Kinderen
alle pijlers
Mijn kleine held
maandag 29 oktober 2012 19:01
Mijn kleine held,
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 8 november 2012 20:03
@Benannie; bedankt voor het delen van je verhaal.
Jullie hebben ook een spannende periode achter de rug zeg.
Fijn dat het nu weer helemaal goed gaat met je zoontje.
De term flaring zegt mij idd wel wat, maar kan me niet meer concreet herinneren wie dat wanneer heeft benoemd.
De komende maanden hebben we aardig wat afspraken staan in het ziekenhuis, maar dat hebben we er uiteraard voor over.
Jullie hebben ook een spannende periode achter de rug zeg.
Fijn dat het nu weer helemaal goed gaat met je zoontje.
De term flaring zegt mij idd wel wat, maar kan me niet meer concreet herinneren wie dat wanneer heeft benoemd.
De komende maanden hebben we aardig wat afspraken staan in het ziekenhuis, maar dat hebben we er uiteraard voor over.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 8 november 2012 20:45
Wat ik mij nog kan herinneren van de verhalen die ik gehoord heb is dat flaring witte (onontwikkelde) gebieden in de hersenen zijn. Ze komen voor in gradaties 1 tot en met 4 en alleen 3 en 4 hebben gevolgen voor later en dan ook alleen als ze op bepaalde plekken zitten. Bij ons mannetje heeft het in ieder geval tot nu toe geen gevolgen gehad voor zijn ontwikkeling.
Wij hebben inderdaad ook een spannende periode achter de rug, maar nu (4 maanden later) kijk ik er niet negatief op terug en besef ik me heel goed dat het het allemaal waard is geweest ook omdat het heel anders had kunnen aflopen.
Afspraken hebben wij inderdaad ook nog steeds veel. Het kost tijd, maar ik vind het een fijn idee dat alles zo goed in de gaten gehouden wordt. Als ik jou zo lees komt het helemaal goed met jullie kleine kereltje. Als het niet goed was had hij tenslotte ook niet naar huis gemogen. Het blijft ook een klein wondertje he, een baby. En zeker als het niet allemaal makkelijk is gegaan.
Wij hebben inderdaad ook een spannende periode achter de rug, maar nu (4 maanden later) kijk ik er niet negatief op terug en besef ik me heel goed dat het het allemaal waard is geweest ook omdat het heel anders had kunnen aflopen.
Afspraken hebben wij inderdaad ook nog steeds veel. Het kost tijd, maar ik vind het een fijn idee dat alles zo goed in de gaten gehouden wordt. Als ik jou zo lees komt het helemaal goed met jullie kleine kereltje. Als het niet goed was had hij tenslotte ook niet naar huis gemogen. Het blijft ook een klein wondertje he, een baby. En zeker als het niet allemaal makkelijk is gegaan.
maandag 19 november 2012 21:47
Vandaag is het al weer vier weken geleden dat Julian geboren is. Wat gaat de tijd snel.
Hij doet het zo ontzettend goed nu. Drinkt zijn flessen keurig leeg en krijgt steeds meer interesse in de wereld om hem heen.
Bij mijn oudste kreeg ik een PND en wat vond ik toen alles eng en zwaar. Zo anders is het nu. Niets is mij te veel en te zwaar en geniet van elke seconde met en van hem.
Hij doet het zo ontzettend goed nu. Drinkt zijn flessen keurig leeg en krijgt steeds meer interesse in de wereld om hem heen.
Bij mijn oudste kreeg ik een PND en wat vond ik toen alles eng en zwaar. Zo anders is het nu. Niets is mij te veel en te zwaar en geniet van elke seconde met en van hem.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 20 november 2012 10:48
donderdag 22 november 2012 13:49
