Kinderen
alle pijlers
kind 1,5 jankt om alles, mijn schuld?
woensdag 22 oktober 2014 09:13
Kon de titel niet anders omschrijven.
Mijn dochter huilt al een tijdje om alles. Als haar iets niet zint is het brullen, ook soms gewoon nergens over.
Mijn man heeft haar wel eens in haar bed gezet om af te koelen en naar zijn zeggen werkt dit zo goed dat ze nu constant in haar bed wordt gezet . Ik ben het daar niet mee eens en in mijn optiek snapt ze daar niks van.
Uit de situatie halen vind ik helemaal prima maar niet 5x op een middag in haar bed zetten als straf.
Ik probeer haar liever te kalmeren en daarbij negeer ik haar gedrag, uiteindelijk kalmeert ze dan ook en zonder negatieve aandacht.
Mijn man echter vind me dan slap en te lief. Ook vind hij dat het aan mij ligt. (Dit had ook wel bij relaties kunnen staan)
Ik ben de hele dag met haar in touw en maak aan de lopende band deze jank-incidenten mee. Vanmorgen werd het me even te veel en heb ik geschreeuwd "ophouden nu". Natuurlijk werkt dat niet maar ik raakte het gewoon even kwijt.
Meteen kreeg ik een veeg uit de pan dat ik het allemaal niet aankan en dit toon naar dochter, dat ze dat gedrag toont omdat ik ook zo ben.
Ik ben het niet eens met zijn manier van "straffen" en in mijn ogen is het gewoon een fase dat dochter dit gedrag vertoont, maar hoe kunnen we het beste met haar huilbuien omgaan?
Mijn dochter huilt al een tijdje om alles. Als haar iets niet zint is het brullen, ook soms gewoon nergens over.
Mijn man heeft haar wel eens in haar bed gezet om af te koelen en naar zijn zeggen werkt dit zo goed dat ze nu constant in haar bed wordt gezet . Ik ben het daar niet mee eens en in mijn optiek snapt ze daar niks van.
Uit de situatie halen vind ik helemaal prima maar niet 5x op een middag in haar bed zetten als straf.
Ik probeer haar liever te kalmeren en daarbij negeer ik haar gedrag, uiteindelijk kalmeert ze dan ook en zonder negatieve aandacht.
Mijn man echter vind me dan slap en te lief. Ook vind hij dat het aan mij ligt. (Dit had ook wel bij relaties kunnen staan)
Ik ben de hele dag met haar in touw en maak aan de lopende band deze jank-incidenten mee. Vanmorgen werd het me even te veel en heb ik geschreeuwd "ophouden nu". Natuurlijk werkt dat niet maar ik raakte het gewoon even kwijt.
Meteen kreeg ik een veeg uit de pan dat ik het allemaal niet aankan en dit toon naar dochter, dat ze dat gedrag toont omdat ik ook zo ben.
Ik ben het niet eens met zijn manier van "straffen" en in mijn ogen is het gewoon een fase dat dochter dit gedrag vertoont, maar hoe kunnen we het beste met haar huilbuien omgaan?
donderdag 23 oktober 2014 09:02
quote:slensor schreef op woensdag 22 oktober 2014 21:28 En ja, die fase hebben wij als ouders ook gehad.
Wij weten hoe moeilijk het is om (zeker?) te weten hoe je het goed doet. Terugkijkend slaken we ook wel eens een zucht, was dat het nou?
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.
Communicatie is het 2e al genoemde probleem. Opvoeden doe je niet met Viva, laat staan een relatie hebben. Dan begrijp ik die scheiding wel, vader het grootste deel van de tij weg, moeder mag her doen. En als hij thuis komt begrijpt hij er niets van dat zijn vrouw er doorheen zit en ongelukkig wordt van het de hele dag thuis zijn met de kinderen. Maar huh weet jij veel, want je schitterde van afwezigheid. En dan komt paps wel even vertellen hoe het moet. De boel negeren en voor straf naar bed sturen werkt niet de hele dag, wel als je ze maar een uurtje per dag meemaakt in de avond. Papa opvoeden op deze manier is het makkelijkst. Je bent er nooit en de paar momenten die je er bent: negeren. Dat klopt, die kinderen zien jou de hele dag toch niet en vreemde ogen dwingen. Veiligheid kregen ze van hun moeder niet van jou. Dat het nu goed met ze gaat is dankzij andere dingen dan jouw kleine negeer acties dat ene uurtje dat jij er ook eens was.
Wij weten hoe moeilijk het is om (zeker?) te weten hoe je het goed doet. Terugkijkend slaken we ook wel eens een zucht, was dat het nou?
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.
