Kinderen
alle pijlers
Tic bij kinderen
donderdag 28 augustus 2014 09:14
Mijn zoontje van 9 is tic gevoelig. Meestal tics die na een paar weken weer verdwenen zijn. Nu heeft al een iets langere tijd dat hij aan zijn vingers ruikt. Ook heeft hij veel onrust in zijn lichaam ( spiertrekkingen). Het is nu nog steeds vakantie dus snap de onrust niet. Hoe lang kan ik dit aankijken? Of toch een afspraak bij de huisarts? Negeren is het beste maar zo moeilijk! Ik stoor me er echt aan..... Ook fluit hij de gehele dag door maar kan ook tijden stil zijn. Misschien dat ik nu alles wel als tic ga zien natuurlijk. Ik ben zelf ook ticgevoelig. Tijden heb ik er geen last van en dan opeens kan dit op komen zetten. Als het iets erfelijks is kan het dan opeens bij je kind veel erger worden. Natuurlijk zit Tourette altijd in je achterhoofd en daar komt dan meteen een hoop angst bij kijken. Pffff wat kan je je een zorgen maken om je kind. Zelf heeft hij er geen last van, behalve dat ik zo op hem let. Weet dat dat niet goed is en probeer het nu ook echt te negeren......
donderdag 28 augustus 2014 09:20
pfff herkenbaar,
hier ook bij vlagen,zomervakantie was niks aan de hand en vorige week ging hij weer naar school en MIS!
En hoe meer ik er over zeur want ik irriteer me er echt verschrikkelijk aan,hoe erger het word.
Ik moet zeggen dat het de afgelopen week een stuk minder is,scheelt weer wat strijd.Tips heb ik niet,ik hoop dat het vanzelf over gaat.
Mijn zoon is 8,5 en ik denk dat het voornamelijk spanningen zijn
hier ook bij vlagen,zomervakantie was niks aan de hand en vorige week ging hij weer naar school en MIS!
En hoe meer ik er over zeur want ik irriteer me er echt verschrikkelijk aan,hoe erger het word.
Ik moet zeggen dat het de afgelopen week een stuk minder is,scheelt weer wat strijd.Tips heb ik niet,ik hoop dat het vanzelf over gaat.
Mijn zoon is 8,5 en ik denk dat het voornamelijk spanningen zijn
donderdag 28 augustus 2014 09:32
echt van alles en het is op school begonnen met het knipperen van zijn ogen.In de kleuterklas,
Neus ophalen,keel schrapen,eerst zn neus draaien en dan heel raar met zn ogen doen.
Hij heeft het een poosje heel erg gehad en toen zijn we er ook achter gekomen dat hij gepest werd (niet om dit hoor)Toen stopte het ook.
Nou dan is het mega erg met bijvoorbeel zijn verjaardag,een kinderfeestje,iets spannends op school.
Ik weet dat ik er niet boos om moet worden maar word dat soms wel
Had jouw zoon er nooit eerder last van dan?
Neus ophalen,keel schrapen,eerst zn neus draaien en dan heel raar met zn ogen doen.
Hij heeft het een poosje heel erg gehad en toen zijn we er ook achter gekomen dat hij gepest werd (niet om dit hoor)Toen stopte het ook.
Nou dan is het mega erg met bijvoorbeel zijn verjaardag,een kinderfeestje,iets spannends op school.
Ik weet dat ik er niet boos om moet worden maar word dat soms wel
Had jouw zoon er nooit eerder last van dan?
donderdag 28 augustus 2014 10:01
Ja hij heeft in het verleden wel dingen gehad waaarvan ik nu denk; dat waren tics. Krabben aan zijn benen, tuffen op straat. keel schrapen en dit ruiken heft hij ook al een keer eerder gehad. Ja ik weet ook dat ik het moet negeren maar ik word er soms dood nerveus van. En ik maak me ook helemaal gek met de gedachte dat het erger gaat worden en dat hij dan op school niet meer kan functioneren. Zie snel beren op de weg. Gaat het verder wel goed op school met hem??
donderdag 28 augustus 2014 11:06
Mijn jongste heeft ook tics. Periodes dat het erger is en periodes dat hij er amper heeft.
Hij heeft een fase gehad dat hij een hele ingewikkelde had, dat vond ik best heftig en sneu.
Hij heeft een kuchje gehad, trekken met zijn mond, draaien met zijn hoofd, keelschapen, geluidjes maken, nou ja dat soort dingetjes.
Op het moment heeft hij een tic met zijn oog.
Ik negeer het gewoon altijd.
Ook op school een gesprek gehad met het nadrukkelijke verzoek het te negeren. Thuis met de andere kinderen ook de afspraak er niets over te zeggen. Wij negeren het gewoon allemaal.
Dat werkt het beste, hoe minder aandacht hoe minder erg het wordt.
Ze gaan vanzelf weer weg.
Anders gaan ze het proberen te onderdrukken en dat werkt niet, komt het dubbel zo hard terug.
Heb hem ook uitgelegd dat hij er niets aan kan doen en zich er ook beslist niet voor hoeft te schamen. Als kinderen of mensen er naar vragen, hij gewoon kan zeggen dat hij een tic heeft. Beter open zijn, dan je er voor schamen .
Dat hij zich er anders rot onder gaat voelen zou ik erger vinden dat de tics.
Op het moment is het al een tijdje rustig gelukkig, op zijn oogtic na.
Hij heeft een fase gehad dat hij een hele ingewikkelde had, dat vond ik best heftig en sneu.
Hij heeft een kuchje gehad, trekken met zijn mond, draaien met zijn hoofd, keelschapen, geluidjes maken, nou ja dat soort dingetjes.
Op het moment heeft hij een tic met zijn oog.
Ik negeer het gewoon altijd.
Ook op school een gesprek gehad met het nadrukkelijke verzoek het te negeren. Thuis met de andere kinderen ook de afspraak er niets over te zeggen. Wij negeren het gewoon allemaal.
Dat werkt het beste, hoe minder aandacht hoe minder erg het wordt.
Ze gaan vanzelf weer weg.
Anders gaan ze het proberen te onderdrukken en dat werkt niet, komt het dubbel zo hard terug.
Heb hem ook uitgelegd dat hij er niets aan kan doen en zich er ook beslist niet voor hoeft te schamen. Als kinderen of mensen er naar vragen, hij gewoon kan zeggen dat hij een tic heeft. Beter open zijn, dan je er voor schamen .
Dat hij zich er anders rot onder gaat voelen zou ik erger vinden dat de tics.
Op het moment is het al een tijdje rustig gelukkig, op zijn oogtic na.
donderdag 28 augustus 2014 11:21
Mijn jongste dochter heeft ook tics.
Variërend van relatief onschudlige als keel schrapen, neus ophalen en kuchen tot tics die haarzelf ook 'schade' toe brengen. Zo likt ze, bij periodes, continu om haar mond, met als gevolg dat daar vervelend, jeukend eczeem ontstaat.
Maar de vervelendste 'tic' is toch wel, en ik heb tic tussen aanhalingstekens gezet omdat ik eigenlijk niet eens zeker weet of het wel een tic is, is het haren draaien. Dit doet ze al vanaf dat ze haar kreeg (jaar of anderhalf/twee) en nu nog steeds. Ze wordt nu over een kleine 6 week 7.
In het begin zo ernstig dat ze overal kale plekken kreeg, plus dat ze de haarballen in haar mond stopte en ze 's nachts begon te kokhalzen tot soms overgeven aan toe van de haren in haar mond. Als peuter milimeterden we haar daarom. Dat stond haar ook nog, heel schattig. Maar toen ze groter werd (3), wilde ze ook langer haar. En wij wilden dat eigenlijk ook wel. Ze heeft het toen ruim een half jaar weten te onderdrukken en wij dachten dat ze er van af was. Om daarna helaas weer te beginnen met haren draaien.
Ze trekt ze gelukkig niet meer echt uit haar hoofd, dus de kale plekken zijn verleden tijd, maar haar haren knappen nog wel af. Ze veranderd steeds van plek, zodat wanneer er op een plek veel afgeknapte haren zijn, ze elders verder gaat, dan valt het minder op. Want ze vindt het wel erg zonde van haar haren Maar ze kan er gewoon niet mee stoppen.
Ze doet het in combinatie met duimen, ene hand verdwijnt in haar mond, andere in haar haar. Daarom hebben we hard geprobeerd het duimen af te leren, maar waar broer en zus daar in een week mee klaar waren, lukt haar dat ook maar niet.
Omdat ze verder nogal stressgevoelig is en erg heftig op allerlei prikkels reageert, laten we het dus eerst maar weer even zo, maar we hebben wel de regel dat ze alleen in bed mag duimen. Daar kan ze zich nu wel aardig aan houden. Dat beperkt de harenschade nog enigszins, want hoewel we niet hebben gezegd dat ze dus in bed ook mag haren draaien, doet ze dat wel.
Als ik 's avonds naar bed ga, vind ik haar vingers verstrengeld in haar haar en maak ik ze voorzichtig weer los, wat soms best een klusje is.
Ze heeft nu met zichzelf afgesproken dat ze stopt als ze 7 is. Dat deed ze ook voor haar 6e verjaardag, maar daar kwam helaas niets van. Fingers crossed
Variërend van relatief onschudlige als keel schrapen, neus ophalen en kuchen tot tics die haarzelf ook 'schade' toe brengen. Zo likt ze, bij periodes, continu om haar mond, met als gevolg dat daar vervelend, jeukend eczeem ontstaat.
Maar de vervelendste 'tic' is toch wel, en ik heb tic tussen aanhalingstekens gezet omdat ik eigenlijk niet eens zeker weet of het wel een tic is, is het haren draaien. Dit doet ze al vanaf dat ze haar kreeg (jaar of anderhalf/twee) en nu nog steeds. Ze wordt nu over een kleine 6 week 7.
In het begin zo ernstig dat ze overal kale plekken kreeg, plus dat ze de haarballen in haar mond stopte en ze 's nachts begon te kokhalzen tot soms overgeven aan toe van de haren in haar mond. Als peuter milimeterden we haar daarom. Dat stond haar ook nog, heel schattig. Maar toen ze groter werd (3), wilde ze ook langer haar. En wij wilden dat eigenlijk ook wel. Ze heeft het toen ruim een half jaar weten te onderdrukken en wij dachten dat ze er van af was. Om daarna helaas weer te beginnen met haren draaien.
Ze trekt ze gelukkig niet meer echt uit haar hoofd, dus de kale plekken zijn verleden tijd, maar haar haren knappen nog wel af. Ze veranderd steeds van plek, zodat wanneer er op een plek veel afgeknapte haren zijn, ze elders verder gaat, dan valt het minder op. Want ze vindt het wel erg zonde van haar haren Maar ze kan er gewoon niet mee stoppen.
Ze doet het in combinatie met duimen, ene hand verdwijnt in haar mond, andere in haar haar. Daarom hebben we hard geprobeerd het duimen af te leren, maar waar broer en zus daar in een week mee klaar waren, lukt haar dat ook maar niet.
Omdat ze verder nogal stressgevoelig is en erg heftig op allerlei prikkels reageert, laten we het dus eerst maar weer even zo, maar we hebben wel de regel dat ze alleen in bed mag duimen. Daar kan ze zich nu wel aardig aan houden. Dat beperkt de harenschade nog enigszins, want hoewel we niet hebben gezegd dat ze dus in bed ook mag haren draaien, doet ze dat wel.
Als ik 's avonds naar bed ga, vind ik haar vingers verstrengeld in haar haar en maak ik ze voorzichtig weer los, wat soms best een klusje is.
Ze heeft nu met zichzelf afgesproken dat ze stopt als ze 7 is. Dat deed ze ook voor haar 6e verjaardag, maar daar kwam helaas niets van. Fingers crossed
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
donderdag 28 augustus 2014 11:28
Mijn oudste zoon van 11 heeft ook een tic.Sinds een maand of 4 trekt hij met z'n mond.Of eigenlijk spert hij zijn mond helemaal open,soms gooit hij z'n hoofd er ook nog mee naar voren.
Ik vind het héél vervelend,zeker voor hem.De tic is soms zo erg dat hij geen normale zin kan maken zonder het te doen.
Merk wel dat het erger is als hij moe of gespannen is.
In het begin heb ik er wel steeds aandacht aan besteedt maar ik doe het nu niet meer.Het werkt niet en hij voelt zich er ellendig bij.
Het rare vind ik wel dat hij nooit eerder tics heeft gehad,nu pas met 11 jaar.Voor hem hoop ik dat het inderdaad over gaat,vooral omdat het een hele zichtbare tic is.
Ik vind het héél vervelend,zeker voor hem.De tic is soms zo erg dat hij geen normale zin kan maken zonder het te doen.
Merk wel dat het erger is als hij moe of gespannen is.
In het begin heb ik er wel steeds aandacht aan besteedt maar ik doe het nu niet meer.Het werkt niet en hij voelt zich er ellendig bij.
Het rare vind ik wel dat hij nooit eerder tics heeft gehad,nu pas met 11 jaar.Voor hem hoop ik dat het inderdaad over gaat,vooral omdat het een hele zichtbare tic is.
donderdag 28 augustus 2014 11:44
To,
het gaat prima op school,vorig jaar minder maar dat kwam niet door de tics maar doordat hij het gewoon niet naar zn zin had.
Toen had hij idd ook meer last van de tics.
Ach het komt wel goed,zou me geen zorgen maken.Het ene kind is gewoon sneller zenuwachtig dan de andere.
Ik denk echt dat ze er wel over heen groeien.
Of is er verder nog iets met hem aan de hand?
het gaat prima op school,vorig jaar minder maar dat kwam niet door de tics maar doordat hij het gewoon niet naar zn zin had.
Toen had hij idd ook meer last van de tics.
Ach het komt wel goed,zou me geen zorgen maken.Het ene kind is gewoon sneller zenuwachtig dan de andere.
Ik denk echt dat ze er wel over heen groeien.
Of is er verder nog iets met hem aan de hand?
donderdag 28 augustus 2014 11:52
quote:kvdb78 schreef op 28 augustus 2014 @ 09:14:
Natuurlijk zit Tourette altijd in je achterhoofd en daar komt dan meteen een hoop angst bij kijken.
Dat zou ik er dan meteen maar uitgooien.
Elk mens met Tourette heeft tics, maar niet elk mens met tics heeft Tourette!
Veel kinderen hebben tics en dat gaat vanzelf weer over, zeker als je er geen aandacht aan besteedt!
Jongste zoon hier blijft na een verkoudheid vaak kuchen, en omdat steeds kuchen, de behoefte tot kuchen aanwakkert, doe ik daar wel iets aan. Met de kookwekker steeds vijf minuten niet kuchen en dan steeds tien minuten en zo verder. Zoon vindt dat prettig want dan is het vaak met drie dagen echt minder!
Natuurlijk zit Tourette altijd in je achterhoofd en daar komt dan meteen een hoop angst bij kijken.
Dat zou ik er dan meteen maar uitgooien.
Elk mens met Tourette heeft tics, maar niet elk mens met tics heeft Tourette!
Veel kinderen hebben tics en dat gaat vanzelf weer over, zeker als je er geen aandacht aan besteedt!
Jongste zoon hier blijft na een verkoudheid vaak kuchen, en omdat steeds kuchen, de behoefte tot kuchen aanwakkert, doe ik daar wel iets aan. Met de kookwekker steeds vijf minuten niet kuchen en dan steeds tien minuten en zo verder. Zoon vindt dat prettig want dan is het vaak met drie dagen echt minder!
donderdag 28 augustus 2014 11:55
Nee verder is er niets met hem aan de hand. Hij is een blij kind en heft vriendjes. Hij is altijd wel een gevoelig kind geweest, maar dat zie ik niet als een nadeel. Ja het zal ook wel goed komen, maar je wilt geen stress zien bij je kind.
Ik heb er nu in de vakantie idd te veel nadruk op gelegd en nu is hij er ook veel mee bezig dat hij het niet doet als ik het zie. Ik moet het dus echt total gaan negeren en hopen dat hij het dan ook los kan laten. Ik zal op school idd ook aangeven dat ze het moeten negeren en er niets over moeten zeggen, ookal weet ik dus nog neit of hij het op school wel of niet doet.
Lastig idd als je kind iets doet wat nadelig is voor haar. Dat van die haren lijkt me heel moeilijk af te leren omdat het net als duimen waarschijnlijk een gewoonte is geworden en ze vind het waarschijnlijk een fijn ritueel. Dat van die lippen doet mijn buurjongetje ook af en aan. Dan heeft hij weer een tijdje een clownsmondje en daarna is het weer een tijd weg. De tics verschillen idd wel per dag. Misschien als hij volgende week weer ritme heeft dat het ook weer anders is.
@ Cejo, erg he als je dat ziet en niks kan doen voor hem. Maar misschien is het een tijdelijk iets en zal het over gaan en daar bij blijven.... Heeft hij extra stress op school of zoiets??
Ik heb er nu in de vakantie idd te veel nadruk op gelegd en nu is hij er ook veel mee bezig dat hij het niet doet als ik het zie. Ik moet het dus echt total gaan negeren en hopen dat hij het dan ook los kan laten. Ik zal op school idd ook aangeven dat ze het moeten negeren en er niets over moeten zeggen, ookal weet ik dus nog neit of hij het op school wel of niet doet.
Lastig idd als je kind iets doet wat nadelig is voor haar. Dat van die haren lijkt me heel moeilijk af te leren omdat het net als duimen waarschijnlijk een gewoonte is geworden en ze vind het waarschijnlijk een fijn ritueel. Dat van die lippen doet mijn buurjongetje ook af en aan. Dan heeft hij weer een tijdje een clownsmondje en daarna is het weer een tijd weg. De tics verschillen idd wel per dag. Misschien als hij volgende week weer ritme heeft dat het ook weer anders is.
@ Cejo, erg he als je dat ziet en niks kan doen voor hem. Maar misschien is het een tijdelijk iets en zal het over gaan en daar bij blijven.... Heeft hij extra stress op school of zoiets??
donderdag 28 augustus 2014 11:59
donderdag 28 augustus 2014 12:22
quote:kvdb78 schreef op 28 augustus 2014 @ 11:59:
Ja daar heb je idd helemaal gelijk in sandt2.0!!!! Dat is wel een geode manier denk ik om het hem af te leren. Moet zeggen dat mijn zoontje het ook wel een tijdje kan onderdrukken. Ben altijd helemaal verbaasd dat als we bij iemand anders zijn het ook stukken minder is.Dat met die kookwekker doen we dus alleen bij kuchen hoor. Negeren werkt voor alle tics veel beter. Bij veel kuchen, kuch je vaak je keel 'kapot' waardoor je weer moet kuchen. Dat is dus deels een tic en deels pure noodzaak. Vandaar de truc met de kookwekker. En dan na tien minuten moet hij ook even kuchen van mij en dan weer tien minuten niet.
Ja daar heb je idd helemaal gelijk in sandt2.0!!!! Dat is wel een geode manier denk ik om het hem af te leren. Moet zeggen dat mijn zoontje het ook wel een tijdje kan onderdrukken. Ben altijd helemaal verbaasd dat als we bij iemand anders zijn het ook stukken minder is.Dat met die kookwekker doen we dus alleen bij kuchen hoor. Negeren werkt voor alle tics veel beter. Bij veel kuchen, kuch je vaak je keel 'kapot' waardoor je weer moet kuchen. Dat is dus deels een tic en deels pure noodzaak. Vandaar de truc met de kookwekker. En dan na tien minuten moet hij ook even kuchen van mij en dan weer tien minuten niet.
donderdag 28 augustus 2014 12:52
Zoon had afgelopen iets meer stress vanwege het op kamp gaan dus de tic was erger.Maar een aantal weken geleden op vakantie in Frankrijk deed hij het ook terwijl hij daar in de relaxstand stond haha.Over het algemeen is hij vrij relaxed maar ja op kamp gaan,voor het eerst,is natuurlijk spannend.
Overigens heb ik (nog) niet overwogen om naar de huisarts te gaan.Negeren werkt het beste inderdaad.Helaas beginnen andere kinderen er nu over.Voor de zomervakantie viel dit nog wel mee.
Hij haalt zijn schouders op en vertelt dat hij er niks aan kan doen.
Hij zegt dat het hem niks doet maar ik weet wel beter....tuurlijk trekt hij het zich aan.
Gelukkig wist mijn moeder hem te vertellen dat zij het vroeger ook gedaan had.En vandeweek op de voetbaltraining vertelde een moeder dat zij precies hetzelfde deed.Ze zei zelfs dat als ze te lang naar zoon keek ze zelf ook weer de neiging kreeg.Dus ik hoop er maar op dat het bij hem ook gewoon weer over gaat.
Overigens heb ik (nog) niet overwogen om naar de huisarts te gaan.Negeren werkt het beste inderdaad.Helaas beginnen andere kinderen er nu over.Voor de zomervakantie viel dit nog wel mee.
Hij haalt zijn schouders op en vertelt dat hij er niks aan kan doen.
Hij zegt dat het hem niks doet maar ik weet wel beter....tuurlijk trekt hij het zich aan.
Gelukkig wist mijn moeder hem te vertellen dat zij het vroeger ook gedaan had.En vandeweek op de voetbaltraining vertelde een moeder dat zij precies hetzelfde deed.Ze zei zelfs dat als ze te lang naar zoon keek ze zelf ook weer de neiging kreeg.Dus ik hoop er maar op dat het bij hem ook gewoon weer over gaat.
donderdag 28 augustus 2014 12:56
Negeren is echt het beste.
Het is een impuls, onderdrukken kost enorm veel energie en levert een hoop spanning op.
En juist door oplopende spanning wordt het impuls groter.
Je kan je voorstellen hoe rot een kind zich dan gaat voelen.
Ik benadruk juist dat hij zich niet hoeft te schamen of rot hoeft te voelen.
Iedere gek zijn gebrek.
Omdat we er hier gewoon normaal over doen, merk ik dat hij er zelf ook relaxed over doet en praat.
Deze week zei hij zelf , ik heb nog maar 1 tic alleen maar knipogen.
Waarop mijn vriend zei, nou dat is een handige tic als je een leuk meisje ziet.
Daar moest hij zelf om lachen en zei voor de grap, oh vandaar dat ze allemaal verkering met mij willen!
Ik wil daarmee aangeven dat ik het vooral fijn vind dat hij er zelf open over kan zijn en hopelijk, mede doordat wij hem er gewoon mee in zijn waarde laten, zich niet schaamt.
Het is een impuls, onderdrukken kost enorm veel energie en levert een hoop spanning op.
En juist door oplopende spanning wordt het impuls groter.
Je kan je voorstellen hoe rot een kind zich dan gaat voelen.
Ik benadruk juist dat hij zich niet hoeft te schamen of rot hoeft te voelen.
Iedere gek zijn gebrek.
Omdat we er hier gewoon normaal over doen, merk ik dat hij er zelf ook relaxed over doet en praat.
Deze week zei hij zelf , ik heb nog maar 1 tic alleen maar knipogen.
Waarop mijn vriend zei, nou dat is een handige tic als je een leuk meisje ziet.
Daar moest hij zelf om lachen en zei voor de grap, oh vandaar dat ze allemaal verkering met mij willen!
Ik wil daarmee aangeven dat ik het vooral fijn vind dat hij er zelf open over kan zijn en hopelijk, mede doordat wij hem er gewoon mee in zijn waarde laten, zich niet schaamt.
donderdag 28 augustus 2014 13:07
onze zoon van 6 heeft ook tics, ik weet niet eens zeker of het wel allemaal tics zijn, hij heeft er nu 1 dat hij de hele tijd het speeksel in zijn mond uit wil spugen, als hij moet tandenpoetsen of in de badkamer bezig is, komt hij nergens toe, omdat hij alsmaar wil spugen maar ook als we naar school lopen wil hij dat doen, en dan vraagt hij of het mag, dus ik hoop maar dat hij het de rest van de dag niet doet..
verder: haar uit zijn gezicht wrijven, die is over
de hele dag door neus ophalen: is al minder
maar nu dus weer dat spugen, dat lijkt eerder iets dwangmatigs dan een tic.
ik ga er niet mee naar de huisarts, en probeer er niet te veel over te zeggen, die van het neus ophalen die werd op een gegeven moment wel echt heel irritant
verder: haar uit zijn gezicht wrijven, die is over
de hele dag door neus ophalen: is al minder
maar nu dus weer dat spugen, dat lijkt eerder iets dwangmatigs dan een tic.
ik ga er niet mee naar de huisarts, en probeer er niet te veel over te zeggen, die van het neus ophalen die werd op een gegeven moment wel echt heel irritant
donderdag 28 augustus 2014 13:14
donderdag 28 augustus 2014 13:21
donderdag 28 augustus 2014 13:35
Ik had als kind en nu af en toe ook tics. Als jong meisje zat ik constant mijn keel te schrapen, en nu als ik zenuwachtig ben dan doe ik het weer. Mijn zusje had ook verschillende tics, wat meer opvallende en daar is ze (nu 16) voor een groot deel wel overheen gegroeid. Tenzij ze erg zenuwachtig is of eraan word herinnert. Ik heb er eerlijk gezegd weinig last van vandaag de dag. En mijn zusje ook niet. Zolang mensen geen aandacht geen aan mijn gekke geschraap af en toe vergeet ik het snel genoeg en dan houd het op. Wel is het handig voor mijn vriend die weet meteen wanneer ik gestrest ben haha.
Ik zou me er dus niet al teveel zorgen om maken tenzij het heel erg word of hij er zelf veel last van ervaart.
Ik zou me er dus niet al teveel zorgen om maken tenzij het heel erg word of hij er zelf veel last van ervaart.
donderdag 28 augustus 2014 13:46
Fijn om te horen dat je er geen last van hebt. Ik heb zelf ook geen last van als ik weer eens een tic heb. Af en toe alleen vervelend als iemand er iets over zegt. Ik vind het bij mijn kind zoveel vervelender. Je wilt niet dat je kind gepest gaat worden of anders is dan anderen kinderen. Nu zien andere kinderen het helemaal niet dus ik maak me daar veels te veel zorgen over. Door de stress heb ik nu zelf ook meer last van tics en zeg nu ook tegen mijn zoontje ; zie je mama heeft het ook.
