Kinderen
alle pijlers
Overspannen leerkrachten (basisschool)
donderdag 20 februari 2014 15:02
Laat ik voorop stellen dat het me inderdaad ook een loodzware baan lijkt. Ik heb over het algemeen groot respect voor leerkrachten, zeker in deze tijd. (te) Grote klassen, veel zorgleerlingen, de Rugzakjes die afgeschaft gaan worden en scholen dienen dat zelf op te gaan pakken, ga er maar aan staan.
Ik heb 3 kinderen op de basisschool. Vandaag krijg ik voor de vierde keer dit schooljaar een mail dat een van de juffen van mijn kinderen voor lange tijd uit de roulatie zal zijn. Hij heeft al een vervanger voor de andere juf, die heeft ook een burn-out en zal net als de juf van mijn dochter en andere zoon niet meer terug komen voor het eind van het schooljaar.
Daarvoor is al een periode geweest van regelmatige vervangers, we hebben inmiddels zoveel ervaring dat we deze mail al aan zagen komen.
Mijn andere zoon en dochter hebben niet veel last van de steeds wisselende leerkrachten, deze zoon gaat al eigenlijk vanaf het begin van het schooljaar niet met plezier naar school, kwam steeds thuis met hoofdpijn en buikpijn omdat "juf weer eens was ontploft" en de kinderen in zijn klas gebruik maakten van de duidelijk niet goed in haar vel zittende juf.
Ik vraag me af of onze school een uitzondering is, of dat er over het algemeen zoveel uitval is bij leerkrachten vanwege een burn-out.
Wat zouden scholen kunnen doen of laten?
Op de school van mijn oudste(vo) hoor ik eigenlijk nooit over docenten met een burn-out.
Ik heb 3 kinderen op de basisschool. Vandaag krijg ik voor de vierde keer dit schooljaar een mail dat een van de juffen van mijn kinderen voor lange tijd uit de roulatie zal zijn. Hij heeft al een vervanger voor de andere juf, die heeft ook een burn-out en zal net als de juf van mijn dochter en andere zoon niet meer terug komen voor het eind van het schooljaar.
Daarvoor is al een periode geweest van regelmatige vervangers, we hebben inmiddels zoveel ervaring dat we deze mail al aan zagen komen.
Mijn andere zoon en dochter hebben niet veel last van de steeds wisselende leerkrachten, deze zoon gaat al eigenlijk vanaf het begin van het schooljaar niet met plezier naar school, kwam steeds thuis met hoofdpijn en buikpijn omdat "juf weer eens was ontploft" en de kinderen in zijn klas gebruik maakten van de duidelijk niet goed in haar vel zittende juf.
Ik vraag me af of onze school een uitzondering is, of dat er over het algemeen zoveel uitval is bij leerkrachten vanwege een burn-out.
Wat zouden scholen kunnen doen of laten?
Op de school van mijn oudste(vo) hoor ik eigenlijk nooit over docenten met een burn-out.
donderdag 20 februari 2014 16:31
quote:reisa1978 schreef op 20 februari 2014 @ 16:24:
Ik werk sinds vorig jaar op een basisschool waar er 2 leerkrachten overspannen zijn, en 1 van de 2 is gestopt met werken in het onderwijs. En er nog 1 op het randje zit. En dat op een school met 8 klassen.
De werkdruk is te hoog. En raakt er 1 overspannen, dan lijken er altijd snel meer te volgen.Dat lijkt er hier ook aan de hand te zijn.
Ik werk sinds vorig jaar op een basisschool waar er 2 leerkrachten overspannen zijn, en 1 van de 2 is gestopt met werken in het onderwijs. En er nog 1 op het randje zit. En dat op een school met 8 klassen.
De werkdruk is te hoog. En raakt er 1 overspannen, dan lijken er altijd snel meer te volgen.Dat lijkt er hier ook aan de hand te zijn.
donderdag 20 februari 2014 16:34
donderdag 20 februari 2014 16:35
quote:Florienepien schreef op 20 februari 2014 @ 15:38:
Ik heb eens een cursus gegeven aan basisschoolleerkrachten. De meeste leerkrachten (van deze cursus) werkten 0,8 fte, omdat een ft baan als te zwaar wordt ervaren. Ik vond dat echt bizar om te horen.
En daar komt trouwens nog bij dat ze deze cursus (8 dagen) op hun vrije dag volgden. Cursus volgen onder werktijd was blijkbaar een no-go.
Werkdruk in het basisonderwijs is groot, dus klachten als burn-out en overspannen zullen meer voorkomen. Het staat en valt (volgens mij) met het management van de school.
Ik herken dit vanuit het VO. Werk zelf om precies dezelfde reden 80%. Dat betekent inderdaad dat je voor 80% aan lestijd wordt ingeroosterd, de rest, als dat op je lesvrije dag valt, gaat gewoon door. Bovendien ga ik elke lesvrije dag naar school, eigen keuze, om zo mijn weekenden redelijk vrij te houden. Ik ben op mijn school een van de weinigen met een 'grote' baan.
Mijn ervaring is inderdaad zoals je zegt dat als er heel veel uitval is, dat er iets aan de hand is in het management, de directie, die blijkbaar moeilijk sturing kan geven of personeel moeilijk aan kan horen bv.
Ik heb eens een cursus gegeven aan basisschoolleerkrachten. De meeste leerkrachten (van deze cursus) werkten 0,8 fte, omdat een ft baan als te zwaar wordt ervaren. Ik vond dat echt bizar om te horen.
En daar komt trouwens nog bij dat ze deze cursus (8 dagen) op hun vrije dag volgden. Cursus volgen onder werktijd was blijkbaar een no-go.
Werkdruk in het basisonderwijs is groot, dus klachten als burn-out en overspannen zullen meer voorkomen. Het staat en valt (volgens mij) met het management van de school.
Ik herken dit vanuit het VO. Werk zelf om precies dezelfde reden 80%. Dat betekent inderdaad dat je voor 80% aan lestijd wordt ingeroosterd, de rest, als dat op je lesvrije dag valt, gaat gewoon door. Bovendien ga ik elke lesvrije dag naar school, eigen keuze, om zo mijn weekenden redelijk vrij te houden. Ik ben op mijn school een van de weinigen met een 'grote' baan.
Mijn ervaring is inderdaad zoals je zegt dat als er heel veel uitval is, dat er iets aan de hand is in het management, de directie, die blijkbaar moeilijk sturing kan geven of personeel moeilijk aan kan horen bv.
donderdag 20 februari 2014 16:38
quote:suzyqfive schreef op 20 februari 2014 @ 15:50:
Ik kreeg van de week nog een briefje van ouders:
Beste mevrouw Napoleon,
Mijn zoon Piet hoeft het proefwerk van vandaag niet te maken.
Met vriendelijke groet,
Mevrouw PietHaha, ik kreeg eens (in mijn eerste jaar, bleu als ik was geen idee wat ik er nou mee moest) een briefje 3 dagen ná de herfstvakantie dat Pietje zijn huiswerk niet had gemaakt, want hij was 's nachts van vakantie terug gekomen. Ik was aan de ene kant nogal verbaasd, aan de andere kant moest ik er eigenlijk heel hard om lachen.
Ik kreeg van de week nog een briefje van ouders:
Beste mevrouw Napoleon,
Mijn zoon Piet hoeft het proefwerk van vandaag niet te maken.
Met vriendelijke groet,
Mevrouw PietHaha, ik kreeg eens (in mijn eerste jaar, bleu als ik was geen idee wat ik er nou mee moest) een briefje 3 dagen ná de herfstvakantie dat Pietje zijn huiswerk niet had gemaakt, want hij was 's nachts van vakantie terug gekomen. Ik was aan de ene kant nogal verbaasd, aan de andere kant moest ik er eigenlijk heel hard om lachen.
donderdag 20 februari 2014 16:43
Ik ben er een van. Een leerkracht van 29 van het basisonderwijs en zit nu thuis met een burn out en dat is echt geen pretje. En met een grote afkeer tegen het onderwijs inmiddels.
Ik heb destijds voor het onderwijs gekozen omdat ik het leuk vindt om met kinderen te werken, ze iets te leren en ze met plezier naar school te laten gaan. Ik werk nu 8 jaar in het bo en heb dat tot afgelopen jaar altijd met plezier gedaan. De werkdruk heeft mij onderuit gehaald. Een klas van 30, rugzakkinderen, hoge inspectieeisen met de hele papierwinkel die daar aanvast hangt en ouders met hoge verwachtingen. Alles draait tegenwoordig alleen nog maar om resultaten en succesvol zijn. De sociale ontwikkeling en het creatieve verdwijnt langzaam naar de achtergrond.
Het onderwijs wordt steeds meer afgestemd op het individuele kind en dat is voor leerkrachten een enorme klus.
Ik werkte wel fulltime en zat ook vaak 's avonds nog dingen na te kijken, in te vullen of voor te bereiden en ook in het weekend.
Ik hoop dat ik het plezier in het onderwijs weer terug zal vinden, want ik deed het voorheen met veel plezier en inzet maar er zijn grenzen.
