Kinderen
alle pijlers
Wanneer is je gezin compleet?
woensdag 18 september 2013 20:56
Ik ben behoorlijk aan het opruimen geweest thuis. Te kleine kleding uit de kasten, babyspullen uitzoeken.
Maar ik kan me er op een of andere manier slecht toe zetten sommige dingen te verkopen. Het doet pijn.
Ik heb twee kinderen nu, een meisje van 4 en een jongen van 15 mnd. Met de jongste geen leuke babytijd gehad, hij kon alleen maar huilen. Nu gaat het beter maar is hij geen baby meer natuurlijk. Dat jaar heb ik als zombie beleefd. Overleven was het meer.
Ik voel een steen op mijn maag als ik eraan denk dat het hierbij blijft, maar wil ik echt nog een kind erbij, ooit? Ik ben pas 31, dus het kan prima. We hebben het op zich heel goed zo samen. Financieel prima te doen, ons huis is vol (dus moet er eerst verhuisd worden), kinderen kunnen het vinden samen, ze zijn gezond.
Hoe weet je of het klaar is?
Maar ik kan me er op een of andere manier slecht toe zetten sommige dingen te verkopen. Het doet pijn.
Ik heb twee kinderen nu, een meisje van 4 en een jongen van 15 mnd. Met de jongste geen leuke babytijd gehad, hij kon alleen maar huilen. Nu gaat het beter maar is hij geen baby meer natuurlijk. Dat jaar heb ik als zombie beleefd. Overleven was het meer.
Ik voel een steen op mijn maag als ik eraan denk dat het hierbij blijft, maar wil ik echt nog een kind erbij, ooit? Ik ben pas 31, dus het kan prima. We hebben het op zich heel goed zo samen. Financieel prima te doen, ons huis is vol (dus moet er eerst verhuisd worden), kinderen kunnen het vinden samen, ze zijn gezond.
Hoe weet je of het klaar is?
woensdag 18 september 2013 21:35
quote:iones schreef op 18 september 2013 @ 21:17:
[...]
Ongeacht het feit dat je dan mogelijk financieel (te) krap komt te zitten en je kinderen (ook qua tijd) minder kunt bieden?
Ongeacht het feit dat er al fikse sprake is van overbevolking?Als je overbevolking een zodanig probleem vind om je te weerhouden van je kinderwens gaat dit niet enkel op voor een tweede of een volgende maar had die eerste er al niet moeten komen. Dus dat is een raar argument om hier bij te halen.
[...]
Ongeacht het feit dat je dan mogelijk financieel (te) krap komt te zitten en je kinderen (ook qua tijd) minder kunt bieden?
Ongeacht het feit dat er al fikse sprake is van overbevolking?Als je overbevolking een zodanig probleem vind om je te weerhouden van je kinderwens gaat dit niet enkel op voor een tweede of een volgende maar had die eerste er al niet moeten komen. Dus dat is een raar argument om hier bij te halen.
woensdag 18 september 2013 21:38
Een ouderpaar op school was er klaar mee na 4 kinderen, en nu komt als verrassing nummer 5. Alle spullen waren al weg, maar inmiddels hebben ze bijna alles wat nodig is alweer gekregen of gekocht.
Als de spullen weinig ruimte innemen of je hebt er voldoende plek voor kun je ze natuurlijk houden. Als ik je zo lees is het niet onwaarschijnlijk dat er ooit nog eens een derde komt. Je hebt nog wel 10 jaar Hoe staat je man er tegenover?
Als de spullen weinig ruimte innemen of je hebt er voldoende plek voor kun je ze natuurlijk houden. Als ik je zo lees is het niet onwaarschijnlijk dat er ooit nog eens een derde komt. Je hebt nog wel 10 jaar Hoe staat je man er tegenover?
woensdag 18 september 2013 21:38
Ik kom zelf uit een groot gezin en ben absoluut niet materialistisch.
Mijn kinderen worden overigens door anderen wel schandelijk verwend met nieuwe kleren en cadeaus (verjaardagen en sint), ze zijn de enige kleintjes in de familie. Ze hebben een goede spaarrekening en kunnen allebei straks studeren. Ook als dat uit eigen zak betaald moet worden. Daar zorgen we graag voor.
Tja, financieel kan het.
Maar dat is maar een argument natuurlijk.
Wat als het inderdaad weer een rotjaar wordt? Natuurlijk is een jaar maar betrekkelijk op een mensenleven. Maar toch.
Mijn kinderen worden overigens door anderen wel schandelijk verwend met nieuwe kleren en cadeaus (verjaardagen en sint), ze zijn de enige kleintjes in de familie. Ze hebben een goede spaarrekening en kunnen allebei straks studeren. Ook als dat uit eigen zak betaald moet worden. Daar zorgen we graag voor.
Tja, financieel kan het.
Maar dat is maar een argument natuurlijk.
Wat als het inderdaad weer een rotjaar wordt? Natuurlijk is een jaar maar betrekkelijk op een mensenleven. Maar toch.
woensdag 18 september 2013 21:39
Wendy je hoeft toch nu niet te beslissen. Zou de spulletjes gewoon nog een tijd bewaren, opruimen kan altijd nog. Ik denk alleen dat je pas voor eventueel een derde moet gaan als je absoluut geen twijfel hebt . Niet om alles nog een keertje mee te maken maar omdat je nog een kindje een geweldige aanvulling op het leven zou vinden.
woensdag 18 september 2013 21:41
Ja, Betje, het zou zomaar kunnen.
Mijn man laat mij de keuze. Ik moet zwanger zijn en ik heb de meeste ellende gehad van de babytijd van nummer twee. Mijn mening is dus doorslaggevend.
Ik had al heel optimistisch kleren op marktplaats gezet, eea her en der weggegeven, sommige grote dingen zijn al verkocht. En het doet me een partij zeer. Echt lichamelijk. Niet normaal eigenlijk.
Mijn man laat mij de keuze. Ik moet zwanger zijn en ik heb de meeste ellende gehad van de babytijd van nummer twee. Mijn mening is dus doorslaggevend.
Ik had al heel optimistisch kleren op marktplaats gezet, eea her en der weggegeven, sommige grote dingen zijn al verkocht. En het doet me een partij zeer. Echt lichamelijk. Niet normaal eigenlijk.
woensdag 18 september 2013 21:42
Ik had altijd een ideaal van 3 kinderen voor ogen. Na twee kinderen gingen we uit elkaar. Nieuwe partner en we kregen een dochter erbij. Dat voelde al heel snel als niet compleet nog en gezien het leeftijdsverschil tussen 2 en 3 zeven jaar is was het ook wel leuk mocht er een 4e bijkomen. Die liet wat langer op zich wachten. Toen ze een aantal maanden oud was gingen de spullen op marktplaats. Bij alles wat weg ging heb ik staan janken (inwendig). De dag nadat het laatste weg ging (maxicosi met 10mnd) ontdekte ik dat ik weer zwanger was. alsof het zo moest zijn.
Na de vierde was ons gezin in mijn hoofd compleet maar in mijn hart nog niet. Na de 5e heb ik alles met veel plezier weggegeven of verkocht. Ik voel mij zo compleet. Ze is echt de kers op de taart, de zon de maan en de sterren tegelijk. Ons gezin is compleet in hoofd en hart.
Na de vierde was ons gezin in mijn hoofd compleet maar in mijn hart nog niet. Na de 5e heb ik alles met veel plezier weggegeven of verkocht. Ik voel mij zo compleet. Ze is echt de kers op de taart, de zon de maan en de sterren tegelijk. Ons gezin is compleet in hoofd en hart.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 18 september 2013 21:42
quote:mapressa schreef op 18 september 2013 @ 21:33:
[...]
Van een kamer delen is nog nooit iemand doodgegaan hoor. Van zelf je studie betalen ook niet. Ik doe het er in ieder geval meer dan prima op.
Maar goed, helaas vindt de meerderheid van de samenleving materialistische belangen belangrijker dan gevoel, en worden kinderen vaak gezien als leuk voor erbij, mits het allemaal goed uitkomt en vooral die dure vliegvakantie niet in gevaar komt.
Stel je voor zeg, dat je kinderen kleding moeten dragen van een discountzaak in plaats van een merkje. Om maar eens wat te noemen. Nee, daar zou ik ook mijn moedergevoel en verlangens voor verloochenen. Pffffft.
Ik zie het als 'n vorm van egoistische zelfbevrediging zoveel kinderen op deze verdorven wereld te zetten. Zo'n leuke toekomst gaan we waarschijnlijk niet tegemoet en als wij het niet zijn, de volgende generaties wel. Als je het bij 1 of 2 kinderen houdt is je kinderwens ook bevredigd, maar heb je ook nog tijd voor ze terwijl je met 4 kinderen de hele tijd aan 't jongleren bent met je aandacht en de (geld)zorgen waar je met die enorme kostenposten mee te maken krijgt. En het verdriet als je je kinderen niet allemaal kunt laten sporten en mee kunt laten doen met de activiteiten die hun klasgenootjes wél doen.
Zat net een documentaire te kijken waarvan 'n linkje in 'n ander topic stond. Een familie uit een afgelegen bergdorpje uit Nepal had ook kind na kind na kind geworpen. Ze konden er niet voor zorgen en dumpten ze in een kindertehuis waarna er 2 in de westerse wereld werden geadopteerd. Nu was de zoon volwassen en smeekten ze hem terug te keren naar het dorp om hen en 't land te verzorgen. Puur egoisme dus van dat koppel die alleen maar kinderen baarden voor hun toekomst, maar zelf hebben ze die kids nooit iets te bieden gehad.
[...]
Van een kamer delen is nog nooit iemand doodgegaan hoor. Van zelf je studie betalen ook niet. Ik doe het er in ieder geval meer dan prima op.
Maar goed, helaas vindt de meerderheid van de samenleving materialistische belangen belangrijker dan gevoel, en worden kinderen vaak gezien als leuk voor erbij, mits het allemaal goed uitkomt en vooral die dure vliegvakantie niet in gevaar komt.
Stel je voor zeg, dat je kinderen kleding moeten dragen van een discountzaak in plaats van een merkje. Om maar eens wat te noemen. Nee, daar zou ik ook mijn moedergevoel en verlangens voor verloochenen. Pffffft.
Ik zie het als 'n vorm van egoistische zelfbevrediging zoveel kinderen op deze verdorven wereld te zetten. Zo'n leuke toekomst gaan we waarschijnlijk niet tegemoet en als wij het niet zijn, de volgende generaties wel. Als je het bij 1 of 2 kinderen houdt is je kinderwens ook bevredigd, maar heb je ook nog tijd voor ze terwijl je met 4 kinderen de hele tijd aan 't jongleren bent met je aandacht en de (geld)zorgen waar je met die enorme kostenposten mee te maken krijgt. En het verdriet als je je kinderen niet allemaal kunt laten sporten en mee kunt laten doen met de activiteiten die hun klasgenootjes wél doen.
Zat net een documentaire te kijken waarvan 'n linkje in 'n ander topic stond. Een familie uit een afgelegen bergdorpje uit Nepal had ook kind na kind na kind geworpen. Ze konden er niet voor zorgen en dumpten ze in een kindertehuis waarna er 2 in de westerse wereld werden geadopteerd. Nu was de zoon volwassen en smeekten ze hem terug te keren naar het dorp om hen en 't land te verzorgen. Puur egoisme dus van dat koppel die alleen maar kinderen baarden voor hun toekomst, maar zelf hebben ze die kids nooit iets te bieden gehad.
woensdag 18 september 2013 21:47
Of je nu kiest voor kinderen of juist voor geen kinderen, het is altijd een egoisitische keuze. En maar goed ook, er hoeft namelijk helemaal niets mis te zijn met egoïsme, als het maar weloverwogen en verantwoord is. En of het verantwoord is bepaal je uiteindelijk ook zelf. Niet iedereen kiest er voor zijn nageslacht met luxe en weelde te omgeven. Zorg, liefde en aandacht is naar mijn mening veel belangrijker.
woensdag 18 september 2013 21:51
Na de eerste kwam al snel het verlangen naar een tweede. Na de tweede was dat verlangen na een derde er niet. En nu ze beide naar school zijn overheerst het gevoel dat hert goed is.
En eerlijk praktisch gezien is het ook niet verstandig. We moeten dan duur verbouwen en financieel wordt het voor ons ook lastiger. Dus naast emotioneel ook rationeel gekeken.
En eerlijk praktisch gezien is het ook niet verstandig. We moeten dan duur verbouwen en financieel wordt het voor ons ook lastiger. Dus naast emotioneel ook rationeel gekeken.
woensdag 18 september 2013 21:51
Ik heb niet zo'n zin om me nu te moeten gaan verdedigen omdat ik nog niet zeker weet of ik het bij twee kinderen wil houden.
Keuzes maakt elke ouder. Dat heeft consequenties voor de kinderen en daar hebben ze het mee te doen. Zolang je je kinderen niet in de afgrond van de armoede stort, lijkt me zuinigheid en niet alles kunnen krijgen wat je wilt echt geen ramp.
Keuzes maakt elke ouder. Dat heeft consequenties voor de kinderen en daar hebben ze het mee te doen. Zolang je je kinderen niet in de afgrond van de armoede stort, lijkt me zuinigheid en niet alles kunnen krijgen wat je wilt echt geen ramp.
woensdag 18 september 2013 21:53
Maar hoe meer kinderen, hoe minder tijd en aandacht er aan de individu kan worden gegeven.
En ja, ook geen kinderen nemen is egoisme, maar daarmee benadeel je verder niemand. Iemand die meer kinderen neemt dan ie zich kan veroorloven of waar zij/hij genoeg aandacht aan kan geven, benadeelt die kinderen dus.
En ja, ook geen kinderen nemen is egoisme, maar daarmee benadeel je verder niemand. Iemand die meer kinderen neemt dan ie zich kan veroorloven of waar zij/hij genoeg aandacht aan kan geven, benadeelt die kinderen dus.
woensdag 18 september 2013 22:00
Ik denk dat mensen die bewust en weloverwogen voor meerdere kinderen kiezen er bereid zijn vaak veel tijd in te investeren. Daar tegenover staan mensen die bewust voor een kind kiezen omdat ze nog heel veel andere wensen en verlangens hebben. Niets mis mee overigens, heel verstandig zelfs als je er zo instaat. Maar daarmee is de conclusie dat meer kinderen gelijk minder aandacht betekend misschien wel mee onderuit gehaald.
woensdag 18 september 2013 22:00
quote:iemandanders schreef op 18 september 2013 @ 21:15:
Volgens mij is het ook iets biologisch dat je rond deze periode (jongste net baby-af) de sterkste behoefte hebt aan "nog een keer/nog een kind". Bij mij was het in ieder geval wel het moment dat ik het het zwaarst vond dat anderen wel een kind erbij kregen, en wij daar niet voor konden kiezen. Mijn zoontje is nu 3,5 en een vriendin met een even oud zoontje krijgt binnnenkort een tweede. En eerlijk gezegd ben ik nu heel blij dat ik niet in haar schoenen sta: we zijn eindelijk in balans zo en het wordt steeds leuker. Ik weet zeker dat als ik ooit spontaan zwanger zal worden, ik het als eerste reactie toch heel bijzonder zal vinden. Ik heb ervaren dat een kind een geweldige rijkdom is, en nog eentje is net zo bijzonder. Maar qua wat we dan door moeten maken voor we weer in balans zijn... Moet er dus echt niet aan denken.
Dit had ik kunnen schrijven.
Het hielp mij wel om alle spullen te verkopen of weg te geven.
Volgens mij is het ook iets biologisch dat je rond deze periode (jongste net baby-af) de sterkste behoefte hebt aan "nog een keer/nog een kind". Bij mij was het in ieder geval wel het moment dat ik het het zwaarst vond dat anderen wel een kind erbij kregen, en wij daar niet voor konden kiezen. Mijn zoontje is nu 3,5 en een vriendin met een even oud zoontje krijgt binnnenkort een tweede. En eerlijk gezegd ben ik nu heel blij dat ik niet in haar schoenen sta: we zijn eindelijk in balans zo en het wordt steeds leuker. Ik weet zeker dat als ik ooit spontaan zwanger zal worden, ik het als eerste reactie toch heel bijzonder zal vinden. Ik heb ervaren dat een kind een geweldige rijkdom is, en nog eentje is net zo bijzonder. Maar qua wat we dan door moeten maken voor we weer in balans zijn... Moet er dus echt niet aan denken.
Dit had ik kunnen schrijven.
Het hielp mij wel om alle spullen te verkopen of weg te geven.
woensdag 18 september 2013 22:04
quote:wendy7474 schreef op 18 september 2013 @ 21:41:
Ja, Betje, het zou zomaar kunnen.
Mijn man laat mij de keuze. Ik moet zwanger zijn en ik heb de meeste ellende gehad van de babytijd van nummer twee. Mijn mening is dus doorslaggevend.
Ik had al heel optimistisch kleren op marktplaats gezet, eea her en der weggegeven, sommige grote dingen zijn al verkocht. En het doet me een partij zeer. Echt lichamelijk. Niet normaal eigenlijk.Oh, dat verkopen dat was dus (nog) niet zo'n goed idee. Dan laat je het toch nog een tijdje staan? Staat het je in de weg? Of zorgt het ervoor dat je er steeds over nadenkt?
Ja, Betje, het zou zomaar kunnen.
Mijn man laat mij de keuze. Ik moet zwanger zijn en ik heb de meeste ellende gehad van de babytijd van nummer twee. Mijn mening is dus doorslaggevend.
Ik had al heel optimistisch kleren op marktplaats gezet, eea her en der weggegeven, sommige grote dingen zijn al verkocht. En het doet me een partij zeer. Echt lichamelijk. Niet normaal eigenlijk.Oh, dat verkopen dat was dus (nog) niet zo'n goed idee. Dan laat je het toch nog een tijdje staan? Staat het je in de weg? Of zorgt het ervoor dat je er steeds over nadenkt?
woensdag 18 september 2013 22:05
woensdag 18 september 2013 22:11
quote:mapressa schreef op 18 september 2013 @ 21:33:
[...]
Van een kamer delen is nog nooit iemand doodgegaan hoor. Van zelf je studie betalen ook niet. Ik doe het er in ieder geval meer dan prima op.
Maar goed, helaas vindt de meerderheid van de samenleving materialistische belangen belangrijker dan gevoel, en worden kinderen vaak gezien als leuk voor erbij, mits het allemaal goed uitkomt en vooral die dure vliegvakantie niet in gevaar komt.
Stel je voor zeg, dat je kinderen kleding moeten dragen van een discountzaak in plaats van een merkje. Om maar eens wat te noemen. Nee, daar zou ik ook mijn moedergevoel en verlangens voor verloochenen. Pffffft.Helemaal mee eens!
[...]
Van een kamer delen is nog nooit iemand doodgegaan hoor. Van zelf je studie betalen ook niet. Ik doe het er in ieder geval meer dan prima op.
Maar goed, helaas vindt de meerderheid van de samenleving materialistische belangen belangrijker dan gevoel, en worden kinderen vaak gezien als leuk voor erbij, mits het allemaal goed uitkomt en vooral die dure vliegvakantie niet in gevaar komt.
Stel je voor zeg, dat je kinderen kleding moeten dragen van een discountzaak in plaats van een merkje. Om maar eens wat te noemen. Nee, daar zou ik ook mijn moedergevoel en verlangens voor verloochenen. Pffffft.Helemaal mee eens!
woensdag 18 september 2013 22:13
quote:baukje schreef op 18 september 2013 @ 22:05:
Ik had overigens zelf pas het gevoel dat het gezin echt compleet was toen de jongste eenmaal naar de basisschool ging, ik inmiddels voor mij gevoel echt te oud was voor nog een kindje. Maar na de geboorte van de jongste wel verstandelijk de beslissing genomen dat het gezin compleet was.
Ja, maar jij hebt zes kinderen, toch?
Als mijn jongste naar school is, ben ik 34. Nog niet te oud dus.
Ik had overigens zelf pas het gevoel dat het gezin echt compleet was toen de jongste eenmaal naar de basisschool ging, ik inmiddels voor mij gevoel echt te oud was voor nog een kindje. Maar na de geboorte van de jongste wel verstandelijk de beslissing genomen dat het gezin compleet was.
Ja, maar jij hebt zes kinderen, toch?
Als mijn jongste naar school is, ben ik 34. Nog niet te oud dus.
woensdag 18 september 2013 22:15
quote:rogue_1987 schreef op 18 september 2013 @ 22:10:
Ik zou zeggen tel je zegeningen TO.
Mijn collega zegt altijd: wanneer is mijn gezin ooit weer eens wel compleet. Haar zoon is namelijk overleden toen hij een tiener was, dus ja ik zou gewoon blij zijn met wat je hebt.
Ik ben absoluut blij met wat ik heb. Dat lijkt me meer dan duidelijk. Als ik geen leuke, lieve kinderen had, zat ik vast ook niet te wachten op nog een erbij.
En die vergelijking vind ik wat ongepast eigenlijk. Dus omdat jouw collega een kind verloren is, moeten anderen maar niet een te groot gezin hebben? Ofzo.
Ik zou zeggen tel je zegeningen TO.
Mijn collega zegt altijd: wanneer is mijn gezin ooit weer eens wel compleet. Haar zoon is namelijk overleden toen hij een tiener was, dus ja ik zou gewoon blij zijn met wat je hebt.
Ik ben absoluut blij met wat ik heb. Dat lijkt me meer dan duidelijk. Als ik geen leuke, lieve kinderen had, zat ik vast ook niet te wachten op nog een erbij.
En die vergelijking vind ik wat ongepast eigenlijk. Dus omdat jouw collega een kind verloren is, moeten anderen maar niet een te groot gezin hebben? Ofzo.
woensdag 18 september 2013 22:19
quote:wendy7474 schreef op 18 september 2013 @ 22:13:
[...]
Ja, maar jij hebt zes kinderen, toch?
Als mijn jongste naar school is, ben ik 34. Nog niet te oud dus.
Inderdaad maar er zijn ook veel mensen die juist nog kiezen voor een kindje als het andere kind of andere kinderen al op school zitten. Het is dus schijnbaar voor een ieder weer anders.
Ik denk dat dat het bij meer het erbij neereggen was dat het gezin nu compleet was omdat ik wist dat het gewoon een feit was.
En nu erop terug kijkend vind ik het wel prima zo, ook al had de boel met nog eentje erbij evengoed gewoon doorgedraaid en zou die een aanwinst voor het gezin zijn.
Ik heb inderdaad zes kinderen, man had er al twee uit een eerder huwelijk dus samen hebben we er acht.
[...]
Ja, maar jij hebt zes kinderen, toch?
Als mijn jongste naar school is, ben ik 34. Nog niet te oud dus.
Inderdaad maar er zijn ook veel mensen die juist nog kiezen voor een kindje als het andere kind of andere kinderen al op school zitten. Het is dus schijnbaar voor een ieder weer anders.
Ik denk dat dat het bij meer het erbij neereggen was dat het gezin nu compleet was omdat ik wist dat het gewoon een feit was.
En nu erop terug kijkend vind ik het wel prima zo, ook al had de boel met nog eentje erbij evengoed gewoon doorgedraaid en zou die een aanwinst voor het gezin zijn.
Ik heb inderdaad zes kinderen, man had er al twee uit een eerder huwelijk dus samen hebben we er acht.
woensdag 18 september 2013 22:25
Als het zo is dat wat jullie betreft de weg nog vrij blijft voor een 3e kind, weg dan met de steen op je maag. Gelukkig ben je jong genoeg om niet nu te hoeven beslissen. Bewaar wat je niet kwijt wilt en wat je nu verkoopt daar kun je in de toekomst modernere versies van kopen. Dat is dan ook leuk! Financieel kan het zeg je, dus geen probleem. Voor mij was het trouwens zo dat pas in de overgang het verlangen naar nog een kind vanzelf wegebde. Ik vermoed omdat het door mijn scheiding voor me beslist was. Maar dat is niet voor iedereen hetzelfde natuurlijk. Ik wens je toe dat je er wat gemakkelijker in kunt gaan staan momenteel! lieve groet
woensdag 18 september 2013 22:27
quote:wendy7474 schreef op 18 september 2013 @ 22:15:
[...]
Ik ben absoluut blij met wat ik heb. Dat lijkt me meer dan duidelijk. Als ik geen leuke, lieve kinderen had, zat ik vast ook niet te wachten op nog een erbij.
En die vergelijking vind ik wat ongepast eigenlijk. Dus omdat jouw collega een kind verloren is, moeten anderen maar niet een te groot gezin hebben? Ofzo.
Je moet zelf weten wat je doet, het zal mij een worst wezen.
Ik vind het alleen jammer dat het in deze maatschappij een beetje die rupsje nooit genoeg onvrede heerst.
Als jij nog een kind wil, neem je nog een kind.
Het enige wat ik wil zeggen is dat er zat mensen zijn die geen kind meer hebben. Mijn opa en oma bijvoorbeeld die mijn vader al verloren op zijn 31ste.
[...]
Ik ben absoluut blij met wat ik heb. Dat lijkt me meer dan duidelijk. Als ik geen leuke, lieve kinderen had, zat ik vast ook niet te wachten op nog een erbij.
En die vergelijking vind ik wat ongepast eigenlijk. Dus omdat jouw collega een kind verloren is, moeten anderen maar niet een te groot gezin hebben? Ofzo.
Je moet zelf weten wat je doet, het zal mij een worst wezen.
Ik vind het alleen jammer dat het in deze maatschappij een beetje die rupsje nooit genoeg onvrede heerst.
Als jij nog een kind wil, neem je nog een kind.
Het enige wat ik wil zeggen is dat er zat mensen zijn die geen kind meer hebben. Mijn opa en oma bijvoorbeeld die mijn vader al verloren op zijn 31ste.
woensdag 18 september 2013 22:35
quote:suzyqfive schreef op 18 september 2013 @ 21:42:
Ik had altijd een ideaal van 3 kinderen voor ogen. Na twee kinderen gingen we uit elkaar. Nieuwe partner en we kregen een dochter erbij. Dat voelde al heel snel als niet compleet nog en gezien het leeftijdsverschil tussen 2 en 3 zeven jaar is was het ook wel leuk mocht er een 4e bijkomen. Die liet wat langer op zich wachten. Toen ze een aantal maanden oud was gingen de spullen op marktplaats. Bij alles wat weg ging heb ik staan janken (inwendig). De dag nadat het laatste weg ging (maxicosi met 10mnd) ontdekte ik dat ik weer zwanger was. alsof het zo moest zijn.
Na de vierde was ons gezin in mijn hoofd compleet maar in mijn hart nog niet. Na de 5e heb ik alles met veel plezier weggegeven of verkocht. Ik voel mij zo compleet. Ze is echt de kers op de taart, de zon de maan en de sterren tegelijk. Ons gezin is compleet in hoofd en hart.Hoe is het mogelijk dat je toen precies zwanger was! Ik vind wat je vertelt hartverwarmend en je klinkt gelukkig. Fijn dat je sterk genoeg was om 5 zwangerschappen te dragen. Blijft bijzonder.
Ik had altijd een ideaal van 3 kinderen voor ogen. Na twee kinderen gingen we uit elkaar. Nieuwe partner en we kregen een dochter erbij. Dat voelde al heel snel als niet compleet nog en gezien het leeftijdsverschil tussen 2 en 3 zeven jaar is was het ook wel leuk mocht er een 4e bijkomen. Die liet wat langer op zich wachten. Toen ze een aantal maanden oud was gingen de spullen op marktplaats. Bij alles wat weg ging heb ik staan janken (inwendig). De dag nadat het laatste weg ging (maxicosi met 10mnd) ontdekte ik dat ik weer zwanger was. alsof het zo moest zijn.
Na de vierde was ons gezin in mijn hoofd compleet maar in mijn hart nog niet. Na de 5e heb ik alles met veel plezier weggegeven of verkocht. Ik voel mij zo compleet. Ze is echt de kers op de taart, de zon de maan en de sterren tegelijk. Ons gezin is compleet in hoofd en hart.Hoe is het mogelijk dat je toen precies zwanger was! Ik vind wat je vertelt hartverwarmend en je klinkt gelukkig. Fijn dat je sterk genoeg was om 5 zwangerschappen te dragen. Blijft bijzonder.
