Kinderen
alle pijlers
wat doe je, als...
vrijdag 20 juni 2014 17:08
De buurtkinderen op straat spelen en ze jouw kind niet erbij willen hebben?
Mijn zoon is 7 jaar, en een lieve, goedmoedige, autist. Hij loopt naar de kinderen en ze roepen snel: 'neeeeee jij mag niet meespelen!'
Mijn zoon heeft niet genoeg taalbegrip om naar het waarom te vragen. Hij draait zich om en gaat naar huis.
Wat zouden jullie doen, als moeder? Dit is de eerste keer dat het hier gebeurt (of dat ik er bij stond), ik wil graag wat handvaten hebben, er komt vast een volgende keer. Over 7 weken gaan we verhuizen. Nieuwe wijk, nieuwe kansen.
Mijn zoon is 7 jaar, en een lieve, goedmoedige, autist. Hij loopt naar de kinderen en ze roepen snel: 'neeeeee jij mag niet meespelen!'
Mijn zoon heeft niet genoeg taalbegrip om naar het waarom te vragen. Hij draait zich om en gaat naar huis.
Wat zouden jullie doen, als moeder? Dit is de eerste keer dat het hier gebeurt (of dat ik er bij stond), ik wil graag wat handvaten hebben, er komt vast een volgende keer. Over 7 weken gaan we verhuizen. Nieuwe wijk, nieuwe kansen.
vrijdag 20 juni 2014 17:17
quote:ladygaga_xx schreef op 20 juni 2014 @ 17:13:
Ja kinderen zijn heel vals en gemeen, maar je mag er best wat van zeggen hoor, ik zou er alleen niet zoveel ophef over maken, je bent bijna verhuist.
Wat moet ze dan zeggen? Dat hij wel mee mag spelen?
Niet dat ik het eerlijk vind of terecht dat hij niet mee mag doen, maar ik vraag me af of ze er iets mee kan. Alleen richting zoon denk ik, niet richting die andere kinderen.
Ja kinderen zijn heel vals en gemeen, maar je mag er best wat van zeggen hoor, ik zou er alleen niet zoveel ophef over maken, je bent bijna verhuist.
Wat moet ze dan zeggen? Dat hij wel mee mag spelen?
Niet dat ik het eerlijk vind of terecht dat hij niet mee mag doen, maar ik vraag me af of ze er iets mee kan. Alleen richting zoon denk ik, niet richting die andere kinderen.
vrijdag 20 juni 2014 17:27
moet naar zijn als moeder om dat te zien gebeuren! En tegelijkertijd denk ik dat je er ook niet zoveel mee kan doen.
Je zoon trainen/ aanleren hoe hij met anderen kinderen kan spelen. Als het spelen een keer goed gaat zijn de andere keren vast geneigd hem vaker mee te laten spelen.
(dit overkomt trouwens elk kind wel eens, autist of geen autist... soms is er een leuke sfeer bij kinderen onderling. Soms heb je pech, en klikt het gewoon minder met de kinderen uit de buurt)
Je zoon trainen/ aanleren hoe hij met anderen kinderen kan spelen. Als het spelen een keer goed gaat zijn de andere keren vast geneigd hem vaker mee te laten spelen.
(dit overkomt trouwens elk kind wel eens, autist of geen autist... soms is er een leuke sfeer bij kinderen onderling. Soms heb je pech, en klikt het gewoon minder met de kinderen uit de buurt)
vrijdag 20 juni 2014 18:10
Je kunt kinderen inderdaad niet dwingen met hem te spelen. Wat je wel kunt doen is stimuleren. Help hem een handje. In je nieuwe huis, nodig kinderen uit. Zorg dat hij wat interessant speelgoed in de tuin heeft etc. Dan komen die kinderen wel voor die spullen, maar ze wennen aan je kind en leren allebei samen te spelen. Dit is wat ik bij anderen heb gezien. Verder spelen de kinderen (kennissen met zelfde probleem) met jongere kinderen. Dat gaat vaak goed. En ga er vaker bij zitten.
vrijdag 20 juni 2014 19:47
In je nieuwe buurt zal het net zo gaan.
Er valt niks tegen te doen. Je kan de kinderen erop aanspreken, hun ouders of zelfs de school, maar als ze niet willen, willen ze niet.
Of hij mag meespelen, maar alleen als het hun goed uitkomt (de niet-gewilde positie als keeper tijdens het voetballen, de lummel bij het lummelen, de zoeker bij verstoppertje en dan allemaal lekker weggaan.)
Ouders doen er ook niks mee, want die snappen ook geen ruk van autisme. Wat ik door de jaren heen al heb moeten horen.
"Ja, hij moet ook gewoon normaal doen (goh, dat kind in rolstoel van het andere plein, mag wel altijd meedoen, ook al kan ze niet op het gras spelen. Zouden haar ouders het pikken als anderen zouden zeggen: als ze nou gewoon ging lopen, mocht ze wel meespelen)"
School doet er ook niks mee, want ze hebben voor de buitenwereld wel prachtige programma's over 'iedereen doet mee' en 'anti-pesten', maar de praktijk is nog steeds 'zoek het lekker uit.'
Er valt niks tegen te doen. Je kan de kinderen erop aanspreken, hun ouders of zelfs de school, maar als ze niet willen, willen ze niet.
Of hij mag meespelen, maar alleen als het hun goed uitkomt (de niet-gewilde positie als keeper tijdens het voetballen, de lummel bij het lummelen, de zoeker bij verstoppertje en dan allemaal lekker weggaan.)
Ouders doen er ook niks mee, want die snappen ook geen ruk van autisme. Wat ik door de jaren heen al heb moeten horen.
"Ja, hij moet ook gewoon normaal doen (goh, dat kind in rolstoel van het andere plein, mag wel altijd meedoen, ook al kan ze niet op het gras spelen. Zouden haar ouders het pikken als anderen zouden zeggen: als ze nou gewoon ging lopen, mocht ze wel meespelen)"
School doet er ook niks mee, want ze hebben voor de buitenwereld wel prachtige programma's over 'iedereen doet mee' en 'anti-pesten', maar de praktijk is nog steeds 'zoek het lekker uit.'
vrijdag 20 juni 2014 20:45
Wat wil je dan Starshine?
Kinderen spelen met elkaar omdat ze dat leuk vinden, en als het niet leuk is spelen ze niet met elkaar. Dat is wat anders dan pesten. Dat dat pijnlijk is snap ik wel.
Dochter is goed bevriend met een meisje met PDD NOS, waar ik nooit last van haar heb, ze altijd leuk samen spelen en haar wat meer bijzondere trekjes door dochter helemaal geaccepteerd worden hoorde ik laatst wel een andere moeder tegen haar dochter zeggen: 'ik had toch gezegd dat je haar beter niet kon uitnodigen, met die PDDNos toestanden enzo? Ik had je nog zo gewaarschuwd' toen het op een feestje even een beetje mis ging.
Dat vond ik schrijnend, zo praat je niet tegen je kinderen over andere kinderen, maar aan de andere kant kan ik me ook goed voorstellen dat zo'n kind niet uitgenodigd wordt als het niet gezellig wordt. Er zijn regelmatig woede-uitbarstingen enzo, en ik kan dat prima handelen, maar niet alle ouders kunnen dat. En ook niet alle kinderen. Die haken dan gewoon af.
Dat dat oneerlijk is vind ik ook, maar je kunt mensen niet dwingen.
Kinderen spelen met elkaar omdat ze dat leuk vinden, en als het niet leuk is spelen ze niet met elkaar. Dat is wat anders dan pesten. Dat dat pijnlijk is snap ik wel.
Dochter is goed bevriend met een meisje met PDD NOS, waar ik nooit last van haar heb, ze altijd leuk samen spelen en haar wat meer bijzondere trekjes door dochter helemaal geaccepteerd worden hoorde ik laatst wel een andere moeder tegen haar dochter zeggen: 'ik had toch gezegd dat je haar beter niet kon uitnodigen, met die PDDNos toestanden enzo? Ik had je nog zo gewaarschuwd' toen het op een feestje even een beetje mis ging.
Dat vond ik schrijnend, zo praat je niet tegen je kinderen over andere kinderen, maar aan de andere kant kan ik me ook goed voorstellen dat zo'n kind niet uitgenodigd wordt als het niet gezellig wordt. Er zijn regelmatig woede-uitbarstingen enzo, en ik kan dat prima handelen, maar niet alle ouders kunnen dat. En ook niet alle kinderen. Die haken dan gewoon af.
Dat dat oneerlijk is vind ik ook, maar je kunt mensen niet dwingen.
vrijdag 20 juni 2014 21:18
lastig.
Ik heb wel een keer op school iets gezegd tegen een kindje dat zei dat ze niet bij mijn dochter wilde spelen omdat ze geen eten van bruine mensen lustte. Haar moeder kon wel door de grond zakken.
Het meisje is later bij ons geweest en heeft overdreven aangegeven alles HEEEEEEL lekker te vinden
Maar ik heb wel geleerd dat je je er het beste zo weinig mogelijk mee bemoeit. Hoe naar ook, dit zijn dingen die kinderen zelf onderling op moeten lossen. Ik hoop op na de verhuizing een nieuwe start voor jullie. Mijn hart zou breken.
Starshine
Ik heb wel een keer op school iets gezegd tegen een kindje dat zei dat ze niet bij mijn dochter wilde spelen omdat ze geen eten van bruine mensen lustte. Haar moeder kon wel door de grond zakken.
Het meisje is later bij ons geweest en heeft overdreven aangegeven alles HEEEEEEL lekker te vinden
Maar ik heb wel geleerd dat je je er het beste zo weinig mogelijk mee bemoeit. Hoe naar ook, dit zijn dingen die kinderen zelf onderling op moeten lossen. Ik hoop op na de verhuizing een nieuwe start voor jullie. Mijn hart zou breken.
Starshine
zaterdag 21 juni 2014 08:21
Hij heeft geen woede aanvallen. Hij praat slecht en vreemd, hij gedraagt zich kinderlijk en snapt de regels van het spel meestal niet.
Ik snap wel dat andere kinderen niet met hem willen spelen (auw!!!) maar ik vraag me dus af of ik er iets aan kan doen. Op school gaat het redelijk goed- en hij mag volgend jaar naar een echte auti school. Dan gaat hij ms ook nog wat leren
. Maar op straat is moeilijk. En hij wil zo graag.. Het is pijnlijk. Niet onverwacht.
Erbij zitten is een goeie, heb niet altijd tijd maar meestal durft hij niet goed alleen, dus dat gebeurt regelmatig. Gek genoeg lukt hetdan meestal ineens wel. Dan kan ik hem ook helpen met de spelregels enzo.
Ik snap wel dat andere kinderen niet met hem willen spelen (auw!!!) maar ik vraag me dus af of ik er iets aan kan doen. Op school gaat het redelijk goed- en hij mag volgend jaar naar een echte auti school. Dan gaat hij ms ook nog wat leren
. Maar op straat is moeilijk. En hij wil zo graag.. Het is pijnlijk. Niet onverwacht. Erbij zitten is een goeie, heb niet altijd tijd maar meestal durft hij niet goed alleen, dus dat gebeurt regelmatig. Gek genoeg lukt hetdan meestal ineens wel. Dan kan ik hem ook helpen met de spelregels enzo.
zaterdag 21 juni 2014 08:26
quote:Starshine schreef op 20 juni 2014 @ 19:47:
In je nieuwe buurt zal het net zo gaan.
Er valt niks tegen te doen. Je kan de kinderen erop aanspreken, hun ouders of zelfs de school, maar als ze niet willen, willen ze niet.
Of hij mag meespelen, maar alleen als het hun goed uitkomt (de niet-gewilde positie als keeper tijdens het voetballen, de lummel bij het lummelen, de zoeker bij verstoppertje en dan allemaal lekker weggaan.)
Ouders doen er ook niks mee, want die snappen ook geen ruk van autisme. Wat ik door de jaren heen al heb moeten horen.
"Ja, hij moet ook gewoon normaal doen (goh, dat kind in rolstoel van het andere plein, mag wel altijd meedoen, ook al kan ze niet op het gras spelen. Zouden haar ouders het pikken als anderen zouden zeggen: als ze nou gewoon ging lopen, mocht ze wel meespelen)"
School doet er ook niks mee, want ze hebben voor de buitenwereld wel prachtige programma's over 'iedereen doet mee' en 'anti-pesten', maar de praktijk is nog steeds 'zoek het lekker uit.'Heb je het over je eigen school of school in het algemeen?
In je nieuwe buurt zal het net zo gaan.
Er valt niks tegen te doen. Je kan de kinderen erop aanspreken, hun ouders of zelfs de school, maar als ze niet willen, willen ze niet.
Of hij mag meespelen, maar alleen als het hun goed uitkomt (de niet-gewilde positie als keeper tijdens het voetballen, de lummel bij het lummelen, de zoeker bij verstoppertje en dan allemaal lekker weggaan.)
Ouders doen er ook niks mee, want die snappen ook geen ruk van autisme. Wat ik door de jaren heen al heb moeten horen.
"Ja, hij moet ook gewoon normaal doen (goh, dat kind in rolstoel van het andere plein, mag wel altijd meedoen, ook al kan ze niet op het gras spelen. Zouden haar ouders het pikken als anderen zouden zeggen: als ze nou gewoon ging lopen, mocht ze wel meespelen)"
School doet er ook niks mee, want ze hebben voor de buitenwereld wel prachtige programma's over 'iedereen doet mee' en 'anti-pesten', maar de praktijk is nog steeds 'zoek het lekker uit.'Heb je het over je eigen school of school in het algemeen?
zaterdag 21 juni 2014 08:29
Je zou bij de ggz instelling in de buurt kunnen kijken of ze bijvoorbeeld een TOM training hebben( theory of mind),deze is speciaal voor autisten. Dan leren ze het in praktijk en is het wellicht iets makkelijker voor hem om het mee te nemen in andere situaties(er vanuit gaande dat elke situatie een nieuwe is). Het leo kannerhuis is gespecialiseerd in autisme. Misschien dat een locatie in de buurt is.
zaterdag 21 juni 2014 09:13
zaterdag 21 juni 2014 09:43
Ik ben bang dat er niets aan te doen is, qua buurkinderen, of je moet toevallig al een ander kind treffen met soortgelijke bijzonderheden. "Peer-contacten", zeg maar.
Zijn er in je nieuwe buurt activiteiten/speelgroepen voor kinderen als je zoon ?
De mijne gaat naar een clubje waar veel nerds met elkaar spellen doen, bord- en kaartspellen, daar voelt hij zich thuis. Het lijkt een beetje op die stripwinkel van TheBigBangTheory.
Op school wordt hij vaak niet begrepen, en hier is hij gewoon één van de vele.
Zijn er in je nieuwe buurt activiteiten/speelgroepen voor kinderen als je zoon ?
De mijne gaat naar een clubje waar veel nerds met elkaar spellen doen, bord- en kaartspellen, daar voelt hij zich thuis. Het lijkt een beetje op die stripwinkel van TheBigBangTheory.
Op school wordt hij vaak niet begrepen, en hier is hij gewoon één van de vele.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 21 juni 2014 10:09
