Kinderen
alle pijlers
Waar doen we goed aan?
vrijdag 24 februari 2017 11:10
Onze dochter is nu ruim 14 maanden. Het is een vrolijke maar ook een hele pittige dame en pas sinds enkele weken slaapt ze bijna elke nacht door.
Ik heb het best zwaar gehad afgelopen jaar. Na maanden van wat somber, vermoeid en prikkelbaar zijn, bleek dat ik een aanpassingsstoornis had. Enkele gesprekken bij de psycholoog en het feit dat ons meisje wat makkelijker wordt, hebben al veel geholpen. Ik ben weer meer mezelf maar nog wel vermoeid (medisch mankeer ik niets gelukkig).
Mijn man heeft enkele maanden geleden aangegeven dat hij een carrièreswitch wil maken. Hij wil heel graag van de detailhandel nu de zorg in en hbo-v gaan studeren. Ik zie hem dat helemaal doen, dat past perfect bij hem. Maar ik zie ook meteen de beren op de weg. Ik werk zelf 4 dagen en geniet van mijn werk en ik zou niet minder willen gaan werken. Van het moederschap geniet ik steeds meer maar het kost me veel energie om alle ballen hoog te houden (werk, kind, partner, huishouden, enig sociaal leven).
Financieel zouden we het net aan kunnen als hij een leerling salaris krijgt en ik 4 dagen blijf werken. Sparen is er niet meer bij maar we hoeven niet elke cent om te gaan draaien.
De beren zitten hem er bij mij meer in dat ik vrees dat er nog meer op mijn schouders terecht komt en heel eerlijk, ik kan er niet heel veel meer bij hebben denk ik.
Naast dat hij graag deze studie wil gaan doen, willen we tzt ook waarschijnlijk voor een tweede kindje gaan (over 1 à 1,5 jaar). Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik dat niet trek als hij onregelmatig werkt en heel druk is met studie en werk. Gelukkig begrijpt hij me maar zijn wens om te gaan studeren is ook groot. Nu gaat het door mijn hoofd om dan maar wat sneller voor een tweede te gaan zodat mijn man eerder zijn droom achterna kan. Maar of dat verstandig is voor mijn gezondheid weet ik niet. Mijn man dit werk nog jaren laten doen, is weer niet gezond voor hem. Het gaat hem elke dag meer tegen staan. Wachten met een tweede tot na zijn studie (die minimaal 5 jaar duurt) is ook geen optie voor ons gezien onze leeftijd (32 en 33).
Mijn ideaalplaatje zou zijn dat we over een jaar voor een tweede gaan en dat mijn man pas gaat studeren als beide kinderen op de basisschool zitten. Dat zou betekenen dat hij zijn wens nog zeker zo'n 6 jaar uit moet stellen en dat is erg lang als je iets graag wil en elke dag met meer tegenzin naar je werk gaat.
Heeft iemand ervaring met een studerende partner icm een gezin en gezinsuitbreiding?
Ik heb het best zwaar gehad afgelopen jaar. Na maanden van wat somber, vermoeid en prikkelbaar zijn, bleek dat ik een aanpassingsstoornis had. Enkele gesprekken bij de psycholoog en het feit dat ons meisje wat makkelijker wordt, hebben al veel geholpen. Ik ben weer meer mezelf maar nog wel vermoeid (medisch mankeer ik niets gelukkig).
Mijn man heeft enkele maanden geleden aangegeven dat hij een carrièreswitch wil maken. Hij wil heel graag van de detailhandel nu de zorg in en hbo-v gaan studeren. Ik zie hem dat helemaal doen, dat past perfect bij hem. Maar ik zie ook meteen de beren op de weg. Ik werk zelf 4 dagen en geniet van mijn werk en ik zou niet minder willen gaan werken. Van het moederschap geniet ik steeds meer maar het kost me veel energie om alle ballen hoog te houden (werk, kind, partner, huishouden, enig sociaal leven).
Financieel zouden we het net aan kunnen als hij een leerling salaris krijgt en ik 4 dagen blijf werken. Sparen is er niet meer bij maar we hoeven niet elke cent om te gaan draaien.
De beren zitten hem er bij mij meer in dat ik vrees dat er nog meer op mijn schouders terecht komt en heel eerlijk, ik kan er niet heel veel meer bij hebben denk ik.
Naast dat hij graag deze studie wil gaan doen, willen we tzt ook waarschijnlijk voor een tweede kindje gaan (over 1 à 1,5 jaar). Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik dat niet trek als hij onregelmatig werkt en heel druk is met studie en werk. Gelukkig begrijpt hij me maar zijn wens om te gaan studeren is ook groot. Nu gaat het door mijn hoofd om dan maar wat sneller voor een tweede te gaan zodat mijn man eerder zijn droom achterna kan. Maar of dat verstandig is voor mijn gezondheid weet ik niet. Mijn man dit werk nog jaren laten doen, is weer niet gezond voor hem. Het gaat hem elke dag meer tegen staan. Wachten met een tweede tot na zijn studie (die minimaal 5 jaar duurt) is ook geen optie voor ons gezien onze leeftijd (32 en 33).
Mijn ideaalplaatje zou zijn dat we over een jaar voor een tweede gaan en dat mijn man pas gaat studeren als beide kinderen op de basisschool zitten. Dat zou betekenen dat hij zijn wens nog zeker zo'n 6 jaar uit moet stellen en dat is erg lang als je iets graag wil en elke dag met meer tegenzin naar je werk gaat.
Heeft iemand ervaring met een studerende partner icm een gezin en gezinsuitbreiding?
vrijdag 24 februari 2017 11:17
En kan je partner niet nu de studie doen, jij in balans komen met je kindje en later pas een tweede kindje nemen? Dat lijkt me de ideaalste situatie in jou geval.
Een tweede kindjes is onwijs veel zwaarder dan een eerste kindje, vind ik persoonlijk. Dan voelt 1 kind alsof je vakantie heb. Dus ik zou dan in jou geval een tweede kindje doen als de eerste 3,5 is zodat je rust heb met de baby en je partner een heel eind is met z'n opleiding.
Een tweede kindjes is onwijs veel zwaarder dan een eerste kindje, vind ik persoonlijk. Dan voelt 1 kind alsof je vakantie heb. Dus ik zou dan in jou geval een tweede kindje doen als de eerste 3,5 is zodat je rust heb met de baby en je partner een heel eind is met z'n opleiding.
vrijdag 24 februari 2017 11:21
Als je man het niet trekt om dit werk nog zo lang te blijven doen is dat geen optie. Het uitstellen van een tweede kindje is wel een optie.
Ik snap wel dat je gevoel liever voor een tweede kindje gaat, maar leg je daarmee geen bom onder je relatie? Als ze twee zijn krijgen ze ook nog best een heftige fase wat veel energie kost..
Succes met jullie keuze!
Ik snap wel dat je gevoel liever voor een tweede kindje gaat, maar leg je daarmee geen bom onder je relatie? Als ze twee zijn krijgen ze ook nog best een heftige fase wat veel energie kost..
Succes met jullie keuze!
vrijdag 24 februari 2017 11:22
vrijdag 24 februari 2017 11:27
Waarom zou dat tweede kindje over 1 of 1,5 jaar moeten komen? Dat kan later toch ook nog?
Je zegt zelf dat je er niet veel meer bij kan hebben, dus dan lijkt een studie van je man ook niet zo ideaal.
Pas als jij helemaal lekker in je vel zit, zou ik een studie beginnen als ik je man was. Je weet nu al dat dit heel zwaar gaat worden en ja, er zal veel meer op jouw schouders terecht komen.
Het is iets waar jullie samen goed over na moeten denken wat de gevolgen zullen zijn en of jullie die gevolgen wel willen.
Je zegt zelf dat je er niet veel meer bij kan hebben, dus dan lijkt een studie van je man ook niet zo ideaal.
Pas als jij helemaal lekker in je vel zit, zou ik een studie beginnen als ik je man was. Je weet nu al dat dit heel zwaar gaat worden en ja, er zal veel meer op jouw schouders terecht komen.
Het is iets waar jullie samen goed over na moeten denken wat de gevolgen zullen zijn en of jullie die gevolgen wel willen.
vrijdag 24 februari 2017 11:37
Jullie zijn vrij eensgezind zie ik, dat is makkelijk reageren voor mij.
Geen tweede kindje is ook een optie. Dit heb ik ook tot enkele manden geleden geroepen, 'er komt geen tweede', omdat ik het zo zwaar vond en soms nog steeds vind. Heel langzaam is er bij mij toch weer iets aan het kriebelen omdat dit zo'n leuke fase is waar ze nu in zit en ik intens kan genieten van haar. Als ik dit maar één keer mee zou mogen maken dan zou ik dat jammer vinden. Natuurlijk ben ik het eerste jaar echt niet vergeten en daar zie ik wel weer tegenop. Mijn man heeft altijd de wens voor een tweede gehad. Hij zou zich er wel in kunnen berusten als dat voor mij echt geen optie is, zegt hij. Zo stellig ben ik echter niet meer, want dan was de keus vrij simpel. Dan zou hij, wellicht met twee jaar uitstellen, vol goede moed aan zijn studie kunnen beginnen wat mij betreft en dat houdt hij ook nog wel vol zegt hij.
Met een tweede wachten tot na het afronden van zijn studie, als hij dit jaar nog zou beginnen, is voor ons geen optie. Ik ben tegen die tijd bijna 38. Het is niet onmogelijk maar het is iets wat we echt niet willen.
Het zijn twee grote keuzes, een studie beginnen en/of gezinsuitbreiding. Die twee tegelijkertijd zou, vrees ik, funest zijn voor mij en ook niet goed zijn voor onze relatie.
Geen tweede kindje is ook een optie. Dit heb ik ook tot enkele manden geleden geroepen, 'er komt geen tweede', omdat ik het zo zwaar vond en soms nog steeds vind. Heel langzaam is er bij mij toch weer iets aan het kriebelen omdat dit zo'n leuke fase is waar ze nu in zit en ik intens kan genieten van haar. Als ik dit maar één keer mee zou mogen maken dan zou ik dat jammer vinden. Natuurlijk ben ik het eerste jaar echt niet vergeten en daar zie ik wel weer tegenop. Mijn man heeft altijd de wens voor een tweede gehad. Hij zou zich er wel in kunnen berusten als dat voor mij echt geen optie is, zegt hij. Zo stellig ben ik echter niet meer, want dan was de keus vrij simpel. Dan zou hij, wellicht met twee jaar uitstellen, vol goede moed aan zijn studie kunnen beginnen wat mij betreft en dat houdt hij ook nog wel vol zegt hij.
Met een tweede wachten tot na het afronden van zijn studie, als hij dit jaar nog zou beginnen, is voor ons geen optie. Ik ben tegen die tijd bijna 38. Het is niet onmogelijk maar het is iets wat we echt niet willen.
Het zijn twee grote keuzes, een studie beginnen en/of gezinsuitbreiding. Die twee tegelijkertijd zou, vrees ik, funest zijn voor mij en ook niet goed zijn voor onze relatie.
vrijdag 24 februari 2017 11:39
vrijdag 24 februari 2017 11:40
quote:valerievaldera schreef op 24 februari 2017 @ 11:37:
Vijf jaar fulltime gaan studeren, terwijl je 33 bent en net een kind hebt? Ik vind dat nogal wat.
Het zou een deeltijdstudie zijn of duaal via een werkgever maar dat betekent wel 3 dagen stage/werken en daarnaast een dag naar school en thuis studeren. Al met al wel fulltime onder de panne.
Zijn timing had niet slechter gekund
Vijf jaar fulltime gaan studeren, terwijl je 33 bent en net een kind hebt? Ik vind dat nogal wat.
Het zou een deeltijdstudie zijn of duaal via een werkgever maar dat betekent wel 3 dagen stage/werken en daarnaast een dag naar school en thuis studeren. Al met al wel fulltime onder de panne.
Zijn timing had niet slechter gekund
vrijdag 24 februari 2017 11:44
De hbo-v duurt toch gewoon 4 jaar? Geen 5? ook duaal.
Ik snap daarin dus eigenlijk niet waarom je op je 37e of 38e geen 2e kindje zou willen.
Nu gaan studeren, in zijn vierde jaar proberen zwanger te worden, en dan wanneer hij afgestudeerd is een kleine erbij.
Dan heb je dus, als alles zo snel en vlot loopt, op je 37e je 2e kindje.
Mag ik vragen wat daar de bezwaren voor zijn?
Dat klinkt namelijk als een vrij aannemelijke optie daar je zelf aangeeft dat een carriere switch eigenlijk noodzakelijk is
voor je man, en jullie beiden toch ook graag voor een 2e kindje willen gaan. Daarbij geef je ook aan dat je het niet tegelijktertijd aan zou durven, omdat je bang ben dat jij/hij/relatie dit niet red. Dus mijn vraag; waarom kiezen? Als je dan toch 1 van je 'idealen' moet laten varen, zou ik zeggen kijk nog eens goed naar de bezwaren die je hebt om een kindje op je 37e te krijgen.
Ik snap daarin dus eigenlijk niet waarom je op je 37e of 38e geen 2e kindje zou willen.
Nu gaan studeren, in zijn vierde jaar proberen zwanger te worden, en dan wanneer hij afgestudeerd is een kleine erbij.
Dan heb je dus, als alles zo snel en vlot loopt, op je 37e je 2e kindje.
Mag ik vragen wat daar de bezwaren voor zijn?
Dat klinkt namelijk als een vrij aannemelijke optie daar je zelf aangeeft dat een carriere switch eigenlijk noodzakelijk is
voor je man, en jullie beiden toch ook graag voor een 2e kindje willen gaan. Daarbij geef je ook aan dat je het niet tegelijktertijd aan zou durven, omdat je bang ben dat jij/hij/relatie dit niet red. Dus mijn vraag; waarom kiezen? Als je dan toch 1 van je 'idealen' moet laten varen, zou ik zeggen kijk nog eens goed naar de bezwaren die je hebt om een kindje op je 37e te krijgen.
vrijdag 24 februari 2017 11:45
Ik herken je verhaal wel. Wij zitten met een een soortgelijke situatie maar dan wil mijn man graag voor zichzelf beginnen en zijn baan opzeggen. Dat gaat natuurlijk voor onzekerheid zorgen, zowel financieel als op andere vlakken.
Wij hebben een dochter van bijna 17 maanden en ik ben ook geen moeder die het allemaal zo even doet. Vind het best zwaar af en toe. En ook bij ons speelt de vraag van of en wanneer een tweede.
Volgens mij moet je man gewoon nu gaan studeren, dat langer uitstellen kan niet want dan wordt hij volgens mij ongelukkig en als iets een negatief effect op een gezin (en een relatie) heeft is dat het! Dus ik zou gewoon tegen je man zeggen dat hij dat moet gaan doen. Dan gaan jullie vanzelf ervaren hoe dat werkt in combinatie met jullie kleine en dan kun je daarna besluiten of een tweede daarbij past. Het leven is niet maakbaar en zwanger zijn kun je niet plannen. Mijn advies zou zijn om dat dus ook niet te proberen en kijken wat er op jullie pad komt.
Wij hebben een dochter van bijna 17 maanden en ik ben ook geen moeder die het allemaal zo even doet. Vind het best zwaar af en toe. En ook bij ons speelt de vraag van of en wanneer een tweede.
Volgens mij moet je man gewoon nu gaan studeren, dat langer uitstellen kan niet want dan wordt hij volgens mij ongelukkig en als iets een negatief effect op een gezin (en een relatie) heeft is dat het! Dus ik zou gewoon tegen je man zeggen dat hij dat moet gaan doen. Dan gaan jullie vanzelf ervaren hoe dat werkt in combinatie met jullie kleine en dan kun je daarna besluiten of een tweede daarbij past. Het leven is niet maakbaar en zwanger zijn kun je niet plannen. Mijn advies zou zijn om dat dus ook niet te proberen en kijken wat er op jullie pad komt.
vrijdag 24 februari 2017 11:46
Ik vind onregelmatig werken juist een enorme uitkomst met een gezin. Wat is daar nadelig aan tav regelmatige tijden?
Waarom is het of/ of? Het wordt met name zwaar voor je man, kan hij dat aan?
Je kunt niet nog heel lang wachten met een tweede, maar meteen hoeft het ook niet. Man zou zijn carrière switch kunnen maken en dan kun je met een jaar (of twee) de balans weer op maken. Misschien valt het je wel erg mee.
Waarom is het of/ of? Het wordt met name zwaar voor je man, kan hij dat aan?
Je kunt niet nog heel lang wachten met een tweede, maar meteen hoeft het ook niet. Man zou zijn carrière switch kunnen maken en dan kun je met een jaar (of twee) de balans weer op maken. Misschien valt het je wel erg mee.
vrijdag 24 februari 2017 11:48
Mijn man heeft 3 jaar deeltijdstudie (hbo) gedaan naast z'n baan. Wij hadden toen 2 kleine kinderen, net op de basisschool. Ik vond het heel erg zwaar. Ook omdat ik voor zijn studie vaak met de kinderen op pad moest, zodat hij rustig(er) kon studeren thuis. Dat kan natuurlijk al verholpen worden met een studeerkamer, die mogelijkheid hadden wij niet.
Ik kan je niet aanraden waar je voor moet kiezen, maar ik zou niet voor én én gaan.
We hebben mijn lasten indertijd wat verlicht door een schoonmaakster te nemen. Vaker afhaalmaaltijden en het weekend ná de tentamens nam man de kinderen mee, zodat ik rust had. We deden dus ook 3 jaar lang niet zoveel samen meer. Later kwam ik er pas achter dat ik een chronische ziekte heb, waardoor ik minder energie heb. Anderen zullen dit weer beter aankunnen, maar dat is bij jou natuurlijk nog maar de vraag.
Ik kan je niet aanraden waar je voor moet kiezen, maar ik zou niet voor én én gaan.
We hebben mijn lasten indertijd wat verlicht door een schoonmaakster te nemen. Vaker afhaalmaaltijden en het weekend ná de tentamens nam man de kinderen mee, zodat ik rust had. We deden dus ook 3 jaar lang niet zoveel samen meer. Later kwam ik er pas achter dat ik een chronische ziekte heb, waardoor ik minder energie heb. Anderen zullen dit weer beter aankunnen, maar dat is bij jou natuurlijk nog maar de vraag.
Later is nu
vrijdag 24 februari 2017 11:52
Ik denk trouwens niet dat een fulltime studie in combinatie met werk/stage, in de vorm die je noemt, perse zwaarder is dan een fulltime baan. De tijden dat je naar school gaat zijn vaak best relaxed en de uren die je moet besteden aan zelfstudie kun je doen in de avonduren en het weekend, hierdoor zou je man 1 dag thuis kunnen zijn met jullie kind. Waarom denk je dat het de druk op jou zal vergroten?
vrijdag 24 februari 2017 11:54
quote:Weekend schreef op 24 februari 2017 @ 11:17:
En kan je partner niet nu de studie doen, jij in balans komen met je kindje en later pas een tweede kindje nemen? Dat lijkt me de ideaalste situatie in jou geval.
Een tweede kindjes is onwijs veel zwaarder dan een eerste kindje, vind ik persoonlijk. Dan voelt 1 kind alsof je vakantie heb. Dus ik zou dan in jou geval een tweede kindje doen als de eerste 3,5 is zodat je rust heb met de baby en je partner een heel eind is met z'n opleiding.Dit inderdaad, ik vond de overgang van 1 naar 2 oneindig veel zwaarder dan van 0 naar 1. Toen moest ik me veel meer aanpassen, want had toen ineens geen tijd meer voor mezelf terwijl de eerste naadloos in ons vrijheid blijheid-ritme paste.
En kan je partner niet nu de studie doen, jij in balans komen met je kindje en later pas een tweede kindje nemen? Dat lijkt me de ideaalste situatie in jou geval.
Een tweede kindjes is onwijs veel zwaarder dan een eerste kindje, vind ik persoonlijk. Dan voelt 1 kind alsof je vakantie heb. Dus ik zou dan in jou geval een tweede kindje doen als de eerste 3,5 is zodat je rust heb met de baby en je partner een heel eind is met z'n opleiding.Dit inderdaad, ik vond de overgang van 1 naar 2 oneindig veel zwaarder dan van 0 naar 1. Toen moest ik me veel meer aanpassen, want had toen ineens geen tijd meer voor mezelf terwijl de eerste naadloos in ons vrijheid blijheid-ritme paste.
vrijdag 24 februari 2017 11:55
quote:littlethingsmatter schreef op 24 februari 2017 @ 11:44:
De hbo-v duurt toch gewoon 4 jaar? Geen 5? ook duaal.
Ik snap daarin dus eigenlijk niet waarom je op je 37e of 38e geen 2e kindje zou willen.
Nu gaan studeren, in zijn vierde jaar proberen zwanger te worden, en dan wanneer hij afgestudeerd is een kleine erbij.
Dan heb je dus, als alles zo snel en vlot loopt, op je 37e je 2e kindje.
Mag ik vragen wat daar de bezwaren voor zijn?
Dat klinkt namelijk als een vrij aannemelijke optie daar je zelf aangeeft dat een carriere switch eigenlijk noodzakelijk is
voor je man, en jullie beiden toch ook graag voor een 2e kindje willen gaan. Daarbij geef je ook aan dat je het niet tegelijktertijd aan zou durven, omdat je bang ben dat jij/hij/relatie dit niet red. Dus mijn vraag; waarom kiezen? Als je dan toch 1 van je 'idealen' moet laten varen, zou ik zeggen kijk nog eens goed naar de bezwaren die je hebt om een kindje op je 37e te krijgen.
Hbo-v deeltijd duurt gemiddeld 5 jaar is wat de opleiding ons vertelde, vooral icm een gezin. Mijn man zou daarna wellicht nog een specialisatie willen doen en dan kun je er een jaar bij op tellen.
Voor mijn man zou nog 5 à 6 jaar wachten geen optie zijn omdat hij niet zo'n groot leeftijd verschil wil. Hij is daar best stellig in. Mijn zus en ik schelen 6 jaar en wij hebben weinig aan elkaar gehad tot aan het eind van mijn pubertijd. Heel jammer maar leeftijdsverschil is voor mij geen issue. Ik wil echter geen 'oudere' moeder zijn (als dat niet hoeft) en na al die jaren weer opnieuw eentje in de luiers thuis met alles wat daar bij komt kijken. Misschien is het ook dat ik tzt weer de rust in huis wil en als we zo lang wachten dan duurt het ook des te langer dat er weer een klein beetje rust in de tent is. Weet niet of ik het goed uitleg zo maar het heeft in elk geval niet de voorkeur om dan pas voor een tweede kindje te gaan.
De hbo-v duurt toch gewoon 4 jaar? Geen 5? ook duaal.
Ik snap daarin dus eigenlijk niet waarom je op je 37e of 38e geen 2e kindje zou willen.
Nu gaan studeren, in zijn vierde jaar proberen zwanger te worden, en dan wanneer hij afgestudeerd is een kleine erbij.
Dan heb je dus, als alles zo snel en vlot loopt, op je 37e je 2e kindje.
Mag ik vragen wat daar de bezwaren voor zijn?
Dat klinkt namelijk als een vrij aannemelijke optie daar je zelf aangeeft dat een carriere switch eigenlijk noodzakelijk is
voor je man, en jullie beiden toch ook graag voor een 2e kindje willen gaan. Daarbij geef je ook aan dat je het niet tegelijktertijd aan zou durven, omdat je bang ben dat jij/hij/relatie dit niet red. Dus mijn vraag; waarom kiezen? Als je dan toch 1 van je 'idealen' moet laten varen, zou ik zeggen kijk nog eens goed naar de bezwaren die je hebt om een kindje op je 37e te krijgen.
Hbo-v deeltijd duurt gemiddeld 5 jaar is wat de opleiding ons vertelde, vooral icm een gezin. Mijn man zou daarna wellicht nog een specialisatie willen doen en dan kun je er een jaar bij op tellen.
Voor mijn man zou nog 5 à 6 jaar wachten geen optie zijn omdat hij niet zo'n groot leeftijd verschil wil. Hij is daar best stellig in. Mijn zus en ik schelen 6 jaar en wij hebben weinig aan elkaar gehad tot aan het eind van mijn pubertijd. Heel jammer maar leeftijdsverschil is voor mij geen issue. Ik wil echter geen 'oudere' moeder zijn (als dat niet hoeft) en na al die jaren weer opnieuw eentje in de luiers thuis met alles wat daar bij komt kijken. Misschien is het ook dat ik tzt weer de rust in huis wil en als we zo lang wachten dan duurt het ook des te langer dat er weer een klein beetje rust in de tent is. Weet niet of ik het goed uitleg zo maar het heeft in elk geval niet de voorkeur om dan pas voor een tweede kindje te gaan.
vrijdag 24 februari 2017 11:55
Waarom óf geen tweede kind óf wachten tot (ook) het tweede kind op school zit? Is een tussenweg niet mogelijk?
Zsm beginnen met de studie en als hij daarmee over de helft is, en je eerste kind op school zit, voor een tweede gaan.
Tegen die tijd ben jij meer hersteld, is het qua zorg minder heftig dan twee kinderen dicht op elkaar (oudste vaak minder ziek etc) en ben jij 35 ipv 38.
Zsm beginnen met de studie en als hij daarmee over de helft is, en je eerste kind op school zit, voor een tweede gaan.
Tegen die tijd ben jij meer hersteld, is het qua zorg minder heftig dan twee kinderen dicht op elkaar (oudste vaak minder ziek etc) en ben jij 35 ipv 38.
vrijdag 24 februari 2017 11:59
quote:mywickedlife schreef op 24 februari 2017 @ 11:55:
Misschien is het ook dat ik tzt weer de rust in huis wil en als we zo lang wachten dan duurt het ook des te langer dat er weer een klein beetje rust in de tent is. Weet niet of ik het goed uitleg zo maar het heeft in elk geval niet de voorkeur om dan pas voor een tweede kindje te gaan.Hier zou ik nog maar eens goed over nadenken. Nu vind je het al heftig, maar het wordt alleen maar drukker met op korte termijn een tweede erbij. Ja, je bent sneller "klaar" maar de vraag is of dat nu wel zo positief is als je het niet gaat trekken.
Misschien is het ook dat ik tzt weer de rust in huis wil en als we zo lang wachten dan duurt het ook des te langer dat er weer een klein beetje rust in de tent is. Weet niet of ik het goed uitleg zo maar het heeft in elk geval niet de voorkeur om dan pas voor een tweede kindje te gaan.Hier zou ik nog maar eens goed over nadenken. Nu vind je het al heftig, maar het wordt alleen maar drukker met op korte termijn een tweede erbij. Ja, je bent sneller "klaar" maar de vraag is of dat nu wel zo positief is als je het niet gaat trekken.