Communicatie is het 2e al genoemde probleem. Opvoeden doe je niet met Viva, laat staan een relatie hebben. Dan begrijp ik die scheiding wel, vader het grootste deel van de tij weg, moeder mag her doen. En als hij thuis komt begrijpt hij er niets van dat zijn vrouw er doorheen zit en ongelukkig wordt van het de hele dag thuis zijn met de kinderen. Maar huh weet jij veel, want je schitterde van afwezigheid. En dan komt paps wel even vertellen hoe het moet. De boel negeren en voor straf naar bed sturen werkt niet de hele dag, wel als je ze maar een uurtje per dag meemaakt in de avond. Papa opvoeden op deze manier is het makkelijkst. Je bent er nooit en de paar momenten die je er bent: negeren. Dat klopt, die kinderen zien jou de hele dag toch niet en vreemde ogen dwingen. Veiligheid kregen ze van hun moeder niet van jou. Dat het nu goed met ze gaat is dankzij andere dingen dan jouw kleine negeer acties dat ene uurtje dat jij er ook eens was.
donderdag 23 oktober 2014 10:07
@natasha-poet Nee, we werkten om-en-om. We hebben 50/50 het ouderschap gedaan, nooit van kinderopvang gebruik gemaakt.
Met dezelfde kinderen hadden wij totaal verschillende reacties, dus ja, dan moet je naar jezelf kijken. Waarin verschilt de aanpak van de ouders? Waarom zit ik er niet doorheen?
En dan die veiligheid bij moeder? Als ze het ene moment tegen je uitvalt en je daarna knuffelt? Google eens op dubbele binding en onveiligheid.
Met dezelfde kinderen hadden wij totaal verschillende reacties, dus ja, dan moet je naar jezelf kijken. Waarin verschilt de aanpak van de ouders? Waarom zit ik er niet doorheen?
En dan die veiligheid bij moeder? Als ze het ene moment tegen je uitvalt en je daarna knuffelt? Google eens op dubbele binding en onveiligheid.
donderdag 23 oktober 2014 10:08
quote:haakje schreef op 22 oktober 2014 @ 20:15:
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
Iones en Miffy! Kom eens even hier.
Iones gaat even ergens anders spelen en Miffy ook. Allebei sorry zeggen en geef elkaar maar een dikke knuffel
Jullie zijn allebei lief maar samenspelen gaat niet zo goed he?
Nee!
Even niet met elkaar praten.
Het is nu heel ongezellig zo en dat is niet nodig.
donderdag 23 oktober 2014 10:25
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
donderdag 23 oktober 2014 10:36
quote:iones schreef op 23 oktober 2014 @ 10:25:
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.Maar wie bewijst dat het njet geschaad heeft? Kinderen die uit angst voor hun ouders heel braaf zijn, groeien niet voor galg en rad op, doen later braaf wat de juf wil en nog weer later de baas. Het lijken doodnormale kinderen en later volwassenen. Tot het tegendeel zich aandient! Ik vind angst een slecht iets om bewust in te zetten als opvoedings methode, ook al kan het wel effectief zijn!
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.Maar wie bewijst dat het njet geschaad heeft? Kinderen die uit angst voor hun ouders heel braaf zijn, groeien niet voor galg en rad op, doen later braaf wat de juf wil en nog weer later de baas. Het lijken doodnormale kinderen en later volwassenen. Tot het tegendeel zich aandient! Ik vind angst een slecht iets om bewust in te zetten als opvoedings methode, ook al kan het wel effectief zijn!
donderdag 23 oktober 2014 11:44
quote:iones schreef op 23 oktober 2014 @ 10:25:
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
Een kind reageert dat ook niet af op de ouders.
Als jij een rotdag hebt op je werk en jij gaat thuis schelden op je man dan reageer je je rotdag af op iemand anders.
Maar als jij een rotdag hebt op je werk en je gaat op de bank zitten huilen van ellende dan reageer je je dus niet af op je man maar huilt omdat je je ellendig voelt.
Dat geld voor een kind net zo. Een kind huilt niet om zich af te reageren op de ouders maar omdat het verdrietig/boos/ gefrustreerd is.
Als je op je man zou schelden uit frustratie dan heeft hij het volste recht om te zeggen he dat pik ik niet van jou om vervolgens boos op jou te zijn.
Maar als jij huilt van verdriet dan is het heel erg lomp om te zeggen he jank niet zo.
Zelfde geld voor een kind.
Natuurlijk moet een kind leren met tegenslag om te gaan en zich aan te passen aan een ander. Maar met anderhalf jaar is een kind gewoon nog niet in staat om zich in te leven in een ander.
Vergeet niet dat een kind op die leeftijd nog in de hechtingsfase zit.
Als je een kind met een pup vergelijkt wat jij eerder deed. De moederhond duwt een pup van 3 dagen oud die wil drinken ook niet weg. En het sterkere broertje of zusje denkt ook niet nu laat ik mijn zwakke broeder drinken maar duwt de zwakkere pup ook zonder pardon aan de kant als die de weg naar zijn tepel belemmert die houdt ook geen rekening met een ander. .
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
Een kind reageert dat ook niet af op de ouders.
Als jij een rotdag hebt op je werk en jij gaat thuis schelden op je man dan reageer je je rotdag af op iemand anders.
Maar als jij een rotdag hebt op je werk en je gaat op de bank zitten huilen van ellende dan reageer je je dus niet af op je man maar huilt omdat je je ellendig voelt.
