Kinderen
alle pijlers
Gewone kinderen, bestaan ze nog?
dinsdag 23 september 2014 09:21
Even iets wat ik me in alle oprechtheid afvraag: gewone doorsnee kinderen, bestaan die nog?
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 23 september 2014 09:56
Vroegah waren er ook kinderen die heel druk waren, alleen dat werd dan een heel druk kind, of juist dromerig of star genoemd. Wanneer je een programma als de reünie ziet dan zijn dit vaak de kinderen die op jong-volwassen leeftijd zijn vastgelopen.
Dat we nu meer weten over bepaalde gedragskenmerken is alleen maar fijn. Zo kunnen we dat drukke, starre of dromerige kind beter helpen.
Overigens is er wellicht een toename in drukke en/of ongeconcentreerde kinderen door voedsel. En regionaal zitten er ook grote verschillen in aantallen kinderen/mensen met een 'handicap'. In februari is er een rapport over gepubliceerd. Zo zag je bijvoorbeeld in Oost-Groningen een heel hoog percentage kinderen met ADHD en autisme. Hoe dit komt zijn ze nog niet over uit. Wel is het zo dat daar in die gemeentes je makkelijker toegang hebt tot jeugdhulpverlening.
Autisten zullen er vast niet veel meer van zijn. Als ik kijk naar de gemiddelde populatie van artsen rond de 50 in een groot ziekenhuis. Dan zit daar een behoorlijk deel autist tussen...
Tot slot, mijn kinderen gaan naar een praktijk waar gekeken wordt naar wat het kind voor problematiek heeft, er wordt niet perse gekeken naar welk etiketje erbij past. Echter, vertelden ze, zorgverzekeraars willen een diagnose (binnen een jaar), anders vergoeden ze het traject niet... Dus wat krijg je dan bij veel instellingen: we geven de problematiek van een kind de naam van de aandoening die hier het best bij past anders krijgen wij ons geld niet. Ik denk dus dat er bij de zorgverzekeraars ook een oorzaak ligt.
Dat we nu meer weten over bepaalde gedragskenmerken is alleen maar fijn. Zo kunnen we dat drukke, starre of dromerige kind beter helpen.
Overigens is er wellicht een toename in drukke en/of ongeconcentreerde kinderen door voedsel. En regionaal zitten er ook grote verschillen in aantallen kinderen/mensen met een 'handicap'. In februari is er een rapport over gepubliceerd. Zo zag je bijvoorbeeld in Oost-Groningen een heel hoog percentage kinderen met ADHD en autisme. Hoe dit komt zijn ze nog niet over uit. Wel is het zo dat daar in die gemeentes je makkelijker toegang hebt tot jeugdhulpverlening.
Autisten zullen er vast niet veel meer van zijn. Als ik kijk naar de gemiddelde populatie van artsen rond de 50 in een groot ziekenhuis. Dan zit daar een behoorlijk deel autist tussen...
Tot slot, mijn kinderen gaan naar een praktijk waar gekeken wordt naar wat het kind voor problematiek heeft, er wordt niet perse gekeken naar welk etiketje erbij past. Echter, vertelden ze, zorgverzekeraars willen een diagnose (binnen een jaar), anders vergoeden ze het traject niet... Dus wat krijg je dan bij veel instellingen: we geven de problematiek van een kind de naam van de aandoening die hier het best bij past anders krijgen wij ons geld niet. Ik denk dus dat er bij de zorgverzekeraars ook een oorzaak ligt.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 23 september 2014 10:00
quote:NYC schreef op 23 september 2014 @ 09:56:
Ik ken eigenlijk alleen maar normale kinderen. Geen hoogsensitieve, dyslectische, buitenbegaafde indigokinderen met ADHD.
Dat is dan wel weer bijzonder, dat geen enkel kind in jouw omgeving iets heeft
In een gemiddelde schoolklas, ook op het vwo, zit wel een kind met dyslectie.
Ik ken eigenlijk alleen maar normale kinderen. Geen hoogsensitieve, dyslectische, buitenbegaafde indigokinderen met ADHD.
Dat is dan wel weer bijzonder, dat geen enkel kind in jouw omgeving iets heeft
In een gemiddelde schoolklas, ook op het vwo, zit wel een kind met dyslectie.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 23 september 2014 10:01
quote:Penelope_ schreef op 23 september 2014 @ 09:53:
Even als voorbeeld; collega haar zoon heeft ADHD. Psychiater, medicijnen, noem maar op.
