Kinderen
alle pijlers
Je vroegste herinnering
woensdag 22 oktober 2014 21:51
In een topic ging het over wat een kind van 1 1/2 begrijpt of kan uitdrukken. Leren praten duurt even, hoe horen gaat weten we niet.
Dat moet een kind ons dan vertellen.
Nadenkend schiet ik dat tekort. Ik weet niks van de oude tijd.
Mijn eerste herinnering is dat ik een nachtzoen kreeg van mijn moeder in Carnavalspak. Later dat eens genoemd en toen was ik vier.
Uit die tijd is ook de kleuterschool, juffrouw Marian en het bordje bij afscheid. Toen was ik bijna zes en ging naar de basisschool.
Eerder weet ik niet.
Wat is jullie eerste herinnering?
Dat moet een kind ons dan vertellen.
Nadenkend schiet ik dat tekort. Ik weet niks van de oude tijd.
Mijn eerste herinnering is dat ik een nachtzoen kreeg van mijn moeder in Carnavalspak. Later dat eens genoemd en toen was ik vier.
Uit die tijd is ook de kleuterschool, juffrouw Marian en het bordje bij afscheid. Toen was ik bijna zes en ging naar de basisschool.
Eerder weet ik niet.
Wat is jullie eerste herinnering?
woensdag 22 oktober 2014 22:14
Foto's zijn inderdaad verraderlijk, daardoor denk ik mij ook dingen te herinneren terwijl het waarschijnlijk komt omdat ik in alle jaren erna gewoon de foto te vaak heb gezien. Tegelijkertijd zijn het ook wel geheugensteuntjes.
Maar het geheugen is een raar iets vind ik. Toen ik op de basisschool zat vond ik het daar wel leuk geloof ik. Toch zijn mijn herinneringen bijna alleen negatief. De middelbare school exact andersom. Ik vond het er destijds absoluut niet leuk, maar ik kijk er nu als volwassene wel met een grijns op terug.
Maar het geheugen is een raar iets vind ik. Toen ik op de basisschool zat vond ik het daar wel leuk geloof ik. Toch zijn mijn herinneringen bijna alleen negatief. De middelbare school exact andersom. Ik vond het er destijds absoluut niet leuk, maar ik kijk er nu als volwassene wel met een grijns op terug.
woensdag 22 oktober 2014 22:16
Ik kan me herinneren dat ik in een ledikantje lag en ik in de nacht wakker werd en in het donker dacht dat de kreukels in het laken allemaal wormen waren en ik heel hard gilde en huilde om mijn moeder. Ik was vreselijk bang en voor mijn gevoel duurde het zoooo lang voor mijn moeder kwam en mijn moeder die me glimlachend uitlegt dat het geen wormen zijn.
woensdag 22 oktober 2014 22:18
quote:queenfan25 schreef op 22 oktober 2014 @ 22:01:
Een liedje : it was a tiny winy polka dot bikini, terwijl ik was aan het spelen met mijn broertje, in de hal van onze eerste huis (flat) we zijn verhuist in 1986 dus ik was hoogstens 4 jaar
Haha, aan dat liedje heb ik ook herinneringen! Ik moest altijd huilen van dat liedje en toen ik drie was stond dat liedje op. Het was avond en mijn moeder was weg. Mijn vader knuffelde me en vroeg waarom ik zo moest huilen.
Een andere muziek-herinnering: mijn lievelingsliedje als peuter/kleuter was ' Reet Petite' van Jackie Wilson. Ik riep dan 'papa plaatje draaien' en dan zette hij dat voor me op
Mijn vroegste herinnering aan mijn moeder is dat ze liep te zingen en te dansen op Like A Prayer van Madonna. Ze hield sowieso van Madonna, dan ging de radio altijd harder. Net zoals bij de liedjes 'Circle In The Sand' en 'Heaven Is A Place On Earth' van Belinda Carlisle, hahaha! En 'Moonlight Shadow' van Mike Oldfield.
Een liedje : it was a tiny winy polka dot bikini, terwijl ik was aan het spelen met mijn broertje, in de hal van onze eerste huis (flat) we zijn verhuist in 1986 dus ik was hoogstens 4 jaar
Haha, aan dat liedje heb ik ook herinneringen! Ik moest altijd huilen van dat liedje en toen ik drie was stond dat liedje op. Het was avond en mijn moeder was weg. Mijn vader knuffelde me en vroeg waarom ik zo moest huilen.
Een andere muziek-herinnering: mijn lievelingsliedje als peuter/kleuter was ' Reet Petite' van Jackie Wilson. Ik riep dan 'papa plaatje draaien' en dan zette hij dat voor me op
Mijn vroegste herinnering aan mijn moeder is dat ze liep te zingen en te dansen op Like A Prayer van Madonna. Ze hield sowieso van Madonna, dan ging de radio altijd harder. Net zoals bij de liedjes 'Circle In The Sand' en 'Heaven Is A Place On Earth' van Belinda Carlisle, hahaha! En 'Moonlight Shadow' van Mike Oldfield.
woensdag 22 oktober 2014 22:22
Oh en ik kan me ook herinneren dat we in de zomer vaak naar een recreatie-plas gingen met oom en tante en mijn neefje (en iets later nichtje). Ik was drie en voelde iets op mijn lip. Ik drukte erop en toen bleek het een horzel te zijn die me stak. Ik weet nog dat ik moest huilen en werd getroost door mijn moeder.
Nog een herinnering aan die plas: ik werd ziek en grieperig en ik werd onder de parasol gelegd met een pakje appelsap.
Nog een herinnering aan die plas: ik werd ziek en grieperig en ik werd onder de parasol gelegd met een pakje appelsap.
woensdag 22 oktober 2014 22:22
Grappig, mijn vroegste herinnering was ik 2 jaar en 4 maanden, ook een grote gebeurtenis.
Ik kan me echter ook nog herinneren dat ik iets wel kon denken maar dit nog niet verbaal kon uitdrukken (vandaar dat ik wel begrip het voor gefrustreerde kindjes...weet dat echt nog goed)...ik weet alleen niet meer hoe oud ik toen was.
Ik kan me echter ook nog herinneren dat ik iets wel kon denken maar dit nog niet verbaal kon uitdrukken (vandaar dat ik wel begrip het voor gefrustreerde kindjes...weet dat echt nog goed)...ik weet alleen niet meer hoe oud ik toen was.
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
woensdag 22 oktober 2014 22:24
Ik heb ook veel herinneringen aan onze leefkeuken. Ik weet niet hoe ver dat teruggaat, want ik heb daar tot mijn ouders zelf gingen verhuizen altijd het liefst gezeten en gespeeld.
Eén hele leuke herinnering is dat als het buiten vroor, dan mocht ik 's nachts een plastic bak water buiten zetten. Deze vroor dan dicht tot een ijsbaan voor mijn playmobilmannetjes (ik had ook de sneeuwpop en de schaatsjes). Daar mocht ik dan (aan de vensterbank) ijsbaantje mee spelen tot al het water was gesmolten/ ontdooid.
En dat ik op de ramen mocht kleuren met vingerverf (maar daar is ook een foto van dus hoe betrouwbaar het is?)
Eén hele leuke herinnering is dat als het buiten vroor, dan mocht ik 's nachts een plastic bak water buiten zetten. Deze vroor dan dicht tot een ijsbaan voor mijn playmobilmannetjes (ik had ook de sneeuwpop en de schaatsjes). Daar mocht ik dan (aan de vensterbank) ijsbaantje mee spelen tot al het water was gesmolten/ ontdooid.
En dat ik op de ramen mocht kleuren met vingerverf (maar daar is ook een foto van dus hoe betrouwbaar het is?)
woensdag 22 oktober 2014 22:26
woensdag 22 oktober 2014 22:31
Ik heb nog twee vroege herinneringen die ik wil vertellen omdat die veel indruk op me hebben gemaakt en ik ze zodoende zo kan navertellen. Met de oom, tante, neefje en nichtje waarmee we altijd naar de recreatieplas gingen spraken mijn ouders vaker af en deze twee herinneringen zijn ook met hen.
In de eerste herinneringen gingen we een stuk fietsen en we kwamen op een campingterrein met een blauw ding met onder elkaar een rode, gele en groene knop die je omhoog kon klappen. Ik vond het op een stoplicht lijken en ging op onderzoek uit als kleuter. Ik haalde de kleppen omhoog en wilde mijn vingers erin steken toen ik mijn vader heel hard 'neehee blue niet doen!!' hoorde roepen. Bleek de stroomtoevoer voor caravans te zijn, haha!
In de tweede herinnering waren we naar een speeltuin geweest en hadden we samen gegeten bij ons thuis. Ik ging net naar de kleuterschool en had gaatjes in mijn oren. De knopjes gingen echter zweren en dat deed zo vreselijk veel pijn dat mijn ouders met me naar de plaatsvervangende weekend-dokter gingen, het was namelijk een zondagavond. Ik moest hard huilen, zo'n pijn had ik. Het was al donker en om me te troosten kreeg ik bij een cafetaria mijn allereerste Magnum, de Classic. Die had ik zelf uitgekozen (het was een andere cafetaria dan de vaste ijsjes-snackbar van mijn vader en ik, we waren inmiddels verhuisd). Ik zat op de arm van mijn vader toen ik het ijsje aanwees. 'Die wil ik!' Haha!
In de eerste herinneringen gingen we een stuk fietsen en we kwamen op een campingterrein met een blauw ding met onder elkaar een rode, gele en groene knop die je omhoog kon klappen. Ik vond het op een stoplicht lijken en ging op onderzoek uit als kleuter. Ik haalde de kleppen omhoog en wilde mijn vingers erin steken toen ik mijn vader heel hard 'neehee blue niet doen!!' hoorde roepen. Bleek de stroomtoevoer voor caravans te zijn, haha!
In de tweede herinnering waren we naar een speeltuin geweest en hadden we samen gegeten bij ons thuis. Ik ging net naar de kleuterschool en had gaatjes in mijn oren. De knopjes gingen echter zweren en dat deed zo vreselijk veel pijn dat mijn ouders met me naar de plaatsvervangende weekend-dokter gingen, het was namelijk een zondagavond. Ik moest hard huilen, zo'n pijn had ik. Het was al donker en om me te troosten kreeg ik bij een cafetaria mijn allereerste Magnum, de Classic. Die had ik zelf uitgekozen (het was een andere cafetaria dan de vaste ijsjes-snackbar van mijn vader en ik, we waren inmiddels verhuisd). Ik zat op de arm van mijn vader toen ik het ijsje aanwees. 'Die wil ik!' Haha!
woensdag 22 oktober 2014 22:32
Oh ja, toen ik een jaar of 3 was hielp ik mijn moeder met het leggen van boodschappen bij de cassière op het plankje, een lopende band was er nog niet.
En een vrouw achter ons zegt: "Ge kunt uw moeder al goed helpen hè knul!" En dat ik toen vond dat ik er heel stoer uit moest zien omdat ze mij voor een jongen aanzag.
En een vrouw achter ons zegt: "Ge kunt uw moeder al goed helpen hè knul!" En dat ik toen vond dat ik er heel stoer uit moest zien omdat ze mij voor een jongen aanzag.
woensdag 22 oktober 2014 22:40
Mijn zus die me optilde en zei 'kijk, daar ligt opa'. En daar lag opa opgebaard in zijn kist. Ik was bijna twee.
Opa was thuis opgebaard en de kist stond op de eettafel in de 'mooie' kamer. Opdie tafel lag een kleed dat tot op de vloer hing. Vanuit mijn perspectief leek het alsof ie in die tafel lag. Dus dat heb ik jarenlang gedacht
Opa was thuis opgebaard en de kist stond op de eettafel in de 'mooie' kamer. Opdie tafel lag een kleed dat tot op de vloer hing. Vanuit mijn perspectief leek het alsof ie in die tafel lag. Dus dat heb ik jarenlang gedacht
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 22 oktober 2014 22:54
woensdag 22 oktober 2014 22:58
woensdag 22 oktober 2014 23:01
Mijn vroegste herinnering, toen was ik 2,5. Toen viel ik van een paar treden van de trap en brak ik mijn pols. Ik herinner me nog dat ik huilend bij mijn moeder op schoot zat en dat ze er een natte geruite theedoek om heen deed om te koelen.
Ook herinner ik me dat we naar het ziekenhuis gingen en dat ik allemaal mensen in groene pakken zag.
En ik herinner me nog een voorval van toen ik naar de peuterspeelzaal ging. Mijn moeder was zwanger van mijn zusje en viel in de gang naar het zaaltje van de peuterspeelzaal flauw op de grond.
En toen ik 6 was gingen mijn amandelen er uit....daar weet ik echt nog wel heel veel van. Ouders die er niet bij mochten zijn. Allemaal hekkenbedjes op een zaal, huilende en kotsende kinderen en zusters die langsliepen met ranja, ijsjes en yoghurt. En ik wilde niet vragen om een ijsje, want dat was onbeleefd.
Eigenlijk toch allemaal wel wat nare dingen.
Ook herinner ik me dat we naar het ziekenhuis gingen en dat ik allemaal mensen in groene pakken zag.
En ik herinner me nog een voorval van toen ik naar de peuterspeelzaal ging. Mijn moeder was zwanger van mijn zusje en viel in de gang naar het zaaltje van de peuterspeelzaal flauw op de grond.
En toen ik 6 was gingen mijn amandelen er uit....daar weet ik echt nog wel heel veel van. Ouders die er niet bij mochten zijn. Allemaal hekkenbedjes op een zaal, huilende en kotsende kinderen en zusters die langsliepen met ranja, ijsjes en yoghurt. En ik wilde niet vragen om een ijsje, want dat was onbeleefd.
Eigenlijk toch allemaal wel wat nare dingen.
woensdag 22 oktober 2014 23:03
quote:StoraHuntur schreef op 22 oktober 2014 @ 22:50:
Ik vind het moeilijk of mijn herinneringen nou echt herinneringen zijn of dat het idd door foto's of verhalen herinneringen zijn geworden.Dat zijn herinneringen altijd een stukje uit een fotoboek, wat je is verteld en wat je zelf heb bedacht(zeker als kind heb je een groot fantasie) en wat er is gebeurt.
Ik vind het moeilijk of mijn herinneringen nou echt herinneringen zijn of dat het idd door foto's of verhalen herinneringen zijn geworden.Dat zijn herinneringen altijd een stukje uit een fotoboek, wat je is verteld en wat je zelf heb bedacht(zeker als kind heb je een groot fantasie) en wat er is gebeurt.
woensdag 22 oktober 2014 23:04
De meeste herinneringen, zijn van foto's ed. Mijn eerste echte herinneringen zijn kleuterschooltrauma's.
De eerste was ik een jaar of 4, mijn moeder was jarig, als je dat vertelde, mocht je een speciale kleurplaten maken. Ik werd echter niet geloofd, de moeder van een klasgenoot was ook jarig en volgens de juf zei ik het alleen maar omdat ik ook zo'n kleurplaten wou.
De tweede was een jaar later, de juf vond mijn tekening lelijk, dus moest ik hem maar aan alle leraren van de school gaan laten zien. Heb dus nooit meer plezier in tekenen gekregen,
De eerste was ik een jaar of 4, mijn moeder was jarig, als je dat vertelde, mocht je een speciale kleurplaten maken. Ik werd echter niet geloofd, de moeder van een klasgenoot was ook jarig en volgens de juf zei ik het alleen maar omdat ik ook zo'n kleurplaten wou.
De tweede was een jaar later, de juf vond mijn tekening lelijk, dus moest ik hem maar aan alle leraren van de school gaan laten zien. Heb dus nooit meer plezier in tekenen gekregen,
woensdag 22 oktober 2014 23:14
woensdag 22 oktober 2014 23:15
Ik vind dat altijd een moeilijke vraag, geen idee wat mijn eerste echte herinnering is. Sommige dingen verwar je inderdaad met foto's of filmpjes.
Nou, een anekdote dan maar, ik zat op de peuterspeelzaal, en zal dus 3 zijn geweest. Ik had bretels aan, die waren losgegaan. Ik liep naar de juffrouw zodat ze ze vast kon maken, maar die reageerde niet meteen. Toen ze na een tijdje naar me keek zei ze: 'oh kijk eens jongens, Jellybelly heeft een staartje!' (omdat die bretels zo achter me aansleepten ofzo). Ik vond dat toen best vervelend weet ik nog, dat iedereen naar me keek en lachtte!
Nou, een anekdote dan maar, ik zat op de peuterspeelzaal, en zal dus 3 zijn geweest. Ik had bretels aan, die waren losgegaan. Ik liep naar de juffrouw zodat ze ze vast kon maken, maar die reageerde niet meteen. Toen ze na een tijdje naar me keek zei ze: 'oh kijk eens jongens, Jellybelly heeft een staartje!' (omdat die bretels zo achter me aansleepten ofzo). Ik vond dat toen best vervelend weet ik nog, dat iedereen naar me keek en lachtte!
woensdag 22 oktober 2014 23:16
Mijn vroegste herinneringen zijn ook geen leuke herinneringen.
De eerste die ik heel helder heb is dat ik in het ziekenhuis lag in zo'n spijlenbed met in de ene arm een infuus en de andere arm vastgebonden omdat ik dat infuus dus los trok.
Ik had pijn en wilde duimen en dat mocht dus niet van de zuster.
De zusters waren nonnen. (diakonessen begreep ik later)
De eerste die ik heel helder heb is dat ik in het ziekenhuis lag in zo'n spijlenbed met in de ene arm een infuus en de andere arm vastgebonden omdat ik dat infuus dus los trok.
Ik had pijn en wilde duimen en dat mocht dus niet van de zuster.
De zusters waren nonnen. (diakonessen begreep ik later)
Iets warms graag. Met borstharen. (Loesje)
woensdag 22 oktober 2014 23:17
Volgens mij weet ik trouwens ook nog vagelijk het moment dat ik mijn zusje voor het eerst zag. Ik moest toen nog 3 worden!
Mijn oma zat op schoot met haar, en zei: 'kijk Jellybelly, dit is je nieuwe zusje L.'
Dit is alles wat ik vaag herinner, hoop dat het een echte herinnering is, want dat zou ik wel mooi vinden.
Mijn oma zat op schoot met haar, en zei: 'kijk Jellybelly, dit is je nieuwe zusje L.'
Dit is alles wat ik vaag herinner, hoop dat het een echte herinnering is, want dat zou ik wel mooi vinden.