Ik heb destijds voor het onderwijs gekozen omdat ik het leuk vindt om met kinderen te werken, ze iets te leren en ze met plezier naar school te laten gaan. Ik werk nu 8 jaar in het bo en heb dat tot afgelopen jaar altijd met plezier gedaan. De werkdruk heeft mij onderuit gehaald. Een klas van 30, rugzakkinderen, hoge inspectieeisen met de hele papierwinkel die daar aanvast hangt en ouders met hoge verwachtingen. Alles draait tegenwoordig alleen nog maar om resultaten en succesvol zijn. De sociale ontwikkeling en het creatieve verdwijnt langzaam naar de achtergrond.
Het onderwijs wordt steeds meer afgestemd op het individuele kind en dat is voor leerkrachten een enorme klus.
Ik werkte wel fulltime en zat ook vaak 's avonds nog dingen na te kijken, in te vullen of voor te bereiden en ook in het weekend.
Ik hoop dat ik het plezier in het onderwijs weer terug zal vinden, want ik deed het voorheen met veel plezier en inzet maar er zijn grenzen.
donderdag 20 februari 2014 16:46
Veel herkenning. Werk zelf in het VO. Het werk houdt nooit op. Elke week is er ook s'avonds wat. Uitwisselingen, PWS-presentaties, ouderavonden, voorlichting BO, kampen, mentoruitje, schoolfeesten, diploma uitreikingen etc etc. Dit jaar werken de docenten 3 lesuren gratis om een sluitende begroting te krijgen. De werkdruk is enorm. Heb ik het nog niet over het 'passend onderwijs' gehad. Sommige klassen van 30 lln hebben soms wel 10 lln een rugzakje, die allemaal geëvalueerd en besproken meten worden. Ik werk 32 uur (o,8 FTE) en heb 10 klassen!
donderdag 20 februari 2014 16:47
quote:mia_e schreef op 20 februari 2014 @ 16:28:
Reisa, wat is het probleem dan echt? Laat de IBer/ directeur je dan te veel zitten? Trek je je de problemen dan te veel aan en is dit icm prive dan te veel? Is het Nederlandse kind te brutaal (vind ik wel)? Ik ben daar wel benieuwd naar.
Je kent vast de cartoon wel van het slechte rapport 30 jaar geleden, waar de ouders boos zijn op het kind en het slechte rapport nu, waar de ouders boos zijn op de leerkracht. Veel ouders zijn niet realistisch. Niet ieder kind kan naar het VWO of de Havo en dat is blijkbaar een groot probleem. Daarnaast lees je het hier al, ouders die briefjes schrijven dat hun kind een toets niet hoeft te doen. Zo kan je hier ook regelmatig lezen dat juffen te soft zijn en dat dit niet goed is voor de jongens. Deze groep ouders roept heel snel bij conflicten tussen jongens dat het nou eenmaal jongens zijn en een andere groep noemt dit gedrag gewoon pesten.
Daarnaast al het papierwerk, alle plannen die geschreven moeten worden en geëvalueerd moeten worden, waar echt uren werk in gaat zitten. Vervolgens hebben wij een nieuwe directeur die vervolgens weer 1 1/2 uur over die plannen wil praten en je ze daarna weer wil laten veranderen (i.p.v. de volgende plannen aanpassen), om er dan achter te komen dat haar aanpassingen eigenlijk niet zo handig waren en de volgende keer alles weer anders moet.
En dan alles wat er nog bij komt. Op Goede Vrijdag is het voetbaltoernooi en ook al is dat een vrije dag, daar hoor je wel even langs te gaan. En de openavond, waar het hele team aanwezig moet zijn voor 10 bezoekers, die misschien 5 kinderen inschrijven. Of de informatieavond over opvoeden waar het hele team bij moet zijn, want dat waarderen ouders zo enz.
Reisa, wat is het probleem dan echt? Laat de IBer/ directeur je dan te veel zitten? Trek je je de problemen dan te veel aan en is dit icm prive dan te veel? Is het Nederlandse kind te brutaal (vind ik wel)? Ik ben daar wel benieuwd naar.
Je kent vast de cartoon wel van het slechte rapport 30 jaar geleden, waar de ouders boos zijn op het kind en het slechte rapport nu, waar de ouders boos zijn op de leerkracht. Veel ouders zijn niet realistisch. Niet ieder kind kan naar het VWO of de Havo en dat is blijkbaar een groot probleem. Daarnaast lees je het hier al, ouders die briefjes schrijven dat hun kind een toets niet hoeft te doen. Zo kan je hier ook regelmatig lezen dat juffen te soft zijn en dat dit niet goed is voor de jongens. Deze groep ouders roept heel snel bij conflicten tussen jongens dat het nou eenmaal jongens zijn en een andere groep noemt dit gedrag gewoon pesten.
Daarnaast al het papierwerk, alle plannen die geschreven moeten worden en geëvalueerd moeten worden, waar echt uren werk in gaat zitten. Vervolgens hebben wij een nieuwe directeur die vervolgens weer 1 1/2 uur over die plannen wil praten en je ze daarna weer wil laten veranderen (i.p.v. de volgende plannen aanpassen), om er dan achter te komen dat haar aanpassingen eigenlijk niet zo handig waren en de volgende keer alles weer anders moet.
En dan alles wat er nog bij komt. Op Goede Vrijdag is het voetbaltoernooi en ook al is dat een vrije dag, daar hoor je wel even langs te gaan. En de openavond, waar het hele team aanwezig moet zijn voor 10 bezoekers, die misschien 5 kinderen inschrijven. Of de informatieavond over opvoeden waar het hele team bij moet zijn, want dat waarderen ouders zo enz.
donderdag 20 februari 2014 16:50
Ik weet niet hoe het in het basisonderwijs is, maar om je vraag van uitzondering een heel klein beetje te beantwoorden: Wij hebben geen enkel burnt out geval dit jaar (en eerdere jaren 1 van de 90 ongeveer) en ik ben ervan overtuigd dat dat aan de directie en de sfeer op school ligt, sfeer tussen personeelsleden onderling, tussen personeel en leerlingen en ouders en leerlingen onderling. En hoe die sfeer gecreëerd wordt weet ik niet precies, ik ben daar geen specialist in, helaas.
donderdag 20 februari 2014 16:54
quote:Mevrouw75 schreef op 20 februari 2014 @ 16:50:
Ik weet niet hoe het in het basisonderwijs is, maar om je vraag van uitzondering een heel klein beetje te beantwoorden: Wij hebben geen enkel burnt out geval dit jaar (en eerdere jaren 1 van de 90 ongeveer) en ik ben ervan overtuigd dat dat aan de directie en de sfeer op school ligt, sfeer tussen personeelsleden onderling, tussen personeel en leerlingen en ouders en leerlingen onderling. En hoe die sfeer gecreëerd wordt weet ik niet precies, ik ben daar geen specialist in, helaas.Het verschilt idd. heel erg per school. De vorige school eerst ook niet, toen kwam er een andere directeur en toen ging de eerste en al snel de volgende. Kortdurend ziekte verzuim was eerst ook bijna 0. Leerkrachten waren alleen ziek als er een operatie nodig was, of een leerkracht met een longontsteking. Dat is dan ook de cultuur, ziek melden doe je dan niet makkelijk. Dat is nu ook veranderd.
Ik weet niet hoe het in het basisonderwijs is, maar om je vraag van uitzondering een heel klein beetje te beantwoorden: Wij hebben geen enkel burnt out geval dit jaar (en eerdere jaren 1 van de 90 ongeveer) en ik ben ervan overtuigd dat dat aan de directie en de sfeer op school ligt, sfeer tussen personeelsleden onderling, tussen personeel en leerlingen en ouders en leerlingen onderling. En hoe die sfeer gecreëerd wordt weet ik niet precies, ik ben daar geen specialist in, helaas.Het verschilt idd. heel erg per school. De vorige school eerst ook niet, toen kwam er een andere directeur en toen ging de eerste en al snel de volgende. Kortdurend ziekte verzuim was eerst ook bijna 0. Leerkrachten waren alleen ziek als er een operatie nodig was, of een leerkracht met een longontsteking. Dat is dan ook de cultuur, ziek melden doe je dan niet makkelijk. Dat is nu ook veranderd.
donderdag 20 februari 2014 17:00
quote:Mevrouw75 schreef op 20 februari 2014 @ 16:50:
Ik weet niet hoe het in het basisonderwijs is, maar om je vraag van uitzondering een heel klein beetje te beantwoorden: Wij hebben geen enkel burnt out geval dit jaar (en eerdere jaren 1 van de 90 ongeveer) en ik ben ervan overtuigd dat dat aan de directie en de sfeer op school ligt, sfeer tussen personeelsleden onderling, tussen personeel en leerlingen en ouders en leerlingen onderling. En hoe die sfeer gecreëerd wordt weet ik niet precies, ik ben daar geen specialist in, helaas.
Dat denk ik inmiddels ook ja. Een overspannen directeur, vorig jaar had dochter twee overspannen juffen, een juf die het na een half jaar voor gezien hield, nog een juf die het voor gezien hield, nu dus 4 overspannen juffen en ik denk dat er nog wel meer zijn in andere klassen. Dat krijg je niet voor elkaar als alles koek en ei is op een school.
Maar wat moet je daar als ouder mee?
Overigens heb ik nog nooit een leerkracht aangesproken op een slecht rapport oid. De zoon met de meeste overspannen juffen had inderdaad niet zo'n denderend rapport, althans, hij had een prima rapport, maar voor de zoveelste keer een uiterst belabberde cito-score die helemaal niet strookt met zijn normale prestaties op school. En daar ga ik nu achteraan, maar daar geef ik de juffen de schuld niet van. Dat is een probleem van zoon, denk ik zo, dat ik graag met behulp van de juffen en IB-er op wil lossen, of in ieder geval de vinger er achter wil krijgen hoe dat komt.
Ik weet niet hoe het in het basisonderwijs is, maar om je vraag van uitzondering een heel klein beetje te beantwoorden: Wij hebben geen enkel burnt out geval dit jaar (en eerdere jaren 1 van de 90 ongeveer) en ik ben ervan overtuigd dat dat aan de directie en de sfeer op school ligt, sfeer tussen personeelsleden onderling, tussen personeel en leerlingen en ouders en leerlingen onderling. En hoe die sfeer gecreëerd wordt weet ik niet precies, ik ben daar geen specialist in, helaas.
Dat denk ik inmiddels ook ja. Een overspannen directeur, vorig jaar had dochter twee overspannen juffen, een juf die het na een half jaar voor gezien hield, nog een juf die het voor gezien hield, nu dus 4 overspannen juffen en ik denk dat er nog wel meer zijn in andere klassen. Dat krijg je niet voor elkaar als alles koek en ei is op een school.
Maar wat moet je daar als ouder mee?
Overigens heb ik nog nooit een leerkracht aangesproken op een slecht rapport oid. De zoon met de meeste overspannen juffen had inderdaad niet zo'n denderend rapport, althans, hij had een prima rapport, maar voor de zoveelste keer een uiterst belabberde cito-score die helemaal niet strookt met zijn normale prestaties op school. En daar ga ik nu achteraan, maar daar geef ik de juffen de schuld niet van. Dat is een probleem van zoon, denk ik zo, dat ik graag met behulp van de juffen en IB-er op wil lossen, of in ieder geval de vinger er achter wil krijgen hoe dat komt.
donderdag 20 februari 2014 17:12
Hier ook een leerkracht (ruim 5 jaar) in het basisonderwijs. Nu *gelukkig* een weekje vakantie.
Ik denk zeker dat het te maken heeft met het management op een school. Onze directeur houdt redelijk z'n handen boven ons hoofd, we worden goed beschermd voor veel onnozele projecten en tijdsverslindende administratie. Maar, sommige dingen moeten nou eenmaal gebeuren. Bij ons op school (so'n 60 man personeel) nauwelijks uitval door burnout. Gelukkig.
Ik heb veel vriendinnetjes van de pabo die ik nog regelmatig spreek. Als ik soms hoor hoe het er aan toe gaat op sommige basisscholen, schrik ik mij wild en mag ik van geluk spreken. Op zoveel scholen is de werkdruk zoveel hoger nog dan hoe ik het ervaar, dat ik nu, na 5 jaar werken in het onderwijs, al een aantal vriendinnetjes heb die een tijd overspannen thuis hebben gezeten. Dan hebben we het over meiden van 25 jaar..! Die met zoveel passie en energie zijn begonnen. Onvoorstelbaar dat je na een paar jaar al zo leeggezogen kan zijn. Veel van deze meiden vragen zich ook af of ze wel willen blijven werken in het onderwijs. Het enige wat ze staande houdt is de liefde voor de kids.
Ook ik werk bewust 0,8ft (sommige mensen vinden het maar raar, ik als jonge, frisse meid van 27), maar ik heb heel snel al ervaren dat ik ook nog een beetje wil leven naast mijn baan. Ik heb een jaar 1.0ft gewerkt en daar ging ik bijna aan onderdoor. In het weekend en 's avonds werken was (en is) normaal.
Nu werk ik thuis op mijn vrije dag (soms op school om te toetssn bijv) door de weeks, soms in de avond nog, in de vakanties ga ik standaard nog een dag of wat naar school om m'n lokaal een keer normaal op te ruimen (op een normale werkdag met oudergesprekken, vergaderingen, besprekingen, noem maar op ook niet te doen), maar in het weekend ben ik gelukkig vrij....
Al met al vind ik het niet raar dat sommige mensen er op een gegeven moment gewoon mee stoppen.
Ik denk zeker dat het te maken heeft met het management op een school. Onze directeur houdt redelijk z'n handen boven ons hoofd, we worden goed beschermd voor veel onnozele projecten en tijdsverslindende administratie. Maar, sommige dingen moeten nou eenmaal gebeuren. Bij ons op school (so'n 60 man personeel) nauwelijks uitval door burnout. Gelukkig.
Ik heb veel vriendinnetjes van de pabo die ik nog regelmatig spreek. Als ik soms hoor hoe het er aan toe gaat op sommige basisscholen, schrik ik mij wild en mag ik van geluk spreken. Op zoveel scholen is de werkdruk zoveel hoger nog dan hoe ik het ervaar, dat ik nu, na 5 jaar werken in het onderwijs, al een aantal vriendinnetjes heb die een tijd overspannen thuis hebben gezeten. Dan hebben we het over meiden van 25 jaar..! Die met zoveel passie en energie zijn begonnen. Onvoorstelbaar dat je na een paar jaar al zo leeggezogen kan zijn. Veel van deze meiden vragen zich ook af of ze wel willen blijven werken in het onderwijs. Het enige wat ze staande houdt is de liefde voor de kids.
Ook ik werk bewust 0,8ft (sommige mensen vinden het maar raar, ik als jonge, frisse meid van 27), maar ik heb heel snel al ervaren dat ik ook nog een beetje wil leven naast mijn baan. Ik heb een jaar 1.0ft gewerkt en daar ging ik bijna aan onderdoor. In het weekend en 's avonds werken was (en is) normaal.
Nu werk ik thuis op mijn vrije dag (soms op school om te toetssn bijv) door de weeks, soms in de avond nog, in de vakanties ga ik standaard nog een dag of wat naar school om m'n lokaal een keer normaal op te ruimen (op een normale werkdag met oudergesprekken, vergaderingen, besprekingen, noem maar op ook niet te doen), maar in het weekend ben ik gelukkig vrij....
Al met al vind ik het niet raar dat sommige mensen er op een gegeven moment gewoon mee stoppen.
donderdag 20 februari 2014 17:25
quote:Lughnasadh schreef op 20 februari 2014 @ 17:00:
[...]
Dat denk ik inmiddels ook ja. Een overspannen directeur, vorig jaar had dochter twee overspannen juffen, een juf die het na een half jaar voor gezien hield, nog een juf die het voor gezien hield, nu dus 4 overspannen juffen en ik denk dat er nog wel meer zijn in andere klassen. Dat krijg je niet voor elkaar als alles koek en ei is op een school.
Maar wat moet je daar als ouder mee?
Overigens heb ik nog nooit een leerkracht aangesproken op een slecht rapport oid. De zoon met de meeste overspannen juffen had inderdaad niet zo'n denderend rapport, althans, hij had een prima rapport, maar voor de zoveelste keer een uiterst belabberde cito-score die helemaal niet strookt met zijn normale prestaties op school. En daar ga ik nu achteraan, maar daar geef ik de juffen de schuld niet van. Dat is een probleem van zoon, denk ik zo, dat ik graag met behulp van de juffen en IB-er op wil lossen, of in ieder geval de vinger er achter wil krijgen hoe dat komt.
Wat je er als ouder aan kan doen weet ik niet, heb daar ook geen ervaring mee. De enige optie die ik kan bedenken is je zorgen uiten bij de directie. (Of je kinderen naar een stabiele school sturen, maar dat lijkt me een allerlaatste redmiddel).
Ik herken mij en de ouders van mijn leerlingen ook niet in die plaatjes hoor. Ik word bijna nooit op de resultaten van leerlingen aangesproken en als er wat aan de hand is gaat het zoals jij het oplost. Soms gebeurt het wel, maar dat zijn echt wel uitzonderingen. En dat terwijl wij best wel pusherige ouders hebben.
[...]
Dat denk ik inmiddels ook ja. Een overspannen directeur, vorig jaar had dochter twee overspannen juffen, een juf die het na een half jaar voor gezien hield, nog een juf die het voor gezien hield, nu dus 4 overspannen juffen en ik denk dat er nog wel meer zijn in andere klassen. Dat krijg je niet voor elkaar als alles koek en ei is op een school.
Maar wat moet je daar als ouder mee?
Overigens heb ik nog nooit een leerkracht aangesproken op een slecht rapport oid. De zoon met de meeste overspannen juffen had inderdaad niet zo'n denderend rapport, althans, hij had een prima rapport, maar voor de zoveelste keer een uiterst belabberde cito-score die helemaal niet strookt met zijn normale prestaties op school. En daar ga ik nu achteraan, maar daar geef ik de juffen de schuld niet van. Dat is een probleem van zoon, denk ik zo, dat ik graag met behulp van de juffen en IB-er op wil lossen, of in ieder geval de vinger er achter wil krijgen hoe dat komt.
Wat je er als ouder aan kan doen weet ik niet, heb daar ook geen ervaring mee. De enige optie die ik kan bedenken is je zorgen uiten bij de directie. (Of je kinderen naar een stabiele school sturen, maar dat lijkt me een allerlaatste redmiddel).
Ik herken mij en de ouders van mijn leerlingen ook niet in die plaatjes hoor. Ik word bijna nooit op de resultaten van leerlingen aangesproken en als er wat aan de hand is gaat het zoals jij het oplost. Soms gebeurt het wel, maar dat zijn echt wel uitzonderingen. En dat terwijl wij best wel pusherige ouders hebben.
donderdag 20 februari 2014 17:38
Van andere scholen waar ik heb gewerkt best herkenbaar. Ook wat Lilalinda aangeeft: zolang het team functioneert, gaat de zwakste schakel ook wat langer mee. Kiept er een iemand om, dan volgen er al snel meer.
Op mijn huidige VO school ligt de werkdruk erg hoog, maar is de sfeer erg prettig en open. En wat enorm scheelt: een directie die achter haar personeel staat. De grootste rompslomp vind ik eigenlijk het bombardement aan mailtjes van ouders. Die beantwoorden kost al anderhalf uur per dag. Van zeuren over te lage temperatuur in het gebouw (Joh, doe eens gek en vraag of zoonlief in februari eens iets anders aantrekt dan een t-shirt) tot 'ter verantwoording roepen' over een bepaalde toetsvraag .
Mijn telefoonnummer heb ik uit de schoolgids laten halen, sommige mensen schamen zich er niet voor om op zaterdagavond 21.00 eens te bellen 'gewoon, om eens te horen hoe Jantje het doet op school'.
Wat betreft 'eeuwig ziek, zwak en misselijk tijdens toets met briefje van ouder(s): alle briefjes bewaren, in het toetsrooster aangeven hoeveel toetsen niet gemaakt zijn op het erste toetsmoment, dan ouders laten komen en 'zorgen' uiten (schoolarts, LPA).
Op mijn huidige VO school ligt de werkdruk erg hoog, maar is de sfeer erg prettig en open. En wat enorm scheelt: een directie die achter haar personeel staat. De grootste rompslomp vind ik eigenlijk het bombardement aan mailtjes van ouders. Die beantwoorden kost al anderhalf uur per dag. Van zeuren over te lage temperatuur in het gebouw (Joh, doe eens gek en vraag of zoonlief in februari eens iets anders aantrekt dan een t-shirt) tot 'ter verantwoording roepen' over een bepaalde toetsvraag .
Mijn telefoonnummer heb ik uit de schoolgids laten halen, sommige mensen schamen zich er niet voor om op zaterdagavond 21.00 eens te bellen 'gewoon, om eens te horen hoe Jantje het doet op school'.
Wat betreft 'eeuwig ziek, zwak en misselijk tijdens toets met briefje van ouder(s): alle briefjes bewaren, in het toetsrooster aangeven hoeveel toetsen niet gemaakt zijn op het erste toetsmoment, dan ouders laten komen en 'zorgen' uiten (schoolarts, LPA).
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 20 februari 2014 17:40
quote:mia_e schreef op 20 februari 2014 @ 16:28:
Reisa, wat is het probleem dan echt? Laat de IBer/ directeur je dan te veel zitten? Trek je je de problemen dan te veel aan en is dit icm prive dan te veel? Is het Nederlandse kind te brutaal (vind ik wel)? Ik ben daar wel benieuwd naar.
Kinderen zijn mondiger, ouders ook. Ouders geloven steeds vaker het verhaal van hun kind.
Daarnaast alle administratie die er bij komt kijken. Van rekenen, spelling, lezen en begrijpend lezen moeten groepsoverzichten en groepsplannen gemaakt worden. Door die plannen verdeel je de groep in 3 niveaus. Heb je een combi groep, dan heb je dus 6 niveaus in de groep (of 9, in het geval van een grotere combi) Al die niveaus hebben een andere vorm van instructie nodig. Al die plannen moeten een aantal keer geëvalueerd en bijgesteld worden en natuurlijk moet er ook weer over gesproken worden met de ib-er. Tel daar de gesprekken met ouders, rapporten en natuurlijk al die vergaderingen (ook in mijn geval vaak op mijn vrije dag) bij op. Mijn groep is vrij moeilijk (godzijdank nog geen blote piemels ) en hang ik dus regelmatig in mijn middagpauze of direct na schooltijd aan de telefoon met ouders.
Ik werk in een combi groep en ben dus constant bezig met instructie geven. Daardoor heb ik echt geen tijd om dingen tussendoor te doen.
Nou dit alles maakt het soms ontzettend zwaar. Gelukkig zijn er ook zat mooie momenten, anders stond ik al lang in de Hema worsten te verkopen.
Reisa, wat is het probleem dan echt? Laat de IBer/ directeur je dan te veel zitten? Trek je je de problemen dan te veel aan en is dit icm prive dan te veel? Is het Nederlandse kind te brutaal (vind ik wel)? Ik ben daar wel benieuwd naar.
Kinderen zijn mondiger, ouders ook. Ouders geloven steeds vaker het verhaal van hun kind.
Daarnaast alle administratie die er bij komt kijken. Van rekenen, spelling, lezen en begrijpend lezen moeten groepsoverzichten en groepsplannen gemaakt worden. Door die plannen verdeel je de groep in 3 niveaus. Heb je een combi groep, dan heb je dus 6 niveaus in de groep (of 9, in het geval van een grotere combi) Al die niveaus hebben een andere vorm van instructie nodig. Al die plannen moeten een aantal keer geëvalueerd en bijgesteld worden en natuurlijk moet er ook weer over gesproken worden met de ib-er. Tel daar de gesprekken met ouders, rapporten en natuurlijk al die vergaderingen (ook in mijn geval vaak op mijn vrije dag) bij op. Mijn groep is vrij moeilijk (godzijdank nog geen blote piemels ) en hang ik dus regelmatig in mijn middagpauze of direct na schooltijd aan de telefoon met ouders.
Ik werk in een combi groep en ben dus constant bezig met instructie geven. Daardoor heb ik echt geen tijd om dingen tussendoor te doen.
Nou dit alles maakt het soms ontzettend zwaar. Gelukkig zijn er ook zat mooie momenten, anders stond ik al lang in de Hema worsten te verkopen.
donderdag 20 februari 2014 17:55
Een kleine aanvulling; ik werk in een combinatiegroep van drie jaargroepen. Dat zij negen instructiegroepen, + de rugzak leerlingen en kinderen met een OPP maakt 12 instructiegroepen voor rekenen, spelling, taal en begrijpend lezen. Dat is dus 48 instructies in totaal.
En toch zijn de ouders meestal mijn grootste stress punt. Als ze verhaal komen halen terwijl je voor de klas straat bijvoorbeeld. Je bent als
leerkracht zó kwetsbaar.
In de week dat ik erachter kwam dat ik zwanger was ontving ik twee e-mails met bedreigingen en 1 kreeg ik persoonlijk medegedeeld. Reden? Kids hadden ruzie gehad op "Ping" buiten schooltijd. Blijkbaar ook verantwoordelijkheid van de juf.
Ik heb me echt onveilig gevoeld voor mijn eigen groep!
Geert Wilders krijgt beveiliging als hij zijn werk niet veilig uit kan voeren door bedreigingen. En wij? En de politie? Ambulance medewerkers? Dan kan je het blijkbaar zelf uitzoeken. En daar moet iets aan gebeuren.
En toch zijn de ouders meestal mijn grootste stress punt. Als ze verhaal komen halen terwijl je voor de klas straat bijvoorbeeld. Je bent als
leerkracht zó kwetsbaar.
In de week dat ik erachter kwam dat ik zwanger was ontving ik twee e-mails met bedreigingen en 1 kreeg ik persoonlijk medegedeeld. Reden? Kids hadden ruzie gehad op "Ping" buiten schooltijd. Blijkbaar ook verantwoordelijkheid van de juf.
Ik heb me echt onveilig gevoeld voor mijn eigen groep!
Geert Wilders krijgt beveiliging als hij zijn werk niet veilig uit kan voeren door bedreigingen. En wij? En de politie? Ambulance medewerkers? Dan kan je het blijkbaar zelf uitzoeken. En daar moet iets aan gebeuren.
donderdag 20 februari 2014 18:31
Ik heb jaren in het onderwijs gewerkt. Ik was er gewoon klaar mee. Mijn passie was weg en ik vond het echt niet meer leuk. Ik heb gewoon mijn baan mijn baan opgezegd. Ik heb bijna twee jaar thuis gezeten en me suf gesolliciteerd maar wat ben ik, nog steeds, blij met mijn keuze!
Ik ben nu sinds januari begonnen met een nieuwe baan. Totaal andere richting en onder mijn niveau. Maar ik vind het heel leuk! Ik moet enorm veel leren en het kost me nog heel veel energie maar ik heb de juiste keuze gemaakt. En weet je wat ik het meest relaxt vind? Als ik thuis ben, ben ik ook echt klaar met werken! En financieel....tja, ¤ 200,- per maand minder te besteden....maar ik heb het er graag voor over.
BTW ik heb in 2001 ook thuis gezeten met een burn out. Nee, het onderwijs was heel leuk voor mij maar ik ga nu iets anders doen wat ik (mogelijk) nog leuker vind!
Ik ben nu sinds januari begonnen met een nieuwe baan. Totaal andere richting en onder mijn niveau. Maar ik vind het heel leuk! Ik moet enorm veel leren en het kost me nog heel veel energie maar ik heb de juiste keuze gemaakt. En weet je wat ik het meest relaxt vind? Als ik thuis ben, ben ik ook echt klaar met werken! En financieel....tja, ¤ 200,- per maand minder te besteden....maar ik heb het er graag voor over.
BTW ik heb in 2001 ook thuis gezeten met een burn out. Nee, het onderwijs was heel leuk voor mij maar ik ga nu iets anders doen wat ik (mogelijk) nog leuker vind!
