Ik ben bang..

01-10-2016 10:10 86 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lang getwijfeld of ik mijn verhaal hier moet doen.. maar de grote donkere wolk boven mijn hoofd wordt groter en groter.. wellicht om mijn verhaal te doen vind ik steun.



Bijna 8 weken geleden ben ik bevallen van een dochter! En poeh wat valt het me tegen.. Ik geef borstvoeding wat eigenlijk goed gaat maar de rest? Ik voel me zwaar klote.. voel me alleen en wil nergens meer komen. Dit omdat onze dochter niet slaapt (lees; gemiddeld 8 uur achter elkaar wakker) probeer dan een baby nog maar eens in slaap te krijgen! Alles geprobeerd; laten huilen, inbakeren, in een warm bad en wandelen, draagdoek en osteopaath. Ze slaapt niet.. nu is ze alweer vanaf 6 uur vanmorge wakker en vannacht ook alleen maar hazeslaapjes gedaan.



Ik ben echt radeloos! Ze is hartstikke over vermoeid! Maar wat moet ik? Ik weet het niet meer. Ik vind het verschrikkelijk om te zeggen en tranen rollen over mijn wangen.. maar ik haat het moederschap.. ik hou van haar maar ik geniet niet van haar omdat dag in en dag uit een gevecht is tegen de slaap. Ik zie nu alweer op tegen morgen.



Even nog een toevoeging aangezien ik dat vergeten ben te vermelden! Heb een mega lieve vriend die me ook echt helpt waar hij kan. Hij werkt veel maar zodra hij thuis is springt die te hulp! Maar ook hier ben ik het probleem.. ik vind het extreem moeilijk haar uit handen te geven! Ik weet het. Dat is fout van mij..
Slaapt ze ook niet bovenop je? Heb je een partner?
Alle reacties Link kopieren
Praat met je huisarts! En zorg voor mensen in de buurt die je kunnen ondersteunen. Je baby een nachtje uit logeren oid.
Alle reacties Link kopieren


Slaap je zelf wel?

Is er iemand in de buurt die de zorg voor je dochter een paar uur kan overnemen, zodat je zelf even bij kan tanken en afstand kan nemen?
En huisarts inderdaad. Boert ze goed? Blijft de melk binnen?
Als jij gestresst/bang/oneusrig bent dat merkt een baby. Daardoor willen ze caak ook niwt slapen / eten oid.



Uit eigen ervaring
Alle reacties Link kopieren
hoi, ik heb zelf geen kinderen maar ken het voldoende van vriendinnen. sommige zaten er ook helemaal door met een slechte slaper. wat zij deden was iemand vragen om eens een nacht te doen of eens twee uur overdag de baby mee te nemen zodat ze een beetje konden bijslapen tussen het borstvoeden in.

het lijkt me erg rot voor je. sterkte! en als die wolk blijft hangen, meteen naar de huisarts. je kan het beter vroeg aanpakken, anders kan het uitlopen in een depressie.

Alle reacties Link kopieren
Ja Ik heb een partner! Die heeft nogal een drukke baan! Ze slaapt niet op me tenminste niet meer.. ze voelt mijn onrust ben ik bang..



Ik slaap opzich goed. Als ze slaapt ga ik direct ook na bed zo kom ik ook aan mijn rust
Alle reacties Link kopieren


Heb helaas geen tips voor je, behalve advies vragen bij cb en/of huisarts. En hulp vragen in je omgeving zodat jij bij kan komen!



Ik kan je alleen zeggen dat het echt beter wordt. Als je er middenin zit lijkt het een eeuwigheid, maar het komt goed!

Mijn dochter sliep wel overdag, maar tot 3 maanden max 30-45 minuten. S nachts blokjes van max 2 uur met een uur wakker ertussen. Ik kon de meeste dagen 4 uur slapen. Ik was kapot. Heb veel gehad aan mijn moeder die opving zodat ik kon slapen.
quote:Lin1206 schreef op 01 oktober 2016 @ 10:16:

Ja Ik heb een partner! Die heeft nogal een drukke baan! Ze slaapt niet op me tenminste niet meer.. ze voelt mijn onrust ben ik bang..



