 'enkel' snurken, uit de mond ruiken en moeizaam eten.
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
woensdag 14 augustus 2013 17:19
quote:mississippi85 schreef op 14 augustus 2013 @ 16:03:
[...]
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
Prima, dat mag jij vinden. Ik vind wat anders. Gelukkig mag dat ook.
Vind het alleen een beetje respectloos en hoogmoedig (in het algemeen gesproken) wanneer mensen pretenderen exact te weten wat de enige juiste aanpak is en daarmee suggesties van mensen met een andere aanpak maar gelijk affakkelen als onzin.
Deel jouw suggestie als iets wat voor jou werkt, niet als de universele waarheid. TO kan prima zelf beoordelen of zij iets zou willen uitproberen of niet.
Bedenk eens hoe jij je zou voelen als je iets wordt voorgeschoteld waar je echt geen zin in hebt, maar je moet (onder dwang) blijven zitten want 'men' weet wel wat goed voor je is.
Anyway, ik ga er verder geen energie meer aan verspillen. Iedereen moet lekker doen met z'n kinderen zoals zij passend vinden.
[...]
Sorry hoor, maar dit werkt natuurlijk niet! Een kind gaat heus niet eten, omdat ze het anders zo zielig voor mama vindt dat die voor jan lul heeft gekookt. Zo denkt een kind niet. En een kind denkt ook niet in termen van gevarieerd eten...
Er is maar 1 oplossing en dat is gewoon dat ze moet leren eten wat de pot schaft. Dit is wat je te eten krijgt en anders niks. Zijn heel veel mensen gewoon mee groot geworden. Je laat de keuze aan je kind zelf om het wel op te eten of niet, maar ze krijgt niet iets anders, totdat ze d'r bord leeg heeft, ook geen toetje en zeker geen boterhammen of geprakt fruit. Want dat is de strijd! Als je elke keer toegeeft en ze weet dat als ze maar lang genoeg zeurt, dat ze iets lekkers en vertrouwds te eten krijgt, dan blijft ze dat natuurlijk doen en zal ze heus niet het enge, nieuwe eten proberen. Maar je moet daar niet aan toegeven, ze zal dat toch moeten leren eten.
Dus: je kookt, zet het bordje op tafel en vertelt: dit is het eten van vanavond, je eet je bord leeg en tot die tijd krijg je geen ander eten, ook geen toetje. Iedereen uitgegeten? Dan gaat iedereen van tafel, ook dochter als ze wil, maar het bordje blijft op tafel staan, net zolang ze het op gaat eten. Ze krijgt vanzelf honger en honger maakt rauwe bonen zoet! Laat het bordje staan, besteed er verder geen aandacht aan (geen strijd maken door toch voorzichtig haar te pushen om te eten) en ze zal het op den duur opeten, want honger! (En honger is heus niet meteen kindermishandeling).
De eerste keer zal ze wellicht niks eten, zal ze als een gek protesteren en met een lege maag naar bed gaan, maar ze moet gewoon leren dat een bord niet leegeten consequenties heeft, namelijk ze krijgt niks anders, dus honger! De volgende avond zelfde tactiek, wedden dat ze dan wel gaat eten.
Ik heb deze strategie eens gezien in een Engelse documentaire, waarin een dochtertje niet wilde eten. Het meisje in de documentaire kreeg tussenmiddag een prakje pasta voorgeschoteld. Wilde niet, eerst veel protest, maar de moeder is de strijd niet aangegaan. Uiteindelijk nam ze 's avonds om 20u geloof ik een hapje en vervolgens nog een paar om vervolgens het bordje leeg te eten. Dat kind had in de tussentijd niks anders te eten gehad en had gewoon honger. Moeder deed in eerste instantie of ze niks zag, om het kind al etend even haar gang te laten gaan en het niet alsnog een strijd te laten worden. Toen het bordje leeg was kreeg het kind natuurlijk complimenten en applaus en alles (Het komt uit Cherry Healey - Cherry's Parenting Dilemmas - BBC, maar kan het helaas niet op YouTube vinden).
Ook heb ik de aflevering van Jo Frost gezien.
http://www.rtl.nl/xl/#/a/225942/s/225943 Afl.4 van 8 augustus, t/m overmorgen te bekijken. Kost een euro, maar is vast beter besteed dan die 27 euro aan dat boek.
Verder zou je de documentaire Fast Food Baby kunnen kijken. Gaat over kids die alleen maar fastfood eten. Dit is een ander verhaal, maar in de docu wordt aandacht besteed aan een workshop hoe je kinderen kennis kunt laten maken met nieuw eten. Heel interessant! http://www.youtube.com/watch?v=mrcPPdweSQo
Weet je, ik ben ook groot gebracht met eten wat de pot schaft. Wel mocht elk kind in ons gezin één gerecht kiezen wat hij/zij echt niet wilde eten. Dan kreeg je een potje Hak van het een of ander. Dus het meest vieze gerecht mocht je schrappen. Dit liet me nadenken over smaken en over wat ik echt wel of niet lekker vond.
Dus eten wat de pot schaft, is duidelijk, consequent en heus geen kindermishandeling. Je vergiftigt je kind niet hoor, als ze eens iets moet eten wat ze niet heel lekker vindt. Consequent zijn en blijven voorkomt een hoop strijd!
Prima, dat mag jij vinden. Ik vind wat anders. Gelukkig mag dat ook.
Vind het alleen een beetje respectloos en hoogmoedig (in het algemeen gesproken) wanneer mensen pretenderen exact te weten wat de enige juiste aanpak is en daarmee suggesties van mensen met een andere aanpak maar gelijk affakkelen als onzin.
Deel jouw suggestie als iets wat voor jou werkt, niet als de universele waarheid. TO kan prima zelf beoordelen of zij iets zou willen uitproberen of niet.
Bedenk eens hoe jij je zou voelen als je iets wordt voorgeschoteld waar je echt geen zin in hebt, maar je moet (onder dwang) blijven zitten want 'men' weet wel wat goed voor je is.
Anyway, ik ga er verder geen energie meer aan verspillen. Iedereen moet lekker doen met z'n kinderen zoals zij passend vinden.
woensdag 14 augustus 2013 17:28
quote:mississippi85 schreef op 14 augustus 2013 @ 17:11:
[...]
Geestelijk breken? Geestelijke marteling? Mishandeling? Vind ik heel overdreven. Een beetje discipline om iets heel normaals te bereiken - namelijk 's avonds een beetje warm eten eten - kan geen kwaad hoor.
En ik begrijp ook niet hoe dit een slechte verstandhouding met eten oplevert: je leert een kind toch dat het gezond is om avond eten te eten met wat groente en aardappels, etc. Met een bord leegeten bedoel ik niet per definitie een megabord vol. Een paar hapjes zou een mooi begin zijn. En daarna kan het kind bijvoorbeeld zelf beslissen hoeveel hij opschept.
Geduldig afwachten op common sense en het komt vanzelf goed, ik denk niet dat je daar in maanden wanhoop en proberen nog in gelooft..
Ik vind dat geestelijk breken idd als je de machtstrijd aangaat met een jong kind om enkel dat eten te blijven aanbieden tot dat het dat eet.
En ja het komt vanzelf goed, ik denk dat iedere ouder je dat kan vertellen met oudere kinderen, op enkele uitzonderingen na( maar dan zal er een andere oorzaak zijn) . Ieder kind gaat uiteindelijk gewoon eten en zal in meer of mindere mate gevarieerd gaan eten.
Ik zie liever mijn kinderen een prettige verhouding hebben met eten, dan associaties met strijd en dwang.
[...]
Geestelijk breken? Geestelijke marteling? Mishandeling? Vind ik heel overdreven. Een beetje discipline om iets heel normaals te bereiken - namelijk 's avonds een beetje warm eten eten - kan geen kwaad hoor.
En ik begrijp ook niet hoe dit een slechte verstandhouding met eten oplevert: je leert een kind toch dat het gezond is om avond eten te eten met wat groente en aardappels, etc. Met een bord leegeten bedoel ik niet per definitie een megabord vol. Een paar hapjes zou een mooi begin zijn. En daarna kan het kind bijvoorbeeld zelf beslissen hoeveel hij opschept.
Geduldig afwachten op common sense en het komt vanzelf goed, ik denk niet dat je daar in maanden wanhoop en proberen nog in gelooft..
Ik vind dat geestelijk breken idd als je de machtstrijd aangaat met een jong kind om enkel dat eten te blijven aanbieden tot dat het dat eet.
En ja het komt vanzelf goed, ik denk dat iedere ouder je dat kan vertellen met oudere kinderen, op enkele uitzonderingen na( maar dan zal er een andere oorzaak zijn) . Ieder kind gaat uiteindelijk gewoon eten en zal in meer of mindere mate gevarieerd gaan eten.
Ik zie liever mijn kinderen een prettige verhouding hebben met eten, dan associaties met strijd en dwang.
woensdag 14 augustus 2013 18:13
quote:Biebeltje schreef op 14 augustus 2013 @ 17:19:
[...]
Bedenk eens hoe jij je zou voelen als je iets wordt voorgeschoteld waar je echt geen zin in hebt, maar je moet (onder dwang) blijven zitten want 'men' weet wel wat goed voor je is.
Mijn kind weet niet of hij zin heeft in dit eten, want hij wil niks proeven. Kinderen leren smaken pas waarderen nadat ze die een aantal keer geproefd hebben, dus moet hij het wel proeven. Als hij geproefd heeft mag hij kiezen of hij nog meer eet, maar als hij niet meer eet, heeft hij blijkbaar geen honger. Dan krijgt hij dus niks meer.
[...]
Bedenk eens hoe jij je zou voelen als je iets wordt voorgeschoteld waar je echt geen zin in hebt, maar je moet (onder dwang) blijven zitten want 'men' weet wel wat goed voor je is.
Mijn kind weet niet of hij zin heeft in dit eten, want hij wil niks proeven. Kinderen leren smaken pas waarderen nadat ze die een aantal keer geproefd hebben, dus moet hij het wel proeven. Als hij geproefd heeft mag hij kiezen of hij nog meer eet, maar als hij niet meer eet, heeft hij blijkbaar geen honger. Dan krijgt hij dus niks meer.
