Je vroegste herinnering

Ik kan mij nog herinneren dat ik in een kinderwagen zat en mijn zus rende voor mij uit. Ik zal 2 geweest zijn. Ik kan me echt heel veel herinneren. Van 1e dag op kleuterschool en zelfs 1e dag peuterspeelzaal. Bijna eng.

Pas rond een jaar of 4-5 denk ik.

Ik besef me nu ineens dat het allemaal onveilige herinneringen zijn die als eerste in me opkomen. Bijzonder.

Dat ik voorin het kinderstoeltje zat bij mijn vader en wij bramen hadden geplukt. Ze zaten in een mandje en dat mandje hing aan het stuur en ik zat zo uit het mandje die bramen op te eten. Het was een enorm hete zomerdag. Ik zal 1,5 geweest zijn.

Mijn eerste herinnering is de familievakantie naar Turkije. Het was in het dorpje waar mijn vader opgegroeid is en, ik liep langs een stenen muur en stond oog in oog met een slang. Dat heeft indruk gemaakt ik was toen 4.

quote:Istar_ schreef op 22 oktober 2014 @ 21:55:

Pas rond een jaar of 4-5 denk ik.

Ik besef me nu ineens dat het allemaal onveilige herinneringen zijn die als eerste in me opkomen. Bijzonder.Hè bah... niet teveel doordenken hoor vanavond

Mijn tweelingzus en ik sliepen vroeger samen op een kamer, ieder in een ledikant (zo heet toch zo'n bedje voor baby's?), stonden naast elkaar. We sliepen beide heel slecht. Ik kan me nog herinneren dat ik in de armen van mijn vader lag en dat mijn vader ondertussen rondjes liep om mij in slaap te krijgen. Ik vind dit echt heel raar, want ik kan echt niet ouder zijn geweest dan 2. Vraag me dus af of dit wel echt een herinnering is of dat ik het gewoon zelf "verzonnen" heb.

toen ik anderhalf was, een herinnering aan een ingrijpende situatie

Ik kan me flarden van onze eerste verhuizing herinneren; toen was ik 2.5 jaar. Zal toen veel indruk gemaakt hebben. De herinneringen daarna zijn pas weer van de peuterspeelzaal en daar ben ik (door diezelfde verhuizing naar andere kant van het land) pas met ruim 3 gestart.

quote:ana_isabel schreef op 22 oktober 2014 @ 21:56:

[...]





Hè bah... niet teveel doordenken hoor vanavond Lig er niet wakker van hoor. Dank je

Een liedje : it was a tiny winy polka dot bikini, terwijl ik was aan het spelen met mijn broertje, in de hal van onze eerste huis (flat) we zijn verhuist in 1986 dus ik was hoogstens 4 jaar

Mijn eerste herinnering is van toen ik 2 was, het is een hotelkamer waar we hebben overnacht op weg naar een wintersportvakantie. Toen ik een jaar of 20 was, vroeg ik aan mijn moeder waar die kamer met dat bad (bijzonder voor mij, want wij hadden toen geen bad) en dat houten dressoir met zwart wit tv was. Dat bleek dus onderweg naar een vakantie te zijn toen ik twee jaar was.

En over wat een kind van 1 1/2 begrijpt, mijn oudste stond onder de douche en wilde een washandje voor haar ogen, ik vroeg het aan mijn man, maar voor hij een washandje kon pakken, stond mijn jongste dochter van 1 1/2 jaar al met een washandje voor mijn neus. 'Wil je even een washandje pakken', snapte ze toen dus al prima.

Mijn vroegste herinnering is dat ik in de hulzenstruik flikkerde, jee wat deed dat zeer, ik was nog geen 3 jaar. En dat mijn gezicht door de kat van de overburen heel erg was opengekrabd.



Verder kan ik me herinneren dat onze kat, die we toen hadden, altijd meeging naar de badkamer als ik in bad ging en zich in de vensterbank nestelde van het bovenraam, als een soort van waakkat.



Ook de kerstviering van de peuterschool herinner ik me nog.

quote:Istar_ schreef op 22 oktober 2014 @ 21:55:

Pas rond een jaar of 4-5 denk ik.

Ik besef me nu ineens dat het allemaal onveilige herinneringen zijn die als eerste in me opkomen. Bijzonder.



Wat naar zeg

Ik denk juist graag terug aan de heel vroege herinneringen, zo onbezorgd nog. Vanaf een jaar of 6 begon ik me denk ik te realiseren dat de wereld geen rozentuin is, en zijn mijn herinneringen conform, maar daarvoor waren mijn ouders nog mijn helden

Mijn ouders die elkaar de hersens in slaan met kerst, ik was 2,5.

Niet goedgekomen overigens

Ik kan me veel herinneren van het eerste huis waar we woonden. Toen we verhuisden was ik drie. Ik weet nog dat ik bij mijn ouders in de kamer sliep, hoe het plaatsje eruit zag en de woonkamer en dat er een duiven nest in de schuur zat. Mijn broers vinden het altijd een beetje creepy hoeveel ik nog weet.

Ik heb nog veel herinneringen aan ons oude huis, we zijn verhuisd toen ik drie was. Nu ik erover nadenk, ik heb zelfs herinneringen van toen ik twee was. Een oudere nicht pastte in die tijd veel op ons, ik kan me herinneren dat ze mij verschoonde. En ik was zindelijk met net twee jaar.

Googlette, crosspost, maar dus hetzelfde!

Ik heb bijna geen herinneringen en veel nep-herinneringen door foto's die ik heb gezien.

Teveel verdrongen.

Ik heb twee hele vroege herinneringen. Allebei toen ik 3 jaar was.



De ene herinnering is over de crèche. Ik kan me sowieso daar nog al mijn vriendjes goed van herinneren. De duidelijkste herinnering was dat we een soort 'speelkasteel' kregen. Een heel groot houten huis dat in de crèche stond met een glijbaan en allerlei deurtjes en verstopplekken enzo. Dat was heel erg spannend. Maar dat ding stond er pas net (voor mijn gevoel heb ik er maar 1 dag mee kunnen spelen, maar het zal vast veel langer zijn geweest ) en toen ging ik al weg bij de crèche, naar de basisschool.



De andere herinnering was dat ik samen met mama de speen weg ging gooien in de container. Het was heel koud buiten. Ik had de speen vast en mama had mijn hand vast. Ik wilde niet loslaten, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Ik heb er wel hard om moeten huilen.



Als ik het zo terug lees zijn er dus voornamelijk zielige herinneringen blijven hangen haha.

quote:ketller schreef op 22 oktober 2014 @ 22:07:

Mijn ouders die elkaar de hersens in slaan met kerst, ik was 2,5.

Niet goedgekomen overigensjee

Mijn eerste herinneringen zijn van toen ik tussen de 3 en 4 was. Net als iemand anders ook schreef; onveilige situaties.



Mijn eerste leuke herinnering heb ik van een vakantie van toen ik 5 was.

Sinterklaas op de kleuterschool, en ik had ontzettend kiespijn.

Het was een lente-avond en ik was drie. Na het avondeten had mijn moeder de afwas gedaan en een fruithapje voor mij gemaakt. Daarna trok mijn vader zijn trainingsbroek aan, pakte een bal en nam mij mee naar een plantsoen vlakbij ons huis. Daar gingen wij twee samen voetballen Dat hebben we nog dikwijls gedaan!



Op een zomeravond pakte mijn vader na de afwas de fiets, en zette mij achterop in het kinderzitje. Zo gingen wij samen een eindje fietsen. En we kwamen langs de snackbar, waar ik een ijsje kreeg. Dat hebben we ook nog ontelbare keren samen gedaan en dat vond ik altijd heel leuk. En bij die snackbar kreeg ik steevast een ijsje. Dat mocht ik dan nooit tegen mama vertellen, want die deed dat nooit (vond ze te duur) het was 'ons geheimpje' vertelde mijn vader me. En ik voelde me heel trots en gewichtig dat ik zomaar een geheimpje met mijn vader had! Ik had twee favoriete ijsjes die ik als peuter dan altijd om en om uitkoos: de Apollo (een soort raketje maar dan rood-wit en een top van chocolade) en een 'gezichtjes-ijsje' zoals ik die altijd noemde. Een ijsje in de vorm van een gezichtje van vanille-ijs en aardbeien-ijs, met een hoedje van chocolade en de neus was een kauwgombal.



Op onze fietstochten kwamen we dikwijls langs een groot, smal, hoog zwart beeld. Ik weet nog dat dat beeld onwijs eng was in mijn peuter-ogen en ik klemde me dan altijd heel stevig vast aan mijn vader, met mijn armpjes om zijn middel en mijn hoofd tegen zijn rug. Zo keek ik achterom terwijl het beeld steeds verder weg raakte en ik weet nog dat ik me op die momenten zo onwijs veilig voelde, zo dicht tegen mijn vader aan.



Ik was drie en logeerde bij oma. We waren op bezoek bij een vriendin van haar en we zaten aan haar ronde eettafel. Opeens sprak ik het woord 'elektriciteit' uit en ik weet nog dat oma en vriendin erg trots waren.



Toen ik vier was waren we nog eens op bezoek bij die vriendin van oma. Haar volwassen zoon was er ook en toen we weggingen vertelde hij me te willen opsluiten in de garage. Ik werd bang.



Ik was een keer met mijn vader bij een broer van hem, een oom op bezoek. Drie jaar oud was ik toen en oom was net wakker, liep met verwarde haren en in hemd en onderbroek door zijn flat en gaf mij een pakje Taksi.



Toen ik vier was naar een doopsel van een neefje of nichtje en achter me zat een oom waar mijn vader toen onenigheid mee had. Ik keek achterom en zag mijn oom en tante met strakke gezichten voor zich uitkijken. Ik werd er bang van en keek weer voor me uit. Jaren later is dit goed gekomen en het zijn hartstikke fijne mensen!



En heb een herinnering van toen ik vier was. Mijn vader voetbalde toen nog en hij stond op het veld en een oom liep rond met een cornervlag. Ik weet nog dat ik daar op de tribune zat als kleuter met een ontzettend trots gevoel. Want dat was wel mooi mijn papa die daar op het veld stond! Dat zal ik echt nooit vergeten, dat moment.



En nog een herinnering van toen ik vier was. Sibling was inmiddels geboren en we waren op een zomeravond op de fiets wezen kijken naar een huis wat mijn ouders op het oog hadden. Hun eerste koophuis. We waren op de terugweg naar huis en ik zat achterop bij mijn vader met een chocolade-ijsje, zo'n hoorntje met een bolletje chocolade-ijs. Toen het ijsje op was en mijn handjes vies waren viel mijn oog op de lichtgele polo van mijn vader waar ik pal tegenaan keek. Vader was in de eerste instantie niet zo blij toen we thuis kwamen en hij chocolade-kleuterhandjes op zijn t-shirt ontdekte, hahaha! En ik was nog wel zo trots op mijn eigen vindingrijkheid. Maar mijn ouders konden er toch allebei stiekem om lachen, waarschijnlijk zagen ze in dat een kleuter en een ijsje gevolgen kunnen hebben



Dit zijn mijn eerste levendige kinderherinneringen!