Uiteindelijk is ze gestopt met werken (had meer redenen overigens), ik sprak haar laatst. Het gaat veel beter en hij is van de medicijnen af. Ik denk dan; had hij echt ADHD of gedijde hij gewoon niet met twee fulltime werkende ouders, en van hot naar her gesleept worden omdat hij ook nog twee broers en een zus heeft die naar clubjes en afspraken moeten worden gebracht?
Das ook een kwestie van draagkracht/draaglast, zowel voor wat de ouders betreft als voor het kind. Het ene kind trekt zo'n druk leven beter dan het andere kind, en de ene ouder trekt druk gedrag van zijn kind beter dan het andere. Als de verhouding tussen de draagkracht en de draaglast zoek raakt ontstaat er een probleem, en dan kun je in een geval als wat jij beschrijft grofweg twee dingen doen: medicatie of veranderingen aanbrengen in de fysieke omgeving (prikkelvermindering), of een combinatie van die twee natuurlijk.
Dat laatste moet natuurlijk wel kunnen. Het is fijn als je kunt stoppen met werken om zo meer stabiliteit te creëren, maar financieel moet dat maar net uit kunnen natuurlijk. En ouders moeten zelf ook in staat zijn om die structuur aan te brengen, als ze zelf halve chaoten zijn en die problematiek niet onderkennen wordt het ook al lastiger.
Even als voorbeeld; collega haar zoon heeft ADHD. Psychiater, medicijnen, noem maar op.
Uiteindelijk is ze gestopt met werken (had meer redenen overigens), ik sprak haar laatst. Het gaat veel beter en hij is van de medicijnen af. Ik denk dan; had hij echt ADHD of gedijde hij gewoon niet met twee fulltime werkende ouders, en van hot naar her gesleept worden omdat hij ook nog twee broers en een zus heeft die naar clubjes en afspraken moeten worden gebracht?
Das ook een kwestie van draagkracht/draaglast, zowel voor wat de ouders betreft als voor het kind. Het ene kind trekt zo'n druk leven beter dan het andere kind, en de ene ouder trekt druk gedrag van zijn kind beter dan het andere. Als de verhouding tussen de draagkracht en de draaglast zoek raakt ontstaat er een probleem, en dan kun je in een geval als wat jij beschrijft grofweg twee dingen doen: medicatie of veranderingen aanbrengen in de fysieke omgeving (prikkelvermindering), of een combinatie van die twee natuurlijk.
Dat laatste moet natuurlijk wel kunnen. Het is fijn als je kunt stoppen met werken om zo meer stabiliteit te creëren, maar financieel moet dat maar net uit kunnen natuurlijk. En ouders moeten zelf ook in staat zijn om die structuur aan te brengen, als ze zelf halve chaoten zijn en die problematiek niet onderkennen wordt het ook al lastiger.
dinsdag 23 september 2014 10:02
dinsdag 23 september 2014 10:02
Ik heb twee hoogbegaafde kinderen, die verder heel gewoon zijn.
Veel mensen melden zich juist aan op een forum als ze over iets specifieks willen praten. Het valt mij altijd op dat bijna iedereen hier wel iets 'heeft': depressie, obesitas, een slecht huwelijk, een kind met een etiket, ongewenste kinderloosheid enz. Ik vermoed dat de Viva-populatie niet echt een gemiddelde is van de Nederlandse bevolking. Dat 'issue' is voor velen nu juist de reden dat ze hier lid zijn geworden om lotgenoten en advies/steun te vinden.
Veel mensen melden zich juist aan op een forum als ze over iets specifieks willen praten. Het valt mij altijd op dat bijna iedereen hier wel iets 'heeft': depressie, obesitas, een slecht huwelijk, een kind met een etiket, ongewenste kinderloosheid enz. Ik vermoed dat de Viva-populatie niet echt een gemiddelde is van de Nederlandse bevolking. Dat 'issue' is voor velen nu juist de reden dat ze hier lid zijn geworden om lotgenoten en advies/steun te vinden.
dinsdag 23 september 2014 10:02
Makkelijk praten, als het met de opvoeding van je kinderen lekker loopt. Wij hebben al vanaf de geboorte problemen met onze dochter, zo erg dat we niet aan een tweede kind durven te beginnen. Ik heb vaak gedacht dat ik blijkbaar niet geschikt ben als moeder en voelde me doodongelukkig. Een paar maanden geleden ben ik naar de huisarts gegaan, ik vond het een hele grote stap, maar mijn relatie ging er aan onderdoor, dit kon echt niet meer! We zijn doorverwezen naar een psycholoog en het blijkt dat onze dochter een ASS heeft. Hoewel ik het aan de ene kant natuurlijk niet leuk vond om dit te horen (wat had ik graag gewild dat ze 'gewoon' lastig was, dat kan namelijk weer over gaan, een ASS niet...) was ik ook blij, het lag dus niet allemaal aan mij!
'Vroeger' was er geen internet, dus kon je dit soort dingen niet lezen. Ook was er simpelweg minder bekend over deze stoornissen. Ik heb nooit een etiketje op mijn dochter willen plakken, zodat ik haar problematische gedrag daar lekker op kan schuiven zoals hierboven gesuggereerd wordt. Wij hebben het heel zwaar met haar en ik vraag me nog steeds af of onze relatie dit wel overleefd. Door haar diagnose, krijgen we nu wel hulp en daar ben ik heel erg blij mee!
Nu alleen nog wachten op begrip van de buitenwereld, want dat is er helaas heel weinig...
'Vroeger' was er geen internet, dus kon je dit soort dingen niet lezen. Ook was er simpelweg minder bekend over deze stoornissen. Ik heb nooit een etiketje op mijn dochter willen plakken, zodat ik haar problematische gedrag daar lekker op kan schuiven zoals hierboven gesuggereerd wordt. Wij hebben het heel zwaar met haar en ik vraag me nog steeds af of onze relatie dit wel overleefd. Door haar diagnose, krijgen we nu wel hulp en daar ben ik heel erg blij mee!
Nu alleen nog wachten op begrip van de buitenwereld, want dat is er helaas heel weinig...
dinsdag 23 september 2014 10:05
quote:Mundy schreef op 23 september 2014 @ 10:02:
Makkelijk praten, als het met de opvoeding van je kinderen lekker loopt. Wij hebben al vanaf de geboorte problemen met onze dochter, zo erg dat we niet aan een tweede kind durven te beginnen. Ik heb vaak gedacht dat ik blijkbaar niet geschikt ben als moeder en voelde me doodongelukkig. Een paar maanden geleden ben ik naar de huisarts gegaan, ik vond het een hele grote stap, maar mijn relatie ging er aan onderdoor, dit kon echt niet meer! We zijn doorverwezen naar een psycholoog en het blijkt dat onze dochter een ASS heeft. Hoewel ik het aan de ene kant natuurlijk niet leuk vond om dit te horen (wat had ik graag gewild dat ze 'gewoon' lastig was, dat kan namelijk weer over gaan, een ASS niet...) was ik ook blij, het lag dus niet allemaal aan mij!
'Vroeger' was er geen internet, dus kon je dit soort dingen niet lezen. Ook was er simpelweg minder bekend over deze stoornissen. Ik heb nooit een etiketje op mijn dochter willen plakken, zodat ik haar problematische gedrag daar lekker op kan schuiven zoals hierboven gesuggereerd wordt. Wij hebben het heel zwaar met haar en ik vraag me nog steeds af of onze relatie dit wel overleefd. Door haar diagnose, krijgen we nu wel hulp en daar ben ik heel erg blij mee!
Nu alleen nog wachten op begrip van de buitenwereld, want dat is er helaas heel weinig...Tis fijn dat jullie geholpen worden.
Makkelijk praten, als het met de opvoeding van je kinderen lekker loopt. Wij hebben al vanaf de geboorte problemen met onze dochter, zo erg dat we niet aan een tweede kind durven te beginnen. Ik heb vaak gedacht dat ik blijkbaar niet geschikt ben als moeder en voelde me doodongelukkig. Een paar maanden geleden ben ik naar de huisarts gegaan, ik vond het een hele grote stap, maar mijn relatie ging er aan onderdoor, dit kon echt niet meer! We zijn doorverwezen naar een psycholoog en het blijkt dat onze dochter een ASS heeft. Hoewel ik het aan de ene kant natuurlijk niet leuk vond om dit te horen (wat had ik graag gewild dat ze 'gewoon' lastig was, dat kan namelijk weer over gaan, een ASS niet...) was ik ook blij, het lag dus niet allemaal aan mij!
'Vroeger' was er geen internet, dus kon je dit soort dingen niet lezen. Ook was er simpelweg minder bekend over deze stoornissen. Ik heb nooit een etiketje op mijn dochter willen plakken, zodat ik haar problematische gedrag daar lekker op kan schuiven zoals hierboven gesuggereerd wordt. Wij hebben het heel zwaar met haar en ik vraag me nog steeds af of onze relatie dit wel overleefd. Door haar diagnose, krijgen we nu wel hulp en daar ben ik heel erg blij mee!
Nu alleen nog wachten op begrip van de buitenwereld, want dat is er helaas heel weinig...Tis fijn dat jullie geholpen worden.
dinsdag 23 september 2014 10:05
quote:melissa-x schreef op 23 september 2014 @ 10:02:
Of kinderen zonder etiket nog bestaan? Mijn kinderen kregen nooit een etiket, ook al een paar keer is aangeboden om ze op verschillende dingen te testen. Maar in die situaties vonden wij de nadelen van een etiket groter dan de voordelen. Dus hebben we het aanbod om te testen altijd afgeslagen.Wel of niet op zoek gaan naar een etiket is, afhankelijk van hoe ernstig de klachten zijn, voor een deel ook een keuze.
Of kinderen zonder etiket nog bestaan? Mijn kinderen kregen nooit een etiket, ook al een paar keer is aangeboden om ze op verschillende dingen te testen. Maar in die situaties vonden wij de nadelen van een etiket groter dan de voordelen. Dus hebben we het aanbod om te testen altijd afgeslagen.Wel of niet op zoek gaan naar een etiket is, afhankelijk van hoe ernstig de klachten zijn, voor een deel ook een keuze.
dinsdag 23 september 2014 10:05
quote:zoembaya schreef op 23 september 2014 @ 10:02:
Ik heb twee hoogbegaafde kinderen, die verder heel gewoon zijn.
Veel mensen melden zich juist aan op een forum als ze over iets specifieks willen praten. Het valt mij altijd op dat bijna iedereen hier wel iets 'heeft': depressie, obesitas, een slecht huwelijk, een kind met een etiket, ongewenste kinderloosheid enz. Ik vermoed dat de Viva-populatie niet echt een gemiddelde is van de Nederlandse bevolking. Dat 'issue' is voor velen nu juist de reden dat ze hier lid zijn geworden om lotgenoten en advies/steun te vinden.Ieder huisje...
Ik heb twee hoogbegaafde kinderen, die verder heel gewoon zijn.
Veel mensen melden zich juist aan op een forum als ze over iets specifieks willen praten. Het valt mij altijd op dat bijna iedereen hier wel iets 'heeft': depressie, obesitas, een slecht huwelijk, een kind met een etiket, ongewenste kinderloosheid enz. Ik vermoed dat de Viva-populatie niet echt een gemiddelde is van de Nederlandse bevolking. Dat 'issue' is voor velen nu juist de reden dat ze hier lid zijn geworden om lotgenoten en advies/steun te vinden.Ieder huisje...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 23 september 2014 10:06
quote:melissa-x schreef op 23 september 2014 @ 10:02:
Of kinderen zonder etiket nog bestaan? Mijn kinderen kregen nooit een etiket, ook al een paar keer is aangeboden om ze op verschillende dingen te testen. Maar in die situaties vonden wij de nadelen van een etiket groter dan de voordelen. Dus hebben we het aanbod om te testen altijd afgeslagen.Goed zo!
Of kinderen zonder etiket nog bestaan? Mijn kinderen kregen nooit een etiket, ook al een paar keer is aangeboden om ze op verschillende dingen te testen. Maar in die situaties vonden wij de nadelen van een etiket groter dan de voordelen. Dus hebben we het aanbod om te testen altijd afgeslagen.Goed zo!
dinsdag 23 september 2014 10:06
quote:pejeka schreef op 23 september 2014 @ 09:21:
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.
I'm a goal digger.
dinsdag 23 september 2014 10:07
Ik ken veel meer gezinnen met kinderen die zich normaal ontwikkelen dan gezinnen met kinderen met een beperking of stoornis. We hebben zelf wel een kind met autisme en op de een of andere manier vind ik het toontje in dit soort discussies altijd heel vervelend. Alsof ons kind een diagnose heeft omdat dat zo lekker hip is of zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 september 2014 10:07
Een van onze zoon heeft een vorm van autisme. Althans dat was de diagnose toen hij als 6 jarige wat opviel omdat hij graag alleen speelde. Hij was geen kind dat een grote vriendengroep had maar 2 vriendjes met wie hij heel veel speelde. Alledrie geinteresseerd in de natuur, dus in plantjes, kevertjes, spinnetjes etc. Op de middelbare school briljant in de exacte vakken, slecht in talen. Andere zoon het tegenovergestelde qua vriendjes; bomenklimmen, zandbak, skaten, voetbal. Ook op de middelbare school briljant in de exacte vakken en slecht in talen. Inmiddels zijn het 2 pubers die gewoon heel verschillend zijn. Net als iedereen. Het etiketje wat de ene heeft gebruiken wij allang niet meer. De kinderen zijn gewoon zoals ze zijn, verschillend, net zoals ik verschillend ben van ieder ander. Dat maakt me niet beter of slechter, alleen anders.
Man en ik vinden onze kinderen heel normaal.
Man en ik vinden onze kinderen heel normaal.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
dinsdag 23 september 2014 10:08
quote:suzyqfive schreef op 23 september 2014 @ 10:00:
[...]
Dat is dan wel weer bijzonder, dat geen enkel kind in jouw omgeving iets heeft
In een gemiddelde schoolklas, ook op het vwo, zit wel een kind met dyslectie.
Ik heb in mijn 10 gymnasiumklassen minder dan 10 leerlingen met dyslectie. Ook veel minder adhd ers, aspergers of hoogbegaafden of andersoortigen. Althans, zo weinig hebben een etiketje. Vroeger had dan niemand een etiket, maar ik vind het nu nog steeds erg meevallen in de klassen die ik voor mijn neus heb.
Misschien ligt het aan de school, misschien is het beeld dat bijna ieder kind wel iets heeft wel overdreven. Wie weet?
[...]
Dat is dan wel weer bijzonder, dat geen enkel kind in jouw omgeving iets heeft
In een gemiddelde schoolklas, ook op het vwo, zit wel een kind met dyslectie.
Ik heb in mijn 10 gymnasiumklassen minder dan 10 leerlingen met dyslectie. Ook veel minder adhd ers, aspergers of hoogbegaafden of andersoortigen. Althans, zo weinig hebben een etiketje. Vroeger had dan niemand een etiket, maar ik vind het nu nog steeds erg meevallen in de klassen die ik voor mijn neus heb.
Misschien ligt het aan de school, misschien is het beeld dat bijna ieder kind wel iets heeft wel overdreven. Wie weet?
dinsdag 23 september 2014 10:10
quote:md0110 schreef op 23 september 2014 @ 10:06:
[...]
Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.Ik dacht meer aan scholen. Een kind kan makkelijk heel 'normaal' en rustig thuis zijn, dan ga diezelfde kind naar school en tadaa!! Hij moet getest worden want bla, bla, bla.
[...]
Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.Ik dacht meer aan scholen. Een kind kan makkelijk heel 'normaal' en rustig thuis zijn, dan ga diezelfde kind naar school en tadaa!! Hij moet getest worden want bla, bla, bla.
dinsdag 23 september 2014 10:10
quote:md0110 schreef op 23 september 2014 @ 10:06:
[...]
Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.
De ouders en de maatschappij.
Vroeger hadden kinderen ook 'kwaaltjes' zoals deze, maar ja, dan werd je simpelweg bestempeld als 'druk' of kreeg je een beetje extra aandacht af en toe. Dingen hebben veel meer een naam gekregen en daardoor heeft ieder kind tegenwoordig wel een etiketje.
Ik krijg wel eens het idee dat ouders bij wijze van spreken soms het idee hebben dat ze er niet meer bij horen als hun kind 'normaal' is.
[...]
Dan moet je denk ik eerder bij de ouders zijn, zij zijn degenen die er een etiket aan vasthangen. De kinderen zelf kunnen er helaas niets aan doen.
De ouders en de maatschappij.
Vroeger hadden kinderen ook 'kwaaltjes' zoals deze, maar ja, dan werd je simpelweg bestempeld als 'druk' of kreeg je een beetje extra aandacht af en toe. Dingen hebben veel meer een naam gekregen en daardoor heeft ieder kind tegenwoordig wel een etiketje.
Ik krijg wel eens het idee dat ouders bij wijze van spreken soms het idee hebben dat ze er niet meer bij horen als hun kind 'normaal' is.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