Dat geld voor een kind net zo. Een kind huilt niet om zich af te reageren op de ouders maar omdat het verdrietig/boos/ gefrustreerd is.
Als je op je man zou schelden uit frustratie dan heeft hij het volste recht om te zeggen he dat pik ik niet van jou om vervolgens boos op jou te zijn.
Maar als jij huilt van verdriet dan is het heel erg lomp om te zeggen he jank niet zo.
Zelfde geld voor een kind.
Natuurlijk moet een kind leren met tegenslag om te gaan en zich aan te passen aan een ander. Maar met anderhalf jaar is een kind gewoon nog niet in staat om zich in te leven in een ander.
Vergeet niet dat een kind op die leeftijd nog in de hechtingsfase zit.
Als je een kind met een pup vergelijkt wat jij eerder deed. De moederhond duwt een pup van 3 dagen oud die wil drinken ook niet weg. En het sterkere broertje of zusje denkt ook niet nu laat ik mijn zwakke broeder drinken maar duwt de zwakkere pup ook zonder pardon aan de kant als die de weg naar zijn tepel belemmert die houdt ook geen rekening met een ander. .
donderdag 23 oktober 2014 12:27
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 20:43:
[...]
Jouw man weet nog van niets. Als hij thuis komt, ga jij hem dan even vertellen hoe fout hij is? Gesteund door heel het Vivaforum?
Als gescheiden vader van twee kinderen (inmiddels gezond volwassen) begrijp ik inmiddels hoe moeders elkaar op kunnen fokken in dit soort slopende kwesties.
Niemand benoemt het probleem: TO wordt agressief naar haar kind. Zij is uitgeput door het gehuil, gejank genaamd door haar. Vader lost het op. Doet hij het weer niet goed.
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Opvallend ook de toegepaste dubbele binding. Eerst straffen en daarna knuffelen. Daar snapt een kind/hond toch geen hond/kind van? Inderdaad, puppie opvoeden is ook een vak.
Grenzen stellen, op een normale manier. Jullie laten het uit de hand lopen, kunnen het niet meer aan. Als de vader dan ingrijpt is hij heel fout bezig?
Los het dan zelf eens op.
TO: wens van mij sterkte aan de vader.
Gadverdamme, wat een kotspost. De arrogantie. Gadverdegadverdegadver. Ik snap dat je gescheiden bent. Als mijn man mij zo zou behandelen, zou ik na een weekje hotel de scheidingspapieren geregeld hebben.
De arrogantie dat jouw manier de manier is, zie ik bij geen enkele andere post hier in het topic.
En met het dikgedrukte woord jullie bedoel je: vrouwen, moeders? Even voor de goede orde: ik laat niks uit de hand lopen. En mijn man ook niet. Heel gek, maar wij praten over opvoedkundige zaken. En dat is ook wat ik heb benoemd: werk aan je relatie, kom met elkaar overeen hoe je het aan gaat pakken.
[...]
Jouw man weet nog van niets. Als hij thuis komt, ga jij hem dan even vertellen hoe fout hij is? Gesteund door heel het Vivaforum?
Als gescheiden vader van twee kinderen (inmiddels gezond volwassen) begrijp ik inmiddels hoe moeders elkaar op kunnen fokken in dit soort slopende kwesties.
Niemand benoemt het probleem: TO wordt agressief naar haar kind. Zij is uitgeput door het gehuil, gejank genaamd door haar. Vader lost het op. Doet hij het weer niet goed.
Ik heb dit anders gedaan. Moeder kon moest van mij naar een hotel voor een week, vooral 's nachts niet thuis komen. Weekje later was het probleem voorbij, inderdaad, negeren, lekker in bed laten.
Opvallend ook de toegepaste dubbele binding. Eerst straffen en daarna knuffelen. Daar snapt een kind/hond toch geen hond/kind van? Inderdaad, puppie opvoeden is ook een vak.
Grenzen stellen, op een normale manier. Jullie laten het uit de hand lopen, kunnen het niet meer aan. Als de vader dan ingrijpt is hij heel fout bezig?
Los het dan zelf eens op.
TO: wens van mij sterkte aan de vader.
Gadverdamme, wat een kotspost. De arrogantie. Gadverdegadverdegadver. Ik snap dat je gescheiden bent. Als mijn man mij zo zou behandelen, zou ik na een weekje hotel de scheidingspapieren geregeld hebben.
De arrogantie dat jouw manier de manier is, zie ik bij geen enkele andere post hier in het topic.
En met het dikgedrukte woord jullie bedoel je: vrouwen, moeders? Even voor de goede orde: ik laat niks uit de hand lopen. En mijn man ook niet. Heel gek, maar wij praten over opvoedkundige zaken. En dat is ook wat ik heb benoemd: werk aan je relatie, kom met elkaar overeen hoe je het aan gaat pakken.
donderdag 23 oktober 2014 12:30
quote:slensor schreef op 23 oktober 2014 @ 10:07:
@natasha-poet Nee, we werkten om-en-om. We hebben 50/50 het ouderschap gedaan, nooit van kinderopvang gebruik gemaakt.
Met dezelfde kinderen hadden wij totaal verschillende reacties, dus ja, dan moet je naar jezelf kijken. Waarin verschilt de aanpak van de ouders? Waarom zit ik er niet doorheen?
En dan die veiligheid bij moeder? Als ze het ene moment tegen je uitvalt en je daarna knuffelt? Google eens op dubbele binding en onveiligheid.
Gedaan. Heel gek, maar ik krijg 1 relevante hit en dit topic.
Je kunt het gedrag afkeuren, maar er is niks mis mee om te knuffelen om aan te geven dat het boos-zijn over is. Dat het fijn voelt om weer samen op een lijn te zitten, weer verder te gaan. Niks dubbels aan en het vergroot de veiligheid. Je zegt daarmee namelijk: je mag fouten maken, we mogen even boos zijn op elkaar, maar we houden altijd van elkaar.
@natasha-poet Nee, we werkten om-en-om. We hebben 50/50 het ouderschap gedaan, nooit van kinderopvang gebruik gemaakt.
Met dezelfde kinderen hadden wij totaal verschillende reacties, dus ja, dan moet je naar jezelf kijken. Waarin verschilt de aanpak van de ouders? Waarom zit ik er niet doorheen?
En dan die veiligheid bij moeder? Als ze het ene moment tegen je uitvalt en je daarna knuffelt? Google eens op dubbele binding en onveiligheid.
Gedaan. Heel gek, maar ik krijg 1 relevante hit en dit topic.
Je kunt het gedrag afkeuren, maar er is niks mis mee om te knuffelen om aan te geven dat het boos-zijn over is. Dat het fijn voelt om weer samen op een lijn te zitten, weer verder te gaan. Niks dubbels aan en het vergroot de veiligheid. Je zegt daarmee namelijk: je mag fouten maken, we mogen even boos zijn op elkaar, maar we houden altijd van elkaar.
donderdag 23 oktober 2014 12:37
quote:iones schreef op 23 oktober 2014 @ 10:25:
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
Ik ben het met je eens dat een aanpak bij zowel ouders als kinderen moet passen. Een nadenkstoel of naughty chair hebben wij bijvoorbeeld niet voor onze dochter.
Een kind van anderhalf kan zich wel afreageren door te huilen. Hoe kan een kind van anderhalf het anders doen? Praten lukt nog niet en je eroverheen zetten lukt ook nog niet. Dus wordt het huilen.
Leren incasseren gebeurt het beste vanuit veiligheid. Als je kind het zelfvertrouwen van ouders heeft dat hij mag leren, dat hij mag falen, dan wordt het incasseren ook een stuk gemakkelijker.
Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind.
Ik ben het met je eens dat een aanpak bij zowel ouders als kinderen moet passen. Een nadenkstoel of naughty chair hebben wij bijvoorbeeld niet voor onze dochter.
Een kind van anderhalf kan zich wel afreageren door te huilen. Hoe kan een kind van anderhalf het anders doen? Praten lukt nog niet en je eroverheen zetten lukt ook nog niet. Dus wordt het huilen.
Leren incasseren gebeurt het beste vanuit veiligheid. Als je kind het zelfvertrouwen van ouders heeft dat hij mag leren, dat hij mag falen, dan wordt het incasseren ook een stuk gemakkelijker.
donderdag 23 oktober 2014 12:53
Om op een lijn te komen met je man zullen jullie allebei iets moeten geven waarschijnlijk. Als je hem vertelt dat hij het helemaal verkeerd doet en alles anders moet kan ik me voorstellen dat dit tussen ruzie tussen jullie zal leiden. Misschien is het beter om bijvoorbeeld op iets kleins in te zetten: niet meer het bedje als strafplaats gebruiken maar een hoek van de kamer bijvoorbeeld. Dan kan hij gewoon zijn methode toe blijven passen.
Overigens denk ik niet dat je een kind enorm beschadigt als je hem als straf af en toe naar zijn/haar kamer of bed stuurt. Zo vlug beschadig je een kind nu ook weer niet. Het is misschien niet de beste straf maar het hoeft ook geen levenslangtrauma te zijn. Maak het allemaal niet te groot tegenover je man zodat het niet tussen ruzie tussen jullie zal leiden.
Overigens denk ik niet dat je een kind enorm beschadigt als je hem als straf af en toe naar zijn/haar kamer of bed stuurt. Zo vlug beschadig je een kind nu ook weer niet. Het is misschien niet de beste straf maar het hoeft ook geen levenslangtrauma te zijn. Maak het allemaal niet te groot tegenover je man zodat het niet tussen ruzie tussen jullie zal leiden.
donderdag 23 oktober 2014 14:07
Grappig, Slensor denkt dat zn kinderen heel gelukkig zijn, maar even later geeft ie zelf toe dat zn kinderen nooit bij hem 'zeuren' (lees: de negatieve dingen des levens delen), want zijn kinderen weten inmiddels wel dat papa daar geen oren naar heeft.
Lekker makkelijk oudertje spelen zo.
Ik hoop voor ze dat hun moeder wel een luisterend oor biedt.
Lekker makkelijk oudertje spelen zo.
Ik hoop voor ze dat hun moeder wel een luisterend oor biedt.
Occam's razor
donderdag 23 oktober 2014 14:33
quote:Aztec schreef op 23 oktober 2014 @ 12:27:
[...]
....De arrogantie dat jouw manier de manier is, zie ik bij geen enkele andere post hier in het topic.....
Het is niet de manier, maar mijn manier, heb ik al eerder geschreven.
Net als de man van TO loste ik het probleem op. Andere oplossing? Ook goed. Maar een oplossing afkeuren en het probleem laten bestaan?
Nogmaals, het probleem is volgens mij niet het huilend kind maar dat de moeder uitgeput raakt en de bom barst. Dat moet je zien te voorkomen.
Het weekje buitenshuis heeft uitstekend gewerkt. 's Morgens een heerlijk ontbijtje in het hotel, daarna fit en uitgeslapen naar het werk, om twee uur thuis, om acht uur weer naar hotel. Ik deed het huishouden. Ze kwam fit weer thuis en we konden er weer mee verder.
Toen was er ook het besef dat ze de kinderen aan mij kon toevertrouwen.
[...]
....De arrogantie dat jouw manier de manier is, zie ik bij geen enkele andere post hier in het topic.....
Het is niet de manier, maar mijn manier, heb ik al eerder geschreven.
Net als de man van TO loste ik het probleem op. Andere oplossing? Ook goed. Maar een oplossing afkeuren en het probleem laten bestaan?
Nogmaals, het probleem is volgens mij niet het huilend kind maar dat de moeder uitgeput raakt en de bom barst. Dat moet je zien te voorkomen.
Het weekje buitenshuis heeft uitstekend gewerkt. 's Morgens een heerlijk ontbijtje in het hotel, daarna fit en uitgeslapen naar het werk, om twee uur thuis, om acht uur weer naar hotel. Ik deed het huishouden. Ze kwam fit weer thuis en we konden er weer mee verder.
Toen was er ook het besef dat ze de kinderen aan mij kon toevertrouwen.
donderdag 23 oktober 2014 16:10
Ik mag er toch vanuit gaan dat to wel weet wanneer haar kind huilt omdat het moe is of om andere reden
En ja van horen zeggen ik heb nooit een kind van 1,5 jaar zelf horen vertellen dat het schadelijk is jij soms???
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 21:46:
[...]
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
En ja van horen zeggen ik heb nooit een kind van 1,5 jaar zelf horen vertellen dat het schadelijk is jij soms???
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 21:46:
[...]
Ook zo opvallend. Komt hier vaak voorbij. Van horen zeggen?
Als kinderen huilen kunnen ze best moe zijn. Wij deden dat altijd met verjaardagen of familiedagen. Heel druk voor de kinderen, prima spelen. Tot de eerste begon te huilen, dan zeiden we "bedtijd" Dat krijg je toch niet meer recht en dan gingen ze slapen. Niks straf, gewoon oververmoeid.
donderdag 23 oktober 2014 18:10
quote:sugarmiss schreef op 23 oktober 2014 @ 11:44:
[...]
Een kind reageert dat ook niet af op de ouders.
Als jij een rotdag hebt op je werk en jij gaat thuis schelden op je man dan reageer je je rotdag af op iemand anders.
Maar als jij een rotdag hebt op je werk en je gaat op de bank zitten huilen van ellende dan reageer je je dus niet af op je man maar huilt omdat je je ellendig voelt.
Dat geld voor een kind net zo. Een kind huilt niet om zich af te reageren op de ouders maar omdat het verdrietig/boos/ gefrustreerd is.
Als je op je man zou schelden uit frustratie dan heeft hij het volste recht om te zeggen he dat pik ik niet van jou om vervolgens boos op jou te zijn.
Maar als jij huilt van verdriet dan is het heel erg lomp om te zeggen he jank niet zo.
Zelfde geld voor een kind.
Natuurlijk moet een kind leren met tegenslag om te gaan en zich aan te passen aan een ander. Maar met anderhalf jaar is een kind gewoon nog niet in staat om zich in te leven in een ander.
Vergeet niet dat een kind op die leeftijd nog in de hechtingsfase zit.
Als je een kind met een pup vergelijkt wat jij eerder deed. De moederhond duwt een pup van 3 dagen oud die wil drinken ook niet weg. En het sterkere broertje of zusje denkt ook niet nu laat ik mijn zwakke broeder drinken maar duwt de zwakkere pup ook zonder pardon aan de kant als die de weg naar zijn tepel belemmert die houdt ook geen rekening met een ander. .Citeren waar ik de vergelijking heb gemaakt met een pup! Dit was miffys stokpaardje, niet het mijne! Nu dan maar eens citeren want je lult, echt! Jullie discussiëren niet op een eerlijke manier door mij woorden in de mond te leggen die ik totaal niet gezegd heb!