Ik slaap opzich goed. Als ze slaapt ga ik direct ook na bed zo kom ik ook aan mijn rustOok met een drukke baan kan je vaderschap invullen als je wil
Allereerst, een hele dikke knuffel. Eerste weken moederschap is ook gewoon ontzettend zwaar. En dat mag je ook echt vinden. Pffff....roze wolk? Hormonen door je lijf, slecht slapen, het gevoel geen moment meer voor jezelf te hebben.



Zijn er hulptroepen die je in kan schakelen, om een paar uur bij je dochter te laten zitten? Dan kan jij even naar buiten en jezelf opladen.



En breng natuurlijk een bezoekje aan de huisarts voor advies.



Alle reacties Link kopieren




Ik lees niks over je partner. Is die in beeld? Laat die dan bijspringen zodat jij ook even kunt bijslapen. Anders zijn er ook opa/oma of oom/tante of goede vriendinnen die vast wel een nachtje op je lieve baby willen passen.



Je hebt inderdaad al veel geprobeerd. Dat is goed! Kan de huisarts je nog doorverwijzen naar de kinderarts?



Probeer in ieder geval zelf steeds te slapen als de baby slaapt. Was, stofzuigen etc kan echt later. Of vraag daar hulp bij.



Je kunt het kanjer!
Alle reacties Link kopieren
Hier ook een slechte slaper die daarnaast ook veel huilde gehad. En echt...het wordt beter. Er komt een moment dat ze ineens langer dan 45 minuten slaapt per keer. Nu is het echt even overleven. Probeer toch je partner/familie in te zetten zodat je zelf af en toe wat extra rust kan pakken. Hier nam man de zaterdag en zondagochtend voor z'n rekening. Dan ging hij met de kleine naar beneden en kon ik 4 uur slaap pakken. Als er doordeweeks ook iemand dat voor je kan doen, al is het maar 1 of 2 keer, dan kun jij weer een beetje opladen en wordt het ook weer een stuk leuker. Dan kun je ook gaan genieten van de mooie lachjes die je van haar krijgt.
Alle reacties Link kopieren
Heb je dit ook met je partner besproken? Dat lijkt me stap 1. Het is JULLIE kind. Daarna eens samen kijken wat te doen. Wat kunnen jullie verzinnen om het weekend door te komen? En dan maandagochtend samen de huisarts bellen. Je bent niet alleen.
Maandag naar de huisarts! Echt doen, je bent niet raar of een slechte moeder, je hebt gewoon hulp nodig.
Och liefje!! Even een hele grote dikke knuffel voor jou! Voel je 'm?



Ten eerste: je bent niet de enige! Vele vrouwen ervaren de eerste maanden als heel erg zwaar. Waar je wel voor moet uitkijken is dat je niet (door slaapgebrek, hormonen, evt aanleg etc) in een postnatale depressie belandt. Ga bij jezelf even te raden of je 'gewoon' oververmoeid bent of dat je ook heel somber bent en bijvoorbeeld heel nare gedachten hebt. Ben je oververmoeid? Dan hulptroepen om je heen inschakelen. Jij moet blijven staan en dus slapen. Nu.

Ben je daarnaast ook somber etc? Dan naast hulptroepen ook naar je huisarts. Er is wat aan te doen. Echt. En het wordt beter.

Weet je, als jij heel gestresst bent, slecht in je vel en al opziet tegen de dag van morgen, voelt je kindje die spanning ook en wordt daardoor hyperalert. Is fysiologische reactie, jij straalt tenslotte stress uit, hetgeen de primitieve vlucht-of vechtreactie uitlokt en je baby dus ook indirect het signaal geeft om alert te blijven. Grote kans dat je kindje dus ook oververmoeid is. Als het jou lukt om meer te ontspannen, lukt dat je kindje waarschijnlijk ook.

Wat fijn dat de voeding goed loopt! Kun ke daar nog wat mee? Dat je haar boven in je bed voedt, zodat er minder prikkels zijn en ze misschien in slaap valt?



