Kinderen
alle pijlers
Kind 5, maar handleiding blijft zoek
zondag 7 december 2014 21:47
Ik zit er doorheen. We hebben drie kinderen, en onze middelste, dochter, van 5 is zo temperamentvol en heeft zo'n sterke wil dat we nauwelijks tot haar doordringen. We hebben reeds hulp van een orthopedagoog. Dat leek ons wel een beetje op weg te helpen maar nu in de feestmaand lijken we weer helemaal terug bij af. Iedere dag, wat zeg ik, ieder uur hebben we strijd. En waarom? Omdat we nu eenmaal in een huis wonen met zn vijven en daar regels gelden, waar zij zich (op dat moment) niet aan wil conformeren. Vanwege de onvoorspelbaarheid (waardoor komt het, wanneer, wat lokt het uit?) hebben we haar gebruiksaanwijzing nog niet weten te doorgronden.
Maar waar ik mee zit is dat zowel mijn man als ik simpelweg geen energie meer hebben om er weer fris, vrolijk en pedagogisch mee aan de slag te gaan. Ik weet het, met humor, omdenken, lol maken etc kom je een eind. Maar we kunnen het niet meer. En ik weet waar we naar snakken, even samen weg, even niet hoeven te 'ouderen', geen huishouden, misschien weer eens elkaar aandacht geven, maar we hebben (denk ik) geen opa en oma waar we de kinderen onder kunnen brengen voor een weekend of beter nog een week. In het verleden zijn we wel eens een weekend weggeweest, maar dat voelde vaak te kort om echt even op te laden. (hoe lekker ook! begrijp me niet verkeerd) Opa en oma (schoonouders) zijn steeds afstandelijker, worden ook ouder en lachen de buien van dochter weg. Erover praten doen we al helemaal niet. Kortom, de drempel om daar om hulp te vragen is groot. Dan maar apart de batterij opladen?
Hoe doen andere ouders dit met een kind wat zo veel aandacht vraagt, energie (vr)eet om elkaar niet te verliezen?
Maar waar ik mee zit is dat zowel mijn man als ik simpelweg geen energie meer hebben om er weer fris, vrolijk en pedagogisch mee aan de slag te gaan. Ik weet het, met humor, omdenken, lol maken etc kom je een eind. Maar we kunnen het niet meer. En ik weet waar we naar snakken, even samen weg, even niet hoeven te 'ouderen', geen huishouden, misschien weer eens elkaar aandacht geven, maar we hebben (denk ik) geen opa en oma waar we de kinderen onder kunnen brengen voor een weekend of beter nog een week. In het verleden zijn we wel eens een weekend weggeweest, maar dat voelde vaak te kort om echt even op te laden. (hoe lekker ook! begrijp me niet verkeerd) Opa en oma (schoonouders) zijn steeds afstandelijker, worden ook ouder en lachen de buien van dochter weg. Erover praten doen we al helemaal niet. Kortom, de drempel om daar om hulp te vragen is groot. Dan maar apart de batterij opladen?
Hoe doen andere ouders dit met een kind wat zo veel aandacht vraagt, energie (vr)eet om elkaar niet te verliezen?
zondag 7 december 2014 21:55
Dan blijft ze het door doen, dus bijvoorbeeld niet aan tafel willen komen zitten, naar zusje slaan, huilen, dingen stuk maken oid.
We hebben het wel eens geprobeerd maar dan hebben we een dochter die volledig langs ons heen leeft, liefst met de koptelefoon op zit te eten, op de bank hangt in haar pyjama. Volledig haar eigen gang mogen bepalen, zorgt voor de minste weerstand en de minste strijd. Maar of ik har (en ons) daarmee op de lange termijn een plezier doe?
Op schooldagen moet ze nu eenmaal aangekleed naar school en op tijd zijn.
En begrijp me niet verkeerd. Dat lukt soms ook zonder strijd. Het is niet zo dat een bepaalde handeling altijd strijd is. Er is geen patroon in te ontdekken. (althans, nog niet)
We hebben het wel eens geprobeerd maar dan hebben we een dochter die volledig langs ons heen leeft, liefst met de koptelefoon op zit te eten, op de bank hangt in haar pyjama. Volledig haar eigen gang mogen bepalen, zorgt voor de minste weerstand en de minste strijd. Maar of ik har (en ons) daarmee op de lange termijn een plezier doe?
Op schooldagen moet ze nu eenmaal aangekleed naar school en op tijd zijn.
En begrijp me niet verkeerd. Dat lukt soms ook zonder strijd. Het is niet zo dat een bepaalde handeling altijd strijd is. Er is geen patroon in te ontdekken. (althans, nog niet)
zondag 7 december 2014 21:55
zondag 7 december 2014 21:59
Ik heb ook drie kinderen en ook zonder energie vretend kind is het lastig om ze alle drie ergens onder te brengen. Af en toe logeren ze ergens 1 nacht, maar een weekend of zelfs week zonder kinderen hebben wij nog nooit gehad.
's Avonds als de kinderen op bed liggen ploffen we op de bank en laden we op voor de volgende dag. Af en toe een avond naar de sauna, maar daar blijft het wel bij.
's Avonds als de kinderen op bed liggen ploffen we op de bank en laden we op voor de volgende dag. Af en toe een avond naar de sauna, maar daar blijft het wel bij.
zondag 7 december 2014 21:59
Als een week of een weekend zonder kinderen weg waarschijnlijk niet haalbaar is, probeer die fata morgana dan ook los te laten en los het anders op....
Heb je wel een oppas in de buurt voor 's avonds? Plan een paar avondjes samen met je man in om uit eten te gaan of duik lekker samen de kroeg in om even af te reageren. Ga lekker samen een middagje de stad in op een BSO-dag (kost je vrije uren inderdaad) of een paar uur sauna samen.
En wil je wat langer weg, ga met een vriendin een weekendje...
Daarnaast, blijf zoeken naar een manier waarop je beter met jullie dochter kunnen leven. Ooit vind je die handleiding, echt....
Heb je wel een oppas in de buurt voor 's avonds? Plan een paar avondjes samen met je man in om uit eten te gaan of duik lekker samen de kroeg in om even af te reageren. Ga lekker samen een middagje de stad in op een BSO-dag (kost je vrije uren inderdaad) of een paar uur sauna samen.
En wil je wat langer weg, ga met een vriendin een weekendje...
Daarnaast, blijf zoeken naar een manier waarop je beter met jullie dochter kunnen leven. Ooit vind je die handleiding, echt....
zondag 7 december 2014 22:02
Ze is vooral thuis zo, hoewel juf het wel herkend in 1 op 1 situaties. Het gaat beter sinds ze langer op school zit.
Ze is heel erg bepalend, haar wil is wet, en als zij iets heeft bedacht moet het ook zo. Dat accepteren we natuurlijk in een heleboel gevallen niet en dan begint het huilen. Ongecontroleerd huilen, jammeren, compleet over dr toeren...van alles en nog wat. Geen contact te maken. Ze blijft als een soort mantra herhalen wat ze wil. Vaak met schoppen oid erbij.
Ze is heel dwangmatig, soms ook naar anderen toe. (ik MOET iets doen, ergens zitten oid)Speelt graag met jongere kinderen want ze wil graag bepalen hoe en wat er gespeeld wordt. Het rare is dat ze op veel ouders komt als een heel lief, sociaal meisje. Haar buien zijn heel onvoorspelbaar. Als een blad aan de boom.
Ze is niet knuffelig, troosten wil ze niet, kan nauwelijks sorry zeggen.
Tips van de orthopedagoog...heel divers....van het leren signalen te herkennen en de bui (met geen contact kunnen maken) voor zijn tot wat haar leren om haar weer rustig te kunnen maken.
Ze is heel erg bepalend, haar wil is wet, en als zij iets heeft bedacht moet het ook zo. Dat accepteren we natuurlijk in een heleboel gevallen niet en dan begint het huilen. Ongecontroleerd huilen, jammeren, compleet over dr toeren...van alles en nog wat. Geen contact te maken. Ze blijft als een soort mantra herhalen wat ze wil. Vaak met schoppen oid erbij.
Ze is heel dwangmatig, soms ook naar anderen toe. (ik MOET iets doen, ergens zitten oid)Speelt graag met jongere kinderen want ze wil graag bepalen hoe en wat er gespeeld wordt. Het rare is dat ze op veel ouders komt als een heel lief, sociaal meisje. Haar buien zijn heel onvoorspelbaar. Als een blad aan de boom.
Ze is niet knuffelig, troosten wil ze niet, kan nauwelijks sorry zeggen.
Tips van de orthopedagoog...heel divers....van het leren signalen te herkennen en de bui (met geen contact kunnen maken) voor zijn tot wat haar leren om haar weer rustig te kunnen maken.
zondag 7 december 2014 22:04
Kan dochter alleen es niet een weekend logeren bij oma en opa?
Zo heeft zij speciale aandacht van hen.
En jullie hebben het iets rustiger met effe maar 2 kinderen.
Anders zou ik toch echt opsplitsen.
Of es rondhoren of er geen broers of zussen van jullie zijn die effe willen bijspringen.
Desnoods in 2 delen. 1 kind bij 1 iemand en 2 kinderen bij iemand anders.
Zo heeft zij speciale aandacht van hen.
En jullie hebben het iets rustiger met effe maar 2 kinderen.
Anders zou ik toch echt opsplitsen.
Of es rondhoren of er geen broers of zussen van jullie zijn die effe willen bijspringen.
Desnoods in 2 delen. 1 kind bij 1 iemand en 2 kinderen bij iemand anders.
zondag 7 december 2014 22:05
quote:siena_njb schreef op 07 december 2014 @ 22:02:
Ze is vooral thuis zo, hoewel juf het wel herkend in 1 op 1 situaties. Het gaat beter sinds ze langer op school zit.
Ze is heel erg bepalend, haar wil is wet, en als zij iets heeft bedacht moet het ook zo. Dat accepteren we natuurlijk in een heleboel gevallen niet en dan begint het huilen. Ongecontroleerd huilen, jammeren, compleet over dr toeren...van alles en nog wat. Geen contact te maken. Ze blijft als een soort mantra herhalen wat ze wil. Vaak met schoppen oid erbij.
Ze is heel dwangmatig, soms ook naar anderen toe. (ik MOET iets doen, ergens zitten oid)Speelt graag met jongere kinderen want ze wil graag bepalen hoe en wat er gespeeld wordt. Het rare is dat ze op veel ouders komt als een heel lief, sociaal meisje. Haar buien zijn heel onvoorspelbaar. Als een blad aan de boom.
Ze is niet knuffelig, troosten wil ze niet, kan nauwelijks sorry zeggen.
Tips van de orthopedagoog...heel divers....van het leren signalen te herkennen en de bui (met geen contact kunnen maken) voor zijn tot wat haar leren om haar weer rustig te kunnen maken.hebben jullie wel eens een video home training gehad waarin de gezinssituatie wordt geobserveerd. daar hoor ik veel positieve verhalen over
Ze is vooral thuis zo, hoewel juf het wel herkend in 1 op 1 situaties. Het gaat beter sinds ze langer op school zit.
Ze is heel erg bepalend, haar wil is wet, en als zij iets heeft bedacht moet het ook zo. Dat accepteren we natuurlijk in een heleboel gevallen niet en dan begint het huilen. Ongecontroleerd huilen, jammeren, compleet over dr toeren...van alles en nog wat. Geen contact te maken. Ze blijft als een soort mantra herhalen wat ze wil. Vaak met schoppen oid erbij.
Ze is heel dwangmatig, soms ook naar anderen toe. (ik MOET iets doen, ergens zitten oid)Speelt graag met jongere kinderen want ze wil graag bepalen hoe en wat er gespeeld wordt. Het rare is dat ze op veel ouders komt als een heel lief, sociaal meisje. Haar buien zijn heel onvoorspelbaar. Als een blad aan de boom.
Ze is niet knuffelig, troosten wil ze niet, kan nauwelijks sorry zeggen.
Tips van de orthopedagoog...heel divers....van het leren signalen te herkennen en de bui (met geen contact kunnen maken) voor zijn tot wat haar leren om haar weer rustig te kunnen maken.hebben jullie wel eens een video home training gehad waarin de gezinssituatie wordt geobserveerd. daar hoor ik veel positieve verhalen over
zondag 7 december 2014 22:10
@ Branca; ja misschien moet ik die wens idd maar leren loslaten. Ik zie de oplossing idd niet om samen de batterij op te laden en moeten we dat misschien maar afzonderlijk doen.
recente situatie: vanavond: kind speelt met doek en wil tent maken. Dat lukt niet goed. Ik help. Daarna gaan we eten. Met moeite wil ze aan tafel komen. Ze wil een tent maken. Vervolgens in bad (gedoe met haren wassen, pyjama aandoen) Haren moeten worden uitkamt, dat wil ze niet, moet van mij. Ze duikt ergens achter en weigert te komen. Ik pak haar op en zet haar op stoeltje. Dat herhaalt zich 3 keer. Dan begint het huilen, ik wil tent, ik wil tent, ik wil geen haren kammen, ik wil tent. Papa komt binnen, kind schopt papa, daar zegt hij iets van, en ze is compleet aan het worstelen en blijft maar roepen ik wil een tent. Ik blijf herhalen dat de dag nu voorbij is, dat ze morgen een tent mag maken na schooltijd. Maar ze lijkt het niet eens te registreren dat ik iets zeg. Uiteindelijk wil ze in bed liggen en huilt ze dat ze zo'n hoofdpijn heeft en zo moe is en dat ze een tent wil. Ik blijf bij haar, mag niet weg, en uiteindelijk gaat ze slapen.
recente situatie: vanavond: kind speelt met doek en wil tent maken. Dat lukt niet goed. Ik help. Daarna gaan we eten. Met moeite wil ze aan tafel komen. Ze wil een tent maken. Vervolgens in bad (gedoe met haren wassen, pyjama aandoen) Haren moeten worden uitkamt, dat wil ze niet, moet van mij. Ze duikt ergens achter en weigert te komen. Ik pak haar op en zet haar op stoeltje. Dat herhaalt zich 3 keer. Dan begint het huilen, ik wil tent, ik wil tent, ik wil geen haren kammen, ik wil tent. Papa komt binnen, kind schopt papa, daar zegt hij iets van, en ze is compleet aan het worstelen en blijft maar roepen ik wil een tent. Ik blijf herhalen dat de dag nu voorbij is, dat ze morgen een tent mag maken na schooltijd. Maar ze lijkt het niet eens te registreren dat ik iets zeg. Uiteindelijk wil ze in bed liggen en huilt ze dat ze zo'n hoofdpijn heeft en zo moe is en dat ze een tent wil. Ik blijf bij haar, mag niet weg, en uiteindelijk gaat ze slapen.
zondag 7 december 2014 22:10
Het is wel typisch de tijd met sint en kerst dat een kleuter op drift kan raken.
Misschien wil ze met rust gelaten worden en met een koptelefoon in pyjama op de bank hangen? Kan ze het niet opbrengen om sociaal te zijn, is ze overvraagd en kan ze het op school nog net opbrengen, maar is thuis de koek volledig op.
Is het erg dat ze dan op de bank hangt en zich afsluit? Ben je bang dat het een dan een gewoonte wordt, die je niet meer krijgt afgeleerd?
Misschien wil ze met rust gelaten worden en met een koptelefoon in pyjama op de bank hangen? Kan ze het niet opbrengen om sociaal te zijn, is ze overvraagd en kan ze het op school nog net opbrengen, maar is thuis de koek volledig op.
Is het erg dat ze dan op de bank hangt en zich afsluit? Ben je bang dat het een dan een gewoonte wordt, die je niet meer krijgt afgeleerd?
zondag 7 december 2014 22:11
Je schrijft dat ze op schooldagen nu eenmaal moet eten/aankleden. Als je dat nu eens los laat en de gevolgen bij haar laat? Ik vermoed dat je haar maar één keertje in haar pyjama meer naar school moet nemen en dat het kwartje daarna wel gevallen is. Met eten hetzelfde, niet eten betekent honger, laat haar dat maar ervaren i.p.v. de strijd aangaan over dingen die je toch niet kunt winnen.
zondag 7 december 2014 22:15
Ik herken het gedrag wel van mijn kinderen (die ik niet als moeilijk ervaar), maar vooral van wanneer ze heel erg moe zijn. Moet ze na schooltijd en in het weekend nog veel. Vandaag hebben wij echt helemaal niets gedaan. Mijn kinderen hebben de hele dag gehangen voor de tv, hebben met hun speelgoed gespeeld en ze zijn in bad geweest. Ze waren versleten van twee pakjesavonden.
zondag 7 december 2014 22:16
quote:siena_njb schreef op 07 december 2014 @ 22:10:
@ Branca; ja misschien moet ik die wens idd maar leren loslaten. Ik zie de oplossing idd niet om samen de batterij op te laden en moeten we dat misschien maar afzonderlijk doen.
recente situatie: vanavond: kind speelt met doek en wil tent maken. Dat lukt niet goed. Ik help. Daarna gaan we eten. Met moeite wil ze aan tafel komen. Ze wil een tent maken. Vervolgens in bad (gedoe met haren wassen, pyjama aandoen) Haren moeten worden uitkamt, dat wil ze niet, moet van mij. Ze duikt ergens achter en weigert te komen. Ik pak haar op en zet haar op stoeltje. Dat herhaalt zich 3 keer. Dan begint het huilen, ik wil tent, ik wil tent, ik wil geen haren kammen, ik wil tent. Papa komt binnen, kind schopt papa, daar zegt hij iets van, en ze is compleet aan het worstelen en blijft maar roepen ik wil een tent. Ik blijf herhalen dat de dag nu voorbij is, dat ze morgen een tent mag maken na schooltijd. Maar ze lijkt het niet eens te registreren dat ik iets zeg. Uiteindelijk wil ze in bed liggen en huilt ze dat ze zo'n hoofdpijn heeft en zo moe is en dat ze een tent wil. Ik blijf bij haar, mag niet weg, en uiteindelijk gaat ze slapen.Enne, in zo'n situatie dat stoeltje eens in die tent zetten? Daar de haren kammen?
@ Branca; ja misschien moet ik die wens idd maar leren loslaten. Ik zie de oplossing idd niet om samen de batterij op te laden en moeten we dat misschien maar afzonderlijk doen.
recente situatie: vanavond: kind speelt met doek en wil tent maken. Dat lukt niet goed. Ik help. Daarna gaan we eten. Met moeite wil ze aan tafel komen. Ze wil een tent maken. Vervolgens in bad (gedoe met haren wassen, pyjama aandoen) Haren moeten worden uitkamt, dat wil ze niet, moet van mij. Ze duikt ergens achter en weigert te komen. Ik pak haar op en zet haar op stoeltje. Dat herhaalt zich 3 keer. Dan begint het huilen, ik wil tent, ik wil tent, ik wil geen haren kammen, ik wil tent. Papa komt binnen, kind schopt papa, daar zegt hij iets van, en ze is compleet aan het worstelen en blijft maar roepen ik wil een tent. Ik blijf herhalen dat de dag nu voorbij is, dat ze morgen een tent mag maken na schooltijd. Maar ze lijkt het niet eens te registreren dat ik iets zeg. Uiteindelijk wil ze in bed liggen en huilt ze dat ze zo'n hoofdpijn heeft en zo moe is en dat ze een tent wil. Ik blijf bij haar, mag niet weg, en uiteindelijk gaat ze slapen.Enne, in zo'n situatie dat stoeltje eens in die tent zetten? Daar de haren kammen?
zondag 7 december 2014 22:16
quote:lisaviva schreef op 07 december 2014 @ 22:10:
Het is wel typisch de tijd met sint en kerst dat een kleuter op drift kan raken.
Misschien wil ze met rust gelaten worden en met een koptelefoon in pyjama op de bank hangen? Kan ze het niet opbrengen om sociaal te zijn, is ze overvraagd en kan ze het op school nog net opbrengen, maar is thuis de koek volledig op.
Is het erg dat ze dan op de bank hangt en zich afsluit? Ben je bang dat het een dan een gewoonte wordt, die je niet meer krijgt afgeleerd?
Ik vind een kind dat 12 uur per dag op de bank zit en zich onttrekt aan de wereld om zich heen niet wenselijk. Ook omdat ik merk dat de pyjamadagen er niet voor zorgen dat het de week erna wel goed gaat. Het lijkt zelfs moeilijker te worden. Ik heb zelfs wel eens gedacht dat we de voorspelbaarheid en regelmaat er ook in het weekend in moeten houden zoals we het door de week hebben.
Ook in het weekend, zijn er nu eenmaal dingen die we 'moeten', danwel 'willen'. (en zij nog niet alleen thuis kan blijven) Ze woont in een huis waar nog 4 anderen ook weekend hebben.
Het is wel typisch de tijd met sint en kerst dat een kleuter op drift kan raken.
Misschien wil ze met rust gelaten worden en met een koptelefoon in pyjama op de bank hangen? Kan ze het niet opbrengen om sociaal te zijn, is ze overvraagd en kan ze het op school nog net opbrengen, maar is thuis de koek volledig op.
Is het erg dat ze dan op de bank hangt en zich afsluit? Ben je bang dat het een dan een gewoonte wordt, die je niet meer krijgt afgeleerd?
Ik vind een kind dat 12 uur per dag op de bank zit en zich onttrekt aan de wereld om zich heen niet wenselijk. Ook omdat ik merk dat de pyjamadagen er niet voor zorgen dat het de week erna wel goed gaat. Het lijkt zelfs moeilijker te worden. Ik heb zelfs wel eens gedacht dat we de voorspelbaarheid en regelmaat er ook in het weekend in moeten houden zoals we het door de week hebben.
Ook in het weekend, zijn er nu eenmaal dingen die we 'moeten', danwel 'willen'. (en zij nog niet alleen thuis kan blijven) Ze woont in een huis waar nog 4 anderen ook weekend hebben.
zondag 7 december 2014 22:16
quote:nimbus schreef op 07 december 2014 @ 22:11:
Je schrijft dat ze op schooldagen nu eenmaal moet eten/aankleden. Als je dat nu eens los laat en de gevolgen bij haar laat? Ik vermoed dat je haar maar één keertje in haar pyjama meer naar school moet nemen en dat het kwartje daarna wel gevallen is. Met eten hetzelfde, niet eten betekent honger, laat haar dat maar ervaren i.p.v. de strijd aangaan over dingen die je toch niet kunt winnen.Het meisje is 5, ik denk dat hiervoor veel te jong is. Je kan die verantwoording niet bij een 5 jarige leggen.
Je schrijft dat ze op schooldagen nu eenmaal moet eten/aankleden. Als je dat nu eens los laat en de gevolgen bij haar laat? Ik vermoed dat je haar maar één keertje in haar pyjama meer naar school moet nemen en dat het kwartje daarna wel gevallen is. Met eten hetzelfde, niet eten betekent honger, laat haar dat maar ervaren i.p.v. de strijd aangaan over dingen die je toch niet kunt winnen.Het meisje is 5, ik denk dat hiervoor veel te jong is. Je kan die verantwoording niet bij een 5 jarige leggen.
zondag 7 december 2014 22:18
quote:Branca schreef op 07 december 2014 @ 22:16:
[...]
Enne, in zo'n situatie dat stoeltje eens in die tent zetten? Daar de haren kammen?ja das idd zo'n situatie waar we niet meer opkomen, geen puf meer voor hebben omdat we aan het einde van ons latijn zijn. Maar ben het met je eens hoor, wij zullen zeker een groot deel bijdragen aan de situatie.
[...]
Enne, in zo'n situatie dat stoeltje eens in die tent zetten? Daar de haren kammen?ja das idd zo'n situatie waar we niet meer opkomen, geen puf meer voor hebben omdat we aan het einde van ons latijn zijn. Maar ben het met je eens hoor, wij zullen zeker een groot deel bijdragen aan de situatie.
zondag 7 december 2014 22:20
zondag 7 december 2014 22:20
quote:reisa1978 schreef op 07 december 2014 @ 22:15:
Ik herken het gedrag wel van mijn kinderen (die ik niet als moeilijk ervaar), maar vooral van wanneer ze heel erg moe zijn. Moet ze na schooltijd en in het weekend nog veel. Vandaag hebben wij echt helemaal niets gedaan. Mijn kinderen hebben de hele dag gehangen voor de tv, hebben met hun speelgoed gespeeld en ze zijn in bad geweest. Ze waren versleten van twee pakjesavonden.Wij hadden vandaag ook zo'n luie dag maar ik merk dus op dat het mn dochter niet echt ten goede komt, het lijkt wel omdat de structuur dan nog meer niet aanwezig is, het daarna nog moeilijker lijkt te gaan.
Ik herken het gedrag wel van mijn kinderen (die ik niet als moeilijk ervaar), maar vooral van wanneer ze heel erg moe zijn. Moet ze na schooltijd en in het weekend nog veel. Vandaag hebben wij echt helemaal niets gedaan. Mijn kinderen hebben de hele dag gehangen voor de tv, hebben met hun speelgoed gespeeld en ze zijn in bad geweest. Ze waren versleten van twee pakjesavonden.Wij hadden vandaag ook zo'n luie dag maar ik merk dus op dat het mn dochter niet echt ten goede komt, het lijkt wel omdat de structuur dan nog meer niet aanwezig is, het daarna nog moeilijker lijkt te gaan.
zondag 7 december 2014 22:22
quote:reisa1978 schreef op 07 december 2014 @ 22:16:
[...]
Het meisje is 5, ik denk dat hiervoor veel te jong is. Je kan die verantwoording niet bij een 5 jarige leggen.Vijf is oud genoeg voor oorzaak gevolg. Ik deed dit met mijn kinderen al veel jonger, mijn ervaringen zijn prima. Een kind van vijf is al heel gevoelig voor druk van de omgeving, in de pyjama op school aankomen zal ze niet leuk vinden.
[...]
Het meisje is 5, ik denk dat hiervoor veel te jong is. Je kan die verantwoording niet bij een 5 jarige leggen.Vijf is oud genoeg voor oorzaak gevolg. Ik deed dit met mijn kinderen al veel jonger, mijn ervaringen zijn prima. Een kind van vijf is al heel gevoelig voor druk van de omgeving, in de pyjama op school aankomen zal ze niet leuk vinden.
zondag 7 december 2014 22:22
quote:smulrol schreef op 07 december 2014 @ 22:20:
[...]
Ze zijn met het kind al onder behandeling van een orthopedagoog, hoe lang duurt de sinterklaasperiode bij jou in hemelsnaam? 12 maanden per jaar?Het ging beter, maar ze zien nu een terugval en dat is heel normaal in de Sinterklaas/Kerst tijd met een 5 jarige.
[...]
Ze zijn met het kind al onder behandeling van een orthopedagoog, hoe lang duurt de sinterklaasperiode bij jou in hemelsnaam? 12 maanden per jaar?Het ging beter, maar ze zien nu een terugval en dat is heel normaal in de Sinterklaas/Kerst tijd met een 5 jarige.