[...]
Een kind reageert dat ook niet af op de ouders.
Als jij een rotdag hebt op je werk en jij gaat thuis schelden op je man dan reageer je je rotdag af op iemand anders.
Maar als jij een rotdag hebt op je werk en je gaat op de bank zitten huilen van ellende dan reageer je je dus niet af op je man maar huilt omdat je je ellendig voelt.
Dat geld voor een kind net zo. Een kind huilt niet om zich af te reageren op de ouders maar omdat het verdrietig/boos/ gefrustreerd is.
Als je op je man zou schelden uit frustratie dan heeft hij het volste recht om te zeggen he dat pik ik niet van jou om vervolgens boos op jou te zijn.
Maar als jij huilt van verdriet dan is het heel erg lomp om te zeggen he jank niet zo.
Zelfde geld voor een kind.
Natuurlijk moet een kind leren met tegenslag om te gaan en zich aan te passen aan een ander. Maar met anderhalf jaar is een kind gewoon nog niet in staat om zich in te leven in een ander.
Vergeet niet dat een kind op die leeftijd nog in de hechtingsfase zit.
Als je een kind met een pup vergelijkt wat jij eerder deed. De moederhond duwt een pup van 3 dagen oud die wil drinken ook niet weg. En het sterkere broertje of zusje denkt ook niet nu laat ik mijn zwakke broeder drinken maar duwt de zwakkere pup ook zonder pardon aan de kant als die de weg naar zijn tepel belemmert die houdt ook geen rekening met een ander. .Citeren waar ik de vergelijking heb gemaakt met een pup! Dit was miffys stokpaardje, niet het mijne! Nu dan maar eens citeren want je lult, echt! Jullie discussiëren niet op een eerlijke manier door mij woorden in de mond te leggen die ik totaal niet gezegd heb!
donderdag 23 oktober 2014 18:46
quote:iones schreef op 23 oktober 2014 @ 18:10:
[...]
Citeren waar ik de vergelijking heb gemaakt met een pup! Dit was miffys stokpaardje, niet het mijne! Nu dan maar eens citeren want je lult, echt! Jullie discussiëren niet op een eerlijke manier door mij woorden in de mond te leggen die ik totaal niet gezegd heb!Volgens mij was het Bloemetje, die kennissen heeft, die hun pup net zo opvoeden als hun kinderen (oid)
[...]
Citeren waar ik de vergelijking heb gemaakt met een pup! Dit was miffys stokpaardje, niet het mijne! Nu dan maar eens citeren want je lult, echt! Jullie discussiëren niet op een eerlijke manier door mij woorden in de mond te leggen die ik totaal niet gezegd heb!Volgens mij was het Bloemetje, die kennissen heeft, die hun pup net zo opvoeden als hun kinderen (oid)
donderdag 23 oktober 2014 19:20
quote:iones schreef op donderdag 23 oktober 2014 10:25 Ik krijg niet de indruk dat de aanpak van slensor zijn kinderen geschaad heeft. Waarom is het toch zo erg om bepaald gedrag van kinderen NIET te accepteren? Gesteld dat het kind boos of gefrustreerd is om wat voor reden ook, dan hoeft het dat toch niet af te reageren op de moeder of vader door te huilen? En door te pamperen leert het toch ook niet te incasseren en met dingen te dealen?
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind. Niks mis mee om bepaald gedrag niet te accepteren. Maar de grote betweter uithangen tegenover je vrouw en negeren? Tuurlijk zal een moeder ook nergens last van hebben, als ze de kinderen maar negeert. Is dat opvoeden? Negeren? Iets niet accepteren is heel iets anders dan negeren.
Het is mooi als bepaalde aanpakken die hier in dit topic genoemd worden werken. Maar niet alles werkt op elk kind. Niks mis mee om bepaald gedrag niet te accepteren. Maar de grote betweter uithangen tegenover je vrouw en negeren? Tuurlijk zal een moeder ook nergens last van hebben, als ze de kinderen maar negeert. Is dat opvoeden? Negeren? Iets niet accepteren is heel iets anders dan negeren.
donderdag 23 oktober 2014 19:30
quote:teedeekaa schreef op 22 oktober 2014 @ 09:37:
[...]
Je schuift een kind van anderhalf wat zich op geen andere manier kan uiten wel heel veel bewustzijn in de schoenen.
Bed als strafplek gebruiken ben ik het niet mee eens want het bed is straks geen veilige plek meer dus vragen om slaapproblemen in de toekomst.
Verder lijkt het mij verstandiger aan de relatie met je man te werken. Zorgen dat jullie weer op een lijn komen want zo'n jong kind is er niet bij gebaat dat de ouders elkaar afvallen. Meer rust in huis en relatie zorgt voor meer rust bij het kind.
Zolang je kind nog geen peuter is met een flinke woordenschat kan je weinig meer doen dan of geen aandacht geven of afleiden. En als je wilt dat je kind zich veilig voelt bij je zou ik voor die laatste kiezen. Te veel afwijzing is voor niemand goed, al helemaal niet voor jonge kinderen.Helemaal mee eens!
[...]
Je schuift een kind van anderhalf wat zich op geen andere manier kan uiten wel heel veel bewustzijn in de schoenen.
Bed als strafplek gebruiken ben ik het niet mee eens want het bed is straks geen veilige plek meer dus vragen om slaapproblemen in de toekomst.
Verder lijkt het mij verstandiger aan de relatie met je man te werken. Zorgen dat jullie weer op een lijn komen want zo'n jong kind is er niet bij gebaat dat de ouders elkaar afvallen. Meer rust in huis en relatie zorgt voor meer rust bij het kind.
Zolang je kind nog geen peuter is met een flinke woordenschat kan je weinig meer doen dan of geen aandacht geven of afleiden. En als je wilt dat je kind zich veilig voelt bij je zou ik voor die laatste kiezen. Te veel afwijzing is voor niemand goed, al helemaal niet voor jonge kinderen.Helemaal mee eens!
Ab imo pectore
donderdag 23 oktober 2014 19:33
TO:lees dit eens door. Werkt hier perfect.
http://www.nieuwetijdskin ... -begeleiden-zonder-straf/
http://www.nieuwetijdskin ... -begeleiden-zonder-straf/
Ab imo pectore
donderdag 23 oktober 2014 20:27
Mijn zoontje is al de hele dag aan het mopperen, huilen, janken. Terwijl er niets 'is': hij heeft het niet koud, heeft geen honger, heeft geen slaap, heeft geen pijn. Wel heeft hij een moeder die een paar dagen in het buitenland zit, en snapt hij even helemaal niets meer van de wereld. Gelukkig heeft hij wel een oma die begrijpt dat hij zich gewoon vreemd en naar voelt en hem extra veel knuffelt. NE-GE-REN zou vast ook wel helpen, maar wat heb je hem dan geleerd? Alleen dat niemand hem komt troosten als hij zich rot voelt, en dat hij het maar beter op kan geven en elders troost kan zoeken. Bij sommige kinderen pakt dat goed uit (die worden heel zelfstandig), bij andere kinderen gaat dat mis (die vertrouwen je in essentie niet meer, durven nergens meer heen zonder hun speelgoedbeer, of leren dat iets eten/drinken betere troost biedt dan hun ouders, enz.) Iedereen moet het natuurlijk zelf weten, maar het lijkt mij een gevaarlijke gok om te nemen.
donderdag 23 oktober 2014 21:52
quote:emmylou schreef op 23 oktober 2014 @ 19:33:
TO:lees dit eens door. Werkt hier perfect.
http://www.nieuwetijdskin ... -begeleiden-zonder-straf/Goed artikel!
TO:lees dit eens door. Werkt hier perfect.
http://www.nieuwetijdskin ... -begeleiden-zonder-straf/Goed artikel!
donderdag 23 oktober 2014 22:35
quote:slensor schreef op 22 oktober 2014 @ 21:28:
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Mijn man, die ook de vader is van onze kinderen, doet het op dezelfde manier als ik. Daar hoort negeren en kind voor straf in bed zetten niet bij. Liefdeloos vind ik dat.
quote:Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.En los je het ff op door de kinderen te negeren en voor straf van je weg te zetten. Nou, applaus voor jezelf. Je vrouw moet de dag erna weer proberen normaal met de kinderen om te gaan.
Advies, vraag het ook eens aan vaders, hoe die dat doen.
Mijn man, die ook de vader is van onze kinderen, doet het op dezelfde manier als ik. Daar hoort negeren en kind voor straf in bed zetten niet bij. Liefdeloos vind ik dat.
quote:Je man lijkt me nog niet zo verkeerd. Ik heb meelij met zijn thuiskomst, ik ken dat gevoel. Na een volle dag met de kinderen krijg je van moeders de volle laag. Huh, ik was niet hier, ik was werken.En los je het ff op door de kinderen te negeren en voor straf van je weg te zetten. Nou, applaus voor jezelf. Je vrouw moet de dag erna weer proberen normaal met de kinderen om te gaan.
donderdag 23 oktober 2014 23:03
quote:...
En los je het ff op door de kinderen te negeren en voor straf van je weg te zetten. Nou, applaus voor jezelf. Je vrouw moet de dag erna weer proberen normaal met de kinderen om te gaan.
Yep, en zo kreeg ik ze van haar ook op mijn bordje.
Zoals je gelezen zou kunnen hebben deden we het om en om. Fijn dat jullie het zo eens zijn. Dat is ook de kern, als je elkaar niet vertrouwt met de kinderen alleen, dan lukt het niet.
De schuld aan het kind geven vind ik zwak.
Ik wens jullie allemaal sterkte met de afwegingen. Wij hebben ze gemaakt, we waren het zeker niet altijd eens, we zijn gescheiden in de loop van het proces, wat we toen dachten wisten we niet, en opvoeden biedt geen garanties, ongeacht de adviezen.
De persoonlijke aanvallen snap ik ook. Zo gaat dat op fora, je eigen zwakte afreageren, een heel nuttige functie. Dan hoef je je niet te bekommeren over de inhoud. Hopelijk heeft het jullie verlicht. Lees het nog eens terug, over een week ofzo, en doe er je voordeel mee.
Ik ben blij dat ik die roerige periode met mijn kinderen beleefd heb. Van alles gebeurt er en elke keer is het nieuw. De afloop is goed, tot nu toe. Als er nog een psychologisch afwijkend restantje opduikt, dan meld ik me hier
TO: hoe is het gesprek met je man verlopen?
En los je het ff op door de kinderen te negeren en voor straf van je weg te zetten. Nou, applaus voor jezelf. Je vrouw moet de dag erna weer proberen normaal met de kinderen om te gaan.
Yep, en zo kreeg ik ze van haar ook op mijn bordje.
Zoals je gelezen zou kunnen hebben deden we het om en om. Fijn dat jullie het zo eens zijn. Dat is ook de kern, als je elkaar niet vertrouwt met de kinderen alleen, dan lukt het niet.
De schuld aan het kind geven vind ik zwak.
Ik wens jullie allemaal sterkte met de afwegingen. Wij hebben ze gemaakt, we waren het zeker niet altijd eens, we zijn gescheiden in de loop van het proces, wat we toen dachten wisten we niet, en opvoeden biedt geen garanties, ongeacht de adviezen.
De persoonlijke aanvallen snap ik ook. Zo gaat dat op fora, je eigen zwakte afreageren, een heel nuttige functie. Dan hoef je je niet te bekommeren over de inhoud. Hopelijk heeft het jullie verlicht. Lees het nog eens terug, over een week ofzo, en doe er je voordeel mee.
Ik ben blij dat ik die roerige periode met mijn kinderen beleefd heb. Van alles gebeurt er en elke keer is het nieuw. De afloop is goed, tot nu toe. Als er nog een psychologisch afwijkend restantje opduikt, dan meld ik me hier
TO: hoe is het gesprek met je man verlopen?
donderdag 23 oktober 2014 23:13
quote:slensor schreef op 23 oktober 2014 @ 23:03:
[...]
De persoonlijke aanvallen snap ik ook. Zo gaat dat op fora, je eigen zwakte afreageren, een heel nuttige functie. Dan hoef je je niet te bekommeren over de inhoud. Hopelijk heeft het jullie verlicht. Lees het nog eens terug, over een week ofzo, en doe er je voordeel mee.
Heerlijke post, eerst op mij persoonlijk reageren en vervolgens over jullie beginnen?
Ik reageer niks af en bekommer me juist om de inhoud. Ik kan me niet indenken dat een liefdevolle ouder zijn kind bewust van zich afzondert en negeert om het iets te leren. Daar reageer ik op. Ik vind dat liefdeloos en ga zo niet met mijn kinderen om. Mijn man ook niet.
Ja, ik heb ook mijn zwakheden en mijn geduld raakt ook wel eens op. Toch kies ik voor een andere manier als jij destijds koos. En ik wil in dit topic laten horen dat dit probleem ook oplosbaar is zonder straffen, negeren, isoleren en meer naar mijn mening kindonvriendelijke manieren om een kind te laten doen wat jij wil.
Ik ben het met je eens dat je een kind nooit ergens de schuld van kan geven. En dat het gemakkelijker is als je met je partner op één lijn zit. Maar over dat laatste valt te praten en het lijkt me ook dat TO daar moet beginnen bij het oplossen van het probleem.
[...]
De persoonlijke aanvallen snap ik ook. Zo gaat dat op fora, je eigen zwakte afreageren, een heel nuttige functie. Dan hoef je je niet te bekommeren over de inhoud. Hopelijk heeft het jullie verlicht. Lees het nog eens terug, over een week ofzo, en doe er je voordeel mee.
Heerlijke post, eerst op mij persoonlijk reageren en vervolgens over jullie beginnen?
Ik reageer niks af en bekommer me juist om de inhoud. Ik kan me niet indenken dat een liefdevolle ouder zijn kind bewust van zich afzondert en negeert om het iets te leren. Daar reageer ik op. Ik vind dat liefdeloos en ga zo niet met mijn kinderen om. Mijn man ook niet.
Ja, ik heb ook mijn zwakheden en mijn geduld raakt ook wel eens op. Toch kies ik voor een andere manier als jij destijds koos. En ik wil in dit topic laten horen dat dit probleem ook oplosbaar is zonder straffen, negeren, isoleren en meer naar mijn mening kindonvriendelijke manieren om een kind te laten doen wat jij wil.
Ik ben het met je eens dat je een kind nooit ergens de schuld van kan geven. En dat het gemakkelijker is als je met je partner op één lijn zit. Maar over dat laatste valt te praten en het lijkt me ook dat TO daar moet beginnen bij het oplossen van het probleem.
