moet ik mijn kinderwens opgeven?

10-10-2014 15:23 116 berichten
Alle reacties Link kopieren
ik had mijn bericht in het verkeerde kopje gezet, dus hier nog een keer:

ik zit met het volgende. ik heb een relatie van 6 jaar. wij wonen niet samen. mijn vriend heeft een kind van 6 jaar met zijn ex, zijn kind woont bij hem. zijn kind vertoont nu al meer dan 3 jaar ongepast/ongewenst gedrag en gaat van kwaad tot erger. eerst dachten we ach dat gaat wel over. maar het is nu dus al meer dan 3 jaar aan de gang en begint zijn tol te eisen. hij is onhandelbaar op school en de opvang. kindjes willen niet met hem spelen, hij liegt, doet wat hij zelf wil, is brutaal en heeft geen boodschap aan gezag. het is niet meer leuk om ergens heen te gaan, want hij misdraagt zich alle keren. nu kan je misschien denken, hij heeft de regie in handen en het ligt aan jullie zelf. maar zelfs zijn juffen zitten met de handen in het haar. we krijgen iedere dag te horen dat het zowel op de opvang als op school niet goed ging. meneer doet de hele dag wat hij zelf wil. straffen helpt niet, positief benaderen helpt niet. we zijn op. er is hulp ingeschakeld maar staan op een gigantische wachtlijst. nu is het zo dat ik een enorme kinderwens heb. dit heb ik al meerdere keren met mijn vriend gesproken, maar het is nu niet het moment voor een baby. ook omdat we nog niet samenwonen en elkaar zoiezo nu minder zien vanwege alle problemen, irritaties, frustraties rondom zijn kind. mijn punt is nu, ik wil niet samenwonen zolang het gedrag van zijn kind niet veranderd, want dat trek ik niet dag in, dag uit. mijn vriend trekt dat al nauwelijks. ik wil mijn handen niet van hem aftrekken, want ik doe al 6 jaar mijn uiterste best voor zijn kind maar ik moet ook aan mezelf denken. ik ben bijna 35 dus ik word er niet jonger op. ik zie niet in hoe het gedrag van zijn kind binnen nu en korte tijd zal veranderen. zoals het nu is, lijkt het mij niet verstandig om een baby in deze situatie te laten opgroeien, maar moet ik mijn kinderwens opgeven omdat het kind van mijn vriend onhandelbaar is? ik weet niet hoe lang ik mijn kinderwens nog kan/wil uitstellen namelijk. ik hou van mijn vriend en zeker ook van zijn kind, maar dit staat in de weg, ik ben er kapot van. heeft iemand hier ervaring mee?
Nooit een diepe kinderwens laten varen voor een man.
Wat Matroesjka zegt.. en mocht je ooit een kindje krijgen en die vertoont ongewenst gedrag, ga daar meteen wat aan doen!!

3 jaar langeen beetje hopen dat het overgaat getuigt niet echt van goed ouderschap.
Alle reacties Link kopieren
het is trouwens niet zo dat we er 3 jaar lang niks aan hebben gedaan. we hebben wel meerdere dingen gedaan, maar niks lijkt te helpen en de huisarts had zelf gezegd dat hij nog te jong was voor testen. toen hij ouder werd, hebben we via instanties hulp gezocht, maar de wachttijd daarvan is bijna 8 maanden! en daarbij is het ook zo dat hij gedeelde voogdij heeft en overal toestemming van de moeder voor nodig heeft om iets te kunnen ondernemen. mijn vriend is een super goede vader, doet er alles aan om zijn kind goed op te voeden. daar ligt het zeker niet aan.
Kind kan toch ook opgroeien in LAT-relatie?
Alle reacties Link kopieren
dat is helemaal waar matroesjka, maar in mijn geval ligt het er niet aan dat mijn vriend niet wil, maar dat het komt door de problemen rondom zijn kind
Dan laat je het dus alsnog varen voor een man. Omdat het er met hem gewoon niet in zit. De kans dat je daar spijt van krijgt (want zoals ik het hoor is de relatie toch al niet je-van-het) is best groot.
Alle reacties Link kopieren
een LAT-relatie kan wel, maar het gaat mij dan nog steeds erom dat het kind dan in een omgeving opgroeid met irritaties, frustraties enz. we gaan bv al niet meer naar een pretpark, speeltuin of zwembad omdat hij daar de sfeer zo goed weet te verzieken dat we liever na een half uur al weer vertrekken. we ondernemen dingen met goede hoop, met een hele preek van te voren.. maar hij weigert zich goed te gedragen. zou ik een kind van onszelf erbij nemen, kunnen we al die leuke dingen ook niet doen met zn vieren vanwege het gedrag van zijn kind.
Alle reacties Link kopieren
Wat n87 zegt: blijf LATten. Als alles wat rustiger is, kan je er alsnog voor kiezen om samen te gaan wonen.
Alle reacties Link kopieren
mijn relatie is verder goed. de frustraties gaan niet over onze relatie, maar echt enkel en alleen over het gedrag van zijn kind. als zijn kind naar zn moeder gaat, doen we samen leuke dingen, is er niks aan de hand. maar zijn we met zn drieen, of meer, dan is het vaak 1 groot drama.
Alle reacties Link kopieren
quote:mady-kate schreef op 10 oktober 2014 @ 15:37:

een LAT-relatie kan wel, maar het gaat mij dan nog steeds erom dat het kind dan in een omgeving opgroeid met irritaties, frustraties enz. we gaan bv al niet meer naar een pretpark, speeltuin of zwembad omdat hij daar de sfeer zo goed weet te verzieken dat we liever na een half uur al weer vertrekken. we ondernemen dingen met goede hoop, met een hele preek van te voren.. maar hij weigert zich goed te gedragen. zou ik een kind van onszelf erbij nemen, kunnen we al die leuke dingen ook niet doen met zn vieren vanwege het gedrag van zijn kind.

