Kinderen
alle pijlers
Mijn kind van 2 is soms onhandelbaar!
zaterdag 6 april 2013 20:14
Hallo allemaal,
Ik zou heel erg graag advies willen van jullie, want ik ben radeloos.. Wij hebben een hele lieve zoon van bijna 2 die af en toe onhandelbaar is.. Hij luistert niet, slaat, schopt, knijpt en is een heel pittig ventje! Ik ben geen moeder die haar kind een mep terug verkoopt, want dat heb ik 1x gedaan en heb daar zo'n spijt van gehad, dat wil ik niet.. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan.. Ben ik gewoon een slappe moeder die haar kind niet op kan voeden.. Ik ben te soft, ik kan en wil hem geen pijn doen of stem verheffend tegen hem te praten, want dan begint hij hartverscheurend te huilen.. Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Mijn vriendin zegt al dat haar kind bang van mijn kind is, omdat hij altijd duwt.. Net of dat mijn kind een rotjong is.. Doet me veel pijn, want het is echt een schat van een kind, met hele vervelende buien.. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen..
Dank jullie wel..
Groetjes Sam
Ik zou heel erg graag advies willen van jullie, want ik ben radeloos.. Wij hebben een hele lieve zoon van bijna 2 die af en toe onhandelbaar is.. Hij luistert niet, slaat, schopt, knijpt en is een heel pittig ventje! Ik ben geen moeder die haar kind een mep terug verkoopt, want dat heb ik 1x gedaan en heb daar zo'n spijt van gehad, dat wil ik niet.. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan.. Ben ik gewoon een slappe moeder die haar kind niet op kan voeden.. Ik ben te soft, ik kan en wil hem geen pijn doen of stem verheffend tegen hem te praten, want dan begint hij hartverscheurend te huilen.. Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Mijn vriendin zegt al dat haar kind bang van mijn kind is, omdat hij altijd duwt.. Net of dat mijn kind een rotjong is.. Doet me veel pijn, want het is echt een schat van een kind, met hele vervelende buien.. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen..
Dank jullie wel..
Groetjes Sam
zaterdag 6 april 2013 20:19
Misschien kun je een afspraak maken bij het CB voor advies? (Afhankelijk van je ervaring bij het CB)
Ik denk niet dat je 'gewoon een slappe moeder' bent of dat je je kind niet kunt opvoeden. Gaat je kind ook naar een KDV of een gastouder? Misschien kun je vragen hoe zij je kind zien en wat zij doen om je kind te begrenzen.
Ik denk niet dat je 'gewoon een slappe moeder' bent of dat je je kind niet kunt opvoeden. Gaat je kind ook naar een KDV of een gastouder? Misschien kun je vragen hoe zij je kind zien en wat zij doen om je kind te begrenzen.
zaterdag 6 april 2013 20:22
Ik wil je graag even een hart onder de riem steken, al reageer ik niet vaak hier.
Ik heb dit ook gehad met zoontje na zijn tweede jaar (over 2 maanden wordt hij 3) En jouw verhaal zou de mijne kunnen zijn. Durfde op een gegeven moment amper nog met hem weg omdat ik hem niet in de hand kon houden.
Op een gegeven moment heb ik met mijn man samen afspraken gemaakt en de handen ineen geslagen. Goede afspraken gemaakt om op één lijn te staan en mochten we het niet met elkaar eens zijn qua aanpak, dit niet over het hoofd van kind uit te praten, maar onder 4 ogen. Dit was één.
Twee was de aanpak ala Nanny. Wij hebben "het strafbankje" in het leven geroepen. De eerste keer hebben wij hem er 34 keer terug op moeten zetten, maar daarna bleef hij zitten. En het werkt! Dreigen met de strafbank of tot 3 tellen is nu vaak al genoeg.
Drie: kort uitleggen wáárom iets niet mag of wenselijk is. Een simpele "nee" is ouderwets. Kinderen horen naar hun ouders te luisteren maar kortweg een nee roept driftbuien op. Niet onderhandelen, maar uitleggen waarom iets niet mag en dan klaar. Consequent hierin blijven! Dus niet 20 keer nee zeggen en dan toch overstag gaan. Nee= nee
Pick your battles. Niet alles is een strijd waard. Soms iets soepeler zijn mag, jij bepaald de grenzen, niet een ander en niet je kind.
Vier: beloningskaarten met stickers voor wenselijk gedrag.
Dit werkt hier als een tierelier. Ik heb de controle over mijn kind weer terug en durf weer ergens te komen zonder me te hoeven schamen dat mijn kind niet naar mij luisterde.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Ik heb dit ook gehad met zoontje na zijn tweede jaar (over 2 maanden wordt hij 3) En jouw verhaal zou de mijne kunnen zijn. Durfde op een gegeven moment amper nog met hem weg omdat ik hem niet in de hand kon houden.
Op een gegeven moment heb ik met mijn man samen afspraken gemaakt en de handen ineen geslagen. Goede afspraken gemaakt om op één lijn te staan en mochten we het niet met elkaar eens zijn qua aanpak, dit niet over het hoofd van kind uit te praten, maar onder 4 ogen. Dit was één.
Twee was de aanpak ala Nanny. Wij hebben "het strafbankje" in het leven geroepen. De eerste keer hebben wij hem er 34 keer terug op moeten zetten, maar daarna bleef hij zitten. En het werkt! Dreigen met de strafbank of tot 3 tellen is nu vaak al genoeg.
Drie: kort uitleggen wáárom iets niet mag of wenselijk is. Een simpele "nee" is ouderwets. Kinderen horen naar hun ouders te luisteren maar kortweg een nee roept driftbuien op. Niet onderhandelen, maar uitleggen waarom iets niet mag en dan klaar. Consequent hierin blijven! Dus niet 20 keer nee zeggen en dan toch overstag gaan. Nee= nee
Pick your battles. Niet alles is een strijd waard. Soms iets soepeler zijn mag, jij bepaald de grenzen, niet een ander en niet je kind.
Vier: beloningskaarten met stickers voor wenselijk gedrag.
Dit werkt hier als een tierelier. Ik heb de controle over mijn kind weer terug en durf weer ergens te komen zonder me te hoeven schamen dat mijn kind niet naar mij luisterde.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
zaterdag 6 april 2013 20:24
Waarom raak jij emotioneel als hij boos of verdrietig is? Hij is klein en mag boos en verdrietig zijn. Jij bent groot en mag je niet identificeren met zijn verdriet/boosheid. En weet je waarom ik denk dat hij zo boos wordt? Omdat jij als moeder elke keer met zijn emoties op de loop gaat als hij als een doodnormaal kind reageert en gelijk in drama schiet omdat hij net als ieder ander gevoelens heeft. Ik zou er ook pissig van worden denk ik. Je wilt als twee jarig kind toch dat je moeder degene is die de leidraad houdt als jij alle gevoelens die bestaan aan het ontdekken bent ? En wat gebeurt er ? Mama raakt in paniek en schiet zelf in de drama, ik zou er als kleintje ook van in war raken.
Blijf eens lekker bij jezelf zeg, en doe es even volwassen, je bent moeder en hebt een kind. Het wordt tijd.
Blijf eens lekker bij jezelf zeg, en doe es even volwassen, je bent moeder en hebt een kind. Het wordt tijd.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 6 april 2013 20:24
Juist goed dat je vriendin dat zegt. Is moeilijk hoor. Dus bedank haar en zeg dat je mee aan de slag gaat. Is heus geen rot kind, maar met moeilijke buien wel eens lastig. Vraag eens op cb naar cursus. Vind je geen slappe moeder. Heel sterk dat je advies vraagt en zelf ook ziet dat dit niet fijn is. Slaan of schreeuwen gaan inderdaad niet helpen. Wij hebben ook een lastige buien peuter hier rond lopen. Rustig blijven en consequent zijn. Hoe lastig soms ook. Ik verlies ook wel eens mijn geduld. Maar het gaat steeds beter! Zij kan zich ook beter uiten nu, scheelt al veel. Sterkte!
zaterdag 6 april 2013 20:26
Wees gerust, dit zal waarschijnlijk een fase zijn. Zoals ik het lees, is jou kindje wat driftig en weet het ws niet hoe zich te uiten bij bijv boosheid of wanneer hij zich niet begrepen voelt?
http://www.peuterplace.nl/peuter/peuterpuberteit.htm
Het is niet leuk, en soms zal je denken dat dit nooit overgaat.. Als je je toch zorgen maakt en meer handvaten wilt kun je advies vragen bij het consultatiebureau.
Je bent niet de enigste!!
http://www.peuterplace.nl/peuter/peuterpuberteit.htm
Het is niet leuk, en soms zal je denken dat dit nooit overgaat.. Als je je toch zorgen maakt en meer handvaten wilt kun je advies vragen bij het consultatiebureau.
Je bent niet de enigste!!
zaterdag 6 april 2013 20:28
quote:Enn schreef op 06 april 2013 @ 20:24:
Waarom raak jij emotioneel als hij boos of verdrietig is? Hij is klein en mag boos en verdrietig zijn. Jij bent groot en mag je niet identificeren met zijn verdriet/boosheid. En weet je waarom ik denk dat hij zo boos wordt? Omdat jij als moeder elke keer met zijn emoties op de loop gaat als hij als een doodnormaal kind reageert en gelijk in drama schiet omdat hij net als ieder ander gevoelens heeft. Ik zou er ook pissig van worden denk ik. Je wilt als twee jarig kind toch dat je moeder degene is die de leidraad houdt als jij alle gevoelens die bestaan aan het ontdekken bent ? En wat gebeurt er ? Mama raakt in paniek en schiet zelf in de drama, ik zou er als kleintje ook van in war raken.
Hiermee ben ik het eens. Ik ben ook gevoelig voor de stemmingen van mijn kind en raak daar emotioneel van. Maar daar raakt een kind van in de war. Het is doodnormaal dat een kind boven de 2 buien heeft om op te schieten, en het ene kind is makkelijker "te leiden" dan een andere.
Het heft in handen nemen daar heeft je kind wat aan. Ik hou me er aan vast dat mijn kind er niks aan heeft als ik niet duidelijk ben en geen grenzen aangeef.
Waarom raak jij emotioneel als hij boos of verdrietig is? Hij is klein en mag boos en verdrietig zijn. Jij bent groot en mag je niet identificeren met zijn verdriet/boosheid. En weet je waarom ik denk dat hij zo boos wordt? Omdat jij als moeder elke keer met zijn emoties op de loop gaat als hij als een doodnormaal kind reageert en gelijk in drama schiet omdat hij net als ieder ander gevoelens heeft. Ik zou er ook pissig van worden denk ik. Je wilt als twee jarig kind toch dat je moeder degene is die de leidraad houdt als jij alle gevoelens die bestaan aan het ontdekken bent ? En wat gebeurt er ? Mama raakt in paniek en schiet zelf in de drama, ik zou er als kleintje ook van in war raken.
Hiermee ben ik het eens. Ik ben ook gevoelig voor de stemmingen van mijn kind en raak daar emotioneel van. Maar daar raakt een kind van in de war. Het is doodnormaal dat een kind boven de 2 buien heeft om op te schieten, en het ene kind is makkelijker "te leiden" dan een andere.
Het heft in handen nemen daar heeft je kind wat aan. Ik hou me er aan vast dat mijn kind er niks aan heeft als ik niet duidelijk ben en geen grenzen aangeef.
zaterdag 6 april 2013 20:29
Jouw kind is dus niet het verlengstuk van jou ook al komt hij wel uit jouw buik. Jouw baby is geen baby meer maar een jongetje aan het worden. En jij kan er dus niet zorgen dat hij zaken niet voelt of leert ervaren. Jij kan er wel voor zorgen dat hij grenzen krijgt door jezelf kalm te houden en hem bij het bezeren van zichzelf, jou of een ander in time-out te zetten. Daarna wachten tot hij klaar is, vervolgens vragen of het klaar is, en daarna gaan jullie weer lekker door.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 6 april 2013 20:31
quote:snoopylynn schreef op 06 april 2013 @ 20:18:
Sorry maar hij klinkt helemaal niet lief.
OMG, en je nuttige bijdrage is...? Lees je motto eens.
Bijna ieder kind heeft wel eens periodes waar in het allemaal niet zo lekker loopt. De mijne kreeg kiezen, wilde veel meer dan hij kon en had ook een paar keer een flinke driftbui (en mijn oudste moest het vooral ontgelden) In één week tijd sprak hij 12 woordjes, braken de kiezen door en sinds drie weken zijn wij van zijn vervelende buien af. Het hangt soms samen met de ontwikkeling die ze door gaan.
Verder helpt consequent zijn natuurlijk ook. Ik merk dat als ik hier de touwtjes wat laat hangen, dat mijn jongste daar handig gebruik van maakt en grenzen op gaat zoeken. En dan weet je weer dat je wel consequent moet zijn. Komt heus wel goed!
Sorry maar hij klinkt helemaal niet lief.
OMG, en je nuttige bijdrage is...? Lees je motto eens.
Bijna ieder kind heeft wel eens periodes waar in het allemaal niet zo lekker loopt. De mijne kreeg kiezen, wilde veel meer dan hij kon en had ook een paar keer een flinke driftbui (en mijn oudste moest het vooral ontgelden) In één week tijd sprak hij 12 woordjes, braken de kiezen door en sinds drie weken zijn wij van zijn vervelende buien af. Het hangt soms samen met de ontwikkeling die ze door gaan.
Verder helpt consequent zijn natuurlijk ook. Ik merk dat als ik hier de touwtjes wat laat hangen, dat mijn jongste daar handig gebruik van maakt en grenzen op gaat zoeken. En dan weet je weer dat je wel consequent moet zijn. Komt heus wel goed!
zaterdag 6 april 2013 20:32
quote:zonnebloem82 schreef op 06 april 2013 @ 20:26:
Wees gerust, dit zal waarschijnlijk een fase zijn. Zoals ik het lees, is jou kindje wat driftig en weet het ws niet hoe zich te uiten bij bijv boosheid of wanneer hij zich niet begrepen voelt?
http://www.peuterplace.nl/peuter/peuterpuberteit.htm
Het is niet leuk, en soms zal je denken dat dit nooit overgaat.. Als je je toch zorgen maakt en meer handvaten wilt kun je advies vragen bij het consultatiebureau.
Je bent niet de enigste!!Ja ik denk ook dat hij in de peuterpuberteit zit maar hij raakt meer overstuur door het drama dat zijn moeder ervaart.
Wees gerust, dit zal waarschijnlijk een fase zijn. Zoals ik het lees, is jou kindje wat driftig en weet het ws niet hoe zich te uiten bij bijv boosheid of wanneer hij zich niet begrepen voelt?
http://www.peuterplace.nl/peuter/peuterpuberteit.htm
Het is niet leuk, en soms zal je denken dat dit nooit overgaat.. Als je je toch zorgen maakt en meer handvaten wilt kun je advies vragen bij het consultatiebureau.
Je bent niet de enigste!!Ja ik denk ook dat hij in de peuterpuberteit zit maar hij raakt meer overstuur door het drama dat zijn moeder ervaart.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 6 april 2013 20:46
quote:mas schreef op 06 april 2013 @ 20:14:
. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan..
Consequent zijn betekent: consequente straf. Dit geeft je zoon duidelijkheid en je maakt het voor jezelf makkelijker. Net: oh help, zoon doet moeilijk, wat moet ik nu? Doe ik het wel goed? Maar: oh, zoon doet moeilijk, standaard straf, klaar.
Verzin iets wat bij je past en spreek het af me je man. Wat wij doen: de gang. Uitleggen waarom se op de gang zit (je sloeg mama en dat mag niet want dat doet pijn, daarom moet je nu maar de gang), daar ong 2 minuten laten zitten, dan nogmaals uitleggen (papa had je op de gang gezet omdat je...) dan vragen : doe je nu weer lief? Dan moet ze ja zeggen en krijgt ze een knuffel en gaan we gezellig spelen. Soms zegt ze nee. Dan moet ze op de gang blijven, na 1 minuut vragen we het weer.
Vanochtend zei ze wel 10x nee, dan blijf je lang bezig. Maar wij waren consequent en hoefden ook niet boos of onzeker te worden, want we weten de standaardstraf. En na 10x was ze wel lief, hele dag lief geweest.
Ook: je schrijft "ik zet hem wel eens op de stoel", wij hebben vaak 3x per dag een straf moment. Maar ja, 3x per dag 2minuten, de rest van de tijd lief... Prima!
. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan..
Consequent zijn betekent: consequente straf. Dit geeft je zoon duidelijkheid en je maakt het voor jezelf makkelijker. Net: oh help, zoon doet moeilijk, wat moet ik nu? Doe ik het wel goed? Maar: oh, zoon doet moeilijk, standaard straf, klaar.
Verzin iets wat bij je past en spreek het af me je man. Wat wij doen: de gang. Uitleggen waarom se op de gang zit (je sloeg mama en dat mag niet want dat doet pijn, daarom moet je nu maar de gang), daar ong 2 minuten laten zitten, dan nogmaals uitleggen (papa had je op de gang gezet omdat je...) dan vragen : doe je nu weer lief? Dan moet ze ja zeggen en krijgt ze een knuffel en gaan we gezellig spelen. Soms zegt ze nee. Dan moet ze op de gang blijven, na 1 minuut vragen we het weer.
Vanochtend zei ze wel 10x nee, dan blijf je lang bezig. Maar wij waren consequent en hoefden ook niet boos of onzeker te worden, want we weten de standaardstraf. En na 10x was ze wel lief, hele dag lief geweest.
Ook: je schrijft "ik zet hem wel eens op de stoel", wij hebben vaak 3x per dag een straf moment. Maar ja, 3x per dag 2minuten, de rest van de tijd lief... Prima!
zaterdag 6 april 2013 21:01
Ik ben nu het boek aan het lezen 'en als we nu weer eens gewoon gingen opvoeden'.
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein. Wat ik onder andere heb opgepikt;
- 'ik wil dat jij je jas op hangt' in plaats van ' zou je je jas willen ophangen?'
- 'je mag niet slaan' in plaats van ' doe eens normaal joh'
- ' als mama klaar is met de afwas gaan we naar buiten ' in plaats van ' dalijk'
Voor veel mensen zullen dit open deuren zijn. Maar in de praktijkvoorbeelden uit dit boek zie je hoe je kind driftbuien kan krijgen als je niet duidelijk bent en leer je waarom dat vanuit hem gezien heel logisch is dat hij boos wordt.
Wellicht hebt jij er ook wat aan?
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein. Wat ik onder andere heb opgepikt;
- 'ik wil dat jij je jas op hangt' in plaats van ' zou je je jas willen ophangen?'
- 'je mag niet slaan' in plaats van ' doe eens normaal joh'
- ' als mama klaar is met de afwas gaan we naar buiten ' in plaats van ' dalijk'
Voor veel mensen zullen dit open deuren zijn. Maar in de praktijkvoorbeelden uit dit boek zie je hoe je kind driftbuien kan krijgen als je niet duidelijk bent en leer je waarom dat vanuit hem gezien heel logisch is dat hij boos wordt.
Wellicht hebt jij er ook wat aan?
zaterdag 6 april 2013 21:02
Oja en nog een dingetje. Ik zei ook altijd "het is waarschijnlijk een fase". Het is een uitleg, maar geen excuus om alles maar toe te moeten staan.
Juist in fases hebben ze houvast en zekerheid en voorspelbaarheid nodig, dus consequent zijn en duidelijkheid in straf geven geeft alleen maar rust voor ze, zodat ze goed met hun nieuwe gevoelens en ontwikkelingen om kunnen gaan.
Juist in fases hebben ze houvast en zekerheid en voorspelbaarheid nodig, dus consequent zijn en duidelijkheid in straf geven geeft alleen maar rust voor ze, zodat ze goed met hun nieuwe gevoelens en ontwikkelingen om kunnen gaan.
zaterdag 6 april 2013 21:19
quote:1eendje schreef op 06 april 2013 @ 21:01:
Ik ben nu het boek aan het lezen 'en als we nu weer eens gewoon gingen opvoeden'.
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein.
Dit vond ik ook een goed boek.
Niet zeggen: "Gedraag je", "Doe eens lief" want kind weet niet wat je bedoelt. Specifiek zeggen dus: "Niet met de vork op tafel slaan". Als je dat consequent doet, kom je er achter dat het niet makkelijk is, omdat je zelf ook niet altijd weet wat je bedoelt, als je vind dat je kind zich niet gedraagt!
Ik ben nu het boek aan het lezen 'en als we nu weer eens gewoon gingen opvoeden'.
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein.
Dit vond ik ook een goed boek.
Niet zeggen: "Gedraag je", "Doe eens lief" want kind weet niet wat je bedoelt. Specifiek zeggen dus: "Niet met de vork op tafel slaan". Als je dat consequent doet, kom je er achter dat het niet makkelijk is, omdat je zelf ook niet altijd weet wat je bedoelt, als je vind dat je kind zich niet gedraagt!
zaterdag 6 april 2013 21:21
quote:mas schreef op 06 april 2013 @ 20:14:
Hallo allemaal,
Ik zou heel erg graag advies willen van jullie, want ik ben radeloos.. Wij hebben een hele lieve zoon van bijna 2 die af en toe onhandelbaar is.. Hij luistert niet, slaat, schopt, knijpt en is een heel pittig ventje! Ik ben geen moeder die haar kind een mep terug verkoopt, want dat heb ik 1x gedaan en heb daar zo'n spijt van gehad, dat wil ik niet.. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan.. Ben ik gewoon een slappe moeder die haar kind niet op kan voeden.. Ik ben te soft, ik kan en wil hem geen pijn doen of stem verheffend tegen hem te praten, want dan begint hij hartverscheurend te huilen.. Ik weet niet meer wat ik moet doen..
Begin met consequent zijn.
nee is nee, zonder lange zinnen waarom iets niet mag. Weghalen bij zaken waar hij aankomt en hij niet mag, ga niet schreeuwen (want waarom zou je, hij doet het niet om jou te pesten) en negeer zijn huilen erom.
Afleiden helpt ook goed op deze leeftijd.
Op de gang zetten vind ik persoonlijk een te grote straf op deze leeftijd, ik kan me niet voorstellen dat dat begrepen wordt. Een duidelijk ' nee' en weghalen van de situatie (t e l k e n s weer) werkt IMHO beter.
Het kost tijd, energie en een lange adem.
Jezelf soft noemen gaat met name hem niet helpen.
Betrek hem in de dingen die je doet overdag. Was ophangen? Laat hem de sokken uitzoeken en aangeven. Keuken schoonmaken? geef hem een vochtig doekje en laat hem een deurtje schoonmaken, etc.
Belonen dat wat goed gaat zorgt ervoor dat je je geen politie-agent gaat voelen.
Veel naar buiten en energie laten gebruiken.
Het hoort bij de leeftijd, ontdekken, grenzen verkennen maar die moet jij aangeven! Dat geeft een veilig gevoel voor ze (en later ook trouwens. Een 'nee' is niet erg!!).
Hallo allemaal,
Ik zou heel erg graag advies willen van jullie, want ik ben radeloos.. Wij hebben een hele lieve zoon van bijna 2 die af en toe onhandelbaar is.. Hij luistert niet, slaat, schopt, knijpt en is een heel pittig ventje! Ik ben geen moeder die haar kind een mep terug verkoopt, want dat heb ik 1x gedaan en heb daar zo'n spijt van gehad, dat wil ik niet.. Ik zet hem weleens voor straf op een stoel en moet daar blijven zitten totdat ik zeg dat hij eraf mag, ik negeer zijn gedrag soms, of ik pak zn armen beet en zeg dat hij niet mag slaan.. Ben ik gewoon een slappe moeder die haar kind niet op kan voeden.. Ik ben te soft, ik kan en wil hem geen pijn doen of stem verheffend tegen hem te praten, want dan begint hij hartverscheurend te huilen.. Ik weet niet meer wat ik moet doen..
Begin met consequent zijn.
nee is nee, zonder lange zinnen waarom iets niet mag. Weghalen bij zaken waar hij aankomt en hij niet mag, ga niet schreeuwen (want waarom zou je, hij doet het niet om jou te pesten) en negeer zijn huilen erom.
Afleiden helpt ook goed op deze leeftijd.
Op de gang zetten vind ik persoonlijk een te grote straf op deze leeftijd, ik kan me niet voorstellen dat dat begrepen wordt. Een duidelijk ' nee' en weghalen van de situatie (t e l k e n s weer) werkt IMHO beter.
Het kost tijd, energie en een lange adem.
Jezelf soft noemen gaat met name hem niet helpen.
Betrek hem in de dingen die je doet overdag. Was ophangen? Laat hem de sokken uitzoeken en aangeven. Keuken schoonmaken? geef hem een vochtig doekje en laat hem een deurtje schoonmaken, etc.
Belonen dat wat goed gaat zorgt ervoor dat je je geen politie-agent gaat voelen.
Veel naar buiten en energie laten gebruiken.
Het hoort bij de leeftijd, ontdekken, grenzen verkennen maar die moet jij aangeven! Dat geeft een veilig gevoel voor ze (en later ook trouwens. Een 'nee' is niet erg!!).
Je bent zelf een theepot
zaterdag 6 april 2013 21:28
Naast de dingen die al gezegd zijn kunnen deze dingen helpen:
- zorg voor voldoende slaap voor je kind (en voor jezelf...)
- zorg voor een ritme in eten en slapen. Dit kan je kind soms veel rust geven
- zorg voor voldoende rust in de dag, niet teveel prikkels. En ook juist: dat je kind zijn energie kwijt kan door buiten te lopen / rennen.
- vind steun bij je man. Samen consequent zijn en samen een team vormen.
- vertel je kind wat er gaat komen, maar niet te lang van tevoren (max bij ons: wat er gebeurt na het slapen). Bijv: Nu gaan we eten en daarna komen opa en oma.
- zorg voor voldoende slaap voor je kind (en voor jezelf...)
- zorg voor een ritme in eten en slapen. Dit kan je kind soms veel rust geven
- zorg voor voldoende rust in de dag, niet teveel prikkels. En ook juist: dat je kind zijn energie kwijt kan door buiten te lopen / rennen.
- vind steun bij je man. Samen consequent zijn en samen een team vormen.
- vertel je kind wat er gaat komen, maar niet te lang van tevoren (max bij ons: wat er gebeurt na het slapen). Bijv: Nu gaan we eten en daarna komen opa en oma.
zaterdag 6 april 2013 21:33
quote:1eendje schreef op 06 april 2013 @ 21:01:
Ik ben nu het boek aan het lezen 'en als we nu weer eens gewoon gingen opvoeden'.
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein. Wat ik onder andere heb opgepikt;
- 'ik wil dat jij je jas op hangt' in plaats van ' zou je je jas willen ophangen?'
- 'je mag niet slaan' in plaats van ' doe eens normaal joh'
- ' als mama klaar is met de afwas gaan we naar buiten ' in plaats van ' dalijk'
Voor veel mensen zullen dit open deuren zijn. Maar in de praktijkvoorbeelden uit dit boek zie je hoe je kind driftbuien kan krijgen als je niet duidelijk bent en leer je waarom dat vanuit hem gezien heel logisch is dat hij boos wordt.
Wellicht hebt jij er ook wat aan?
Zooooooooo waaaaaaaaaaaar.. Alle 3 zijn valkuilen en inkoppers.
Niet ' zullen we naar bed gaan?"
a. het is geen vraag
b. er is vast geen 'we' maar je kind.
Dus; 'Kom, ik breng je naar bed' en dan niet out of the blue maar aangekondigd door iets dat je kind begrijpt, leeftijdsafhankelijk. Het afgelopen zijn van een spel, tv-programma, kookwekker die afloopt etc Een ouder kind kun je wijzen op de klok.
Jonge kinderen vinden het fijn als er een vast ritme is. dat is soms erg wennen, zeker bij je eerste maar voor hen werkt dat. Herkenbaarheid. .
Ik ben nu het boek aan het lezen 'en als we nu weer eens gewoon gingen opvoeden'.
Het leert mij om te redeneren vanuit mijn kind. En om in duidelijke taal te praten, al zijn ze nog zo klein. Wat ik onder andere heb opgepikt;
- 'ik wil dat jij je jas op hangt' in plaats van ' zou je je jas willen ophangen?'
- 'je mag niet slaan' in plaats van ' doe eens normaal joh'
- ' als mama klaar is met de afwas gaan we naar buiten ' in plaats van ' dalijk'
Voor veel mensen zullen dit open deuren zijn. Maar in de praktijkvoorbeelden uit dit boek zie je hoe je kind driftbuien kan krijgen als je niet duidelijk bent en leer je waarom dat vanuit hem gezien heel logisch is dat hij boos wordt.
Wellicht hebt jij er ook wat aan?
Zooooooooo waaaaaaaaaaaar.. Alle 3 zijn valkuilen en inkoppers.
Niet ' zullen we naar bed gaan?"
a. het is geen vraag
b. er is vast geen 'we' maar je kind.
Dus; 'Kom, ik breng je naar bed' en dan niet out of the blue maar aangekondigd door iets dat je kind begrijpt, leeftijdsafhankelijk. Het afgelopen zijn van een spel, tv-programma, kookwekker die afloopt etc Een ouder kind kun je wijzen op de klok.
Jonge kinderen vinden het fijn als er een vast ritme is. dat is soms erg wennen, zeker bij je eerste maar voor hen werkt dat. Herkenbaarheid. .
Je bent zelf een theepot
zaterdag 6 april 2013 21:37
Als je vertelt wat niet mag, vertel dan daarna gelijk ook wat wel mag (en ga dat dan ook even met hem doen). Ik weet niet of mijn zoontje dat fijn vindt, maar ik merk wel dat ik me minder politieagent voel.
Mijn zoon mag bijvoorbeeld niet aan een stekker komen. Zolang ik blijf zeggen "Nee, niet aan de stekker" dan blijft die stekker centraal staan en dan wil ie alleen maar meer met die stekker. Als ik zeg "Nee, niet aan de stekker, wel aan de pan (mijn zoon speelt heel graag met keukenspullen" dan verleg ik zijn aandacht naar de pan. En dan pak ik de pan, doe allerlei lego/poppetjes/paaskuikentjes/etc. enzo erin en doe net alsof we wat lekkers gaan maken. De pan beweeg ik spelenderwijs bij de stekker vandaan.
Mijn zoon kon ook hartverscheurend huilen wanneer ik hem vertelde dat iets niet mocht (zonder stemverheffing of wat dan ook), zelfs als ik alleen maar zei "voorzichtig met ..." dan begon ie al te huilen. Veeeeel harder en langer dan als ie zich bezeerde. Sinds een half jaar ongeveer moet ik 'm wel eens wat verbieden (hij is 19 maanden) en sinds kort blijft dat enorme huilen achterwege. Moet eerlijk zeggen dat ie eigenlijk altijd wel goed luistert, een verbod komt nogal aan bij 'm kennelijk.
Mijn zoon mag bijvoorbeeld niet aan een stekker komen. Zolang ik blijf zeggen "Nee, niet aan de stekker" dan blijft die stekker centraal staan en dan wil ie alleen maar meer met die stekker. Als ik zeg "Nee, niet aan de stekker, wel aan de pan (mijn zoon speelt heel graag met keukenspullen" dan verleg ik zijn aandacht naar de pan. En dan pak ik de pan, doe allerlei lego/poppetjes/paaskuikentjes/etc. enzo erin en doe net alsof we wat lekkers gaan maken. De pan beweeg ik spelenderwijs bij de stekker vandaan.
Mijn zoon kon ook hartverscheurend huilen wanneer ik hem vertelde dat iets niet mocht (zonder stemverheffing of wat dan ook), zelfs als ik alleen maar zei "voorzichtig met ..." dan begon ie al te huilen. Veeeeel harder en langer dan als ie zich bezeerde. Sinds een half jaar ongeveer moet ik 'm wel eens wat verbieden (hij is 19 maanden) en sinds kort blijft dat enorme huilen achterwege. Moet eerlijk zeggen dat ie eigenlijk altijd wel goed luistert, een verbod komt nogal aan bij 'm kennelijk.
zaterdag 6 april 2013 21:48
quote:SuzanneSuus schreef op 06 april 2013 @ 21:33:
[...]
Zooooooooo waaaaaaaaaaaar.. Alle 3 zijn valkuilen en inkoppers.
Niet ' zullen we naar bed gaan?"
a. het is geen vraag
b. er is vast geen 'we' maar je kind.
Dus; 'Kom, ik breng je naar bed' en dan niet out of the blue maar aangekondigd door iets dat je kind begrijpt, leeftijdsafhankelijk. Het afgelopen zijn van een spel, tv-programma, kookwekker die afloopt etc Een ouder kind kun je wijzen op de klok.
Jonge kinderen vinden het fijn als er een vast ritme is. dat is soms erg wennen, zeker bij je eerste maar voor hen werkt dat. Herkenbaarheid. .
Helemaal mee eens. En je moet je ook realiseren dat kinderen het woord "of" pas vrij laat aankunnen, ik geloof pas wanneer ze een jaar of 5 a 6 zijn. Net als het fenomeen "tijd". De vraag "Zullen we voor of na het badje een boekje voorlezen?" is totaal onbegrijpelijk voor een kind. Kind hoort eigenlijk alleen "boekje" en raakt hoe dan ook in de war als er na de vraag niet gelijk een boekje wordt gepakt. (Vooral als je "boekje" vervangt door "koekje" of "toetje", dan wordt ie hysterisch ).
Een vast ritme is uitermate handig. Dat betekent niet dat ie altijd om 19:03 in bad moet, om 19:18 wordt voorgelezen etc. Je kunt best flexibel zijn en toch een ritme hebben.
[...]
Zooooooooo waaaaaaaaaaaar.. Alle 3 zijn valkuilen en inkoppers.
Niet ' zullen we naar bed gaan?"
a. het is geen vraag
b. er is vast geen 'we' maar je kind.
Dus; 'Kom, ik breng je naar bed' en dan niet out of the blue maar aangekondigd door iets dat je kind begrijpt, leeftijdsafhankelijk. Het afgelopen zijn van een spel, tv-programma, kookwekker die afloopt etc Een ouder kind kun je wijzen op de klok.
Jonge kinderen vinden het fijn als er een vast ritme is. dat is soms erg wennen, zeker bij je eerste maar voor hen werkt dat. Herkenbaarheid. .
Helemaal mee eens. En je moet je ook realiseren dat kinderen het woord "of" pas vrij laat aankunnen, ik geloof pas wanneer ze een jaar of 5 a 6 zijn. Net als het fenomeen "tijd". De vraag "Zullen we voor of na het badje een boekje voorlezen?" is totaal onbegrijpelijk voor een kind. Kind hoort eigenlijk alleen "boekje" en raakt hoe dan ook in de war als er na de vraag niet gelijk een boekje wordt gepakt. (Vooral als je "boekje" vervangt door "koekje" of "toetje", dan wordt ie hysterisch ).
Een vast ritme is uitermate handig. Dat betekent niet dat ie altijd om 19:03 in bad moet, om 19:18 wordt voorgelezen etc. Je kunt best flexibel zijn en toch een ritme hebben.
zaterdag 6 april 2013 21:49
quote:Vl43inder schreef op 06 april 2013 @ 21:37:
Als je vertelt wat niet mag, vertel dan daarna gelijk ook wat wel mag (en ga dat dan ook even met hem doen). .Ja idd! Als ik zeg "niet met de vork op tafel slaan" kan ik er beter bij zeggen: "een vork is om mee te eten. Prik maar wat brood op je vork. Of moet mama dat voor je doen / samen doen?" dan is de aandacht meteen verlegd naar wat wel mag, is voor je kind wel zo makkelijk. Als je zegt "niet op de iPad" is het logisch dat ze boos is. Zeg je "niet op de iPad, ga maar met je pop spelen, kijk ze is moe, leg haar maar in het poppebedje". Daar kan ze wat mee.
Als je vertelt wat niet mag, vertel dan daarna gelijk ook wat wel mag (en ga dat dan ook even met hem doen). .Ja idd! Als ik zeg "niet met de vork op tafel slaan" kan ik er beter bij zeggen: "een vork is om mee te eten. Prik maar wat brood op je vork. Of moet mama dat voor je doen / samen doen?" dan is de aandacht meteen verlegd naar wat wel mag, is voor je kind wel zo makkelijk. Als je zegt "niet op de iPad" is het logisch dat ze boos is. Zeg je "niet op de iPad, ga maar met je pop spelen, kijk ze is moe, leg haar maar in het poppebedje". Daar kan ze wat mee.
