Kinderen
alle pijlers
Trotse tante?
zaterdag 22 november 2014 19:29
Mijn broer heeft sinds een week of zes een baby. Ik ben voor het eerst tante. Mijn broers, schoonzussen en ouders zijn helemaal lyrisch over 'het wonder' het gaat steeds over de baby, begrijpelijk.... Maar persoonlijk vind ik er niet zo veel aan, dat hele tante zijn. Ik heb eigenlijk ook niet echt de behoefte om de baby te zien/vast te houden. Toch ga ik maar, om interesse te tonen. Voor hen is namelijk het belangrijk en bijzonder. Ik hou niet van baby's, heb er niks mee en irriteer me aan het babygeklets en dat het alleen nog maar daar over gaat. Vriendinnen van me zijn ook tante en vinden het helemaal geweldig. Ben ik nu zo raar?
zaterdag 22 november 2014 21:52
quote:Amaqanda schreef op 22 november 2014 @ 21:31:
[...]
Ik ben raar
Ik vind mijn tantezegger heel schattig hoor, maar om mezelf nu te bestempelen als trotse tante vind ik wat ver gaan allemaal. Ik ben daar denk ik allemaal te nuchter voor. Ik zie dan trouwens ook meiden voor me die 200 foto's hebben van neefje/nichtje en er niet over ophouden en en en zoiets..
Ik was misschien iets te kort door de bocht hoor. Ik denk dat die groep jonge meisjes inderdaad wel eens de trotste tantes zouden kunnen zijn.
Bij trots heb ik niet per sé een beeld van 200 foto's op je telefoon
[...]
Ik ben raar
Ik vind mijn tantezegger heel schattig hoor, maar om mezelf nu te bestempelen als trotse tante vind ik wat ver gaan allemaal. Ik ben daar denk ik allemaal te nuchter voor. Ik zie dan trouwens ook meiden voor me die 200 foto's hebben van neefje/nichtje en er niet over ophouden en en en zoiets..
Ik was misschien iets te kort door de bocht hoor. Ik denk dat die groep jonge meisjes inderdaad wel eens de trotste tantes zouden kunnen zijn.
Bij trots heb ik niet per sé een beeld van 200 foto's op je telefoon
zaterdag 22 november 2014 21:53
Ik ben het meer eens met Thordis2.0 en Asrem.
Ik vind de OP zelfs onsympathiek en mij bekruipt bij het lezen ervan een klein beetje het gevoel dat jij een jaloers type bent als het gaat om aandacht. Dat komt niet door jou, ik ken je natuurlijk niet, maar ik ken iemand die dat wel is en zo'n verhaal vertelde. Mijn persoonlijke associatie dus. Heb jij er moeite mee dat jij even "minder belangrijk" bent om over te praten?
En het is helemaal niet raar dat je niets met baby's hebt.
Ik vind de OP zelfs onsympathiek en mij bekruipt bij het lezen ervan een klein beetje het gevoel dat jij een jaloers type bent als het gaat om aandacht. Dat komt niet door jou, ik ken je natuurlijk niet, maar ik ken iemand die dat wel is en zo'n verhaal vertelde. Mijn persoonlijke associatie dus. Heb jij er moeite mee dat jij even "minder belangrijk" bent om over te praten?
En het is helemaal niet raar dat je niets met baby's hebt.
zaterdag 22 november 2014 21:56
quote:Thordis2.0 schreef op 22 november 2014 @ 21:44:
[...]
Dus dat we vaststellen dat de overgrote meerderheid van de mensen kinderen wil en jij niet, en dat die mensen die wel kinderen willen de norm zijn doordat ze de meerderheid zijn en jij daar dus van afwijkt, dat mogen we niet zeggen?
Het gaat volgens mij helemaal niet om kinderen wel of niet willen. Dat de meerderheid van de mensen ze wil, is volgens mij logisch en ook van nature zo bepaald (wat misschien maar goed is, anders zouden we uitsterven). Maar wel om de emoties die ermee gepaard gaan en of je je daarin kunt verplaatsen, en in hoeverre dan. Ik zie in mijn omgeving heel verschillende ervaringen. Van het lyrische gedrag zoals hiervoor al wel eens werd gesproken, tot nuchtere ouders, die ook ontzettend trots zijn op hun kinderen, maar die minder de behoefte voelen om dat de wereld in te slingeren zeg maar.
[/quote]Ik vind het bijzonder hoe mensen het zo bijzonder vinden dat ze geen kinderen willen. Er is niets bijzonders aan het wél willen van kinderen, het is ook niet bijzonder dat je ze niet wilt. Echt, niemand interesseert dat iets. Geen kinderfan zijn vind ik een gekke uitspraak. Wat is dat dan, kinderfan zijn? Mijn beste vriendin is bewust kinderloos, maar die doet geen uitspraken over kinderen wel of niet leuk vinden, of over hoe anderen omgaan met wel of geen kinderen willen. Je kunt toch ook lastig zeggen ' ik ben nou eenmaal geen bejaardenfan'? Er zijn leuke bejaarden, er zijn vervelende bejaarden. Dat is bij kinderen ook zo.[/quote]
Mijn ervaring is hier heel anders. Ik heb op dit moment veel mensen in mijn omgeving die zwanger zijn of net kinderen hebben gekregen. En die mij dus vragen hoe ik daarover denk. Als ik dan uitleg dat ik niet zo'n kinderwens heb, kunnen mensen zich dat toch heel moeilijk voorstellen. Het schijnt allemaal toch heel bijzonder enzo te zijn. Je krijgt er bovendien ook al een stempel mee, want ik ben al meerdere malen gevraagd of ik dan niet misschien toevallig lesbisch ben ofzo. Tsja, zo denken mensen dus blijkbaar. (over aannames gesproken, maar goed)..
Ik ben geen kinderfan nee. Ik kan me moeilijk inleven in hun denkwereld, ik word er snel ongeduldig van. Ik ben gewoon niet op mijn gemak omdat ik niet aanvoel wat ik ermee aanmoet. Sommige mensen hebben dat van nature. Ik niet.
[...]
Dus dat we vaststellen dat de overgrote meerderheid van de mensen kinderen wil en jij niet, en dat die mensen die wel kinderen willen de norm zijn doordat ze de meerderheid zijn en jij daar dus van afwijkt, dat mogen we niet zeggen?
Het gaat volgens mij helemaal niet om kinderen wel of niet willen. Dat de meerderheid van de mensen ze wil, is volgens mij logisch en ook van nature zo bepaald (wat misschien maar goed is, anders zouden we uitsterven). Maar wel om de emoties die ermee gepaard gaan en of je je daarin kunt verplaatsen, en in hoeverre dan. Ik zie in mijn omgeving heel verschillende ervaringen. Van het lyrische gedrag zoals hiervoor al wel eens werd gesproken, tot nuchtere ouders, die ook ontzettend trots zijn op hun kinderen, maar die minder de behoefte voelen om dat de wereld in te slingeren zeg maar.
[/quote]Ik vind het bijzonder hoe mensen het zo bijzonder vinden dat ze geen kinderen willen. Er is niets bijzonders aan het wél willen van kinderen, het is ook niet bijzonder dat je ze niet wilt. Echt, niemand interesseert dat iets. Geen kinderfan zijn vind ik een gekke uitspraak. Wat is dat dan, kinderfan zijn? Mijn beste vriendin is bewust kinderloos, maar die doet geen uitspraken over kinderen wel of niet leuk vinden, of over hoe anderen omgaan met wel of geen kinderen willen. Je kunt toch ook lastig zeggen ' ik ben nou eenmaal geen bejaardenfan'? Er zijn leuke bejaarden, er zijn vervelende bejaarden. Dat is bij kinderen ook zo.[/quote]
Mijn ervaring is hier heel anders. Ik heb op dit moment veel mensen in mijn omgeving die zwanger zijn of net kinderen hebben gekregen. En die mij dus vragen hoe ik daarover denk. Als ik dan uitleg dat ik niet zo'n kinderwens heb, kunnen mensen zich dat toch heel moeilijk voorstellen. Het schijnt allemaal toch heel bijzonder enzo te zijn. Je krijgt er bovendien ook al een stempel mee, want ik ben al meerdere malen gevraagd of ik dan niet misschien toevallig lesbisch ben ofzo. Tsja, zo denken mensen dus blijkbaar. (over aannames gesproken, maar goed)..
Ik ben geen kinderfan nee. Ik kan me moeilijk inleven in hun denkwereld, ik word er snel ongeduldig van. Ik ben gewoon niet op mijn gemak omdat ik niet aanvoel wat ik ermee aanmoet. Sommige mensen hebben dat van nature. Ik niet.
zaterdag 22 november 2014 22:00
quote:muts87 schreef op 22 november 2014 @ 21:52:
Haha ik gebruik het woord ieuw heel vaak, blijkbaar heeft een negatieve connotatie.
Ik vind een huis vol met babyspullen gewoon vervelend (rommelig), en ik ben blij dat ik dat zelf niet heb.Box, wippertje, maxicosi, kinderstoel, wandelwagen, luieremmer, spuugdoekjes, bijtringen. Het hele huis staat in het teken van de baby, je kunt er niet om heen, hoe kleiner ze zijn, hoe voller je kamer.
Haha ik gebruik het woord ieuw heel vaak, blijkbaar heeft een negatieve connotatie.
Ik vind een huis vol met babyspullen gewoon vervelend (rommelig), en ik ben blij dat ik dat zelf niet heb.Box, wippertje, maxicosi, kinderstoel, wandelwagen, luieremmer, spuugdoekjes, bijtringen. Het hele huis staat in het teken van de baby, je kunt er niet om heen, hoe kleiner ze zijn, hoe voller je kamer.
zaterdag 22 november 2014 22:01
zaterdag 22 november 2014 22:04
quote:muts87 schreef op 22 november 2014 @ 21:52:
Haha ik gebruik het woord ieuw heel vaak, blijkbaar heeft een negatieve connotatie.
Ik vind een huis vol met babyspullen gewoon vervelend (rommelig), en ik ben blij dat ik dat zelf niet heb.Ik heb het geprobeerd, maar het woord 'ieuw' is verrekt lastig te gebruiken op een positieve manier.
Haha ik gebruik het woord ieuw heel vaak, blijkbaar heeft een negatieve connotatie.
Ik vind een huis vol met babyspullen gewoon vervelend (rommelig), en ik ben blij dat ik dat zelf niet heb.Ik heb het geprobeerd, maar het woord 'ieuw' is verrekt lastig te gebruiken op een positieve manier.
zaterdag 22 november 2014 22:04
Nu ik verder heb gelezen is het m.i. een jaloers trekje om je te ergeren aan iemand die lyrisch is over haar kleinkind van zes weken. Want het gaat je niet om het lyrische gedrag (bijv. ze juicht zo luid) maar het gaat je erom dat het om de baby is. Als jij iets vertelt en ze wordt daar lyrisch van is het wel leuk. En dat is wat er weinig empatisch aan is, je ergeren aan gelukkige mensen i.p.v. daar zelf blij van te worden.
zaterdag 22 november 2014 22:06
zaterdag 22 november 2014 22:09
quote:lisaviva schreef op 22 november 2014 @ 22:06:
[...]
Uit de OP maak ik het wel op, natuurlijk ben je trots als kersverse moeder/vader, opa/oma, maar na zes weken zijn de gemoederen toch wel een beetje tot bedaren gekomen?Zes weken? Toen waren die van mij nog niet eens uit het ziekenhuis. Na zes weken staat ook in het beste geval alles nog op z'n kop.
[...]
Uit de OP maak ik het wel op, natuurlijk ben je trots als kersverse moeder/vader, opa/oma, maar na zes weken zijn de gemoederen toch wel een beetje tot bedaren gekomen?Zes weken? Toen waren die van mij nog niet eens uit het ziekenhuis. Na zes weken staat ook in het beste geval alles nog op z'n kop.
zaterdag 22 november 2014 22:11
zaterdag 22 november 2014 22:12
quote:sorende schreef op 22 november 2014 @ 22:04:
Nu ik verder heb gelezen is het m.i. een jaloers trekje om je te ergeren aan iemand die lyrisch is over haar kleinkind van zes weken. Want het gaat je niet om het lyrische gedrag (bijv. ze juicht zo luid) maar het gaat je erom dat het om de baby is. Als jij iets
vertelt en ze wordt daar lyrisch van is het wel leuk. En dat is wat
er weinig empatisch aan is, je
ergeren aan gelukkige mensen
i.p.v. daar zelf blij van te worden.
nou ik ergerdere me best wel aan mijn moeder toen ze in het bijzijn van anderen lyrisch deed over mijn deeltijd studie toen dacht ik ook dim even. Maar mijn moeder is sowieso sneller enthousiast over dingen dan ik. Maar goed ik ben blijkbaar niet empathisch, jaloers, wijk van de norm af. Ik zal voortaan niets meer zeggen want anders lekt uit dat ik jaloers en gevoelloos ben.
Nu ik verder heb gelezen is het m.i. een jaloers trekje om je te ergeren aan iemand die lyrisch is over haar kleinkind van zes weken. Want het gaat je niet om het lyrische gedrag (bijv. ze juicht zo luid) maar het gaat je erom dat het om de baby is. Als jij iets
vertelt en ze wordt daar lyrisch van is het wel leuk. En dat is wat
er weinig empatisch aan is, je
ergeren aan gelukkige mensen
i.p.v. daar zelf blij van te worden.
nou ik ergerdere me best wel aan mijn moeder toen ze in het bijzijn van anderen lyrisch deed over mijn deeltijd studie toen dacht ik ook dim even. Maar mijn moeder is sowieso sneller enthousiast over dingen dan ik. Maar goed ik ben blijkbaar niet empathisch, jaloers, wijk van de norm af. Ik zal voortaan niets meer zeggen want anders lekt uit dat ik jaloers en gevoelloos ben.
zaterdag 22 november 2014 22:14
quote:muts87 schreef op 22 november 2014 @ 22:12:
[...]
nou ik ergerdere me best wel aan mijn moeder toen ze in het bijzijn lyrisch deed
Waarom?
Dit is een serieuze vraag hoor.
Ik neem aan dat je moeder voor het eerst oma is geworden? Dan kan je je toch wel voorstellen dat dit voor haar heel speciaal is? Ook een tweede/derde/twintigste keer trouwens.
[...]
nou ik ergerdere me best wel aan mijn moeder toen ze in het bijzijn lyrisch deed
Waarom?
Dit is een serieuze vraag hoor.
Ik neem aan dat je moeder voor het eerst oma is geworden? Dan kan je je toch wel voorstellen dat dit voor haar heel speciaal is? Ook een tweede/derde/twintigste keer trouwens.
zaterdag 22 november 2014 22:14
Er gebeurd best veel met een kind de eerste twee jaar. Je hebt een hoop eerste mijlpalen die ouders en grootouders graag delen.
Er zijn vast ook dingen waar jij lyrisch over kunt worden. Misschien wel een huisdier of een nieuwe liefde, nieuwe studie voor mijn part. Daar kan men ook eeuwig over lullen. Wat dacht je van werk praatjes?
Waar het hart vol van is, loopt de mond van over. De ene mens is vol van een baby, de ander van negativiteit en kritiek.
Er zijn vast ook dingen waar jij lyrisch over kunt worden. Misschien wel een huisdier of een nieuwe liefde, nieuwe studie voor mijn part. Daar kan men ook eeuwig over lullen. Wat dacht je van werk praatjes?
Waar het hart vol van is, loopt de mond van over. De ene mens is vol van een baby, de ander van negativiteit en kritiek.
zaterdag 22 november 2014 22:15
quote:Thordis2.0 schreef op 22 november 2014 @ 22:09:
[...]
Zes weken? Toen waren die van mij nog niet eens uit het ziekenhuis. Na zes weken staat ook in het beste geval alles nog op z'n kop.Alles stond nog wel op zijn kop, absoluut, maar er waren bij mij althans al lang geen lyrische familieleden meer.
[...]
Zes weken? Toen waren die van mij nog niet eens uit het ziekenhuis. Na zes weken staat ook in het beste geval alles nog op z'n kop.Alles stond nog wel op zijn kop, absoluut, maar er waren bij mij althans al lang geen lyrische familieleden meer.
zaterdag 22 november 2014 22:17
