Kinderen
alle pijlers
Kinderen: waarom doen alsof je leven voorbij is?
woensdag 17 april 2013 07:56
Ik vroeg mij al langere tijd wat af....
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
woensdag 17 april 2013 15:54
Het hangt natuurlijk erg echt van hoe je baby is. Mijn oudste was een super makkelijke baby. Hij huilde eigenlijk nooit. Je kon hem overal mee naar toe nemen zonder enig probleem. wel ging hij altijd pas heel laat slapen en hij sliep sowieso voor een baby niet veel. Hij deed heel veel korte slaapjes. Daardoor was ik wel veel met hem bezig maar het was wel allemaal heel ontspannend.
De tweede huilde vaker maar echt moeilijk kan ik hem ook niet noemen. Hij was een goede slaper en je kon hem overal mee naar toe nemen. Wel werd hij 's nachts standaard 1 of 2 x wakker.
Al met alle waren geen van beiden moeilijke babies en ook nu zijn het geen hele moeilijke kinderen. De oudste is heel rustig, de tweede is wat ondeugender en is zeer actief.
Als ik een dag thuis ben dan ben ik wel veel met ze bezig en heb ik niet heel veel tijd om even rustig te zitten.
Echter wij hebben wel veel familie in de buurt en dat scheelt zo veel. Mijn moeder wil altijd wel opassen en anders heb ik nog een zus met gezin vlak in de buurt. Mijn zus is zeer huiselijk en werkt niet en is eigenlijk altijd thuis. Ik kan de kinderen dus altijd bij haar of mijn moeder kwijt. Ook andere familie wil best even oppassen (maar die kunnen niet ad hoc dus dan moeten we het wel regelen)
Ook de gastmoeder waar mijn kinderen heen als ik en man werken kan vaak wel extra oppassen (tegen vergoeding uiteraard)
En dan hebben we ook nog een lief buurmeisje wat het heel leuk vindt om hier met de kleintjes te spelen. Ze wil ook wel even oppassen als ik bijvoorbeeld even boodschappen wil doen of zo.
Ik kan ze als ik zou willen zo 7 dagen per week 24 uur per dag kwijt
De tweede huilde vaker maar echt moeilijk kan ik hem ook niet noemen. Hij was een goede slaper en je kon hem overal mee naar toe nemen. Wel werd hij 's nachts standaard 1 of 2 x wakker.
Al met alle waren geen van beiden moeilijke babies en ook nu zijn het geen hele moeilijke kinderen. De oudste is heel rustig, de tweede is wat ondeugender en is zeer actief.
Als ik een dag thuis ben dan ben ik wel veel met ze bezig en heb ik niet heel veel tijd om even rustig te zitten.
Echter wij hebben wel veel familie in de buurt en dat scheelt zo veel. Mijn moeder wil altijd wel opassen en anders heb ik nog een zus met gezin vlak in de buurt. Mijn zus is zeer huiselijk en werkt niet en is eigenlijk altijd thuis. Ik kan de kinderen dus altijd bij haar of mijn moeder kwijt. Ook andere familie wil best even oppassen (maar die kunnen niet ad hoc dus dan moeten we het wel regelen)
Ook de gastmoeder waar mijn kinderen heen als ik en man werken kan vaak wel extra oppassen (tegen vergoeding uiteraard)
En dan hebben we ook nog een lief buurmeisje wat het heel leuk vindt om hier met de kleintjes te spelen. Ze wil ook wel even oppassen als ik bijvoorbeeld even boodschappen wil doen of zo.
Ik kan ze als ik zou willen zo 7 dagen per week 24 uur per dag kwijt
woensdag 17 april 2013 16:02
Ah, de fietshelm. Ik weet ook nog niet wat ik daarvan moet vinden. We hebben al wel een vlaggetje op haar fiets gemonteerd, zodat ze wat beter zichtbaar is voor anderen.
Laatst is ze best hard gevallen met de fiets (ook op haar hoofd). Ze was zo trots op haar wond, dat ze die ook overal aan iedereen liet zien Ze fietst na die val wel een stuk voorzichtiger.
Laatst is ze best hard gevallen met de fiets (ook op haar hoofd). Ze was zo trots op haar wond, dat ze die ook overal aan iedereen liet zien Ze fietst na die val wel een stuk voorzichtiger.
woensdag 17 april 2013 16:05
Je weet van tevoren gewoon niet hoe het gaat en wat voor soort baby je krijgt.
Toen ik zwanger was van oudste had ik een collega die mij constant vertelde dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ik was het daar totaal niet mee eens. Onze baby zou gewoon gaan logeren bij opa en oma of er zou een oppas komen. Toen bleek de baby dus ontzettend prikkelgevoelig te zijn en alleen maar bij mij tot rust te komen. Tel daarbij op dat ze tot haar 1e jaar nachtvoedingen (borstvoeding) nodig had en ik daarbij nog een ppd kreeg en het resultaat was dus dat mijn leven wel totaal veranderd was.
Ik denk dat mensen het niet zeggen om je bang te maken of vervelend te doen, maar om je te waarschuwen dat het niet één en al roze wolk hoeft te zijn.
Toen ik zwanger was van oudste had ik een collega die mij constant vertelde dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ik was het daar totaal niet mee eens. Onze baby zou gewoon gaan logeren bij opa en oma of er zou een oppas komen. Toen bleek de baby dus ontzettend prikkelgevoelig te zijn en alleen maar bij mij tot rust te komen. Tel daarbij op dat ze tot haar 1e jaar nachtvoedingen (borstvoeding) nodig had en ik daarbij nog een ppd kreeg en het resultaat was dus dat mijn leven wel totaal veranderd was.
Ik denk dat mensen het niet zeggen om je bang te maken of vervelend te doen, maar om je te waarschuwen dat het niet één en al roze wolk hoeft te zijn.
woensdag 17 april 2013 16:28
Elise1978, dus het is vooral goedbedoeld? Maar zou je ook kunnen begrijpen dat ik het vrij negatief vind overkomen en dat je dus eigenlijk niet mág zeuren over bijv. slechte nachten/ drukke baan/ stress etc. want ja, wacht maar tot er kinderen zijn, dát is pas zwaar. Klinkt soms zelfs of ze spijt hebben ofzo?
woensdag 17 april 2013 17:06
Wat heb je eraan om mensen te waarschuwen? Wat heeft dat persoon eraan? Wordt het makkelijker als mensen je hebben gewaarschuwd? Ben je er dan beter op voorbereid denk je?
"Ja je hebt dan al wel die vakantie naar dat resort geboekt en betaald, maar denk eraan dat er Russen kunnen zitten die je hele vakantie kunnen verpesten." Zoiets. Ik snap die negatieve insteek gewoon niet.
"Ja je hebt dan al wel die vakantie naar dat resort geboekt en betaald, maar denk eraan dat er Russen kunnen zitten die je hele vakantie kunnen verpesten." Zoiets. Ik snap die negatieve insteek gewoon niet.
woensdag 17 april 2013 17:45
quote:thesoundofme schreef op 17 april 2013 @ 17:06:
Wat heb je eraan om mensen te waarschuwen? Wat heeft dat persoon eraan? Wordt het makkelijker als mensen je hebben gewaarschuwd? Ben je er dan beter op voorbereid denk je?
"Ja je hebt dan al wel die vakantie naar dat resort geboekt en betaald, maar denk eraan dat er Russen kunnen zitten die je hele vakantie kunnen verpesten." Zoiets. Ik snap die negatieve insteek gewoon niet.
Ik vind het juist wel fijn om van te voren een beetje realistisch beeld te hebben. Al is het alleen maar om niet in paniek te raken als je baby na 12 weken 's nachts nog om de 3 uur wil drinken en overdag alleen maar aandacht vraagt. Ik ga meestal van een redelijk negatief scenario uit en alles wat dan beter verloopt is een dikke meevaller.
Met die roze wolk verhalen heb ik dan weer persoonlijk nooit zo veel gehad (al waren mijn kraamweken vele malen roze-wolkeriger dan ik van te voren ooit in had kunnen schatten).
Maar laten we ook reeel zijn: het begrip slaaptekort krijgt gewoon een hele nieuwe dimensie als je eenmaal kinderen hebt .
Wat heb je eraan om mensen te waarschuwen? Wat heeft dat persoon eraan? Wordt het makkelijker als mensen je hebben gewaarschuwd? Ben je er dan beter op voorbereid denk je?
"Ja je hebt dan al wel die vakantie naar dat resort geboekt en betaald, maar denk eraan dat er Russen kunnen zitten die je hele vakantie kunnen verpesten." Zoiets. Ik snap die negatieve insteek gewoon niet.
Ik vind het juist wel fijn om van te voren een beetje realistisch beeld te hebben. Al is het alleen maar om niet in paniek te raken als je baby na 12 weken 's nachts nog om de 3 uur wil drinken en overdag alleen maar aandacht vraagt. Ik ga meestal van een redelijk negatief scenario uit en alles wat dan beter verloopt is een dikke meevaller.
Met die roze wolk verhalen heb ik dan weer persoonlijk nooit zo veel gehad (al waren mijn kraamweken vele malen roze-wolkeriger dan ik van te voren ooit in had kunnen schatten).
Maar laten we ook reeel zijn: het begrip slaaptekort krijgt gewoon een hele nieuwe dimensie als je eenmaal kinderen hebt .
woensdag 17 april 2013 17:58
Er is al veel gezegd, maar die tijd komt echt wel weer hoor. Wij zijn net terug van een super gezellig weekend weg, met dochter van 2,5.
De twee dingen die mij het zwaarst vielen: de korte nachten en het huishouden dat ineens eens veel meer aandacht vraagt. Maar ik heb dan ook echt een hekel aan poetsen
De twee dingen die mij het zwaarst vielen: de korte nachten en het huishouden dat ineens eens veel meer aandacht vraagt. Maar ik heb dan ook echt een hekel aan poetsen
woensdag 17 april 2013 18:03
Ik vind het overigens heerlijk om moeder te zijn. Er is niets waar ik meer van geniet dan een dag lekker op stap gaan met mijn dochter (en man). Lekker naar de duinen of naar het strand.
Il zou er graag nog eentje willen. Man helaas niet. Maar juist omdat we maar een kind hebben zijn we ook nog steeds best wel mobiel.
Il zou er graag nog eentje willen. Man helaas niet. Maar juist omdat we maar een kind hebben zijn we ook nog steeds best wel mobiel.
woensdag 17 april 2013 18:07
Laat je dus niet al te erg uit het veld slaan hoor: het heeft ook heel erg veel leuke kanten. Maar het kan wel fijn zijn als je sommige dingen gewoon weet. Dat je er niet door verrast wordt. Maar goed, dan nog kon ik me nog niet echt voorstellen hoe het is om nachtvoedingen te geven. Het is alleen wel fijn om te weten dat het erbij hoort, dat iedereen er doorheen moet en dat we er dus ook wel op 'gebouwd' zijn, laat maar zeggen.
woensdag 17 april 2013 18:25
quote:carrotsandpeas schreef op 17 april 2013 @ 12:52:
. Maar ik ben stiekem al best een huismusje, dus in dat opzicht zal er weinig veranderen denk ik.
Er zijn altijd mensen die het erger of zwaarder hebben. En ik vind het wat anders als de betreffende persoon lekker met me mee zou klagen, dat begrijp ik dan heel goed. Maar nu wordt dus eigenlijk gezegd dat ik geen 'recht' heb om te klagen. Misschien zouden we elkaar allemaal wat meer in de waarde moeten laten? Moeders onderling kunnen best gemeen zijn (Zeg ik nu schijnheilig en voor hetzelfde geld doe ik straks hartstikke mee?)
Ik snap je heel goed en zoals ik al zei hebben wij ons er ook zo aan geergerd aan al die voorspellingen. Bloedirritant. Dat weet ik nog goed.
Wat mij tegenviel was dus wat jij in bovenstaande ook aangaf, dat ik dacht die behoefte niet te hebben want die had ik nu toch ook niet? Ik was ook die huismus, Maar dat thuiszitten wordt dus al anders als dat je nu gewend bent, omdat je moet zorgen en niet meer zo lekker je ding kunt doen als ervoor.
tegen mijn man zeiden ze dat hij straks niet meer zo makkelijk weg kon gaan, onzin vond ik dat want hij ging toch nu ook alleen weg zonder dat ik dat een probleem vond?! maar nu ik de hele week thuis was met een kleine wilde ik ineens mee. Of voelde dat ineens niet zo leuk omdat het dan weer op mij neerkwam.
En het voelde heel anders lekker thuis op de bank als je constant moet zorgen.
Ik zeg niet dat dat bij jou ook zo gaat ik probeer je uit te leggen dat al dat anders nou juist in al die gewone dingen kan zitten die je denkt nog net als nu te beleven en te doen en die ineens zo anders zijn, Want je bent niet meer alleen en gaat niet meer lekker je gang als heerlijke huismus. je bent moeder geworden en hoe leuk dat inderdaad ook is het maakt al die heel gewone dingen anders in je gevoel. Omdat het om die kleine draait en niet meer om jou. Helemaal gewild en vaak ook bewust.. Je wil niet eens meer anders maar kan ook gewoon niet anders.
. Maar ik ben stiekem al best een huismusje, dus in dat opzicht zal er weinig veranderen denk ik.
Er zijn altijd mensen die het erger of zwaarder hebben. En ik vind het wat anders als de betreffende persoon lekker met me mee zou klagen, dat begrijp ik dan heel goed. Maar nu wordt dus eigenlijk gezegd dat ik geen 'recht' heb om te klagen. Misschien zouden we elkaar allemaal wat meer in de waarde moeten laten? Moeders onderling kunnen best gemeen zijn (Zeg ik nu schijnheilig en voor hetzelfde geld doe ik straks hartstikke mee?)
Ik snap je heel goed en zoals ik al zei hebben wij ons er ook zo aan geergerd aan al die voorspellingen. Bloedirritant. Dat weet ik nog goed.
Wat mij tegenviel was dus wat jij in bovenstaande ook aangaf, dat ik dacht die behoefte niet te hebben want die had ik nu toch ook niet? Ik was ook die huismus, Maar dat thuiszitten wordt dus al anders als dat je nu gewend bent, omdat je moet zorgen en niet meer zo lekker je ding kunt doen als ervoor.
tegen mijn man zeiden ze dat hij straks niet meer zo makkelijk weg kon gaan, onzin vond ik dat want hij ging toch nu ook alleen weg zonder dat ik dat een probleem vond?! maar nu ik de hele week thuis was met een kleine wilde ik ineens mee. Of voelde dat ineens niet zo leuk omdat het dan weer op mij neerkwam.
En het voelde heel anders lekker thuis op de bank als je constant moet zorgen.
Ik zeg niet dat dat bij jou ook zo gaat ik probeer je uit te leggen dat al dat anders nou juist in al die gewone dingen kan zitten die je denkt nog net als nu te beleven en te doen en die ineens zo anders zijn, Want je bent niet meer alleen en gaat niet meer lekker je gang als heerlijke huismus. je bent moeder geworden en hoe leuk dat inderdaad ook is het maakt al die heel gewone dingen anders in je gevoel. Omdat het om die kleine draait en niet meer om jou. Helemaal gewild en vaak ook bewust.. Je wil niet eens meer anders maar kan ook gewoon niet anders.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 17 april 2013 18:32
Carrots, natuurlijk mag je het irritant vinden. Zeker als je een moeilijke zwangerschap hebt kan het inderdaad overkomen als "wacht maar, straks wordt het nog véél erger!".
En dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Ik denk dat veel vrouwen gewoon vanuit hun eigen referentiekader reageren en zich helemaal niet realiseren hoe het bij jou aankomt.
Het is alleen ook wel zo dat je nu niet kunt weten hoe je je zult voelen als de baby er is en je weet ook niet hoe je baby is en hoe jullie je dagen zullen kunnen doorbrengen. Ik ben bijvoorbeeld ook een huismus, maar ik kon niet eens naar de winkel om de hoek lopen omdat de baby een hekel had aan de wandelwagen (en aan de auto en aan een campingbedje) en dus alleen maar huilde en niet lekker ging slapen. Dan wordt je wereld wel heel erg klein.
Maar je kunt natuurlijk ook geluk hebben en een heel makkelijk kindje krijgen. Dan zul jij de babytijd misschien juist als heel makkelijk ervaren vergeleken met je zwangerschap. Ik hoop dat dat bij jou het geval zal zijn!
En dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Ik denk dat veel vrouwen gewoon vanuit hun eigen referentiekader reageren en zich helemaal niet realiseren hoe het bij jou aankomt.
Het is alleen ook wel zo dat je nu niet kunt weten hoe je je zult voelen als de baby er is en je weet ook niet hoe je baby is en hoe jullie je dagen zullen kunnen doorbrengen. Ik ben bijvoorbeeld ook een huismus, maar ik kon niet eens naar de winkel om de hoek lopen omdat de baby een hekel had aan de wandelwagen (en aan de auto en aan een campingbedje) en dus alleen maar huilde en niet lekker ging slapen. Dan wordt je wereld wel heel erg klein.
Maar je kunt natuurlijk ook geluk hebben en een heel makkelijk kindje krijgen. Dan zul jij de babytijd misschien juist als heel makkelijk ervaren vergeleken met je zwangerschap. Ik hoop dat dat bij jou het geval zal zijn!
woensdag 17 april 2013 19:04
De 'wacht maar' mensen in mijn omgeving heb ik laten weten dat ik natuurlijk áltijd wel achter de (hun) wachtmaar feiten aanhobbel. Maar dat ik nu leef en ondanks de positieve punten soms best baalde. De sportievelingen onder hen wijzen me nu op de leuke dingen, onder het mom geniet ervan. Dat deden ze achteraf gezien eerst ook; geniet van het feit dat je nu je rust kunt pakken en zelf de dag kan plannen. Het vervolg laten ze nu achterwege.
Ik wist dat een baby veel werk kan zijn. Hij was geen huilbaby, maar wel evenveel wakker als ik. Ik poepte zelfs met hem op schoot (in de buik mee, uit de buik ook mee). Voor mij hoefde dat niet, maar dan was hij stil. Hij was volmaakt tevreden als iemand hem maar aanraakte. Sliep bijna niet. De tweede speelt zelf, kan veel beter alleen zijn en slaapt iets meer. Verademing!
Wat mij hielp is rust nemen en niet onderschatten wat slaaptekort met je doet. Dat betekende hier tijdelijk minder sociaal leven. Is een prijs, maar daardoor voel ik me beter. Gelukkig heb ik vriendinnen genoeg die tot de jongste vier was alleen nog maar af en toe konden bellen, of appen. Daarna wordt het beter, ik hoop bij mij ook.
Ik wist dat een baby veel werk kan zijn. Hij was geen huilbaby, maar wel evenveel wakker als ik. Ik poepte zelfs met hem op schoot (in de buik mee, uit de buik ook mee). Voor mij hoefde dat niet, maar dan was hij stil. Hij was volmaakt tevreden als iemand hem maar aanraakte. Sliep bijna niet. De tweede speelt zelf, kan veel beter alleen zijn en slaapt iets meer. Verademing!
Wat mij hielp is rust nemen en niet onderschatten wat slaaptekort met je doet. Dat betekende hier tijdelijk minder sociaal leven. Is een prijs, maar daardoor voel ik me beter. Gelukkig heb ik vriendinnen genoeg die tot de jongste vier was alleen nog maar af en toe konden bellen, of appen. Daarna wordt het beter, ik hoop bij mij ook.
woensdag 17 april 2013 19:25
Ik weet nog de eerste ochtend dat hij naar de peuterspeelplaats ging. Ik wilde van alles, Ik wilde lekker met een boek op de bank zoals vroeger, ik wilde zonder kinderwagen het winkelcentrum in en winkelen, ik wilde de ramen doen of de trap, klusjes die ik met een kleine om me heen lastiger kon uitvoeren, Weet nog dat het er op neer kwam dat ik alleen maar ben gaan zitten en heb genoten van het niets. te lam geslagen, te veel plannen en ideeeen wat ik kon doen met die vrijheid om er vervolgens niets mee te doen.
ik denk dat dat de beste omschrijving is, gemis aan je vrijheid, geen wandelwagen die je moet duwen, geen kind om aan te denken, dat je weer lekker gewoon aan jezelf kunt denken zonder die steeds weer achterliggende zorg en het geregel. want dat is er vanaf dag 1 en oh wat kreeg ik dat gevoel weer terug toen de jongste uit huis ging. Mijn huis weer voor mij, geen rekening meer houden met.
Het is allemaal leuk en niet erg maar altijd aanwezig en ik denk dat het vooral dat is dat veranderd. Het vanaf moment van geboorte rekening houden met een kind en het geregel dat dat met zich meebrengt..
ik denk dat dat de beste omschrijving is, gemis aan je vrijheid, geen wandelwagen die je moet duwen, geen kind om aan te denken, dat je weer lekker gewoon aan jezelf kunt denken zonder die steeds weer achterliggende zorg en het geregel. want dat is er vanaf dag 1 en oh wat kreeg ik dat gevoel weer terug toen de jongste uit huis ging. Mijn huis weer voor mij, geen rekening meer houden met.
Het is allemaal leuk en niet erg maar altijd aanwezig en ik denk dat het vooral dat is dat veranderd. Het vanaf moment van geboorte rekening houden met een kind en het geregel dat dat met zich meebrengt..
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 17 april 2013 19:35
.....gemis aan vrijheid nog steeds en de mijne of inmiddels 8 en de andere 14. Natuurlijk kan ik dingen ondernemen maar ik vind het (nog steeds) een hoop werk en zorg. Ik heb er ook nog eentje die ernstig ziek is en veel in het ziekenhuis heeft gelegen, had ik van te voren ook niet bedacht. Ik houd erg veel van mijn kinderen maar of ik er echt gelukkiger van geworden ben durf ik niet te zeggen.... Ik kan ze natuurlijk ook niet meer wegdenken dus .. Als ze nu zouden wegvallen zou ik diep ongelukkig zijn.
woensdag 17 april 2013 19:42
Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen, van te voren kun je het allemaal nog zo mooi bedenken maar eigenlijk heb je geen idee hoe het zal lopen. Ik hoop voor je dat alles voorspoedig gaat en ik herken je opmerking ik vind die ook stom. Ik zal ze ook nooit gebruiken. Die ene daar had ik vooral een hekel aan "geniet er nog maar van hè !".
woensdag 17 april 2013 19:46
quote:zoembaya schreef op 17 april 2013 @ 15:24:
[...]
Heb je al eens geprobeerd om je kinderen samen op een kamer te laten slapen? Nee, dat gaat niet helaas. Maar hij slaapt ook niet beter bij ons op de kamer, we hebben alles al geprobeerd. Volgens mij ligt het aan het huis; vorige week op vakantie sliep hij prima. Wie het weet mag het zeggen.
[...]
Heb je al eens geprobeerd om je kinderen samen op een kamer te laten slapen? Nee, dat gaat niet helaas. Maar hij slaapt ook niet beter bij ons op de kamer, we hebben alles al geprobeerd. Volgens mij ligt het aan het huis; vorige week op vakantie sliep hij prima. Wie het weet mag het zeggen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 april 2013 19:48
misspoes wat je al zegt, al is het vreselijk je zou ze nooit meer willen missen. Daarbij is het vaak gewoon ook leuk.
maar je weet pas wat je mist als het er niet meer is. En pas met een kind weet je wat een vrijheid het was dat je niet die zorg had.
Ook al kun je oppas krijgen ook al plan je toch die vakantie en ga je uit. Het is nooit meer zonder zorg voor zo'n kleintje en altijd een hoop geregel.
nooit meer spontaan op een voorstel van vrienden ingaan en zelf niet meer gevraagd worden door ze "we hebben jullie maar niet gevraagd want dachten wel dat dat lastig was zo op laatste moment met oppas regelen" Oud en nieuw weten we al dat we vrienden met kinderen niet hoeven te vragen voor een feest., Oud en nieuw vier je niet zonder je kinderen en je krijgt op zo;n avond heel lastig oppas. Het is een klein voorbeeld uit de praktijk.
het zijn dingen waar je totaal niet bij stilstaat als je nog geen kinderen hebt en ik denk dat mensen je daar voor willen waarschuwen of op willen wijzen. dat het vanaf dat moment nooit meer wordt als toen je ze niet had. een "geniet er nog even intens van" want voor je weer met zijn tweeën bent ben je zo 20 jaar verder.,
maar je weet pas wat je mist als het er niet meer is. En pas met een kind weet je wat een vrijheid het was dat je niet die zorg had.
Ook al kun je oppas krijgen ook al plan je toch die vakantie en ga je uit. Het is nooit meer zonder zorg voor zo'n kleintje en altijd een hoop geregel.
nooit meer spontaan op een voorstel van vrienden ingaan en zelf niet meer gevraagd worden door ze "we hebben jullie maar niet gevraagd want dachten wel dat dat lastig was zo op laatste moment met oppas regelen" Oud en nieuw weten we al dat we vrienden met kinderen niet hoeven te vragen voor een feest., Oud en nieuw vier je niet zonder je kinderen en je krijgt op zo;n avond heel lastig oppas. Het is een klein voorbeeld uit de praktijk.
het zijn dingen waar je totaal niet bij stilstaat als je nog geen kinderen hebt en ik denk dat mensen je daar voor willen waarschuwen of op willen wijzen. dat het vanaf dat moment nooit meer wordt als toen je ze niet had. een "geniet er nog even intens van" want voor je weer met zijn tweeën bent ben je zo 20 jaar verder.,
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
