Kinderen
alle pijlers
kind 1,5 jankt om alles, mijn schuld?
woensdag 22 oktober 2014 09:13
Kon de titel niet anders omschrijven.
Mijn dochter huilt al een tijdje om alles. Als haar iets niet zint is het brullen, ook soms gewoon nergens over.
Mijn man heeft haar wel eens in haar bed gezet om af te koelen en naar zijn zeggen werkt dit zo goed dat ze nu constant in haar bed wordt gezet . Ik ben het daar niet mee eens en in mijn optiek snapt ze daar niks van.
Uit de situatie halen vind ik helemaal prima maar niet 5x op een middag in haar bed zetten als straf.
Ik probeer haar liever te kalmeren en daarbij negeer ik haar gedrag, uiteindelijk kalmeert ze dan ook en zonder negatieve aandacht.
Mijn man echter vind me dan slap en te lief. Ook vind hij dat het aan mij ligt. (Dit had ook wel bij relaties kunnen staan)
Ik ben de hele dag met haar in touw en maak aan de lopende band deze jank-incidenten mee. Vanmorgen werd het me even te veel en heb ik geschreeuwd "ophouden nu". Natuurlijk werkt dat niet maar ik raakte het gewoon even kwijt.
Meteen kreeg ik een veeg uit de pan dat ik het allemaal niet aankan en dit toon naar dochter, dat ze dat gedrag toont omdat ik ook zo ben.
Ik ben het niet eens met zijn manier van "straffen" en in mijn ogen is het gewoon een fase dat dochter dit gedrag vertoont, maar hoe kunnen we het beste met haar huilbuien omgaan?
Mijn dochter huilt al een tijdje om alles. Als haar iets niet zint is het brullen, ook soms gewoon nergens over.
Mijn man heeft haar wel eens in haar bed gezet om af te koelen en naar zijn zeggen werkt dit zo goed dat ze nu constant in haar bed wordt gezet . Ik ben het daar niet mee eens en in mijn optiek snapt ze daar niks van.
Uit de situatie halen vind ik helemaal prima maar niet 5x op een middag in haar bed zetten als straf.
Ik probeer haar liever te kalmeren en daarbij negeer ik haar gedrag, uiteindelijk kalmeert ze dan ook en zonder negatieve aandacht.
Mijn man echter vind me dan slap en te lief. Ook vind hij dat het aan mij ligt. (Dit had ook wel bij relaties kunnen staan)
Ik ben de hele dag met haar in touw en maak aan de lopende band deze jank-incidenten mee. Vanmorgen werd het me even te veel en heb ik geschreeuwd "ophouden nu". Natuurlijk werkt dat niet maar ik raakte het gewoon even kwijt.
Meteen kreeg ik een veeg uit de pan dat ik het allemaal niet aankan en dit toon naar dochter, dat ze dat gedrag toont omdat ik ook zo ben.
Ik ben het niet eens met zijn manier van "straffen" en in mijn ogen is het gewoon een fase dat dochter dit gedrag vertoont, maar hoe kunnen we het beste met haar huilbuien omgaan?
woensdag 22 oktober 2014 17:16
quote:Miffy schreef op 22 oktober 2014 @ 16:56:
Laf geklets om je uit te schakelen? Daar heb je mij helemaal niet voor nodig, Iones. Dat doe je zelf wel, door net zo voorspelbaar te zijn als Elninjoo en in alle opvoedtopics aan te komen met een benadering die erop gericht is het kind te laten ervaren dat het laag staat in de rangorde en die vooral geen gebruik maakt van de mogelijkheden die je hebt om met een kind te communiceren.
Je bent laf bezig, ook door namen te noemen van mensen die niet eens bij dit topic betrokken zijn. Je bent duidelijk bevooroordeeld.
Je slaat me met termen om de oren die ik niet eens genoemd heb en waar ik totaal niet aan gedacht heb.
Laf geklets om je uit te schakelen? Daar heb je mij helemaal niet voor nodig, Iones. Dat doe je zelf wel, door net zo voorspelbaar te zijn als Elninjoo en in alle opvoedtopics aan te komen met een benadering die erop gericht is het kind te laten ervaren dat het laag staat in de rangorde en die vooral geen gebruik maakt van de mogelijkheden die je hebt om met een kind te communiceren.
Je bent laf bezig, ook door namen te noemen van mensen die niet eens bij dit topic betrokken zijn. Je bent duidelijk bevooroordeeld.
Je slaat me met termen om de oren die ik niet eens genoemd heb en waar ik totaal niet aan gedacht heb.
woensdag 22 oktober 2014 17:19
Iedereen is het eigenlijk eens met de ts dat in bed leggen niet de methode is. Men draagt wat andere opties aan, die zouden kunnen werken voor dit kind, dus dat zou ze uit moeten proberen.
Maar stuiten we toch eigenlijk weer op het voornaamste probleem, namelijk haar man en zijn handelswijze waar hij niet van af wil stappen.
En DAT is eigenlijk wat nu eerst opgelost moet worden, wil ze haar oplossing kunnen toepassen.
Maar stuiten we toch eigenlijk weer op het voornaamste probleem, namelijk haar man en zijn handelswijze waar hij niet van af wil stappen.
En DAT is eigenlijk wat nu eerst opgelost moet worden, wil ze haar oplossing kunnen toepassen.
woensdag 22 oktober 2014 17:30
Kinderen van 1,5 jaar huilen nooit zomaar om niets. Kinderen op deze leeftijd kunnen zich niet goed uiten (geen groot woordbegrip en kunnen bepaalde cognitieve bewerkingen in hun hoofd niet maken) en grijpen terug op iets dat ze wel kunnen om zich verstaanbaar te maken. Huilen, slaan, schoppen, bijten.....
Je dochter hoeft niet altijd verdrietig te zijn. Ze kan ook boos, bang, onzeker enz. zijn. Wat ze precies is is aan jullie ouders de taak om uit te zoeken en haar daarbij te helpen.
Observeer de situaties waarin ze huilt. Wat is er aan vooraf gegaan? Hoe is de communicatie naar dochter toe verlopen?
Zo ken ik iemand die een keer haar kind dat midden in zijn spel zat pardoes oppakte en in de stoel wilde zetten. Logisch dat het kindje hysterisch werd.
Daarnaast beginnen kinderen rond 20 maanden te ontdekken dat ze een eigen ikje zijn. Daar gaan ze mee experimenteren. Ik ben (bijna) twee en ik zeg "nee"
Overigens kunnen ze absoluut zich nog niet inleven in anderen. Zover zijn de hersenen nog helemaal niet! Daarom kunnen ze niet dingen expres doen en snappen ze niet waarom ze straf krijgen. Of nog erger waarom ze genegeerd worden.
Even offtopic over de discussie over puppy-mens.
Onze hersenen zijn totaal anders opgebouwd dan dat van een hond. Mensen zijn de enige zoogdieren die een bewustzijn hebben en geen vast reactiepatroon op prikkels. O.a. daarom kan je een klein kind nooit met een puppy vergelijken.
Je dochter hoeft niet altijd verdrietig te zijn. Ze kan ook boos, bang, onzeker enz. zijn. Wat ze precies is is aan jullie ouders de taak om uit te zoeken en haar daarbij te helpen.
Observeer de situaties waarin ze huilt. Wat is er aan vooraf gegaan? Hoe is de communicatie naar dochter toe verlopen?
Zo ken ik iemand die een keer haar kind dat midden in zijn spel zat pardoes oppakte en in de stoel wilde zetten. Logisch dat het kindje hysterisch werd.
