Kinderen: waarom doen alsof je leven voorbij is?

17-04-2013 07:56 231 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik vroeg mij al langere tijd wat af....



Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.



Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?



Voorbeelden:

- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"

- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"

- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"

- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"



Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.



Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).



Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt niet veel aan mezelf toe kom met twee kleine kinderen, maar met 1 kind vond ik alles nog goed te doen. Maar goed, mijn man is vaak weg op confers ties en we wonen ook nog eens in het buitenland, dus mijn ouders kunnen bijv. Niet inspringen. Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst voor mezelf ben gaan shoppen.

Maar 1 kleine baby vond ik wel relaxed. Mijn kinderen zijn nu 4 en 2 en dat vind ik best veel werk. Ondanks dat de oudste al wat zelfstandiger wordt.
Het is niet hoe je het zelf organiseert. Vooral de eerste maanden niet. Ik denk dat mensen dat gebrek aan controle bedoelen als ze die opmerkingen maken: je hebt de eerste tijd geen keus. Je hebt mazzel of pech en als je pech hebt heb je ook goed pech.



Maar het wordt wel beter hoor. En het is het allermooiste dat ik ooit mocht meemaken, de babytijd van mijn dochter
Alle reacties Link kopieren
Ik trok dat ook slecht toen ik zwanger was, maarrrr... Het eerste half jaar na de geboorte heb ik in gedachten die mensen gelijk gegeven.



Dat vond ik echt zwaarder dan gedacht, en nog steeds verlang ik wel eens terug naar mijn rustige leventje zonder kind.

Maar nu is hij bijna 2 en is het vooral erg leuk. Vermoeiend, maar leuk
Schuin spaan en Zee gras planten potjes
Alle reacties Link kopieren
Haha, gelukkig Pantax, er is hoop!!
Alle reacties Link kopieren
Die kilo's: bij mij waar, was al nauwelijks aangekomen en bij alle 3 de zwangerschappen na bevalling binnen no time zwaar onder normaal gewicht. De jongste is nu dik 3,5 en ben sinds half jaar pas weer op normaal gewicht!

Film kijken: lukte de eerste maanden idd niet meer. Maar ik had 3 kids die vanaf begin weinig sliepen overdag en in de avonden was het helemaal feest. Gelukkig duurde het avondspektakel bij de jongste maar een maand of 3.

Festivalweekendje: als jij een oppas kan vinden waar jouw kindje een weekend mag logeren geen probleem toch?

Gebroken nachten: ze wennen nooit maar gaan voorbij! (En, je kan meer aan dat je denkt!)

Succes met de laatste loodjes (en klim gewoon lekker terug op je roze wolk).
Alle reacties Link kopieren
Die mensen hebben gewoon het aan/uitknopje van de baby nooit gevonden. Als jij die wél vind, is het allemaal prima te plannen en te doen



Waar die mensen het over hebben, is dat je niet meer wanneer jíj dat wil van al die dingen kan genieten. Er moet altijd wat voor geregeld worden, er kan altijd roet in het eten gegooid worden door ziek, kramp, huilbuien (zit je dan op je paasbest in een restaurant met een krijsende baby die normaal áltijd slaapt tussen 19 en 23 uur). Dat dus.
Alle reacties Link kopieren
Nee joh, misschien heb je de eerste tijd als de baby er is je handen vol, maar dat is helemaal niet erg. Alles is nieuw en je baby in badje doent kost de eerste weken maar tijd dan in al die jaren erna ;0)

Zelfs na de bevalling van de derde ging ik lekker een dagej shoppen voor mezelf of naar het theater etc etc

Laat je niet gek maken, voordat je het weet is jullie baby er en wil je niet anders dan 24/7 ervoor zorgen, knuffelen, kijken en genieten. Nog even door de bevalling en de kraamweek heen ;0)
Alle reacties Link kopieren
Ach.. Het zijn meestal de mensen die zelf geen kinderen hebben die dit soort opmerkingen maken.. Ik negeerde het maar.



Kinderen vragen inderdaad tijd en aandacht en ja, dat gaat soms ten koste van je eigen tijd .. Maar dát is niet altijd zo hoor.. Met een beetje vooruit denken , oppasnetwerk en een fijne partner zal dit in de praktijk wel loslopen ..



Ik heb drie kinderen en ja soms is het heel druk en soms ook niet .. Ik krijg er , heel cliché , er veel voor terug ..



Er waren heus momenten dat ik het even beu was.. Korte nacht, hangerige baby, of peuter .. Tja.. Ook dat hoort erbij.. Maar ook die heerlijke tut momentjes met mijn baby, het samen met Lego spelen , samen ons verwonderen over de lammetjes die buiten huppelen.. Daar denk ik n met weemoed aan terug met mijn drie tieners
Alle reacties Link kopieren
Ik maak me stiekem wel zorgen.. Dat het echt een hel is straks...



Maar partner en ik gaan over een paar maanden wel een weekendje weg, zonder ons kindje, want oma past dan op. Zo hebben we 't althans gepland, of ik 't straks 'trek' is een tweede natuurlijk... Misschien wíl ik wel helemaal niet weg, maar juist bij m'n kindje blijven?



Maar de optie is er natuurlijk wel: opa/ oma passen op, 's avonds een oppas regelen om naar de film te gaan/ uit eten te gaan? Denk ik...? Of is dit echt naïef van me? *slik*
Alle reacties Link kopieren
Niet naïef .. Reëel .. Bij kind 1 deed ik dat ook, kind 2 was een wat moeilijke baby, dus kon ik destijds lastig weg, kind 3 was weer makkelijker daarin ..



Maar als je een makkelijk kind hebt en een fijne oppas kan je prima avondje uit eten m film etc.. Écht !
Ik ben verrevan een roze wolken type, dus ik hoefde daar ook niet afgesleurd te worden. Toch vielen, met alle nadelen van een baby die mij echt wel bekend waren en in mijn achterhoofd zaten, de eerste anderhalf jaar mij keihard tegen.



De eerste maanden tijd voor jezelf? Vergeet het maar, kind sliep overdag niet, 's nachts nauwelijks en deed niet anders dan huilen. Heel veel ziek. Dan moet je ook nog gaan werken, dat als een oase van rust voelde, als ik mijn ogen kon openhouden tenminste. Wij zaten zo in de molen, dat we simpelweg niet eens op het idee kwamen om een oppas te bellen om samen even weg te gaan. Nul energie, een hoofd vol watten, zo'n gedachte kwam niet eens door de waas heen.



Misschien heb je geluk, en een makkelijke baby. Misschien heb je pech. Je weet het niet van te voren. Denken dat het puur ligt aan hoe je het zelf organiseert is echt een utopie. Dat gaat, bij minder makkelijke baby's zeker, pas na een tijdje een keer op.

Ik las altijd alles wat los en vast zat, het eerste half jaar kwam ik niet verder dan de achterkant van de shampoofles. Om een vb te geven. Tijd voor mezelf, onszelf, dat kwam pas na het eerste jaar, af en toe. Na anderhalf jaar een sprong vooruit doordat ze eindelijk buisjes kreeg en van haar oorontstekingen af was. Nu is ze 2,5 en gaat het prima. Tijd voor mezelf? Als ze slaapt. Of als ze gaat logeren bij opa en oma, of als we een oppas bellen. Wat nu wel in ons opkomt, gelukkig.
Wat pantax zegt idd.. Je hebt niks goed of fout te plannen, het is maar net hoe het loopt. Je hebt de eerste tijd nergens controle over en daarna slechts beperkt. Wat jij hoort is niet zozeer negatief, maar regelmatig ook gewoon realiteit.

Het positieve is dat je eraan went en er veel voor terug krijgt. Maar je leven zoals ie nu is, dat is grotendeels voorbij straks. Maar dat is niet helemaal negatief
Alle reacties Link kopieren
Nou klopte het maar van die kilo's. Die krijg ik er dus echt niet af en ik ben heel hard bezig met sporten en gezond eten.

Slapeloze nachten... ja die kloppen hier helaas ook. Dat vind ik het zwaarst van alles. Maar er zijn ook genoeg baby;s die wel snel doorslapen.



Verder vind ik het 100% 'meevallen'. Het is zooo leuk!

En ik barst van de tijdm ben super relaxt (ik werk ook parttime, dat scheelt alles). Ik vind 1 baby dus helemaal niet zwaar, bij meer kinderen kan ik me wel voorstellen dat het zwaar kan zijn.

En we hebben ook geen oppas in de buurt.
De optie voor oppas is er natuurlijk wel. Ik was zelf de eerste maanden zo kapot van drie uur slaap per nacht dat een avondje uit me pure horror leek. Ik stortte meestal om 20u in bed om in etappes van een uur toch een beetje slaap te hebben.



Maar: ik had pech. Mijn dochter sliep nooit. Een vriendin van mij had mazzel: haar kind sliep alleen maar. Zij heeft van pure verveling in haar verlof haar proefschrift afgemaakt. Kortom, je kunt er niets van zeggen. Gewoon afwachten
Alle reacties Link kopieren
O en hel is het ook soms.. Je hebt van die dagen ... Dan huilen ze en heb je geen idee waarom.. Spoken ze de hele nacht .. Waarom ?



Maar ook dat gaat voorbij
Alle reacties Link kopieren
Tja voor mijn 1e geboren (bijna 17 jr geleden)

werd kreeg ik vooral te horen hoe fantastisch geweldig alles moest zijn heerlijkheid van s'morgens vroeg tot diep in de nacht.



Heb boeken gelezen tijdschriften verslonden ik was helemaal klaar voor het roze sprookje.



Waren die mensen/boeken/tijdschriften maar iets realistischer geweest, daar had ik meer aan gehad.



Hoezo roze sprookje?

Nachtvoedingen slopen je , krampjes maken je onzeker , tandjes dito het 1e jaar is een tropenjaar.



Tussendoor genieten ja natuurlijk, maar het was vooral rennen, vliegen achter de feiten aan gaan, even snel is er niet meer bij.



Maar alle fases gaan over, wel volgen ze elkaar in rap tempo op, dat dan weer wel.



Veel plezier en neem alles zoals het komt.
quote:carrotsandpeas schreef op 17 april 2013 @ 08:10:

Ik maak me stiekem wel zorgen.. Dat het echt een hel is straks...



Maar partner en ik gaan over een paar maanden wel een weekendje weg, zonder ons kindje, want oma past dan op. Zo hebben we 't althans gepland, of ik 't straks 'trek' is een tweede natuurlijk... Misschien wíl ik wel helemaal niet weg, maar juist bij m'n kindje blijven?



Maar de optie is er natuurlijk wel: opa/ oma passen op, 's avonds een oppas regelen om naar de film te gaan/ uit eten te gaan? Denk ik...? Of is dit echt naïef van me? *slik*



Regel het nu al, als je dadelijk dan een hoofd vol watten hebt, is dat stukken lastiger.



Wij hebben het niet makkelijk gehad de eerste tijd, en van daaruit schrijf ik ook natuurlijk. Je weet gewoon niet hoe het bij jullie gaat, en dat is meteen les 1 je weet het niet, laat het gebeuren, je hebt er toch geen controle over.

Wij probeerden alles maar gewoon te doen, alleen omdat het niet makkelijk was, voelde dat echt als zo'n tredmolen. Je komt op den duur niet eens op het idee dat een ander ook wel eens een avond met je huilbaby rond kan sjouwen, en jij ergens anders heengaat om te tukken. Maar je moet dat wel vragen, regelen.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan me de chaos en de overmacht hartstikke goed voorstellen en denk ook echt dat er heeeel zware momenten zijn.



Maar volgens mij zijn er ook hartstikke leuke momenten? En ben je bijv. die enorme huilbui alweer (bijna haha) vergeten op 't moment dat zo'n kleine scheet je aankijkt en weer breeduit naar je lacht. Gelukkig lees ik dat hier nu ook
Alle reacties Link kopieren
Het ligt er heel erg aan hoe je kind is.



Als je zoals wij een huilbaby krijgt, dan wil je je moeder niet een heel weekend opzadelen met je kind. Tenminste, dat wilde ik niet. Ik ging wel eens naar mijn ouders om te slapen.



Ik heb echt een gehoorbeschadiging opgelopen door die kleine, liep de hele dag met oordoppen in om het enigszins draaglijk te maken.



Wij hadden het dus erg zwaar, maar als je een supermakkelijke baby hebt, dan kom je idd wel aan tijd voor jezelf toe.
Alle reacties Link kopieren
Goh ja, wat is dat dan hè Soley79, dat je in die tredmolen geraakt en er eigenlijk zelf niet meer 1,2,3 uit kan stappen? En heeft iemand in de omgeving bijv. niet gevraagd/ aangeboden eens op te passen? Hoewel ik me dan ook kan voorstellen dat je dit afslaat.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk is het meeste al gezegd. Als jij echt zoveel pijn ervaart, is het misschien wel handig van te voren al te regelen wie wanneer oppast, zodat jij ook aan je rust toe kan komen. Misschien kun je daar zelfs thuiszorg voor krijgen ofzo? Want niet elk kind gunt de ouders rust en dan kan dat eerste jaar wel eens heel vervelend worden. Lastig voor je



Probeer daarom inderdaad wél zoveel mogelijk te genieten van de mooie momenten.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Ohhh Tjoek, wat erg...! Oordoppen?
quote:Lilith75 schreef op 17 april 2013 @ 08:19:

Tja voor mijn 1e geboren (bijna 17 jr geleden)

werd kreeg ik vooral te horen hoe fantastisch geweldig alles moest zijn heerlijkheide van s'morgens vroeg tot diep in de nacht.



Heb boeken gelezen tijdschriften verslonden ik was helemaal klaar voor het roze sprookje.



Waren die mensen/boeken/tijdschriften maar iets realistisch er geweest, daar had ik meer aan gehad.



Hoezo roze sprookje?

Nachtvoedingen slopen je , krampjes maken je onzeker , tandjes dito het 1e jaar is een tropenjaar.



Tussendoor genieten ja natuurlijk, maar het was vooral rennen, vliegen achter de feiten aan gaan, even snel is er niet meer bij.



Maar alle fases gaan over, wel volgen ze elkaar in rap tempo op, dat dan weer wel.



Veel plezier en neem alles zoals het komt.



Lilith, je slaat de spijker op zijn kop! Mijn oudste is ook 17, geboren in een tijd dat Internet net opkwam, we informatie moesten halen uit de ouders van nu en het blad kinderen.



Alles was rozegeur en mannenschijn in die bladen. ooit heb ik een brief naar beide bladen geschreven dan de werkelijkheid niet was hoe hun het beschreven, met de ham vraag of ze eens realistischer wilde gaan schrijven.. Natuurlijk nooit wat op gehoord



@ Carrotsandpeas, geloof me meer tijd voor jezelf zelf komt weer met de jaren. Daarnaast het cliché "kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen" klopt ook aardig..



Nu vraag ik me wel eens af waarom ik me zo een zorgen maakte toen ze klein waren, luier, voeding etc.. Nu maak ik mij hele andere zorgen, maar heb wel meer tijd voor mezelf!
Alle reacties Link kopieren
Aan een huilbaby kun je (meestal) niets doen natuurlijk, maar voor de rest ligt het ook aan je zelf hoe je alles ervaart natuurlijk. Niet dat je daar op dat moment wat mee kan, maar achteraf zie je dat wel Ik had het bij de eerste heeeeel druk vond ik. Geen moment voor mezelf. Maar achteraf gezien had ik het heel anders moeten aanpakken. Niet meteen de douche uitspringen als ik er net 1 minuut onder stond als ze wakker werd bijvoorbeeld. Bij baby 2 , bijna 2 jaar later, stond ik er heel anders in en hoewel baby 2 een echte baby was had ik niet het gevoel dat het nou zo druk was. Onze kinderen (3 en 1) slapen nu nog steeds niet elke nacht door trouwens... af en toe ben ik daar wel helemaal kapot van, maar er zijn zat kinderen die wel 'gewoon' doorslapen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven