Kinderen
alle pijlers
Kraamtijd: had jij het allemaal willen weten?
maandag 27 oktober 2014 20:10
Kleine toelichting op de titel:
Ik vertelde dit weekend aan een vriendin een anekdote, waarbij ik in gesprek was met een vrouw, en waarbij het op een gegeven moment over kinderen krijgen ging. Zij zei toen: "Ik ben er nog steeds boos om dat niemand mij ooit heeft verteld hoe k*t die eerste zes weken zijn!" Dit was toen best grappig, omdat ik haar niet echt kende, maar goed, lang verhaal kort:
Mijn vriendin zei toen redelijk fel: Nou, dat had ik ook wel willen weten!
Het grappige is dat ik de kraamtijd van mn zoon niet zo heb ervaren. Goed, toen hij drie weken was hallucineerden we ongeveer van moeheid. Het gevoel van zere tepels bleef nog lang naëbben en mijn keizersnede destijds droeg ook niet bij aan het vlot weer op de been zijn.
Ik was geradbraakt, maar toch had ik niet het idee van "Sjongejonge, dit had iemand mij wel eens mogen vertellen" of "waarom, in godsnaam, hebben we het óóit een goed idee gevonden om een kind te krijgen?" Deze ideeën had mijn vriendin dus wel (inmiddels is die kraamtijd bij haar ook alweer voorbij)
Maar goed, zoveel mensen, zoveel smaken, dus ik vroeg me af:
Hadden jullie van tevoren goed geïnformeerd willen worden over die eerste zes weken tot twee maanden na de bevalling, over de moeheid, de zombiemodus, de zere tieten, het krakkemikkige onderstel, de onzekerheid over of je het wel kunt, dat hele opvoeden? Of had dat niets uitgemaakt?
Ik vertelde dit weekend aan een vriendin een anekdote, waarbij ik in gesprek was met een vrouw, en waarbij het op een gegeven moment over kinderen krijgen ging. Zij zei toen: "Ik ben er nog steeds boos om dat niemand mij ooit heeft verteld hoe k*t die eerste zes weken zijn!" Dit was toen best grappig, omdat ik haar niet echt kende, maar goed, lang verhaal kort:
Mijn vriendin zei toen redelijk fel: Nou, dat had ik ook wel willen weten!
Het grappige is dat ik de kraamtijd van mn zoon niet zo heb ervaren. Goed, toen hij drie weken was hallucineerden we ongeveer van moeheid. Het gevoel van zere tepels bleef nog lang naëbben en mijn keizersnede destijds droeg ook niet bij aan het vlot weer op de been zijn.
Ik was geradbraakt, maar toch had ik niet het idee van "Sjongejonge, dit had iemand mij wel eens mogen vertellen" of "waarom, in godsnaam, hebben we het óóit een goed idee gevonden om een kind te krijgen?" Deze ideeën had mijn vriendin dus wel (inmiddels is die kraamtijd bij haar ook alweer voorbij)
Maar goed, zoveel mensen, zoveel smaken, dus ik vroeg me af:
Hadden jullie van tevoren goed geïnformeerd willen worden over die eerste zes weken tot twee maanden na de bevalling, over de moeheid, de zombiemodus, de zere tieten, het krakkemikkige onderstel, de onzekerheid over of je het wel kunt, dat hele opvoeden? Of had dat niets uitgemaakt?
Today is a good day
maandag 27 oktober 2014 21:35
quote:vandale schreef op 27 oktober 2014 @ 21:30:
Ik begrijp dit hele topic niet, ik hoorde niet anders dan hoe moeilijk, zwaar en kut het allemaal zou worden.
Zijn er dan werkelijk nog vrouwen die geloven in een roze wolk?Ja ik. Want ik ben een struisvogel, ik ga me pas zorgen maken over iets als het echt niet meer anders kan. Gelukkig had ik mijn roze wolk ook, twee keer (al was ie de tweede keer dan blauw).
Ik begrijp dit hele topic niet, ik hoorde niet anders dan hoe moeilijk, zwaar en kut het allemaal zou worden.
Zijn er dan werkelijk nog vrouwen die geloven in een roze wolk?Ja ik. Want ik ben een struisvogel, ik ga me pas zorgen maken over iets als het echt niet meer anders kan. Gelukkig had ik mijn roze wolk ook, twee keer (al was ie de tweede keer dan blauw).
maandag 27 oktober 2014 21:36
Wow als ik dit topic lees voel ik me nog eens extra gezegend met mijn bevalling en kraamtijd!
De bevalling vond ik, ondanks een knip, prima te doen. Ik werd ook s nachts wakker van een wee dir meteen om de 2 minuten kwamen en na 4u was ie er al. Dan mag je niet mopperen lijkt me.
Bv kwam meteen op gang, geen kloof, geen stuwing. Wel een borstintsteking maar met een kuurtje voelde ik me na een uurtje of 12 al stukken beter.
Had een fantastische kraamzorg die echt een bv-genie was. Bij pasbevallen vriendinnen kan ik vaak helpen met de bv omdat ik van mijn kraam in een week ontzettend veel geleerd heb, wat andere kraamverzorgsters niet delen (weten) met hun kraamvrouwen. En ik was eigenlijk van plan de fles te geven haha!
Nee echt. Ik gun iedereen een kopie van mijn kraamtijd. Hopen dat t bij de volgende ook zo is.
Ik moet er wel bijzeggen dat ik uitgegaan was van DE HEL.
Oh en baby spoog veel en huilde ook gewoon. Roze wolk had ik niet verwacht.
De bevalling vond ik, ondanks een knip, prima te doen. Ik werd ook s nachts wakker van een wee dir meteen om de 2 minuten kwamen en na 4u was ie er al. Dan mag je niet mopperen lijkt me.
Bv kwam meteen op gang, geen kloof, geen stuwing. Wel een borstintsteking maar met een kuurtje voelde ik me na een uurtje of 12 al stukken beter.
Had een fantastische kraamzorg die echt een bv-genie was. Bij pasbevallen vriendinnen kan ik vaak helpen met de bv omdat ik van mijn kraam in een week ontzettend veel geleerd heb, wat andere kraamverzorgsters niet delen (weten) met hun kraamvrouwen. En ik was eigenlijk van plan de fles te geven haha!
Nee echt. Ik gun iedereen een kopie van mijn kraamtijd. Hopen dat t bij de volgende ook zo is.
Ik moet er wel bijzeggen dat ik uitgegaan was van DE HEL.
Oh en baby spoog veel en huilde ook gewoon. Roze wolk had ik niet verwacht.
maandag 27 oktober 2014 21:38
quote:nina1966 schreef op 27 oktober 2014 @ 21:33:
[...]
Dat is ook het pijnlijke, zeker met één kind. Je kunt het nooit meer over doen. Het is een gemis wat eigenlijk altijd een beetje blijft knagen.Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
[...]
Dat is ook het pijnlijke, zeker met één kind. Je kunt het nooit meer over doen. Het is een gemis wat eigenlijk altijd een beetje blijft knagen.Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
maandag 27 oktober 2014 21:40
wat me trouwens wel erg geholpen heeft in de kraamtijd, nadat dochter thuiskwam: hier alle 'go with the flow' tips lezen en gewoon meegaan in het ritme en behoeftes van baby. En dus de hele middag op de bank met een zoet slapende dochter op m'n buik met een pot thee onder handbereik
Daar heb ik echt van genoten en maakt alle zkh ellende ook weer goed (maar toch hoop ik bij een 2e wel die kraamtijd te hebben, lekker in eigen bed met verse baby naast me en daar de hele tijd naar kunnen kijken).
Daar heb ik echt van genoten en maakt alle zkh ellende ook weer goed (maar toch hoop ik bij een 2e wel die kraamtijd te hebben, lekker in eigen bed met verse baby naast me en daar de hele tijd naar kunnen kijken).
maandag 27 oktober 2014 21:42
Ik kan met veel plezier terugkrijgen op mijn kraamtijd. Ik zat blijkbaar echt met mijn hoofd in die roze wolken, want na de kraamtijd donderde ik er zo hard van af. Toen pas kwamen de tranen, de angstgevoelens, het gevoel te moeten genieten... ik schrok er van.
Maar de kraamtijd is heel fijn geweest. Ik had me op bepaalde dingen voorbereid, bijvoorbeeld stuwing. Maar die kreeg ik niet. En dat dochter geel zou gaan zien, ook niet gebeurt. Ik had geen hechting op een plek waar urine langs kwam en ik kon na drie dagen weer goed naar de wc. Alleen de eerste keer douchen vond ik heel bijzonder en kwam met een flinke boel (gelukkige) tranen, dat had ik niet verwacht!
Maar de kraamtijd is heel fijn geweest. Ik had me op bepaalde dingen voorbereid, bijvoorbeeld stuwing. Maar die kreeg ik niet. En dat dochter geel zou gaan zien, ook niet gebeurt. Ik had geen hechting op een plek waar urine langs kwam en ik kon na drie dagen weer goed naar de wc. Alleen de eerste keer douchen vond ik heel bijzonder en kwam met een flinke boel (gelukkige) tranen, dat had ik niet verwacht!
maandag 27 oktober 2014 21:43
quote:beetjegek schreef op 27 oktober 2014 @ 21:38:
[...]
Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
Je zou het denken hé dat aan jou de eer zou zijn :/
Ik heb zoon pas na 3 dagen zelf voeding gegeven. En dat alleen nog maar omdat een zuster dan die afdeling zich boos maakte over hoe men mij daar behandelde.
Zij heeft ook heel lief een bed op zoons kamer geregeld zodat ik alleen sochtends die kant op hoefde en savonds pas weer terug. Moeder bracht dan warm eten (want dát kreeg ik natuurlijk daar niet)
Ook een dokter die na het weekend weggeweest te zijn weer kwam heeft openlijk op de gang staan schreeuwen tegen de verpleging van mijn afdeling. Het lag dus niet aan mijn beleving.
[...]
Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
Je zou het denken hé dat aan jou de eer zou zijn :/
Ik heb zoon pas na 3 dagen zelf voeding gegeven. En dat alleen nog maar omdat een zuster dan die afdeling zich boos maakte over hoe men mij daar behandelde.
Zij heeft ook heel lief een bed op zoons kamer geregeld zodat ik alleen sochtends die kant op hoefde en savonds pas weer terug. Moeder bracht dan warm eten (want dát kreeg ik natuurlijk daar niet)
Ook een dokter die na het weekend weggeweest te zijn weer kwam heeft openlijk op de gang staan schreeuwen tegen de verpleging van mijn afdeling. Het lag dus niet aan mijn beleving.
maandag 27 oktober 2014 21:53
quote:beetjegek schreef op 27 oktober 2014 @ 21:38:
[...]
Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
Jeetje wat erg! Dat was vooraf echt mijn nachtmerrie. Ik heb mijn man wel 10x laten beloven dat hij dat niet zou laten gebeuren.
En Nina, als ik jouw verhaal lees besef ik pas hoe blij ik mag zijn met de verpleging in "mijn" zkh. Die me op welk moment van de dag of nacht dan ook met bed en al naar de couveuse-afdeling brachten, en mijn eten warmhielden (opgewarmd ziekenhuiseten is alleen echt niet te vreten, bleek daardoor wel). En die ook zorgden dat ik overdag in de rooming in kamer kon verblijven in de periode dat ik thuis was en onze dochter nog niet.
[...]
Dat heb ik met de mijne ook, mijn eerste was al door iedereen hun handen geweest en ik mocht als laatst..Baby 2 kreeg ook al een flesje van oma voor ik hem überhaupt vast heb kunnen houden. Ik word daar nog boos van , hoe dom waren ze, die eer was voor mij!
Jeetje wat erg! Dat was vooraf echt mijn nachtmerrie. Ik heb mijn man wel 10x laten beloven dat hij dat niet zou laten gebeuren.
En Nina, als ik jouw verhaal lees besef ik pas hoe blij ik mag zijn met de verpleging in "mijn" zkh. Die me op welk moment van de dag of nacht dan ook met bed en al naar de couveuse-afdeling brachten, en mijn eten warmhielden (opgewarmd ziekenhuiseten is alleen echt niet te vreten, bleek daardoor wel). En die ook zorgden dat ik overdag in de rooming in kamer kon verblijven in de periode dat ik thuis was en onze dochter nog niet.
maandag 27 oktober 2014 21:53
Haha grappig topic dit! Mijn vriendinnen hadden me eigenlijk niet zo veel verteld, tót onze dochter er was... Als ik dan wat te klagen had over vermoeidheid en pijnlijke tieten, dan riepen ze meteen hoe herkenbaar dat was! Haha ik vond dat wel hilarisch eigenlijk. Ik vond de kraamtijd supermooi en heel zwaar tegelijk. Na 3 maanden werd het steeds leuker. En oh ja, 1 tip die ik van tevoren kreeg heb ik toegepast: het kraambezoek zo goed mogelijk doseren. Zo van: jij bepaalt wie wanneer langs komt, niet het bezoek. Dat werkte prima voor mij/ons.
Ach, ik had van tevoren niet zo veel meer willen weten dan ik wist. Iedere vrouw, iedere man ervaart het toch op haar en zijn eigen manier. Een kleine aardverschuiving vond ik het, dat wel. WOW, we hebben EEN KIND! Eerlijk gezegd denk ik dat nog wel eens en ze is bijna 3
Ach, ik had van tevoren niet zo veel meer willen weten dan ik wist. Iedere vrouw, iedere man ervaart het toch op haar en zijn eigen manier. Een kleine aardverschuiving vond ik het, dat wel. WOW, we hebben EEN KIND! Eerlijk gezegd denk ik dat nog wel eens en ze is bijna 3
maandag 27 oktober 2014 21:56
Mijn oma vertelde dat een schoonzus van haar zei: Ik krijg liever en kind dan dat ik een krentenstoete ( krenten/rozijnenbrood) bak.
Nou ik niet
De bevalling viel me zwaar tegen zeg..
De kraamtijd was vermoeiend, maar vond het achteraf wel speciaal, vooral toen de (leuke) kraamhulp wegging vond ik het heerlijk om lekker met de baby alleen (of met man) te zijn.
Al ging de borstvoeding goed, het was wat teveel en lekkende borsten en pijn door stuwing, dat vond ik ook verschrikkelijk
Kind is nu 2, en vind dit toch wel leuker dan de babyperiode.
Nou ik niet
De bevalling viel me zwaar tegen zeg..
De kraamtijd was vermoeiend, maar vond het achteraf wel speciaal, vooral toen de (leuke) kraamhulp wegging vond ik het heerlijk om lekker met de baby alleen (of met man) te zijn.
Al ging de borstvoeding goed, het was wat teveel en lekkende borsten en pijn door stuwing, dat vond ik ook verschrikkelijk
Kind is nu 2, en vind dit toch wel leuker dan de babyperiode.
maandag 27 oktober 2014 22:15
Oh, die verpleging in de ziekenhuis bij de eerste.... Verschrikkelijk. Totaal geen medeleven, begrip of wat dan ook. Ik zag mijn dcohter pas na drie uur. Eerder kon echt niet vanwege de avond/nachtoverdracht en vanwege de koffie. Ik weet nog dat ik zo graag naar mijn dochter wilde en dat ik de verpleging op de gang hoorde lachen. Nadat ik mijn dochter heel even had gezien werd mijn partner het ziekenhuis uitgezet en werd ik de kraamafdeling opgereden met de mededeling dat ik moest gaan slapen. Hoewel ik doodmoe van een bevalling die dagen had geduurd lukte dat niet. Vanwege de spanning en omdat ik bij een vrouw op de kamer lag van wie de baby steeds huilde. Ik weet nog dat ik 'stiekem' vriendinnen ging bellen (die hadden ook dagenlang in spanning gezeten) en daarop vervolgens als een kleuter terecht gewezen werd. Ik heb me nog nooit zo alleen en eenzaam gevoeld . De volgende ochtend werd ik wakker en stond er een flesje op het nachtkastje. Het eerste flesje van mijn dochter. Toen was ik wel gelijk wakker, ik wilde borstvoeding geven! Waarop zuchtend en steunend een kolf werd gehaald. Naar mijn dochter mocht ik maar een paar keer per dag, op vaste tijden. Pffff.... Er komt weer veel boven en het is alweer bijna zeven jaar geleden.
Bij de tweede ging het allemaal ook niet helemaal goed maar wel 100x beter. En dat kwam vooral ook omdat wij veel minder alles over ons heen lieten komen en veel meer op onze strepen gingen staan. Alleen de kraamhulp was een beetje jammer, die heb ik vijf verschillende gehad. Bij de derde heb ik een zelfstandige kraamhulp genomen en dat was in één woord geweldig. Ze zag en deed precies dat wat nodig was. Heerlijk.
Bij de tweede ging het allemaal ook niet helemaal goed maar wel 100x beter. En dat kwam vooral ook omdat wij veel minder alles over ons heen lieten komen en veel meer op onze strepen gingen staan. Alleen de kraamhulp was een beetje jammer, die heb ik vijf verschillende gehad. Bij de derde heb ik een zelfstandige kraamhulp genomen en dat was in één woord geweldig. Ze zag en deed precies dat wat nodig was. Heerlijk.
maandag 27 oktober 2014 22:21
quote:vandale schreef op 27 oktober 2014 @ 21:30:
Ik begrijp dit hele topic niet, ik hoorde niet anders dan hoe moeilijk, zwaar en kut het allemaal zou worden.
Zijn er dan werkelijk nog vrouwen die geloven in een roze wolk?Sterker nog, ik zit er nog stééds op! Maar eerlijk? Als ik zelf was bevallen dan had ik (denk ik) véél duidelijker aangegeven dat ik behoefte had aan rust/intimiteit van het cocoonen als gezinnetje samen.
Ik begrijp dit hele topic niet, ik hoorde niet anders dan hoe moeilijk, zwaar en kut het allemaal zou worden.
Zijn er dan werkelijk nog vrouwen die geloven in een roze wolk?Sterker nog, ik zit er nog stééds op! Maar eerlijk? Als ik zelf was bevallen dan had ik (denk ik) véél duidelijker aangegeven dat ik behoefte had aan rust/intimiteit van het cocoonen als gezinnetje samen.
maandag 27 oktober 2014 22:25
Ik las laatst in een tijdschrift dat veel vrouwen zich eenzaam voelen tijdens het verlof. Dat had ik wel graag eerder willen weten, had ik me niet zo'n ontaarde moeder gevoeld...
TessTan: volgens mij zijn wij in hetzelfde ziekenhuis bevallen. Ze vonden mij bijv. ook heel lastig omdat mijn kraamverband doorlekte toen ik van de voedingsstoel in de rolstoel klauterde en er 3 druppels bloed op de grond vielen... Ben voor mijn tweede naar een andere ziekenhuis gegaan. Was een verschil van dag en nacht!
TessTan: volgens mij zijn wij in hetzelfde ziekenhuis bevallen. Ze vonden mij bijv. ook heel lastig omdat mijn kraamverband doorlekte toen ik van de voedingsstoel in de rolstoel klauterde en er 3 druppels bloed op de grond vielen... Ben voor mijn tweede naar een andere ziekenhuis gegaan. Was een verschil van dag en nacht!
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
maandag 27 oktober 2014 22:40
Ik was best goed voorbereid, maar in het echt was het toch heel anders. Ik had bijv. best gelezen over stolsels na de bevalling, maar toen ik er eentje zag, ging ik zowat van m'n graatje.
En ik had ook wel gehoord van stuwing, maar nooit gedacht dat mijn borsten er zó uit konden zien, haha.
Maar ik zou het best nog een keertje mee willen maken, vooral die eerste week. Ik zat elke keer zo heerlijk hoog boven op mijn wolk, onder een glazen stolp. Al was de hele wereld om me heen in elkaar gestort, het had mij niet kunnen raken, want ik had een BABY, haha.
En ik had ook wel gehoord van stuwing, maar nooit gedacht dat mijn borsten er zó uit konden zien, haha.
Maar ik zou het best nog een keertje mee willen maken, vooral die eerste week. Ik zat elke keer zo heerlijk hoog boven op mijn wolk, onder een glazen stolp. Al was de hele wereld om me heen in elkaar gestort, het had mij niet kunnen raken, want ik had een BABY, haha.
..
maandag 27 oktober 2014 22:53
Wat betreft verlof, dat had ik mezelf wel anders voorgesteld. Zittend op een roze wolk, met boekje op de bank, leuke dvd's, in mijn mooiste jurk sereen te zijn, pot thee en chocola binnen handbereik. De realiteit is anders. Kom mijn pyama bijna niet uit omdat aankleden pijn doet (bekken en rugpijn), bij de dvd's val ik in slaap en word ik half kwijlend wakker, en de roze wolk is ook nergens te bekennen. Moet vooralsnog veel dingen regelen.
maandag 27 oktober 2014 23:14
De weg om zwanger te worden was lang en zwaar, mijn zwangerschap was zwaar (continu misselijk, zwangerschapsvergiftiging), de bevalling was heftig (inleiding, slechte reactie op ruggeprik, gescheurde placenta, veel bloedverlies, twee keer paniek bij de artsen en verpleegkundigen, veel extra medicijnen en vocht gekregen via infuus, voor vriend erg eng om te zien, mijn hartslag en bloeddruk vielen gewoon weg, hartslag van kindje ook, twee keer op het nippertje aan operatie ontsnapt (bijna keizersnee en bijna operatie ivm gescheurde placenta). Dochter werd meteen weggehaald ivm mijn medicijngebruik tijdens de zwangerschap.
Binnen 24 uur na de bevalling mochten we naar huis ondanks dat voor de inleiding werd gezegd dat ik minstens 72 uur moest blijven ivm mediciijngebruik. We hadden een schat van een kraamhulp, ik was niet meer misselijk (wel heel duizelig en slap door enorme bloedverlies en te hoge dosis medicijnen bleek achteraf). De eerste vier weken kon ik niet alleen zijn met dochter, ik kon niet lopen met haar op mijn arm. Drie dagen nadat we thuis waren werd dochter opgenomen in het ziekenhuis. Ipv lekker thuis genieten van de kraamtijd reden we dus een week constant heen en weer naar het ziekenhuis. Dat was anders dan verwacht, maar ergens hadden we al geen roze wolk verwacht omdat ik altijd pech heb met medische dingen. Na een week in het ziekenhuis mocht dochter mee naar huis en toen begon het genieten. Dochter was heel makkelijk. Ze spuugde wel heel veel dus twee weken later zaten we weer in het ziekenhuis, maar gelukkig konden we met medicijnen weer naar huis. Die medicijnen deden hun werk en vanaf een maand na de geboorte kon ik genieten. Dochter was super makkelijk, sliep na vier weken al door, sliep overal waar we waren, huilde zelden dus ik kon haar overal mee naar toe nemen. Ik heb me niet verveeld, maar was wel blij dat ik weer mocht werken. Ik kende alle routes door het dorp, kon geen winkel meer zien en was wel uitgeforumd![😃]()
.
Geen kraamtijd met een gouden randje, maar zeker ook geen zwarte wolk. Een tweede komt er hier ivm mijn gezondheid niet, dus een herkansing op een kraamtijd thuis hebben we niet. Ik heb bij familie en vrienden hele mooie kraamtijden gezien maar ook vreselijke met een doodziek kind. Dat was voor mij heel relativerend. Dochter heeft dan wel een week in het ziekenhuis gelegen en het was op dat moment heel moeilijk om haar daar achter te laten, maar zij was alleen maar uitgedroogd en te zwak om zelf te drinken. Voeding via een neussonde was voor haar genoeg om aan te sterken. Een vriendin heeft een kindje met een hartafwijking, haar kind heeft meerdere keren op het randje van de dood gelegen. Dan mag ik echt niet klagen.
Binnen 24 uur na de bevalling mochten we naar huis ondanks dat voor de inleiding werd gezegd dat ik minstens 72 uur moest blijven ivm mediciijngebruik. We hadden een schat van een kraamhulp, ik was niet meer misselijk (wel heel duizelig en slap door enorme bloedverlies en te hoge dosis medicijnen bleek achteraf). De eerste vier weken kon ik niet alleen zijn met dochter, ik kon niet lopen met haar op mijn arm. Drie dagen nadat we thuis waren werd dochter opgenomen in het ziekenhuis. Ipv lekker thuis genieten van de kraamtijd reden we dus een week constant heen en weer naar het ziekenhuis. Dat was anders dan verwacht, maar ergens hadden we al geen roze wolk verwacht omdat ik altijd pech heb met medische dingen. Na een week in het ziekenhuis mocht dochter mee naar huis en toen begon het genieten. Dochter was heel makkelijk. Ze spuugde wel heel veel dus twee weken later zaten we weer in het ziekenhuis, maar gelukkig konden we met medicijnen weer naar huis. Die medicijnen deden hun werk en vanaf een maand na de geboorte kon ik genieten. Dochter was super makkelijk, sliep na vier weken al door, sliep overal waar we waren, huilde zelden dus ik kon haar overal mee naar toe nemen. Ik heb me niet verveeld, maar was wel blij dat ik weer mocht werken. Ik kende alle routes door het dorp, kon geen winkel meer zien en was wel uitgeforumd
. Geen kraamtijd met een gouden randje, maar zeker ook geen zwarte wolk. Een tweede komt er hier ivm mijn gezondheid niet, dus een herkansing op een kraamtijd thuis hebben we niet. Ik heb bij familie en vrienden hele mooie kraamtijden gezien maar ook vreselijke met een doodziek kind. Dat was voor mij heel relativerend. Dochter heeft dan wel een week in het ziekenhuis gelegen en het was op dat moment heel moeilijk om haar daar achter te laten, maar zij was alleen maar uitgedroogd en te zwak om zelf te drinken. Voeding via een neussonde was voor haar genoeg om aan te sterken. Een vriendin heeft een kindje met een hartafwijking, haar kind heeft meerdere keren op het randje van de dood gelegen. Dan mag ik echt niet klagen.
maandag 27 oktober 2014 23:20
Hadden jullie van tevoren goed geïnformeerd willen worden over die eerste zes weken tot twee maanden na de bevalling, over de moeheid, de zombiemodus, de zere tieten, het krakkemikkige onderstel, de onzekerheid over of je het wel kunt, dat hele opvoeden? Of had dat niets uitgemaakt??
Ik had me dus juist op dit alles voorbereid, maar niks van dit alles. Ik heb echt de eerste week zitten wachten op de kraamtranen, tot ik volledig zou instorten, want ik was totaal hyper, maar tot nu toe (8 weken later), heb ik nog steeds ellenlange vakantie.
Ik had me dus juist op dit alles voorbereid, maar niks van dit alles. Ik heb echt de eerste week zitten wachten op de kraamtranen, tot ik volledig zou instorten, want ik was totaal hyper, maar tot nu toe (8 weken later), heb ik nog steeds ellenlange vakantie.
maandag 27 oktober 2014 23:51
Ik ben al stukken ouder als jullie,mijn 1e kind is 38 jaar geleden geboren.
Wij wisten helemaal niets,er waren geen goede boeken,geen films laat staan een computer.
Familie vertelde niets,mijn zus die een 1/2 jaar voor mij beviel vertelde dat je direct na de bevalling de pijn vergat,pijn hoeveel pijn dan vroeg ik...ach valt wel mee zei ze.
Niet dus,na 38 uur kwam eindelijk m,n kind ik was totaal gesloopt.
Hechtingen,stuwing,niet durven poepen en iedereen was blij behalve ik
Moest ik dat schreeuwende wurm opvoeden,hoe doe ik dat in godsnaam?
Er kwam ook nog eens een postnatale depressie bij,vreselijk.
Na 4 jr durfde ik het weer aan om nog een baby te krijgen,toen ging het beter ik had veel geleerd van de oudste.
Later vertelde ik aan as moedrs die er m vroegen de waarheid datde roze wolk niet bestaat!
Wij wisten helemaal niets,er waren geen goede boeken,geen films laat staan een computer.
Familie vertelde niets,mijn zus die een 1/2 jaar voor mij beviel vertelde dat je direct na de bevalling de pijn vergat,pijn hoeveel pijn dan vroeg ik...ach valt wel mee zei ze.
Niet dus,na 38 uur kwam eindelijk m,n kind ik was totaal gesloopt.
Hechtingen,stuwing,niet durven poepen en iedereen was blij behalve ik
Moest ik dat schreeuwende wurm opvoeden,hoe doe ik dat in godsnaam?
Er kwam ook nog eens een postnatale depressie bij,vreselijk.
Na 4 jr durfde ik het weer aan om nog een baby te krijgen,toen ging het beter ik had veel geleerd van de oudste.
Later vertelde ik aan as moedrs die er m vroegen de waarheid datde roze wolk niet bestaat!
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
dinsdag 28 oktober 2014 00:02
Ik heb een geplande keizersnee gehad. Omdat die gepland was, had ik al eerder de teleurstelling kunnen verwerken van het niet zelf kunnen bevallen.
De keizersnee verliep top, mijn kind deed het zo goed, dat ik haar de hele tijd bij me heb mogen houden. Ze sliep naast mijn bed, verpleging was lief en behulpzaam, al snel mochten we naar huis, kraamhulp was echt een dijk van een mens!
Maar dat bv geven zo lastig kon zijn, dat kon ik me niet zo goed voorstellen. Ook al hoor/lees je vaker over de problemen.
En dat ik na een paar dagen zo labiel was, en echt in de war van de hormonen, daar was ik niet op voorbereid.
Maar wat was ik trots op ons kindje!
De onzekerheid vond ik erg, oh, ik was bang dat mijn dochter te weinig dronk, te warm of te koud was aangekleed, ik maakte me zorgen om het spugen, waarom plakte ze zo aan me? De enorme verantwoordelijkheid overviel me.
Het hielp dat er medemoeders waren die dit begrepen en die ik altijd kon bellen.
Mijn kind had ook altijd honger tijdens het avondeten. Nu kan ik er wel om lachen, dat ik zo goed kon voeden en eten tegelijk, maar op dat moment was het best zwaar.
Maar als je na een paar weken je kind een beetje hebt leren kennen, je wat meer routine krijgt in de verzorging, en naar je gevoel kan luisteren ipv naar de hormonen, dan is het echt fantastisch!
Ik heb echt genoten van mijn verlof, heb er zelfs nog een maand aan vastgeplakt. Heerlijk met mijn meisje keutelen, boodschapjes doen, bv geven, in bed knuffelen.
Mijn tip is: durf hulp te vragen.
Mede-moeders snappen vaak heel goed dat je geen tijd hebt om bijv gezond te koken of te poetsen. Zij boden vaak hulp aan.
Vrienden/innen zonder kinderen snappen dat nog niet zo, en bieden niet zo snel hulp aan, terwijl de meesten je met liefde helpen.
De keizersnee verliep top, mijn kind deed het zo goed, dat ik haar de hele tijd bij me heb mogen houden. Ze sliep naast mijn bed, verpleging was lief en behulpzaam, al snel mochten we naar huis, kraamhulp was echt een dijk van een mens!
Maar dat bv geven zo lastig kon zijn, dat kon ik me niet zo goed voorstellen. Ook al hoor/lees je vaker over de problemen.
En dat ik na een paar dagen zo labiel was, en echt in de war van de hormonen, daar was ik niet op voorbereid.
Maar wat was ik trots op ons kindje!
De onzekerheid vond ik erg, oh, ik was bang dat mijn dochter te weinig dronk, te warm of te koud was aangekleed, ik maakte me zorgen om het spugen, waarom plakte ze zo aan me? De enorme verantwoordelijkheid overviel me.
Het hielp dat er medemoeders waren die dit begrepen en die ik altijd kon bellen.
Mijn kind had ook altijd honger tijdens het avondeten. Nu kan ik er wel om lachen, dat ik zo goed kon voeden en eten tegelijk, maar op dat moment was het best zwaar.
Maar als je na een paar weken je kind een beetje hebt leren kennen, je wat meer routine krijgt in de verzorging, en naar je gevoel kan luisteren ipv naar de hormonen, dan is het echt fantastisch!
Ik heb echt genoten van mijn verlof, heb er zelfs nog een maand aan vastgeplakt. Heerlijk met mijn meisje keutelen, boodschapjes doen, bv geven, in bed knuffelen.
Mijn tip is: durf hulp te vragen.
Mede-moeders snappen vaak heel goed dat je geen tijd hebt om bijv gezond te koken of te poetsen. Zij boden vaak hulp aan.
Vrienden/innen zonder kinderen snappen dat nog niet zo, en bieden niet zo snel hulp aan, terwijl de meesten je met liefde helpen.
dinsdag 28 oktober 2014 00:14
quote:anoniemex schreef op 27 oktober 2014 @ 20:27:
Ik vond het bevallen heel heftig en ik weet nog dat ik het apart vond dat iedereen zo'n bevalling normaal leek te vinden en gewoon leek door te leven..Ja, dat had ik ook! Ik stond met mijn 1 dag oude dochtertje op de arm uit het ziekenhuisraam te kijken: een enorm drukke verkeersmassa. Ik dacht hoe kan dit nou allemaal zo door razen, alsof er niets aan de hand is...haha. Voor mij stond de wereld duidelijk even stil.
Ik vond het bevallen heel heftig en ik weet nog dat ik het apart vond dat iedereen zo'n bevalling normaal leek te vinden en gewoon leek door te leven..Ja, dat had ik ook! Ik stond met mijn 1 dag oude dochtertje op de arm uit het ziekenhuisraam te kijken: een enorm drukke verkeersmassa. Ik dacht hoe kan dit nou allemaal zo door razen, alsof er niets aan de hand is...haha. Voor mij stond de wereld duidelijk even stil.
dinsdag 28 oktober 2014 01:08
Vreselijk.. De reden dat ik niet durf te stoppen met de pil, ondanks mijn vriend en ik allebei graag een kind willen,is de angst voor bevallen. Nu lees ik hier dat de tijd erna ook een hel is en nu durf ik helemaal niet meer! Het klinkt allemaal echt heel naar
Als je naar fouten zoekt, gebruik dan een spiegel en geen verrekijker