Daarnaast beginnen kinderen rond 20 maanden te ontdekken dat ze een eigen ikje zijn. Daar gaan ze mee experimenteren. Ik ben (bijna) twee en ik zeg "nee"
Overigens kunnen ze absoluut zich nog niet inleven in anderen. Zover zijn de hersenen nog helemaal niet! Daarom kunnen ze niet dingen expres doen en snappen ze niet waarom ze straf krijgen. Of nog erger waarom ze genegeerd worden.
Even offtopic over de discussie over puppy-mens.
Onze hersenen zijn totaal anders opgebouwd dan dat van een hond. Mensen zijn de enige zoogdieren die een bewustzijn hebben en geen vast reactiepatroon op prikkels. O.a. daarom kan je een klein kind nooit met een puppy vergelijken.
woensdag 22 oktober 2014 17:36
Iones, je gebruikt het woord rangorde niet expliciet, nee, maar impliciet zit het in al je opvoedtopics. Je eerste post in dit topicquote:
iones, 8 uur geleden
Ik geef je man gelijk. En hij is eerlijker naar jullie dochter toe dan jij want hij schreeuwt tenminste niet tegen haar dat ze moet ophouden. Ik denk dat je het huilen gevoed hebt door steeds te troosten of op te pakken als ze begon te huilen en nu is het een vorm geworden voor haar van aandacht zoeken.
Ik denk dat ze moet leren dat dit niet de manier is en het mag niet lonend zijn. Ik zou als ik jou was gewoon voortaan weglopen naar een andere ruimte en haar in haar sopje laten gaarkoken.
Die laatste alinea komt neer op 'ze moet haar plaats weten' . Dat staat dan nog los van je bewering dat TO het gehuil zelf gevoed zou hebben. Grote onzin, want wat het kind van TO doet, is volkomen normaal voor een peuter.
En er zijn betere manieren om daarmee om te gaan dan je kind te negeren.
Manieren waarbij je wel met je kind communiceert.
Net zo goed als er betere manieren zijn om te reageren als je partner je kind voor straf in bed zet dan het er weer uit te plukken.
Manieren waarbij je wel met je partner communiceert....
iones, 8 uur geleden
Ik geef je man gelijk. En hij is eerlijker naar jullie dochter toe dan jij want hij schreeuwt tenminste niet tegen haar dat ze moet ophouden. Ik denk dat je het huilen gevoed hebt door steeds te troosten of op te pakken als ze begon te huilen en nu is het een vorm geworden voor haar van aandacht zoeken.
Ik denk dat ze moet leren dat dit niet de manier is en het mag niet lonend zijn. Ik zou als ik jou was gewoon voortaan weglopen naar een andere ruimte en haar in haar sopje laten gaarkoken.
Die laatste alinea komt neer op 'ze moet haar plaats weten' . Dat staat dan nog los van je bewering dat TO het gehuil zelf gevoed zou hebben. Grote onzin, want wat het kind van TO doet, is volkomen normaal voor een peuter.
En er zijn betere manieren om daarmee om te gaan dan je kind te negeren.
Manieren waarbij je wel met je kind communiceert.
Net zo goed als er betere manieren zijn om te reageren als je partner je kind voor straf in bed zet dan het er weer uit te plukken.
Manieren waarbij je wel met je partner communiceert....
woensdag 22 oktober 2014 17:40
Je Bent het gewoon niet met mij eens en begint daarom te schermen met hondenopvoeding?
Even voor de goede orde, honden janken niet bij onvrede of wat dan ook.
Verder ben ik in mijn opvoeding naar honden toe niet van het negeren, en zou bij slecht gedrag niet weglopen.
Je plaats kennen is hier niet aan die orde en bovendien ga ik eigenlijk ook niet zo met mijn honden om.
Dus nu ophouden over honden en dieren want je vervuilt het topic.
Even voor de goede orde, honden janken niet bij onvrede of wat dan ook.
Verder ben ik in mijn opvoeding naar honden toe niet van het negeren, en zou bij slecht gedrag niet weglopen.
Je plaats kennen is hier niet aan die orde en bovendien ga ik eigenlijk ook niet zo met mijn honden om.
Dus nu ophouden over honden en dieren want je vervuilt het topic.
woensdag 22 oktober 2014 18:56
Ik vind het zo zielig en zo jammer dat sommige mensen totaal geen idee hebben hoe een dreumesje de wereld ziet. Ze ontdekken de wereld (en dat noemen ouders dan 'moedwillig klieren'), snappen er regelmatig helemaal niets van en als ze dan moeten huilen krijgen ze te horen dat ze niet zo moeten janken of ze worden compleet genegeerd.
woensdag 22 oktober 2014 20:04
Allereerst: het bed hoort géén strafplek te zijn. Net zoals de kinderkamer. Hebben wij nog nooit gedaan iig.
En verder: gewoon je kind NE-GE-REN. En kom alsjeblieft op 1 lijn met je man.
Wij hebben zoon ook altijd genegeerd als hij het op die manier probeerde en hij doet het dan ook bijna nooit. Driftbuien heeft hij ook nooit, sinds de keer dat ik hem in de supermarkt in een hoek zetten en op een afstandje gewacht heb tot hij klaar was.
Overigens ben ik geen supermoeder hoor. Mijn zoon vraagt standaard "heb je een cadeautje?" omdat hij vaak iets leuks krijgt van me, haha. Hoezo verpest. Maar janken en zo: nee.
Succes!!
En verder: gewoon je kind NE-GE-REN. En kom alsjeblieft op 1 lijn met je man.
Wij hebben zoon ook altijd genegeerd als hij het op die manier probeerde en hij doet het dan ook bijna nooit. Driftbuien heeft hij ook nooit, sinds de keer dat ik hem in de supermarkt in een hoek zetten en op een afstandje gewacht heb tot hij klaar was.
Overigens ben ik geen supermoeder hoor. Mijn zoon vraagt standaard "heb je een cadeautje?" omdat hij vaak iets leuks krijgt van me, haha. Hoezo verpest. Maar janken en zo: nee.
Succes!!
woensdag 22 oktober 2014 20:15
woensdag 22 oktober 2014 20:18
Nog even een update. Man is nog niet thuis dus nog niet over gesproken. Mijn eigen aanpak weer toegepast: uitleggen dat we gaan tandenpoetsen, pyjama aan en dan slapen. Net even een huilbui waarbij ik haaf heb uitgelegd dat het bedtijd is (ja inderdaad ze huilde in bed en dat komt waarschijnlijk doordat die is gebruikt als strafplek). Nu ligt ze lekker te slapen.
Ik heb alles gelezen en ik neem de adviezen ter harte.
De honden discussie heb ik even een beetje half gelezen maar ik begrijp het punt.
Ik heb alles gelezen en ik neem de adviezen ter harte.
De honden discussie heb ik even een beetje half gelezen maar ik begrijp het punt.
woensdag 22 oktober 2014 20:19
quote:jusa schreef op 22 oktober 2014 @ 09:20:
Een bed moet een veilige en vertrouwde plek zijn om te slapen, geen plek voor straf of afkoelen ver verwijderd van d'r ouders.
En verder, het is een faaaaaaaase en die begint net en wordt pas beter als ze gaat praten en duidelijk kan maken wat er aan de hand is. Afleiden helpt en echt opvoeden begint later.
+1
Hier is zoon inmiddels 2 en heeft dit soms nog. Afleiden door voor te stellen iets te gaan doen (vb, kom, we gaan fruit eten/naar buiten/liedje zingen/boekje lezen enzovoort, of een favoriet speelgoedje aanbieden werkt vaak goed.
Een bed moet een veilige en vertrouwde plek zijn om te slapen, geen plek voor straf of afkoelen ver verwijderd van d'r ouders.
En verder, het is een faaaaaaaase en die begint net en wordt pas beter als ze gaat praten en duidelijk kan maken wat er aan de hand is. Afleiden helpt en echt opvoeden begint later.
+1
Hier is zoon inmiddels 2 en heeft dit soms nog. Afleiden door voor te stellen iets te gaan doen (vb, kom, we gaan fruit eten/naar buiten/liedje zingen/boekje lezen enzovoort, of een favoriet speelgoedje aanbieden werkt vaak goed.
woensdag 22 oktober 2014 20:25
Bij mijn oudste (die achteraf ASS bleek te hebben) werkte de reguliere aanpak volgens het boekje niet, dus de emotie benoemen en erkennen. Maar jongste deed het daar echt heel goed op. Als ze bijvoorbeeld ging huilen omdat we weg moesten uit de speeltuin (wat natuurlijk heel erg is), dan zei ik iets als 'Ja, het is ook helemaal niet leuk dat we weg moeten, want je wil nog lekker spelen. Maar dan gaan we thuis lekker eten en kun je nog even met je duplo'. En dan hield ze op met huilen, echt zo 'grappig' dat dat dan werkte.
Verder kun je kinderen al heel snel verantwoordelijk maken voor dingetjes en ze keuzemogelijkheden geven. Ja, ze moet wel naar bed want het is bedtijd en morgen gaan we weer lekker spelen, maar welk boekje wil ze lezen of zullen we nog een liedje zingen, o.i.d.
Mijn kinderen lieten zich niet negeren. Ze gingen dan gewoon krijsend aan mijn been hangen
Verder kun je kinderen al heel snel verantwoordelijk maken voor dingetjes en ze keuzemogelijkheden geven. Ja, ze moet wel naar bed want het is bedtijd en morgen gaan we weer lekker spelen, maar welk boekje wil ze lezen of zullen we nog een liedje zingen, o.i.d.
Mijn kinderen lieten zich niet negeren. Ze gingen dan gewoon krijsend aan mijn been hangen
woensdag 22 oktober 2014 20:26
quote:Dus nu ophouden over honden en dieren want je vervuilt het topic
Toch jammer dat de smileys het mobiel niet zo lekker doen: deze verdient wel een hele uitbundige, komend van iemand die klaagt dat haar de mond gesnoerd wordt.
Nog even een inhoudelijke: TO, heb je al eens geprobeerd het huilen te voorkomen door vooraf aan te kondigen wat er gaat gebeuren? Bij sommige kinderen werkt dat heel goed.
Toch jammer dat de smileys het mobiel niet zo lekker doen: deze verdient wel een hele uitbundige, komend van iemand die klaagt dat haar de mond gesnoerd wordt.
Nog even een inhoudelijke: TO, heb je al eens geprobeerd het huilen te voorkomen door vooraf aan te kondigen wat er gaat gebeuren? Bij sommige kinderen werkt dat heel goed.
woensdag 22 oktober 2014 20:26
woensdag 22 oktober 2014 20:43
quote:van-vert schreef op 22 oktober 2014 @ 20:18:
Nog even een update. Man is nog niet thuis dus nog niet over gesproken. Mijn eigen aanpak weer toegepast: uitleggen dat we gaan tandenpoetsen, pyjama aan en dan slapen. Net even een huilbui waarbij ik haaf heb uitgelegd dat het bedtijd is (ja inderdaad ze huilde in bed en dat komt waarschijnlijk doordat die is gebruikt als strafplek). Nu ligt ze lekker te slapen.
Ik heb alles gelezen en ik neem de adviezen ter harte.
De honden discussie heb ik even een beetje half gelezen maar ik begrijp het punt.
Jouw man weet nog van niets. Als hij thuis komt, ga jij hem dan even vertellen hoe fout hij is? Gesteund door heel het Vivaforum?
Als gescheiden vader van twee kinderen (inmiddels gezond volwassen) begrijp ik inmiddels hoe moeders elkaar op kunnen fokken in dit soort slopende kwesties.
Niemand benoemt het probleem: TO wordt agressief naar haar kind. Zij is uitgeput door het gehuil, gejank genaamd door haar. Vader lost het op. Doet hij het weer niet goed.
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Opvallend ook de toegepaste dubbele binding. Eerst straffen en daarna knuffelen. Daar snapt een kind/hond toch geen hond/kind van? Inderdaad, puppie opvoeden is ook een vak.
Grenzen stellen, op een normale manier. Jullie laten het uit de hand lopen, kunnen het niet meer aan. Als de vader dan ingrijpt is hij heel fout bezig?
Los het dan zelf eens op.
TO: wens van mij sterkte aan de vader.
Nog even een update. Man is nog niet thuis dus nog niet over gesproken. Mijn eigen aanpak weer toegepast: uitleggen dat we gaan tandenpoetsen, pyjama aan en dan slapen. Net even een huilbui waarbij ik haaf heb uitgelegd dat het bedtijd is (ja inderdaad ze huilde in bed en dat komt waarschijnlijk doordat die is gebruikt als strafplek). Nu ligt ze lekker te slapen.
Ik heb alles gelezen en ik neem de adviezen ter harte.
De honden discussie heb ik even een beetje half gelezen maar ik begrijp het punt.
Jouw man weet nog van niets. Als hij thuis komt, ga jij hem dan even vertellen hoe fout hij is? Gesteund door heel het Vivaforum?
Als gescheiden vader van twee kinderen (inmiddels gezond volwassen) begrijp ik inmiddels hoe moeders elkaar op kunnen fokken in dit soort slopende kwesties.
Niemand benoemt het probleem: TO wordt agressief naar haar kind. Zij is uitgeput door het gehuil, gejank genaamd door haar. Vader lost het op. Doet hij het weer niet goed.
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Opvallend ook de toegepaste dubbele binding. Eerst straffen en daarna knuffelen. Daar snapt een kind/hond toch geen hond/kind van? Inderdaad, puppie opvoeden is ook een vak.
Grenzen stellen, op een normale manier. Jullie laten het uit de hand lopen, kunnen het niet meer aan. Als de vader dan ingrijpt is hij heel fout bezig?
Los het dan zelf eens op.
TO: wens van mij sterkte aan de vader.
woensdag 22 oktober 2014 21:04
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 20:43:
[...]
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Ik geloof het gewoon niet.
En als het wel een waar verhaal is, sterkte aan je kinderen. Ik hoop voor hen dat ze op volwassen leeftijd lekker slapen, er nog iets van zelfvertrouwen te vinden is en ze in staat zijn om intermenselijke relaties aan te gaan. Wat een nare manier om met mensen om te gaan.
quote:Grenzen stellen, op een normale manier.Nee, jouw manier is normaal.
[...]
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Ik geloof het gewoon niet.
En als het wel een waar verhaal is, sterkte aan je kinderen. Ik hoop voor hen dat ze op volwassen leeftijd lekker slapen, er nog iets van zelfvertrouwen te vinden is en ze in staat zijn om intermenselijke relaties aan te gaan. Wat een nare manier om met mensen om te gaan.
quote:Grenzen stellen, op een normale manier.Nee, jouw manier is normaal.
woensdag 22 oktober 2014 21:23
@blauwmetstippen: echt waar.
Jouw hoop is al uitgekomen.
Dat is ook het grote verschil. Ik kan terugkijken en weet al hoe het is uitgepakt. Inderdaad, vol zelfvertrouwen en activiteiten, beide een prima relatie, studerend met goede resultaten, en ze slapen heerlijk. Contact is ook goed.
Anekdote, altijd leuk. Ik kom thuis. Zegt de oudste tegen de jongste. Laat maar, zeuren heeft geen zin, papa is thuis.
Mijn manier is de mijne, elk kind/man/vrouw is anders. Elke moeder ook, we zijn dus wel gescheiden. Op één lijn zitten is minder vermoeiend, voor alle partijen.
Jouw hoop is al uitgekomen.
Dat is ook het grote verschil. Ik kan terugkijken en weet al hoe het is uitgepakt. Inderdaad, vol zelfvertrouwen en activiteiten, beide een prima relatie, studerend met goede resultaten, en ze slapen heerlijk. Contact is ook goed.
Anekdote, altijd leuk. Ik kom thuis. Zegt de oudste tegen de jongste. Laat maar, zeuren heeft geen zin, papa is thuis.
Mijn manier is de mijne, elk kind/man/vrouw is anders. Elke moeder ook, we zijn dus wel gescheiden. Op één lijn zitten is minder vermoeiend, voor alle partijen.
woensdag 22 oktober 2014 21:28
En ja, die fase hebben wij als ouders ook gehad.
Wij weten hoe moeilijk het is om (zeker?) te weten hoe je het goed doet. Terugkijkend slaken we ook wel eens een zucht, was dat het nou?
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.
Communicatie is het 2e al genoemde probleem. Opvoeden doe je niet met Viva, laat staan een relatie hebben.
Wij weten hoe moeilijk het is om (zeker?) te weten hoe je het goed doet. Terugkijkend slaken we ook wel eens een zucht, was dat het nou?
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.
Communicatie is het 2e al genoemde probleem. Opvoeden doe je niet met Viva, laat staan een relatie hebben.
woensdag 22 oktober 2014 21:36
Dit is naar mij idee de leeftijd deed die van ook zo
Ze willen vanalles maar kunnen niks zelf of mogen niks zelf
Straffen deed ik niet op die leeftijd indedaad afleiden is de truc
Ik heb mij laten vertellen dat straffen door in bed te zetten niet goed is omdat het bed geen strafhoek is maariets positief lekker slapen anders heb je er straks een ander probleem bij en die wil je helemaal niet helemaal slecht voor relatie haha
Verder alles heel herkenbaar de uitval naar je dochter ruzie met manlief
Ik ben erachter gekomen dat de toon van je stem en streng kijken meer doet dan een strafhoekje of schreeuwen
Ze willen vanalles maar kunnen niks zelf of mogen niks zelf
Straffen deed ik niet op die leeftijd indedaad afleiden is de truc
Ik heb mij laten vertellen dat straffen door in bed te zetten niet goed is omdat het bed geen strafhoek is maariets positief lekker slapen anders heb je er straks een ander probleem bij en die wil je helemaal niet helemaal slecht voor relatie haha
Verder alles heel herkenbaar de uitval naar je dochter ruzie met manlief
Ik ben erachter gekomen dat de toon van je stem en streng kijken meer doet dan een strafhoekje of schreeuwen
woensdag 22 oktober 2014 21:46
quote:marjon71 schreef op 22 oktober 2014 @ 21:36:
...
Ik heb mij laten vertellen dat straffen door in bed te zetten niet goed is omdat het bed geen strafhoek is maariets positief lekker slapen anders heb je er straks een ander probleem bij en die wil je helemaal niet ....
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
...
Ik heb mij laten vertellen dat straffen door in bed te zetten niet goed is omdat het bed geen strafhoek is maariets positief lekker slapen anders heb je er straks een ander probleem bij en die wil je helemaal niet ....
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
donderdag 23 oktober 2014 08:17
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 21:46:
[...]
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
KUNNEN ze moe zijn, je zegt het zelf al.
Kinderen die moe zijn, horen in bed, dat klopt, maar kinderen horen niet voor straf in bed
[...]
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
KUNNEN ze moe zijn, je zegt het zelf al.
