Kinderen
alle pijlers
HELP contact opa
vrijdag 24 maart 2017 09:16
Geen ervaring met forums, maar ik zit echt met de handen in het haar..
ik zal proberen alles zo kort mogelijk samen te vatten.
Mijn man is bij zijn toenmalige vriendin weggegaan voor mij. Zijn moeder is gestorven, zijn vader is hertrouwd. Mijn man en zijn vader waren altijd 2 handen op 1 buik, zijn ex was als een dochter voor hem. De breuk tussen hun was voor hem dan ook niet te verhappen en hij heeft mij nooit als nieuwe partner van zijn zoon geaccepteerd. Hij heeft het gewoon nooit een kans gegeven. Honderden gesprekken, honderden ruzies, en ontelbare lijmpogingen van mijn kant, het mocht allemaal niet baten. Ik ben niet goed genoeg voor zijn zoon. Er zijn in deze tijden echt vreselijke dingen gedaan en gezegd door zijn vader. Om maar een voorbeeldje te noemen; mijn man was niet welkom in het ziekenhuis toen zijn vader heel slecht lag, er werd gedacht dat hij het niet zou overleven. Om maar even aan te tonen dat deze 'ruzie' iets dieper gaat dan gewoon 'ik vind je niet zo aardig'...
Nu hebben mijn man en ik inmiddels 2 kinderen, een kleuter en een baby. Het contact is 2 jaar geleden definitief verbroken door ons, om onze oudste te beschermen tegen ruzies, wel contact, geen contact enz. Ze begon dingen te begrijpen en vragen te stellen en ze begreep gewoon niet dat er dan wel en dan weer geen contact was. Ook werden onze wensen mbt de opvoeding niet gerespecteerd. Denk hier bijv aan een kind van anderhalf een lolly geven of in de zomer in een dikke winterslaapzak leggen. Voor ons was de situatie 'goed'. We zagen het natuurlijk liever anders maar het bracht rust, voor iedereen. Toen raakte ik zwanger van de 2e. Out of the blue verbrak mijn man zijn zus het contact. Heftig, want onze oudste en haar tante waren beste vriendinnetjes. Een paar keer contact op proberen te nemen om iets te regelen zodat het contact tussen die 2 niet verloren hoefde te gaan, maar ze weigerde met ons te praten.
In de kraamtijd (onze jongste was 4 dagen oud, de brief kwam gelijk met het felicitatiekaartje!!) ontvingen we een brief van mijn man zijn peetoom en tante. Zij hadden moeite met de situatie en wilden het contact tussen kinderen, opa en stiefoma en tante herstellen. Dus we zijn (in onze kraamtijd!) Het gesprek aangegaan. Het blijkt nu dat ze er allemaal zo'n verdriet hebben van het gemis van de kinderen en ze willen contact met de kinderen maar niet met ons... met tante hebben we dat dus zelf ook geprobeerd maar ze wilde niet met ons praten. Met opa en stiefoma ligt de situatie anders. Daar zijn zo'n heftige dingen gedaan en gezegd dat wij onze kinderen daar werkelijk niet in goed vertrouwen heen durven te brengen. Peetoom en tante willen absoluut niet naar onze kant van het verhaal luisteren, zeggen dat onze verdediging voor hun geen toegevoegde waarde heeft, dat ze toch geen kant gaan kiezen, ze willen enkel het contact tussen opa, stiefoma en tante herstellen. Toen wij ze vertelden dat we dat dus met tante wilde, maar zij niet en dat het met opa en en stiefoma in onze ogen echt geen optie is hebben ook zij het contact met ons verbroken.
Jeetje. Wat nu ? Wat is hier het juiste om te doen IN HET BELANG VAN DE KINDEREN? ik ben 100 procent bereid mijn eigen gevoelens aan de kant te zetten voor de kinderen, mijn man ook, maar het moet wel in hun belang zijn. De oudste mist tante maar herinnert zich opa en stiefoma niet meer. De jongste is nog maar een baby. Wat adviseren jullie ons ??
ik zal proberen alles zo kort mogelijk samen te vatten.
Mijn man is bij zijn toenmalige vriendin weggegaan voor mij. Zijn moeder is gestorven, zijn vader is hertrouwd. Mijn man en zijn vader waren altijd 2 handen op 1 buik, zijn ex was als een dochter voor hem. De breuk tussen hun was voor hem dan ook niet te verhappen en hij heeft mij nooit als nieuwe partner van zijn zoon geaccepteerd. Hij heeft het gewoon nooit een kans gegeven. Honderden gesprekken, honderden ruzies, en ontelbare lijmpogingen van mijn kant, het mocht allemaal niet baten. Ik ben niet goed genoeg voor zijn zoon. Er zijn in deze tijden echt vreselijke dingen gedaan en gezegd door zijn vader. Om maar een voorbeeldje te noemen; mijn man was niet welkom in het ziekenhuis toen zijn vader heel slecht lag, er werd gedacht dat hij het niet zou overleven. Om maar even aan te tonen dat deze 'ruzie' iets dieper gaat dan gewoon 'ik vind je niet zo aardig'...
Nu hebben mijn man en ik inmiddels 2 kinderen, een kleuter en een baby. Het contact is 2 jaar geleden definitief verbroken door ons, om onze oudste te beschermen tegen ruzies, wel contact, geen contact enz. Ze begon dingen te begrijpen en vragen te stellen en ze begreep gewoon niet dat er dan wel en dan weer geen contact was. Ook werden onze wensen mbt de opvoeding niet gerespecteerd. Denk hier bijv aan een kind van anderhalf een lolly geven of in de zomer in een dikke winterslaapzak leggen. Voor ons was de situatie 'goed'. We zagen het natuurlijk liever anders maar het bracht rust, voor iedereen. Toen raakte ik zwanger van de 2e. Out of the blue verbrak mijn man zijn zus het contact. Heftig, want onze oudste en haar tante waren beste vriendinnetjes. Een paar keer contact op proberen te nemen om iets te regelen zodat het contact tussen die 2 niet verloren hoefde te gaan, maar ze weigerde met ons te praten.
In de kraamtijd (onze jongste was 4 dagen oud, de brief kwam gelijk met het felicitatiekaartje!!) ontvingen we een brief van mijn man zijn peetoom en tante. Zij hadden moeite met de situatie en wilden het contact tussen kinderen, opa en stiefoma en tante herstellen. Dus we zijn (in onze kraamtijd!) Het gesprek aangegaan. Het blijkt nu dat ze er allemaal zo'n verdriet hebben van het gemis van de kinderen en ze willen contact met de kinderen maar niet met ons... met tante hebben we dat dus zelf ook geprobeerd maar ze wilde niet met ons praten. Met opa en stiefoma ligt de situatie anders. Daar zijn zo'n heftige dingen gedaan en gezegd dat wij onze kinderen daar werkelijk niet in goed vertrouwen heen durven te brengen. Peetoom en tante willen absoluut niet naar onze kant van het verhaal luisteren, zeggen dat onze verdediging voor hun geen toegevoegde waarde heeft, dat ze toch geen kant gaan kiezen, ze willen enkel het contact tussen opa, stiefoma en tante herstellen. Toen wij ze vertelden dat we dat dus met tante wilde, maar zij niet en dat het met opa en en stiefoma in onze ogen echt geen optie is hebben ook zij het contact met ons verbroken.
Jeetje. Wat nu ? Wat is hier het juiste om te doen IN HET BELANG VAN DE KINDEREN? ik ben 100 procent bereid mijn eigen gevoelens aan de kant te zetten voor de kinderen, mijn man ook, maar het moet wel in hun belang zijn. De oudste mist tante maar herinnert zich opa en stiefoma niet meer. De jongste is nog maar een baby. Wat adviseren jullie ons ??
vrijdag 24 maart 2017 10:22
quote:lientjes schreef op 24 maart 2017 @ 09:47:
Wat rot voor je man dat zijn familie zo reageert en zijn keuzes ook na zoveel tijd niet respecteert.
Voor wat betreft het contact tussen kinderen en opa/rest van de familie: ik zou het loslaten, niets meer mee doen.
Voor de kinderen heeft het geen meerwaarde, ze kennen die mensen niet.
En als de familie het belang van de kinderen voorop zou stellen, zouden ze snappen dat het contact op hun voorwaarden voor de kinderen niet goed is. Het gaat ze dus kennelijk vooral om hun eigen belang.En dit!!! +1000
Wat rot voor je man dat zijn familie zo reageert en zijn keuzes ook na zoveel tijd niet respecteert.
Voor wat betreft het contact tussen kinderen en opa/rest van de familie: ik zou het loslaten, niets meer mee doen.
Voor de kinderen heeft het geen meerwaarde, ze kennen die mensen niet.
En als de familie het belang van de kinderen voorop zou stellen, zouden ze snappen dat het contact op hun voorwaarden voor de kinderen niet goed is. Het gaat ze dus kennelijk vooral om hun eigen belang.En dit!!! +1000
vrijdag 24 maart 2017 10:27
quote:MarieAristocat schreef op 24 maart 2017 @ 10:11:
Ik vind dat je het heel goed doet. Je maakt ze hier niet zwart en probeert oplossingen te zoeken, dat is heel onbaatzuchtig. Ik denk ook niet dat jij en je man het verkeerd zien en dat jullie geen irreële eisen stellen. Dat jullie opa en oma enkel willen laten omgaan met de kleinkinderen als ze ook jullie weer willen zien is volstrekt normaal en logisch.
Om vanuit het belang van je kinderen te kijken: zij zijn niet geboren om jouw schoonouders te vermaken of tevreden te stellen. En zij wel contact en jij en je man niet zal hen alles behalve goed doen.
Blijf bij jezelf en laat je niet overhalen als het niet goed voelt.Dankjewel voor deze lieve, heldere reactie. Doet me goed !
Ik vind dat je het heel goed doet. Je maakt ze hier niet zwart en probeert oplossingen te zoeken, dat is heel onbaatzuchtig. Ik denk ook niet dat jij en je man het verkeerd zien en dat jullie geen irreële eisen stellen. Dat jullie opa en oma enkel willen laten omgaan met de kleinkinderen als ze ook jullie weer willen zien is volstrekt normaal en logisch.
Om vanuit het belang van je kinderen te kijken: zij zijn niet geboren om jouw schoonouders te vermaken of tevreden te stellen. En zij wel contact en jij en je man niet zal hen alles behalve goed doen.
Blijf bij jezelf en laat je niet overhalen als het niet goed voelt.Dankjewel voor deze lieve, heldere reactie. Doet me goed !
vrijdag 24 maart 2017 10:28
Echte opa's en oma's houden onvoorwaardelijk van hun kleinkinderen. Het feit dat zij enkel op voorwaarde dat jullie er niet bij zijn, van jullie kinderen willen houden, maakt naar mijn idee al dat ze de titel opa en oma dus al niet waard zijn. Daarnaast, ik heb (nog) geen kinderen, maar geen haar op mijn hoofd dat ik mijn kinderen mee zou geven aan mensen die met mij niks te maken willen hebben.
Kinderen kunnen prima gelukkig zijn zonder grootouders. Daarnaast zijn jouw ouders wel in hun leven, dus ze komen wat grootouderliefde betreft ook niks te kort.
Kinderen kunnen prima gelukkig zijn zonder grootouders. Daarnaast zijn jouw ouders wel in hun leven, dus ze komen wat grootouderliefde betreft ook niks te kort.
vrijdag 24 maart 2017 10:30
quote:Lamis schreef op 24 maart 2017 @ 10:12:
[...]
In dit licht gezien snap ik werkelijk niet dat het nog een overweging voor je is. Kappen met die mensen, ze zijn geen aanvulling in het leven van je kinderen.
Tja. Zoals ik eerder al schreef; zelf zou ik wss ook zo reageren als ik dit verhaal van iemand anders teruglas. Maar ik vind het gewoon supersneu voor mijn man, voor de kinderen en ergens die van binnen ook voor opa.
En ik wist ECHT niet meer of wij nou gek/onrealistisch/egoistisch/fout waren of zij. Ik lig er echt wakker van.
[...]
In dit licht gezien snap ik werkelijk niet dat het nog een overweging voor je is. Kappen met die mensen, ze zijn geen aanvulling in het leven van je kinderen.
Tja. Zoals ik eerder al schreef; zelf zou ik wss ook zo reageren als ik dit verhaal van iemand anders teruglas. Maar ik vind het gewoon supersneu voor mijn man, voor de kinderen en ergens die van binnen ook voor opa.
En ik wist ECHT niet meer of wij nou gek/onrealistisch/egoistisch/fout waren of zij. Ik lig er echt wakker van.
vrijdag 24 maart 2017 10:34
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 09:58:
[...]
Dat vind ik al heel fijn om te lezen, dat ik daar dus niet raar in ben. Want dat gevoel wordt ons wel gegeven, dat wij onze kinderen mentaal schade aanrichten (ja, dit is gezegd!) Door alleen aan onszelf te denken en ze daar weg te houden :(Wat een onzin zeg! Zelf heb ik geen kinderen, maar geen haar op mijn hoofd dat ik dit zou overwegen als ik er wel een had!
[...]
Dat vind ik al heel fijn om te lezen, dat ik daar dus niet raar in ben. Want dat gevoel wordt ons wel gegeven, dat wij onze kinderen mentaal schade aanrichten (ja, dit is gezegd!) Door alleen aan onszelf te denken en ze daar weg te houden :(Wat een onzin zeg! Zelf heb ik geen kinderen, maar geen haar op mijn hoofd dat ik dit zou overwegen als ik er wel een had!
vrijdag 24 maart 2017 10:40
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 10:30:
[...]
Tja. Zoals ik eerder al schreef; zelf zou ik wss ook zo reageren als ik dit verhaal van iemand anders teruglas. Maar ik vind het gewoon supersneu voor mijn man, voor de kinderen en ergens die van binnen ook voor opa.
En ik wist ECHT niet meer of wij nou gek/onrealistisch/egoistisch/fout waren of zij. Ik lig er echt wakker van.
Voor je man is het ook sneu, maar niet zijn keuze voor contactbreuk en de oplossing ligt ook niet bij hem.
Voor je kinderen, zo sneu is het niet. Jammer van die tante, maar over een paar maandjes denkt die kleine daar echt niet meer aan. En de jongste kent hen helemaal niet.
Opa heeft zichzelf in deze situatie gewurmd, daar hoef je al helemaal geen medelijden mee te hebben.
Hun voorstel van wel de kinderen zien en jullie niet is werkelijk geschift.
[...]
Tja. Zoals ik eerder al schreef; zelf zou ik wss ook zo reageren als ik dit verhaal van iemand anders teruglas. Maar ik vind het gewoon supersneu voor mijn man, voor de kinderen en ergens die van binnen ook voor opa.
En ik wist ECHT niet meer of wij nou gek/onrealistisch/egoistisch/fout waren of zij. Ik lig er echt wakker van.
Voor je man is het ook sneu, maar niet zijn keuze voor contactbreuk en de oplossing ligt ook niet bij hem.
Voor je kinderen, zo sneu is het niet. Jammer van die tante, maar over een paar maandjes denkt die kleine daar echt niet meer aan. En de jongste kent hen helemaal niet.
Opa heeft zichzelf in deze situatie gewurmd, daar hoef je al helemaal geen medelijden mee te hebben.
Hun voorstel van wel de kinderen zien en jullie niet is werkelijk geschift.
vrijdag 24 maart 2017 10:42
quote:Donna1971 schreef op 24 maart 2017 @ 10:23:
Je schrijft dat je inmiddels man indertijd bij zijn vriendin weg is gegaan voor jou....is dit de reden dat het niet gaat tussen jullie, dus denk je dat alles daarom zo scheef zit?
Hebben jullie daar ooit over gesproken?
Weet niet hoe het gegaan is?Ik ben bang van wel. Mijn man zijn ex was als een dochter voor mijn schoonvader. Hij heeft mij van het begin af aan niet geaccepteerd en heeft geweigerd me te leren kennen. Het is dus (zover ben ik inmiddels) geen persoonlijke afkeur voor mij, iedere meid na mijn man zijn ex zou dit mee gebeurd zijn. Neemt niet weg dat ik me evengoed schuldig voel, want het draait toch om mij, hoewel niet persoonlijk, maar TOCH... en geloof me, we hebben zoveel gedaan, geprobeerd, geslikt en over ons heen laten komen door de jaren heen om te proberen dit te herstellen maar het GAAT gewoon niet. Het komt 100 procent van 1 kant. Ook nu met de kinderen. Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. Mijn man zijn peetoom moet ons komen vertellen hoe vreselijk zwaar ze het ermee hebben en wij moeten een oplossing zien te vinden. Ik weet zeker als ik het contact met MIJN ouders zou verbreken, en er dus geen contact tussen hun en de kinderen zou zijn, ze zouden vechten als tijgers tot ze er dood bii neer vielen, alles om het contact te herstellen. Zij dus niet.
Je schrijft dat je inmiddels man indertijd bij zijn vriendin weg is gegaan voor jou....is dit de reden dat het niet gaat tussen jullie, dus denk je dat alles daarom zo scheef zit?
Hebben jullie daar ooit over gesproken?
Weet niet hoe het gegaan is?Ik ben bang van wel. Mijn man zijn ex was als een dochter voor mijn schoonvader. Hij heeft mij van het begin af aan niet geaccepteerd en heeft geweigerd me te leren kennen. Het is dus (zover ben ik inmiddels) geen persoonlijke afkeur voor mij, iedere meid na mijn man zijn ex zou dit mee gebeurd zijn. Neemt niet weg dat ik me evengoed schuldig voel, want het draait toch om mij, hoewel niet persoonlijk, maar TOCH... en geloof me, we hebben zoveel gedaan, geprobeerd, geslikt en over ons heen laten komen door de jaren heen om te proberen dit te herstellen maar het GAAT gewoon niet. Het komt 100 procent van 1 kant. Ook nu met de kinderen. Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. Mijn man zijn peetoom moet ons komen vertellen hoe vreselijk zwaar ze het ermee hebben en wij moeten een oplossing zien te vinden. Ik weet zeker als ik het contact met MIJN ouders zou verbreken, en er dus geen contact tussen hun en de kinderen zou zijn, ze zouden vechten als tijgers tot ze er dood bii neer vielen, alles om het contact te herstellen. Zij dus niet.
vrijdag 24 maart 2017 10:42
Het siert je dat je alles wilt doen om het contact beter te maken maar er zal toch van hun kant echt iets moeten gebeuren om jullie hier een goed gevoel over te geven.
Ik zou een in nette brief schrijven dat jullie als gezin bereid zijn te investeren in de relatie met je schoonfamilie maar dat, zolang jullie kinderen nog jong zijn zeker, jullie niet van plan zijn om hen alleen bij opa of tante of wie dan ook te laten.
Dat is niet leuk voor je schoonfamilie maar jij en je man zorgen zo wel voor jullie kinderen kinderen en voor jezelf. Mochten zij daar op in willen gaan kunnen ze contact met jullie opnemen. Het is vast niet leuk voor ze maar ach, dat zijn ze ook niet voor jullie.
Ik zou een in nette brief schrijven dat jullie als gezin bereid zijn te investeren in de relatie met je schoonfamilie maar dat, zolang jullie kinderen nog jong zijn zeker, jullie niet van plan zijn om hen alleen bij opa of tante of wie dan ook te laten.
Dat is niet leuk voor je schoonfamilie maar jij en je man zorgen zo wel voor jullie kinderen kinderen en voor jezelf. Mochten zij daar op in willen gaan kunnen ze contact met jullie opnemen. Het is vast niet leuk voor ze maar ach, dat zijn ze ook niet voor jullie.
vrijdag 24 maart 2017 10:45
quote:MarindaH schreef op 24 maart 2017 @ 10:36:
Zoooooooo nou ben ik nieuwsgierig naar de andere kant van het verhaal zeg. Dat contact verbreken is raar, schadelijk en overdreven, maar ik gok dat je man zijn vorige relatie op z'n zachtst gezegd niet netjes heeft afgerond.Dat vermoed ik ook, maar dat maakt in mijn ogen niet uit voor of het contact op deze manier goed is voor de kinderen. Al had hij zijn vrouw verlaten op het moment dat ze kanker kreeg en zwanger was van hun kind voor to, dan nog lijkt deze manier van contact me niet goed voor de kinderen en zou ik er niet aan mee werken. Hoe begrijpelijk dan ook dat zijn ouders in dat geen fan van haar zijn is dat geen rede in mijn ogen om jaren later je zo op te stellen tegen je kind, diens partner en je kleinkinderen. Maar het is haar verhaal wat ze hier doet en meer informatie dan ze geeft hebben we niet en het blijft altijd op het forum een verhaal van de kant van 1 persoon. Geen idee wat er allemaal gebeurt is hier, maar zelfs in het ergste scenario dat ik kan bedenken vind ik het idee van omgang dat opa en oma voor ogen hebben niet goed voor de kinderen en niet te verdedigen.
Zoooooooo nou ben ik nieuwsgierig naar de andere kant van het verhaal zeg. Dat contact verbreken is raar, schadelijk en overdreven, maar ik gok dat je man zijn vorige relatie op z'n zachtst gezegd niet netjes heeft afgerond.Dat vermoed ik ook, maar dat maakt in mijn ogen niet uit voor of het contact op deze manier goed is voor de kinderen. Al had hij zijn vrouw verlaten op het moment dat ze kanker kreeg en zwanger was van hun kind voor to, dan nog lijkt deze manier van contact me niet goed voor de kinderen en zou ik er niet aan mee werken. Hoe begrijpelijk dan ook dat zijn ouders in dat geen fan van haar zijn is dat geen rede in mijn ogen om jaren later je zo op te stellen tegen je kind, diens partner en je kleinkinderen. Maar het is haar verhaal wat ze hier doet en meer informatie dan ze geeft hebben we niet en het blijft altijd op het forum een verhaal van de kant van 1 persoon. Geen idee wat er allemaal gebeurt is hier, maar zelfs in het ergste scenario dat ik kan bedenken vind ik het idee van omgang dat opa en oma voor ogen hebben niet goed voor de kinderen en niet te verdedigen.
vrijdag 24 maart 2017 10:49
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 10:42:
[...]
Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. .
En waarom nu dan wel?
Heb je de stamhouder gebaard of zo? Sommige ouderwetse mannen hechten daar nog waarde aan. (Niet dat je er dan iets mee moet doen, maar het zou verklaren waarom ze ineens opduiken.)
[...]
Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. .
En waarom nu dan wel?
Heb je de stamhouder gebaard of zo? Sommige ouderwetse mannen hechten daar nog waarde aan. (Niet dat je er dan iets mee moet doen, maar het zou verklaren waarom ze ineens opduiken.)
vrijdag 24 maart 2017 10:49
quote:MarindaH schreef op 24 maart 2017 @ 10:36:
Zoooooooo nou ben ik nieuwsgierig naar de andere kant van het verhaal zeg. Dat contact verbreken is raar, schadelijk en overdreven, maar ik gok dat je man zijn vorige relatie op z'n zachtst gezegd niet netjes heeft afgerond.
Daar zijn wij nou ook zo nieuwsgierig naar maar ze willen niet praten.. dus eigenlijk weten wij ook niet hoe zij dit nu precies beleven, wat er in hun hoofd omgaat.
Je zou het haast denken, maar mijn man heeft die relatie SUPER netjes afgerond. Wij werden verliefd op elkaar maar hebben NIKS gedaan, nog geen stiekem kusje, voordat hij de relatie met zijn ex beëindigd had. In het scheidingsproces hebben wij weken in een camper geleefd zodat zij in het huis kon blijven totdat zij wat anders had. Mijn man heeft afstand gedaan van partneralimentatie (hij verdiende minder dan zij) en zij had alle keus mbt spullen/auto's en zelfs de dieren die ze wilde houden.
Natuurlijk kan ik me voorstellen dat het voor haar een klap was en verre van tof maar hij heeft het echt voor zover als mogelijk als een gentlemen afgehandeld.
Zoooooooo nou ben ik nieuwsgierig naar de andere kant van het verhaal zeg. Dat contact verbreken is raar, schadelijk en overdreven, maar ik gok dat je man zijn vorige relatie op z'n zachtst gezegd niet netjes heeft afgerond.
Daar zijn wij nou ook zo nieuwsgierig naar maar ze willen niet praten.. dus eigenlijk weten wij ook niet hoe zij dit nu precies beleven, wat er in hun hoofd omgaat.
Je zou het haast denken, maar mijn man heeft die relatie SUPER netjes afgerond. Wij werden verliefd op elkaar maar hebben NIKS gedaan, nog geen stiekem kusje, voordat hij de relatie met zijn ex beëindigd had. In het scheidingsproces hebben wij weken in een camper geleefd zodat zij in het huis kon blijven totdat zij wat anders had. Mijn man heeft afstand gedaan van partneralimentatie (hij verdiende minder dan zij) en zij had alle keus mbt spullen/auto's en zelfs de dieren die ze wilde houden.
Natuurlijk kan ik me voorstellen dat het voor haar een klap was en verre van tof maar hij heeft het echt voor zover als mogelijk als een gentlemen afgehandeld.
vrijdag 24 maart 2017 10:52
quote:Nurks schreef op 24 maart 2017 @ 10:42:
Het siert je dat je alles wilt doen om het contact beter te maken maar er zal toch van hun kant echt iets moeten gebeuren om jullie hier een goed gevoel over te geven.
Ik zou een in nette brief schrijven dat jullie als gezin bereid zijn te investeren in de relatie met je schoonfamilie maar dat, zolang jullie kinderen nog jong zijn zeker, jullie niet van plan zijn om hen alleen bij opa of tante of wie dan ook te laten.
Dat is niet leuk voor je schoonfamilie maar jij en je man zorgen zo wel voor jullie kinderen kinderen en voor jezelf. Mochten zij daar op in willen gaan kunnen ze contact met jullie opnemen. Het is vast niet leuk voor ze maar ach, dat zijn ze ook niet voor jullie.Dat is idd nog een optie die het proberen waard is. Dankjewel !
Het siert je dat je alles wilt doen om het contact beter te maken maar er zal toch van hun kant echt iets moeten gebeuren om jullie hier een goed gevoel over te geven.
Ik zou een in nette brief schrijven dat jullie als gezin bereid zijn te investeren in de relatie met je schoonfamilie maar dat, zolang jullie kinderen nog jong zijn zeker, jullie niet van plan zijn om hen alleen bij opa of tante of wie dan ook te laten.
Dat is niet leuk voor je schoonfamilie maar jij en je man zorgen zo wel voor jullie kinderen kinderen en voor jezelf. Mochten zij daar op in willen gaan kunnen ze contact met jullie opnemen. Het is vast niet leuk voor ze maar ach, dat zijn ze ook niet voor jullie.Dat is idd nog een optie die het proberen waard is. Dankjewel !
vrijdag 24 maart 2017 10:55
quote:2koffie schreef op 24 maart 2017 @ 10:49:
[...]
En waarom nu dan wel?
Heb je de stamhouder gebaard of zo? Sommige ouderwetse mannen hechten daar nog waarde aan. (Niet dat je er dan iets mee moet doen, maar het zou verklaren waarom ze ineens opduiken.)Haha nee 'helaas' gaat de naam nu verloren met de geboorte van onze 2e, en laatste, dochter en geen kinderen bij de zus.
[...]
En waarom nu dan wel?
Heb je de stamhouder gebaard of zo? Sommige ouderwetse mannen hechten daar nog waarde aan. (Niet dat je er dan iets mee moet doen, maar het zou verklaren waarom ze ineens opduiken.)Haha nee 'helaas' gaat de naam nu verloren met de geboorte van onze 2e, en laatste, dochter en geen kinderen bij de zus.
vrijdag 24 maart 2017 10:55
Je doet het goed MRES. Je kinderen zijn het belangrijkste en jullie zijn er (jij en je man) om de kinderen te beschermen. Dus nee geen bezoekjes, laat eerst het contact tussen de volwassenen herstellen en als dat een tijdje goed is de kinderen er weer bij halen. Kinderen snappen er anders geen hout van.
En wat ik ook zou doen als ik jou was. Geen fotos van je kinderen meer op Facebook zetten, helemaal niets meer over je kinderen op Facebook vertellen ook. Of nog makkelijker iedereen blokkeren zodat ze er niets meer over zien, ook niet via via.
Het is jammer dat het allemaal zo moet gaan.
Wat ik me ook afvroeg, is de laatste de naamdrager? Omdat er ineens zo moeilijk wordt gedaan terwijl er al meer dan 2 jaar geen contact was.
En wat ik ook zou doen als ik jou was. Geen fotos van je kinderen meer op Facebook zetten, helemaal niets meer over je kinderen op Facebook vertellen ook. Of nog makkelijker iedereen blokkeren zodat ze er niets meer over zien, ook niet via via.
Het is jammer dat het allemaal zo moet gaan.
Wat ik me ook afvroeg, is de laatste de naamdrager? Omdat er ineens zo moeilijk wordt gedaan terwijl er al meer dan 2 jaar geen contact was.
vrijdag 24 maart 2017 10:58
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 10:42:
[...]
Ik ben bang van wel. Mijn man zijn ex was als een dochter voor mijn schoonvader. Hij heeft mij van het begin af aan niet geaccepteerd en heeft geweigerd me te leren kennen. Het is dus (zover ben ik inmiddels) geen persoonlijke afkeur voor mij, iedere meid na mijn man zijn ex zou dit mee gebeurd zijn. Neemt niet weg dat ik me evengoed schuldig voel, want het draait toch om mij, hoewel niet persoonlijk, maar TOCH... en geloof me, we hebben zoveel gedaan, geprobeerd, geslikt en over ons heen laten komen door de jaren heen om te proberen dit te herstellen maar het GAAT gewoon niet. Het komt 100 procent van 1 kant. Ook nu met de kinderen. Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. Mijn man zijn peetoom moet ons komen vertellen hoe vreselijk zwaar ze het ermee hebben en wij moeten een oplossing zien te vinden. Ik weet zeker als ik het contact met MIJN ouders zou verbreken, en er dus geen contact tussen hun en de kinderen zou zijn, ze zouden vechten als tijgers tot ze er dood bii neer vielen, alles om het contact te herstellen. Zij dus niet.Ik vind het ook heel veelzeggend hoe mensen met zo'n situatie om gaan. Ik heb het contact met mijn ouders verbroken, toen ik ooit officiële papieren nodig en mijn vriend die wilde gaan halen was het enige dat naar gevraagd werd dat ik dan wel een oude computer terug moest geven want die was van hun Het was een goede bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt dat na een jaar dat het enige was dat in mijn vader op kwam om te vragen/zeggen.
[...]
Ik ben bang van wel. Mijn man zijn ex was als een dochter voor mijn schoonvader. Hij heeft mij van het begin af aan niet geaccepteerd en heeft geweigerd me te leren kennen. Het is dus (zover ben ik inmiddels) geen persoonlijke afkeur voor mij, iedere meid na mijn man zijn ex zou dit mee gebeurd zijn. Neemt niet weg dat ik me evengoed schuldig voel, want het draait toch om mij, hoewel niet persoonlijk, maar TOCH... en geloof me, we hebben zoveel gedaan, geprobeerd, geslikt en over ons heen laten komen door de jaren heen om te proberen dit te herstellen maar het GAAT gewoon niet. Het komt 100 procent van 1 kant. Ook nu met de kinderen. Ruim 2 jaar hebben we NIKS van die man gehoord, ze kwamen niet aan, geen Appje, geen mailtje helemaal noppes. Mijn man zijn peetoom moet ons komen vertellen hoe vreselijk zwaar ze het ermee hebben en wij moeten een oplossing zien te vinden. Ik weet zeker als ik het contact met MIJN ouders zou verbreken, en er dus geen contact tussen hun en de kinderen zou zijn, ze zouden vechten als tijgers tot ze er dood bii neer vielen, alles om het contact te herstellen. Zij dus niet.Ik vind het ook heel veelzeggend hoe mensen met zo'n situatie om gaan. Ik heb het contact met mijn ouders verbroken, toen ik ooit officiële papieren nodig en mijn vriend die wilde gaan halen was het enige dat naar gevraagd werd dat ik dan wel een oude computer terug moest geven want die was van hun Het was een goede bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt dat na een jaar dat het enige was dat in mijn vader op kwam om te vragen/zeggen.