Dan doe je het met z'n tweeen.



Daarbij, als je nu besluit toch een kind te willen, kan het even duren voor je zwanger bent. Daarna duurt het nog 9 maanden voor het kind er is. Ik mag hopen dat jullie dan toch wel hulp hebben gekregen voor het zoontje.
Alle reacties Link kopieren
quote:mady-kate schreef op 10 oktober 2014 @ 15:34:

dat is helemaal waar matroesjka, maar in mijn geval ligt het er niet aan dat mijn vriend niet wil, maar dat het komt door de problemen rondom zijn kind





Dat is duidelijk. Aan jou welke keuze je maakt.

Overigens wil je vriend dus niet. Ongeacht wat de reden is.
Alle reacties Link kopieren
de hoop dat het rustiger wordt, zie ik somber in. ik weet niet of ik nog 2 a 3 jaar kan wachten in de hoop dat het rustiger word.

nemen we een kind via LAT-en en werkt dat uiteindelijk toch niet, is het babytje er de dupe van.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ka32 schreef op 10 oktober 2014 @ 15:41:

[...]



Dan doe je het met z'n tweeen.



Daarbij, als je nu besluit toch een kind te willen, kan het even duren voor je zwanger bent. Daarna duurt het nog 9 maanden voor het kind er is. Ik mag hopen dat jullie dan toch wel hulp hebben gekregen voor het zoontje.zijn kind woont bij hem, is maar onregelmatig bij zijn moeder.
Je bent 35, zo lang heb je niet meer!!!
Alle reacties Link kopieren
Enwat als blijkt dat zijn kind een erfelijke aandoening heeft?
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 10 oktober 2014 @ 15:45:

Je bent 35, zo lang heb je niet meer!!!daarom juist, het is zo dubbel, want mijn relatie gaat verder gewoon goed! ik hou van mijn vriend, maar zou (even bot gezegd) zijn kind er niet zijn, zou het ook verder geen probleem zijn om aan een baby te beginnen. het is dus niet de relatie, maar de situatie. dat maakt het zo moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan me voorstellen dat dit een lastige situatie is, Maar ik denk dat wachten ook geen zin heeft. Jij word er niet jonger op en of het gedrag van zijn kind gaat veranderen is dat nog maar de vraag.



Hoe denkt je vriend eigenlijk over de kinderwens ? Heeft hij die ook? En hoe denkt je vriend over een zwangerschap in deze situatie?
Alle reacties Link kopieren
Het Babytje is er altijd er de dupe van als het niet werkt op welke manier dan ook.... Volgens mij ben je voor jezelf al aan het verantwoorden waarom het nu met hem zou moeten. Terwijl jezelf een kind wilt en dat je partner een duidelijk signaal af geeft. Dus nu eerlijk wat wil jij?
Ok. Maar stel je dan eens voor dat het nu vast staat: jij krijgt geen kind. Wat denk je daar van? (en houd dan ook in het achterhoofd dat je relatie alsnog uit kan gaan, je vriend kan overlijden etc)



Want uiteindelijk is de keuze dus: een kind zonder hem of met hem zonder kind.
Alle reacties Link kopieren
erfelijke aandoening.. tja,.. dan zou ons kindje dat ook kunnen krijgen inderdaad. maar dan soort dingen weet je toch niet van te voren. en als dat zo blijkt te zijn met zijn kind, dan weten we dat in ieder geval en kunnen we vanuit daar verder zien hoe of wat. en dan zou het ook nog kunnen zijn dat hij dat van zijn moeder heeft geerft.
Alle reacties Link kopieren
Zijn kind is er. Mits jullie kind niet buiten de deur zetten, blijft kind er. Weet je vriend dat jij zijn kind jouw onvervulde kinderwens in de schoenen schuift? Wat doe je als kind niet verandert? Want dat is ook een mogelijkheid. Heb je dat al bedacht?
Alle reacties Link kopieren
mijn vriend wil ook wel een baby, maar hij heeft er niet zon haast mee als ik. hij wil natuurlijk eerst weten waarom zijn kind zich zo gedraagt en dat eerst oplossen. hij wil eigenlijk geen kind wat niet bij hem woont, hij zou liever graag een gezin vormen in 1 huis, maar ik heb al aangegeven dat ik dat niet ga trekken.

ik heb al sinds 2008 een hele sterke kinderwens.

ik ben ook bang dat als ik wacht en het is te laat, dat ik dat mijn vriend heel erg ga kwalijk nemen.

ik kan mij geen leven zonder kinderen van mezelf voorstellen.
Als jij je geen leven zonder eigen kinderen kunt voorstellen en je vriend er geen haast mee heeft (ondanks dat jij al 35 bent) en jullie helemaal niet weten hoe jullie in deze situatie kunnen functioneren als gezin....tja, moeilijk, ik zeg weg gaan. Maar ik ben emotioneel niet betrokken.
Alle reacties Link kopieren
ik heb dat allemaal wel bedacht. hij weet inderdaad ook dat ik vind dat zijn kind, mijn kinderwens in de weg staat. hij vind dat ook heel rot voor mij en ziet mij niet graag huilen. hij vind het heel vervelend, maar staat ook machteloos omdat hij het gedrag van zijn eigen kind niet kan veranderen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven