Kinderen
alle pijlers
Waarom willen vrouwen dochters?
maandag 20 oktober 2014 14:34
Het is een beladen onderwerp: een voorkeur voor een geslacht.
En toch vind ik het fascinerend! Zelf heb ik drie zonen. Pas bij zoon nummer drie heb ik er echt specifiek over na gedacht dat een dochter ook leuk zou zijn. Waarom? Dat vroeg ik me ook af. Ik houd namelijk helemaal niet van knutselen, frutselen, haren doen, make-upjes etc. Winkelen vind ik vooral in m'n eentje leuke of met vriendinnen. Maar in dat laatste geval vooral vanwege de gezelligheid. Winkel in, winkel uit is echt bijzaak. De lunch, de afsluiting in de kroeg, e.d. vind ik veel leuker.
En toch was daar bij nummer drie een kleine wens. Overigens was dat ook zo weer weg toen we hoorden dat het een jongetje werd. Wij wilden in eerste instantie gewoon graag nog een kindje.
Voor mijzelf kan ik twee dingen opnoemen waarvan ik denk dat dat de reden is:
- het is leuk om te weten hoe een dochter van ons er uit zou zien.
- je hoort toch vaak dat je jongens maar voor even hebt en meisjes voor het leven. Een zwangere dochter schijnt anders te voelen dan een zwangere schoondochter.
Wat denken jullie?
En toch vind ik het fascinerend! Zelf heb ik drie zonen. Pas bij zoon nummer drie heb ik er echt specifiek over na gedacht dat een dochter ook leuk zou zijn. Waarom? Dat vroeg ik me ook af. Ik houd namelijk helemaal niet van knutselen, frutselen, haren doen, make-upjes etc. Winkelen vind ik vooral in m'n eentje leuke of met vriendinnen. Maar in dat laatste geval vooral vanwege de gezelligheid. Winkel in, winkel uit is echt bijzaak. De lunch, de afsluiting in de kroeg, e.d. vind ik veel leuker.
En toch was daar bij nummer drie een kleine wens. Overigens was dat ook zo weer weg toen we hoorden dat het een jongetje werd. Wij wilden in eerste instantie gewoon graag nog een kindje.
Voor mijzelf kan ik twee dingen opnoemen waarvan ik denk dat dat de reden is:
- het is leuk om te weten hoe een dochter van ons er uit zou zien.
- je hoort toch vaak dat je jongens maar voor even hebt en meisjes voor het leven. Een zwangere dochter schijnt anders te voelen dan een zwangere schoondochter.
Wat denken jullie?
dinsdag 21 oktober 2014 18:45
quote:carpe_diem schreef op 20 oktober 2014 @ 22:56:
Even iets anders. Wat ik vaak hoor bij een jongen en een meisje, is 'oh wat leuk, een koningskoppel'. Nou ik vind daar dus niks koninklijks aan. Het is zoveel leuker om kinderen van hetzelfde geslacht te hebben. Daar hebben de kinderen zelf zoveel meer lol aan. Zoveel gezinnen zie ik met een zoon en een dochter, en die hebben echt totaal niks met elkaar. Nee hoor, kinderen van hetzelfde geslacht is echt een feestje!Ga ik je ongelijk geven, ik heb twee broers en geen zussen. Ik ben DOL op mijn broers! Ze zijn mijn alles. Onderling hebben ze wat meer raakpunten omdat ze eenmaal allebei jongens zijn, maar met mijn jongere broer heb ik weer dingen die hij niet kan delen met mijn oudste broer en andersom. Ik vind het heerlijk, ik kan niet zonder ze.
Even iets anders. Wat ik vaak hoor bij een jongen en een meisje, is 'oh wat leuk, een koningskoppel'. Nou ik vind daar dus niks koninklijks aan. Het is zoveel leuker om kinderen van hetzelfde geslacht te hebben. Daar hebben de kinderen zelf zoveel meer lol aan. Zoveel gezinnen zie ik met een zoon en een dochter, en die hebben echt totaal niks met elkaar. Nee hoor, kinderen van hetzelfde geslacht is echt een feestje!Ga ik je ongelijk geven, ik heb twee broers en geen zussen. Ik ben DOL op mijn broers! Ze zijn mijn alles. Onderling hebben ze wat meer raakpunten omdat ze eenmaal allebei jongens zijn, maar met mijn jongere broer heb ik weer dingen die hij niet kan delen met mijn oudste broer en andersom. Ik vind het heerlijk, ik kan niet zonder ze.
dinsdag 21 oktober 2014 18:51
quote:Maleficent schreef op 21 oktober 2014 @ 10:13:
Ik krijg soms wel een beetje jeuk van dit soort topics.
Natuurlijk moet ik dit niet persoonlijk oppakken, maar wat is er gebeurd met het aloude 'als het maar gezond is?'
Ik snap een lichte voorkeur best en ik had ook best een dochter gewild, maar in eerste instantie wilde ik gewoon een kind en dat werd een zoon en was ook nog eens niet gezond, maar heel erg ziek. Als je een gezond kind hebt heb je duizend wensen (en voorkeuren), heb je een ziek kind dan heb je nog maar 1 wens.
Dus toen de 2e een zoon werd, na een lange medische molen, was ik alleen maar blij dat ik toch nog een gezond kindje kreeg. Heerlijk om mee te maken dat een kind zich normaal ontwikkelt. En hoe het in de toekomst gaat, dat zie ik dan wel weer. Mijn kind is niet mijn oude dagsvoorziening.Terecht dat je dit denkt Maleficent. Zelf heb ik ook twee jaar geprobeerd zwanger te raken, ook met medische molen en ik ben zó blij dat ik een kind heb dat gezond is. En dat ik moeder heb mogen worden. Ik heb een tijdje geleden ook een topic geopend over geslachtsvoorkeur en daar waren de berichten 'een kennis heeft drie dagen huilend op bed gelegen omdat ze een jongen kreeg' niet van de lucht. Daar krijg ik ook spontaan jeuk van. Het leven is niet maakbaar en zeker in jouw situatie weet je hoe graag je een gezond kind wilt hebben.
Ik krijg soms wel een beetje jeuk van dit soort topics.
Natuurlijk moet ik dit niet persoonlijk oppakken, maar wat is er gebeurd met het aloude 'als het maar gezond is?'
Ik snap een lichte voorkeur best en ik had ook best een dochter gewild, maar in eerste instantie wilde ik gewoon een kind en dat werd een zoon en was ook nog eens niet gezond, maar heel erg ziek. Als je een gezond kind hebt heb je duizend wensen (en voorkeuren), heb je een ziek kind dan heb je nog maar 1 wens.
Dus toen de 2e een zoon werd, na een lange medische molen, was ik alleen maar blij dat ik toch nog een gezond kindje kreeg. Heerlijk om mee te maken dat een kind zich normaal ontwikkelt. En hoe het in de toekomst gaat, dat zie ik dan wel weer. Mijn kind is niet mijn oude dagsvoorziening.Terecht dat je dit denkt Maleficent. Zelf heb ik ook twee jaar geprobeerd zwanger te raken, ook met medische molen en ik ben zó blij dat ik een kind heb dat gezond is. En dat ik moeder heb mogen worden. Ik heb een tijdje geleden ook een topic geopend over geslachtsvoorkeur en daar waren de berichten 'een kennis heeft drie dagen huilend op bed gelegen omdat ze een jongen kreeg' niet van de lucht. Daar krijg ik ook spontaan jeuk van. Het leven is niet maakbaar en zeker in jouw situatie weet je hoe graag je een gezond kind wilt hebben.
dinsdag 21 oktober 2014 20:16
quote:lilalinda schreef op 21 oktober 2014 @ 09:32:
[...]
zoals iemand hier ook al poste: kijk in een verzorgingstehuis. Wie bezoeken hun oude-moedertje het meest? 9 van de 10x zijn dat dochters. Zonen moeten mee naar schoonmama
Dat is toch een heel andere generatie dan de generatie van onze kinderen?
En dingen als 'plichtsbesef', familie-gevoel en verzorgingsdrang worden wellicht gemiddeld genomen voor een deel biologisch bepaald door het geslacht, maar ik vermoed voor nog een veel groter deel door opvoeding en omgevingsfactoren.
De vrouwen die nu hun ouders in verzorgongstehuizen bezoeken en mantelzorg leveren komen uit en tijd dat zorg en familie vrouwentaken waren.
Als ik naar de huidige generatie 30'ers kijk is dat al een stuk minder. En mijn broers, zwagers en echtgenoten hebben niet opvallend minder familiegevoel dan de zussen.
Bij de generatie van onze kinderen zal dat waarschijnlijk nog meer 'gelijk' worden. Zo voeden wij onze kinderen ook op.
Wat voor mij trouwens niets te maken heeft met of ik liever zonen of dochters heb, maar ik denk dus dat dat stereotype beeld van 'zonen ben je straks kwijt aan hun vrouw en schoonfamilie, dochters hou je' steeds meer gaat verdwijnen.
[...]
zoals iemand hier ook al poste: kijk in een verzorgingstehuis. Wie bezoeken hun oude-moedertje het meest? 9 van de 10x zijn dat dochters. Zonen moeten mee naar schoonmama
Dat is toch een heel andere generatie dan de generatie van onze kinderen?
En dingen als 'plichtsbesef', familie-gevoel en verzorgingsdrang worden wellicht gemiddeld genomen voor een deel biologisch bepaald door het geslacht, maar ik vermoed voor nog een veel groter deel door opvoeding en omgevingsfactoren.
De vrouwen die nu hun ouders in verzorgongstehuizen bezoeken en mantelzorg leveren komen uit en tijd dat zorg en familie vrouwentaken waren.
Als ik naar de huidige generatie 30'ers kijk is dat al een stuk minder. En mijn broers, zwagers en echtgenoten hebben niet opvallend minder familiegevoel dan de zussen.
Bij de generatie van onze kinderen zal dat waarschijnlijk nog meer 'gelijk' worden. Zo voeden wij onze kinderen ook op.
Wat voor mij trouwens niets te maken heeft met of ik liever zonen of dochters heb, maar ik denk dus dat dat stereotype beeld van 'zonen ben je straks kwijt aan hun vrouw en schoonfamilie, dochters hou je' steeds meer gaat verdwijnen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
dinsdag 21 oktober 2014 20:27
Ik heb weleens meegemaakt dat ik met een oudere dame in de v&d stond te praten, net verteld dat ik twee zoons had. Begon zij te klagen dat haar tweede kind een jongen was, ze had alleen meisjes gewild. En nu was haar dochter zwanger van een kleinZOON waar ze serieus heel erg verdrietig onder was.
Ben er nog steeds kwaad over! Ik merkte ook dat het babymeisje van mijn vriendin veel meer aandacht kreeg op straat dan mijn even oude baby jongen. Echt schandalig hoe sommige mensen denken.
Ben er nog steeds kwaad over! Ik merkte ook dat het babymeisje van mijn vriendin veel meer aandacht kreeg op straat dan mijn even oude baby jongen. Echt schandalig hoe sommige mensen denken.
dinsdag 21 oktober 2014 20:45
Ik heb geen specifieke voorkeur voor een dochter. Ik zie mezelf later eerder met een jongetje en stel dat ik zou moeten kiezen dan dus een jongen. Bij meisjes heb ik het idee dat ze vaak wat kattig zijn en gemeen en zich zo als een prinses kunnen gedragen (niet in positieve zin) jongens zijn gewoon niet zo moeilijk. Is verder niet op feiten gebaseerd natuurlijk, is gewoon een gevoel.
Vriend ziet zichzelf ook lekker mannen dingen doen met een zoon, een meisje kan hij in zijn fantasie niet zo goed plaatsen.
(en jaaa.. ik weet dat je met een jongen ook 'meisjes' dingen kunt doen en vice versa)
Vriend ziet zichzelf ook lekker mannen dingen doen met een zoon, een meisje kan hij in zijn fantasie niet zo goed plaatsen.
(en jaaa.. ik weet dat je met een jongen ook 'meisjes' dingen kunt doen en vice versa)
dinsdag 21 oktober 2014 20:53
quote:Blusher schreef op 21 oktober 2014 @ 20:45:
Bij meisjes heb ik het idee dat ze vaak wat kattig zijn en gemeen en zich zo als een prinses kunnen gedragen (niet in positieve zin) jongens zijn gewoon niet zo moeilijk. Is verder niet op feiten gebaseerd natuurlijk, is gewoon een gevoel.
Vlak het onderlinge 'hoe-zit-de-hiërarchie-op-deze-apenrots'-gedrag van jongens (en mannen) niet uit.
Meisjes staan bekend om hun kattigheid en sociale venijnigheid onderling. Maar de piswedstrijden en letterlijke gevechten van jongens kunnen net zo vermoeiend zijn.
Bij meisjes heb ik het idee dat ze vaak wat kattig zijn en gemeen en zich zo als een prinses kunnen gedragen (niet in positieve zin) jongens zijn gewoon niet zo moeilijk. Is verder niet op feiten gebaseerd natuurlijk, is gewoon een gevoel.
Vlak het onderlinge 'hoe-zit-de-hiërarchie-op-deze-apenrots'-gedrag van jongens (en mannen) niet uit.
Meisjes staan bekend om hun kattigheid en sociale venijnigheid onderling. Maar de piswedstrijden en letterlijke gevechten van jongens kunnen net zo vermoeiend zijn.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
dinsdag 21 oktober 2014 21:49
Wij wilden dolgraag een kindje, hebben jaren in de medische molen gezeten en een paar miskramen gehad. Nodeloos te zeggen dat we al helemaal geen voorkeur hadden. Wat ik wel herken, is dat je als vrouw van tevoren denkt dat het wellicht makkelijker is om een dochter te krijgen omdat je dan op bekend terrein bent. Een jongetje leek me gewoon zo gek, zo wezensvreemd
Nu hebben we een ontzettend lief en leuk mannetje van 1,5 rondlopen. Ik kan me werkelijk niet anders meer voorstellen dan dat ik moeder van een jongetje ben. Heerlijk. Als ik een meisje had gehad, was ik trouwens net zo wezenloos gelukkig geweest.
Nu hebben we een ontzettend lief en leuk mannetje van 1,5 rondlopen. Ik kan me werkelijk niet anders meer voorstellen dan dat ik moeder van een jongetje ben. Heerlijk. Als ik een meisje had gehad, was ik trouwens net zo wezenloos gelukkig geweest.
dinsdag 21 oktober 2014 23:24
Voor mij is geslacht nooit een voorkeur geweest. En natuurlijk had ik het na twee jongens leuk gevonden om een meisje te krijgen. Je hebt twee smaken en een gemengd gezin lijkt mij ook wel leuk. Maar dat is in ons geval niet zo en daar is ook niets mis mee. Maar ik merk dat er in mijn omgeving en op internet heel anders over gedacht wordt. Kreten als "deze dochter heb ik vast in the pocket" of "dagen lang van slag omdat het een zoon wordt" zijn niet van de lucht. Een voorkeur is niet meer dan logisch, maar je hebt gewoon (in de meeste gevallen) geen keuze. Toen men wist dat wij ons derde zoontje verwachtten werd toch net iets te vaak gezegd: dan daarna dus op voor die vierde, dat moet dan wel een meisje zijn. Het lijkt soms wel alsof je faalt als je drie keer hetzelfde geslacht krijgt, alsof je na twee keer hetzelfde geslacht mag verwachten dat je er nog eentje van het andere geslacht krijgt.
En eerlijk gezegd kan ik me daar heel erg over opwinden. Dus de jeuk bij dit topic snap ik, ondanks dat ik hem zelf ben gestart. Ik krijg dus echt jeuk van deze blikken; alsof ik zielig ben met mijn drie zonen. Ik ben gezegend met mijn drie gezonde jongens en het feit dat ik ze zomaar mocht krijgen. Als mensen mij vragen of het ik het niet heel erg jammer vind dat de derde geen meisje is geworden, dan kan ik niet anders dan antwoorden dat als dit een meisje was ik dus mijn jongste zoon niet had gehad. Die zou ik voor geen goud meer willen missen.
En eerlijk gezegd kan ik me daar heel erg over opwinden. Dus de jeuk bij dit topic snap ik, ondanks dat ik hem zelf ben gestart. Ik krijg dus echt jeuk van deze blikken; alsof ik zielig ben met mijn drie zonen. Ik ben gezegend met mijn drie gezonde jongens en het feit dat ik ze zomaar mocht krijgen. Als mensen mij vragen of het ik het niet heel erg jammer vind dat de derde geen meisje is geworden, dan kan ik niet anders dan antwoorden dat als dit een meisje was ik dus mijn jongste zoon niet had gehad. Die zou ik voor geen goud meer willen missen.
woensdag 22 oktober 2014 11:04
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 oktober 2014 @ 18:38:
[...]
Zou dat zo'n ramp zijn, als je kind dingen uit plichtsbesef doet? Of als hij vindt dat hij het verschuldigd is omdat hij zo'n fijne jeugd heeft gehad?
Ik vind plichtsgetrouw geen vies woord.
Zolang dat echt oprecht bedoeld is, is dat in principe niet alleen verkeerd. Ik heb alleen veel vaker gehoord/gemerkt/gelezen dat vrouwen veel vaker problemen hebben met de manier waarop ze (door hun moeder) zijn opgevoed dan dat ik dat van mannen heb gehoord. Moeders die te kil en liefdeloos zijn, of juist te beschermend en overbezorgd. Moeders die te duidelijk laten merken voorkeur te hebben voor 1 van de kinderen en waarvoor zo'n vrouw dan dertig jaar later bij de psych zit. Of die het gevoel heeft gehad het hele leven te moeten dienen. In het ouderlijk huis, in het eigen gezin en daarna weer voor een oude bejaarde oma. En dan verzucht: "Ja, iemand moet 't toch doen hè..." En tegen die vorm van plichtsbesef heb ik wel wat. Zeker omdat het - wat ik dan zie althans - toch heel vaak vrouwen zijn die menen dat ze iets moeten doen omdat ze zich anders schuldig voelen.
Ik weet niet, bij een jongen (man, volwassen man) lijkt het alsof familie veel minder gepaard gaan met driehonderd sessies bij de psych, healingcursussen, aura-readings en familie-opstellingen om te achterhalen wat er "is misgegaan in je jeugd".
Je doet als moeder altijd (meestal dan toch) waarvan je denkt dat het het beste is voor je kind(eren), ongeacht of het zonen of dochters zijn. Maar dochterbanden (of zussenbanden) lijken mij gewoon veel gecompliceerder, eigenlijk ook omdat vrouwen (inclusief ikzelf trouwens!) zo ein-de-loos alles moeten analyseren. Mannen niet.
Daarom zie ik TO ook als een zeer bevoorrecht persoon met alleen maar jongetjes. Ik acht de kans niet zo groot (uitzonderingen daargelaten) dat een van de knullen over 25 jaar geleden met een of andere futiliteit uit het verleden naar TO toekomt en zegt: "Na 400 gesprekken met mijn healingdocent ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mij door jou nooit begrepen heb gevoeld..."
Ik wil overigens niet zeggen dat alle vrouwengezinnen dit soort psychologisch geanalyseer over zich heen krijgen, maar met zonen acht ik die kans nóg kleiner.
[...]
Zou dat zo'n ramp zijn, als je kind dingen uit plichtsbesef doet? Of als hij vindt dat hij het verschuldigd is omdat hij zo'n fijne jeugd heeft gehad?
Ik vind plichtsgetrouw geen vies woord.
Zolang dat echt oprecht bedoeld is, is dat in principe niet alleen verkeerd. Ik heb alleen veel vaker gehoord/gemerkt/gelezen dat vrouwen veel vaker problemen hebben met de manier waarop ze (door hun moeder) zijn opgevoed dan dat ik dat van mannen heb gehoord. Moeders die te kil en liefdeloos zijn, of juist te beschermend en overbezorgd. Moeders die te duidelijk laten merken voorkeur te hebben voor 1 van de kinderen en waarvoor zo'n vrouw dan dertig jaar later bij de psych zit. Of die het gevoel heeft gehad het hele leven te moeten dienen. In het ouderlijk huis, in het eigen gezin en daarna weer voor een oude bejaarde oma. En dan verzucht: "Ja, iemand moet 't toch doen hè..." En tegen die vorm van plichtsbesef heb ik wel wat. Zeker omdat het - wat ik dan zie althans - toch heel vaak vrouwen zijn die menen dat ze iets moeten doen omdat ze zich anders schuldig voelen.
Ik weet niet, bij een jongen (man, volwassen man) lijkt het alsof familie veel minder gepaard gaan met driehonderd sessies bij de psych, healingcursussen, aura-readings en familie-opstellingen om te achterhalen wat er "is misgegaan in je jeugd".
Je doet als moeder altijd (meestal dan toch) waarvan je denkt dat het het beste is voor je kind(eren), ongeacht of het zonen of dochters zijn. Maar dochterbanden (of zussenbanden) lijken mij gewoon veel gecompliceerder, eigenlijk ook omdat vrouwen (inclusief ikzelf trouwens!) zo ein-de-loos alles moeten analyseren. Mannen niet.
Daarom zie ik TO ook als een zeer bevoorrecht persoon met alleen maar jongetjes. Ik acht de kans niet zo groot (uitzonderingen daargelaten) dat een van de knullen over 25 jaar geleden met een of andere futiliteit uit het verleden naar TO toekomt en zegt: "Na 400 gesprekken met mijn healingdocent ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mij door jou nooit begrepen heb gevoeld..."
Ik wil overigens niet zeggen dat alle vrouwengezinnen dit soort psychologisch geanalyseer over zich heen krijgen, maar met zonen acht ik die kans nóg kleiner.
woensdag 22 oktober 2014 12:23
quote:jules schreef op 21 oktober 2014 @ 23:24:
Toen men wist dat wij ons derde zoontje verwachtten werd toch net iets te vaak gezegd: dan daarna dus op voor die vierde, dat moet dan wel een meisje zijn. Het lijkt soms wel alsof je faalt als je drie keer hetzelfde geslacht krijgt, alsof je na twee keer hetzelfde geslacht mag verwachten dat je er nog eentje van het andere geslacht krijgt.
Weet je, het is nooit goed. Mensen hebben altijd iets te zeggen of op te merken. Hoe vaak ik niet heb gehoord na de middelste (en ik dus een meisje en jongen had): 'Wat leuk, jullie zijn nu klaar!' Alsof de beslissing voor een derde afhangt van het geslacht van de eerste twee? Mogen we dat zelf niet beslissen? Iemand heeft het zelfs gewaagd om tegen mij te zeggen: 'Je hebt niet het ideale gezin hoor, je hebt geen koningskoppel. Want dan komt eerst het jongetje en daarna pas het meisje.'.
Toen men wist dat wij ons derde zoontje verwachtten werd toch net iets te vaak gezegd: dan daarna dus op voor die vierde, dat moet dan wel een meisje zijn. Het lijkt soms wel alsof je faalt als je drie keer hetzelfde geslacht krijgt, alsof je na twee keer hetzelfde geslacht mag verwachten dat je er nog eentje van het andere geslacht krijgt.
Weet je, het is nooit goed. Mensen hebben altijd iets te zeggen of op te merken. Hoe vaak ik niet heb gehoord na de middelste (en ik dus een meisje en jongen had): 'Wat leuk, jullie zijn nu klaar!' Alsof de beslissing voor een derde afhangt van het geslacht van de eerste twee? Mogen we dat zelf niet beslissen? Iemand heeft het zelfs gewaagd om tegen mij te zeggen: 'Je hebt niet het ideale gezin hoor, je hebt geen koningskoppel. Want dan komt eerst het jongetje en daarna pas het meisje.'.
woensdag 22 oktober 2014 16:43
Ik hou van roze en meisjes spulletjes, ik heb een droombeeld bij een klein lief meisje waar ik mijzelf mee kan associëren. Wat natuurlijk nergens op slaat. Mijn zus hield van jongens spullen en gedroeg zich als een jongetje.
Nu heb ik een jongetje en helemaal geen wens meer voor een meisje want hoe kan een meisje nou zo lief en leuk zijn als dat kleine jongetje in mijn armen. Slaat weer nergens op natuurlijk. Bij mij is het vooral een gevoelskwestie.
Nu heb ik een jongetje en helemaal geen wens meer voor een meisje want hoe kan een meisje nou zo lief en leuk zijn als dat kleine jongetje in mijn armen. Slaat weer nergens op natuurlijk. Bij mij is het vooral een gevoelskwestie.
woensdag 22 oktober 2014 17:50
quote:olivia1 schreef op 21 oktober 2014 @ 20:27:
Ik heb weleens meegemaakt dat ik met een oudere dame in de v&d stond te praten, net verteld dat ik twee zoons had. Begon zij te klagen dat haar tweede kind een jongen was, ze had alleen meisjes gewild. En nu was haar dochter zwanger van een kleinZOON waar ze serieus heel erg verdrietig onder was.
Ben er nog steeds kwaad over! Ik merkte ook dat het babymeisje van mijn vriendin veel meer aandacht kreeg op straat dan mijn even oude baby jongen. Echt schandalig hoe sommige mensen denken.Dat is nou typisch iemand die weinig tot geen verlies heeft geleden of verdriet heeft gehad. Dat kan niet anders.
Ik heb weleens meegemaakt dat ik met een oudere dame in de v&d stond te praten, net verteld dat ik twee zoons had. Begon zij te klagen dat haar tweede kind een jongen was, ze had alleen meisjes gewild. En nu was haar dochter zwanger van een kleinZOON waar ze serieus heel erg verdrietig onder was.
Ben er nog steeds kwaad over! Ik merkte ook dat het babymeisje van mijn vriendin veel meer aandacht kreeg op straat dan mijn even oude baby jongen. Echt schandalig hoe sommige mensen denken.Dat is nou typisch iemand die weinig tot geen verlies heeft geleden of verdriet heeft gehad. Dat kan niet anders.
woensdag 22 oktober 2014 17:57
donderdag 23 oktober 2014 08:09
quote:NYC schreef op 22 oktober 2014 @ 11:04:
[...]
Zolang dat echt oprecht bedoeld is, is dat in principe niet alleen verkeerd. Ik heb alleen veel vaker gehoord/gemerkt/gelezen dat vrouwen veel vaker problemen hebben met de manier waarop ze (door hun moeder) zijn opgevoed dan dat ik dat van mannen heb gehoord. Moeders die te kil en liefdeloos zijn, of juist te beschermend en overbezorgd. Moeders die te duidelijk laten merken voorkeur te hebben voor 1 van de kinderen en waarvoor zo'n vrouw dan dertig jaar later bij de psych zit. Of die het gevoel heeft gehad het hele leven te moeten dienen. In het ouderlijk huis, in het eigen gezin en daarna weer voor een oude bejaarde oma. En dan verzucht: "Ja, iemand moet 't toch doen hè..." En tegen die vorm van plichtsbesef heb ik wel wat. Zeker omdat het - wat ik dan zie althans - toch heel vaak vrouwen zijn die menen dat ze iets moeten doen omdat ze zich anders schuldig voelen.
Ik weet niet, bij een jongen (man, volwassen man) lijkt het alsof familie veel minder gepaard gaan met driehonderd sessies bij de psych, healingcursussen, aura-readings en familie-opstellingen om te achterhalen wat er "is misgegaan in je jeugd".
Je doet als moeder altijd (meestal dan toch) waarvan je denkt dat het het beste is voor je kind(eren), ongeacht of het zonen of dochters zijn. Maar dochterbanden (of zussenbanden) lijken mij gewoon veel gecompliceerder, eigenlijk ook omdat vrouwen (inclusief ikzelf trouwens!) zo ein-de-loos alles moeten analyseren. Mannen niet.
Daarom zie ik TO ook als een zeer bevoorrecht persoon met alleen maar jongetjes. Ik acht de kans niet zo groot (uitzonderingen daargelaten) dat een van de knullen over 25 jaar geleden met een of andere futiliteit uit het verleden naar TO toekomt en zegt: "Na 400 gesprekken met mijn healingdocent ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mij door jou nooit begrepen heb gevoeld..."
Ik wil overigens niet zeggen dat alle vrouwengezinnen dit soort psychologisch geanalyseer over zich heen krijgen, maar met zonen acht ik die kans nóg kleiner.Dank je! En wat je schrijft klinkt hilarisch. Ik klop het ook gelijk af, want je zult zien dat ze straks alle drie 400 van die sessies willen en dat we daar nou juist niet voor gespaard hebben
[...]
Zolang dat echt oprecht bedoeld is, is dat in principe niet alleen verkeerd. Ik heb alleen veel vaker gehoord/gemerkt/gelezen dat vrouwen veel vaker problemen hebben met de manier waarop ze (door hun moeder) zijn opgevoed dan dat ik dat van mannen heb gehoord. Moeders die te kil en liefdeloos zijn, of juist te beschermend en overbezorgd. Moeders die te duidelijk laten merken voorkeur te hebben voor 1 van de kinderen en waarvoor zo'n vrouw dan dertig jaar later bij de psych zit. Of die het gevoel heeft gehad het hele leven te moeten dienen. In het ouderlijk huis, in het eigen gezin en daarna weer voor een oude bejaarde oma. En dan verzucht: "Ja, iemand moet 't toch doen hè..." En tegen die vorm van plichtsbesef heb ik wel wat. Zeker omdat het - wat ik dan zie althans - toch heel vaak vrouwen zijn die menen dat ze iets moeten doen omdat ze zich anders schuldig voelen.
Ik weet niet, bij een jongen (man, volwassen man) lijkt het alsof familie veel minder gepaard gaan met driehonderd sessies bij de psych, healingcursussen, aura-readings en familie-opstellingen om te achterhalen wat er "is misgegaan in je jeugd".
Je doet als moeder altijd (meestal dan toch) waarvan je denkt dat het het beste is voor je kind(eren), ongeacht of het zonen of dochters zijn. Maar dochterbanden (of zussenbanden) lijken mij gewoon veel gecompliceerder, eigenlijk ook omdat vrouwen (inclusief ikzelf trouwens!) zo ein-de-loos alles moeten analyseren. Mannen niet.
Daarom zie ik TO ook als een zeer bevoorrecht persoon met alleen maar jongetjes. Ik acht de kans niet zo groot (uitzonderingen daargelaten) dat een van de knullen over 25 jaar geleden met een of andere futiliteit uit het verleden naar TO toekomt en zegt: "Na 400 gesprekken met mijn healingdocent ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mij door jou nooit begrepen heb gevoeld..."
Ik wil overigens niet zeggen dat alle vrouwengezinnen dit soort psychologisch geanalyseer over zich heen krijgen, maar met zonen acht ik die kans nóg kleiner.Dank je! En wat je schrijft klinkt hilarisch. Ik klop het ook gelijk af, want je zult zien dat ze straks alle drie 400 van die sessies willen en dat we daar nou juist niet voor gespaard hebben
vrijdag 24 oktober 2014 18:01
vrijdag 24 oktober 2014 19:03
quote:twijlfelmiep schreef op 24 oktober 2014 @ 18:01:
Ik denk dat ik wel snap......
Op latere leeftijd hebben meiden toch meer contact met hun ouders dan mannen. Ook bij kleinkinderen is dit van de eigen dochter toch anders dan van de schoondochter.
Kinderen zijn van de moeder, blijkbaar?
De kinderen van die 'eigen' dochter zijn ook de kinderen van schoonzoon. En, surprise, de 'kinderen van de schoondochter' zijn óók de kinderen van de 'eigen' zoon.
Ik denk dat ik wel snap......
Op latere leeftijd hebben meiden toch meer contact met hun ouders dan mannen. Ook bij kleinkinderen is dit van de eigen dochter toch anders dan van de schoondochter.
Kinderen zijn van de moeder, blijkbaar?
De kinderen van die 'eigen' dochter zijn ook de kinderen van schoonzoon. En, surprise, de 'kinderen van de schoondochter' zijn óók de kinderen van de 'eigen' zoon.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 24 oktober 2014 20:21
Ik denk niet zozeer dat men kinderen ziet als: 'zijn van de moeder' maar wel dat veel mensen (oma's bijv) meer durven te zeggen tegen hun dochter dan tegen hun schoondochter. Of dat een moeder makkelijker haar eigen moeder om advies vraagt (of als oppas) dan dat ze haar schoonmoeder vraagt. Zijn wel voorbeelden waarin het anders gaat hoor, maar denk in het algemeen dat dat zo is.
En waarom (jonge) vaders niks aan hun moeder (of vader natuurlijk!) vragen heeft denk ik met de onderwerpen te maken. En dat mannen zich misschien niet zo druk om alles maken en als ze twijfelen hooguit willen overleggen met hun partner.
Maar ik weet dus voor mij/onszelf nog zo net niet of dat altijd een voordeel is. Iets met loslaten.
En waarom (jonge) vaders niks aan hun moeder (of vader natuurlijk!) vragen heeft denk ik met de onderwerpen te maken. En dat mannen zich misschien niet zo druk om alles maken en als ze twijfelen hooguit willen overleggen met hun partner.
Maar ik weet dus voor mij/onszelf nog zo net niet of dat altijd een voordeel is. Iets met loslaten.
vrijdag 24 oktober 2014 20:36
Als ik zo naar mijn omgeving kijk, dan merk ik wel dat er een enorm stigma op beide geslachten rust. Meisjes zijn rustig en lief, jongens zijn ruw en wild. Nu vind ik dat persoonlijk niet, maar veel vriendinnen van me hebben en hadden toch echt de voorkeur voor een meisje en staken dat niet onder stoelen of banken.
Ik had ook een voorkeur. Al vanaf kleins af aan wilde ik jongetjes en ik heb er drie gekregen. Geen van allen zijn ze druk, ruw of wild. Op zich is dat niet zo gek, aangezien hun vader en hun beide opa's ook rustige mannen waren en zijn. Toch heb ik heel vaak de vraag gekregen of ik niet liever een meisje had gehad en hebben mensen (veelal onbekenden) openlijk geuit dat ze medelijden met me hadden door al die jongens. Belachelijk!
Na drie jongens kreeg ik nog een dochter en wat ben ik blij met haar! Ze is net zo lief, geweldig, leuk en van mij als mijn zoons zijn. Door haar komst is mijn voorkeur voor geslacht verdwenen en hebben we op de een of andere manier een balans in huis die we voor haar komst niet hadden. Ik heb alleen geen idee hoe dat komt.
Wat ik wel had na alle geboortes was dat ik ontzettend blij was met wat ik had gekregen en dat ik me niet voor kon stellen dat ik het andere geslacht had. Bij de jongens zat ik echt op een lichtblauwe wolk en vond ik het bijna zielig als ik zag dat andere vrouwen op de ziekenhuisafdeling roze om zich heen hadden. Een meisje kon gewoon niet net zo leuk zijn als een jongen! Bij mijn dochter was het andersom; ik had als enige van de kamer (we lagen met z'n vieren) een dochter en alles in een straal van twee meter om mij heen was wit met zachtroze. De andere drie vrouwen hadden zoons gekregen en ik weet nog dat ik dacht: "Jeetje. Het zal je maar gebeuren dat je al dat blauw moet kopen!" Heel belachelijk, aangezien ik dat al drie keer had gedaan en me toen niet voor kon stellen dat ik dat roze ooit nog eens leuk zou vinden!
Moraal van het verhaal: wat je ook krijgt, het is goed zo.
Ik had ook een voorkeur. Al vanaf kleins af aan wilde ik jongetjes en ik heb er drie gekregen. Geen van allen zijn ze druk, ruw of wild. Op zich is dat niet zo gek, aangezien hun vader en hun beide opa's ook rustige mannen waren en zijn. Toch heb ik heel vaak de vraag gekregen of ik niet liever een meisje had gehad en hebben mensen (veelal onbekenden) openlijk geuit dat ze medelijden met me hadden door al die jongens. Belachelijk!
Na drie jongens kreeg ik nog een dochter en wat ben ik blij met haar! Ze is net zo lief, geweldig, leuk en van mij als mijn zoons zijn. Door haar komst is mijn voorkeur voor geslacht verdwenen en hebben we op de een of andere manier een balans in huis die we voor haar komst niet hadden. Ik heb alleen geen idee hoe dat komt.
Wat ik wel had na alle geboortes was dat ik ontzettend blij was met wat ik had gekregen en dat ik me niet voor kon stellen dat ik het andere geslacht had. Bij de jongens zat ik echt op een lichtblauwe wolk en vond ik het bijna zielig als ik zag dat andere vrouwen op de ziekenhuisafdeling roze om zich heen hadden. Een meisje kon gewoon niet net zo leuk zijn als een jongen! Bij mijn dochter was het andersom; ik had als enige van de kamer (we lagen met z'n vieren) een dochter en alles in een straal van twee meter om mij heen was wit met zachtroze. De andere drie vrouwen hadden zoons gekregen en ik weet nog dat ik dacht: "Jeetje. Het zal je maar gebeuren dat je al dat blauw moet kopen!" Heel belachelijk, aangezien ik dat al drie keer had gedaan en me toen niet voor kon stellen dat ik dat roze ooit nog eens leuk zou vinden!
Moraal van het verhaal: wat je ook krijgt, het is goed zo.
zaterdag 25 oktober 2014 07:53
Ik vond het leuk omdat ik al een zoon had. Dus stiekem een kleine voorkeur. Het werd een jongen en wat ben ik daar eigenlijk blij om. De meeste meisjes die na een jongen zijn geboren zijn zo, tja..., 'lastig'.
Jongens zijn naar mijn mening makkelijker, eisen minder aandacht op en gezelliger. Maar dat kan natuurlijk ook aan de opvoeding liggen.
Jongens zijn naar mijn mening makkelijker, eisen minder aandacht op en gezelliger. Maar dat kan natuurlijk ook aan de opvoeding liggen.
zaterdag 25 oktober 2014 07:59
Wat k denk?
Dat ik zo verschrikkelijk blij was dat er een kindje geboren zou gaan worden dat het mij oprecht niet uitmaakte van welk geslacht ze waren. Ik maakte me geen voorstellingen van hoe het voor mij in hun leven zou gaan verlopen en ik wilde hen gewoon heel graag veilig en gezond ter wereld brengen.
Dat ik zo verschrikkelijk blij was dat er een kindje geboren zou gaan worden dat het mij oprecht niet uitmaakte van welk geslacht ze waren. Ik maakte me geen voorstellingen van hoe het voor mij in hun leven zou gaan verlopen en ik wilde hen gewoon heel graag veilig en gezond ter wereld brengen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 25 oktober 2014 08:30
Spitsmuisje, ik kan me helemaal vinden in je verhaal. Ik heb eigenlijk ook die ervaring. Ik was echt heel erg verbaasd dat onze derde een meisje zou zijn. Kon me daar geen voorstelling van maken maar ik was wel heel erg blij. Ja, ik denk dat ik misschien heel stiekem toch een voorkeur had voor een meisje. Heel deep down. Ik hen nu twee zoons en een dochter en het is geweldig leuk.
zaterdag 25 oktober 2014 08:56
Uiteraard was ik ook blij geweest met een jongetje, maar je vraagt naar de reden waarom ik zooo blij ben met mijn meisje:
- lekker alles roze
- schattige kleertjes en haar mooie aankleden
- haartjes doen
- uren met haar tutten in badkamer (kan net zo goed met een jongetje maar voelt nu anders)
- hihihi samen tegen papa doen zo van: ja maar jij bent een man ?
- ik kan het niet precies uitleggen, ik voel mij gewoon een meisjesmoeder
Overigens ben ik zelf helemaal niet zon meisje-meisje, heb een beta achtergrond, altijd vechtsporten gedaan veel vrienden etc etc
- lekker alles roze
- schattige kleertjes en haar mooie aankleden
- haartjes doen
- uren met haar tutten in badkamer (kan net zo goed met een jongetje maar voelt nu anders)
- hihihi samen tegen papa doen zo van: ja maar jij bent een man ?
- ik kan het niet precies uitleggen, ik voel mij gewoon een meisjesmoeder
Overigens ben ik zelf helemaal niet zon meisje-meisje, heb een beta achtergrond, altijd vechtsporten gedaan veel vrienden etc etc
zaterdag 25 oktober 2014 18:20
@broedkippetje klopt! Maar ik moet toch vaak tegen vriend zeggen dat ie zijn ouders even moet bellen, terwijl ik uit mezelf 2x in de week bel.
En in het verzorgingstehuis en mantelzorg zie je toch dat 90% vrouw is. En als ik ga trouwen zou ik ook eerder geneigd zijn om eigen moeder mee te vragen dan schoonmoeder of voor bijvoorbeeld tips over baby-dingen.
En in het verzorgingstehuis en mantelzorg zie je toch dat 90% vrouw is. En als ik ga trouwen zou ik ook eerder geneigd zijn om eigen moeder mee te vragen dan schoonmoeder of voor bijvoorbeeld tips over baby-dingen.
