Te gulle sint?

02-11-2014 19:53 142 berichten
Mijn zoon van vijf heeft naast twee oma's nog een suikerstiefoma: de vrouw van mijn schoonvader. Krijg net een mailtje van haar of ik de hogesnelheidstrein van lego voor haar wil bestellen via internet, waar ze zelf niet zo handig in is. Het is de duurste legodoos, ze wil die als sintcadeau aan mijn zoon geven.

Nu heb ik meerdere bezwaren: het is zo mooi, dat elk ander cadeau erbij in het niet valt.

Hij is het enige kleinkind aan die kant van de familie en zal dat ook blijven, ik wil niet dat hij eraan gewend raakt grote cadeaus te krijgen.

Mijn man heeft liever dat ze iets kleiners koopt en als ze graag gul wil zijn, de rest op zoons spaarrekening zet.

Aan de andere kant, vind ik lego wel heel leuk en de trein isecht super.

Wat zouden jullie doen?
Ingewikkeld he... zeker omdat er waarschijnlijk zoveel meer nog achter zit waarom ze zich op die manier uit.

Probeer er voor jezelf ook achter te komen wat het is waarom je er zoveel moeite mee hebt om iets aan te nemen. Ik ken zo mijn redenen en die redenen hoef je niet hier op te schrijven en ze hoeven gevoelsmatig misschien niet eens fair te zijn, als je ze maar weet.
Alle reacties Link kopieren
Ook wel weer sneu voor de stiefoma. Ik ben dan weer zo'n watje dat die vrouw zou uitnodigen om samen met kind koekjes te komen bakken of zoiets. Gewoon, zodat zij kan zien dat haar komst en bezigheden al plezier opleveren bij kind.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Was dat trouwens diezelfde tante die jullie kwam verblijden met haar eh zeer gelegen kraambezoek, NYC?
Waterval: ach ja, van verwennen op zijn tijd wordt het inderdaad echt niet meteen een rotjong:-)



Lemoos: ik kan het af en toe bijna niet aanzien hoe ze mijn zoon wil plezieren met snoep en chocola en laat hij dat nu helemaal niet lekker vinden...hij neemt beleefd een hapje en probeert stiekem de rest aan zijn vader te slijten.
Waardeloos dat nieuwe forum, ik kan niet eens meer citeren of smileys toevoegen!!!



Maar goed, eens met o.a. Thordis en Eldorado. Ik krijg ook altijd verschrikkelijk jeuk van zo'n bekrompen mentaliteit. Laat oma dat leuke (!!!) mooie cadeau voor je zoontje kopen, genieten voor hem en genieten voor haar. Dat gun je je kind toch hopelijk wel?!



Een kind 'verwennen' heeft niks te maken met de waarde of hoeveelheid cadeau's die het krijgt, maar met de normen en waarden die je hem bijbrengt. Houd dat in je achterhoofd.



En dank intussen de lieve Heer op je blote knieën dat je kind zoveel familie heeft die om hem geeft, heel veel kinderen in de wereld hebben dat niet.
Alle reacties Link kopieren
Het zou mij niks uitmaken, laat mijn zoon dol gelukkig zijn met die trein!



Het is toch geen wedstrijd, zoon moet het cadeautje dat zijn ouders hem geven het mooiste vinden en het cadeau van de ouders moet het grootste zijn. Voor mij hoeft dat helemaal niet.





Hmm, ik ben nog niet gewent aan het nieuwe forum, staan er ineens meerdere pagina's. Sorry.



Maar ook als ze heel vaak dure cadeaus en goed gevulde enveloppen zou geven zou ik blij zijn en het op een rekening voor zoon zetten, dan kan hij als hij 18 is van dat geld zijn rijbewijs halen.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je bezwaren, TO, Ik denk ook niet dat het goed is voor een kind om super erg verwend te worden.

Maar of dit echt een 'probleem' is, hangt in mijn ogen van meer factoren af dan alleen die ene trein. Als hij verder wordt opgevoed zonder al te veel overspoeling door cadeaus maar met af en toe een uitspatter bij sinterklaas, is er volgens mij niks aan de hand.



