Kinderen
alle pijlers
Moeders groot gezin ervaringen
vrijdag 24 februari 2017 14:12
Wie van jullie heeft een groot gezin (4 of meer kinderen)? Willen jullie iets vertellen over jullie ervaringen?
Mij lijkt het heel leuk om later moeder te zijn van een groot gezin. We hebben nu 1 kleintje (4 maanden) maar ik vind het af en toe best pittig. Ik vraag me af of het dus wel voor mij weggelegd is (als zoveel kinderen me natuurlijk gegeven zijn). Wat ik me bv. afvraag:
- vonden jullie het eerste kind ook best pittig of deden jullie dat heel makkelijk?
- zelf wil ik ook graag "carriere" maken (of nou ja, gewoon een leuke baan hebben), doen jullie dat ook?
- wat is jullie verdeling qua werk (met partner)?
- welke "instelling" hebben jullie?
- wanneer is het het zwaarst? van de 1e naar de 2e, of 2e naar 3e, etc.
- welk moment vonden jullie het pittigst?
- wat zijn volgens jullie de "voorwaarden" om een groot gezin te hebben?
- denk je dat iedereen moeder van een groot gezin kan zijn?
Erg veel vragen je hoeft ze natuurlijk niet allemaal te beantwoorden vind het gewoon leuk om wat te horen
Mij lijkt het heel leuk om later moeder te zijn van een groot gezin. We hebben nu 1 kleintje (4 maanden) maar ik vind het af en toe best pittig. Ik vraag me af of het dus wel voor mij weggelegd is (als zoveel kinderen me natuurlijk gegeven zijn). Wat ik me bv. afvraag:
- vonden jullie het eerste kind ook best pittig of deden jullie dat heel makkelijk?
- zelf wil ik ook graag "carriere" maken (of nou ja, gewoon een leuke baan hebben), doen jullie dat ook?
- wat is jullie verdeling qua werk (met partner)?
- welke "instelling" hebben jullie?
- wanneer is het het zwaarst? van de 1e naar de 2e, of 2e naar 3e, etc.
- welk moment vonden jullie het pittigst?
- wat zijn volgens jullie de "voorwaarden" om een groot gezin te hebben?
- denk je dat iedereen moeder van een groot gezin kan zijn?
Erg veel vragen je hoeft ze natuurlijk niet allemaal te beantwoorden vind het gewoon leuk om wat te horen
vrijdag 24 februari 2017 14:19
Ik denk dat je er pas helder naar kan kijken als je baby ouder is. Kort na de bevalling dacht ik: dat wil ik nog een keer! En toen volgde een tijd dat ik dat weer terugnam. Pas bij 9-10 maanden stond ik open voor een tweede. Maar daar blijft het voor mij bij. Ik heb er wel van geleerd om het per keer te bekijken hoe het nu bevalt en of het de moeite is om er weer voor te gaan. Je haalt toch even de balans in het gezin weg en zul je steeds moeten hervinden.
vrijdag 24 februari 2017 14:25
vrijdag 24 februari 2017 14:26
quote:Kapara schreef op 24 februari 2017 @ 14:25:
Ik vraag me af in hoeverre een groot gezin en carriere met elkaar te vervoegen zijn? Wil je dan alle kinderen naar de opvang brengen? Of een oppas aan huis die voor al je kinderen gaat zorgen? Geen aanval hoor, vraag het me oprecht af hoe je dat voor je ziet.Als een man dit zou willen, zou je dan ook deze vragen hebben? Geen aanval hoor, ik vraag me dit gewoon af.
Ik vraag me af in hoeverre een groot gezin en carriere met elkaar te vervoegen zijn? Wil je dan alle kinderen naar de opvang brengen? Of een oppas aan huis die voor al je kinderen gaat zorgen? Geen aanval hoor, vraag het me oprecht af hoe je dat voor je ziet.Als een man dit zou willen, zou je dan ook deze vragen hebben? Geen aanval hoor, ik vraag me dit gewoon af.
Later is nu
vrijdag 24 februari 2017 14:27
Bekijk het idd per kind. Ik vond een een eitje en ik zat op een roze wolk. Een tweede erbij vond ik heel pittig. Toen die wat ouder was wilde we heel graag een derde. Daarna vonden we het wel genoeg terwijl ik bij de eerste ook dacht dat ik er wel vier zou willen. Je kunt dat niet van te voren in schatten.
vrijdag 24 februari 2017 14:30
En sorry TO, ik heb verder geen antwoorden voor je. Heb 2 kinderen en vind dat genoeg
Ik denk dat een heldere taakverdeling en communicatie tussen jou en je partner belangrijk is. En je gezondheid. Per kind bekijken: wat kan ik nu nog aan. En niet alleen kijken naar hoe het gaat wanneer ze nog klein zijn, maar wat als ze allemaal een andere sport willen doen op dezelfde tijd. Hoe ga je dat redden. Wil je ze op een sport hebben, of liever op muziek of toneel. Na de derde moet er een grotere auto, ga je dat financieel redden (of doen jullie het zonder auto)
Zie je jezelf alleen als 'moeder van een groot gezin' of zie je meer 'een groot gezin' met jou en je partner als gelijkwaardige ouders? Oftewel: doe jij het gezin of doen jullie het samen.
Ik denk dat een heldere taakverdeling en communicatie tussen jou en je partner belangrijk is. En je gezondheid. Per kind bekijken: wat kan ik nu nog aan. En niet alleen kijken naar hoe het gaat wanneer ze nog klein zijn, maar wat als ze allemaal een andere sport willen doen op dezelfde tijd. Hoe ga je dat redden. Wil je ze op een sport hebben, of liever op muziek of toneel. Na de derde moet er een grotere auto, ga je dat financieel redden (of doen jullie het zonder auto)
Zie je jezelf alleen als 'moeder van een groot gezin' of zie je meer 'een groot gezin' met jou en je partner als gelijkwaardige ouders? Oftewel: doe jij het gezin of doen jullie het samen.
Later is nu
vrijdag 24 februari 2017 14:31
vrijdag 24 februari 2017 14:32
quote:julius schreef op 24 februari 2017 @ 14:31:
[...]
Kinderen krijg je samen volgens mij, dus waarom zou een man zich dit niet af (moeten) vragen?Omdat degene op wie ik reageer kennelijk vindt dat een vrouw bij haar carrière rekening moet houden met de kinderen en de opvang. Ik vroeg me dus oprecht af of ze deze vraag ook aan een man zou stellen, waarbij er meestal vanuit gegaan wordt dat hij 40 uur of meer blijft werken, als er kinderen zijn, veel of weinig.
[...]
Kinderen krijg je samen volgens mij, dus waarom zou een man zich dit niet af (moeten) vragen?Omdat degene op wie ik reageer kennelijk vindt dat een vrouw bij haar carrière rekening moet houden met de kinderen en de opvang. Ik vroeg me dus oprecht af of ze deze vraag ook aan een man zou stellen, waarbij er meestal vanuit gegaan wordt dat hij 40 uur of meer blijft werken, als er kinderen zijn, veel of weinig.
Later is nu
vrijdag 24 februari 2017 14:34
Ik heb 3 kinderen dus niet helemaal passend bij jouw 4+ kinderen vraag. Maar ik doe het wel alleen.
Ik vind het meevallen, natuurlijk denk ik weleens oef. Maar over het algemeen genomen gaat het goed.
Maar als je er een al pittig vind, dan zou ik mezelf eerst even achter de oren krabben voordat je los gaat
Ik vind het meevallen, natuurlijk denk ik weleens oef. Maar over het algemeen genomen gaat het goed.
Maar als je er een al pittig vind, dan zou ik mezelf eerst even achter de oren krabben voordat je los gaat
Never look down on anybody, unless you're helping them Up.
vrijdag 24 februari 2017 14:37
Beiden 4 dagen werken. Eerste kindje verandert je leven. Van 1 van naar 2 vond ik het zwaarst. Zat 1,5 jaar tussen. De 3e en 4e ben je al meer ervaren en deed ik er makkelijker bij. En de oudsten zijn dan al groter en zelfstandiger. Ik zie mezelf niet als oer moeder maar geniet er enorm van. Het is altijd druk en hou van die bedrijvigheid en gezelligheid. We zijn "makkelijk" en nuchter. Kan me nu niet meer voorstellen waar je dan zo druk mee bent met 1 baby, maar weet nog dat ik het zelf ook had. Je groeit er in met de jaren.
vrijdag 24 februari 2017 14:39
quote:Dreamer schreef op 24 februari 2017 @ 14:32:
[...]
Omdat degene op wie ik reageer kennelijk vindt dat een vrouw bij haar carrière rekening moet houden met de kinderen en de opvang. Ik vroeg me dus oprecht af of ze deze vraag ook aan een man zou stellen, waarbij er meestal vanuit gegaan wordt dat hij 40 uur of meer blijft werken, als er kinderen zijn, veel of weinig.Een vrouw moet bij haar carrière ook rekening houden met kinderen en de opvang. Een man uiteraard ook, behalve als zijn vrouw geen carrière nastreeft. Lijkt mij dan he.
[...]
Omdat degene op wie ik reageer kennelijk vindt dat een vrouw bij haar carrière rekening moet houden met de kinderen en de opvang. Ik vroeg me dus oprecht af of ze deze vraag ook aan een man zou stellen, waarbij er meestal vanuit gegaan wordt dat hij 40 uur of meer blijft werken, als er kinderen zijn, veel of weinig.Een vrouw moet bij haar carrière ook rekening houden met kinderen en de opvang. Een man uiteraard ook, behalve als zijn vrouw geen carrière nastreeft. Lijkt mij dan he.
vrijdag 24 februari 2017 14:44
quote:julius schreef op 24 februari 2017 @ 14:39:
[...]
Een vrouw moet bij haar carrière ook rekening houden met kinderen en de opvang. Een man uiteraard ook, behalve als zijn vrouw geen carrière nastreeft. Lijkt mij dan he.We zijn het denk ik heel erg eens, maar ik stelde deze vraag dan ook specifiek aan deze ene persoon, die zich afvroeg hoe ze dat ging doen, kinderen en werken. Kinderen naar de opvang? En aangezien die vraag veel minder aan mannen gesteld wordt, terwijl je een gezin samen hebt, vroeg ik die persoon dus of zij/hij deze vraag ook aan een man zou stellen.
Ik vind het namelijk heel bijzonder dat iemand de vraag stelt "hoe zie je dat voor je" en bij de opties nérgens een partner betrekt.
[...]
Een vrouw moet bij haar carrière ook rekening houden met kinderen en de opvang. Een man uiteraard ook, behalve als zijn vrouw geen carrière nastreeft. Lijkt mij dan he.We zijn het denk ik heel erg eens, maar ik stelde deze vraag dan ook specifiek aan deze ene persoon, die zich afvroeg hoe ze dat ging doen, kinderen en werken. Kinderen naar de opvang? En aangezien die vraag veel minder aan mannen gesteld wordt, terwijl je een gezin samen hebt, vroeg ik die persoon dus of zij/hij deze vraag ook aan een man zou stellen.
Ik vind het namelijk heel bijzonder dat iemand de vraag stelt "hoe zie je dat voor je" en bij de opties nérgens een partner betrekt.
Later is nu
vrijdag 24 februari 2017 15:31
Ik ben kind uit een groot gezin en ik denk zeker niet dat iedereen moeder van een groot gezin kan zijn. Ikzelf bijvoorbeeld al absoluut niet.
Daarnaast hangt of staat het met de verdeling tussen beide partners. En dat klinkt makkelijk, maar toch is het maar al te vaak zo dat heel veel op de vrouw neerkomt. En dan niet zozeer omdat de partner niet wil, maar omdat er maatschappelijk gezien bepaalde verwachtingen zijn. Dan krijg je dus bijvoorbeeld dat het kinderdagverblijf toch altijd eerst de moeder belt, of dat de vader scheve ogen krijgt als hij een keer vrij wil nemen vanwege iets met de kinderen 'want dat doet je vrouw toch'. Door dat soort zaken sluipt er van alles in.
Mijn moeder heeft het voornamelijk daardoor retezwaar gehad met haar grote gezin en leuke baan. En dan had ze nog geluk met gezonde en relatief makkelijke kinderen. En vergelijkbare situaties zie ik ook bij vriendinnen met grotere gezinnen.
Daarnaast hangt of staat het met de verdeling tussen beide partners. En dat klinkt makkelijk, maar toch is het maar al te vaak zo dat heel veel op de vrouw neerkomt. En dan niet zozeer omdat de partner niet wil, maar omdat er maatschappelijk gezien bepaalde verwachtingen zijn. Dan krijg je dus bijvoorbeeld dat het kinderdagverblijf toch altijd eerst de moeder belt, of dat de vader scheve ogen krijgt als hij een keer vrij wil nemen vanwege iets met de kinderen 'want dat doet je vrouw toch'. Door dat soort zaken sluipt er van alles in.
Mijn moeder heeft het voornamelijk daardoor retezwaar gehad met haar grote gezin en leuke baan. En dan had ze nog geluk met gezonde en relatief makkelijke kinderen. En vergelijkbare situaties zie ik ook bij vriendinnen met grotere gezinnen.
vrijdag 24 februari 2017 15:35
Voor mij het niets zijn, maar ik ben ook hele praktisch ingesteld. Ik vind twee perfect. Twee kinderen kun je ook makkelijk onderbrengen als je zelf eens weg wil, met vier of vijf wordt dat lastiger. Ik vind het ook makkelijker om er twee mee te nemen. Wat ik vooral heel fijn vond met twee is dat je op een gegeven moment van middagslaapjes etc. af bent. Met meer kinderen zit je elke keer weer opnieuw in die fase.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
vrijdag 24 februari 2017 15:43
Man en ik wilde ook graag een groot gezin.
Met nadruk wilde....nadat ons 2e kind geboren is en hij 16 maanden lang niet slaapt snachts en toen hij snachts eenmaal sliep kwam er op de dag zoveel energie bij dat we tot de conclusie gekomen zijn dat als we nog 2 kinderen erbij zouden krijgen dit de ondergang van onze relatie, gezin en huis is.
We zijn nu echt blij zo met onze 2 kinderen.
Wat ik wil aangeven... alles op zn tijd. Ne hebt niet in 1x 4 kinderen (in de meeste gevallen) en zie na ieder kind hoe het voelt
Met nadruk wilde....nadat ons 2e kind geboren is en hij 16 maanden lang niet slaapt snachts en toen hij snachts eenmaal sliep kwam er op de dag zoveel energie bij dat we tot de conclusie gekomen zijn dat als we nog 2 kinderen erbij zouden krijgen dit de ondergang van onze relatie, gezin en huis is.
We zijn nu echt blij zo met onze 2 kinderen.
Wat ik wil aangeven... alles op zn tijd. Ne hebt niet in 1x 4 kinderen (in de meeste gevallen) en zie na ieder kind hoe het voelt
vrijdag 24 februari 2017 15:54
quote:Frietmetmayo schreef op 24 februari 2017 @ 15:43:
Man en ik wilde ook graag een groot gezin.
Met nadruk wilde....nadat ons 2e kind geboren is en hij 16 maanden lang niet slaapt snachts en toen hij snachts eenmaal sliep kwam er op de dag zoveel energie bij dat we tot de conclusie gekomen zijn dat als we nog 2 kinderen erbij zouden krijgen dit de ondergang van onze relatie, gezin en huis is.
We zijn nu echt blij zo met onze 2 kinderen.
Wat ik wil aangeven... alles op zn tijd. Ne hebt niet in 1x 4 kinderen (in de meeste gevallen) en zie na ieder kind hoe het voeltDat is het he, je weet niet hoe het gaat lopen. Achteraf vond ik de overgang van 0 naar 1 het allerallerzwaarst en van 2 naar 3 een eitje. Maar ik ben gezegend met gezonde en rustige kinderen. (Die niet doorsliepen voor hun 3e jaar, dat dan weer niet..) Als dat anders was geweest was ons gezin vast kleiner nu.
Man en ik wilde ook graag een groot gezin.
Met nadruk wilde....nadat ons 2e kind geboren is en hij 16 maanden lang niet slaapt snachts en toen hij snachts eenmaal sliep kwam er op de dag zoveel energie bij dat we tot de conclusie gekomen zijn dat als we nog 2 kinderen erbij zouden krijgen dit de ondergang van onze relatie, gezin en huis is.
We zijn nu echt blij zo met onze 2 kinderen.
Wat ik wil aangeven... alles op zn tijd. Ne hebt niet in 1x 4 kinderen (in de meeste gevallen) en zie na ieder kind hoe het voeltDat is het he, je weet niet hoe het gaat lopen. Achteraf vond ik de overgang van 0 naar 1 het allerallerzwaarst en van 2 naar 3 een eitje. Maar ik ben gezegend met gezonde en rustige kinderen. (Die niet doorsliepen voor hun 3e jaar, dat dan weer niet..) Als dat anders was geweest was ons gezin vast kleiner nu.
vrijdag 24 februari 2017 15:57
Wij zijn een gezin met 3 kinderen. Dus niet helemaal passend in de vraagstelling. Ons eerste kind vond ik heel zwaar. Je wordt zo ontzettend beperkt in je vrijheid dan. Plus hij ging naar het kdv terwijl ik 3-4 dagen werkte. Als er dan iets was kon ik komen opdraven omdat mijn man dat niet kon met zijn werk. Alles kwam dus in principe om mij neer. Mede om die reden ook bewust gestopt met werken zodat ik er volledig kon zijn voor het gezin. Daarna kwam onze tweede. Dat was echt een fantastische tijd. Heerlijk kind, alle tijd voor hen beide. Toen na twijfelen besloten om voor een derde te gaan. Dat viel echt enorm tegen. Geen makkelijk kindje, dus vooral veel slapeloze nachten. Verschil tussen de tweede en derde was ook maar 22 maanden dus beide nog thuis en in de luiers. Ik vond dat heel zwaar en heb ook vaak gedacht waarom wilden we ooit een derde.....nu is de jongste 2 jaar. De oudste twee gaan naar de basisschool en de jongste naar peuterspeelzaal. Nu heb ik weer wat meer tijd voor mezelf.
Ik moet zeggen dat ik zelf heb onderschat hoe zwaar het is om kind(eren) te hebben. Ze hebben allemaal zorg en aandacht nodig. Plus de drukte en lawaai in huis. Ook regelmatig ruzie onderling. Dan huilt die weer, dan schreeuwt die weer.....vooral nu in de vakantie (jippie). Ik hoop dat het straks makkelijker en leuker wordt, maar de tijd zal het leren
Ik moet zeggen dat ik zelf heb onderschat hoe zwaar het is om kind(eren) te hebben. Ze hebben allemaal zorg en aandacht nodig. Plus de drukte en lawaai in huis. Ook regelmatig ruzie onderling. Dan huilt die weer, dan schreeuwt die weer.....vooral nu in de vakantie (jippie). Ik hoop dat het straks makkelijker en leuker wordt, maar de tijd zal het leren
vrijdag 24 februari 2017 16:06
Mijn oudste is bijna 4, jongste 10 weken. Ik vond de 1e pittig, alles is nieuw en daarbij hebben we onze handen vol aan haar gehad door haar pittige karakter. De 2e heb ik daardoor ook even uitgesteld, maar nu met de 2e erbij valt het me alles mee. Het lastige vind ik dat het je gezin weer even ontwricht. Dochter is een goede slaper en ik vooral moest enorm wennen aan die gebroken nachten en weer continu paraat staan voor een baby. Daarentegen geniet ik nu veel meer van een baby, de babytijd van dochter vond ik zwaar.
In de zwangerschap van de 2e zei ik steeds dat het de laatste was, het was een pittige zwangerschap, maar ook leeftijd van man speelt mee, huis zit nagenoeg vol, weer opnieuw babytijd etc. Allemaal bezwaren vanuit m'n verstand, maar nu m'n zoon er is vind ik de gedachte dat dit de laatste is vreselijk. Bevalling ging heel snel en was daardoor heftig, maar ik besef me nu zoveel meer hoe bijzonder het allemaal is. Bevalling, kraamtijd, opnieuw die onvoorwaardelijke liefde...gevoelsmatig zou ik het nu zo nog een keer willen doen. Maar door de ervaring met dochter weet ik dat ik het even de tijd moet geven en eerst moet afwachten hoe het komende jaar gaat met 2 kinderen.
Ik vroeg mijn man laatst waarom wij (en mensen in het algemeen) kinderen willen? Ik vind het namelijk naast de mooie dingen ook veel gedoe. Ze maken lawaai, huilen, rommel in huis, driftbuien, ze worden ziek, alles plannen en alles staat in het teken van hen. Die onbezorgde vrije tijd voor jezelf mis ik weleens, dat je uit eten gaat wanneer je wil. Daarmee zeg ik niet dat ik spijt heb van m'n kinderen, maar ik heb soms wel moeite met het hele dagen zo in de weer zijn. Komt ook omdat ik wil blijven werken en je eigenlijk alles wil blijven doen maar door kinderen in bepaalde dingen een stapje terug moet doen. Niet erg, maar soms verlang ik wel naar rust
In de zwangerschap van de 2e zei ik steeds dat het de laatste was, het was een pittige zwangerschap, maar ook leeftijd van man speelt mee, huis zit nagenoeg vol, weer opnieuw babytijd etc. Allemaal bezwaren vanuit m'n verstand, maar nu m'n zoon er is vind ik de gedachte dat dit de laatste is vreselijk. Bevalling ging heel snel en was daardoor heftig, maar ik besef me nu zoveel meer hoe bijzonder het allemaal is. Bevalling, kraamtijd, opnieuw die onvoorwaardelijke liefde...gevoelsmatig zou ik het nu zo nog een keer willen doen. Maar door de ervaring met dochter weet ik dat ik het even de tijd moet geven en eerst moet afwachten hoe het komende jaar gaat met 2 kinderen.
Ik vroeg mijn man laatst waarom wij (en mensen in het algemeen) kinderen willen? Ik vind het namelijk naast de mooie dingen ook veel gedoe. Ze maken lawaai, huilen, rommel in huis, driftbuien, ze worden ziek, alles plannen en alles staat in het teken van hen. Die onbezorgde vrije tijd voor jezelf mis ik weleens, dat je uit eten gaat wanneer je wil. Daarmee zeg ik niet dat ik spijt heb van m'n kinderen, maar ik heb soms wel moeite met het hele dagen zo in de weer zijn. Komt ook omdat ik wil blijven werken en je eigenlijk alles wil blijven doen maar door kinderen in bepaalde dingen een stapje terug moet doen. Niet erg, maar soms verlang ik wel naar rust
vrijdag 24 februari 2017 16:20
Het is zo lastig om te zeggen. Ik werkte al een tijdje met kinderen en wist het zeker: ik wilde er zeker vier! Nou mooi niet, ik bleek helemaal geen oermoeder type te zijn, met kinderen werken zegt echt helemaal niks noppes nada over het zelf hebben van een kind
We hebben er twee, de tweede erbij ging heel makkelijk en samen hebben ze het ook gezellig. Maar daarna was het toch wel echt heeeeeeel erg klaar. Nu ben ik 34 en kan ik niet meer (vervroegde overgang, wist al dat ik die kans had en we zijn dan ook jong begonnen) en dat is meer dan prima.
Ik dacht ook trouwens dat ik baby's het leukste zou vinden, nou echt niet! Ze zijn nu eind basisschool leeftijd en het wordt steeds (intensiever en) leuker!
Wacht nog even af joh, een kindje tegelijk en niet per se je doel willen bereiken
We hebben er twee, de tweede erbij ging heel makkelijk en samen hebben ze het ook gezellig. Maar daarna was het toch wel echt heeeeeeel erg klaar. Nu ben ik 34 en kan ik niet meer (vervroegde overgang, wist al dat ik die kans had en we zijn dan ook jong begonnen) en dat is meer dan prima.
Ik dacht ook trouwens dat ik baby's het leukste zou vinden, nou echt niet! Ze zijn nu eind basisschool leeftijd en het wordt steeds (intensiever en) leuker!
Wacht nog even af joh, een kindje tegelijk en niet per se je doel willen bereiken
