Kinderen
alle pijlers
Slecht gevoel bij 4 dagen werken
donderdag 19 januari 2017 20:20
Beste viva'ers,
Ik voel me al de hele week kl*te en heb even niemand om mijn ei bij kwijt te kunnen.
Ik werk momenteel vier dagen en ik vind het best pittig, het werken opzich niet. Ja het is druk maar het geeft me veel energie en ik blijf leren en vind het erg leuk en uitdagend. Maar waar ik tegen aan loop is die 4 dagen combineren met thuis/gezin. Mijn zoontje is 18 maanden oud en is de laatste maanden veel ziek geweest. Hij krijgt nu buisjes dus ik hoop dat het straks beter zal gaan. Mijn man werkt 5 dagen en mijn zoontje gaat 3 dagen naar de opvang en 1 dag naar opa. Mijn moeder is afgelopen april overleden. Ik zit nog midden in de rouw... afgelopen week was mijn zoontje bij mijn vader en heeft daar door een stom ongeluk zijn teen gebroken (daar kan mijn vader niets aan doen en ik was er zelf ook bij dat het gebeurde) Mijn vader doet het oppassen leuk maar ik baal al vanaf het begin dat hij het niet samen met mijn moeder kan doen. Ik zou me daar zekerder over hebben gevoeld omdat ik weet dat mijn moeder dat heel goed zou kunnen, en ze wilde het ook zo graag.
Ik heb heel veel onvrede over hoe de situatie nu is, en dat bepaald mijn gemoedstoestand. Ik heb het gevoel dat ik alles zelf moet regelen en ik krijg steeds vaker het gevoel dat ik de rest van de dag in mijn bed wil blijven liggen. Maar ik vind mijn baan hartstikke leuk. En het zorgen voor mijn zoontje ook. Ik heb het gevoel dat ik hem te kort doe en ik mis hem vaak. Het lukt allemaal niet zo goed en ik kan me nergens volop op storten.
Hebben meer moeders hier last van?
Ik voel me al de hele week kl*te en heb even niemand om mijn ei bij kwijt te kunnen.
Ik werk momenteel vier dagen en ik vind het best pittig, het werken opzich niet. Ja het is druk maar het geeft me veel energie en ik blijf leren en vind het erg leuk en uitdagend. Maar waar ik tegen aan loop is die 4 dagen combineren met thuis/gezin. Mijn zoontje is 18 maanden oud en is de laatste maanden veel ziek geweest. Hij krijgt nu buisjes dus ik hoop dat het straks beter zal gaan. Mijn man werkt 5 dagen en mijn zoontje gaat 3 dagen naar de opvang en 1 dag naar opa. Mijn moeder is afgelopen april overleden. Ik zit nog midden in de rouw... afgelopen week was mijn zoontje bij mijn vader en heeft daar door een stom ongeluk zijn teen gebroken (daar kan mijn vader niets aan doen en ik was er zelf ook bij dat het gebeurde) Mijn vader doet het oppassen leuk maar ik baal al vanaf het begin dat hij het niet samen met mijn moeder kan doen. Ik zou me daar zekerder over hebben gevoeld omdat ik weet dat mijn moeder dat heel goed zou kunnen, en ze wilde het ook zo graag.
Ik heb heel veel onvrede over hoe de situatie nu is, en dat bepaald mijn gemoedstoestand. Ik heb het gevoel dat ik alles zelf moet regelen en ik krijg steeds vaker het gevoel dat ik de rest van de dag in mijn bed wil blijven liggen. Maar ik vind mijn baan hartstikke leuk. En het zorgen voor mijn zoontje ook. Ik heb het gevoel dat ik hem te kort doe en ik mis hem vaak. Het lukt allemaal niet zo goed en ik kan me nergens volop op storten.
Hebben meer moeders hier last van?
If we wait until we're ready, we'll be waiting the rest of our lives <3
donderdag 19 januari 2017 20:25
Moeders en vaders, denk ik. Het overlijden van je moeder is natuurlijk heel heftig en het is ongelooflijk verdrietig dat ze er niet meer is en dat ze jullie zoontje niet ziet opgroeien.
Misschien is het je inderdaad allemaal teveel. Wellicht kan je man tijdelijk minder gaan werken (ouderschapsverlof).
Misschien is het je inderdaad allemaal teveel. Wellicht kan je man tijdelijk minder gaan werken (ouderschapsverlof).
donderdag 19 januari 2017 20:27
Jeetje zeg. Logisch dat je onvrede hebt ermee! Het is ook nog allemaal vers to.
Je zegt dat het werk je wel nog energie geeft? Anders misc tijdelijk een stape terug met 3 dagen werken? Het is gewoon super klote dat je moeder er niet meer is voor op te passen. Logisch! ze had nog lekker moeten kunnen genieten van de kleine. Mijn moeder is al een paar jaar overleden . Mijn dochter wordt bijna 1 en opeens mis ik haar ontzettend en denk ik wat had ze hier van genoten!
Ik geef je een knuffel!
Je zegt dat het werk je wel nog energie geeft? Anders misc tijdelijk een stape terug met 3 dagen werken? Het is gewoon super klote dat je moeder er niet meer is voor op te passen. Logisch! ze had nog lekker moeten kunnen genieten van de kleine. Mijn moeder is al een paar jaar overleden . Mijn dochter wordt bijna 1 en opeens mis ik haar ontzettend en denk ik wat had ze hier van genoten!
Ik geef je een knuffel!
donderdag 19 januari 2017 20:35
Dat je je niet 100% op alleen werk of alleen je gezin kunt storten dat herken ik. Dat is niet altijd een fijn gevoel, het is schakelen en wennen, maar hoort er gewoon bij als je werk en gezin combineert. Dat wordt denk ik ook niet echt minder van een andere verdeling.
Voel je je naar vanwege het werken of vanwege het verlies van je moeder? Wat ik in je post lees is dat je het werken op zich juist heel leuk vindt, maar dat je je moeder gewoon heel erg mist. En dat snap ik heel goed.
Je schrijft dat het voelt dat je je zoontje tekort doet. Heb je ook het idee dat je man jullie zoon tekort doet? Want hij werkt nog een dag meer dan jij zelfs. Zo ja, misschien kan hij dan een dag ouderschapsverlof opnemen? Zo nee, dan is het ook niet terecht dat jij je tekort voelt schieten en dan is het wellicht meer het gemis van je moeder dat je zo naar laat voelen dan het werken op zichzelf.
Voel je je naar vanwege het werken of vanwege het verlies van je moeder? Wat ik in je post lees is dat je het werken op zich juist heel leuk vindt, maar dat je je moeder gewoon heel erg mist. En dat snap ik heel goed.
Je schrijft dat het voelt dat je je zoontje tekort doet. Heb je ook het idee dat je man jullie zoon tekort doet? Want hij werkt nog een dag meer dan jij zelfs. Zo ja, misschien kan hij dan een dag ouderschapsverlof opnemen? Zo nee, dan is het ook niet terecht dat jij je tekort voelt schieten en dan is het wellicht meer het gemis van je moeder dat je zo naar laat voelen dan het werken op zichzelf.
donderdag 19 januari 2017 20:37
Allereerst:
Het lijkt alsof je alles alleen doet, maar ik hoor nergens in dit verhaal wat je man allemaal doet. Hij is er toch ook nog? Denk dat je ook te veel wilt. Tuurlijk had jij liever dat je moeder er nog bij was, waarschijnlijk hoopt je vader dat ook! Super lief dat hij dat voor jullie wilt doen, hoor je geloof ik niet vaak een oppassen de opa
Waarschijnlijk zit je nog middenin de rouw en neem je daar niet zoveel tijd voor, tenminste zo klinkt het nu. Misschien helpt het om een paar gesprekken te hebben met een vertrouwenspersoon of iemand van werk? Sta er bij stil. Afscheid nemen is niet iets dat je eventjes doet.
Het lijkt alsof je alles alleen doet, maar ik hoor nergens in dit verhaal wat je man allemaal doet. Hij is er toch ook nog? Denk dat je ook te veel wilt. Tuurlijk had jij liever dat je moeder er nog bij was, waarschijnlijk hoopt je vader dat ook! Super lief dat hij dat voor jullie wilt doen, hoor je geloof ik niet vaak een oppassen de opa
Waarschijnlijk zit je nog middenin de rouw en neem je daar niet zoveel tijd voor, tenminste zo klinkt het nu. Misschien helpt het om een paar gesprekken te hebben met een vertrouwenspersoon of iemand van werk? Sta er bij stil. Afscheid nemen is niet iets dat je eventjes doet.
donderdag 19 januari 2017 20:49
donderdag 19 januari 2017 21:08
quote:valerievaldera schreef op 19 januari 2017 @ 21:04:
Je man is nu de eerste die aan de beurt is om een stapje terug te doen en meer op te vangen thuis. Hij kan beter (eventueel tijdelijk) naar vier dagen gaan (ouderschapsverlof) en dan kijken of de balans beter uitslaat.Nou dit dus. Je hoeft niet alleen de kar de trekken TO, je staat er samen in met je man.
Je man is nu de eerste die aan de beurt is om een stapje terug te doen en meer op te vangen thuis. Hij kan beter (eventueel tijdelijk) naar vier dagen gaan (ouderschapsverlof) en dan kijken of de balans beter uitslaat.Nou dit dus. Je hoeft niet alleen de kar de trekken TO, je staat er samen in met je man.
donderdag 19 januari 2017 21:09
Wat een lieve reacties allemaal! Heb tranen in mijn ogen. Dank!
Ik denk dat de rouw inderdaad de boventoon voert op dit moment. Ik mis mijn moeder zo ontzettend erg. Ik heb zo vaak momenten dat ik haar even op wil bellen. Ik voel me heel alleen in doe rouw. Misschien heb in daarom ook wel het gevoel dat ik 'er alleen voor sta'.
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Mijn vriend verdient echt het hoofd inkomen en als hij minder werkt gaan we dat aanzienlijk merken. Hij is de beste vader die ik me kan wensen voor mijn zoontje. En hij is ook ontzettend lief en begripvol voor mij. In het weekend zorgt hij ook echt voor hem en soms heeft hij op vrijdag een 'papadag'. Ook doet hij het avondritueel bijna altijd. Mijn zoontje en mijn vriend zijn twee handen op één buik. Voor zijn carrière is het ook niet verstandig om minder te werken, hij heeft veel ambities, kan veel en wil graag hoger op komen. Dat is wat hem energie geeft dus dat moet hij lekker blijven doen. Maar dat merk je doordeweeks wel, hij maakt lange dagen, werkt over en geeft/heeft 'S avonds vaak trainingen/meetings etc. Ik zou mijn werk in drie dagen daarentegen helemaal prima vinden.
Maar nog maar een half jaartje en dan kan dat ook gewoon weer... maar wat als ik in dat half jaartje overspannen raak. Dat is echt het laatste wat ik wil.
Maar het doet me goed te horen dat andere gezin/werk ook lastig te combineren vinden.
Ik denk dat de rouw inderdaad de boventoon voert op dit moment. Ik mis mijn moeder zo ontzettend erg. Ik heb zo vaak momenten dat ik haar even op wil bellen. Ik voel me heel alleen in doe rouw. Misschien heb in daarom ook wel het gevoel dat ik 'er alleen voor sta'.
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Mijn vriend verdient echt het hoofd inkomen en als hij minder werkt gaan we dat aanzienlijk merken. Hij is de beste vader die ik me kan wensen voor mijn zoontje. En hij is ook ontzettend lief en begripvol voor mij. In het weekend zorgt hij ook echt voor hem en soms heeft hij op vrijdag een 'papadag'. Ook doet hij het avondritueel bijna altijd. Mijn zoontje en mijn vriend zijn twee handen op één buik. Voor zijn carrière is het ook niet verstandig om minder te werken, hij heeft veel ambities, kan veel en wil graag hoger op komen. Dat is wat hem energie geeft dus dat moet hij lekker blijven doen. Maar dat merk je doordeweeks wel, hij maakt lange dagen, werkt over en geeft/heeft 'S avonds vaak trainingen/meetings etc. Ik zou mijn werk in drie dagen daarentegen helemaal prima vinden.
Maar nog maar een half jaartje en dan kan dat ook gewoon weer... maar wat als ik in dat half jaartje overspannen raak. Dat is echt het laatste wat ik wil.
Maar het doet me goed te horen dat andere gezin/werk ook lastig te combineren vinden.
If we wait until we're ready, we'll be waiting the rest of our lives <3
donderdag 19 januari 2017 21:12
Kan je man niet de komende zes maanden standaard vrij hebben op de vrijdag? Dit zal hem echt niet direct zijn carriere kosten. Hij moet toch ook zien dat je een gezin samen hebt en dat jij niet alles alleen kan dragen? Qua financien zullen jullie vast niet direct ten onder gaan, want dan werken jullie samen nog steeds 8 volle dagen in de week!
donderdag 19 januari 2017 21:15
quote:sneeuwwitje80 schreef op 19 januari 2017 @ 20:36:
Zou je dan de oppasdag weghalen bij je vader? Pas je wel op wat dat met hem kan doen.
Gecondoleerd en ik vind het harstikke logisch dat je het moeilijk hebt. Het is niet zomaar wat je moeder verliezen.Nee die oppasdag zal ik niet weghalen. Mijn vader vind het fantastisch en mijn zoontje ook. Het zou me misschien wel meer rust geven wanneer het een kortere dag is bijvoorbeeld.
Zou je dan de oppasdag weghalen bij je vader? Pas je wel op wat dat met hem kan doen.
Gecondoleerd en ik vind het harstikke logisch dat je het moeilijk hebt. Het is niet zomaar wat je moeder verliezen.Nee die oppasdag zal ik niet weghalen. Mijn vader vind het fantastisch en mijn zoontje ook. Het zou me misschien wel meer rust geven wanneer het een kortere dag is bijvoorbeeld.
If we wait until we're ready, we'll be waiting the rest of our lives <3
donderdag 19 januari 2017 21:15
quote:mvr.wolle schreef op 19 januari 2017 @ 21:09:
Wat een lieve reacties allemaal! Heb tranen in mijn ogen. Dank!
Ik denk dat de rouw inderdaad de boventoon voert op dit moment. Ik mis mijn moeder zo ontzettend erg. Ik heb zo vaak momenten dat ik haar even op wil bellen. Ik voel me heel alleen in doe rouw. Misschien heb in daarom ook wel het gevoel dat ik 'er alleen voor sta'.
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Mijn vriend verdient echt het hoofd inkomen en als hij minder werkt gaan we dat aanzienlijk merken. Hij is de beste vader die ik me kan wensen voor mijn zoontje. En hij is ook ontzettend lief en begripvol voor mij. In het weekend zorgt hij ook echt voor hem en soms heeft hij op vrijdag een 'papadag'. Ook doet hij het avondritueel bijna altijd. Mijn zoontje en mijn vriend zijn twee handen op één buik. Voor zijn carrière is het ook niet verstandig om minder te werken, hij heeft veel ambities, kan veel en wil graag hoger op komen. Dat is wat hem energie geeft dus dat moet hij lekker blijven doen. Maar dat merk je doordeweeks wel, hij maakt lange dagen, werkt over en geeft/heeft 'S avonds vaak trainingen/meetings etc. Ik zou mijn werk in drie dagen daarentegen helemaal prima vinden.
Maar nog maar een half jaartje en dan kan dat ook gewoon weer... maar wat als ik in dat half jaartje overspannen raak. Dat is echt het laatste wat ik wil.
Maar het doet me goed te horen dat andere gezin/werk ook lastig te combineren vinden.
Vaak zou ik het daar mee eens zijn. Maar in dit geval dus niet. Blijkbaar trek je het niet goed en gezien de omstandigheden is dat helemaal niet zo gek.
Durf voor jezelf en je gezin te kiezen en doe wat nu goed voelt. Waarschijnlijk heb je het niet goed ingeschat. Kan gebeuren toch? Jammer, maar helaas! Je bent nu nog in de rouw. Ga niet meer van jezelf verwachten of eisen dan nodig.
Wat een lieve reacties allemaal! Heb tranen in mijn ogen. Dank!
Ik denk dat de rouw inderdaad de boventoon voert op dit moment. Ik mis mijn moeder zo ontzettend erg. Ik heb zo vaak momenten dat ik haar even op wil bellen. Ik voel me heel alleen in doe rouw. Misschien heb in daarom ook wel het gevoel dat ik 'er alleen voor sta'.
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Mijn vriend verdient echt het hoofd inkomen en als hij minder werkt gaan we dat aanzienlijk merken. Hij is de beste vader die ik me kan wensen voor mijn zoontje. En hij is ook ontzettend lief en begripvol voor mij. In het weekend zorgt hij ook echt voor hem en soms heeft hij op vrijdag een 'papadag'. Ook doet hij het avondritueel bijna altijd. Mijn zoontje en mijn vriend zijn twee handen op één buik. Voor zijn carrière is het ook niet verstandig om minder te werken, hij heeft veel ambities, kan veel en wil graag hoger op komen. Dat is wat hem energie geeft dus dat moet hij lekker blijven doen. Maar dat merk je doordeweeks wel, hij maakt lange dagen, werkt over en geeft/heeft 'S avonds vaak trainingen/meetings etc. Ik zou mijn werk in drie dagen daarentegen helemaal prima vinden.
Maar nog maar een half jaartje en dan kan dat ook gewoon weer... maar wat als ik in dat half jaartje overspannen raak. Dat is echt het laatste wat ik wil.
Maar het doet me goed te horen dat andere gezin/werk ook lastig te combineren vinden.
Vaak zou ik het daar mee eens zijn. Maar in dit geval dus niet. Blijkbaar trek je het niet goed en gezien de omstandigheden is dat helemaal niet zo gek.
Durf voor jezelf en je gezin te kiezen en doe wat nu goed voelt. Waarschijnlijk heb je het niet goed ingeschat. Kan gebeuren toch? Jammer, maar helaas! Je bent nu nog in de rouw. Ga niet meer van jezelf verwachten of eisen dan nodig.
donderdag 19 januari 2017 21:33
Je moeder is een paar maanden geleden overleden. Ze was waarschijnlijk nog niet zo oud, wat het nog moeilijker maakt.
Liefje, je zit in de rouw. Toevallig heb ik een collega van wie de vader een paar maanden is overleden. Zij is nu even overspannen en heeft geen man of kinderen.
Wees lief voor jezelf. Meld je anders es een week ziek en laat je zoon dan wel naar de.opvang gaan en naar.opa. korte dagen maar wel gaan. Heb je even tijd om tot jezelf te komen.
Als je je dan nog zo voelt als nu kun je altijd gaan praten over minder werken.
Als.jij overspannen wordt schiet ook niemand er wat mee op hoor.
Liefje, je zit in de rouw. Toevallig heb ik een collega van wie de vader een paar maanden is overleden. Zij is nu even overspannen en heeft geen man of kinderen.
Wees lief voor jezelf. Meld je anders es een week ziek en laat je zoon dan wel naar de.opvang gaan en naar.opa. korte dagen maar wel gaan. Heb je even tijd om tot jezelf te komen.
Als je je dan nog zo voelt als nu kun je altijd gaan praten over minder werken.
Als.jij overspannen wordt schiet ook niemand er wat mee op hoor.
donderdag 19 januari 2017 21:43
quote:mvr.wolle schreef op 19 januari 2017 @ 21:09:
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Ga in gesprek met je werkgever. Wanneer jij uitvalt, hebben ze een groter probleem. En jij ook.
Ik heb ook een tijd 4 dagen gewerkt. En met het vele ziek zijn van kind, liepen kind en ik uiteindelijk op ons tandvlees. Nu werkt ik drie dagen, en dat bevalt mijzelf en kind een stuk beter.
Iover een half jaar ga ik weer 3 dagen werken en doe nu nog tot de zomervakantie ziekte vervanging erbij van 1 dag. De vakken die ik die ene dag geef zijn erg leuk, en het is goed voor mogelijkheden in de toekomst dus heb ik zoiets van: 'je moet afmaken waar je aan begonnen bent'. Maar ik merk ook dat ik het slecht trek. Dus ben ik in dubio.
Ga in gesprek met je werkgever. Wanneer jij uitvalt, hebben ze een groter probleem. En jij ook.
Ik heb ook een tijd 4 dagen gewerkt. En met het vele ziek zijn van kind, liepen kind en ik uiteindelijk op ons tandvlees. Nu werkt ik drie dagen, en dat bevalt mijzelf en kind een stuk beter.
donderdag 19 januari 2017 22:23
TO, als het om een tijdelijke situatie gaat, zou ouderschapsverlof voor je man misschien toch een optie kunnen zijn. Zijn carrière loopt hoogstwaarschijnlijk geen onherstelbare schade op van een paar maanden 1 dagje minder werken, en jou geeft het misschien net genoeg lucht om niet om te vallen.
Sterkte!
Sterkte!