Ik ben vroeger ook flink verwend door mijn ouders met sinterklaas, (had meer met compensatie te maken met mn moeders jeugd maar dat terzijde) en ik heb er ook niks van gekregen. Alleen fijne herinneringen en mooie foto's
When the power of love overcomes the love of power, beautiful things start to happen
Stief-oma lijkt mij gewoon een schat met een gouden hart! Als jullie haar niet waarderen is ze in ons gezin meer dan welkom hoor, mijn kinderen hebben helemaal geen oma's/opa's of ooms/tantes.
Gooi je principes overboord en bestel het cadeau. Laat je zoon lekker genieten van de gulheid van stiefoma. Het is mooi speelgoed en geen kansloos schietspel voor op een computer.
quote:lisaviva schreef op 02 november 2014 @ 23:17:

Was dat trouwens diezelfde tante die jullie kwam verblijden met haar eh zeer gelegen kraambezoek, NYC?



Ja, die! En die houd ik dus heel bewust op afstand. Het nichtje van mijn vrouw mag er dan wel makkelijk in zijn dat ze minimaal eens per week onverwacht kom aanschuiven bij het gezin, ik heb daar geen zin in. Net zoals dat nichtje sinds de geboorte van haar 2 kinderen nog nooit (!) kleding voor ze heeft gekocht omdat tante dat allemaal wil doen. Zij vindt het makkelijk, ik zit er niet op te wachten.



Verder ben ik verbaasd dat zoveel mensen gewoon vinden dat je iemand alles maar moet laten geven. Waar je de grens legt bepaal je als ouders toch? Want geldt dat dan bijvoorbeeld ook niet voor uitstapjes? Een middagje weg? Een hele dag weg? Een weekend? Een week? Een maand of langer?

De een zal dan bijv. zeggen, een dag kan wel maar een weekend weg niet, de ander zal zeggen: een weekend is prima, maar die week besteden we liever zelf met ons kind.

Zo geldt het ook wel een beetje voor kadootjes vind ik.
Ik ben benieuwd hoe de reacties waren geweest als het niet om een "stief"oma ging maar om de schoonmoeder van TO.
Alle reacties Link kopieren
quote:NYC schreef op 03 november 2014 @ 10:21:

[...]



Verder ben ik verbaasd dat zoveel mensen gewoon vinden dat je iemand alles maar moet laten geven. Waar je de grens legt bepaal je als ouders toch? Want geldt dat dan bijvoorbeeld ook niet voor uitstapjes? Een middagje weg? Een hele dag weg? Een weekend? Een week? Een maand of langer?

De een zal dan bijv. zeggen, een dag kan wel maar een weekend weg niet, de ander zal zeggen: een weekend is prima, maar die week besteden we liever zelf met ons kind.

Zo geldt het ook wel een beetje voor kadootjes vind ik.



Dat vind ik dus ook.

Hoewel ik moet toegeven dat ik 90 euro dan wel weer mee vind vallen, maar ik vind ook heel duidelijk wel dat er een grens is aan wat ik oké vind aan verwennen van mijn kinderen.

Net als snoepen en opblijven en zo: natuurlijk zijn opa en oma om te verwennen en mogen kinderen daar meer snoep, zijn de regels losser en gaan ze later naar bed. Maar ook daar zit wel ergens een keer een grens.



Ik snap ook niet waarom daarvan wordt gemaakt dat het bekrompen zou zijn, dat je je kind het niet zou gunnen of zelfs dat oma wordt geweigerd hem een plezier te doen of zelfs dat oma niet gewaardeerd zou worden.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
Alle reacties Link kopieren
quote:bankje schreef op 03 november 2014 @ 10:27:

Ik ben benieuwd hoe de reacties waren geweest als het niet om een "stief"oma ging maar om de schoonmoeder van TO.Waarom zou dat iets uitmaken, denk je?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
Alle reacties Link kopieren
Het valt me trouwens ook op dat zo veel mensen zeggen dat kinderen van die leeftijd nog geen besef hebben van geld en waarde van cadeaus.

Mijn vijfjarige weet namelijk prima hoe dat zit en beseft ook heel goed dat een playmobil prinsessenkasteel bijvoorbeeld heel wat anders is dan een setje van 2 poppetjes. En dat het 2e iets is wat ze aan tantes/ooms kan vragen voor een verjaardag of wat ze zelf bij elkaar zou kunnen sparen, maar dat het 1e echt een heel groot cadeau is wat je echt niet zomaar van iedereen of bij zomaar elke gelegenheid krijgt.



Niet dat ze niet ook heel blij is met het kleine setje, integendeel.

Maar zij ervaart wel al verschil tussen kleine en enorme cadeaus.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
En met verwennen is ook zeker niks mis, met het geven van mooie of dure cadeau's in principe ook niet, maar het is wel aan de ouder om te bepalen of daar een grens aan zit. Een hele rijke oma of tante die zou zeggen: Ik koop de complete snoephoek op zodat kind een eigen echte snoepwinkel in zijn kamer heeft, of: in plaats van één set Lego/Playmobil koop ik gewoon alle veertig, vijftig, zestig setjes op, heeft hij/zij alles meteen compleet. Daar kun je toch best iets van zeggen?

En of die grens nou ligt bij één heel duur cadeau of bij daadwerkelijk alles opkopen uit de winkel, dat is aan de ouder.



Soms is het gewoon ook leuk om de "eer" aan de ouders zelf te geven bij iets bijzonders. Of het nou de eerste fruithap is, of een dagje Efteling of een cadeau.

Stel, wij beloven zoon dat hij als hij vier is met ons voor het eerst naar de Efteling mag, en hij wordt stiekem door een tante, oma of iemand anders al eerder meegenomen tijdens een dagje waar beloofd was dat ze naar de plaatselijke indoor-speeltuin zouden gaan, dan zou ik dat ook niet leuk vinden. Nog even los van dat ik niet zou weten waar mijn kind uithangt dan. Misschien ben ik hier wel star in dan, maar ik vind het aan de ouders.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het ook aanpakken. Ja ik begrijp wel dat je zelf het mooiste grootste cadeau wil geven maar het wordt nu gegeven uit naam van de sint. Ik weet niet wat ik er van zou vinden als kind het krijgt met zijn verjaardag. Ik kreeg ook altijd dure cadeau's, het cadeau dat mij het meest is bijgebleven is een ouderwetse typemachine in fel roze van Barbie.



Uiteindelijk stond dat ding prachtig op mijn bureau en zat ik met mijn pennetje met bijpassend boekje met paardjes in een hoekje verhalen te schrijven... Kost drie euro bij de wibra.



Een kind heeft het besef van prijs niet. Ik zou het fijn vinden dat iemand mijn kind zo wilt verwennen. Als ze wat ouder worden gaan ze vast wel begrijpen dat er ook een stop op zit, immers ze krijgen van jou ook niet iedere dag een snoepje bij de winkel.
Alle reacties Link kopieren
quote:NYC schreef op 03 november 2014 @ 10:48:



Soms is het gewoon ook leuk om de "eer" aan de ouders zelf te geven bij iets bijzonders. Of het nou de eerste fruithap is, of een dagje Efteling of een cadeau.

Stel, wij beloven zoon dat hij als hij vier is met ons voor het eerst naar de Efteling mag, en hij wordt stiekem door een tante, oma of iemand anders al eerder meegenomen tijdens een dagje waar beloofd was dat ze naar de plaatselijke indoor-speeltuin zouden gaan, dan zou ik dat ook niet leuk vinden. Nog even los van dat ik niet zou weten waar mijn kind uithangt dan. Misschien ben ik hier wel star in dan, maar ik vind het aan de ouders.



Daar zit wat mij betreft wel verschil in. Je kan maar 1x een eerste fruithapje krijgen en maar 1x voor het eerst naar de Efteling gaan. Als ouder ben je dan benieuwd hoe je kind reageert en dat kan je dus maar 1x zien. Dan is het niet leuk als een ander dat moment van je afpakt.



Maar kind zal nog wel vaker in zijn leven cadeautjes krijgen dus dat is veel minder bijzonder.
Alle reacties Link kopieren
Grappig hoe iedereen er verschillend over denkt. Vroeger was bij ons thuis de verjaardag het belangrijkste. Ik kreeg dan van mijn ouders een groot kado die altijd uitgebreid geshowt werd. Bv fiets, camera.

sinterklaas was echt een familiefeest waarbij de grote hoeveelheden kadootjes in die megazak voor de deur zaten. Gillen van plezier en spanning. Kados waren altijd kleiner van aard maar zeker niet minder dan een groot duur kado. Het ging ook meer om de hoeveelheid en het vele uitpakken. Vaak waren dat chocoladeletters of smarties, haarborstel, nagellakjes, kleurboeken, soms wat groters maar nooit extreem.
Daar heb je wel gelijk in, sugarmiss. Toch vind ik het deels vergelijkbaar. Ook bij het willen geven van het mooiste/duurste/beste cadeau gaat het om het peilen van de reactie van het kind. Hoe enthousiast en blij hij wel niet is met die Legotrein. En natuurlijk kan het zo zijn dat het kind in de praktijk wel véél blijer is met een blocnote en pen, zoals iemand hierboven al illustreert. Maar je maakt mij niet wijs dat het bij het geven van zo'n groot cadeau (groter, duurder, mooier dan wat de anderen hebben gekocht) echt totaal niet te doen is om te kijken hoe geweldig het kind het vindt.
Het gaat mij er niet om dat wij het grootste cadeau willen geven en dat nu stiefoma er met de eer vandoor gaat.



Verder denk ik ook dat je een vijfjarige onderschat dat hij totaal geen besef heeft van de waarde, hij weet dat een dergelijke legodoos duur is.



Ik voel me bijna ouderwets, maar hij bulkt nu al van het speelgoed, ik vind het los van gulle stiefoma allemaal snel overdone in materialistisch opzicht.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het dus totaal not done dat een ouder beslist over een cadeau wat een ander het kind wil geven. Of het nu een cadeau van 5 of 500 euro betreft. Als stiefoma grote cadeau's wil geven prima toch. Waarom zou de ouder het grootste cadeau moeten geven?

Ik zie gelijk dat programma weer voor me dat een moeder anderen verbied haar dochter een cadeau te geven omdat ze zelf geen geld heeft om een cadeau te geven.Gewoon absurd.

Stiefoma geeft zo te lezen graag met warme hand prima toch.

En voor die tante geldt hetzelfde,sommige mensen vinden het fijn om anderen te geven,heerlijk toch liever dat dan een dagobert duck die geld in overvloed heeft maar geen dubbeltje aan familie wil uitgeven en liever schatrijk dood gaat.
Alle reacties Link kopieren
Beter een oma die met liefde geeft dan een oma die niet omkijkt naar haar kleinkind.



Als ik kleinkinderen mocht krijgen dan verwen ik ze ook tot op het bot:-))



Als een zoon dat niet wil prima maar dan moet hij ook niet zeuren als een ander kleinkind wel de dure spelcomputer krijgt en zijn kind een veel goedkoper cadeau omdat hij niet verwend mag worden.
Alle reacties Link kopieren
En het gaat er niet om om de liefste oma gevonden te worden maar ik geef liever een duurdere houten garage dan een goedkope plastic garage,ik ben nu eenmaal voor duurzaam houten speelgoed.

Ik ben zelf ook nog steeds dol op speelgoedwinkels en kinderboekenwinkels.
Alle reacties Link kopieren
Ik kreeg als kind van de ene opa en oma veel meer dan van de andere (nog steeds overigens). Toch heeft dat nooit mijn mening over hen of onze band beïnvloed en ga ik net zo lief langs diegene waar ik hooguit wat groente uit eigen tuin krijg als naar diegene waar ik regelmatig met een paar honderd euro vandaan kom. Ik zou je zoon die trein dus gewoon gunnen (helemaal nu hij gewoon denkt dat het van de Sint komt). Mijn ouders hebben destijds wel pogingen gedaan om de gulle opa en oma wat in te dammen en dat vond ik als kind vreselijk: weten dat iemand je graag iets moois wil geven, maar dat niet doet omdat iemand anders dat niet nodig vindt.
Daar heb je wel gelijk in, sugarmiss. Toch vind ik het deels vergelijkbaar. Ook bij het willen geven van het mooiste/duurste/beste cadeau gaat het om het peilen van de reactie van het kind. Hoe enthousiast en blij hij wel niet is met die Legotrein. En natuurlijk kan het zo zijn dat het kind in de praktijk wel véél blijer is met een blocnote en pen, zoals iemand hierboven al illustreert. Maar je maakt mij niet wijs dat het bij het geven van zo'n groot cadeau (groter, duurder, mooier dan wat de anderen hebben gekocht) echt totaal niet te doen is om te kijken hoe geweldig het kind het vindt.



Maar voor het peilen van de reactie van je kind maakt het toch totaal niet uit wie het cadeau geeft? Het enthousiasme van het kind zal er niet door veranderen.



Hier krijgen de kinderen van 1 van de oma's ook vaak duurdere cadeaus, dan wij zelf geven. Ik vind het alleen maar leuk voor onze kinderen dat ze een mooi cadeau krijgen, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik de gever zou moeten zijn van het grootste/mooiste/duurste cadeau.



Zelfde met een uitje Efteling. Als de grootouders of een ander familielid mijn kinderen mee zou willen nemen, dan zou ik dat hartstikke leuk voor de kinderen vinden en ontzettend tof vinden dat ze op zo'n duur uitje trakteren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven