Kinderen
alle pijlers
Kind wil niet in eigen bed slapen
vrijdag 24 maart 2017 08:46
Ik heb even jullie hulp nodig. Onze dochter van 2,5 wil al een tijd niet alleen naar bed. Eerst dachten we dat het aan haar bed lag (ze lag nog in een ledikant), dus hebben we een meegroeibed gekocht. Helpt niks, hetis nog steeds blinde paniek als we haar naar bed willen brengen.
We doen het nu zo dat we haar meenemen bij ons in bed, wachten tot ze slaapt en dan overleggen in haar bed. Soms gebeurt dit ook op de bank beneden.
Enige tips hoe we dit kunnen oplossen? Is dit een fase?
We doen het nu zo dat we haar meenemen bij ons in bed, wachten tot ze slaapt en dan overleggen in haar bed. Soms gebeurt dit ook op de bank beneden.
Enige tips hoe we dit kunnen oplossen? Is dit een fase?
vrijdag 24 maart 2017 09:06
Herkenbaar! Bij ons ook al vanaf haar eerste verjaardag, nu is ze 2,5.
Wij hebben ook een peuterbedje gekocht: hielp niet. Dus inslapen in ons bed en dan overleggen.
Hier slaapt ze 's nachts ook niet door. Ergens in de nacht (wisselende tijden) wordt ze huilend wakker en komt ze verder bij ons slapen. Accepteren! Komt vanzelf wel goed!
(afgelopen nacht toevallig tot half 7 in d'r eigen bed geslapen!)
Wij hebben ook een peuterbedje gekocht: hielp niet. Dus inslapen in ons bed en dan overleggen.
Hier slaapt ze 's nachts ook niet door. Ergens in de nacht (wisselende tijden) wordt ze huilend wakker en komt ze verder bij ons slapen. Accepteren! Komt vanzelf wel goed!
(afgelopen nacht toevallig tot half 7 in d'r eigen bed geslapen!)
vrijdag 24 maart 2017 09:11
Misschien als tussenoplossing proberen bij haar te blijven tot ze slaapt maar dan in haar eigen bed.
Dan leert ze in elk geval in haar eigen bed inslapen. Ik heb het bij mijn zoon ook tijden gedaan. Die gaat nu prima slapen maar komt in de loop van de nacht vaak alsnog bij ons. Ik heb een matrasje op de grond voor hem. Als ze zo groot worden, vind ik het geen doen meer om ze bij je in bed te nemen (wel even om te troosten, natuurlijk). Hij is nu bijna 5. Met kleine kinderen lijkt het wel nooit op te houden, dat gedoe met slapen........ Jonge broer is weer voor dag en dauw op (5-6u) oudere zus kan soms niet inslapen....... Het hoort erbij en je kunt het volgens mij alleen maar uitzitten.
Dan leert ze in elk geval in haar eigen bed inslapen. Ik heb het bij mijn zoon ook tijden gedaan. Die gaat nu prima slapen maar komt in de loop van de nacht vaak alsnog bij ons. Ik heb een matrasje op de grond voor hem. Als ze zo groot worden, vind ik het geen doen meer om ze bij je in bed te nemen (wel even om te troosten, natuurlijk). Hij is nu bijna 5. Met kleine kinderen lijkt het wel nooit op te houden, dat gedoe met slapen........ Jonge broer is weer voor dag en dauw op (5-6u) oudere zus kan soms niet inslapen....... Het hoort erbij en je kunt het volgens mij alleen maar uitzitten.
vrijdag 24 maart 2017 09:17
quote:BrienneOfTarth schreef op 24 maart 2017 @ 09:11:
Misschien als tussenoplossing proberen bij haar te blijven tot ze slaapt maar dan in haar eigen bed.
Dan leert ze in elk geval in haar eigen bed inslapen.
Ook maanden gedaan; ernaast liggen, handje vasthouden. Soms paar minuten werk, andere avonden duurde het uren...
Nu dus toch maar hiernaar overgestapt: minder weerstand bij haar en meer avond voor ons!
Misschien als tussenoplossing proberen bij haar te blijven tot ze slaapt maar dan in haar eigen bed.
Dan leert ze in elk geval in haar eigen bed inslapen.
Ook maanden gedaan; ernaast liggen, handje vasthouden. Soms paar minuten werk, andere avonden duurde het uren...
Nu dus toch maar hiernaar overgestapt: minder weerstand bij haar en meer avond voor ons!
vrijdag 24 maart 2017 09:22
14, damn....
Ik ben aan het kijken of ik mijn kinderen kan combineren. Mijn dochter van 7 wil ook niet alleen slapen, dus ik heb zoon en dochter bij elkaar op de kamer gelegd. Man en ik slapen er nu nog afwisselend bij, maar mijn masterplan is om dat uiteindelijk niet meer te doen en ze straks samen te laten slapen tot dochter een eigen kamer wil (ik ga er vooralsnog vanuit dat dat gebeurt voor haar 14e. Ik duim.).
Ik ben aan het kijken of ik mijn kinderen kan combineren. Mijn dochter van 7 wil ook niet alleen slapen, dus ik heb zoon en dochter bij elkaar op de kamer gelegd. Man en ik slapen er nu nog afwisselend bij, maar mijn masterplan is om dat uiteindelijk niet meer te doen en ze straks samen te laten slapen tot dochter een eigen kamer wil (ik ga er vooralsnog vanuit dat dat gebeurt voor haar 14e. Ik duim.).
vrijdag 24 maart 2017 09:22
quote:geelbuikje schreef op 24 maart 2017 @ 09:17:
[...]
Ook maanden gedaan; ernaast liggen, handje vasthouden. Soms paar minuten werk, andere avonden duurde het uren...
Nu dus toch maar hiernaar overgestapt: minder weerstand bij haar en meer avond voor ons!Had ik ook gedaan hoor, in jouw situatie...... zelfde reden dat ik zoon wel bij ons laat slapen. Je bent er zelf ook nog. Iedereen heeft slaap, rust en tijd zonder kinderen nodig. Het zal echt wel ophouden en soms zonder er veel voor te doen.
[...]
Ook maanden gedaan; ernaast liggen, handje vasthouden. Soms paar minuten werk, andere avonden duurde het uren...
Nu dus toch maar hiernaar overgestapt: minder weerstand bij haar en meer avond voor ons!Had ik ook gedaan hoor, in jouw situatie...... zelfde reden dat ik zoon wel bij ons laat slapen. Je bent er zelf ook nog. Iedereen heeft slaap, rust en tijd zonder kinderen nodig. Het zal echt wel ophouden en soms zonder er veel voor te doen.
vrijdag 24 maart 2017 09:24
quote:BrienneOfTarth schreef op 24 maart 2017 @ 09:22:
[...]
Had ik ook gedaan hoor, in jouw situatie...... zelfde reden dat ik zoon wel bij ons laat slapen. Je bent er zelf ook nog. Iedereen heeft slaap, rust en tijd zonder kinderen nodig. Het zal echt wel ophouden en soms zonder er veel voor te doen.Inderdaad! Daar ga ik ook vanuit!
[...]
Had ik ook gedaan hoor, in jouw situatie...... zelfde reden dat ik zoon wel bij ons laat slapen. Je bent er zelf ook nog. Iedereen heeft slaap, rust en tijd zonder kinderen nodig. Het zal echt wel ophouden en soms zonder er veel voor te doen.Inderdaad! Daar ga ik ook vanuit!
vrijdag 24 maart 2017 09:33
Geen idee of zoiets een fase is. Mijn kinderen (5, bijna 3 en 1,5) hebben het nooit gehad. Slapen alleen bij ons als ze heel ziek zijn. En soms na een nachtmerrie, maar dat komt beide niet vaak voor.
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?
vrijdag 24 maart 2017 09:38
Ik slaap in mijn eentje beter dan wanneer ik samen met mijn kinderen slaap. Maar ik slaap in mijn eentje met kinderen die iedere paar uur moeten plassen, bang zijn, verdrietig zijn, eng gedroomd hebben, honger hebben, dorst hebben of anderszins iets hebben, bovenmatig veel slechter dan wanneer ik samen met ze slaap. Samen slapen is het compromis dat me veruit de meeste slaap oplevert.
vrijdag 24 maart 2017 09:42
Misschien vind ze iets eng in haar kamer? Kunnen werkelijk de simpelste dingen zijn. Mijn kinderen sliepen ook allemaal tijdens een bepaalde levensfase bij ons in bed. Als wij gingen slapen, legden we ze over. Je moet vooral doen wat werkt en waar jullie je goed bij voelen. Het stopt ooit, echt.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
vrijdag 24 maart 2017 09:44
quote:JulienClerc schreef op 24 maart 2017 @ 09:33:
Geen idee of zoiets een fase is. Mijn kinderen (5, bijna 3 en 1,5) hebben het nooit gehad. Slapen alleen bij ons als ze heel ziek zijn. En soms na een nachtmerrie, maar dat komt beide niet vaak voor.
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?
Er is niks naars aan maar ik vind dat het van je (schaarse) prive-tijd afgaat bij een gezin met 3 kinderen; het gevoel dat je 's nachts ook nog weer wat 'moet'. Maar het heeft ook iets aandoenlijks als ik zie hoe veilig zoon zich voelt bij ons. Hij slaapt dan ook langer dan anders. Ik wil alleen niet dat hij het uit gewoonte doet maar alleen als hij het echt nodig heeft. Daar hebben we nu een sticker systeem voor. Dat werkt prima maar daar moet je oud genoeg voor zijn (met 2,5 werkt dat bv. niet).
En als je niet kunt slapen met je kind erbij, ben je nog niet moe genoeg. Prijs je gelukkig...... Ik ken na al die jaren alle graden van uitputting. Zoals we het nu voor elkaar hebben is luxe in onze ogen.
Geen idee of zoiets een fase is. Mijn kinderen (5, bijna 3 en 1,5) hebben het nooit gehad. Slapen alleen bij ons als ze heel ziek zijn. En soms na een nachtmerrie, maar dat komt beide niet vaak voor.
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?
Er is niks naars aan maar ik vind dat het van je (schaarse) prive-tijd afgaat bij een gezin met 3 kinderen; het gevoel dat je 's nachts ook nog weer wat 'moet'. Maar het heeft ook iets aandoenlijks als ik zie hoe veilig zoon zich voelt bij ons. Hij slaapt dan ook langer dan anders. Ik wil alleen niet dat hij het uit gewoonte doet maar alleen als hij het echt nodig heeft. Daar hebben we nu een sticker systeem voor. Dat werkt prima maar daar moet je oud genoeg voor zijn (met 2,5 werkt dat bv. niet).
En als je niet kunt slapen met je kind erbij, ben je nog niet moe genoeg. Prijs je gelukkig...... Ik ken na al die jaren alle graden van uitputting. Zoals we het nu voor elkaar hebben is luxe in onze ogen.
vrijdag 24 maart 2017 09:50
Mijn dochter heeft ook die periode gehad. Wilde rond een jaar niet meer in eigen bed en heeft tot haar 4e bij mij in bed geslapen. Daarna ging het af en aan. Op haar 6e kreeg ze een 'nieuwe' kamer en slaapt ze gewoon in haar eigen kamer. Ze word dit jaar 10, en alleen als ze echt niet lekker is of erg zenuwachtig voor een optreden dan slaapt ze bij mij, ik moet haar dan vervolgens vriendelijk doch dringend verzoeken in haar eigen bed te gaan slapen de volgende dag anders blijft ze weer bij mij slapen.
Ik heb het stiekem altijd heerlijk gevonden dat ze naast me lag, en mij ook ' s Nachts zo erg nodig kon hebben. En dat vind ik eigenlijk nog steeds wel.
Ik heb het stiekem altijd heerlijk gevonden dat ze naast me lag, en mij ook ' s Nachts zo erg nodig kon hebben. En dat vind ik eigenlijk nog steeds wel.
Erger u niet, verwonder u slechts!
vrijdag 24 maart 2017 09:55
quote:BrienneOfTarth schreef op 24 maart 2017 @ 09:44:
[...]
Er is niks naars aan maar ik vind dat het van je (schaarse) prive-tijd afgaat bij een gezin met 3 kinderen; het gevoel dat je 's nachts ook nog weer wat 'moet'. Maar het heeft ook iets aandoenlijks als ik zie hoe veilig zoon zich voelt bij ons. Hij slaapt dan ook langer dan anders. Ik wil alleen niet dat hij het uit gewoonte doet maar alleen als hij het echt nodig heeft. Daar hebben we nu een sticker systeem voor. Dat werkt prima maar daar moet je oud genoeg voor zijn (met 2,5 werkt dat bv. niet).
En als je niet kunt slapen met je kind erbij, ben je nog niet moe genoeg. Prijs je gelukkig...... Ik ken na al die jaren alle graden van uitputting. Zoals we het nu voor elkaar hebben is luxe in onze ogen.
Sorry, maar jij hebt echt geen idee van mijn leven en kunt hier dus niets over zeggen. Niet kunnen slapen hoeft niets met wel of niet moe zijn te maken te hebben.
Sorry maar dit schiet me echt even in het verkeerde keelgat.
[...]
Er is niks naars aan maar ik vind dat het van je (schaarse) prive-tijd afgaat bij een gezin met 3 kinderen; het gevoel dat je 's nachts ook nog weer wat 'moet'. Maar het heeft ook iets aandoenlijks als ik zie hoe veilig zoon zich voelt bij ons. Hij slaapt dan ook langer dan anders. Ik wil alleen niet dat hij het uit gewoonte doet maar alleen als hij het echt nodig heeft. Daar hebben we nu een sticker systeem voor. Dat werkt prima maar daar moet je oud genoeg voor zijn (met 2,5 werkt dat bv. niet).
En als je niet kunt slapen met je kind erbij, ben je nog niet moe genoeg. Prijs je gelukkig...... Ik ken na al die jaren alle graden van uitputting. Zoals we het nu voor elkaar hebben is luxe in onze ogen.
Sorry, maar jij hebt echt geen idee van mijn leven en kunt hier dus niets over zeggen. Niet kunnen slapen hoeft niets met wel of niet moe zijn te maken te hebben.
Sorry maar dit schiet me echt even in het verkeerde keelgat.
vrijdag 24 maart 2017 09:57
quote:JulienClerc schreef op 24 maart 2017 @ 09:55:
[...]
Sorry, maar jij hebt echt geen idee van mijn leven en kunt hier dus niets over zeggen. Niet kunnen slapen hoeft niets met wel of niet moe zijn te maken te hebben.
Sorry maar dit schiet me echt even in het verkeerde keelgat.En dat snap ik! Wat een rot opmerking zeg.
[...]
Sorry, maar jij hebt echt geen idee van mijn leven en kunt hier dus niets over zeggen. Niet kunnen slapen hoeft niets met wel of niet moe zijn te maken te hebben.
Sorry maar dit schiet me echt even in het verkeerde keelgat.En dat snap ik! Wat een rot opmerking zeg.
vrijdag 24 maart 2017 10:02
quote:JulienClerc schreef op 24 maart 2017 @ 09:33:
Geen idee of zoiets een fase is. Mijn kinderen (5, bijna 3 en 1,5) hebben het nooit gehad. Slapen alleen bij ons als ze heel ziek zijn. En soms na een nachtmerrie, maar dat komt beide niet vaak voor.
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?Mijn oudsten hebben het nooit gehad, mijn jongste had er een tijd wel erge behoefte aan. Hij heeft dus een tijd bij ons in bed geslapen: toen ik moest kiezen tussen een kind wat niet slaapt of een kind wat bij jou in bed slaapt, was voor mij de keuze eenvoudig. Op een gegeven moment was hij er ook klaar mee en sliep hij weer gewoon in zijn eigen bed (wel op de kamer bij broer). Hij is nu bijna 4 en slaapt al weer heel lang in zijn eigen bed.
Geen idee of zoiets een fase is. Mijn kinderen (5, bijna 3 en 1,5) hebben het nooit gehad. Slapen alleen bij ons als ze heel ziek zijn. En soms na een nachtmerrie, maar dat komt beide niet vaak voor.
Altijd met je kind slapen lijkt me heel erg naar. Mijn vriend en ik zijn beiden geen makkelijke slapers en als kind erbij ligt doen wij geen oog dicht.
Hoe gaat dat dan bij jullie?Mijn oudsten hebben het nooit gehad, mijn jongste had er een tijd wel erge behoefte aan. Hij heeft dus een tijd bij ons in bed geslapen: toen ik moest kiezen tussen een kind wat niet slaapt of een kind wat bij jou in bed slaapt, was voor mij de keuze eenvoudig. Op een gegeven moment was hij er ook klaar mee en sliep hij weer gewoon in zijn eigen bed (wel op de kamer bij broer). Hij is nu bijna 4 en slaapt al weer heel lang in zijn eigen bed.
vrijdag 24 maart 2017 10:06
Mijn man is regelmatig weg voor zijn werk en dan is het feest van de jongste 3: die mogen dan om de beurt in het grote bed naast mij slapen. Ze vinden het wel erg leuk, maar ze snappen ook dat het alleen kan als mijn man er niet is. Uitzonderingsgevallen zijn zieke kinderen, maar dat is vooral voor mijzelf, dat ik dan niet elke keer naar de kinderkamers hoef te lopen.
vrijdag 24 maart 2017 10:07
Ze hebben als baby wel allemaal naast ons geslapen door middel van co-sleeping. Ik denk ook dat ik dat eerder zou doen als ik een kind had dat vaak bij ons zou willen slapen: gewoon het bed ernaast.
Vorig jaar hebben ze wel een poos alle drie bij mij geslapen, omdat ze bang en verdrietig waren. Maar toen kon ik zelf toch niet slapen, dus vond ik het alleen maar fijn.
In normale situaties (lees: je moet de volgende dag werken) zou ik dat wel pittig vinden. Dus petje af voor jullie!
Vorig jaar hebben ze wel een poos alle drie bij mij geslapen, omdat ze bang en verdrietig waren. Maar toen kon ik zelf toch niet slapen, dus vond ik het alleen maar fijn.
In normale situaties (lees: je moet de volgende dag werken) zou ik dat wel pittig vinden. Dus petje af voor jullie!
