Vanaf oktober 2010 kindvrij - deel 22 -

18-03-2017 21:52 3279 berichten
En we gaan verder in deel 22!



Hallo lange nachten, uitslapen, je eigen plan trekken en vooral weinig kinderfeestjes.



Wij zijn zeker geen kinderhaters maar vinden een leven zonder kinderen nu eenmaal een stuk leuker.



Alle reacties Link kopieren
quote:Watervrouw333 schreef op 22 april 2017 @ 10:41:

[...]





Ik probeer wat te varieren. Beperk het wel tot fictie en tot nu toe veel detective/thriller. Had literatuur op mijn wensenlijstje staan maar betreffend boek vond ik geen doorkomen aan. Gelukkig wel wat minibiebs (zie google) in mijn buurt, dus leesvoorraad heb ik genoeg en kan ik makkelijk verversen Ah, ik bedoelde of je een goal had gesteld op de site Goodread.com. Ik heb dit jaar mijn Challenge daar ook op 26 gezet, maar ik loop al vier boeken achter Ik heb ooit 52 boeken in een jaar gehaald, maar toen zat ik elke werkdag 2 uur in de trein... Welk boek vond je geen doorkomen aan?
quote:Luistervink schreef op 22 april 2017 @ 13:12:

[...]





Ah, ik bedoelde of je een goal had gesteld op de site Goodread.com. Ik heb dit jaar mijn Challenge daar ook op 26 gezet, maar ik loop al vier boeken achter Ik heb ooit 52 boeken in een jaar gehaald, maar toen zat ik elke werkdag 2 uur in de trein... Welk boek vond je geen doorkomen aan?



Oh die kende ik niet. Mijn streven her en der benoemen is voorlopig wel genoeg stok achter de deur.

De zwarte met het witte hart stond al een tijdje op mijn leeslijstje. Na een bladzijde of 40 is ie naar een minibieb verhuisd.

Anna Hanna Johanna (of andere volgorde) boeide trouwens ook onvoldoende. Als 26 boeken een lastig doel wordt kan ik altijd nog overwegen deze twee half mee te tellen
Alle reacties Link kopieren
Iedereen aan het genieten van het weekend?

Vandaag weer gesport en zometeen beetje gezond koken, filmpje kijken



Heb wel even een dipje gehad..., hoor echt bijna niks meer van een vriendin van mij sinds ze kinderen heeft... Ik stuur haar regelmatig hoe het met haar gaat, toon interesse, maar ik hoor niet veel meer(op het moment gewoon niks) terug. Ik voel me soms echt een zotje



Ik weet dat ze het druk heeft maar toch ken ik mensen die het drukker hebben die wel iets laten horen. Dus ja.. heel jammer en ik begin me wel te realiseren dat ik moet accepteren dat bepaalde vriendschappen veranderd zijn, ik zit gewoon middenin zo'n fase, dus ik richt me ook voornamelijk op mezelf en mijn eigen leven.

Genoeg leuke dingen in het verschiet
Alle reacties Link kopieren
quote:yesss schreef op 21 april 2017 @ 18:40:

[...]

Oh ik lees eigenlijk veel te weinig, terwijl het zo leuk en ontspannend is. Ja tijdschriften



Leuk, vakantie plannen! Al enig idee wat voor bestemming?

Ik vind lezen zalig, ik lees liever dan ik tv kijk, want de meeste programma's vind ik gewoon saai. Ik zit op minimaal 52 boeken in het jaar, maar meestal geen literair verantwoorde boeken.



Bestemmingen is nog een beetje lastig. Ik was eigenljk van plan om aan het einde van het jaar naar Azië of Zuid-Afrika te gaan, maar er is een lang weekend Disneyland bijgekomen, dus het budget is wat lager geworden...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
quote:yesss schreef op 23 april 2017 @ 17:39:

Heb wel even een dipje gehad..., hoor echt bijna niks meer van een vriendin van mij sinds ze kinderen heeft... Ik stuur haar regelmatig hoe het met haar gaat, toon interesse, maar ik hoor niet veel meer(op het moment gewoon niks) terug. Ik voel me soms echt een zotje



Heel herkenbaar Yesss. Een van mijn beste vriendinnen is/was ook zo. Als ik haar belde pakte ze niet op en liet ook niets van haar horen. Ondertussen zag ik wel jolige foto's van haar met andere jonge ouders op Facebook en dat stak me. Op een gegeven moment werd het zo ongelijkwaardig dat ik het met haar heb besproken. Vond ze onze vriendschap nog wel de moeite eigenlijk? Ze schrok zich helemaal te pletter van mijn vraag. Ze was moe, haar lichaam werkte niet mee, ze leefde op routine en die foto's hoorden allemaal bij hetzelfde weekendje weg. Er niks voor mij om jaloers op te zijn en ze had zich helemaal niet gerealiseerd dat onze vriendschap gevaar liep. We hebben flink gecompenseerd met weekendjes weg, uitgaan en ik was getuige op haar bruiloft. Nu haar kinderen ouder zijn is het iets makkelijker en als ik haar zie is het als vanouds, maar nog steeds zie ik haar veel minder. Ik ben er erg verdrietig om geweest, maar ondertussen is die leegte wel opgevuld met andere vrienden.



Ik denk dus niet dat je gek bent. Maar zo kan het blijkbaar lopen, ook al wil je dat allebei niet.



Ik werd er een tijdlang erg somber van, al die ongelijke vriendschappen en dat gedoe als je wil afspreken, en het kostte me een poos om mensen te vinden waar ik spontaan mee af kan spreken. 'Leuk' en treffend stripje hierover: https://snipperscomic.fil ... 2/snippers_12-02-2014.jpg
Alle reacties Link kopieren
Is het een idee, voor de mensen die daar behoefte aan hebben, een beetje uit te wisselen waar we ongeveer wonen? (per pb).

Het is misschien fijn om te weten of er gelijkgestemden in je buurt wonen?
Ik woon in de omgeving van Amsterdam
Alle reacties Link kopieren
Ik in Noordoost Brabant.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren
Frl maar mogelijk straks Groningen of ergens daartussenin.
Westerling. Roots in het noorden.
Hier iemand uit Zuid- Limburg.
Alle reacties Link kopieren
He, ik andersom

Gelukkig mooi dichtbij elkaar 8l

quote:Watervrouw333 schreef op 25 april 2017 @ 00:50:

Westerling. Roots in het noorden.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook last van gebrek aan vriendschappen die overgebleven zijn, maar dan voornamelijk doordat ik zelf een paar keer internationaal verhuisd ben. In mijn huidige woonplaats in Duitsland ken ik heel veel mensen, maar het is me niet werkelijk gelukt hier een paar leuke vriendinnen te vinden met wie ik echt persoonlijke dingen kan bespreken. En al bijna al mijn vroegere vriendschappen verwateren door de afstand (pakweg 300-1000km).



Ik had het hier laatst nog met mijn vriend over, omdat ik de indruk heb dat hij er zoveel beter in is zijn vriendschappen in stand te houden en ik baal dat ik hier in de buurt zo weinig mensen heb. Maar hij gaf aan dat hij de laatste jaren ook bijna geen nieuwe vriendschappen heeft opgedaan en hij het ook steeds moeilijker vindt worden nu zijn vrienden kinderen krijgen en/of druk zijn met werk. Eigenlijk hetzelfde als bij mij, met het verschil dat zijn oude vrienden iets minder ver weg wonen.
Alle reacties Link kopieren
Wel goed dat je het hebt aangegeven Luistervink en dat ze zo begripvol reageerde.

Het is idd raar hoe dingen kunnen lopen...

Ik was laatst de serie Sex and The City terug aan het kijken en dat mis ik dus.



Tuurlijk het leven is geen serie, maar gewoon dat je ondanks alles nog echt betrokken bij elkaar bent en dingen deelt, ook al heb je een relatie en/of kinderen.

Wel fijn dat er ook nieuwe mensen voor terug zijn gekomen, ik zit nu een beetje in die fase, wel wat nieuwe dingen op mijn pad gekomen en behoefte aan nieuwe dingen/mensen dus wie weet wat er nog uit voortkomt



Moeilijk is dat soms he, Snorhaar, ik snap ook wel dat iedereen zijn of haar leven heeft maar het hoeft niet zo te lopen vind ik...

Als je verhuisd bent snap ik trouwens wel dat contacten toch verminderen of verwateren en het moeilijker wordt om contact te onderhouden, en het is ook niet makkelijk om nieuwe mensen te vinden waarmee het echt klikt.



Ik moet zeggen dat ik op de sportschool wel leuk contact heb met een paar mensen, maar daar spreek ik niet mee af ofzo, moet zeggen dat sommige gesprekken me ook al goed doen, zeker als het mensen zijn die betrokken zijn en naar iets vragen.
Alle reacties Link kopieren
Ik woon in de zuid-holland. Ik zit in een app-groep met kindvrijen, via een oproepje (van iemand anders) bij contacten. Hartstikke gezellig. Er zijn stiekem een hoop vrouwen die kindvrij zijn, ze wonen misschien alleen niet bij je om de hoek.



Wat goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt Luistervink. Het kan zo moeilijk zijn om sommige zaken bespreekbaar te maken, heel fijn dat je vriendin er voor open stond.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Alle reacties Link kopieren
Goed dat je het bespreekbaar hebt durven maken Luistervink!



Ik zat op een fb-pagina mbt kindvrij ed, maar ik vond ze soms wel heel erg grof, dus daar ben ik weer vanaf.



quote:yesss schreef op 25 april 2017 @ 09:32:

Ik moet zeggen dat ik op de sportschool wel leuk contact heb met een paar mensen, maar daar spreek ik niet mee af ofzo, moet zeggen dat sommige gesprekken me ook al goed doen, zeker als het mensen zijn die betrokken zijn en naar iets vragen.Dat heb ik ook op mijn sport, ondanks dat ik de meeste hoogstens 1 keer in de week spreek, zijn ze altijd wel geinteresseerd in elkaar en als je er een paar keer niet bent geweest, wordt er ook gelijk geinformeerd naar waar je was (op een leuke manier!). Maar ik zal niet zo snel met ze afspreken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Ik moet ook zeggen dat 'nieuwe' vrienden in mijn geval vooral mensen waren die ik al langer ken, maar nog niet bevriend mee was. Vrienden van vrienden, waarvan ik weet dat ze ook geen kinderen willen. Ik heb een paar nieuwe vrienden via hobby's gevonden in de stad waar ik nu 10 jaar woon (midden van NL, roots in NO Brabant, tik hem aan Doornroosje!). Dat koste wel een aantal jaar voordat het echt vertrouwd voelde, en die zijn jonger, single en/of (nog) niet bezig met kinderen. Gewoon volhouden Snorhaar! Er zijn meer mensen zoals jij.



Misschien aanhaken bij de vrienden van je vriend? In de vriendengroep van mijn vriend zijn kinderen nog niet de norm (de mannen zijn bijna 40, dus ik zet me wel schrap voor een babyboom), en kindvrij-zijn lijkt bij hem een familietrekje: hij heeft leuke, stoere nichtjes die altijd in zijn voor een concert of een bierproeverij. En een heel leuke kindvrije tante van tegen de zestig met jongere vriend die eigenlijk precies ons leven leiden: veel wandelen, musea bezoeken en terrasjes pakken. Ook met mijn buren van in de zestig met wie we wel eens de stad ingaan of theater mee bezoeken heb ik eigenlijk veel meer gemeen dan met mijn leeftijdsgenoten met kinderen.



Dit weekend sprak ik een kindvrij iemand die vertelde dat hij wel een krat vol met kleurboeken en speelgoed in huis had voor als er kinderen over de vloer komen. Ik heb heel zelden kinderbezoek. 'Ik heb geen vrienden met kinderen', beweerde ik, maar toen realiseerde ik me dat ik dat wel heb, maar die vriendschappen zijn (nu even) slapend. Ik ging afgelopen zaterdag dansen met 5 vrienden en maar 1 daarvan heeft kinderen (en kwam later omdat de kinderen slecht gingen slapen), maar ik had wel zo'n 12 mensen meegevraagd (oude Brabantse vriendengroep die ik ken van uitgaan, festivals en dansen), maar diegenen met kinderen hebben niet eens gereageerd, behalve nog een andere vader die even geen oppas kon fiksen. De moeders lijken echt van de aardbodem verdwenen.



Hen zie ik op verjaardagen (al vieren de meesten hun verjaardag niet meer en op de kinderfeestjes word ik niet uitgenodigd) en elk jaar gaan we op vriendenweekend (al heb ik de afgelopen 2 jaar dit georganiseerd en vraag ik me af of iemand het dit jaar gaat organiseren als ik het niet doe). Ik weet dat zij ook een kinderapp hebben waar ze playdates afspreken en ik ben een tijd gekrenkt geweest dat ik daarvan werd buitengesloten. (Voorheen deden de stelletjes binnen de groep dat ook al, dan werd ik als single niet gevraagd omdat ik me dan het vijfde wiel zou voelen. Mag ik dat zelf uitmaken??) Maar hee, alsof ik naar Monkeytown wil, haha. Wie weet gaan we nog ooit afspreken, maar ik vraag me wel eens af of we dan nog wel gemeenschappelijke interesses hebben.



Lang verhaal! Maar door die veranderende vriendschappen heb ik me lang een vreemde eend in de bijt gevoeld en onbegrepen. Ik speelde een aantal jaar terug in een bandje en op de cd-presentatie liet mijn oude vriendengroep het massaal afweten, (de vriendin waarmee ik het goede gesprek had gevoerd stuurde wel een gigantische bos bloemen naar de kleedkamer, lief, maar toch niet hetzelfde) terwijl ik wel al hun versgeperste baby's van bewonderende blikken en cadeautjes voorzag. (Nu moet ook gezegd worden dat spelen in een bandje dat probeert door te breken sowieso niet goed is voor 'normale' vriendschappen; je spendeert al je vrije tijd in achterafkroegjes en oefenruimtes. Ik vond het saai en leeg. Je sociale leven bestaat dan meer uit andere muzikanten, geluidsmensen, programmeurs en journalisten, maar dat waren in mijn geval meer collega's, geen vrienden.)



Ik ben nu in een betere fase van mijn leven, gelukkig.
Alle reacties Link kopieren
Grappig Luistervink, ik ben 10 jaar geleden van Zuid Holland naar Noordoost Brabant verhuisd.



Mijn huidige sociale leven hangt een beetje aan elkaar van vriendinnen in mijn vorige woonplaats (één met een 20'er, vergelijkbaar met kindvrij inmiddels en één met 2-jarige, waarmee de vriendschap op een iets lager pitje is komen te staan.), bekenden uit de sportschool (waarmee ook eens in de zoveel tijd geborreld wordt), oud-collega's (waarmee eens in de zoveel tijd geborreld wordt), een groepje Viva-forum-dames, waar ik ruim 10 jaar geleden mee in contact kwam (vooral appcontact, ca. 2x jaar ontmoetingen) en de vriendenkring van mijn vriend. Wat ik vooral mis is een vriendin in mijn eigen woonplaats, waar ik spontaan een terrasje of bioscoopje mee kan pakken ofzo. Zoals vroegah. Toch ga ik er ook weer niet actief naar op zoek. En het buitengesloten voelen doe ik ook nauwelijks. Ik had dat veel erger toen ik als enige in mijn vriendinnengroep (nog) single was. Wat heb ik me toen vaak eenzaam gevoeld! Dat begreep ik ook veel minder. Ik bedoel... een baby kun je nou eenmaal niet alleen thuislaten. Een kerel wel, lijkt me! Ik voelde me als vriendin toen echt alsof ik al die tijd maar surrogaat was geweest, goed genoeg om de tijd te doden tot De Man er is.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren
Ja maar dat is het ook Luistervink, het gaat om interesse... En jouw band is voor jou misschien wel net zo belangrijk als hun kinderen... Maar als je niet op kraamvisite zou komen zou dat ook niet in dank afgenomen worden genomen. Maar andersom dan? Waar is dat stukje gebleven dan in de vriendschap? Het gaat er mij niet eens om dat ik iemand minder zie, daar heb ik alle begrip voor, maar interesse/betrokkenheid.



Het heeft me wel aan het denken gezet.

Ik ben er ook altijd bij geweest, bij een vriendin van mij, altijd interesse getoond, altijd erbij met de geboorte, verjaardagen en andersom komt er echt weinig terug... Alsof mijn leven onopgemerkt voorbij gaat, terwijl er ook dingen spelen en er genoeg dingen zijn die me bezighouden.



Ik ga er voorlopig in ieder geval niks mee doen, maar me richten op mezelf en andere mensen.

Het is zo'n fase waar ik doorheen moet
Alle reacties Link kopieren
quote:dianaf schreef op 25 april 2017 @ 10:46:

Goed dat je het bespreekbaar hebt durven maken Luistervink!



Ik zat op een fb-pagina mbt kindvrij ed, maar ik vond ze soms wel heel erg grof, dus daar ben ik weer vanaf.





[...]



Dat heb ik ook op mijn sport, ondanks dat ik de meeste hoogstens 1 keer in de week spreek, zijn ze altijd wel geinteresseerd in elkaar en als je er een paar keer niet bent geweest, wordt er ook gelijk geinformeerd naar waar je was (op een leuke manier!). Maar ik zal niet zo snel met ze afspreken.



Ja dat heb ik hetzelfde, terwijl eigenlijk heb ik wel een klik met een paar mensen, maar dat vind ik ook genoeg, daar hoeft dan niet persé iets uit voort te komen.

Het is juist zo fijn omdat het in een ongedwongen setting is, misschien dat het toch weer anders is als je af gaat spreken.
Alle reacties Link kopieren
Ik merkte toen ik gisteren op kraamvisite ging dat ik bij binnenkomst eerst tegen de vogel heb gepraat, daarna de kat geaaid en de hond begroet. En toen dacht ik, o ja baby.
Alle reacties Link kopieren
quote:yesss schreef op 25 april 2017 @ 13:28:

Ja maar dat is het ook Luistervink, het gaat om interesse... En jouw band is voor jou misschien wel net zo belangrijk als hun kinderen... Maar als je niet op kraamvisite zou komen zou dat ook niet in dank afgenomen worden genomen. Maar andersom dan? Waar is dat stukje gebleven dan in de vriendschap? Het gaat er mij niet eens om dat ik iemand minder zie, daar heb ik alle begrip voor, maar interesse/betrokkenheid.



Het heeft me wel aan het denken gezet.

Ik ben er ook altijd bij geweest, bij een vriendin van mij, altijd interesse getoond, altijd erbij met de geboorte, verjaardagen en andersom komt er echt weinig terug... Alsof mijn leven onopgemerkt voorbij gaat, terwijl er ook dingen spelen en er genoeg dingen zijn die me bezighouden.

Dat laatste... ik realiseer mij dat sommige mensen mbt bepaalde relaties/vriendschappen alleen nog maar naar verjaardagen ed gaan, de hoogtijdagen dus. Als gedurende het jaar iemand niet spreek, ga ik zeker niet naar een verjaardag of zo. Op een verjaardag heeft men al helemaal geen tijd voor je, dus dan wel gaan vind ik een leeg gebaar.



Ik merk wel dat sommigen het je inderdaad niet in dank afnemen als je niet naar die feesten gaat, maar ik heb liever oprechte interesse dan zo'n feestje waar je bij gods gratie voor uitgenodigd wordt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben mezelf de afgelopen dagen een paar keer tegengekomen in discussies over emancipatie / feminisme. Ik kan daar best fel in zijn; ik begrijp niet dat er nog steeds zoveel vrouwen financieel afhankelijk van hun man willen zijn (lees: niet of fors minder werken). En ik begrijp niet waarom huishoudelijke taken typisch bij de 'vrouwenrol' zouden horen en 'veel buitenshuis werken' bij de mannenrol. Ik ben een groot voorstander van gelijk verdelen. Heel eerlijk; soms uit ik me wel wat ongenuanceerd.

Vervolgens krijg ik de 'jij-hebt-geen-kinderen-kaart' toegespeeld, wat zoveel betekent als: je hebt geen recht van spreken, want je weet niet hoe het is.' Maar ik snap serieus niet waarom de moederrol zoveel anders zou moeten zijn dan de vaderrol? Is het werkelijk de zorgdrift van moeders die hierbij in de weg zit? Of speelt het ego van de vaders een minstens zo grote rol?

Het was overigens ditmaal een man waarmee ik deze discussie voerde, die vond dat ik zijn vrouw beledigde. Ik zei toen nog uiterst vriendelijk dat ik hém net zo hard beledigde. Werd me niet helemaal in dank afgenomen, geloof ik.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren
quote:viennas schreef op 25 april 2017 @ 14:02:

Ik merkte toen ik gisteren op kraamvisite ging dat ik bij binnenkomst eerst tegen de vogel heb gepraat, daarna de kat geaaid en de hond begroet. En toen dacht ik, o ja baby.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
quote:viennas schreef op 25 april 2017 @ 14:02:

Ik merkte toen ik gisteren op kraamvisite ging dat ik bij binnenkomst eerst tegen de vogel heb gepraat, daarna de kat geaaid en de hond begroet. En toen dacht ik, o ja baby.



Maar ja, dat hele baby-bezichtigen is toch ook je reinste flauwekul! Je bent daar voor de ouders en niet voor de baby. Die krijgt daar toch weinig van mee. (en héél goed van je... aandacht voor de huisdieren! Die zijn meer dan eens de dupe als er mensenbaby's bijkomen.)
Ik geloof niet meer in sprookjes.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven