Kinderen
alle pijlers
nog een kindje?
zondag 1 mei 2016 21:37
Hallo,
Ik zit heel erg in dubio of we voor een derde kindje moeten/willen gaan of niet.
Eigenlijk wilde ik er (sinds ik besloten had kinderen te willen) er drie. Helaas heb ik PCOS en ben ik na een hoop gedoe zwanger geraakt (uiteindelijk wel zonder 'hulp'). Na de komst van onze oudste wilde wij dit circus al wat voor zijn en hebben we na 3 mnd de voorbehoedsmiddelen eruit gegooid met het idee om dan als de oudste 6 mnd was weer bij de gynaecoloog te komen en dan hopelijk met behulp van clomid (aangezien mij was verteld dat die eerste keer echt wel een mazzeltje was en totaal tegen de verwachting in van mijn gynaecoloog) als de oudste dan 9 mnd oud zou zijn weer zwanger zou zijn.
Een leeftijdsverschil van 1.5 jaar leek ons leuk. Ik was direct zwanger en onze kinderen schelen dus precies een jaar en een paar dagen. Echter de eerste zwangerschap heb ik dagelijks overgegeven tot de bevalling. De eerste 4 mnd viel ik constant flauw en de laatste 2 / 3 mnd werd ik al licht in m'n hoofd als ik verkeerd zat / lag whatever. Toen bij de 2de zwangerschap werd dit allemaal wat heftiger (op het flauwvallen na) en kreeg ik bekkeninstabiliteit vanaf de 28 weken. Na de bevalling ben ik tegen een post partum depressie aangelopen (waar ik gelukkig door goede begeleiding en zonder medicatie weer uit gekomen ben). Bevallingen zijn hierbij vergeleken wel weer een eitje trouwens
Nu is de jongste een jaar. Ze zijn super samen en ik had het echt niet anders willen hebben. Ze lijken wel een tweeling. Ze kunnen echt niet zonder elkaar. Maar dan komt toch de vraag nu... willen we nog een derde? Ik begrijp dat niemand dit voor ons kan beslissen maar wellicht mee denken of advies geven?
Waar ik vooral over twijfel:
- Zal die derde erbuiten vallen doordat er waarschijnlijk minimaal 2 jaar tussen de jongste en de baby zit. (wat opzich heel gewoon is, maar omdat ze nu zo dicht op elkaar zitten en zo hecht zijn)
- dat ik rot zwanger ben dat moet ik maar accepteren, maar wat als ik weer in zo'n depressie kom?
- stel het lukt niet gelijk.. hoelang gaan we door met proberen? gaan we ook weer richting het ziekenhuis?
- financieel moet het wel haalbaar zijn, daar maken we ons niet zo druk over. Zijn er nog andere dingen die we over het hoofd zien?
Mijn man zit eigenlijk met dezelfde twijfels. Alhoewel hij volgens mij nu wel echt neigt naar ja. Hij heeft zich er alweer bij neergelegd dat er heel veel op zijn schouders gaat komen aangezien ik gewoon een soort van uitgeschakeld zal zijn en dat heeft hij er wel voor over zegt hij. hahah.. we verbazen ons er ook over hoe snel we vergeten zijn hoe een rot periode het was geweest.
Ik heb morgen een afspraak bij mijn huisarts voor iets anders en wil dit dan ook ter sprake brengen. Mede omdat ik een spiraaltje heb laten plaatsen na de vorige en die zal er dan ook uit moeten uiteraard.
Ik zit heel erg in dubio of we voor een derde kindje moeten/willen gaan of niet.
Eigenlijk wilde ik er (sinds ik besloten had kinderen te willen) er drie. Helaas heb ik PCOS en ben ik na een hoop gedoe zwanger geraakt (uiteindelijk wel zonder 'hulp'). Na de komst van onze oudste wilde wij dit circus al wat voor zijn en hebben we na 3 mnd de voorbehoedsmiddelen eruit gegooid met het idee om dan als de oudste 6 mnd was weer bij de gynaecoloog te komen en dan hopelijk met behulp van clomid (aangezien mij was verteld dat die eerste keer echt wel een mazzeltje was en totaal tegen de verwachting in van mijn gynaecoloog) als de oudste dan 9 mnd oud zou zijn weer zwanger zou zijn.
Een leeftijdsverschil van 1.5 jaar leek ons leuk. Ik was direct zwanger en onze kinderen schelen dus precies een jaar en een paar dagen. Echter de eerste zwangerschap heb ik dagelijks overgegeven tot de bevalling. De eerste 4 mnd viel ik constant flauw en de laatste 2 / 3 mnd werd ik al licht in m'n hoofd als ik verkeerd zat / lag whatever. Toen bij de 2de zwangerschap werd dit allemaal wat heftiger (op het flauwvallen na) en kreeg ik bekkeninstabiliteit vanaf de 28 weken. Na de bevalling ben ik tegen een post partum depressie aangelopen (waar ik gelukkig door goede begeleiding en zonder medicatie weer uit gekomen ben). Bevallingen zijn hierbij vergeleken wel weer een eitje trouwens
Nu is de jongste een jaar. Ze zijn super samen en ik had het echt niet anders willen hebben. Ze lijken wel een tweeling. Ze kunnen echt niet zonder elkaar. Maar dan komt toch de vraag nu... willen we nog een derde? Ik begrijp dat niemand dit voor ons kan beslissen maar wellicht mee denken of advies geven?
Waar ik vooral over twijfel:
- Zal die derde erbuiten vallen doordat er waarschijnlijk minimaal 2 jaar tussen de jongste en de baby zit. (wat opzich heel gewoon is, maar omdat ze nu zo dicht op elkaar zitten en zo hecht zijn)
- dat ik rot zwanger ben dat moet ik maar accepteren, maar wat als ik weer in zo'n depressie kom?
- stel het lukt niet gelijk.. hoelang gaan we door met proberen? gaan we ook weer richting het ziekenhuis?
- financieel moet het wel haalbaar zijn, daar maken we ons niet zo druk over. Zijn er nog andere dingen die we over het hoofd zien?
Mijn man zit eigenlijk met dezelfde twijfels. Alhoewel hij volgens mij nu wel echt neigt naar ja. Hij heeft zich er alweer bij neergelegd dat er heel veel op zijn schouders gaat komen aangezien ik gewoon een soort van uitgeschakeld zal zijn en dat heeft hij er wel voor over zegt hij. hahah.. we verbazen ons er ook over hoe snel we vergeten zijn hoe een rot periode het was geweest.
Ik heb morgen een afspraak bij mijn huisarts voor iets anders en wil dit dan ook ter sprake brengen. Mede omdat ik een spiraaltje heb laten plaatsen na de vorige en die zal er dan ook uit moeten uiteraard.
zondag 1 mei 2016 21:50
Oei! Zoveel vragen..en je krijgt nooit een duidelijk antwoord. Het is nl niet te voorspellen. Soms moet je gewoon op je gevoel afgaan. Is het financieel haalbaar, willen jullie het allebei? Dan zou ik het zeker doen. Hier ook 3 kinderen en niemand valt buiten de boot. Dat vindt vanzelf zijn weg. Echt.
zondag 1 mei 2016 21:55
Er zijn maar twee mensen die deze afwegingen kunnen maken. En dat zijn jullie!
Hier nu drie jongens. De oudste twee waren ook erg hecht. Wel wat meer leeftijdsverschil (4 jaar) maar kop en kont met zijn tweetjes. Toen kregen ze er een broertje bij (ze waren toen 7 en 3) . Ze waren dol op hun babybroertje. Vanaf het moment dat er met hem te spelen was deden ze dat ook. Ze zijn nu 10, 6 en 3 en zijn een geweldig trio. Vaak spelen ze met zijn drieën, soms in combo's van twee. Ik laat ze zo veel mogelijk zelf hun weg daar in vinden . De oudste moet zich regelmatig aanpassen en spelen 'onder zijn niveau'. Maar soms moet de jongste zich aanpassen en de voor hem wat saaiere dingen doen. Er wordt hier gespeeld met duplo, lego, play mobiel, veel rollenspellen, verstoppertje en soms op de tablet minecraft. Ik kan heerlijk van ze genieten en niemand wordt buitengesloten.
Maar ik Denk dat dat ook van het kind zelf afhangt.
Hier nu drie jongens. De oudste twee waren ook erg hecht. Wel wat meer leeftijdsverschil (4 jaar) maar kop en kont met zijn tweetjes. Toen kregen ze er een broertje bij (ze waren toen 7 en 3) . Ze waren dol op hun babybroertje. Vanaf het moment dat er met hem te spelen was deden ze dat ook. Ze zijn nu 10, 6 en 3 en zijn een geweldig trio. Vaak spelen ze met zijn drieën, soms in combo's van twee. Ik laat ze zo veel mogelijk zelf hun weg daar in vinden . De oudste moet zich regelmatig aanpassen en spelen 'onder zijn niveau'. Maar soms moet de jongste zich aanpassen en de voor hem wat saaiere dingen doen. Er wordt hier gespeeld met duplo, lego, play mobiel, veel rollenspellen, verstoppertje en soms op de tablet minecraft. Ik kan heerlijk van ze genieten en niemand wordt buitengesloten.
Maar ik Denk dat dat ook van het kind zelf afhangt.
zondag 1 mei 2016 21:58
Mijn dochters zijn 10, 8 en 5 en de eerste 3 jaar had de jongste echt een babystatus, dat is nu niet meer hoor. Ze hoort er helemaal bij. Ze spelen bij mij veel met z'n drieën, maar ook wel met twee in wisselende samenstelling.
Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad, de tweede al veel minder heftig, omdat ik het herkende en snel aan de bel trok. Bij de derde heb ik preventief antidepressiva geslikt en een plan gemaakt met de vk. Slaappillen voor de eerste nachten, want ik sliep bij de eerste twee hoogstens twee uur per nacht, wat een enorme trigger was. Jij gebruikte geen antidepressiva, maar een plan maken om te triggers te voorkomen is voor jou ook een idee.
Ik ben heel blij met mijn gezin met drie kinderen, ben ook heel blij dat ik deze keer 6 maanden oo een roze wolk heb gezeten door de maatregelen die we genomen hadden.
Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad, de tweede al veel minder heftig, omdat ik het herkende en snel aan de bel trok. Bij de derde heb ik preventief antidepressiva geslikt en een plan gemaakt met de vk. Slaappillen voor de eerste nachten, want ik sliep bij de eerste twee hoogstens twee uur per nacht, wat een enorme trigger was. Jij gebruikte geen antidepressiva, maar een plan maken om te triggers te voorkomen is voor jou ook een idee.
Ik ben heel blij met mijn gezin met drie kinderen, ben ook heel blij dat ik deze keer 6 maanden oo een roze wolk heb gezeten door de maatregelen die we genomen hadden.
zondag 1 mei 2016 22:03
Hier een gezin van drie waarbij een heel klein leeftijdsverschil en een groot leeftijdsverschil is. Nr 1 en 2 schelen 21 maanden. Nr 2 en 3 schelen bijna 5 jaar. De jongste wordt nu 2 en hij begint echt aansluiting te zoeken bij zijn broers. Heel gaaf om te zien. Nr 1 en 2 zijn trouwens ook echt beste vrienden.
zondag 1 mei 2016 22:04
quote:Vogelaarster schreef op 01 mei 2016 @ 21:50:
Ja ik zou er voor gaan. Zelf gestopt bij 2, ook om dergelijke praktische overwegingen, maar nu zij inmiddels (bijna) volwassen zijn heb ik daar nog altijd een beetje spijt van. Had er graag 4 gewild.
Moest trouwens een beetje lachen om je 'post parfum depressie', hahaoh hahah.. autocorrectie
Ja ik zou er voor gaan. Zelf gestopt bij 2, ook om dergelijke praktische overwegingen, maar nu zij inmiddels (bijna) volwassen zijn heb ik daar nog altijd een beetje spijt van. Had er graag 4 gewild.
Moest trouwens een beetje lachen om je 'post parfum depressie', hahaoh hahah.. autocorrectie
zondag 1 mei 2016 22:09
quote:reisa1978 schreef op 01 mei 2016 @ 21:58:
Mijn dochters zijn 10, 8 en 5 en de eerste 3 jaar had de jongste echt een babystatus, dat is nu niet meer hoor. Ze hoort er helemaal bij. Ze spelen bij mij veel met z'n drieën, maar ook wel met twee in wisselende samenstelling.
Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad, de tweede al veel minder heftig, omdat ik het herkende en snel aan de bel trok. Bij de derde heb ik preventief antidepressiva geslikt en een plan gemaakt met de vk. Slaappillen voor de eerste nachten, want ik sliep bij de eerste twee hoogstens twee uur per nacht, wat een enorme trigger was. Jij gebruikte geen antidepressiva, maar een plan maken om te triggers te voorkomen is voor jou ook een idee.
Ik ben heel blij met mijn gezin met drie kinderen, ben ook heel blij dat ik deze keer 6 maanden oo een roze wolk heb gezeten door de maatregelen die we genomen hadden.oh dit klinkt goed (nouja.. je begrijpt me hopelijk goed)
Mijn dochters zijn 10, 8 en 5 en de eerste 3 jaar had de jongste echt een babystatus, dat is nu niet meer hoor. Ze hoort er helemaal bij. Ze spelen bij mij veel met z'n drieën, maar ook wel met twee in wisselende samenstelling.
Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad, de tweede al veel minder heftig, omdat ik het herkende en snel aan de bel trok. Bij de derde heb ik preventief antidepressiva geslikt en een plan gemaakt met de vk. Slaappillen voor de eerste nachten, want ik sliep bij de eerste twee hoogstens twee uur per nacht, wat een enorme trigger was. Jij gebruikte geen antidepressiva, maar een plan maken om te triggers te voorkomen is voor jou ook een idee.
Ik ben heel blij met mijn gezin met drie kinderen, ben ook heel blij dat ik deze keer 6 maanden oo een roze wolk heb gezeten door de maatregelen die we genomen hadden.oh dit klinkt goed (nouja.. je begrijpt me hopelijk goed)
zondag 1 mei 2016 22:15
bedankt voor de reacties tot nu toe. Ook al moeten we het zelf beslissen natuurlijk dit helpt me wel weer even er anders naar te kijken.
Ik denk dat ik ook wel echt meer neig naar ja als naar nee, maar dat ik in mijn hoofd nog even de boot af houd totdat ik de huisarts gesproken heb. haha.. ook wel een beetje stom natuurlijk. Alsof we haar goedkeuring nodig hebben.
Hoe stellig ik riep dat ik echt nooit meer zwanger wilde zijn na de laatste en direct 6 weken erna een spiraal liet plaatsen.. hoe hard ik nu twijfel en het misschien toch nog een keer mee wil maken.
Er speelden destijds ook zoveel dingen. werkeloos geraakt, verkorte studie met veel stages opgepakt, verhuisd. Het was gewoon een hele drukke periode. Ik hoop ook gewoon er nu misschien wel een beetje van te kunnen genieten. Wellicht zijn er ook wel betere medicijnen tegen de misselijkheid/overgeven die wel aanslaan nu.. misschien een oplossing voor de slaapproblematiek. Dat zou het allemaal ook al zoveel dragelijker maken. Het lijkt me ook echt super leuk om te zien hoe die 2 er op gaan reageren en het ook beseffen. Dat was toen natuurlijk ook niet zo.
Ik denk dat ik ook wel echt meer neig naar ja als naar nee, maar dat ik in mijn hoofd nog even de boot af houd totdat ik de huisarts gesproken heb. haha.. ook wel een beetje stom natuurlijk. Alsof we haar goedkeuring nodig hebben.
Hoe stellig ik riep dat ik echt nooit meer zwanger wilde zijn na de laatste en direct 6 weken erna een spiraal liet plaatsen.. hoe hard ik nu twijfel en het misschien toch nog een keer mee wil maken.
Er speelden destijds ook zoveel dingen. werkeloos geraakt, verkorte studie met veel stages opgepakt, verhuisd. Het was gewoon een hele drukke periode. Ik hoop ook gewoon er nu misschien wel een beetje van te kunnen genieten. Wellicht zijn er ook wel betere medicijnen tegen de misselijkheid/overgeven die wel aanslaan nu.. misschien een oplossing voor de slaapproblematiek. Dat zou het allemaal ook al zoveel dragelijker maken. Het lijkt me ook echt super leuk om te zien hoe die 2 er op gaan reageren en het ook beseffen. Dat was toen natuurlijk ook niet zo.
zondag 1 mei 2016 22:28
quote:christinayang schreef op 01 mei 2016 @ 22:06:
[...]
ja lastig uit te leggen.. een gevoel dat met drie mijn gezin compleet is.
Misschien klinkt dit een beetje stom, maar wat nu als je een tweeling krijgt? (Kleinere kans natuurlijk, maar dit is dan zoiets waar ik over nadenk) Is het dan financieel en qua drukte ook nog haalbaar?
Verder klink je al zo gelukkig met je twee kinderen dat ik het gewoon zou doen. De hechtheid tussen broers en zussen draait niet om leeftijd maar om de karakters en persoonlijkheden (Zie ik heel duidelijk met al mijn broers en zussen)
[...]
ja lastig uit te leggen.. een gevoel dat met drie mijn gezin compleet is.
Misschien klinkt dit een beetje stom, maar wat nu als je een tweeling krijgt? (Kleinere kans natuurlijk, maar dit is dan zoiets waar ik over nadenk) Is het dan financieel en qua drukte ook nog haalbaar?
Verder klink je al zo gelukkig met je twee kinderen dat ik het gewoon zou doen. De hechtheid tussen broers en zussen draait niet om leeftijd maar om de karakters en persoonlijkheden (Zie ik heel duidelijk met al mijn broers en zussen)
zondag 1 mei 2016 23:02
Bij mij een vergelijkbaar verhaal qua vruchtbaarheid, 23 maanden leeftijdsverschil tussen de twee kinderen. Een post natele depressie en een hernia en beroerde zwangerschappen idem. Ook ik wilde er het liefst drie. Man niet, dat is het verschil.
Wij hebben het, ondanks dat ik het heel moeilijk vond, bij twee gelaten. Ze zijn nu 7 en 5. Achteraf ben ik blij dat ik het niet gedaan heb. Mij lijkt het wel dat de derde buiten de boot valt. Ook wil ik mijn kinderen niet aan doen dat ze weer een hele poos niets aan mij hebben. Maar dat was mijn keus. Ik kan er nu prima mee leven.
Wij hebben het, ondanks dat ik het heel moeilijk vond, bij twee gelaten. Ze zijn nu 7 en 5. Achteraf ben ik blij dat ik het niet gedaan heb. Mij lijkt het wel dat de derde buiten de boot valt. Ook wil ik mijn kinderen niet aan doen dat ze weer een hele poos niets aan mij hebben. Maar dat was mijn keus. Ik kan er nu prima mee leven.
zondag 1 mei 2016 23:12
Van tevoren hadden wij een ideaalbeeld van drie kinderen. Maar toen we eenmaal twee gezonde, leuke, vrolijke kinderen (met weinig leeftijdsverschil) hadden die geweldig goed met elkaar konden opschieten, bleken we een dusdanig fijn vierspan, dat we geen behoefte meer hadden aan een vijfde gezinslid.
Alles loopt nu al jaren op rolletjes en we zijn dus heel tevreden met wat we hebben, zonder méér te willen. In onze familie en vriendenkring heeft bijna iedereen 3 kinderen, maar ik ervaar al jaren op vele vlakken dat wij als vierkoppig gezin in het voordeel zijn. Hier komt dus geen derde!
Alles loopt nu al jaren op rolletjes en we zijn dus heel tevreden met wat we hebben, zonder méér te willen. In onze familie en vriendenkring heeft bijna iedereen 3 kinderen, maar ik ervaar al jaren op vele vlakken dat wij als vierkoppig gezin in het voordeel zijn. Hier komt dus geen derde!
maandag 2 mei 2016 19:51
hmm.. ja eigenlijk zou een goed vierspan ook wel heel fantastisch zijn en eigenlijk heb je daar natuurlijk zelf ook de hand in.
Ik kom zelf uit een groter gezin en mijn man uit een gezin van 4, maar daar is eigenlijk helemaal geen band met zijn zus.
Het blijft lastig. De huisarts had vandaag ook niet echt goede toevoegingen. Ze gaf aan dat het medicijn tegen de misselijkheid hetzelfde is aangezien dat het enige is dat veilig is als je zwanger bent. Qua depressie heb ik grote kans op herhaling, maar daar kan ik natuurlijk wel op anticiperen.
Al met al nog niets opgeschoten.. hahaha.. maar goed.. het is ook niet iets wat morgen moet gebeuren. Het geeft weer stof om na te denken en we gaan gewoon nog even een nachtje erover slapen
Ik kom zelf uit een groter gezin en mijn man uit een gezin van 4, maar daar is eigenlijk helemaal geen band met zijn zus.
Het blijft lastig. De huisarts had vandaag ook niet echt goede toevoegingen. Ze gaf aan dat het medicijn tegen de misselijkheid hetzelfde is aangezien dat het enige is dat veilig is als je zwanger bent. Qua depressie heb ik grote kans op herhaling, maar daar kan ik natuurlijk wel op anticiperen.
Al met al nog niets opgeschoten.. hahaha.. maar goed.. het is ook niet iets wat morgen moet gebeuren. Het geeft weer stof om na te denken en we gaan gewoon nog even een nachtje erover slapen
maandag 2 mei 2016 22:00
quote:watdachtjehiervan schreef op 02 mei 2016 @ 20:17:
Ik vind dat je deze beslissing niet moet nemen op basis van meningen op een forum.
Pfff, tuurlijk doet ze dat niet. Je krijgt gewoon meerdere invalshoeken en ervaringen te horen hier. En dat is fijn, even buiten je eigen gedachtencirkeltje denken.
Echt geen mens die voor een (derde) kind wil gaan 'omdat het Vivaforum het zegt' hoor. Beetje denigrerende reactie vind ik eigenlijk.
Ik vind dat je deze beslissing niet moet nemen op basis van meningen op een forum.
Pfff, tuurlijk doet ze dat niet. Je krijgt gewoon meerdere invalshoeken en ervaringen te horen hier. En dat is fijn, even buiten je eigen gedachtencirkeltje denken.
Echt geen mens die voor een (derde) kind wil gaan 'omdat het Vivaforum het zegt' hoor. Beetje denigrerende reactie vind ik eigenlijk.
maandag 2 mei 2016 22:40
Wij hebben na 2 zeer zware zwangerschappen qua bekkeninstabiliteit en pittige bevallingen besloten het bij 2 kinderen te laten.
De overweging dat de kans steeds groter wordt (gezien het verschil tussen de 1e en de 2e zwangerschap) dat ik er lichamelijk permanente schade aan over zou houden was daarvoor een belangrijke reden. De tweede overweging was dat mijn gezin niet nog een keer 9 maanden (bijna 10, olifantendrachten ) door moet maken waarin ik geen reet kan. Mijn man die al het huishouden moet draaien naast een fulltime baan, mijn kinderen die meer naar de opvang moeten terwijl ik immobiel lig te wezen of maar eindeloos voor de tv hangen omdat ik nog niet de tuin met ze uit kan. Vrouw en moeder die daarnaast óók nog eens geestelijk maar half functioneert omdat ik op HCG gemiddeld 2x2 uur per nacht slaap.
Hoe zeer ik/ we het derde kind wel willen.. Zolang de AH ze niet opneemt in de excellent collectie zal het er waarschijnlijk niet komen.
De overweging dat de kans steeds groter wordt (gezien het verschil tussen de 1e en de 2e zwangerschap) dat ik er lichamelijk permanente schade aan over zou houden was daarvoor een belangrijke reden. De tweede overweging was dat mijn gezin niet nog een keer 9 maanden (bijna 10, olifantendrachten ) door moet maken waarin ik geen reet kan. Mijn man die al het huishouden moet draaien naast een fulltime baan, mijn kinderen die meer naar de opvang moeten terwijl ik immobiel lig te wezen of maar eindeloos voor de tv hangen omdat ik nog niet de tuin met ze uit kan. Vrouw en moeder die daarnaast óók nog eens geestelijk maar half functioneert omdat ik op HCG gemiddeld 2x2 uur per nacht slaap.
Hoe zeer ik/ we het derde kind wel willen.. Zolang de AH ze niet opneemt in de excellent collectie zal het er waarschijnlijk niet komen.