Kinderen die moe zijn, horen in bed, dat klopt, maar kinderen horen niet voor straf in bed
donderdag 23 oktober 2014 08:34
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 21:46:
[...]
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
Ik neem aan dat je je kind dan 'naar bed bracht', met alles erop en eraan. Wassen, tandenpoetsen, pyjama aan, lekker even instoppen, dat soort dingen. Voor straf in bed gezet worden, is oppakken neerzetten, weglopen. Kind merkt dat verschil echt wel!
Ik had het trouwens niet 'van horen zeggen' ik had het zelf bedacht dat een bed geen handige strafplek is, als je wilt dat je kind daar lekker veilig kan slapen! Toen mijn kinderen zo klein waren hadden wij geen strafplek trouwens! Later wel geprobeerd, ook ik keek 'The Nanny' maar dat paste hier niet erg. Kinderen zijn hier nu pubers, en krijgen nooit straf, die dragen de gevolgen van hun eigen handelen! Veel makkelijker! Werkt ook veel beter!
[...]
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
Ik neem aan dat je je kind dan 'naar bed bracht', met alles erop en eraan. Wassen, tandenpoetsen, pyjama aan, lekker even instoppen, dat soort dingen. Voor straf in bed gezet worden, is oppakken neerzetten, weglopen. Kind merkt dat verschil echt wel!
Ik had het trouwens niet 'van horen zeggen' ik had het zelf bedacht dat een bed geen handige strafplek is, als je wilt dat je kind daar lekker veilig kan slapen! Toen mijn kinderen zo klein waren hadden wij geen strafplek trouwens! Later wel geprobeerd, ook ik keek 'The Nanny' maar dat paste hier niet erg. Kinderen zijn hier nu pubers, en krijgen nooit straf, die dragen de gevolgen van hun eigen handelen! Veel makkelijker! Werkt ook veel beter!
donderdag 23 oktober 2014 08:44
quote:haakje schreef op 22 oktober 2014 @ 20:15:
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
donderdag 23 oktober 2014 08:44
quote:haakje schreef op 22 oktober 2014 @ 20:15:
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
donderdag 23 oktober 2014 08:59
Sommige dingen uit dit topic herken ik wel . Hier ook een 1.5-jarige en hij is momenteel 1 brok frustratie en dat uit zich in heel veel huilbuien, waarbij afleiden helaas maar zeer beperkt werkt.
Ik vermoed dat bij zoon karakter voor een belangrijk deel meespeelt. Hij is nooit een relaxte baby geweest en wou altijd al meer dan hij fysiek kon.
De frustratie, doordat hij continu bezig is met dingen, die hij nog niet kan, uit zich in enorm boze buien met heel veel lawaai en hij heeft inderdaad wel eens dagen, dat hij gewoon vergeet blij en vrolijk te zijn.
Ik reageer bij hem zeker niet op elke bui, omdat hij ook moet leren omgaan met frustratie (sommige kinderen kunnen dat heel jong, hij moet dat nog leren). Ik benoem dan wel zijn frustraties, maar ik help hem niet en word ook niet boos (uiteraard ben ik niet perfect, dus dat laatste lukt niet altijd).
Ik vermoed dat bij zoon karakter voor een belangrijk deel meespeelt. Hij is nooit een relaxte baby geweest en wou altijd al meer dan hij fysiek kon.
De frustratie, doordat hij continu bezig is met dingen, die hij nog niet kan, uit zich in enorm boze buien met heel veel lawaai en hij heeft inderdaad wel eens dagen, dat hij gewoon vergeet blij en vrolijk te zijn.
Ik reageer bij hem zeker niet op elke bui, omdat hij ook moet leren omgaan met frustratie (sommige kinderen kunnen dat heel jong, hij moet dat nog leren). Ik benoem dan wel zijn frustraties, maar ik help hem niet en word ook niet boos (uiteraard ben ik niet perfect, dus dat laatste lukt niet altijd).
