Kinderen
alle pijlers
Je kind heeft talent, wat doe je dan?
vrijdag 2 mei 2014 13:55
Laatst had ik best een interessante discussie op werk. Stel je kind heeft talent, laten we zeggen dat je erachter komt dat hij of zij erg muzikaal aangelegd is, zou je je kind dan die richting op pushen? Hier nog lang geen kinderen hoor. Maar als mijn kind later ergens talent voor heeft zou ik kind pas op de desbetreffende les doen als het er zelf om vraagt. Het belangrijkste is dat kind het leuk vindt, niet de resultaten. Collega zei toen onomwonden dat ik een slechte moeder zou zijn omdat je dan ongemotiveerde kinderen krijgt. Maar ik moet bij dat pushen gelijk denken aan die moeders die via hun kinderen leven.
Wat zouden jullie doen?
Wat zouden jullie doen?
vrijdag 2 mei 2014 14:03
Dat is ook het belangrijkst. Dat je kind het leuk vind. Stimuleren Ok maar pushen helpt echt niet.
Mijn dochter is nu bijna 9 en zit vanaf haar derde op gym en toen Turnen .Al vroeg duidelijk dat er meer in zat dan gemiddeld en is dus snel doorgestroomd naar de selectie. eerst pre-selectie ivm leeftijd en toen selectie zelf. 7 uur in de week trainen was geen uitzondering (plus school en zwemles er nog bij). Wedstrijden werden er meer en ja ook op de dag dat ze uitgenodigd was op kinderfeestjes. evenals het onderbreken of helemaal geen speelafspraken op de trainingsdagen (vaak ook nog van 1800 tot 2000 uur best laat op die leeftijd)..in de zomer eerder uit het zwembad etc...en het ging haar steeds meer tegenstaan. Er zijn meiden bij die dat niets uitmaakt..maar mijn dochter vond het dus echt steeds minder leuk. Het turnen wel maar het spelen,feestjes etc en gewoon zonder druk buiten spelen zwemmen etc ook. Een avond kwam ze echt snikkend naar beneden dat ze echt echt niet meer wilde...daarna nog weer twijfel. Ik heb echt de keuze aan haarzelf gelaten,natuurlijk wel met ondersteuningen en ja maren maar niets gedwongen.
sommigen vinden het jammer dat ik haar niet push want sommige meiden willen het maar kunnen niet en zij wel bladibla..
maar sinds ze gestopt is is ze veel blijer weer. Ze mist het wel het turnen dan en de gewone groep vindt ze te saai maar ze is gewoon geen grietje wat je onder druk moet zetten dat past gewoon niet bij haar.
Mijn dochter is nu bijna 9 en zit vanaf haar derde op gym en toen Turnen .Al vroeg duidelijk dat er meer in zat dan gemiddeld en is dus snel doorgestroomd naar de selectie. eerst pre-selectie ivm leeftijd en toen selectie zelf. 7 uur in de week trainen was geen uitzondering (plus school en zwemles er nog bij). Wedstrijden werden er meer en ja ook op de dag dat ze uitgenodigd was op kinderfeestjes. evenals het onderbreken of helemaal geen speelafspraken op de trainingsdagen (vaak ook nog van 1800 tot 2000 uur best laat op die leeftijd)..in de zomer eerder uit het zwembad etc...en het ging haar steeds meer tegenstaan. Er zijn meiden bij die dat niets uitmaakt..maar mijn dochter vond het dus echt steeds minder leuk. Het turnen wel maar het spelen,feestjes etc en gewoon zonder druk buiten spelen zwemmen etc ook. Een avond kwam ze echt snikkend naar beneden dat ze echt echt niet meer wilde...daarna nog weer twijfel. Ik heb echt de keuze aan haarzelf gelaten,natuurlijk wel met ondersteuningen en ja maren maar niets gedwongen.
sommigen vinden het jammer dat ik haar niet push want sommige meiden willen het maar kunnen niet en zij wel bladibla..
maar sinds ze gestopt is is ze veel blijer weer. Ze mist het wel het turnen dan en de gewone groep vindt ze te saai maar ze is gewoon geen grietje wat je onder druk moet zetten dat past gewoon niet bij haar.
Puck
vrijdag 2 mei 2014 14:06
Hmmm ja lastig. Zelf heb ik een nog erg jonge dochter, dus nog niet echt aan de orde. Wel zie ik dat ze creatief en muzikaal is. Dat stimuleer ik dus door samen te knutselen/kleuren of we dansen samen op muziek. Wellicht gaat ze over een half jaar op peuterdansen, omdat ze er zoveel lol aan beleefd en graag met andere kindjes plezier maakt op muziek. Maar vindt ze er niks aan, dan houdt het op natuurlijk.
Ik hoop mijn kind op te voeden met het idee dat ze doet wat ze leuk vindt. Dat ze de dingen doet waar ze voldoening uit haalt en vooral geen dingen gaat doen omdat wij dat zo graag willen. Dus nee, pushen zou ik niet doen. Stimuleren wel. En wellicht adviseren bij een bepaalde keuze, als kind daar behoefte aan heeft.
Ik hoop mijn kind op te voeden met het idee dat ze doet wat ze leuk vindt. Dat ze de dingen doet waar ze voldoening uit haalt en vooral geen dingen gaat doen omdat wij dat zo graag willen. Dus nee, pushen zou ik niet doen. Stimuleren wel. En wellicht adviseren bij een bepaalde keuze, als kind daar behoefte aan heeft.
vrijdag 2 mei 2014 14:12
Er is een groot verschil tussen vragen "lijkt het je leuk om op muziekles/dansles/voetbal etc. te gaan?" en dat bemoeimoedergedoe dat je wel eens in die programma's op tv ziet. Bijvoorbeeld dat programma op TLC met die cheerleadermoeders. Wat me wel lastig lijkt is wanneer je kind het wel leuk vindt, maar niet wil oefenen. Ik wil namelijk wel overbrengen dat je moet werken voor je doelen.
Some flies are too awesome for the wall
vrijdag 2 mei 2014 14:12
Vragen of hij/zij er les in wil hebben. Als dat zo is op zoek gaan naar een hele goede docent. Als ze talent hebben én het leuk vinden komt het oefenen vanzelf.
Mijn jongste is erg muzikaal en heeft aanvankelijk pianoles gevolgd. Hij vond gitaar spelen leuker, en dat doet ie nu dan ook iedere dag. Op de piano leert hij zichzelf een heleboel bij.
Het belangrijkste is dat ze het leuk vinden, en het besef hebben/ krijgen dat talent hebben niet automatisch betekent dat ze er ook rijk en beroemd mee worden.
Mijn jongste is erg muzikaal en heeft aanvankelijk pianoles gevolgd. Hij vond gitaar spelen leuker, en dat doet ie nu dan ook iedere dag. Op de piano leert hij zichzelf een heleboel bij.
Het belangrijkste is dat ze het leuk vinden, en het besef hebben/ krijgen dat talent hebben niet automatisch betekent dat ze er ook rijk en beroemd mee worden.
vrijdag 2 mei 2014 14:22
Ik was op jonge leeftijd heel goed in een bepaalde sport, echt aangeboren talent blijkbaar. Mijn ouders hebben me nooit gepusht, maar wel altijd gestimuleerd om ervoor te gaan als ik net zelf leuk vond en ik het dus zelf wilde. De jaren die daarna volgde, waarin ik bijna de absolute top heb gehaald, waren de mooiste van m'n leven. Dat komt omdat je iets doet wat je leuk vind, wat je passie is.
Ik had toen een teamgenoot/ vriendin die juist tegen gehouden werd door haar ouders. Zij mocht op een bepaald moment meedoen met de absolute top, maar mocht niet van haar ouders omdat die vonden dat ze op dat moment eerst haar studie moest doen. Toen die studie voorbij was, pieste ze eigenlijk net naast het potje wat die top betreft.
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.
Ik had toen een teamgenoot/ vriendin die juist tegen gehouden werd door haar ouders. Zij mocht op een bepaald moment meedoen met de absolute top, maar mocht niet van haar ouders omdat die vonden dat ze op dat moment eerst haar studie moest doen. Toen die studie voorbij was, pieste ze eigenlijk net naast het potje wat die top betreft.
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.
vrijdag 2 mei 2014 14:23
Ik zou, om eerlijk te zijn, mijn zoons proberen af te remmen. Juist het scenario van Sofi2010 lijkt me vreselijk. Eindeloos die trainingen en wedstrijden die zowel op het kind als het gezin erg veel druk leggen lijkt me helemaal niets. Ik hoop dat mijn zoons tijd hebben om te spelen met vriendjes, voetballen oid op straat, mee kunnen op uitjes en tijd hebben om zich te vervelen. Elke dag, of bijna elke dag, trainen voor iets is misschien goed voor hun doorzettingsvermogen, maar ik denk dat ze voornamelijk heel veel leuke dingen missen en dat er veel druk om te presteren is die ik niet gezond vind voor jonge kinderen. Daarnaast vraag ik me af of topsport beoefenen op een jonge leeftijd wel zo gezond is voor het lichaam.
vrijdag 2 mei 2014 14:23
Mijn zoon van 11 speelt al een aantal jaar viool en is inderdaad best getalenteerd. Maar hij ziet het puur als leuke hobby en wil dat ook zo houden. Wie ben ik dan om hem te pushen na de middelbare school het conservatorium te gaan doen? Hij heeft een heel ander toekomstbeeld.
Zoon van 10 zit in de turnselectie. Hij is vrij laat begonnen voor een turner, maar zijn trainer wil hem eigenlijk al in de keuzegroep hebben want hij lijkt bijzonder veel aanleg te hebben voor rekstok en ringen. Hij zou dat graag willen en wij gunnen hem dat ook, maar het is simpelweg niet haalbaar zonder de andere kinderen heel erg tekort te doen en er ontzettend veel voor te moeten doen en laten. Hij zou dan zelf geen vrije tijd meer over hebben en ik ben bang dat zijn school er ook onder gaat lijden. En aangezien je zelfs als topturner niet bepaald enorm ruim in de slappe was komt te zitten van het turnen alleen, is een (goede) opleiding geen overbodige luxe.
Hij zal een aantal keer per week bijna 100 kilometer verderop moeten trainen, ik zal hem moeten brengen en daar een paar uur blijven, terugrijden is de moeite niet waard. Dat gaat allemaal ten koste van zijn broers en zusje, de moeten dan van hun sport/muziekles af, het gaat ten koste van ons gezinsleven, wat met 4 kinderen al druk is. En dan heb ik het nog niet eens over het financiele aspect.
Daarnaast is de druk voor zoon idd groot. Hij had een jongetje in zijn groep zitten die dat traject wel is doorgegaan en hij is inmiddels helemaal gestopt met turnen. Hij had er geen lol meer in, was het gepush meer dan zat en zelfs "gewoon" in de selectiegroep trok hij niet meer. Dan heb ik liever een kind dat vol enthousiasme een aantal uur per week aan het turnen is en niet de top haalt.
Zoon van 10 zit in de turnselectie. Hij is vrij laat begonnen voor een turner, maar zijn trainer wil hem eigenlijk al in de keuzegroep hebben want hij lijkt bijzonder veel aanleg te hebben voor rekstok en ringen. Hij zou dat graag willen en wij gunnen hem dat ook, maar het is simpelweg niet haalbaar zonder de andere kinderen heel erg tekort te doen en er ontzettend veel voor te moeten doen en laten. Hij zou dan zelf geen vrije tijd meer over hebben en ik ben bang dat zijn school er ook onder gaat lijden. En aangezien je zelfs als topturner niet bepaald enorm ruim in de slappe was komt te zitten van het turnen alleen, is een (goede) opleiding geen overbodige luxe.
Hij zal een aantal keer per week bijna 100 kilometer verderop moeten trainen, ik zal hem moeten brengen en daar een paar uur blijven, terugrijden is de moeite niet waard. Dat gaat allemaal ten koste van zijn broers en zusje, de moeten dan van hun sport/muziekles af, het gaat ten koste van ons gezinsleven, wat met 4 kinderen al druk is. En dan heb ik het nog niet eens over het financiele aspect.
Daarnaast is de druk voor zoon idd groot. Hij had een jongetje in zijn groep zitten die dat traject wel is doorgegaan en hij is inmiddels helemaal gestopt met turnen. Hij had er geen lol meer in, was het gepush meer dan zat en zelfs "gewoon" in de selectiegroep trok hij niet meer. Dan heb ik liever een kind dat vol enthousiasme een aantal uur per week aan het turnen is en niet de top haalt.
vrijdag 2 mei 2014 14:25
vrijdag 2 mei 2014 14:26
Stimuleren lijkt mij inderdaad ook beter dan pushen. Al ben ik bang dat de lijn nogal kan vervagen als je ziet dat je kind tot de top van iets kan behoren.
Wat bedoel je met dat je kinderen zich eenzijdig ontwikkelen, reisa? Bedoel je dan dat ze veel dingen moeten proberen?
En wat als je kind een "stil" talent heeft, Elninjoo, bijvoorbeeld schilderen. Wat zou je dan doen?
Wat bedoel je met dat je kinderen zich eenzijdig ontwikkelen, reisa? Bedoel je dan dat ze veel dingen moeten proberen?
En wat als je kind een "stil" talent heeft, Elninjoo, bijvoorbeeld schilderen. Wat zou je dan doen?
vrijdag 2 mei 2014 14:27
quote:wappie82 schreef op 02 mei 2014 @ 14:22:
Ik was op jonge leeftijd heel goed in een bepaalde sport, echt aangeboren talent blijkbaar. Mijn ouders hebben me nooit gepusht, maar wel altijd gestimuleerd om ervoor te gaan als ik net zelf leuk vond en ik het dus zelf wilde. De jaren die daarna volgde, waarin ik bijna de absolute top heb gehaald, waren de mooiste van m'n leven. Dat komt omdat je iets doet wat je leuk vind, wat je passie is.
Ik had toen een teamgenoot/ vriendin die juist tegen gehouden werd door haar ouders. Zij mocht op een bepaald moment meedoen met de absolute top, maar mocht niet van haar ouders omdat die vonden dat ze op dat moment eerst haar studie moest doen. Toen die studie voorbij was, pieste ze eigenlijk net naast het potje wat die top betreft.
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.Eeuwig zonde idd! Een studie kunnen ze altijd nog doen, mochten ze toch niet financieel binnen kunnen raken door die sport.
Ik was op jonge leeftijd heel goed in een bepaalde sport, echt aangeboren talent blijkbaar. Mijn ouders hebben me nooit gepusht, maar wel altijd gestimuleerd om ervoor te gaan als ik net zelf leuk vond en ik het dus zelf wilde. De jaren die daarna volgde, waarin ik bijna de absolute top heb gehaald, waren de mooiste van m'n leven. Dat komt omdat je iets doet wat je leuk vind, wat je passie is.
Ik had toen een teamgenoot/ vriendin die juist tegen gehouden werd door haar ouders. Zij mocht op een bepaald moment meedoen met de absolute top, maar mocht niet van haar ouders omdat die vonden dat ze op dat moment eerst haar studie moest doen. Toen die studie voorbij was, pieste ze eigenlijk net naast het potje wat die top betreft.
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.Eeuwig zonde idd! Een studie kunnen ze altijd nog doen, mochten ze toch niet financieel binnen kunnen raken door die sport.
vrijdag 2 mei 2014 14:28
quote:damina schreef op 02 mei 2014 @ 14:26:
Stimuleren lijkt mij inderdaad ook beter dan pushen. Al ben ik bang dat de lijn nogal kan vervagen als je ziet dat je kind tot de top van iets kan behoren.
Wat bedoel je met dat je kinderen zich eenzijdig ontwikkelen, reisa? Bedoel je dan dat ze veel dingen moeten proberen?
En wat als je kind een "stil" talent heeft, Elninjoo, bijvoorbeeld schilderen. Wat zou je dan doen?Dat kan in elk geval geen kwaad, alleen denk ik niet dat er droog brood te verdienen is met het spelen van kunstenaar.
Stimuleren lijkt mij inderdaad ook beter dan pushen. Al ben ik bang dat de lijn nogal kan vervagen als je ziet dat je kind tot de top van iets kan behoren.
Wat bedoel je met dat je kinderen zich eenzijdig ontwikkelen, reisa? Bedoel je dan dat ze veel dingen moeten proberen?
En wat als je kind een "stil" talent heeft, Elninjoo, bijvoorbeeld schilderen. Wat zou je dan doen?Dat kan in elk geval geen kwaad, alleen denk ik niet dat er droog brood te verdienen is met het spelen van kunstenaar.
vrijdag 2 mei 2014 14:33
Omdat het een passie voor mij was vond ik het ook nooit erg dat ik soms dingen moest laten voor de sport. Bijvoorbeeld buiten spelen, ik moest op een gegeven moment gewoon trainen waardoor ik dus niet kon buiten spelen. Toen ik ouder werd kon ik niet veel stappen zoals vriendinnen van mij deden.
Ik heb werkelijk waar nooit het gevoel gehad dat ik iets mistte, dat ik dingen moest opgeven. Ik vond het fantastisch dat ik bijna elke dag de sport kon beoefenen waar ik zo'n passie voor had, en waar ik goed in was.
Dat je je daardoor eenzijdig ontwikkeld vind ik onzin! Ik ben juist heel sociaal geworden van die tijd, zeker ook omdat het een teamsport was. Ik heb geleerd om ergens voor te gaan, niet snel op te geven en discipline te hebben.
En toen ik stopte met de top, ging ik alsnog lekker stappen en mezelf bezatten heb alles dus ingehaald, haha
Ik heb werkelijk waar nooit het gevoel gehad dat ik iets mistte, dat ik dingen moest opgeven. Ik vond het fantastisch dat ik bijna elke dag de sport kon beoefenen waar ik zo'n passie voor had, en waar ik goed in was.
Dat je je daardoor eenzijdig ontwikkeld vind ik onzin! Ik ben juist heel sociaal geworden van die tijd, zeker ook omdat het een teamsport was. Ik heb geleerd om ergens voor te gaan, niet snel op te geven en discipline te hebben.
En toen ik stopte met de top, ging ik alsnog lekker stappen en mezelf bezatten heb alles dus ingehaald, haha
vrijdag 2 mei 2014 14:36
Ik ben zelf best muzikaal en ben blij dat mijn ouders mij altijd mijn gang hebben laten gaan. Speel verschillende instrumenten en zing. Wel zijn ze altijd heel realistisch geweest; ze hebben me wel altijd duidelijk voorgehouden dat de top halen maar voor weinigen is weggelegd en dat ik daar wel over na moet denken ook met vervolgstudie. Ik heb dus gekozen om niet naar het conservatorium te gaan en muziek als een leuke hobby en uitlaatklep te blijven zien.
Soms heb ik daar wel spijt van, maar ik ben ook altijd blij geweest dat mijn ouders mij mijn gang hebben laten gaan en, om even met EN te spreken, op die instrumenten hebben laten jengelen want ik maak nog steeds met veel plezier muziek, wat ik van sommige mensen die wel naar het conservatorium zijn gegaan en de top niet hebben gehaald niet kan zeggen.
Soms heb ik daar wel spijt van, maar ik ben ook altijd blij geweest dat mijn ouders mij mijn gang hebben laten gaan en, om even met EN te spreken, op die instrumenten hebben laten jengelen want ik maak nog steeds met veel plezier muziek, wat ik van sommige mensen die wel naar het conservatorium zijn gegaan en de top niet hebben gehaald niet kan zeggen.
vrijdag 2 mei 2014 14:38
Ik denk dat mijn turnende zoon dat ook allemaal niet zo'n punt zou vinden, het liefst zou hij de hele dag in de ringen of aan de rekstok hangen.
Maar had jij ook broers en/of zussen die voortdurend moesten wijken voor jouw talent? Moest alles in het gezin wijken voor dat talent, voor jou dus?
Want dat zal bij ons het scenario wel zijn en daar pas ik voor.
Maar had jij ook broers en/of zussen die voortdurend moesten wijken voor jouw talent? Moest alles in het gezin wijken voor dat talent, voor jou dus?
Want dat zal bij ons het scenario wel zijn en daar pas ik voor.
vrijdag 2 mei 2014 14:43
quote:wappie82 schreef op 02 mei 2014 @ 14:22:
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.
Ik zou het niet stimuleren, topsport.
Ten eerste omdat ik het zonde van alle moeite vind (slechts een enkeling haalt de top. Ik gun mijn kind een jeugd met spelen, zonder teveel verplichtingen. Zoals Sofi2010 het omschrijft eigenlijk. Elke dag met sport bezig moeten zijn naast school vind ik geen gezonde situatie voor een kind.
Ten tweede denk ik dat de vele afspraken ook niet goed zijn voor het gezin, veel brengen en halen, eten erop afstemmen. Leuk als je nog een kind hebt dat dan steeds mee moet of zich moet aanpassen.
Sport vind ik prima, topsport gaat hem niet worden hier. (Dochter wordt ook langzaam richting de turnselectie gemanouvreerd, ik houd de boot af.)
Doodzonde vind ik dat! Op hoog niveau sporten kun je maar een bepaald deel van je leven. Als mijn kinderen later hetzelfde talent blijken te hebben en ervoor willen gaan dan zal ik ze daar altijd in stimuleren.
En dat is wat anders dan pushen.
Ik zou het niet stimuleren, topsport.
Ten eerste omdat ik het zonde van alle moeite vind (slechts een enkeling haalt de top. Ik gun mijn kind een jeugd met spelen, zonder teveel verplichtingen. Zoals Sofi2010 het omschrijft eigenlijk. Elke dag met sport bezig moeten zijn naast school vind ik geen gezonde situatie voor een kind.
Ten tweede denk ik dat de vele afspraken ook niet goed zijn voor het gezin, veel brengen en halen, eten erop afstemmen. Leuk als je nog een kind hebt dat dan steeds mee moet of zich moet aanpassen.
Sport vind ik prima, topsport gaat hem niet worden hier. (Dochter wordt ook langzaam richting de turnselectie gemanouvreerd, ik houd de boot af.)
vrijdag 2 mei 2014 14:45
quote:wappie82 schreef op 02 mei 2014 @ 14:22:
De jaren die daarna volgde, waarin ik bijna de absolute top heb gehaald, waren de mooiste van m'n leven. Dat komt omdat je iets doet wat je leuk vind, wat je passie is.
Dat lijkt me inderdaad super jammer. Als ik topsporters, dansers of muzikanten zie hebben ze altijd 1 ding gemeen: de enorme passie voor wat ze doen.
Full-time met je passie bezig mogen zijn, het lijkt me een enorm voorrecht. Als mijn kind kans had om dat voorrecht een tijd te mogen genieten, zou ik hem die kans niet ontzeggen.
Een studie kan altijd nog, je vergooit je toekomst heus niet met zo'n loopbaan. Sterker nog, Ik denk dat het juist vóór je spreekt als je iets later dan gemiddeld af studeert omdat je topsport hebt gedaan.
De jaren die daarna volgde, waarin ik bijna de absolute top heb gehaald, waren de mooiste van m'n leven. Dat komt omdat je iets doet wat je leuk vind, wat je passie is.
Dat lijkt me inderdaad super jammer. Als ik topsporters, dansers of muzikanten zie hebben ze altijd 1 ding gemeen: de enorme passie voor wat ze doen.
Full-time met je passie bezig mogen zijn, het lijkt me een enorm voorrecht. Als mijn kind kans had om dat voorrecht een tijd te mogen genieten, zou ik hem die kans niet ontzeggen.
Een studie kan altijd nog, je vergooit je toekomst heus niet met zo'n loopbaan. Sterker nog, Ik denk dat het juist vóór je spreekt als je iets later dan gemiddeld af studeert omdat je topsport hebt gedaan.
vrijdag 2 mei 2014 14:46
quote:Lughnasadh schreef op 02 mei 2014 @ 14:38:
Ik denk dat mijn turnende zoon dat ook allemaal niet zo'n punt zou vinden, het liefst zou hij de hele dag in de ringen of aan de rekstok hangen.
Maar had jij ook broers en/of zussen die voortdurend moesten wijken voor jouw talent? Moest alles in het gezin wijken voor dat talent, voor jou dus?
Want dat zal bij ons het scenario wel zijn en daar pas ik voor.Ik kan het me helemaal voorstellen. Je neemt een besluit dat voor jouw gezin als geheel beter is. En het is niet verkeerd om eens iets te moeten opgeven voor een ander (broers/zussen).
Ik denk dat mijn turnende zoon dat ook allemaal niet zo'n punt zou vinden, het liefst zou hij de hele dag in de ringen of aan de rekstok hangen.
Maar had jij ook broers en/of zussen die voortdurend moesten wijken voor jouw talent? Moest alles in het gezin wijken voor dat talent, voor jou dus?
Want dat zal bij ons het scenario wel zijn en daar pas ik voor.Ik kan het me helemaal voorstellen. Je neemt een besluit dat voor jouw gezin als geheel beter is. En het is niet verkeerd om eens iets te moeten opgeven voor een ander (broers/zussen).
vrijdag 2 mei 2014 14:50
Ik denk niet dat ik het type moeder ben dat een kind heel erg gaat pushen om (nog) beter te worden in sport of muzikaliteit. Ik vind dat je dan namelijk nogal wat vraagt van een kind. Een discipline die een kind van nature waarschijnlijk nog niet heeft op de leeftijd van zes, zeven, acht jaar oud. En al zouden ze dit van nature wel blijken te hebben dan zou ik het denk ik eerder enigszins afremmen. Voor je het weet is er namelijk wel een trainer/muziekleraar die het talent wél wil stimuleren en ik denk dat een kind gevoelig voor die druk en verwachtingen kan zijn, ook als dit niet van de ouders afkomt. Ik wil dat het kind zich compleet vrij voelt kind te zijn. In de zomervakantie bijv. wekenlang alleen buiten met modder klooit en even een tijdje geen pianotoets meer aanraakt.
Hoef er gelukkig nog de komende jaren niet mee bezig te zijn maar heb nog niet een duidelijk beeld van hoe ik tegen sport- en muzieklessen aankijk. En hoeveel je wel of niet van een kind mag verwachten. Eén ding weet ik wel en dat is dat ik vind dat kinderen te weinig "vrij spelen".
Hoef er gelukkig nog de komende jaren niet mee bezig te zijn maar heb nog niet een duidelijk beeld van hoe ik tegen sport- en muzieklessen aankijk. En hoeveel je wel of niet van een kind mag verwachten. Eén ding weet ik wel en dat is dat ik vind dat kinderen te weinig "vrij spelen".