En inderdaad. Waar in dit verhaal is je partner?
anoniem_131921 wijzigde dit bericht op 01-10-2016 10:26
Reden: Partner toevoegen
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hulp vragen aan je omgeving! Ik vind het moederschap geweldig maar t slaaptekort poeh. Dat overschaduwt toch wel alles idd. Niet te hard voor jezelf zijn door alles zelf te willen doen, je kindje heeft er niks aan als jij dadelijk ervan instort
Alle reacties Link kopieren
De eerste weken zijn ook heftig. Heb je vrienden/familie die je om hulp kan vragen? Al is het maar even oppassen/en ondertussen ff strijkje doen ofzo zodat jij ff kan bijslapen/doen wat je graag doet. Kinderen voelen jouw onrust dus beter ff ontspannen en er dan weer tegenaan dan op de toppen van je tenen blijven lopen. iig.
Doe niet bij een ander wat je zelf niet wil!
Alle reacties Link kopieren
quote:Frizz schreef op 01 oktober 2016 @ 10:23:

Heb je dit ook met je partner besproken? Dat lijkt me stap 1. Het is JULLIE kind. Daarna eens samen kijken wat te doen. Wat kunnen jullie verzinnen om het weekend door te komen? En dan maandagochtend samen de huisarts bellen. Je bent niet alleen.Dit. Een drukke baan maakt je partner niet ineens maar voor 20 of 25% ouder, ook hij (of zij?) is net zoveel ouder als dat jij dat bent, met dezelfde verantwoordelijkheden. Ga deze zorgen niet helemaal alleen dragen!
Alle reacties Link kopieren
quote:Timetraveler schreef op 01 oktober 2016 @ 10:24:

[...]



Dit. Een drukke baan maakt je partner niet ineens maar voor 20 of 25% ouder, ook hij (of zij?) is net zoveel ouder als dat jij dat bent, met dezelfde verantwoordelijkheden. Ga deze zorgen niet helemaal alleen dragen! Plus het is nu weekend. Dus ik hoop van harte dat hij vrij is.
je hebt ook gewoon wakkere baby's, niet elk kind is hetzelfde. Ga naar de huisarts het klinkt alsof je aan het einde van je latijn bent en je bent heus niet de enige moeder die dit zo voelt. Het komt goed echt
Ik lees nu dat je een partner hebt. Als de sodemieter partner aan zijn haren erbij trekken. Het gaat niet goed, het is te zwaar, hij gaat het van je overnemen.

Niet uithanden kunnen geven is niet fout meis, wel iets dat je zult moeten leren. Ik weet niet of je straks ook weer moet werken? Dan zul je dat helemaal moeten.
anoniem_131921 wijzigde dit bericht op 01-10-2016 10:34
Reden: Nav aanpassing op (ik blijf bezig)
% gewijzigd
quote:S-Meds schreef op 01 oktober 2016 @ 10:27:

je hebt ook gewoon wakkere baby's, niet elk kind is hetzelfde. Ga naar de huisarts het klinkt alsof je aan het einde van je latijn bent en je bent heus niet de enige moeder die dit zo voelt. Het komt goed echtKlopt, maar een uur of 12 per etmaal moeten ze minstens wel maken... (Mijn baby slaapt overdag 20 minuten maar trekt van 20-8 door)




Ga voor de zekerheid langs de huisarts. 8 uur wakker is wel erg lang. Maar ook voor jezelf, met zo'n lastig kleintje ligt een depressie gauw op de loer.



Papa kan vrij nemen, wandelen met die kleine als hij thuis is etc. Kleine was tijdens mijn verlof vooral de taak van papa als hij thuis was, anders trok ik het ook niet. Het is loodzwaar en net zo goed zijn kind.



En overdag kijken of je vrienden opa&oma even kunt laten oppassen.



En probeer zoveel mogelijk te ontspannen. De huil van die kleine is evolutionair zo gemaakt om je zo schuldig mogelijk te laten voelen, zodat je nog beter je best gaat doen. Het huilen zegt helemaal niets over hoe goed je het doet als moeder!
Alle reacties Link kopieren
Oh je hebt je OP gewijzigd.



Ja je moet dingen uit handen geven. Heb je alles wat in je OP staat ook besproken met je vriend?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven